Opa heeft
Fotoclub gaat leden werven
Si
„De Kiekendief" hield jaarvergadering
b
Tijdens de rondvraag van de donder
dag j.l. gehouden jaarvergadering van
de Texelse fotoclub „De Kiekendief"
bebben de leden beraadslaagd over
activiteiten die zouden kunnen leiden
tot vergroting van het huidige ledental.
Hoewel zowel uit het jaarverslag van
de secretaresse van de club, mevr. A.
Tiessen-Spaans, als uit het financieel
verslag van penningmeester B. v.d.
Berg bleek, dat „De Kiekendief" nog
steeds tot de bloeiende verenigingen
kan worden gerekend, dienen toch stap
pen te worden ondernomen om het doen
en laten van de club in bredere kring
bekendheid te geven Vastgesteld werd
dat de mening, als zou de fotoclub be
staan uit een aantal „keien" op foto
grafisch gebied, waarbij de beginner-
met-de-boxcamera zich niet op z'n
plaats voelt, tamelijk diep bij de foto
graferende Texelaars is ingeworteld. Er
valt een duidelijke schroom waar te ne
men bij overigens zeer enthousiaste
amateurfotografen, om plaats te nemen
tussen hen die met hun fotografische
prestaties boven het gemiddelde uit
steken.
Boxbezitters welkom!
De heren W J. Jouwersma en A.
Broekman meenden dat de fotoclub
niet voldoende rekening hield met de
„sluimerende" wensen van vooral jeug
dige beginners om in kennis te worden
gebracht met de beginselen van de
fotografie. Speciaal voor deze niet-ge-
vorderde groep zouden lesavonden kun
nen worden georganiseerd, waardoor
men b.v. het zelf ontwikkelen, afdruk
ken en vergroten machtig zou kunnen
worden. Tijdens de discussie werd het
duidelijk dat in de fotoclub twee groe
pen dienen te worden onderscheiden,
t.w. de mensen die reeds jaren fotogra
feren en het zelf afwerken goed onder
VAN DE LANDBOUW-
VOORLICHTINGSDIENST
WAT EEN BOER NIET KENT,
GELOOFT HIJ NIET
De kop van dit artikeltje is een va
riant op een zegswijze, die de meesten
wel zullen kennen. Intussen ben ik wel
van mening, dat dit „boer" rustig kan
worden vervangen door andere beroe
pen. „Ongeloof" is een echt menselijke
eigenschap.
Dat is mij wel heel duidelijk geble
ken na het artikeltje over het demon-
stratiebedrijf. Op alle mogelijke manie
ren heeft men gezocht naar halve of
hele onwaarheden in de mededelingen,
die ik over het demonstratiebedrijf
deed.
Enkele dagen geleden werd mij nog
weer eens voor de voeten gegooid, dat
het bedoelde bedrijf naast de eigen
grond ook nog andere grond gebruikte,
die in mijn opgave niet was vermeld.
Maar ook deze critiek kan geheel wor
den weerlegd. In de opgave over de
oppervlakte grond, die het demonstra
tiebedrijf deze zomer in gebruik had,
was alle grond opgenomen.
Intussen bewijst al deze critiek wel,
dat de resultaten op dit bedrijf zodanig
zijn, dat de meeste veehouders moeten
erkennen hier lang niet aan toe te
komen. Ik geloof daarom, dat het aan
beveling verdient om net te doen als
een collega-veehouder, die één dezer
dagen naar bedoeld demonstratiebedrijf
is gestapt om een en ander op te nemen.
Het feit, dat dit bedrijf een demon
stratiebedrijf is geeft U daar
voor zeker het recht. Een telefoontje
en de bewuste boer zal U graag ont
vangen.
