De oudjes doen het nog goed! M Ze zijn weer dankbaar „De jaren waarop wij wachten st ree kor>l? \>ikkelin De 70-jarige J. Kuiter, oud-hoefsmid, wist met de gehouden hoefbeshigkeuring de eerste prijs te winnen. Naast hem de voorzitter van de Vereniging voor Vrienden van het paard, de heer J. C. Roeper. Dat de oudjes het nog best doen is zaterdag tijdens het paardensportfeest weer duidelijk gebleken. Er wordt wel eens gezegd dat ouderen die van Drees „genieten" niet meer meetellen. Zater dag is tijdens de hoefbeslagkeuring op het concoursterrein van de paarden sport gebleken dat de oudjes nog lang niet uit de running zijn. De heer J. Kuiter van Oosterend werd nummer één van deze keuring. De heei Kuiter, zeventig jaar, heeft 40 jaar zelfstandig gewerkt. Menig paard is door hem van „schoenen" voorzien. Deze krasse baas vertelde ons dat hij altijd met liefde de paarden heeft be slagen „U moet het zo zien. Wij nemen ook geen schoenen die knellen of te groot zijn. Als 16-jarige jongen ben ik begonnen en ik heb nadien menig paard onder handen gehad. Toen in 1959 de rompslomp van kantoorwerk me te groot werd, ben ik er mee gestopt en bij Rentenaar aan het werk gegaan". Zevenenveertig jaar geleden behaalde deze veteraan zijn diploma. Het was bij de cavalarie onder leiding van Majoor- Paardenarts Vixeboxe te Haarlem. De paarden, die de heer Kuiter nadien on der handen heeft gehad, zijn niet meer te tellen. Hij heeft voor deze hoefbeslagkeuring onder andere het paard Seritina van de heer Roeper beslagen en met dit werk heeft hij een thermometer met hoef ijzer gewonnen. Deze prijs was aange boden door de Vereniging voor Vrien den van het Paard voor de Texelse hoefsmid, die volgens het oordeel van de jury het beste hoefbeslag heeft ver zorgd. Deze veteraan zal straks vervangen moeten worden door een jongere knaap, want dat er in de toekomst meerdere keuringen zullen volgen voor hoefbe slag, daar zijn we zeker van. BIJBEL- EN SPREEKUUR BIBEL- UND SPRECHSTUNDE U wordt hartelijk uitgenodigd voor een bijbeluur, vanavond 8 uur in de kerkekamer van de kerk aan de vijver (achterom). Sie sind herzlich eingeladen für eine Bibelstunde, heute abend 8 Uhr in einem Gemach der Kirche am Teich (bitte um die Ecke gehen). Wie de marktdommee persoonlijk wil spreken, kan om 9.30 uur terecht op dezelfde plaats. BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O. Werkdagen: 9.30 v. Texel: 5.20 6.25 7.40 10.40 12.10§ 13.10 15.40 17.15 18.15 v. Den Helder: 6.30 8.15 9.10 12.00 13.20§ 14.20 17.00 18.40 19.30 Zon- en alg. erkende chr. feestdagen: 8.55 10.40 11.40 16.00 17.00 18.25 v. Texel: 7.40 14.00 20.30 v. Den Helder: 9.10 10.15 12.00 13.00 15.00 17.15 18.15 19.30 21.30 is van 1 juli tot en met 26 aug. 1961 alleen op zaterdag. T—Wil.»' .MW» WEEKAGENDA STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL Woensdag 26 juli De Koog, 9.30 uur Kinderstrandfeest. Den Burg, 8 uur, Hotel Texel, vrije bridgedrive. Zaterdag 29 juli Den Burg, vanaf 16 uur, Hollewal, Kin derkennis t.b.v. de R.