De oudjes
doen het nog goed!
M
Ze zijn weer dankbaar
„De jaren waarop wij wachten
st ree kor>l? \>ikkelin
De 70-jarige J. Kuiter, oud-hoefsmid, wist met de gehouden hoefbeshigkeuring de eerste
prijs te winnen. Naast hem de voorzitter van de Vereniging voor Vrienden van het paard,
de heer J. C. Roeper.
Dat de oudjes het nog best doen is
zaterdag tijdens het paardensportfeest
weer duidelijk gebleken. Er wordt wel
eens gezegd dat ouderen die van Drees
„genieten" niet meer meetellen. Zater
dag is tijdens de hoefbeslagkeuring op
het concoursterrein van de paarden
sport gebleken dat de oudjes nog lang
niet uit de running zijn.
De heer J. Kuiter van Oosterend werd
nummer één van deze keuring. De heei
Kuiter, zeventig jaar, heeft 40 jaar
zelfstandig gewerkt. Menig paard is
door hem van „schoenen" voorzien.
Deze krasse baas vertelde ons dat hij
altijd met liefde de paarden heeft be
slagen „U moet het zo zien. Wij nemen
ook geen schoenen die knellen of te
groot zijn. Als 16-jarige jongen ben ik
begonnen en ik heb nadien menig paard
onder handen gehad. Toen in 1959 de
rompslomp van kantoorwerk me te
groot werd, ben ik er mee gestopt en
bij Rentenaar aan het werk gegaan".
Zevenenveertig jaar geleden behaalde
deze veteraan zijn diploma. Het was bij
de cavalarie onder leiding van Majoor-
Paardenarts Vixeboxe te Haarlem. De
paarden, die de heer Kuiter nadien on
der handen heeft gehad, zijn niet meer
te tellen.
Hij heeft voor deze hoefbeslagkeuring
onder andere het paard Seritina van de
heer Roeper beslagen en met dit werk
heeft hij een thermometer met hoef
ijzer gewonnen. Deze prijs was aange
boden door de Vereniging voor Vrien
den van het Paard voor de Texelse
hoefsmid, die volgens het oordeel van
de jury het beste hoefbeslag heeft ver
zorgd.
Deze veteraan zal straks vervangen
moeten worden door een jongere knaap,
want dat er in de toekomst meerdere
keuringen zullen volgen voor hoefbe
slag, daar zijn we zeker van.
BIJBEL- EN SPREEKUUR
BIBEL- UND SPRECHSTUNDE
U wordt hartelijk uitgenodigd voor
een bijbeluur, vanavond 8 uur in de
kerkekamer van de kerk aan de vijver
(achterom).
Sie sind herzlich eingeladen für eine
Bibelstunde, heute abend 8 Uhr in
einem Gemach der Kirche am Teich
(bitte um die Ecke gehen).
Wie de marktdommee persoonlijk wil
spreken, kan om 9.30 uur terecht op
dezelfde plaats.
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Werkdagen:
9.30
v. Texel:
5.20
6.25
7.40
10.40
12.10§
13.10
15.40
17.15
18.15
v. Den Helder:
6.30
8.15
9.10
12.00
13.20§
14.20
17.00
18.40
19.30
Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
8.55 10.40 11.40
16.00 17.00 18.25
v. Texel:
7.40
14.00
20.30
v. Den Helder: 9.10 10.15 12.00 13.00
15.00 17.15 18.15 19.30
21.30
is van 1 juli tot en met 26 aug. 1961
alleen op zaterdag.
T—Wil.»' .MW»
WEEKAGENDA STICHTING
CULTUREEL WERK TEXEL
Woensdag 26 juli
De Koog, 9.30 uur Kinderstrandfeest.
Den Burg, 8 uur, Hotel Texel, vrije
bridgedrive.
Zaterdag 29 juli
Den Burg, vanaf 16 uur, Hollewal, Kin
derkennis t.b.v. de R.-K. jeugdbeweging
Oudeschild, hengel wedstrijd aan de dijk
CONCOURS-HIPPIQUE
(Vervolg van pagina 1)
nen op het veld en deze hebben later
in de middag de strijd aangebonden te
gen de gasten. Er werd een harddraverij
gehouden. In de finale werd deelgeno
men door twee Wieringermeer-ruiters
en een Texelse ponyrijder, namelijk
Harry Keesom.
