Opa heeft verkering
HOOFDPIJN
'ASPRO'
Het serum van Sieme
Over de jacht en de jagers
tweede blad
Bracht U weer
Brandend Haagirmr
mee?
neem 'ASPRO'
Neem
2 'ASPRO'* -en...
TEXELSE COURANT
Onder het pseudoniem Jean
Jean de l'ïle vertelt een onzer
abonnees ons in bijgaand verhaal
over een merkwaardige Texelse
figuur, velen nog wel bekend.
Sieme L. is niet meer, maar hij
zal nog heel lang in de herinne
ring blijven voortleven.
Het was in het jaar 1936, dat ik
Sieme voor het eerst ontmoette. Eigen
lijk heette hij Simon Klaas, maar
iedereen op Texel noemde hem een
voudig Sieme.
In die tijd plachten wij als kinderen
al naar De Koog te gaan zwemmen.
Wij gingen dan in de zomervakantie
lopend naar de badplaats. Geld om
met het busje van Boekei te gaan was
er niet, laat staan om een fiets te kopen.
En zo het gezin wel een fiets rijk was,
moest meestal het stalen ros op stal
blijven staan omdat het belasting
plaatje ontbrak. Wij gingen dus met de
„bienewagen" heen en weer De Koog.
En och, als je de tijd hebt, maal je
daar niet om. Bovendien waren de
zomers toen van dien aard, dat het
werkelijk een genot was langs Tessel's
dreven te wandelen.
Goed, ik maakte dus kennis met
Sieme. Hij was er nu niet direkt de
man naar om iedere nieuwe bezoeker
van De Koog de hand te schudden en
te zeggen „Hoe maakt u het?". Onge
acht of dit nu kinderen of volwassenen
waren.
Maar als je hem voor de eerste keer
uit de beschrijvingen, die je van hem
in je leven tegenkwam, wist je, ook al
had gehoord, dit was Sieme, geen twij
fel mogelijk.
Sieme was een rasechte Tesselaar en
woonde met zijn zuster midden in de
Dorpsstraat. Vroeger hadden hier zijn
ouders en na hun dood zijn zuster het
vak van kruidenier uitgeoefend. Toen
ik echter, voor het eerst in m'n leven
in De Koog kwam, stond het winkeltje
leeg. Alleen het woord „Comestibles"
op de ramen herinnerde aan de vroe
gere bezigheden.
Sieme was de 80 reeds gepasseerd.
En in al die jaren had hij als vaste
stelregel, dat werken voor de dommen
was. En aangezien er toen nog geen
A.O.W bestond, leefden hij en zijn
zuster van wat de armenkas en mee
levende en begrijpende Kogers hun
toestopten.
Weer of geen weer, zomer of winter,
Sieme gaf acte de présence. Hij liep
gekleed in een oude rafelige broek en
dito jas. Op zijn weelderige haardos
een hoed, die betere dagen had gekend.
Aan zijn voeten een paar klompen, die j
meestal ook aan de onderkant gaten
vertoonden. Een volle sneeuwwitte
baard complimenteerde het geheel.
Dit was, geloof ik, mede de oorzaak
dat men hem zonderling noemde. Ik
zeg mede, omdat er nog andere dingen
waren die hem tot zonderling stem
pelden. Hij had namelijk de gewoonte
om bijna alles wat hij op straat of
strand zag liggen op te rapen en bij
zich te steken. Lucifers, peukjes, spij
kers, niets was hem te min. Hij had
vooral een zwak voor papier. Niet voor
wat er op dat papier stond geschreven.
Het was hem om het even of er nu pro
paganda voor de een of andere partij
instond, of een vermaning van de plaat
selijke predikant aan het adres van zijn
parochianen.
Hoewel zijn parate kennis niet verder
reikte dan het A.B.C., lijkt het nu toch
nuttig te vertellen, dat hij de Bijbel uit
zijn hoofd kende. Hij kon, gezeten op
het hekje naast zijn huis, uren lang
verhalen vertellen die in de bijbel zijn
opgetekend. Ook met andere verhalen
kon hij zijn toehoorders telkens weer
boeien. Papier had dus zijn voorkeur.