-K. jeugdbeweging Oudeschild, hengel wedstrijd aan de dijk CONCOURS-HIPPIQUE (Vervolg van pagina 1) nen op het veld en deze hebben later in de middag de strijd aangebonden te gen de gasten. Er werd een harddraverij gehouden. In de finale werd deelgeno men door twee Wieringermeer-ruiters en een Texelse ponyrijder, namelijk Harry Keesom. Nummer één van deze wedstrijd werd G Hermes, nummer twee A. Burger, beide uit de Wieringermeer en nummer drie H. Keesom. Het was een prachtig gezicht deze jonge ruiters op de kleine paardjes door de bocht te zien komen. Jammer was het dat en meisje kwam te vallen een spiertje in haar arm brak. De jonge Texelse ponyclub heeft zeker levensvatbaarheid. Pittige muziek Muzikale medewerking tijdens het concours werd verleend door de Chris telijke muziekvereniging Excelsior van Oosterend. Begonnen werd met een pit tige openingsmars, met medewerking van de drumband van genoemde vereni ging. De muzikanten trokken dwars de speelweide over en ontvingen een harte lijk applaus. Diverse malen is dit korps zaterdagmiddag voor het voetlicht ge komen en steeds weer genoten wij van het keurige geheel. Boerenbruiloft Een afwisseling was de boerenbrui loft Op het terrein verscheen een keur- collectie oude wagens en in deze wa gens troonde een Texels paar. De keu rige oude Texelse klederdracht werd door vele toeristen bewonderd en na de diverse rondjes die werden gemaakt, werd het „echtpaar" meermalen ver eeuwigd. Het stelde voor een bruiloft omstreeks 1860, de samensteller was de heer C. Hin Dzn. Hierna het concours éénspannen land- bouwtuigpaarden voor luxe rijtuig. Nummer 1 werd Carolus, eigenaar- berijder M. C. Bakker, nummer 2 Zita, eigenaar Jn. G. van Maldegem, berijder de heer Joh. Kikkert, nummer 3 Salotte, eigenaar mevr. Goeman-du Porto, berij der A Goeman. Het best geplaatste landbouwpaard uit dit nummer kwam uit in de Match a Deux. Ursinus, eigendom van de Hengstenvereniging Texel, berijder K. du Porto kwam in het veld. Carolus werd in dit nummer eerste en Ursinus werd nummer twee. Ook dit was een fraai nummer. Concours van tweespannen landbouw- tuigpaarden, aangespannen voor de landbouwwagen. Hierin werden num mer 1 Victor en Vrind, van de heren J. C. Roeper en Jac. Witte, berijder was de heer H. Spigt; 2de Seritine en Solanda van de heren J C. Roeper en K. Lap, berijder de heer C. Swaerts; 3de Tom en Slim van de heer S. Keijser, be rijder Jac. Witte. Deze paarden waren gespannen voor 'n oude Texelse wagen. Concours van éénspannen fokmerries landbouwtuigpaard, aangespannen voor de landbouwwagen. Nummer 1 werd Seritina van de heer J. C. Roeper, be rijder H. Spigt; 2de Ulunarda, van de eigenaar-berijder Jac de Graaf; 3de Toby, eigenaar-berijder H. Zijm. Ook de dames kwamen nog een keer aan bod. Zonder medewerking van een heer verzorgden zij het nummer; Con cours van éénspannen landbouwtuig- paarden voor luxe rijtuig. Nummer 1 werd Carolus, eigenaar de heer M. C. Bakker, berijdster mevr. Luyckx-Bak- ker; 2de werd Goudster, van de heer Dros, berijdster mej. E. Witte. Waddcnruiters Ook de Waddenruiters zijn deze mid dag zeer actief geweest Diverse num mers werden door deze vereniging ver zorgd. Het springnummer om prijzen JAN LIGTHARTHUIS Sinds 14 dagen heeft de Jordaanjeugd weer him pied terre gevonden bij ons in de Prins, niet bepaald onder Majorca of Capri-temperatuur. Er zijn tot nog toe geen nachtspel of nachtwandeling verricht. Wat het laatste betreft, was dat voorrecht alleen ondergetekende beschoren, vanwege de stormen die ge woed hebben. We hebben gelukkig niets behoeven plat te gooien en geen schade opgelopen aan ons