De hiervoor bedoelde veehouder wil
de in de eerste plaats wel eens kijken
of de vaarzen na de opzienbarend
goede productie nog wel „vlees op het
lijf" hadden. Van dit laatste is hij nu
wel overtuigd. Bij zijn bezoek was hij
verder tot de conclusie gekomen, dat
op het demonstratiebedrijf prima ruw-
voer aanwezig was. Wij menen, dat dit
inderdaad een zeer sterk punt van dit
bedrijf is. Het hooi is geventileerd hooi,
waarvan de kwaliteit ver boven die
van het gemiddelde hooi ligt en ook het
kuilgras steekt daar flink boven uit.
In dit verband willen we nu al weer
wijzen op het belang van een goede
methode van conservering voor gras tot
hooi of kuilgras. Met name menen wij,
dat het ventileren van hooi nog te
weinig ingang vindt.
Een punt, waarop wij ook nog wel
eens willen wijzen, is de methode van
weiden. Op het demonstratiebedrijf
worden de melkkoeien in het voorjaar
vrij lang 's avonds weer op stal gezet.
Ook in de herfst wordt de methode van
het 's nachts opstallen al weer vroeg
toegepast.
Mede op grond van ervaringen op
andere bedrijven menen wij, dat dit
aanbeveling verdient, vooral ook uit het
oogpunt van besparing aan gras. Het is
wel zeker, dat in een weide met een
flinke voorraad gras van goede kwali
teit van luxe-consumptie moet worden
gesproken. Dit wordt enigszins belet
door de dieren 's nachts op te stallen
en eventueel wat hooi van mindere
kwaliteit te geven.
Op deze wijze spaart men gras voor
het maken van ruwvoer, zonder dat de
dieren te kort wordt gedaan. En hooi
of kuilgras, dat gemaakt kan worden
van gras, dat in het voorjaar groeit is
van buitengewone waarde. Ook bij goe
de conserveringsmethoden wordt ruw
voer, dat van herfstgras wordt ge
maakt, nooit van de kwaliteit, die we
kunnen krijgen van voorjaarsgras. En
daarom herhalen we het nog eens: Bij
de winning van ruwvoer is de eerste
klap een daalder waard!
C. v. Gr.
de knie hebben en de beginners, die
zich nog beperken tot het maken van
de foto en de afwerking in handen ge
ven van de fotohandelaar. De belangen
van deze groepen verschillen zeer en de
meeste leden konden het er mee eens
zijn dat met deze situatie rekening dient
te worden gehouden als er een spreker
wordt uitgenodigd, een dia-avond wordt
gegeven etc. Het is een feit, dat veel
mensen die aanvankelijke enthou
siast een bezoek brachten aan een
der clubavonden, min of meer gedes-
illlusioneerd huiswaarts keerden, om
dat zij vonden dat veelal te hoog werd
gegrepen en dat de gesprekken zich te
veel concentreerden rond detailproble
men die slechts de gevorderde kunnen
interesseren. Hierdoor zijn vele adspi-
rantleden afgeschrikt.
Speciaal voor beginners
Dat het aantal leden van „De Kieken
dief" momenteel niet langer toeneemt
is teleurstellend voor het bestuur, dat
van mening is dat zich onder de Texe
laars zeer vele amateurs bevinden die
een grote belangstelling voor hun hobby
aan de dag blijken te leggen. Deze men
sen nu wil men aan de gelederen van
de fotoclub trachten toe te voegen door
het organiseren van evenementen, spe
ciaal voor hen bedoeld. Men denkt daar
bij aan de reeds genoemde afwerk-
avonden, terwijl ook een fotowandel
tocht mogelijkheden zou bieden. Deel
neming aan zo'n wandeltocht of af-
werkavond is uiteraard geheel vrij
blijvend. Daarbij kunnen de fotogra
fische wetenswaardigheden en tips spe
lenderwijze worden gedoceerd in een
sfeer van ontspanning. Het ligt in de
bedoeling dat de „Kiekendief" in het
komende voorjaar met deze activiteiten
gaat starten. Het moet mogelijk zijn dat
op het eiland Texel, dat fotografisch
zo veel te bieden heeft een grotere
fotoclub bloeit dan de thans uit 22 leden
bestaande Kiekendief.