Nummer één van deze wedstrijd werd
G Hermes, nummer twee A. Burger,
beide uit de Wieringermeer en nummer
drie H. Keesom. Het was een prachtig
gezicht deze jonge ruiters op de kleine
paardjes door de bocht te zien komen.
Jammer was het dat en meisje kwam te
vallen een spiertje in haar arm brak.
De jonge Texelse ponyclub heeft zeker
levensvatbaarheid.
Pittige muziek
Muzikale medewerking tijdens het
concours werd verleend door de Chris
telijke muziekvereniging Excelsior van
Oosterend. Begonnen werd met een pit
tige openingsmars, met medewerking
van de drumband van genoemde vereni
ging. De muzikanten trokken dwars de
speelweide over en ontvingen een harte
lijk applaus. Diverse malen is dit korps
zaterdagmiddag voor het voetlicht ge
komen en steeds weer genoten wij van
het keurige geheel.
Boerenbruiloft
Een afwisseling was de boerenbrui
loft Op het terrein verscheen een keur-
collectie oude wagens en in deze wa
gens troonde een Texels paar. De keu
rige oude Texelse klederdracht werd
door vele toeristen bewonderd en na
de diverse rondjes die werden gemaakt,
werd het „echtpaar" meermalen ver
eeuwigd. Het stelde voor een bruiloft
omstreeks 1860, de samensteller was de
heer C. Hin Dzn.
Hierna het concours éénspannen land-
bouwtuigpaarden voor luxe rijtuig.
Nummer 1 werd Carolus, eigenaar-
berijder M. C. Bakker, nummer 2 Zita,
eigenaar Jn. G. van Maldegem, berijder
de heer Joh. Kikkert, nummer 3 Salotte,
eigenaar mevr. Goeman-du Porto, berij
der A Goeman.
Het best geplaatste landbouwpaard
uit dit nummer kwam uit in de Match
a Deux. Ursinus, eigendom van de
Hengstenvereniging Texel, berijder K.
du Porto kwam in het veld. Carolus
werd in dit nummer eerste en Ursinus
werd nummer twee. Ook dit was een
fraai nummer.
Concours van tweespannen landbouw-
tuigpaarden, aangespannen voor de
landbouwwagen. Hierin werden num
mer 1 Victor en Vrind, van de heren
J. C. Roeper en Jac. Witte, berijder was
de heer H. Spigt; 2de Seritine en
Solanda van de heren J C. Roeper en
K. Lap, berijder de heer C. Swaerts; 3de
Tom en Slim van de heer S. Keijser, be
rijder Jac. Witte. Deze paarden waren
gespannen voor 'n oude Texelse wagen.
Concours van éénspannen fokmerries
landbouwtuigpaard, aangespannen voor
de landbouwwagen. Nummer 1 werd
Seritina van de heer J. C. Roeper, be
rijder H. Spigt; 2de Ulunarda, van de
eigenaar-berijder Jac de Graaf; 3de
Toby, eigenaar-berijder H. Zijm.
Ook de dames kwamen nog een keer
aan bod. Zonder medewerking van een
heer verzorgden zij het nummer; Con
cours van éénspannen landbouwtuig-
paarden voor luxe rijtuig. Nummer 1
werd Carolus, eigenaar de heer M. C.
Bakker, berijdster mevr. Luyckx-Bak-
ker; 2de werd Goudster, van de heer
Dros, berijdster mej. E. Witte.
Waddcnruiters
Ook de Waddenruiters zijn deze mid
dag zeer actief geweest Diverse num
mers werden door deze vereniging ver
zorgd. Het springnummer om prijzen
JAN LIGTHARTHUIS
Sinds 14 dagen heeft de Jordaanjeugd
weer him pied terre gevonden bij ons
in de Prins, niet bepaald onder Majorca
of Capri-temperatuur. Er zijn tot nog
toe geen nachtspel of nachtwandeling
verricht. Wat het laatste betreft, was
dat voorrecht alleen ondergetekende
beschoren, vanwege de stormen die ge
woed hebben. We hebben gelukkig niets
behoeven plat te gooien en geen schade
opgelopen aan ons tentmateriaal. Onze
aanplant heeft wel zeer goede diensten
bewezen en we hopen wat de tweede rij
boompjes betreft, welke Staatsbosbe
heer heeft gezet, net zo weelderig mag
groeien als de eerste.