En zo door de Dorpsstraat lopende,
propte hij zijn zakken vol; als deze
niets meer konden bergen, ging het
onder de hoed, in de klompen of in de
zak, die hij op zijn rug met zich mee
droeg. Zodoende zag je de rommel die
normaal op straat ligt bij Sieme uit zijn
zakken, hoed of klompen puilen. Be
grijpt u nu, dat je als kind al geen
moeite had Sieme te herkennen?
Door al dat geloop en gesjouw wer
den zijn eetlust en dorst danig opge
wekt. Het behoefde daarom geen ver
wondering te wekken Sieme iets wat
eetbaar leek, niet in zijn zak, hoed of
klomp, maar in zijn mond te zien
steken.
Dat hij hiervan lichamelijk geen na
delige gevolgen ondervond, was onge
twijfeld te danken aan zijn ïjzersterke
gestel.
Toch heeft deze lichamelijke gesteld
heid van Sieme niet kunnen verhinde
ren, dat hij bijna vroegtijdig het tijde
lijke met het eeuwige had moeten ver
wisselen. De reden hiervan was zijn
schier niet te lessen dorst. Niet dat hij
overmatige offers aan Bacchus bracht.
Daar deed Sieme niet aan.
Toch moet gezegd worden, dat hij
door het „brandewientje", gratis door
Den Braven ingeschonken, wel pomp
water van „Schiedamwater" wist te
onderscheiden.
In november op één van zijn stroop
tochten langs hr*t strand, vond hij een
flesje. Daar flesjes op het strand geen
uitzondering waren, trok dit toch wel
de bijzondere aandacht van Sieme. De
reden hiervan was, dat op het etiket,
hoewel onduidelijk, het woord Rum
stond te lezen.
Een grote opwinding maakte zich van
Sieme meester. Was dit even een geluk.
En zonder zich ervan te overtuigen
of het etiket inderdaad vermeldde wat
hij dacht dat het flesje bevatten, liet
hij langzaam het vocht klokkend door
zijn keelgat glijden Een vreemde
smaak had het wel, constateerde Sieme.
Maar ja, het was de eerste keer dat hij
„rum" dronk
Die dag en ook die nacht kwam
Sieme niet thuis. Toen men hem de vol
gende morgen ging zoeken, werd hij
liggende aan de voet van de duinen
gevonden Hoewel versteend van de
kou, leefde hij nog wel. Naast hem lag
het flesje. Toen men echter de ondui
delijke lteters op het etiket had ont
cijferd, begreep een ieder wat er was
gebeurd.
Sieme, die dacht dat hij rum dronk,
had in zijn opwinding niet begrepen
wat de werkelijke inhoud van het
flesje was. Er stond namelijk op het
etiket Se-rum. Maar daar de Tesselaar
de Z uitspreekt als een S. leek het voor
Sieme rum van de zee of liever Zee
rum. Och ja, een vergissing is mense
lijk.
Gelukkig overleefde Sieme deze haast
noodlottige vergissing. Ik zeg gelukkig,
want iedere Tesselaar zal moeten toe
geven, dat toen Sieme een paar jaar
later op natuurlijke wijze overleed, hij
vooral in De Koog een lege plaats ach
terliet. Een plaats die nooit meer zou
worden opgevuld.
Jean de l'ile
Velen hebben mij gevraagd of ik eens
iets over de jacht wilde schrijven. Ik
zal als sportjager graag aan die wensen
voldoen en mijn indrukken over alles
wat jacht is, proberen weer te geven.
Wat zijn eigenlijk jagers? Volgens mij
zijn het mensen die (dat staat vast) veel
van jacht houden, en die prachtige
sport dan ook onder alle weersomstan
digheden beoefenen. Als de dag is
vastgesteld, weer of geen weer, zon of
geen zonnetje, 's morgens om 9 uur
staan ze aangetreden om op pad te
gaan. Een beetje regen of harde wind
dat deert ze niet; ze gaan het veld in!
Dan zeggen vele anderen: ze zijn gek!
Maar dat laat de goede jagers koud; ze
lachen er om en gaan toch. Dat is een
veer op de hoed voor die jagers, die
altijd klaar staan om die mooie sport
te beoefenen.
