Opa heeft verkering HOOFDPIJN 'ASPRO' Het serum van Sieme Over de jacht en de jagers tweede blad Bracht U weer Brandend Haagirmr mee? neem 'ASPRO' Neem 2 'ASPRO'* -en... TEXELSE COURANT Onder het pseudoniem Jean Jean de l'ïle vertelt een onzer abonnees ons in bijgaand verhaal over een merkwaardige Texelse figuur, velen nog wel bekend. Sieme L. is niet meer, maar hij zal nog heel lang in de herinne ring blijven voortleven. Het was in het jaar 1936, dat ik Sieme voor het eerst ontmoette. Eigen lijk heette hij Simon Klaas, maar iedereen op Texel noemde hem een voudig Sieme. In die tijd plachten wij als kinderen al naar De Koog te gaan zwemmen. Wij gingen dan in de zomervakantie lopend naar de badplaats. Geld om met het busje van Boekei te gaan was er niet, laat staan om een fiets te kopen. En zo het gezin wel een fiets rijk was, moest meestal het stalen ros op stal blijven staan omdat het belasting plaatje ontbrak. Wij gingen dus met de „bienewagen" heen en weer De Koog. En och, als je de tijd hebt, maal je daar niet om. Bovendien waren de zomers toen van dien aard, dat het werkelijk een genot was langs Tessel's dreven te wandelen. Goed, ik maakte dus kennis met Sieme. Hij was er nu niet direkt de man naar om iedere nieuwe bezoeker van De Koog de hand te schudden en te zeggen „Hoe maakt u het?". Onge acht of dit nu kinderen of volwassenen waren. Maar als je hem voor de eerste keer uit de beschrijvingen, die je van hem in je leven tegenkwam, wist je, ook al had gehoord, dit was Sieme, geen twij fel mogelijk. Sieme was een rasechte Tesselaar en woonde met zijn zuster midden in de Dorpsstraat. Vroeger hadden hier zijn ouders en na hun dood zijn zuster het vak van kruidenier uitgeoefend. Toen ik echter, voor het eerst in m'n leven in De Koog kwam, stond het winkeltje leeg. Alleen het woord „Comestibles" op de ramen herinnerde aan de vroe gere bezigheden. Sieme was de 80 reeds gepasseerd. En in al die jaren had hij als vaste stelregel, dat werken voor de dommen was. En aangezien er toen nog geen A.O.W bestond, leefden hij en zijn zuster van wat de armenkas en mee levende en begrijpende Kogers hun toestopten. Weer of geen weer, zomer of winter, Sieme gaf acte de présence. Hij liep gekleed in een oude rafelige broek en dito jas. Op zijn weelderige haardos een hoed, die betere dagen had gekend. Aan zijn voeten een paar klompen, die j meestal ook aan de onderkant gaten vertoonden. Een volle sneeuwwitte baard complimenteerde het geheel. Dit was, geloof ik, mede de oorzaak dat men hem zonderling noemde. Ik zeg mede, omdat er nog andere dingen waren die hem tot zonderling stem pelden. Hij had namelijk de gewoonte om bijna alles wat hij op straat of strand zag liggen op te rapen en bij zich te steken. Lucifers, peukjes, spij kers, niets was hem te min. Hij had vooral een zwak voor papier. Niet voor wat er op dat papier stond geschreven. Het was hem om het even of er nu pro paganda voor de een of andere partij instond, of een vermaning van de plaat selijke predikant aan het adres van zijn parochianen. Hoewel zijn parate kennis niet verder reikte dan het A.B.C., lijkt het nu toch nuttig te vertellen, dat hij de Bijbel uit zijn hoofd kende. Hij kon, gezeten op het hekje naast zijn huis, uren lang verhalen vertellen die in de bijbel zijn opgetekend. Ook met andere verhalen kon hij zijn toehoorders