Maar goed, het wonderlijke op dit
schone eiland is, hoe grillig de natuur
mocht zijn, wij toch altijd wel iets van
de stralende zon mogen zien en voelen.
Dat is dan ook werkelijk de „zonzijde"
en de jeugd dartelt er niet minder om,
al is het dan bepaald geen strand en
zwemweer. Nou, bij ons in Amsterdam
zouden we zeggen, dat was dan een
melk-boere-weerpraatje!
Dank zij een Gemeentelijke Amster
damse instantie, welke ons prima ka
pokbedden verschafte, voelen we ons
zeer rijk en de strozakken zijn nu ge
bruikt als overtrek, waarbij nog enige
zijn voorzien van voor het oog onzicht
bare plastic onderlaag, met het oog op
kinderlijke lekkage, als U begrijpt wat
ik bedoel..
Geen gratis pakken stro meer van de
heer H. Timmer, waarvoor we hem har
telijk dank zeggen, voor zijn jarenlange
hulp. Trouwens het heeft ons waarlijk
niet in de loop der jaren aan hulp en
daadwerkelijke bijstand der buurtgeno
ten ontbroken. Buurman Van Leeuwen
zorgde dit keer voor het vervoer van
de meisjes naar de kerk in Den Burg,
waar ds. Buskes voorging en hen op
dusdanige wijze toesprak, dat hun latere
reactie luidde; „Hij sprak voor ons al-
leenig!"
Nu de kerk toch in 't geding is, mag
ik met dankbaarheid verantwoorden:
de deurcollecte voor het J.L.-huis te
Oosterend ƒ103,88 en die van Oude
schild, ƒ20,65, een gast had uit Amster
dam een jaargang jeugdbladen en een
stapeltje Donald Ducks meegebracht,
gepaard gaande met een warme hand
druk ƒ10,De heer Dijksen liet door
vriendelijke bezorging een partij eieren
afgeven. Dros' Magazijn schonk ons een
prachtige voetbal; zulk een medeleven
doet ons als bastaard Texelaar goed.
'k Zeg maar, zulke geschenken verho
gen de vriendschap.
Tenslotte moet ik u onthullen, dat
vormde wel het hoogtepunt van hun
optreden. Verschillende hindernissen
moesten worden genomen. De minste
straf punten had de heer R. Keijser,
nummer 2 werd mej. L. Wetsteen en
nummer 3 de heer W. Zijm.
Het laatste nummer van het concours
was wel het fraaiste nummer. Keurige
paarden werden voor elegante wagens
voorgebracht en reden sierlijke rondjes.
Het nummer tweespannen land-
bouwtuigpaarden voor luxe rijtuig open
klasse, mogen wij gerust het succes
nummer noemen Nummer 1 werden
Peter en Adelheid van de heer W. van
Heerwaarden Czn. De berijder, de heer
D. Witte Thzn., verdient zeker ook een
pluim. Op keurige wijze wist hij de
dieren voor te brengen. 2de werden
Frits en Karei van de gebr. Zijm, berij
der de heer A. Hin; 3de Carolus en
Zator van de heren Bakker en De Lugt,
berijder de heer M. C. Bakker
Na dit nummer verscheen nog een
maal de muziekvereniging Excelsior op
het veld en daarna behoorde het con
cours 1962 weer tot het verleden.