ZIEKTE EN DOOD IN VROEGER
EEUWEN
Nederland is de laatste jaren het land
met de laagste sterftecijfers ter wereld.
Maar moeilijk kunnen wij ons voor
stellen, dat nog honderd jaar geleden
de levenskansen zoveel geringer en de
gemiddelde leeftijden zoveel lager wa
ren. Vooral de kindersterfte was ver
schrikkelijk. Van grote gezinnen bleef
soms maar een enkel kind in leven,
ouders, die van hun tien kinderen er
acht mochten behouden, vormden een
gelukkige uitzondering.
Ook volwassenen werden door veel
meer ziekten en gevaren bedreigd. Toch
moeten we al dit leed maar niet te
tragisch opvatten. Als alle sinds 1650
geboren kinderen een thans normale
leeftijd hadden bereikt, zou Texel bij
gelijkblijvende geboortecijfers nu
4.798.464 inwoners tellen. Stelt U zich
de drukte maar eens voor!
Ontstellend was ook het aantal vrou
wen, dat in het kraambed het leven
verloor. Een treffend voorbeeld van de
toenmalige toestanden levert het vol
gende grafschrift uit Oosterend, al doet
het ons wat vreemd aan zulke droevige
gebeurtenissen te gebruiken voor het
opgeven van een raadseltje:
„De vrouw van de collr. T. Snip
Antje I. Boon in den Heer gerust den
laatst Octobr 1757 out 33 jaer 7 maand
6 dagen benevens haar soon in haar
arme die sooveel dagen geleeft heeft
als de eerste letter van sin naam be
tekent.
Nu weet gij wie dat ik ben Of wie
dat ik geweest ben. Ik kan U o voor
bijgangers in het donker niet kennen.
Kent u selven vaarwel"
De oplossing van het raadsel vindt U
onderaan dit artikel 1).
Veel mannen bleven al jong als we
duwnaar achter, zij hertrouwden, soms
met aanzienlijk jongere vrouwen en
dan kon de geschiedenis zich herhalen.
Op deze wijze ontstonden enkele zeer
grote gezinnen. Het Texels rekord op
dit gebied staat wel op naam van de
legendarische Jan Pietersz Witte (geb.
1810). Hij moet op het Raadhuis een
bekende verschijning zijn geweest, want
hij kwam er vier maal om te trouwen
en 21 maal om de geboorte van een
kind aan te geven. Zijn tijdgenoten Jan
Gerritsz Schraag en Pieter Jacobsz Hin
(beiden drie vrouwen en zeventien kin
deren) mogen in dit verband niet on
vermeld blijven.
Weinig is bekend over de juiste
doodsoorzaak van onze voorouders. Al
leen in 1781 en '82 heeft een actieve
administrateur het nodig gevonden de
oorzaak in de begraafregisters te ver
melden; in het laatste jaar staat er
bovendien de leeftijd bij. Niet altijd
worden we daar veel wijzer van. Een
één jaar oud kind van Jacob Pz. Ver-
berne uit Den Burg en de 75-jarige
Albert Ariesz Remmers uit Den Hoorn
stierven beiden aan „kwijnende ziekte".
In gevallen van kindersterfte vond men
de aanduiding „kinderziekte" of
„stuijpe" al voldoende. Een 7-jarig kind
van Jacob Bakker uit De Koog had een
„zeere keel". Ook heerste er de een of
andere vorm van pokken, deze ziekte^
veroorzaakte de dood van een 3-jarig
kind van Gerrit Vlaming in Oost en van
een kind van Arie Klok uit Den Hoorn.
Bij een paar andere kinderen uit Den
Hoorn was sprake van kinderpokken.
Een kind van Jan Cz. Gomes uit Oude-
schild stierf het stond er heus
van schrik.