telkens weer boeien. Papier had dus zijn voorkeur. En zo door de Dorpsstraat lopende, propte hij zijn zakken vol; als deze niets meer konden bergen, ging het onder de hoed, in de klompen of in de zak, die hij op zijn rug met zich mee droeg. Zodoende zag je de rommel die normaal op straat ligt bij Sieme uit zijn zakken, hoed of klompen puilen. Be grijpt u nu, dat je als kind al geen moeite had Sieme te herkennen? Door al dat geloop en gesjouw wer den zijn eetlust en dorst danig opge wekt. Het behoefde daarom geen ver wondering te wekken Sieme iets wat eetbaar leek, niet in zijn zak, hoed of klomp, maar in zijn mond te zien steken. Dat hij hiervan lichamelijk geen na delige gevolgen ondervond, was onge twijfeld te danken aan zijn ïjzersterke gestel. Toch heeft deze lichamelijke gesteld heid van Sieme niet kunnen verhinde ren, dat hij bijna vroegtijdig het tijde lijke met het eeuwige had moeten ver wisselen. De reden hiervan was zijn schier niet te lessen dorst. Niet dat hij overmatige offers aan Bacchus bracht. Daar deed Sieme niet aan. Toch moet gezegd worden, dat hij door het „brandewientje", gratis door Den Braven ingeschonken, wel pomp water van „Schiedamwater" wist te onderscheiden. In november op één van zijn stroop tochten langs hr*t strand, vond hij een flesje. Daar flesjes op het strand geen uitzondering waren, trok dit toch wel de bijzondere aandacht van Sieme. De reden hiervan was, dat op het etiket, hoewel onduidelijk, het woord Rum stond te lezen. Een grote opwinding maakte zich van Sieme meester. Was dit even een geluk. En zonder zich ervan te overtuigen of het etiket inderdaad vermeldde wat hij dacht dat het flesje bevatten, liet hij langzaam het vocht klokkend door zijn keelgat glijden Een vreemde smaak had het wel, constateerde Sieme. Maar ja, het was de eerste keer dat hij „rum" dronk Die dag en ook die nacht kwam Sieme niet thuis. Toen men hem de vol gende morgen ging zoeken, werd hij liggende aan de voet van de duinen gevonden Hoewel versteend van de kou, leefde hij nog wel. Naast hem lag het flesje. Toen men echter de ondui delijke lteters op het etiket had ont cijferd, begreep een ieder wat er was gebeurd. Sieme, die dacht dat hij rum dronk, had in zijn opwinding niet begrepen wat de werkelijke inhoud van het flesje was. Er stond namelijk op het etiket Se-rum. Maar daar de Tesselaar de Z uitspreekt als een S. leek het voor Sieme rum van de zee of liever Zee rum. Och ja, een vergissing is mense lijk. Gelukkig overleefde Sieme deze haast noodlottige vergissing. Ik zeg gelukkig, want iedere Tesselaar zal moeten toe geven, dat toen Sieme een paar jaar later op natuurlijke wijze overleed, hij vooral in De Koog een lege plaats ach terliet. Een plaats die nooit meer zou worden opgevuld. Jean de l'ile Velen hebben mij gevraagd of ik eens iets over de jacht wilde schrijven. Ik zal als sportjager graag aan die wensen voldoen en mijn indrukken over alles wat jacht is, proberen weer te geven. Wat zijn eigenlijk jagers? Volgens mij zijn het mensen die (dat staat vast) veel van jacht houden, en die prachtige sport dan ook onder alle weersomstan digheden beoefenen. Als de dag is vastgesteld, weer of geen weer, zon of geen zonnetje, 's morgens om 9 uur staan ze aangetreden om op pad te gaan. Een beetje regen of harde wind dat deert ze niet; ze gaan het veld in! Dan zeggen vele