enkele schokkende gebeurtenissen on
moreel hebben aangetast. Het behoor
tot de passende attracties van het J.L
huis om telkenj are enkele van die ro
mantische tochtjes naar Vlieland
maken. Dat begon eigenlijk al verlede:
jaar toen we tot de ontstellende
dekking kwamen, dat de gezellige kaa
tine uit de „Zeemeeuw" was verdwene
en met dit appartement de prima koffi
en de charmante schenkster! Nu was he
een dezer dagen, dat De Bilt voor <j
volgende dag een zonnige kuststroo
had voorspeld, niet het minst de Wat
den. Half vijf waren we opgestaan, o:
met een groep meisjes vanaf het laagst
naar het hoogste punt van Texel
fietsen. Hoewel wij onze komst hadde
aangekondigd en reeds voor achten
het „riante" steigertje aanwezig ware
bleef de „Zeemeeuw" gunder-wijd ma-
liggen te liggen. Na ruim een uur wad
ten in het bolle windje, zijn we mi
troostig vertrokken en hebben
troost gezocht bij „De Slufter", met
heerlijke hete bak koffie. Dat hadde
de meisjes wel nodig, na zo'n teleu
stelling, want nu komt er voor hen de;
keer niets meer van. Dat De Bilt zii
vergaloppeerd, nou jamaar D
Zeemeeuw daar komen we niet me
overheen. Waarvan acte!
Joh. K. A. Schreuder
afdeling Huishoudelijke voorlichtinf
ENKELE VAKANTIETIPS
De Nederlandse Huishoudraad h«
een brochure samengesteld waai
allerlei vakantiemogelijkheden (re
prijzen) zijn aangegeven; plus een adn
senlijst. Prijs 65 ct. Te bestellen bij
Ned. Huishoudraad giro 22 89 50, D yoor Y
Haag. Bestelling zijn ook mogelijk
mej. Veenstra
tivak
in Der
teer t
het w<
Ond
■jür Er is een lift-servicebureaU. Dit
reau heeft veel connecties (zakenmt to'n v;
sen, transportbedrijven etc.), die ben Maar
zijn lifters mee te nemen tegen
kleine vergoeding. Inlichtingen: FröbAeren
straat 15, Amsterdam. ede re
vorige
van m
ivijze
;ebrui
:o lan
jied
•fr U kunt in uw vakantie ook ac lie ge
bezig zijn. Niet ver van Texel bij Bi )aar L
gen (N.H.) houdt de volkshogeschi nidde
haar gastvrije poorten voor U open. I
week uit in een prachtige omgevi
voor ƒ45,U krijgt vele vrienden
uw inzicht wordt verruimd door inl
dingen, gesprekken en praktisch w WAAI
ken. Welke cursus kiest U?
Het Roy-jeugdreisbureau, Meent
Rotterdam, tel. 135325, organiseert
jaar goede, goedkope reizen. De priji
zijn speciaal gereduceerd.
512 aug. Beeldend bezig zijn. Eenci
sus voor allen die belangstelling hebt
voor creatieve handenarbeid; we
groepen: tekenen en schilderen, ontw
pen en vormgeven met diverse ma
rialen (papier, stof, verf, glas, st«
batikken en mozaïek. ustpa
512 aug. Vormgeving Dagelijkse lu^e
geving. Werkgroepen: vormen
diverse materialen, bloemschikken.
leidingen en gesprekken over: ku nobili
van onze tijd, vormgeving aan onzec en be
geving, moderne architectuur, de aac jij dri
van onze tuin, hoe wonen we?, persoi tijn vs
lijkheid in de kleding, creatief kok ;ijd. N
manieren en omgangsvormen, de ki Dm te
van het feestvieren. Volger
1219 aug. Noorse Handenarbeid !®g n
inleidingen over land, volk, kunst
ambacht.
1620 oktober Huisvrouwencursus.
Hierover later meer.
ZAT!
Jitqa
Boe
Pen 1
99
De
nd, d
N;
to
he
ge
to
üite
Ik fc
lirecti
iproke
wanne
eerste
vestigi
laast i
'P een
•epaali
Jij nac
oorru
FEUILLETON
9. Wel had ze, enigszins ontgoocheld,
na enkele bezoeken aan neven en nich
ten bemerkt, hoe goed het plaatsje in
het tehuis hen van pas kwam. Eerst
was ze met gejuich begroet, maar zodra
het tot hen doordrong, dat ze niet de
rijke erfgename was, zoals ze vast had
den verwacht, werd de verhouding koe
ler. De angst, om een oude tante als in
woonster te krijgen, kreeg de boven
toon.