Bij volwassenen was in de meeste
gevallen „koors" de doodsoorzaak, geen
ziekte dus, maar een symptoom van tal
van ziekten. Aan deze kwaal stierven
o.a. Tijs Arisz Zunderdorp en Hendrik
Dito uit Oudeschild; Pieter Poulusz
Kikkert, Cornelis Jacobsz Roeper en
Jacobus Verberne uit Den Burg; Frede-
rik Gz. Slot en Jan Gz. Kuijper uit
Oosterend, Jan Stark (Zevenhuizen),
Jacob Augustijnsz Dijksen uit De Waal,
Cornelis Jacobsz List en Harmen IJs-
brandsz Brouwer (Oost) en Wiebrand
Koorn en H. Jacobsz Lap uit Den
Hoorn. Dirk Kok uit Oosterend bezweek
aan „heete koorse".
Tering eiste ook nogal wat slacht
offers. Aan deze kwaal leden Jan
Lodewijksz Vermeulen, Bouwe Cz Bak
ker en Antje Kikkert uit Den Burg,
Klaas Jacobsz Vermeulen van Bargen,
Hendrik Pietersz Zoetelief van Wester
geest en zijn broer Jacob Pz Soetelief
van de Noordkaap, Jan Rosendaal, 72,
en Jacob Dogger, 28 jaar, in Oosterend
en Cornelis Pietersz Mossel van Oost.
Van de tering moet blijkbaar wel on
derscheiden worden de „borstquaal",
waaraan Hendrik Jansz Biem van
Westergeest en zijn zoon Maarten een
nelis Jacobsz Stark uit Oosterend en
paar maanden na elkaar stierven. Cor-
een kind van Pieter Cz Hin (Ooster
geest) leden aan een gelijksoortige
borstkwaal. „Pluris" werd apart ver
meld bij Arien Cz Duijnker uit Oost;
Jan Klaasz Slot (44 jr. Oosterend) had,
het klinkt wat dubbel op, borstpleuris.
de stammoeder van het r.k. geslacht
Pietertje Sieuwerts uit Den Hoorn,
Witte, overleed op de gezegende leef
tijd van 81 jaar aan „watersugt". Ook
hier vinden we slechts het symptoom
oedeem en moeten we naar de
oorzaak '(nieraandoening, hartzwakte?)
maar raden. Voor Lammert Jansz Reij
uit De Waal en Martje Simons Duinker
(24 jr., Den Hoorn) werd dezelfde
doodsoorzaak opgegeven. Arien Dijksen
(Dijkmanshuizen) werd door een be
roerte getroffen, hetzelfde overkwam
Gerrit Jacobsz Kooijman uit Oosterend
en Arie Buijker en Jan Lammertsz Dito
uit Oudeschild.
Een aantal personen stierf „subit", in
enkele gevallen denken we aan de coro
naire trombose, die tegenwoordig zo
veel slachtoffers maakt onder mannen
boven de veertig jaar, maar ook vrou
wen, zoals Martje Kwast, de vrouw
van Dirk Kikkert, en Willempje Zuijde-
wind op Westergeest (42 jr.) en jonge
mannen als IJsbrand Cz Schagen (26
jr., Zevenhuizen) en Klaas Daalder, 15,
Den Hoorn, overleden plotseling. Aaltje
Reijers uit Den Hoorn bewees, dat ook
„senuwsiekte" dodelijk kan zijn. Slechts
vier personen stierven in de beide ge
noemde jaren aan kanker, vijf, als we
de „waterkanker" van Jan Jansz Duijn
ker (76 jr., Den Hoorn) meerekenen.
Het is natuurlijk heel goed mogelijk,
dat deze gevreesde kwaal ook in enkele
andere gevallen de werkelijke doods
oorzaak is geweest, maar niet als zo
danig is onderkend. „Verval van krag-
ten", waarschijnlijk wijzende op hoge
leeftijd, ondermijnde Hiltje Pietersd.