tentmateriaal. Onze aanplant heeft wel zeer goede diensten bewezen en we hopen wat de tweede rij boompjes betreft, welke Staatsbosbe heer heeft gezet, net zo weelderig mag groeien als de eerste. Maar goed, het wonderlijke op dit schone eiland is, hoe grillig de natuur mocht zijn, wij toch altijd wel iets van de stralende zon mogen zien en voelen. Dat is dan ook werkelijk de „zonzijde" en de jeugd dartelt er niet minder om, al is het dan bepaald geen strand en zwemweer. Nou, bij ons in Amsterdam zouden we zeggen, dat was dan een melk-boere-weerpraatje! Dank zij een Gemeentelijke Amster damse instantie, welke ons prima ka pokbedden verschafte, voelen we ons zeer rijk en de strozakken zijn nu ge bruikt als overtrek, waarbij nog enige zijn voorzien van voor het oog onzicht bare plastic onderlaag, met het oog op kinderlijke lekkage, als U begrijpt wat ik bedoel.. Geen gratis pakken stro meer van de heer H. Timmer, waarvoor we hem har telijk dank zeggen, voor zijn jarenlange hulp. Trouwens het heeft ons waarlijk niet in de loop der jaren aan hulp en daadwerkelijke bijstand der buurtgeno ten ontbroken. Buurman Van Leeuwen zorgde dit keer voor het vervoer van de meisjes naar de kerk in Den Burg, waar ds. Buskes voorging en hen op dusdanige wijze toesprak, dat hun latere reactie luidde; „Hij sprak voor ons al- leenig!" Nu de kerk toch in 't geding is, mag ik met dankbaarheid verantwoorden: de deurcollecte voor het J.L.-huis te Oosterend ƒ103,88 en die van Oude schild, ƒ20,65, een gast had uit Amster dam een jaargang jeugdbladen en een stapeltje Donald Ducks meegebracht, gepaard gaande met een warme hand druk ƒ10,De heer Dijksen liet door vriendelijke bezorging een partij eieren afgeven. Dros' Magazijn schonk ons een prachtige voetbal; zulk een medeleven doet ons als bastaard Texelaar goed. 'k Zeg maar, zulke geschenken verho gen de vriendschap. Tenslotte moet ik u onthullen, dat vormde wel het hoogtepunt van hun optreden. Verschillende hindernissen moesten worden genomen. De minste straf punten had de heer R. Keijser, nummer 2 werd mej. L. Wetsteen en nummer 3 de heer W. Zijm. Het laatste nummer van het concours was wel het fraaiste nummer. Keurige paarden werden voor elegante wagens voorgebracht en reden sierlijke rondjes. Het nummer tweespannen land- bouwtuigpaarden voor luxe rijtuig open klasse, mogen wij gerust het succes nummer noemen Nummer 1 werden Peter en Adelheid van de heer W. van Heerwaarden Czn. De berijder, de heer D. Witte Thzn., verdient zeker ook een pluim. Op keurige wijze wist hij de dieren voor te brengen. 2de werden Frits en Karei van de gebr. Zijm, berij der de heer A. Hin; 3de Carolus en Zator van de heren Bakker en De Lugt, berijder de heer M. C. Bakker Na dit nummer verscheen nog een maal de muziekvereniging Excelsior op het veld en daarna behoorde het con cours 1962 weer tot het verleden. enkele schokkende gebeurtenissen on moreel hebben aangetast. Het behoor tot de passende attracties van het J.L huis om telkenj are enkele van die ro mantische tochtjes naar Vlieland maken. Dat begon eigenlijk al verlede: jaar toen we tot de ontstellende dekking kwamen, dat de gezellige kaa tine uit de „Zeemeeuw" was verdwene en met dit appartement de prima koffi en de charmante schenkster! Nu was he een dezer dagen, dat De Bilt voor <j volgende dag