Jagen voor de voet
Wat is de mooiste jacht? Naar mijn
smaak is dat het jagen voor de voet.
Elk stuk wild krijgt de kans om er
tussen uit te komen en dat is niet zo
als je op een post staat, of op een drijf
jacht bent Wat is het mooi om een op
gejaagd stuk wild te schieten in zijn
volle ren of vlucht. Nou schiet er dan
een mis: je moet ze ook niet allemaal
naar beneden halen, anders heb je vol
gend jaar ook niks meer.
Razendsnel
Wat ik persoonlijk de mooiste jacht
vind, dat is de duiven-, patrijzen- en
snippenjacht. Die zijn zo razendsnel, dat
je gerust op 2 pratronen voor één stuk
wild kan rekenen. Er zijn wel schutters
die bijna nooit missen (als je ze hoort)
maar de doorsnee jager heeft voor dit
wild 2 patronen nodig
De Combinatie
Een Combinatie heeft meest 10 a 12
jagers maar er zijn ook wel kleinere
combinaties met mooie jachten. De be
sturen worden door de leden van de
Combinaties gekozen en zijn meest de
geroutineerdste jagers. Tweemaal per
week wordt de jacht uitgeschreven. Bij
na altijd dinsdags en de zaterdag wat
voor de jagers de meest geschikte dagen
zijn. Zondags mag nooit worden gejaagd
wat ik ook heel goed vind.
Raak kletsen
Er zijn mensen die een verkeerde op
vatting van jacht hebben en dat zijn de
mensen die niet weten wat het is. Die
maar raak kletsen en nooit een goed
woord over hebben voor alles wat jacht
is. Lk wou die mensen wel eens spreken
over dit onderwerp. Wist U dat de
meeste jagers ook grote natuurvrienden
zijn die naast de jacht veel van de na
tuur genieten? Wat is het mooi om een
dag de duinen in te trekken. De meeste
praters hebben dat nog nooit gepres
teerd. Duin op duin af, op de achter
grond de zee waar je als natuurliefheb
ber nooit moe van wordt om naar te
Rijken.
Van leer
Dus mensen praat met tegen ons na
tuurmensen, want ik geloof dat U flink
van leer zal krijgen. Nogmaals de recht
geaarde jager is naast de jacht ook
groot liefhebber van de natuur. Zij vin
den een jachtdag een stuk van hun le
ven, wat velen niet kunnen begrijpen.
Ga een dag mee en luister naar wat zij
tegen elkaar zeggen, dan ben je voor je
gehele leven uitgesproken (niet zo best!
red.) en begrijp je het ook. lk hoop dat
ook de staat der Nederlanden het zo
ziet en dat de jagers de jacht mogen
behouden zoals ze nu is en dat de pacht
prijzen niet worden opgejaagd door
mensen die niets voor onze jacht voelen.
Als het jachtseizoen voorbij is komen
de jagers bijeen om het afgelopen jacht-
jaar te bespreken, wat b.v. te doen bij
de plaatsen waar niet veel wild was;
moeten er fazanten of patrijzen inge
bracht worden? Deze en dergelijke on
derwerpen vormen dan de voornaamste
punten van bespreking, opdat volgend
jaar weer goede resultaten geboekt
kunnen worden. Jaarlijks wordt vers
bloed ingebracht want anders krijg je
inteelt en dus slecht wild. Heren zorg
er voor dat Uw veld goed bezet blijft
en bespreek met Uw opzichter wat er
moet gebeuren als het voorjaar zijn in
trede doet! Hij kent de klappen van de
zweep, vaak zelfs beter dan menig jager
want hij is de man die in de zomer het
verzorgen van fazanten enz. op zich
WEEKAGENDA VAN DE
STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL
Zaterdag 2 februari
Den Burg, „De Oranjeboom", 20.00 uur,
Toneeluitvoering „Lawine" door Ver Oud-
leerlingen Landbouwschool.
Zondag 3 februari
Den Burg, 14.00 uur. Wandeltocht t.b.v.
„Open het Dorp".
Dinsdag 5 februari
Den Burg, „De Oranjeboom". 20.00 uur, to
neelgroep „Caribiton" met „Kinderen van het
laatste uur"
Vrijdag 8 februari
Den Burg, „De Lindeboom-Texel", 20.00 uur,
feestavond Paardensporlvereniging.
