A
Eén week modekoningin
HAL VE-Z WARE - PITTIG - MILD LEKKER
#-*« -*#•
tijd om een
ROYAI
te rollen
Uit het zonnige Carolina en uit het rijke, ruige Kentucky
komen de tabakken. Voor Royal. Double selected!
De nieuwe shag - Voor mannen - Voor U! - ROYAL
KONINKLIJKE TABAKFABRIEK J. A. C. VAN ROSSEM - ROTTERDAM
met handige
extra-lange klep
KLAVERJASCLUB „TEXEL"
Dorpshuis, Den Burg.
Einde van de vierde zesweekse:
(Resp. gemiddelde aantal punten, marsen)
1. P. Tromp 1664 11
2. Mevr, Gieles 1657 14
3. A. van Heenvaarden 1607 20
4. B. Lassche 1604 13
5. Mevr. Winter 1578 14
6. W. Pranger 1571 18
7. Jac. Gielis 1559 12
8. G. Caspers 1552 10
9. M, Bakelaar 1547 13
10. Mevr, Bügel 1545 13
11. K. Giehs 1544 11
12. G. Michels 1544 14
13. C. Winter 1535 11
14. H. van Sijp 1532 10
15. Jn. Gielis 1532 14
16. Joh. Barhorst 1529 11
17. Joh. Bügel 1525 11
18. P. v.d. Slikke 1513 12
19. L. Eelman 1501 13
20. B. Witte 1491 13
21. Mevr. Tromp 1487 7
22. D. Bootsma 1479 8
23. Jac. C. Rijk 1472 8
24. G. Spigt 1445 2
25. Mevr. Spigt 1442 7
26. A. Dijker 1398 4
27. Jac. Mosk 1375 6
28. A. de Ridder 1359 13
29. A. de Jong 1328 2
G. Michels, spelleider
PAAS - LENTE
Lente is „leven".
Lente is lieven.
Lente heelt haai eigen Lied;
Het Lied van verlangen naai 't volle
leven,
Lente is „beginnen" uit het schijnbare
niet;
Zij is ontplooiing dei bundeling van
krachten.
Lente is één scheppingslied!
Lente is de kroon der seizoenen,
Sprankelend vcrn schoonheid en kracht.
Zij is het symbool van de „Opstanding
ten leven",
„Verrijzenis" uit de dood en de nacht".
M. Dros-Eelman,
Oosterend, Paas - Lente 1961.
HANDELSREGISTER
In Handelsbelangen lezen wij onder
„Wijzigingen":
Prins Hendrik, Texel, Oosterend, O 139.
Expl. van een verlof B. U.e.: G. Dijker.
Zaak w.v.d. J. Witte o. dez. n.
DIENSTREGELING T.E.S.O.
Op werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.30 13.00
15.30 18.00
VanDenHelder: 6.30 9.15 11.40 14.20
16.40 19.35
Op zon- en alg. erk. chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 11.00 16.00 18.25
VanDenHelder: 9.15 12.10 17.15 19.35
MANNELIJKE BEROEPSBEVOLKING
DER GEMEENTE TEXEL
Bedrijfsgroepen
1947
1960
Akkerbouw en veehouderij
1207
925
overige bedrijven in de
landbouw en bosbouw
172
188
jacht en visserij
114
112
publieke werken, water
en wegenbouw
84
146
burgerlijke en utiliteitsbouw
157
196
grondboring- en buizenleg-
gersbedrijven
1
26
kultuurtechnische werken
8
30
overige nijverheidsbedrijven 353 373
groothandel in bouwmaterialen 15 27
overige handel (niet in
winkels) 145 123
winkels 153 123
bank- en verzekeringswezen 26 29
verkeersbedrijven 195 201
rechts-, politie- en gevan
geniswezen 44 9
andere overheidsdiensten 57 73
onderwijs 32 60
eredienst 14 14
maatschappelijke en zakelijke
diensten
511
2!
hotels, jeugdherbergen en
kampeercentra 28
pensions, kamerverhuur
bedrijven, café's, restaurants 18
onbekend 2
Totaal 2899 281! I
Tijdelijk in militaire dienst 113 6:1
Volgens de Algemene Woningtelling I
1956 waren er 1264 mannen werkzaan
in het agrarisch bdrijf en 1613 in andere
bedrijven en beroepen, totale mannelijke
beroepsbevolking 2877, en 38 tijdelijk ie
militaire dienst.
LAPP1E KNIJN
EN HET
VERDWENEN
STANDBEELD
60. Ondertussen was Bikkel, in zijn
werkplaats, druk bezig met het voltooien
van zijn beeldje. De zweetdruppels .parel
den hem op het voorhoofd; zo druk
maakte hij zich. En hij had er helemaal
geen vermoeden van wat zich op het
marktplein afspeelde. De bevolking was
woedend. „Dat is zeker moderne kunst!"
riep 'n verontwaardigde stem. Maar het
werd nog erger, toen Jonas opeens ont
dekte, dat het beeld, zijn mars was en
verwoede pogingen deed zijn eigendom te
bemachtigen. Iedereen was overstuur.