anderen: ze zijn gek! Maar dat laat de goede jagers koud; ze lachen er om en gaan toch. Dat is een veer op de hoed voor die jagers, die altijd klaar staan om die mooie sport te beoefenen. Jagen voor de voet Wat is de mooiste jacht? Naar mijn smaak is dat het jagen voor de voet. Elk stuk wild krijgt de kans om er tussen uit te komen en dat is niet zo als je op een post staat, of op een drijf jacht bent Wat is het mooi om een op gejaagd stuk wild te schieten in zijn volle ren of vlucht. Nou schiet er dan een mis: je moet ze ook niet allemaal naar beneden halen, anders heb je vol gend jaar ook niks meer. Razendsnel Wat ik persoonlijk de mooiste jacht vind, dat is de duiven-, patrijzen- en snippenjacht. Die zijn zo razendsnel, dat je gerust op 2 pratronen voor één stuk wild kan rekenen. Er zijn wel schutters die bijna nooit missen (als je ze hoort) maar de doorsnee jager heeft voor dit wild 2 patronen nodig De Combinatie Een Combinatie heeft meest 10 a 12 jagers maar er zijn ook wel kleinere combinaties met mooie jachten. De be sturen worden door de leden van de Combinaties gekozen en zijn meest de geroutineerdste jagers. Tweemaal per week wordt de jacht uitgeschreven. Bij na altijd dinsdags en de zaterdag wat voor de jagers de meest geschikte dagen zijn. Zondags mag nooit worden gejaagd wat ik ook heel goed vind. Raak kletsen Er zijn mensen die een verkeerde op vatting van jacht hebben en dat zijn de mensen die niet weten wat het is. Die maar raak kletsen en nooit een goed woord over hebben voor alles wat jacht is. Lk wou die mensen wel eens spreken over dit onderwerp. Wist U dat de meeste jagers ook grote natuurvrienden zijn die naast de jacht veel van de na tuur genieten? Wat is het mooi om een dag de duinen in te trekken. De meeste praters hebben dat nog nooit gepres teerd. Duin op duin af, op de achter grond de zee waar je als natuurliefheb ber nooit moe van wordt om naar te Rijken. Van leer Dus mensen praat met tegen ons na tuurmensen, want ik geloof dat U flink van leer zal krijgen. Nogmaals de recht geaarde jager is naast de jacht ook groot liefhebber van de natuur. Zij vin den een jachtdag een stuk van hun le ven, wat velen niet kunnen begrijpen. Ga een dag mee en luister naar wat zij tegen elkaar zeggen, dan ben je voor je gehele leven uitgesproken (niet zo best! red.) en begrijp je het ook. lk hoop dat ook de staat der Nederlanden het zo ziet en dat de jagers de jacht mogen behouden zoals ze nu is en dat de pacht prijzen niet worden opgejaagd door mensen die niets voor onze jacht voelen. Als het jachtseizoen voorbij is komen de jagers bijeen om het afgelopen jacht- jaar te bespreken, wat b.v. te doen bij de plaatsen waar niet veel wild was; moeten er fazanten of patrijzen inge bracht worden? Deze en dergelijke on derwerpen vormen dan de voornaamste punten van bespreking, opdat volgend jaar weer goede resultaten geboekt kunnen worden. Jaarlijks wordt vers bloed ingebracht want anders krijg je inteelt en dus slecht wild. Heren zorg er voor dat Uw veld goed bezet blijft en bespreek met Uw opzichter wat er moet gebeuren als het voorjaar zijn in trede doet! Hij kent de klappen van de zweep, vaak zelfs beter dan menig jager want hij is de man die in de zomer het verzorgen van fazanten enz. op zich WEEKAGENDA VAN DE STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL Zaterdag 2 februari Den Burg, „De Oranjeboom", 20.00 uur, Toneeluitvoering „Lawine" door Ver Oud- leerlingen Landbouwschool. Zondag 3 februari Den Burg, 14.00 uur. Wandeltocht t.b.v. „Open het Dorp". Dinsdag 5 februari Den Burg, „De Oranjeboom". 