Den Hoorn, „De Waldhoorn", 20.00 uur, to
neeluitvoering „Moeder Geerte".
De Cocksdorp, „De Hoop", 20.00 uur, voor
lichtingsbijeenkomst Hollandse Maatschappij
van Landbouw voor alle suikerbietentelers.
VAN DE LANDBOUW-
VOORLICHTINGSDIENST
AANDACHT VOOR DE
MINERALENVOORZIENING
Op de algemene vergadering van de
Bedrijfsvereniging, die voorjaar 1962
werd gehouden, sprak Dr. v.d. Grift uit
Hoorn over de kwestie van de minera-
lenvooziening bij ons vee. Zij, die deze
vergadering hebben bijgewoond, zullen
zich mogelijk herinneren, dat de ge
leerde spreker aan een goede voorzie
ning met mineralen en sporenelementen
een grote waarde hechtte. Dr. v.d. Grift
bracht toen o.m. naar voren, dat we
moeten komen tot een regelmatige toe
diening van mineralen ook in de
weideperiode, waarbij het waarschijn
lijk nodig zou zijn een keuze te kunnen
maken uit enkele mengsels. Dit laatste
met het oog op het verschil in grond
soort en de variatie in de rantsoenen.
Veehouders, die regelmatig de vakbla
den lezen zijn daar vrij zeker ook wel
eens de aanduiding „het Zeeuwse mi-
neralenmengsel" tegengekomen. Dit is
een mengsel, dat speciaal bedoeld is
voor gebieden met kalkrijke grond,
omdat in dit geval in het ruwvoer de
kalk meestal overheerst over het fos
faat.
Nu is het onze ervaring, dat adviezen
over het geven van mineralen aan het
vee heel slecht ingang vinden. De
meeste veehouders willen er maar heel
slecht aan, dat het nu beslist nodig is
om naast goed ruwvoer (best hooi,
prima kuilgras en een goed portie bie
ten) en krachtvoer naar behoefte, nog
een toegift van mineralen te geven.
Daar komt bij, dat de dieren er over
het algemeen niet „wild" op zijn. Spe
ciaal de verstrekking van losse mine
ralen loopt vrij moeilijk. Hier is wer
kelijk enig geduld voor nodig. Iemand,
die al na de eerste of tweede keer zegt:
„De dieren willen ze niet hebben" be
hoeft hier niet mee te beginnen. Want
het opnemen van losse mineralen ntoet
door de dieren geleerd worden. Daar
om is het nodig met een kleine hoeveel
heid te beginnen en de mineralen te
mengen met ander voer. Een veel ge
hoorde redenering is ook, dat de dieren
toch mineralen krijgen via het kracht
voer. En inderdaad voegen alle fabri
kanten een zekere hoeveelheid minera
len aan het krachtvoer toe.
We moeten dan evenwel op het vol
gende wijzen. De oudmelkse dieren, of
de koeien die droog staan krijgen geen
of weinig krachtvoer. Uit het oogpunt
van de eiwitvoorziening is dit veelal
ook juist. Maar de mineralenbehoefte
van deze dieren is door de ontwikkeling
van het kalf juist vrij groot. Verder
moeten we de mineralen in het kracht
voer zien als een aanvulling van het
portie, dat reeds op andere wijze via
ruwvoer of speciale mineralenmengsels
aan de dieren wordt verstrekt Dus juist
andersom als vaak beredeneerd wordt.
Niet de mineralen in het krachtvoer
vormen de basis, maar die moet al op
andere wijze gelegd zijn.
Aan het leggen van dit basis wordt
op het moment door diverse fabrikanten
gewerkt. Men doet dit bijv. door een
koeksoort te maken, waarin zoveel mi
neralen worden verwerkt, dat een hoe
veelheid van 1 kg. van dit krachtvoer
voldoende is voor een dier, dat op geen
andere wijze mineralen ontvangt Men
legt dus een basis en vandaar de naam
basismeel of basiskoek. Sommige fabri
kanten maken deze koek in de A, B en
C-samenstelling, dus al naar gelang van
de kwaliteit van het ruwvoer kan hier
uit een keuze worden gemaakt.