Reij uit Den Burg en Hendrik Vlaming
van De Waal Bij Cornelis Dirksz Koorn
uit Spang luidde de diagnose „ziekte";
hij was 88 jaar en stierf dus niet van
„ouderdom", zoals Leendert Bas |(89,
De Waal), en Cronelis Timmerman (86
jr., Oosterend).
Het wegverkeer leverde toen nog
niet zoveel gevaar op als tegenwoordig,
maar andere ongelukken kwamen na
tuurlijk wel voor. Een anderhalf jarig
kind ^an Klaas Salm (Oosterend) kwam
om het leven door kokend water, Aaltje
Kooger uit Oudeschild was doodgeval
len, Willem de Lange was verdronken.
Texelse zeelieden, die verre reizen gin
gen ondernemen, konden beter hun
testament maken. Jacob Hendriksz Bas
keerde nooit terug van een reis naar
Indië, Pieter Jansz van Heerwaarden,
die in 1794 naar Oost-Indië was uitge
varen, viel in handen van de Engelsen
en stierf in 1797 in gevangenschap in
Engeland. Ook dichter bij huis was de
zee niet zonder gevaar. In 1792 verdron
ken zeven Hoornder zeelieden waar
schijnlijk de bemanning van een loods
boot onder wie Jan Drijver, Cornelis
Duijnker en Leendert Kunst.
De akten van de Burg. Stand laten
heel discreet de doodsoorzaak weg, om
het beroepsgeheim van de arts niet te
schenden. De ziekten en kwalen van de
19de eeuw kunnen we uit deze bron
dus niet halen. Een plotselinge opeen
hoping van sterfgevallen in 1829 doet
een epidemie (pokken?) vermoeden. Het
overlijdensregister moest met een extra
deel worden aangevuld. In juli van dat
jaar bereikte de epidemie een hoogte
punt, het gelui van de doodsklokken
was niet van de lucht. Nadien is de
medische toestand steeds verbeterd;
leeftijden, die vroeger slechts bij uit
zondering werden bereikt zijn nu tot
regel geworden.
Met een van deze uitzonderingen wil
ik besluiten. Het betreft Pieter Sij-
brandsz Keijser, de stamvader van alle
Keijser's, een man van gewicht en aan
zien, wiens overlijden in 1802 in de
Oprechte Haarlemsche Courant werd
geannonceerd. Eigenlijk hoort deze ad
vertentie in de toen nog niet bestaande
Texelse Courant thuis. Nu, na 160 jaar,
zullen we de zwarte rouwrand maar
weglaten:
„Mijn waarden en tedergeliefden
Echtgenoot, PIETER SIJBRANDSZ
KEIJSER, wierd mij heden morgen, ten
5 uuren, in den ouderdom van 86 Jaaren
en ruim 2 Maanden, door eenen zagten
Dood, tot mijne hartelijke Ziels-smerte,
uit mijne Liefde-armen weggerukt; van
welk Sterfgeval ik, langs deezen thans
gebruiklijken weg, aan Nabestaanden
en Vrienden kennis geeve, met verzoek
om mij van Brieven van Rouwbeklag te
willen verschoonen.
TEXEL, den 30 April, 1802.
MARRETJE BLOM,
Wed. P. S. Keijser.
1) De naam van het kind was Iwe.
J. S. M. Dijt
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudeschild:
5 febr. 5.25 en 17.59; 6 fcbr. 6.43 en 19.10;
7 febr. 7.47 en 20.08; 8 febr. 8.41 en 20.55;
9 febr. 9.26 en 21.38.
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.
GIFTEN WITTE KRUIS
Den Burg: M. 2,50; K. 2,50; T. 2,25;
B. 2,50; B. 2,50; B. 2,50; H. 2,50; C. 5,—.
De Koog: G. 2,50; E. 2,50; De Waal: L.