20.00 uur, to neelgroep „Caribiton" met „Kinderen van het laatste uur" Vrijdag 8 februari Den Burg, „De Lindeboom-Texel", 20.00 uur, feestavond Paardensporlvereniging. Den Hoorn, „De Waldhoorn", 20.00 uur, to neeluitvoering „Moeder Geerte". De Cocksdorp, „De Hoop", 20.00 uur, voor lichtingsbijeenkomst Hollandse Maatschappij van Landbouw voor alle suikerbietentelers. VAN DE LANDBOUW- VOORLICHTINGSDIENST AANDACHT VOOR DE MINERALENVOORZIENING Op de algemene vergadering van de Bedrijfsvereniging, die voorjaar 1962 werd gehouden, sprak Dr. v.d. Grift uit Hoorn over de kwestie van de minera- lenvooziening bij ons vee. Zij, die deze vergadering hebben bijgewoond, zullen zich mogelijk herinneren, dat de ge leerde spreker aan een goede voorzie ning met mineralen en sporenelementen een grote waarde hechtte. Dr. v.d. Grift bracht toen o.m. naar voren, dat we moeten komen tot een regelmatige toe diening van mineralen ook in de weideperiode, waarbij het waarschijn lijk nodig zou zijn een keuze te kunnen maken uit enkele mengsels. Dit laatste met het oog op het verschil in grond soort en de variatie in de rantsoenen. Veehouders, die regelmatig de vakbla den lezen zijn daar vrij zeker ook wel eens de aanduiding „het Zeeuwse mi- neralenmengsel" tegengekomen. Dit is een mengsel, dat speciaal bedoeld is voor gebieden met kalkrijke grond, omdat in dit geval in het ruwvoer de kalk meestal overheerst over het fos faat. Nu is het onze ervaring, dat adviezen over het geven van mineralen aan het vee heel slecht ingang vinden. De meeste veehouders willen er maar heel slecht aan, dat het nu beslist nodig is om naast goed ruwvoer (best hooi, prima kuilgras en een goed portie bie ten) en krachtvoer naar behoefte, nog een toegift van mineralen te geven. Daar komt bij, dat de dieren er over het algemeen niet „wild" op zijn. Spe ciaal de verstrekking van losse mine ralen loopt vrij moeilijk. Hier is wer kelijk enig geduld voor nodig. Iemand, die al na de eerste of tweede keer zegt: „De dieren willen ze niet hebben" be hoeft hier niet mee te beginnen. Want het opnemen van losse mineralen ntoet door de dieren geleerd worden. Daar om is het nodig met een kleine hoeveel heid te beginnen en de mineralen te mengen met ander voer. Een veel ge hoorde redenering is ook, dat de dieren toch mineralen krijgen via het kracht voer. En inderdaad voegen alle fabri kanten een zekere hoeveelheid minera len aan het krachtvoer toe. We moeten dan evenwel op het vol gende wijzen. De oudmelkse dieren, of de koeien die droog staan krijgen geen of weinig krachtvoer. Uit het oogpunt van de eiwitvoorziening is dit veelal ook juist. Maar de mineralenbehoefte van deze dieren is door de ontwikkeling van het kalf juist vrij groot. Verder moeten we de mineralen in het kracht voer zien als een aanvulling van het portie, dat reeds op andere wijze via ruwvoer of speciale mineralenmengsels aan de dieren wordt verstrekt Dus juist andersom als vaak beredeneerd wordt. Niet de mineralen in het krachtvoer vormen de basis, maar die moet al op andere wijze gelegd zijn. Aan het leggen van dit basis wordt op het moment door diverse