„Waar is het beeld!" riep de burgemees
ter met een zuur gezicht. „Dat heeft
Lappie! Die denktEduard
schreeuwde opeens heel hard, zodat nie
mand meer kon verstaan wat Lappie
dacht, „Mensen, we gaan Lappie achter
na! Op naar Meeuwenoord
FEUILLETON
14. „Ja maar," zei hij nog steeds op op
gewonden toon. „Mademoiselle heeft tot
nu toe altijd gezegd waarheen ze ging en
wanneer ze terugkwam, waarom dan nu
niet?"
„Misschien dat u haar daarin beter be
grijpt dan ik.Wat moet ik tegen die
dame zeggen?", kwam ze plotseling op
haar eerste vraag terug.
„Dat kan me niet bommen", deed me
neer steeds nijdiger. Nancy voelde dat
zijn ongerustheid over mademoiselle het
won van zijn begerigheid om geld te ver
dienen en ze had lust om zacht te gaan
neuriën, maar dan zou de hoorn zeker
roodgloeiend worden van de verwensin
gen welke ze naar haar hoofd geslingerd
zou krijgen. Ziezo, dacht ze wreed. Made
moiselle scheen nu toch de juiste methode
gevonden te hebben om haar geliefde het
bloed wat warmer door de aderen te
jagen. Ik hoop, dat ze het nog een paar
dagen volhoudt.
Het bleef even stil aan de andere kant
van de lijn. „Als ze het gemerkt heeft
van het dubbele stel en ze weigert de
koop, dan laat je het maar zo", zei me
neer daarna. Ik had de helft voor made
moiselle achter gehouden, zo'n enkel stel
is op zichzelf ook al mooi. De koopster
wist niet beter of er bestond maar een
enkel stel. Zie maar hoe het loopt, het in
teresseert me niet meer".
De dame had, met een zuur gezicht
naar de achterblijvende glazen, toch tot
d« koop besloten en Nancy had zorgvul
dig de overige exemplaren weggezet. Mis
schien dat ze nu toch eens gauw tot de
huwelijksuitzet van mademoiselle gingen
behoren, Hoe kwam mademoiselle ook zo
lankmoedig, om aan meneer zoveel voor
rechten hier in huis toe te staan en er zo
weinig voor terug te verlangen. Maar
toen was haar de vertegenwoordiger van
het modehuis Maxcel voor de ogen ge
komen en alleen de gedachte aan hem
deed haar al blozen. Hoe ver zou haar
geduld gaan, aangenomen dan, dat hij
blijvend belangstelling voor haar zou to
nen en de kennismaking zou voortzetten?
Als hij ook steeds opnieuw haar gezel
schap zou zoeken en zich verder nooit uit
sprak, zou zij dan de moed hebben, hem
op zekere dag weg te sturen, of hem een
verklaring af te dwingen. Of zou ze tel
kens en telkens weer denken, dat het
juiste moment nog niet was aangebroken
en steeds opnieuw weer wachten en met
nieuwe hoop de dag beginnen? Reeds nu
was ze niet meer zeker van zichzelf. Wat
had ze verlangd naar de avond. Het was
heerlijk, zijn blikken vol liefde op te
vangen en zich ook nog beschermd te
weten. Met angst had ze aan de show ge
dacht, maar dit werd telkens verdrongen
door de vreugdige opwinding over de
aanstaande ontmoeting met hem en het
verlangen zijn prettige stem weer te
horen. Ze geloofde wel. haar rol de vorige
dag goed te hebben gespeeld en ze had
zich voorgenomen tijdens de show nog
eens goed haar best te doen. Het was
misschien de laatste keer, dat ze hem zou
zien. Daarna moest haar bedrog uitko
men, dat kon niet anders. Zover gekomen,
had ze haar gedachten telkens een halt
toegeroepen. Nu reeds wist ze dat het
afscheid pijn zou doen. Daarom moest ze
trachten ieder uur van zijn nabijheid te
genieten, dubbel genieten. De komst van
mademoiselle kon er immers elk ogenblik
een einde aan maken.
Met nog groter zorgvuldigheid had ze
toilet gemaakt. Ze had nu geen japon ge
kozen, die waarschijnlijk binnenkort tot
de afdankertjes zou behoren. Ze dacht
een goede verontschuldiging te vinden in
het feit, dat er voor deze avond teveel
belangen op het spel stonden. Zeer
streng hield ze zich voor ogen, dat het
belang van de zaak er in de eerste plaats
opaan kwam, maar hoe ze ook probeerde
het op de achtergrond van haar gedach
ten te houden, heel diep in haar binnen
ste moest ze toegeven, dat ze ook voor
„hem" heel bijzonder mooi wilde zijn.