Dit betekent dus, dat dieren, die
slechts 1 kg. krachtvoer per dag nodig
hebben, op deze manier toch aan hun
portie mineralen komen. Maar ook de
koeien met veel melk ontvangen naast
het andere krachtvoer de vastgestelde
hoeveelheid basiskoek. Deskundigen
zijn van mening, dat op deze wijze de
mineralenvoorziening op gemiddelde
bedrijven gewaarborgd is. Voor bedrij
ven, waar moeilijkheden optreden als
gevolg van bijzondere omstandigheden
is nader onderzoek van grond, ruw
voer en de dieren nodig.
Wij vonden het nodig om, nu er de
mogelijkheid is de mineralen op een
aantrekkelijke wijze te verstrekken,
Uw aandacht hiervoor te vragen.
C. v. Gr.
Op Uw werk, op een avondje uit eten,
op vakantie of op zo-maar een dagje
uit? Over de hele wereld vinden meer
mensen baat bij Rennies dan bij enig
ander maagtablet.
neemt en die ook voor verdelging van
het ongedierte zorgt. Daarom wou ik
alle sport jagers een goede raad geven
controleer met Uw jachtopzichter bij
het sluiten van het seizoen Uw jachtter
rein en laat op de plaatsen waar geen
of weinig wild is vers bloed inbrengen,
dan zal 1963 voor alle sportjagers een
jaar zijn waar U tevreden op terug zult
kunnen zien.
Sijp. L.
MAANDAGENDA VAN DE
STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL
(wijzigingen voorbehouden)
Publikatie van data van uitvoeringen, ver
gaderingen etc., welke in de komende maanden
zullen plaats vinden.
Februari 1963.
Zaterdag 2, Den Burg, Toneeluitvoering Ver.
oudleerlingen Landbouwschool.
Zondag 3, Den Burg, Wandeltocht t.b.v. „Open
het Dorp"
Dinsdag 5, Den Burg, avond Kunstkring Texel
Vrijdag 8, Den Hoorn, toneeluitvoering
„Moeder Geerte".
Vrijdag 8, De Cocksdorp, voorlichtingsavond
Holl. Mij. van Landbouw.
Vrijdag 8, Den Burg, feestavond paarden
sportvereniging.
Zaterdag 9, Den Hoorn, Toneeluitvoering
„Moeder Geerte"
Woensdag 13, Den Burg, bridgedrive.
Woensdag 13, Den Burg, algemene ledenver
gadering Ver Bedrijfsvoorlichting.
Donderdag 14, Den Burg, „De Kiekendief"
Vrijdag 15, Den Burg. bijeenkomst van 't Nut.
Dinsdag 19, Den Burg, jaarvergadering en be
stuursverkiezing Plattelandsvrouwen.
Woensdag 20, Den Burg, samenkomst R-K.
Vrouwenbond 't Gilde.
Woensdag 20, De Cocksdorp, bijeenkomst
Plattelandsvrouwen.
Donderdag 21, Den Burg schoolconcert.
Dinsdag 26, Den Burg,( kienavond Personeels
vereniging Gemeente Texel en TEM.
Dinsdag 2&, Den Burg, Voorlichtingsavond
Bestuurdersbond NVV
Woensdag 27, Den Burg, bridgedrive.
Donderdag 28, Den Burg, „De Kiekendief'
Donderdag 28, De Cocksdorp, avond Holl.
Mij. van Landbouw
Maart 1963.
Zaterdag 2, Den Burg, jubileum-uitvoering
G.V.T.
Dinsdag 5 Den Burg, familie-avond midden
stand
Zaterdag 9. Den Burg, jubileum-uitvoering
G.V.T.
Dinsdag 12, Den Burg, familie-avond midden
stand.
Woensdag 13, Den Burg, bridge-drive.
Donderdag 14, Den Burg, „De Kiekendief'
Vrijdag 15, Den Burg, bijeenkomst Platte
landsvrouwen.
Zaterdag 16, Den Burg, jubileumuitvoering
G.V.T.
Woensdag 20, Den Burg, avond R.-K. Vrou
wenbond 't Gilde.