fabrikanten gewerkt. Men doet dit bijv. door een koeksoort te maken, waarin zoveel mi neralen worden verwerkt, dat een hoe veelheid van 1 kg. van dit krachtvoer voldoende is voor een dier, dat op geen andere wijze mineralen ontvangt Men legt dus een basis en vandaar de naam basismeel of basiskoek. Sommige fabri kanten maken deze koek in de A, B en C-samenstelling, dus al naar gelang van de kwaliteit van het ruwvoer kan hier uit een keuze worden gemaakt. Dit betekent dus, dat dieren, die slechts 1 kg. krachtvoer per dag nodig hebben, op deze manier toch aan hun portie mineralen komen. Maar ook de koeien met veel melk ontvangen naast het andere krachtvoer de vastgestelde hoeveelheid basiskoek. Deskundigen zijn van mening, dat op deze wijze de mineralenvoorziening op gemiddelde bedrijven gewaarborgd is. Voor bedrij ven, waar moeilijkheden optreden als gevolg van bijzondere omstandigheden is nader onderzoek van grond, ruw voer en de dieren nodig. Wij vonden het nodig om, nu er de mogelijkheid is de mineralen op een aantrekkelijke wijze te verstrekken, Uw aandacht hiervoor te vragen. C. v. Gr. Op Uw werk, op een avondje uit eten, op vakantie of op zo-maar een dagje uit? Over de hele wereld vinden meer mensen baat bij Rennies dan bij enig ander maagtablet. neemt en die ook voor verdelging van het ongedierte zorgt. Daarom wou ik alle sport jagers een goede raad geven controleer met Uw jachtopzichter bij het sluiten van het seizoen Uw jachtter rein en laat op de plaatsen waar geen of weinig wild is vers bloed inbrengen, dan zal 1963 voor alle sportjagers een jaar zijn waar U tevreden op terug zult kunnen zien. Sijp. L. MAANDAGENDA VAN DE STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL (wijzigingen voorbehouden) Publikatie van data van uitvoeringen, ver gaderingen etc., welke in de komende maanden zullen plaats vinden. Februari 1963. Zaterdag 2, Den Burg, Toneeluitvoering Ver. oudleerlingen Landbouwschool. Zondag 3, Den Burg, Wandeltocht t.b.v. „Open het Dorp" Dinsdag 5, Den Burg, avond Kunstkring Texel Vrijdag 8, Den Hoorn, toneeluitvoering „Moeder Geerte". Vrijdag 8, De Cocksdorp, voorlichtingsavond Holl. Mij. van Landbouw. Vrijdag 8, Den Burg, feestavond paarden sportvereniging. Zaterdag 9, Den Hoorn, Toneeluitvoering „Moeder Geerte" Woensdag 13, Den Burg, bridgedrive. Woensdag 13, Den Burg, algemene ledenver gadering Ver Bedrijfsvoorlichting. Donderdag 14, Den Burg, „De Kiekendief" Vrijdag 15, Den Burg. bijeenkomst van 't Nut. Dinsdag 19, Den Burg, jaarvergadering en be stuursverkiezing Plattelandsvrouwen. Woensdag 20, Den Burg, samenkomst R-K. Vrouwenbond 't Gilde. Woensdag 20, De Cocksdorp, bijeenkomst Plattelandsvrouwen. Donderdag 21, Den Burg schoolconcert. Dinsdag 26, Den Burg,( kienavond Personeels vereniging Gemeente Texel en TEM. Dinsdag 2&, Den Burg, Voorlichtingsavond Bestuurdersbond NVV Woensdag 27, Den Burg, bridgedrive. Donderdag 28, Den Burg, „De Kiekendief' Donderdag 28, De Cocksdorp, avond Holl. Mij. van Landbouw Maart 1963. Zaterdag 2, Den Burg, jubileum-uitvoering G.V.T. Dinsdag 5 Den Burg, familie-avond midden stand Zaterdag 9. Den Burg, jubileum-uitvoering G.V.T. Dinsdag 12, Den Burg, familie-avond midden stand. Woensdag 13, Den Burg, bridge-drive. Donderdag 14, Den Burg, „De Kiekendief' Vrijdag 15, Den Burg, bijeenkomst Platte landsvrouwen. Zaterdag 16, Den Burg, jubileumuitvoering G.V.T. Woensdag 20, Den Burg, avond R.