Opa heeft
verkering
Aspecten van de
stijgende welvaart
Vergelijking 1
an bedrijven
(V)
Ware stand demonstreert innerlijke
cultuurwaarde in alles, in kleding, eten,
manieren, in de opvoeding van de kin
deren, ontspanning, conversatie, intel
lectuele belangstelling e.d., in de gehele
wijze van leven. Het is de harmonie en
de verfijning, de goede smaak, de le
vensstijl. Het is beschaving. Het wordt
moeizaam verworven en eenmaal ver
worven wordt het doorgegeven aan de
kinderen. Leden van een hogere stand
staan in doorsnee ook causaal, beteke
nisvol in de maatschappij en hebben als
regel een daarmee corresponderende
functie. Geld, bezit, is een nuttig instru
ment om deze stand te kunnen beleven,
maar het is niet per se noodzakelijk.
Ook iemand die geen geld bezit kan tot
een hogere stand behoren. In ieder ge
val bestaat stand niet in geldbezit, noch
vloeit het voort uit de functie. Dit
blijkt uit de wanhopige maar vruchte
loze pogingen van mensen die geld be
zitten, om entree te krijgen in kringen
van hogere stand. Omdat zij geestelijk
niet gelijk zijn, lukt hun dit niet. De
mensen verkeren in het algemeen meer
met „geestelijk gelijk gestanden" dan
met „materieel" gelijken.
De enorme bloei heden ten dage van
religieuze secten in Amerika is voor
een deel verklaarbaar uit verweer van
bepaalde mensen tegen de onmogelijk
heid volwaardig entree te krijgen in
betere kringen.
Ware stand is per saldo heersen van
geest over stof en de nobele demon
stratie hiervan is alles. Terecht genieten
deze mensen honor, eer, aanzien en het
is voor menigeen die sedert kort geld
bezitter is een ontgoocheling te ervaren
hoe eenvoudig en sober in de gezinnen
die waarlijk tot een hogere stand beho
ren geleefd wordt.
Het forceren van consumptie
Ik voer nu de reclamemensen ten
tonele. Reclamepsychologen en -socio
logen staan in dienst van het bedrijfs
leven om de produktie af te zetten en
om dingen te verkopen die als symbo
len worden voorgesteld van een hogere
trap op de maatschappelijke ladder. Zij
speculeren op de menselijke zwakheid
om gewichtig, zo niet te zijn, dan te
willen schijnen. En nu gaan ze in de pu
bliciteit de potentiële consument bijv.
vertellen hoe hij een party moet orga
niseren, niet om de party, maar om te
verkopen wat daar geconsumeerd
wordt. „U gaat toch zeker ook naar het
buitenland met vakantie? Wij verzor
gen Uw reis". „Geniet van een vorste
lijke vakantie in de wintersport". Ge
suggereerd wordt dat dit tot dusverre
gereserveerd was voor vorsten, maar
dat het thans bereikbaar is voor ieder
een, dat is een gewichtig moment. En
als ondertitel: „U ontmoet er interes
sante mensen". De auto is zeker een
symbool van een hogere status en wie
hem bezit staat een trapje boven de
niet-bezitters, zo wordt gesuggereerd en
schijnt het vooralsnog te zijn.
Door agressieve methoden wordt de
consumptie geforceerd. Sedert 1015
jaar is het z.g. „motivation-research"
goed en wel op gang, het z.g. drijfveer-
onderzoek. Men v/roet op de bodem van
de ziel naar verborgen drijfveren van
de consumenten. De diepte-psychologen
vissen onder de waterlijn van het be
wuste, en met succes.
De kwestie is nl. en hiermee kom
ik eigenlijk op een ander aspect van de
welvaart dat er door de techniek
krachten opgeroepen zijn met beangsti
gende economische consequenties. Tot
voor de 2e wereldoorlog had niemand
een reclameman nodig om de mensen te
vertellen wat zij nodig hadden, men
wist drommels goed dat er een winter
jas of -pak moest komen. Een reclame
man behoeft niemand die honger heeft
te vertellen dat hij moet eten. Maar als
de mensen ver van honger af staan zal
de reclame een effect hebben dat gas
tronomische verfijningen aanpraat.