Bezeerd had ze zich teruggetrokken.
Later vond ze voor hun gedrag weer de
nodige verontschuldigingen. De moder
ne huizen waren niet zo op inwoning
berekend en de kleintjes waren te on
rustig, als er andere mensen over de
vloer kwamen.
Nee, in het tehuis was ze onafhanke
lijk en hoefde ze niemand dankbaar te
zijn. Alleen de heer Verwaayen, die ze
diep in haar hart al een beetje gelijk
begon te geven. De rust moest ze echter
nog vinden. Nu had ze steeds het ge
voel, dat ze nog ergens een plicht te
vervullen had. Waarom kon ze niet zon
der meer aanvaarden, dat ze aan haar
laatste levensetappe bezig was?
Ze schoot met een ruk rechter in haar
stoel. Ze leek wel simpel. Ze had zich
toch voorgenomen een taak te zoeken,
om haar geest fris te houden, en nog
vele mensen van dienst te zijn? Nu, dan
moest het woordje „rust" ook uit haar
woordenboek geschrapt worden
Ze richtte haar aandacht weer op de
moeder, die met veel omwegen vertelde
hoeveel werk een goede organisatie van
zo'n groot huishouden meebracht. Voor
al de maaltijden eisten veel zorg en
overleg.
„Is er verschil in de behandeling voor
de mensen van boven of beneden?"
vroeg juffrouw Koosje belangstellend.
„Hetzelfde verschil, als tussen snert
en erwtensoep", zei de moeder kort. Zij
zag de bewoners niet als mensen, maar
als gevallen, die, als de behandeling
maar goed was, rustig bleven. Er was
een bestuur, en het was haar grootste
eerzucht, dat er geen noemenswaardige
klachten waren, als dit bestuur één keer
per jaar het tehuis inspecteerde.
De moeder klaagde ook haar nood
over het personeel. De meisjes sloten
zich bij elkaar aan en vormden zo een
front, waar je niet doorheen kwam. Bo
vendien kon je niet optreden, zoals je
wilde, want dan raakte je het personeel
kwijt en juist voor een tehuis voor
ouden van dagen, was het moeilijk
steeds een volledige staf te houden. Men
scheen te menen, dat het een vervelend
baantje was. Gezien echter de kwajon
gensstreken, waaraan ze zich soms te
buiten gingen, leek het tehuis nu en
dan meer op een kostschool.
„Neem nu het geval van gisteravond",
zei ze. „We hebben een nieuwe ver
pleegster. Vraag niet hoeveel moeite het
gekost heeft om haar te krijgen. Ze
schijnt me een juweeltje van goede wil
en werklust. Wat doen nu die meiden?
Leggen ze daar een borstbeeld van
Willem III, dat om een of andere reden,
nog op de rommelzolder werd bewaard,
in haar bed. Dat zijn zo hun ontgroe
ningsmethoden. Of ze de zenuwen kra
ken van zo'n meisje, vragen ze zich
niet af. Nu, ze hadden hun zin, het kind
gilde het hele tehuis bij elkaar. Enfin,
u hebt zelf ook de herrie meegemaakt.
Wat zegt u daar nu van?"
Juffrouw Koosje ontweek de onder
zoekende blikken van de moeder, want
ze voelde, hoe een lach haar lippen
krulde. Ze vond de grap niet zo bezwa
rend. Tenslotte was een jong meisje, dat
wel wat verdragen kon, als slachtoffer
uitgekozen. Ze zou er zeker anders over
hebben gedacht, als men het bij een van
de oude mensen had gewaagd.
Ze haalde zich het gezicht van het
verpleegstertje voor de geest. Inderdaad
riep het meisje, door haar bescheiden
voorkomen alle sympathie op. Ze leek
vol geestdrift voor haar taak en was
gedienstig en tactvol. Maar ze had een
gesloten gezichtje, een geslotenheid, die
niets met ingetogen manieren had te
maken. Het leek eerder, alsof ze angstig
was, voor een meer dan oppervlakkige
vriendschap. De dienstmeisjes hadden
waarschijnlijk wel eens emoties op dat
gladde gezichtje willen zien en haar
daarom die stenen bezoeker in haar bed
geschoven.