-K. Vrou wenbond 't Gilde. Donderdag 21, Eierland, Modeshow Platte landsvrouwen. Woensdag 27, Den Burg, bridgedrive Donderdag 28, Den Burg, bondscollccte „D# Kiekendief'. FEUILLETON. 24 Hij zweeg en wiste zich het zweet van het gezicht. Ze keek naar hem en schrok. „We lopen natuurlijk veel te ver voor jou. Je moet immers kalm aan doen van je dokter? Stom, dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Vooruit, we gaan eerst een poosje rusten, en dan kalmpjes aan terug". Ze zakten neer in het gras vlak bij het water en de man slaakte een zucht van verlichting. Ze keek bezorgd naar hem en streek even over zijn haar. ,Je bent toch wel goed?" Hij knikte geruststellend. „Ik voel me weer jong. Vergeet niet, dat het van daag bijzonder heet weer is Maar een poosje rusten zal ons goed doen". Ze zaten met hun rug tegen de muur van de verkeersweg, die hier hoog boven hun hoofd langs liep. Ze hoor den de auto's zoemen bij het passeren, maar keken alleen maar naar het ver laten water en in de verte naar het kleine dorpje, dat half verscholen lag achter de hoge bomen, die vol bladeren hingen. Ergens floot een trein. Hij zakte wat onderuit, zodat hij languit in het gras lag, met zijn voeten vlak bij het zacht kabbelende water. Ze keek bezorgd naar hem en nam haar zak doek, waarmee ze het zweet van zijn voorhoofd veegde In half gebogen houding bleef ze naar hem zitten kijken en hij lachte haar vriendelijk toe. „Ik ben weer hele maal oké, hoor Gewoon een beetje moe, dat is alles. Je maakt je toch geen zor gen over me?" Ze antwoordde niet en keek maar naar hem. „Zoals je daar ligt, Theo, zie je er veel jonger uit. Ik weet het niet, maar je hebt vandaag een heel andere uitdrukking op je gezicht Veel rustiger. In aanmerking nemende, dat je zo hard gewerkt hebt in je* leven, heb je praktisch geen rimpels .in je voorhoofd". „Dank je, Cobie. Toch ben ik achten veertig. Overweeg dat ook maar" Ze schudde haar hoofd en zuchtte, terwijl ze haar blik afwendde en naar de rivier keek „Ach, de leeftijd, wat doet dat er feitelijk toe. Ik ben in som mige opzichten een moeilijk mens In beslissende omstandigheden' aarzel ik om een besluit te nemen. Ik weet nooit, wat het juiste is". Ze keek weer naar hem en vervolgde op zachtere toon: „Theo, als ik „ja" zeg, wanneer zou /je dan willen trouwen?" „Liefje, ik zou geneigd zijn om te zeggen: dat laat ik aan jou over. Maar daar staat tegenover, dat er al zoveel kostbare jaren van jouw leven voorbij zijn en daarom zou ik willen adviseren: dit najaar nog". Ze schrok en kwam half overeind. „Volgens m'n contract moet ik drie maanden van te voren opzeggen". „Dan in de komende winter, Cobie, dat doet er tenslotte niet toe. Ik wil best nog een poosje wachten. Ik heb je al gezegd, dat ik niet dol verliefd op je ben. Dat moet je van mij niet ver wachten. Maar ik mag je bijzonder graag. En jij?" Ze streelde zijn wang. „Je bent lief i voor me. Dat ben ik in jaren niet ge wend. Ik dacht altijd: dat bestaat niet meer voor me. Maar nu.je bent zo anders als ik me de mannen heb voor- gesteld. Theo, die andere, was altijd zo onstuimig. Ik was wel eens bang voor hem. Maar jijje hebt zelfs niet een poging gedaan om me te kussen. Waarom niet, Theo?" „Liefje, ik wil niets forceren. Ik respecteer je en ik heb achting voor