Vandaar de goede gang van zaken in de
restaurants, het uit-eten-gaan, de spe
cialisatie op kip, op wild etc. En zo
gaat het met alle andere behoeften-
soorten.
Welnu, machines kunnen alles, maar
een ding kunnen ze niet, ze kunnen niet
kopen wat ze voortbrengen, dat moeten
de mensen doen en dat doen ze niet
genoeg. Vandaar dat thans in Amerika
12 miljard dollar aan reclame wordt
uitgegeven om de consumptie te force
ren, om eigenlijk ontevreden mensen te
kweken, om de mensen letterlijk de
produkten in de mond of in de hand
te duwen; dat is plm. 60 dollar per
Amerikaan per jaar. En dan te beden
ken dat een groot deel van de mensen
in Azië een jaarinkomen heeft van 50
dollar per persoon. Per dokter wordt in
Amerika 5500 dollar uitgegeven aan
propaganda en reclame om farmaceu
tische middelen aan de markt te bren
gen, dat is viermaal wat die branche
aan research uitgeeft. Als de Amerika
nen de modellen van hun auto's eens
10 jaar constant hadden gehouden, dan
zou dat per jaar een besparing van 5
miljard dollar hebben opgeleverd, dat is
het halve nationale inkomen van Ne
derland. Nu zijn de auto's wel verbe
terd, maar ze reden 10 jaar geleden ook
meer dan 100 km. per uur, in ieder ge
val hard genoeg. En als Amerika nu
eens van die 5 miljard dollar per jaar
lxl miljard aan Cuba zou hebben
besteed? (Prof. Dr. J. Pen op het Re
clame-congres in Eindhoven).
Naarmate de algemene levensstan
daard hoger wordt stijgen de behoeften,
geboren u*. --^csue en wedijver met
anderen, voor wie betalen kan en wie
niet betalen kan. Als de physieke be
hoeften gevarieerd en ruimschoots be
vredigd zijn drijft het „free enterprise"
systeem naar psychologisch bepaalde
behoeften, behoeften die maar zeer be
trekkelijk zijn. Op wetenschappelijke
wijze vallen de reclamemensen de con-
sument aan, en zowaar beïnvloeden ze
het gedrag van de gehele maatschappij,
zelfs de nationale smaak en de reactie
op bepaalde gebeurtenissen.
Maar op deze wijze komt men met
behoeftebevrediging geen stap verder,
want in dit vlak is geen verzadiging;
dit is een spiraal zonder einde. Als de
consument de gehele dag een film van
behoeften wordt afgedraaid zoals in
Amerika want daar is men nergens
veilig zal hij doorgaan met willen
kopen. De behoeften, eenmaal opge
wekt en bevredigd, zal hij niet meer
loslaten, ze zijn in zijn behoeftenschema
vervlochten, hij kan geen stap meer
achteruit.
Om de levensstandaard nog te kun
nen opbrengen werken man èn vrouw,
maar zo zijn we als hazewindhonden
achter een kunsthaas die we nooit te
pakken krijgen. In Amerika werken 20
miljoen vrouwen dat is 1 op de 3
werkers van wie er 10 miljoen zijn
gehuwd, terwijl 5 miljoen moeders van
jonge kinderen zijn (1953). In plaats
van rust en vrede leidt de hoge wel
vaart op deze wijze tot verontrustende
neurotisering. Het is ook nog zo dat het
algemeen welzijn beslist niet beter is op
een hoger produktieniveau dan op een
lager, dit is tussendoor een heel be
langrijke opmerking. En dit geldt ook
voor de individu. Hoger inkomen is
geen garantie voor meer geluk. Men is
er volkomen naast, te suggereren dat
munten in gleuven het wereldgeluk zó
uit automaten laten rollen. Geluk wordt
bepaald door het psychisch inkomen,
dat is het geluk, het welzijn dat voort
vloeit uit materiële en geestelijke be
vrediging in goede harmonie.