2,50; Den Hoorn: D. 10,Oudeschild:
K. 5,—; Oosterend: D. 2,50; V. 2,50; B.
2,50; E. 2,50; K. 2,50; v.d. W. 2,50; v.d. V.
2,50; E. 2,50; D. 2,50; S. 2,50; v. L. 2,50;
T. 2,N.N. 1,De Cocksdorp: v. E.
5,—; W. 5,—.
SCHAAKCLUB „EN PASSANT"
De uitslagen van woensdag 23 januari:
0. Feitsma-C. Joustra 01
C. Schulte-P. Bakelaar 10
L. J. Vlugt-J. Hoogerheide 10
J. Dijt-F. R. Drevel 01
De uitslagen van de 17e ronde (30
januari) zijn:
J. Dijt-O. Feitsma 01
F. R. Drevel-A. Terpstra 10
J. Hoogerheide-C. Schulte 10
P. Bakelaar-C. Joustra VsV»
De situatie aan de kop is nu (met nog
3 ronden te spelen):
1. F. R. Drevel 229, 2. C. Joustra 223;
3. P. Bakelaar 164 en 4. A. Terpstra
129Vs op de voet gevolgd door L, J.
Vlugt met 125%.
Het is nu reeds zeker, dat Joustra en
Drevel de eerste twee plaatsen zullen
bezetten. Zij kunnen niet meer worden
ingehaald. P. Bakelaar is zeker van de
derde plaats.
In verband met de voetbalwedstrijd
Reims-Feijenoord zal op 6 februari niet
worden gespeeld.
VERTROKKEN PERSONEN
Petronella H. Bakker ev. Dijt, van
K 43 naar Australië; Reinier W. Dijt,
van Den Burg, Hogerstraat 2 naar
Australië; Martina Dros, van Schilder
end 58, Den Burg, naar Engeland; Mar-
garetha J. L. van der Kooi, van Den
Burg, Binnenburg 15 naar Zwitserland,
Baden, Badstr. 51; Martha Scheffer, van
Den Burg, Vismarkt 4 naar Amsterdam,
J. v. Lennepstr. 125 I.
BRIDGEN
Uitslag van de comp.wedstrijd van
woensdag 30 januari:
A.:
1. Echtpaar Gilijamse 54.76% (11)
2. Bakker-Huizinga 54.17% 4)
3. Luyckx-Wessels 51.79% 2)
4V2. mevr. Kooijman-Veenema
50.60% 3)
4Vs. Kellner-van Lenten 50.60% 7)
6. Bruin-Mantje 48.81% 8)
7. Blom-Ran 45.24% (16)
8. Gebr. v. Sambeek 44.05% 6)
B.:
1. Echtpaar Jouwersma 64.29% 9)
2. Backer-Raven 55 36% 1)
3. Dam-Dros 52.38% (10)
4. Echtpaar v.d. Heerik 47.02% 5;
5. Echtpaar Beemsterboer 46.43% (13)
6. dames Hattuma-v. Hoorn 45.83% (14)
7. Gebr. Grootjes 45.24%
8. Blonk-v.d. Galiën 43.45%
Backer-Raven zijn aan de kop weer
iets uitgelopen op de no 2 en 3. De
Gebr. v. Sambeek zijn door twee slechte
beurten afgezakt naar de 6de positie en
hun plaats is nu ingenomen door Bak
ker-Huizinga. Na elf comp.wedstrijden
hebben de eerste vijf als gemiddeld
percentage:
Backer-Raven 55.63
Luycks-Wessels 0 54.86
mevr. Kooijman-Veenema 53.60
Bakker-Huizinga 53.07
Echtpaar v.d. Heerik 52.64
Volgende drive woensdag 13 februari.
FEUILLETON:
26. „Kindlief, dan ga je toch eerst naar
je hut en knap je je wat od. Intussen
zit ik al lang aan tafel".