Juffrouw Koosje, die een van de eer
sten was, die de moed vond, om in het
kamertje van het angstig gillende ver
pleegstertje te kijken, vond op het eer
ste gezicht, ook dat wit stenen gelaat
wat griezelig. Maar juist die onnatuur
lijke witte kleur en die starre houding
bracht haar met enige seconden op het
denkbeeld, dat dit geen levend mens
was. Met Willem III op haar arm, was
ze triomfantelijk de gang op komen
wandelen. Doch het duurde lang, eer de
rust in het tehuis was weergekeerd. Dat
was dan eigenlijk ook de ergste reden
waar de moeder zich ernstig over be
klaagde, daarbij kwam de angst, om het
zonder hulp te moeten stellen.
„Stel je voor", zei ze, „dat zuster
Wilma eens boos was weggegaan, dan
waren we weer zonder zuster geweest,
en dat terwijl we juist nog wel een
assistente erbij kunnen hebben".
Juffrouw Koosje knikte maar instem
mend. Ze had geen zin, om over derge
lijke dingen in debat te treden.
Eindelijk kwaip de moeder voor de
dag met de reden, van haar verzoek aan
juffrouw Koosje, om met haar te komen
spreken. Eerst had ze nog even de
eigenaardigheden van enkele inwoners
de revue laten passeren. Juffrouw
Koosje had zich daarbij niet behaaglijk
gevoeld en haar op de man af ge
vraagd, of iedere nieuwe bewoner op
deze manier werd ingewijd. De moeder
had gebloosd, zover haar getaande huid
dat toeliet, en scheen op het punt om
iets belangrijks te zeggen. Dan be
dacht zij zich schijnbaar en ze merkte
op, dat het zou kunnen gebeuren, dat zij
ziek werd en de zuster bijvoorbeeld weg
zou zijn. „Zou juffrouw Koosje dan
misschien, als het nodig was, haar
plaatsje een tijdje in kunnen nemen?"
Hierbij keek ze haar op een eigen
aardige, onderzoekende manier aan.
Juffrouw Koosje kreeg heel even het
gevoel, dat ze die blik moest vastgrijpen,
het betekende iets voor haar. Tege
verwierp ze deze gedachte. Wat zou
kunnen beduiden? Ze begon in ernS
overdenken, of ze het aantrekkelijk <omt
vinden, om hier als moeder op te moe ian jcl
treden. Tot haar eigen verwonde: iet ke
kon ze die beamen. Ze zag zich
een soort troosteres der bedrukten, njichtin,
haar gezond verstand zei haar, dat
deze functie niet moest idealiseren
lOg zoi
le boo
was meer nodig, dan een meevoele Irie-
handdruk en een medelijdende zucht yoor
Ongemerkt ontstond er een fli ïodig,
discussie, waaraan de vader sle ijdig 1
spaarzaam deelnam. Groot was juffrt raren.
Koosjes verbazing, toen ze dal
hoorde, dat de eerste klacht over h ,Vt
al binnen was.
Nog
'verzet
olders
harter
>ende
utkom
Natu
uig ee
telden
Het ging om tante Eliza. Jufifi Vej gg(
Koosje had gesproken met de h
Kleijberg, een componist en dirigent
ruste. Ze kende veel van zijn wefl
HOOFDSTUK VII
Juffrouw Koosje wordt ingewijd
nogmaals ontgroend
'og al
Ook
eiding
en ze had gevraagd, of dit rustige le nogeüj
hem nog al bevredigde. Zijn antwo
bestond uit een licht schouderoph»
en de nietszeggende zin: „Wat mod
anders?"
Juist dit gesprek had haar denkbi
versterkt, dat er voor al die men
nog zoveel mogelijkheden waren. Vft
isen
uto's 1
«Stapt
meer o1
ermoe
Hoppen
an, ds
o J Uc
om zou iemand als de heer Kleijf
nog niet eens een keertje een kotf
orkest kunnen dirigeren. Zo'n man
daarop weer een hele tijd kunnen te:
De herinnering daaraan zou hem
lukkig maken.
(Wordt vervolgd)
Troui
uto's v
■ouden
tiets te
T.E.S
toomb