Ik heb gedacht dat de dingen die ik
in Amerika zag, typisch Amerikaanse
praktijken wraen. Maar ze dringen ook
Nederland binnen en de Nederlandse
consument zal net als ginds afgetast en
geëxploiteerd worden, voor zover dit
met reeds geschiedt. Ook wij kennen nu
Miss Bril. Zo'n ding is tot mode-acces
soire verklaard! 'n Bril bij het sport-
costuum, een reserve bril, een voor
kantoor, een bij de kleur van de avond
jurk, een bnl met glazen zonder sterkte
omdat het gezicht er energieker door
wordt, maar in ieder geval meer bril
len de jongens van de ideeën hebben
het weer goed geschoten. E zo gaat het
met paraplu's en badpakken, met kle
ding en schoeisel. Het mode-element en
slechte kwaliteit zorgen ervoor dat we
vlug wegsmijten, dan blijven de wielen
draaien. Een horloge werd voor het le
ven gekocht. De horloge-industrie is
aan het peinzen hoe dat ding aan de
mode onderhevig kan worden gemaakt,
in ieder geval van het horloge voor het
leven moeten we af, want anders dreigt
er verzadiging.
De tweede auto in het gezin is in
Amerika werkelijkheid. De fase van het
privé-zwembad is al voorbij. Big busi
ness in Amerika is nu al begonnen met
het tweede huis, het buitenhuis. Dat is
weer een heel nieuwe impuls voor de
vermoeide markten van de bouwwereld,
sanitair, electrotechnische apparaten,
stoffering, meubilair etc. Zo begint het
lieve leventje van /oren af aan en kun
nen de mensen van het marktonderzoek
en de reclame nog een hele poos door
gaan, en wij maar achter de kunsthaas
aan.
Op die manier vindt er een onge
looflijke verspilling plaats van kapitaal,
arbeid en grondstoffen en het is zeer
de vraag of op deze wijze nog wel de
maximale volkswelvaart bereikt wordt.
(Slot volgt).
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudeschild:
12 mrt. 10 02 en 22.13; 13 mrt. 10.28 en 22.37;
14 mrt. 10.52 en 22.58; 15 mrt. 11.11 en 23.19;
16 mrt. 11.33 en 23.40.
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water
INGEKOMEN PERSONEN
Adriana Drijdijk, van Hulst, Wilhel-
minalaan 2 naar Den Burg, Molenstraat
28; Neeltje J. Slot, van Haarlem, Nieu
we Gracht 90 naar S 13; Petrus J.
Commandeur, van Alkmaar, Geester-
weg 20 naar H 69; Anna E. W. Groen
ev. van Heerwaarde, van Heerhugo-
waard, Middenweg 488, naar Den Burg,
Gravenstraatll; Johan Saalmink, van
Doorn, Mariniersweg 7 naar H 131;
Jacobus P. Hoogenraad, van Heerde,
Stationsweg 24 naar Den Hoorn, Heren
straat 10a; Tnjntje van Hoorn, van
Alkmaar, Kennemerpark 10 naar De
Cocksdorp 79; Willem J. Tinholt, van
Oldebroek, van Limburg Stirumlaan 16,
Wezep, naar Den Burg, Keesomlaan 20;
Jacobus van Miltenburg (met gezin)
van Hilversum, Havenstraat 4 naar K
61a; Johannes A. G. Schuurmans (met
gezin) van Haarlem, Korte Dijk 11 naar
Den Burg, Molenstraat 62; Gerberdina
C. Lap, van Amersfoort, Jac. Catslaan
5 naar Den Hoorn, Klif 8.
BRIDGEN
Uitslag competitiedrive van 6 maart:
A.:
1. Echtpaar Jouwersma 63.19% 3)
2Vs. Backer-Raven 54.86% 1)
21/*. Riteco-Wessels 54.86% 2)
4V*. Roeper-v.d. Werf 51.39% (15)
4Vs. Bakker-Huizinga 51.39% 5)
6. Mantje-de Brok 49.30% 6)
7. Echtpaar Beemsterboer 45.14% (12)
8. Gebr. Grootjen 40.97%
9. mevr. Kooijman-Veenema 38.89% 7)
B.:
1. Blonk-v.d. Galiën 60.71% (14)
2. Echtpaar v.d. Heerik 53.57% 4)
4. Kellner-van Lenten 52.38% 9)
4. Gebr. Van Samfceek 52.38% 8)
4. Stolk-Verstegen 52.38% (13)
6V2. Dam-Dros 44.05% (10)
6Vs. Echtpaar Gilijamse 44.05% (11)
8. dames Hattuma-v. Hoorn 40.48% (16)
De volgende drive wordt gehouden
woensdag 27 maart.