je. Als we elkaar eens zullen kussen, zal dat gemakkelijker vanzelf gaan. Ook dat moet groeien". Ze boog zich dieper over hem heen en keek lachend in zijn gezicht. „Theo?" „Ja?" „Ik ga je kussen. Hoe vind je dat?" „Durf je dat wel, Cobie?" Ze knikte langzaam. „Nu zo bij jou, voel ik me ineens rustig. zo heerlijk rustig. en jij bent lief voor me ik ga dat belonen, Theo. Ze boog zich nog dieper over hem heen en drukte een lange kus op zijn lippen, en toen nog één en nog één. Langzaam trok hij haar tegen zich aan en kuste haar terug. Even bleven ze zo j liggen met de ogen gesloten. Toen gleed ze terug en ging naast hem liggen op zijn uitgestrekte arm. Hij drukte haax wat dichter tegen zich aan en ze legde haar hoofd op 'zijn borst, zodat heur haar zijn gezicht beroerde. „Cobie?" „Ja?" „Gelukkig?" „Ik weet het niet, Theo. Ik voel me in ieder geval tevreden. en prettig. Er gaat een zekere rust van jou uit, zie je, die weldadig aandoet. Dat is misschien wel de reden, dat ik graag je gezelschap zocht. Ik vind het fijn bij jou. Als ze me dit alles een week geleden voorspeld hadden, zou ik naar m'n voorhoofd gewezen hebben. Wat kan er in enkele dagen ontzettend veel veranderen, niet?" Hij liefkoosde haar. „Ik zou het net zo min geloofd hebben, liefje. Ik prijs me gelukkig, dat ik je ontmoet heb in mijn leven, Cobie. Als je ja zegt, zal ik je kunnen verwennen en vertroetelen. Ik weet zeker, dat ik je gelukkig zal kunnen maken". ,Denk je, Theo?" „Ja liefje, en jij mij. Je zei gisteren of was het eergisteren? dat je het woord „liefde" in je woordenboek had doorgestreept. Weet je wel, dat je boordevol liefde zit, Cobie? Je hebt het allemaal gegeven aan je meisjes van de huishoudschool. Op de een of andere manier moest je het toch afreageren. Ik heb pas een paar keer in je ogen ge zien. Daarin blonk de liefde, meisje. Misschien weet je het zelf nog niet. eens zul je het merken En ik zal me er in koesteren en me eraan verwar men en gelukkig zijn". „Theo, houd je mond" „Waarom, liefje?" „Daarom. En noem me niet meer „liefje", want anders krijg ik neiging om je nog eens te kussen". „Waarom doe je het dan niet, liefste van alle liefjes?" Ze kwam overeind en hij zag twee rode plekken op haar wangen. Haar ogen schitterden en ze trok hem aan een oor. „Theo, je hebt er om gevraagd, en als je stikt, is het niet mijn schuld Meteen voelde' hij haar lippen weer op de zijne en toen omhelsden ze elkaar zo stevig, dat ze beiden bijna adem te kort kwamen. In de vallende schemering liepen ze hand in hand terug naar het stadje. „We zijn veel te laat voor het brood- eten", zei de vrouw. „Wat geeft dat voor een keer", ant woordde hij luchtig. „Ja, maar wat zullen ze ervan den ken, als we beiden te laat binnenko men?" ,Dat we te ver gewandeld zijn en verdwaald raakten. Dat kan toch?" Ze trok zijn hand om zich heen en leunde even met haar hoofd tegen zijn schouder. „Zouden ze het aan me kun nen zien? Van ons, bedoel ik?" Hij knikte volmondig. „En of. Zodra je binnenkomt, ziet iedereen: die jonge- vrouw is dol gelukkig, want de liefde gloeit uit haar hele wezen". Ze gaf een ruk aan zijn arm. „Theo, wees eens even ernstig. Ik durf niet naar binnen, hoor" (Wordt vervolgd) 'Aspro' bevat alles om u snel van uw pijn af te hel pen. Veilig en verantwoord.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1963 | | pagina 3