Ze zuchtte verlicht. „Ja, dat ik ook
zo". Ze liepen dicht tegen elkaar ver
der.
„Theo?"
„Liefje?"
„Verspreek je niet aan tafel, hoor.
Die Jansen heeft alles in de gaten".
,,U hoeft nergens vrees voor te heb
ben, juffrouw Verleun We hebben een
heerlijke wandeling gemaakt langs de
boorden van de Rijn en we hebben ons
vermeid in het aanschouwen van de
deinende golfjes aan de oever.
„Van de snelle vliet...." Ze schoot
in een lach. „Wat kan jij een uitge
streken gezicht zetten. Mooi, dat reser
veren we voor tafel drie in de salon"
De eerste huizen van de stad kwamen
in het zicht en De Haan bleef plotse
ling staan.
Ze keek hem verbaasd aan. „Wat is
er?"
„Cobie, het is al zó lang geleden.
„Wat? Wat bedoel je?"
„Dat we elkaar gekust hebben.
„O Theo. ben je nu achttien of
achtenveertig?" Ze sloeg haar armen
om zijn hals en trok zijn gezicht naar
zich toe. „Zo goed, verwend jongetje?"
„Wie heeft me met kussen verwend,
juffrouw Verleun?"
Toen ze zo stonden, met de armen om
elkaar heen, fluisterde hij: „Cobie....
wat wordt het? Ja of nee?"
Ze zuchtte en plantte vlug een zoen
op zijn lippen, waarna ze hem losliet
en voor zich uit staarde. Ze trok met
haar voet een figuur in het zand, toen
ze antwoordde: „Er zijn twee stemmen
in me. M'n verstand zegt nee: Maar m'n
hart zegt: ja. Wat vind jij het belang
rijkste?"
„Het hart natuurlijk. Want dat bete
kent: leven. Cobie, als ik twintig was,
zou ik zeggen: je maakt me tot de ge
lukkigste man van de wereld. Maar
toch ben ik dankbaar en blij voor je be
sluit. En wanneer, aanstaande vrouw
van me?"
Ze keek nog steeds voor zich. „Ik kan
niet eerder dan per 1 december ontslag
nemen. Maar het zal wel januari wor
den. Vind je het goed, als ik zeg: het
komende voorjaar?"
Hij drukte haar arm. „Ik vind alles
goed, liefje. Nog één kusje, dan gaan
we weer als nette, degelijke passagiers
naar de boot.
Ze duwde hem even terug. „Zeg eens,
wil jij soms suggereren, dat we nu geen
nette, degelijke mensen zijn?"
Hij drukte een kus op haar lippen.
„Jij bent mijn nette, degelijke schat.
Cobie, meid, wat zal ik je verwennen,
lief vrouwtje.
EINDE EERSTE DEEL.
HOOFDSTUK 12.
Lien vindt het bespottelijk
Donderdagmiddag precies drie uur
meerde de „Geertruida" weer aan de
Arnhemse Rijnkade en vanaf de wal en
het dek werd er over en weer gewuifd.
Gebruind door de aanhoudend schij
nende zon gedurende de afgelopen ne
gen dagen, waren alle passagiers stuk
voor stuk levende reclames voor rederij
Barnstra. En al was er dan iets van
weemoed over het feit, dat dt vakantie,
de droomreis, ten einde was, er bestond
aan de andere kant ook de voldoening
van wat-hebben-we-het-bijzonder-ge-
troffen.
De Haan stond naast de lerares, de
koffers voor zich, wat op de achter
grond. Even drukte hij nog haar hand.
„Wanneer begint je school weer?"
„Dinsdag".
„Kom maandag naar Lochem. Dan
zal ik je m'n fabriek laten zien, wil
je?"
Z* bleof voor zich uitkijken. „Goed,
ik schrijf je wel met welke trein ik
kom".
„Ik haal je af van het station. Is er
niemand voor jou hier?"