VAN DE LANDBOUWV(
'(Vervolg)
In ons vorige artikel, waarin de uit
komsten van 10 bedrijven met gunstig
financieel resultaat op het punt van de
productie van het rundvee werden
vergeleken met die van 10 bedrijven,
waar het minder goed zat kwamen wij
tot een bepaalde conclusie. Nl. tot deze:
Om tot winst te komen is het niet be
slist nodig, dat de gemiddelde productie
van de melkkoeien boven 200 kg. melk
vet ligt. En aan de andere kant garan
deert een productie van 220 kg. melkvet
beslist niet, dat de financiële resultaten
goed zullen zijn.
Wij willen in dit artikel een andere
factor, waarmee de bedrijven kunnen
worden vergeleken eens bekijken. We
wijzen er nog op, dat met de aanduiding
„10 hoogste" het gemiddelde van de
10 bedrijven met het beste resultaat en
met „10 laagste" het gemiddelde van
de 10 bedrijven met het minste resul
taat wordt bedoeld. Verder geven wij
met de cijfers I tot V resp. de jaren
1957 - 1961 aan. Dit ter besparing van
plaatsruimte.
De stikstofbemesting op grasland
Als eerste factor nemen we deze keer
de stikstofbemesting op het grasland.
We stellen dus weer de vraag of er een
lijn is te vinden, waarbij een verband
aan te wijzen is tussen de grootte van
de stikstofbemesting en het financieel
resultaat van het bedrijf. Eerst de
cijfers.
Jaaraanduiding Kg. N per ha. grasland
10 hoogste 10 laagste
I 86 kg. 81 kg.
II 80 kg. 76 kg.
IH 96 kg. 75 kg.
IV 119 kg. 104 kg.
V 133 kg. 127 kg.
Opmerkingen:
a. In elk van de jaren 1957 tot 1961 is
de stikstofbemesting per ha. op de
tien „hoogste" bedrijven hoger dan
op de bedrijven met minder winst,
hoewel dit vooral in de eerste 2 jaar
en ook in het laatste jaar maar zeer
weinig scheelt. Het valt ons op, dat
het grootste verschil te zien is in
1959, het buitengewoon droge jaar.
Als voorzichtige conclusie zouden we
misschien mogen stellen, dat bepaal
de veehouders in een droog jaar te
snel besluiten om maar geen stikstof
meer te strooien, omdat „het toch
niets geeft". We hebben al meerma
len opgemerkt, dat we het van be
lang achten ook in een droge tijd
maar normaal door te gaan, omdat je
onverwachts toch een „verdwaalde
bui" krijgt.
b. Zowel op de 10 hoogste als op de 10
laagste bedrijven is een duidelijke
toename van het gebruik van stik
stof te zien. Op de eerstgenoemde
bedrijven van 86 kg. in 1957 naar 133
kg. in 1961, op de 10 laagste van 81
kg. in 1957 naar 127 kg. in 1961. Een
zelfde lijn is ook landelijk waar te
nemen, maar het lijkt er op of dit
op ons eiland iets sneller gaat.
c. Hoewel er enig verschil in het stik-
stofverbruik op de 10 hoogste en 10
laagste bedrijven is, durven we het
toch niet aan om te concluderen, dat
het stikstofverbruik de facor is, die
bepaalt of het bedrijf winst oplevert
of verlies moet nemen. De verschillen
tussen het verbruik aan stikstof per
ha. zijn daarvoor te klein. Hierbij
moet worden opgemerkt, dat in de
groep van de 10 laagste bedrijven
nog grote verschillen voorkomen.
Voor ons zelf hebben we nl. wel de
gedachte, dat een verbruik van bijv.
30 kg. zuivere stikstof per ha. te
laag is.