een zonnige kuststroo had voorspeld, niet het minst de Wat den. Half vijf waren we opgestaan, o: met een groep meisjes vanaf het laagst naar het hoogste punt van Texel fietsen. Hoewel wij onze komst hadde aangekondigd en reeds voor achten het „riante" steigertje aanwezig ware bleef de „Zeemeeuw" gunder-wijd ma- liggen te liggen. Na ruim een uur wad ten in het bolle windje, zijn we mi troostig vertrokken en hebben troost gezocht bij „De Slufter", met heerlijke hete bak koffie. Dat hadde de meisjes wel nodig, na zo'n teleu stelling, want nu komt er voor hen de; keer niets meer van. Dat De Bilt zii vergaloppeerd, nou jamaar D Zeemeeuw daar komen we niet me overheen. Waarvan acte! Joh. K. A. Schreuder afdeling Huishoudelijke voorlichtinf ENKELE VAKANTIETIPS De Nederlandse Huishoudraad h« een brochure samengesteld waai allerlei vakantiemogelijkheden (re prijzen) zijn aangegeven; plus een adn senlijst. Prijs 65 ct. Te bestellen bij Ned. Huishoudraad giro 22 89 50, D yoor Y Haag. Bestelling zijn ook mogelijk mej. Veenstra tivak in Der teer t het w< Ond ■jür Er is een lift-servicebureaU. Dit reau heeft veel connecties (zakenmt to'n v; sen, transportbedrijven etc.), die ben Maar zijn lifters mee te nemen tegen kleine vergoeding. Inlichtingen: FröbAeren straat 15, Amsterdam. ede re vorige van m ivijze ;ebrui :o lan jied •fr U kunt in uw vakantie ook ac lie ge bezig zijn. Niet ver van Texel bij Bi )aar L gen (N.H.) houdt de volkshogeschi nidde haar gastvrije poorten voor U open. I week uit in een prachtige omgevi voor ƒ45,U krijgt vele vrienden uw inzicht wordt verruimd door inl dingen, gesprekken en praktisch w WAAI ken. Welke cursus kiest U? Het Roy-jeugdreisbureau, Meent Rotterdam, tel. 135325, organiseert jaar goede, goedkope reizen. De priji zijn speciaal gereduceerd. 512 aug. Beeldend bezig zijn. Eenci sus voor allen die belangstelling hebt voor creatieve handenarbeid; we groepen: tekenen en schilderen, ontw pen en vormgeven met diverse ma rialen (papier, stof, verf, glas, st« batikken en mozaïek. ustpa 512 aug. Vormgeving Dagelijkse lu^e geving. Werkgroepen: vormen diverse materialen, bloemschikken. leidingen en gesprekken over: ku nobili van onze tijd, vormgeving aan onzec en be geving, moderne architectuur, de aac jij dri van onze tuin, hoe wonen we?, persoi tijn vs lijkheid in de kleding, creatief kok ;ijd. N manieren en omgangsvormen, de ki Dm te van het feestvieren. Volger 1219 aug. Noorse Handenarbeid !®g n inleidingen over land, volk, kunst ambacht. 1620 oktober Huisvrouwencursus. Hierover later meer. ZAT! Jitqa Boe Pen 1 99 De nd, d N; to he ge to üite Ik fc lirecti iproke wanne eerste vestigi laast i 'P een •epaali Jij nac oorru FEUILLETON 9. Wel had ze, enigszins ontgoocheld, na enkele bezoeken aan neven en nich ten bemerkt, hoe goed het plaatsje in het tehuis hen van pas kwam. Eerst was ze met gejuich begroet, maar zodra het tot hen doordrong, dat ze niet de rijke erfgename was, zoals ze vast had den verwacht, werd de verhouding koe ler. De angst, om een oude tante als in woonster te krijgen, kreeg de boven toon. Bezeerd had ze zich teruggetrokken. Later vond ze voor hun gedrag weer de nodige verontschuldigingen. De moder ne huizen waren niet zo op inwoning berekend en de kleintjes waren te on rustig, als er andere mensen over de vloer