Donderdag 21, Eierland, Modeshow Platte
landsvrouwen.
Woensdag 27, Den Burg, bridgedrive
Donderdag 28, Den Burg, bondscollccte „D#
Kiekendief'.
FEUILLETON.
24 Hij zweeg en wiste zich het zweet
van het gezicht. Ze keek naar hem en
schrok. „We lopen natuurlijk veel te
ver voor jou. Je moet immers kalm aan
doen van je dokter? Stom, dat ik daar
niet eerder aan gedacht heb. Vooruit,
we gaan eerst een poosje rusten, en
dan kalmpjes aan terug".
Ze zakten neer in het gras vlak bij
het water en de man slaakte een zucht
van verlichting. Ze keek bezorgd naar
hem en streek even over zijn haar. ,Je
bent toch wel goed?"
Hij knikte geruststellend. „Ik voel me
weer jong. Vergeet niet, dat het van
daag bijzonder heet weer is Maar een
poosje rusten zal ons goed doen".
Ze zaten met hun rug tegen de muur
van de verkeersweg, die hier hoog
boven hun hoofd langs liep. Ze hoor
den de auto's zoemen bij het passeren,
maar keken alleen maar naar het ver
laten water en in de verte naar het
kleine dorpje, dat half verscholen lag
achter de hoge bomen, die vol bladeren
hingen. Ergens floot een trein. Hij
zakte wat onderuit, zodat hij languit
in het gras lag, met zijn voeten vlak
bij het zacht kabbelende water. Ze keek
bezorgd naar hem en nam haar zak
doek, waarmee ze het zweet van zijn
voorhoofd veegde
In half gebogen houding bleef ze
naar hem zitten kijken en hij lachte
haar vriendelijk toe. „Ik ben weer hele
maal oké, hoor Gewoon een beetje moe,
dat is alles. Je maakt je toch geen zor
gen over me?"
Ze antwoordde niet en keek maar
naar hem. „Zoals je daar ligt, Theo,
zie je er veel jonger uit. Ik weet het
niet, maar je hebt vandaag een heel
andere uitdrukking op je gezicht Veel
rustiger. In aanmerking nemende, dat
je zo hard gewerkt hebt in je* leven,
heb je praktisch geen rimpels .in je
voorhoofd".
„Dank je, Cobie. Toch ben ik achten
veertig. Overweeg dat ook maar"
Ze schudde haar hoofd en zuchtte,
terwijl ze haar blik afwendde en naar
de rivier keek „Ach, de leeftijd, wat
doet dat er feitelijk toe. Ik ben in som
mige opzichten een moeilijk mens In
beslissende omstandigheden' aarzel ik
om een besluit te nemen. Ik weet nooit,
wat het juiste is". Ze keek weer naar
hem en vervolgde op zachtere toon:
„Theo, als ik „ja" zeg, wanneer zou /je
dan willen trouwen?"
„Liefje, ik zou geneigd zijn om te
zeggen: dat laat ik aan jou over. Maar
daar staat tegenover, dat er al zoveel
kostbare jaren van jouw leven voorbij
zijn en daarom zou ik willen adviseren:
dit najaar nog".
Ze schrok en kwam half overeind.
„Volgens m'n contract moet ik drie
maanden van te voren opzeggen".
„Dan in de komende winter, Cobie,
dat doet er tenslotte niet toe. Ik wil
best nog een poosje wachten. Ik heb je
al gezegd, dat ik niet dol verliefd op je
ben. Dat moet je van mij niet ver
wachten. Maar ik mag je bijzonder
graag. En jij?"
Ze streelde zijn wang. „Je bent lief i
voor me. Dat ben ik in jaren niet ge
wend. Ik dacht altijd: dat bestaat niet
meer voor me. Maar nu.je bent zo
anders als ik me de mannen heb voor-
gesteld. Theo, die andere, was altijd zo
onstuimig. Ik was wel eens bang voor
hem. Maar jijje hebt zelfs niet
een poging gedaan om me te kussen.
Waarom niet, Theo?"
„Liefje, ik wil niets forceren. Ik
respecteer je en ik heb achting voor je.