Aantal stuks jongvee per
10 melkkoeien
We willen in dit artikel nog één fac
tor bekijken. Het betreft de verhouding
van het aantal stuks melkkoeien tot die
van het jongvee. Een paar weken gele
den gaven wij U een overzicht, waaruit
wij de conclusie meenden te mogen
trekken, dat indien de mogelijkheid
aanwezig is, het houden van melkkoeien
meer oplevert dan het houden van
jongvee. Daarom hebben we de 10 be
drijven met de beste resultaten ook in
dit overzicht vergeleken met de 10
andere bedrijven
Jaaraanduiding. Jongvee per 10 koeien
10 hoogste 10 laagste
I 9.9 10.2
II 10.0 11.0
UI 10.0 12.6
IV 9.8 12.3
V 8.3 10.3
MAANDAGENDA VAN DE
STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL
(wijzigingen voorbehouden)
Publikatie van data van uitvoeringen, ver
gaderingen etc., welke in de komende maanden
zullen plaats vinden.
Maart 1963.
Dinsdag 19, Den Burg, ledenvergadering Cobp.
Boerenleenbank.
Woensdag 20, Den Burg, avond R.-K. Vrou
wenbond 't Gilde.
Donderdag 21, Eierland, Modeshow Platte
landsvrouwen.
Vrijdag 22, De Koog. expositie vrijetijdsbe
steding.
Vrijdag 22, Den Burg toneelvoorstelling H.B.S.
Zaterdag 23, De Koog. expositie vrijetijdsbe
steding.
Zaterdag 23, Den Burg, toneelvoorstelling
Rijks H.B.S.
Woensdag 27, Den Burg, bridgedrive.
Woensdag 27, Den Burg, demonstratieavond
vrouwenbond K.A.V.
Donderdag 28, Den Burg, bondscollccte „De
Kiekendief'.
Zaterdag 30, Den Burg, 12V2 jarig ambts
jubileum burgemeester.
Opmerkingen:
a. In deze vijf jaar is het aantal stuks
jongvee op de bedrijven met minder
goede uitkomsten ieder jaar hoger
dan op de bedrijven met een goed
resultaat. Het verschil is niet groot,
maar de regelmaat geeft ons aan
leiding om hieraan enige waarde toe
te kennen. Deze cijfers wijzen inder
daad in de richting van: Veel jong
vee is niet gunstig!
b. Er is een aanwijzing, dat op de be
drijven met de betere resultaten de
jongveebezetting in verhouding tot
het aantal melkkoeien iets terug
loopt. Op de 10 andere bedrijven is
van deze wijziging niets te bespeu
ren. We achten deze aanwijzing zeer
belangrijk.
c. Naar onze mening is op beide groe
pen van bedrijven de jongveebezet
ting nog aan de zware kant. We zijn
er van overtuigd, dat vooral de stal-
ruimte hier een belangrijke rol
speelt. Voor jongvee kan nog wel
eens gemakkelijk een plaatsje wor
den gevonden. Voor melkvee is dit,
vooral nu het machinaal melken
steeds meer opgang vindt, een heel
probleem. Maar we willen nog eens
herhalen, dat veehouders, die in alle
andere opzichten in staat zijn een
paar melkkoeien meer te houden
zich op de duur niet moeten laten
weerhouden om over te gaan tot uit
breiding van stalruimte. Immers; De
kost gaat voor de baat!
C. v. Gr.
FEUILLETON:
35. Doch Cobie Verleun had in deze
enkele minuten, dat de twist tussen
vader en dochter duurde,, haar hotel be
reikt, de kamer betaald en haar bagage
ingepakt. Toen ze buiten stond en er
juist een bus met de bestemming Zut-
phen stopte, aarzelde ze geen ogenblik
en stapte in.
Een halve minuut later arriveerde De
Haan in het hotel. Om daar te verne
men, dat de dame haar kamer betaald
had en zojuist vertrokken was. De Haan
reed meteen naar het station, maar bij
de wachtende passagiers zag hij geen
Cobie Verleun. Op de een of andere
manier was ze dus al uit de stad ver
trokken.
Met een verbeten trek op zijn gezicht
reed hij naar huis terug, Lien van
Halmeskerke had gedaan, wat onder de
gegeven omstandigheden het beste was.