kwamen. Nee, in het tehuis was ze onafhanke lijk en hoefde ze niemand dankbaar te zijn. Alleen de heer Verwaayen, die ze diep in haar hart al een beetje gelijk begon te geven. De rust moest ze echter nog vinden. Nu had ze steeds het ge voel, dat ze nog ergens een plicht te vervullen had. Waarom kon ze niet zon der meer aanvaarden, dat ze aan haar laatste levensetappe bezig was? Ze schoot met een ruk rechter in haar stoel. Ze leek wel simpel. Ze had zich toch voorgenomen een taak te zoeken, om haar geest fris te houden, en nog vele mensen van dienst te zijn? Nu, dan moest het woordje „rust" ook uit haar woordenboek geschrapt worden Ze richtte haar aandacht weer op de moeder, die met veel omwegen vertelde hoeveel werk een goede organisatie van zo'n groot huishouden meebracht. Voor al de maaltijden eisten veel zorg en overleg. „Is er verschil in de behandeling voor de mensen van boven of beneden?" vroeg juffrouw Koosje belangstellend. „Hetzelfde verschil, als tussen snert en erwtensoep", zei de moeder kort. Zij zag de bewoners niet als mensen, maar als gevallen, die, als de behandeling maar goed was, rustig bleven. Er was een bestuur, en het was haar grootste eerzucht, dat er geen noemenswaardige klachten waren, als dit bestuur één keer per jaar het tehuis inspecteerde. De moeder klaagde ook haar nood over het personeel. De meisjes sloten zich bij elkaar aan en vormden zo een front, waar je niet doorheen kwam. Bo vendien kon je niet optreden, zoals je wilde, want dan raakte je het personeel kwijt en juist voor een tehuis voor ouden van dagen, was het moeilijk steeds een volledige staf te houden. Men scheen te menen, dat het een vervelend baantje was. Gezien echter de kwajon gensstreken, waaraan ze zich soms te buiten gingen, leek het tehuis nu en dan meer op een kostschool. „Neem nu het geval van gisteravond", zei ze. „We hebben een nieuwe ver pleegster. Vraag niet hoeveel moeite het gekost heeft om haar te krijgen. Ze schijnt me een juweeltje van goede wil en werklust. Wat doen nu die meiden? Leggen ze daar een borstbeeld van Willem III, dat om een of andere reden, nog op de rommelzolder werd bewaard, in haar bed. Dat zijn zo hun ontgroe ningsmethoden. Of ze de zenuwen kra ken van zo'n meisje, vragen ze zich niet af. Nu, ze hadden hun zin, het kind gilde het hele tehuis bij elkaar. Enfin, u hebt zelf ook de herrie meegemaakt. Wat zegt u daar nu van?" Juffrouw Koosje ontweek de onder zoekende blikken van de moeder, want ze voelde, hoe een lach haar lippen krulde. Ze vond de grap niet zo bezwa rend. Tenslotte was een jong meisje, dat wel wat verdragen kon, als slachtoffer uitgekozen. Ze zou er zeker anders over hebben gedacht, als men het bij een van de oude mensen had gewaagd. Ze haalde zich het gezicht van het verpleegstertje voor de geest. Inderdaad riep het meisje, door haar bescheiden voorkomen alle sympathie op. Ze leek vol geestdrift voor haar taak en was gedienstig en tactvol. Maar ze had een gesloten gezichtje, een geslotenheid, die niets met ingetogen manieren had te maken. Het leek eerder, alsof ze angstig was, voor een meer dan oppervlakkige vriendschap. De dienstmeisjes hadden waarschijnlijk wel eens emoties op dat gladde gezichtje willen zien en haar daarom die stenen bezoeker in haar bed geschoven. Juffrouw Koosje, die een van de eer sten was, die