Als we elkaar eens zullen kussen, zal
dat gemakkelijker vanzelf gaan. Ook
dat moet groeien".
Ze boog zich dieper over hem heen
en keek lachend in zijn gezicht.
„Theo?"
„Ja?"
„Ik ga je kussen. Hoe vind je dat?"
„Durf je dat wel, Cobie?"
Ze knikte langzaam. „Nu zo bij jou,
voel ik me ineens rustig. zo heerlijk
rustig. en jij bent lief voor me
ik ga dat belonen, Theo.
Ze boog zich nog dieper over hem
heen en drukte een lange kus op zijn
lippen, en toen nog één en nog één.
Langzaam trok hij haar tegen zich aan
en kuste haar terug. Even bleven ze zo j
liggen met de ogen gesloten. Toen gleed
ze terug en ging naast hem liggen op
zijn uitgestrekte arm. Hij drukte haax
wat dichter tegen zich aan en ze legde
haar hoofd op 'zijn borst, zodat heur
haar zijn gezicht beroerde.
„Cobie?"
„Ja?"
„Gelukkig?"
„Ik weet het niet, Theo. Ik voel me
in ieder geval tevreden. en prettig.
Er gaat een zekere rust van jou uit,
zie je, die weldadig aandoet. Dat is
misschien wel de reden, dat ik graag
je gezelschap zocht. Ik vind het fijn
bij jou. Als ze me dit alles een week
geleden voorspeld hadden, zou ik naar
m'n voorhoofd gewezen hebben. Wat
kan er in enkele dagen ontzettend veel
veranderen, niet?"
Hij liefkoosde haar. „Ik zou het net
zo min geloofd hebben, liefje. Ik prijs
me gelukkig, dat ik je ontmoet heb in
mijn leven, Cobie. Als je ja zegt, zal ik
je kunnen verwennen en vertroetelen.
Ik weet zeker, dat ik je gelukkig zal
kunnen maken".
,Denk je, Theo?"
„Ja liefje, en jij mij. Je zei gisteren
of was het eergisteren? dat je het
woord „liefde" in je woordenboek had
doorgestreept. Weet je wel, dat je
boordevol liefde zit, Cobie? Je hebt het
allemaal gegeven aan je meisjes van de
huishoudschool. Op de een of andere
manier moest je het toch afreageren.
Ik heb pas een paar keer in je ogen ge
zien. Daarin blonk de liefde, meisje.
Misschien weet je het zelf nog niet.
eens zul je het merken En ik zal me
er in koesteren en me eraan verwar
men en gelukkig zijn".
„Theo, houd je mond"
„Waarom, liefje?"
„Daarom. En noem me niet meer
„liefje", want anders krijg ik neiging
om je nog eens te kussen".
„Waarom doe je het dan niet, liefste
van alle liefjes?"
Ze kwam overeind en hij zag twee
rode plekken op haar wangen. Haar
ogen schitterden en ze trok hem aan
een oor. „Theo, je hebt er om gevraagd,
en als je stikt, is het niet mijn schuld
Meteen voelde' hij haar lippen
weer op de zijne en toen omhelsden ze
elkaar zo stevig, dat ze beiden bijna
adem te kort kwamen.
In de vallende schemering liepen ze
hand in hand terug naar het stadje.
„We zijn veel te laat voor het brood-
eten", zei de vrouw.
„Wat geeft dat voor een keer", ant
woordde hij luchtig.
„Ja, maar wat zullen ze ervan den
ken, als we beiden te laat binnenko
men?"
,Dat we te ver gewandeld zijn en
verdwaald raakten. Dat kan toch?"
Ze trok zijn hand om zich heen en
leunde even met haar hoofd tegen zijn
schouder. „Zouden ze het aan me kun
nen zien? Van ons, bedoel ik?"
Hij knikte volmondig. „En of. Zodra
je binnenkomt, ziet iedereen: die jonge-
vrouw is dol gelukkig, want de liefde
gloeit uit haar hele wezen".
Ze gaf een ruk aan zijn arm. „Theo,
wees eens even ernstig. Ik durf niet
naar binnen, hoor"
(Wordt vervolgd)
'Aspro' bevat alles om u
snel van uw pijn af te hel
pen. Veilig en verantwoord.