Ze schokschouderde. „Wie zou het
moeten zijn? Mijn directrice soms?"
„Stil maar, liefje, dat verandert
straks allemaal. Kijk, daar bij die grijze
auto. dat is mijn dochter". Hij stak
zijn hand op en ze wuifde lachend terug.
Ze keek. Ja, ze heeft dezelfde trek
ken in haar gezicht als jij. O, Theo.
ik voorzie moeilijkheden.
„Onzin, liefje, ik houd van je. Denk
daar maar aan, als je straks op weg
naar huis bent".
„Ik zal me aan die gedachte koeste
ren, Theo. Tot maandag".
„Tot maandag, liefje. Ikik zal je
een lift geven naar het station".
Ze greep even zijn arm. „Doe het
niet, Theo, ik neem wel een taxi.je
hebt zoveel voor me betaald deze reis,
ik heb hopen geld over"
„Ik schrijf je morgen een lange brief,
Cobie".
De eerste passagiers gingen over de
loopplank en de matroos hielp met de
bagage. Er stonden verschillende auto's
klaar en op de wal werden de eerste
passagiers welkom geheten via onstui
mige of kalme omhelzingen. Taxi's
kwamen aanrijden, hopende op een
vrachtje.
„Ga nu, Theo", fluisterde ze. „Ik houd
van je hoor je? Ik houd erg veel van je"
„Tot ziens liefste.
Breed glimlachend kwam Evelien van
Halmekerke, geboren De Haan naar
haar vader. Ze drukte zijn hand en ging
op haar tenen staan om hem een kus
te geven. „Nee maar, vader, wat zie je
er patent uit! Wat heb je een zeldzaam
mooi weer gehad, he? En hoe voel je
je nu?"
Hij lachte en borg de bagage achterin.
„Uitstekend. Zo goed als in geen jaren.
Als ik je vertel, hoe goed de reis me ge
daan heeft.
„Ik brand van nieuwsgierigheid. Wil
je rijden, of zal ik het doen?"
„Doe jij maar, Lien". Ze stapten in
en De Haan keek nog even om naar de
lerares, die juist gereed stond om in
een taxi te stappen. Ze knipoogde even
en hij glimlachte terug. Toen trok de
snelle wagen op en na enkele minuten
reden ze op de brede verkeersweg naar
huis.
„Dank je wel voor de kaarten, paps.
De broers hebben ze uiteraard met vak
kundige ogen bekeken. Hoe was de
reis?"
„Heerlijk van het eerste uur tot nu
toe. Ik ben een ander mens geworden".
Ze keek hem van terzijde een paar
seconden aan. ,,Je ziet er ook heel an
ders uit, gelukkiger zou ik haast zeg
gen. Zeg, je bent gewoon diepbruin
verbrand. Het flatteert je werkelijk,
zeg. Je moet echt wat regelmatiger met
vakantie gaan. Ik zie nu, dat het je
goed gedaan heeft".
„Voor honderd procent. En hoe is het
thuis? Geen moeilijkheden geweest?"
„Welnee, waarom? Hopen orders van
Flip. Heb je nog nieuwe ideeën opge
daan?"
Hij knikte. „Jazeker Ik heb enkele
Duitse souvenirs gekocht, die wij niet
hebben. We moeten het maar eens rus
tig bekijken. Misschien zit er voor ons
ook wel brood in".
Ze glimlachte. „Dus je hebt het aan
gename met het nuttige verenigd?"
„Ja, wat wil je? Het bloed kruipt
toch, waar het niet gaan kan".
„Ja, zeg, hoe ik het met je bloed
druk? Heb je trouw je drankje inge
nomen?"
„Heel braaf, zoals dat een ordente
lijke patiënt betaamt. En m'n hart is
uitstekend. Ik ben weer helemaal fit
en brandt van verlangen om aan de slag
te gaan"
(Wordt vervolgd)