de moed vond, om in het kamertje van het angstig gillende ver pleegstertje te kijken, vond op het eer ste gezicht, ook dat wit stenen gelaat wat griezelig. Maar juist die onnatuur lijke witte kleur en die starre houding bracht haar met enige seconden op het denkbeeld, dat dit geen levend mens was. Met Willem III op haar arm, was ze triomfantelijk de gang op komen wandelen. Doch het duurde lang, eer de rust in het tehuis was weergekeerd. Dat was dan eigenlijk ook de ergste reden waar de moeder zich ernstig over be klaagde, daarbij kwam de angst, om het zonder hulp te moeten stellen. „Stel je voor", zei ze, „dat zuster Wilma eens boos was weggegaan, dan waren we weer zonder zuster geweest, en dat terwijl we juist nog wel een assistente erbij kunnen hebben". Juffrouw Koosje knikte maar instem mend. Ze had geen zin, om over derge lijke dingen in debat te treden. Eindelijk kwaip de moeder voor de dag met de reden, van haar verzoek aan juffrouw Koosje, om met haar te komen spreken. Eerst had ze nog even de eigenaardigheden van enkele inwoners de revue laten passeren. Juffrouw Koosje had zich daarbij niet behaaglijk gevoeld en haar op de man af ge vraagd, of iedere nieuwe bewoner op deze manier werd ingewijd. De moeder had gebloosd, zover haar getaande huid dat toeliet, en scheen op het punt om iets belangrijks te zeggen. Dan be dacht zij zich schijnbaar en ze merkte op, dat het zou kunnen gebeuren, dat zij ziek werd en de zuster bijvoorbeeld weg zou zijn. „Zou juffrouw Koosje dan misschien, als het nodig was, haar plaatsje een tijdje in kunnen nemen?" Hierbij keek ze haar op een eigen aardige, onderzoekende manier aan. Juffrouw Koosje kreeg heel even het gevoel, dat ze die blik moest vastgrijpen, het betekende iets voor haar. Tege verwierp ze deze gedachte. Wat zou kunnen beduiden? Ze begon in ernS overdenken, of ze het aantrekkelijk <omt vinden, om hier als moeder op te moe ian jcl treden. Tot haar eigen verwonde: iet ke kon ze die beamen. Ze zag zich een soort troosteres der bedrukten, njichtin, haar gezond verstand zei haar, dat deze functie niet moest idealiseren lOg zoi le boo was meer nodig, dan een meevoele Irie- handdruk en een medelijdende zucht yoor Ongemerkt ontstond er een fli ïodig, discussie, waaraan de vader sle ijdig 1 spaarzaam deelnam. Groot was juffrt raren. Koosjes verbazing, toen ze dal hoorde, dat de eerste klacht over h ,Vt al binnen was. Nog 'verzet olders harter >ende utkom Natu uig ee telden Het ging om tante Eliza. Jufifi Vej gg( Koosje had gesproken met de h Kleijberg, een componist en dirigent ruste. Ze kende veel van zijn wefl HOOFDSTUK VII Juffrouw Koosje wordt ingewijd nogmaals ontgroend 'og al Ook eiding en ze had gevraagd, of dit rustige le nogeüj hem nog al bevredigde. Zijn antwo bestond uit een licht schouderoph» en de nietszeggende zin: „Wat mod anders?" Juist dit gesprek had haar denkbi versterkt, dat er voor al die men nog zoveel mogelijkheden waren. Vft isen uto's 1 «Stapt meer o1 ermoe Hoppen an, ds o J Uc om zou iemand als de heer Kleijf nog niet eens een keertje een kotf orkest kunnen dirigeren. Zo'n man daarop weer een hele tijd kunnen te: De herinnering daaraan zou hem lukkig maken. (Wordt vervolgd) Troui uto's v ■ouden tiets te T.E.S toomb

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1961 | | pagina 4