De keus was niet gemakkelijk, maar
tenslotte koos ze een halflange japon van
glanzende, lichtgrijze bijna zilverkleurige
zijde, als een waas bedekt met lichtlila
bloemen. Zwaar golfden de plooien om
haar ranke heupen, waardoor het niet
opviel, dat de japon haar enigszins te
wijd was. Het weelderige dikkrullende
haar maakte ze hoog op, zodat ze er meer
volwassen uitzag en een zachtlila roos in
het kapsel gaf haar al iets meer van de
Grande Dame, die ze zo graag wilde lij
ken. Lang weifelde ze tussen een paarlen
collier, of enkel oorbellen met bijbeho
rende broche. Tenslotte koos ze het laat
ste, omdat ze wist dat ze een goed ge
vormde hals had, wat met het lage decol
leté beter tot zijn recht kwam.
Toen de bijbehorende schoenen nog, die I
haar nog meer klemden dan de vorige,
die ze van mademoiselle had aangetrok
ken, maar ze had gemeend het wel te
kunnen uithouden. „Wie mooi wil gaan,
moet pijn doorstaan", zei moeder vroe
ger en ze herinnerde zich nog hoe ze had
gehuild, omdat ze oorbellen wilde en het
gaatjesprikken in de oorlelletjes niet was
meegevallen.
Grote zorg had ze besteed aan haar
make-up. Ze hield niet van een heel erg
opgemaakt gezicht, maar wist ook, dat ze
in zeer fel kunstlicht zou zitten en dat
vroeg wel enige kleur Of zou de opwin
ding haar al van nature kleuren? Toen ze
klaar was voelde ze zich van top tot teen
in een andere huid gekropen. Met recht
was ze nu in iemands schoenen gaan
staan. Mocht ze zich hiermede verbeelden
een waardige vertegenwoordigster te zijn
van mademoiselle? Alleen de gedachte
aan het succes met de freule had haar de
nodige moed gegeven het spel door te
zetten. Om beurten was ze koud en warm
geworden van de zenuwen, tot Hans
kwam.
Als bij toverslag voelde ze geen onrust
meer, alleen nog maar de drang om hem
te behagen. Alles wees erop, dat ze daar
geen moeite voor hoefde te doen. Er was
eerlijke en oprechte bewondering in zijn
blik geweest. Even was hij wat verstrooid
geweest, alsof hij zich minder prettige
dingen realiseerde. Daarna had ze hem
bijna onmerkbaar een beweging zien ma
ken, die ze van zichzelf zo goed kende,
namelijk voor het moment alle zorgen
opzij zettend en alleen genieten van de
goede zijden die het leven op dat ogenblik
bood. Zodra ze dan ook in gesprek raak
ten, viel bij beiden alle beklemming weg.
Iedere minuut van hun samenzijn was
een genot geworden. Terwijl haar ogen
nog moe waren van het kijken naar de
vele mooie en schitterende toiletten, die
aan haar waren voorbijgegaan, riep ze
ieder woord en elke blik van haar met
gezel weer voor haar geest. Voor hun
vertrek uit de zaak had hij haar met
voorzichtige, bijna eerbiedige gebaren in
haar mantel geholpen. Even waren zijn
armen aarzelend rond haar heen. Ze had
zich niet teruggetrokken. Met een lichte
siddering van geluk verwachtte ze, dat hij
haar zou omhelzen en kussen. Hij her
kreeg echter zijn zelfbeheersing, al moest
hij hebben gezien, dat zijn gebaar haar
niet onwelgevallig was. Wel was zijn
stemming vrolijk en overmoedig gewor
den en reeds in de auto had hij gevraagd,
hem voortaan, of alleen deze avond bi]
2ijn voornaam te noemen. Met warme
wangen had zij gezegd. „Noem mij dan
Nancy".
„Nancy?" had hij wat bevreemd ge
vraagd.
Met een schok van schrik herstelde zij
haar fout. „Ach ja", zei ze glimlachend,
„Dat is mijn huisnaampje en dat vind ik
op zo'n avond prettiger om te horen".
Hans had zich blij verrast getoond en
toch was even later weer dat wolkje on
rust over zijn gezicht gestréken. Ze voel
de behoefte, hem met een troostend ge
baar aan te raken en toen hij weer een
zijdelingse blik op haar wierp, had ze
hem haar liefste glimlach geschonken
Bijna zwijgend hadden ze de weg van
Den Haag naar Amsterdam afgelegd en
toch was er zelfs in dat zwijgen een ster
ke verbondenheid geweest en de sfeer
van geluk hing bijna voelbaar om hen
heen. (Wordt vervolgd)