Toen De Haan zijn wagen naast het
huis neerzette, was de grijze sportauto
van zijn dochter er niet meer.
HOOFDSTUK 16
Het noodlot grijpt in
Cobie Verleun kocht in Zutphen een
enkele reis Utrecht een enkele reis
Utrecht en stapte in de voor vertrek
gereed staande Diesel. Terwijl ze zich
in een hoekje installeerde en een siga
ret opstak, zag ze, dat haar hand beefde.
Ze trilde nog van verontwaardiging
over de smaad, die haar aangedaan was.
Reeds bij de eerste ontmoeting had ze
gevoeld, dat de dochter haar vijandig
gezind was. En de poeslieve tegemoet
koming deze morgen in de serre van
Theo's huis, was niets anders dan een
pose geweest, met een geraffineerde,
voorberekende opzet. De jongedame
was op de een of andere wijze op de
hoogte gekomen van haar verleden. Dat
stond vast. En dat verhaaltje van de
ontmoeting van «haar man en Theo I
was natuurlijk ook een doorgestoken
kaart. Waarschijnlijk wel samen met
haar half-adellijke man gearrangeerd.
Allemaal opzet om haar in een kwaad
daglicht te stellen. Natuurlijk was doch
ter Lien niet op de hoogte van het feit,
dat haar vader alles van deze onver
kwikkelijke historie afwist. Wat niet
wegnam, dat het een infaam gemene
streek was.
Zo, dus de dochter had bezwaren te
gen een huwelijk van haar vader met
een juf van de huishoudschool. Daar
kwam het tenslotte op neer. Er was
blijkbaar zoiets als standsverschil en
wat verbeeldde die schooljuf uit
Utrecht zich wel? Dat ze zich zo maar
in de familie kon dringen? Maar dan
had ze geen rekening gehouden met de
bezwaren van dochter Lien. Dat poes
lieve mormel met haar poppegezicht.
Heftig trok ze aan de sigaret en toen
de trein, luid brommend, vertrok, slaak
te ze een zucht van verlichting. Zo,
deze periode was ook weer voorbij.
Stom, om ook maar één ogenblik te
veronderstellen, dat er geen enkele
moeilijkheid zou ontstaan in Lochem
met de grote kinderen. De andere twee
zouden er wel net zo over denken als
hun geliefde zuster. En Theo II zou wel
net zo'n slappeling zijn als Theo I Met
dit verschil, dat Theo I niet op kon te
gen de bezwaren van zijn ouders en
Theo II niet opgewassen was tegen de
tegenkantingen van zijn kinderen.
En als ze soms dachten, dat Cobie
Verleun hem of z'n centen nodig had,
dan vergisten ze zich. Ze had zich al
tijd ruimschoots kunnen redden en ze
zou het in de toekomst ook wel rooien.
Ze had niemand nodig, als het er op
aankwam, als ze in Lochem dat maar
wisten. Ze had maling aan iedereen.
Ze drukte de sigaret uit en keek
verveeld naar buiten. Ze zag het hel
dere zonlicht niet meer en evenmin de
kleurige najaarsbloemen. Cobie Verleun
had geen erg in de spelende kinderen
op hun zondags, maar tuurde met
nietsziende ogen over de vlakke weiden
VERTROKKEN PERSONEN
Klaas de Boer, van Den Burg, Groe-
neplaats 6 naar Franekeradeel, Midlum
241; Anna M. Schraag, van O 157a naar
Amsterdam, Zach. Jansestraat 3 I;
Eliza van den Ban, van K 61a naar
Oostvoome, Duinlaan 34; Gerritdina A.
G. Jonker, van Den Hoorn, Naai rand 5
naar Amsterdam, Esmoreitstraat 51 I;
Arie C. Jonker, van Den Hoorn, Naal-
rand 5 naar Amsterdam, Esmoreitstraat
51 I; Anna van Heerwaarden, van De
Waal, Hogereind 21 naar Bergen N.H.,
Loudelsweg 20; Pieter van Vondel (met
gezin) van Den Burg, W. v. Beieren-
straat 7 naar Castricum, Iepenlaan 81.
WERKAGENDA VAN DE
STICHTING CULTUREEL WERK TKEL
Dinsdag 12 maart
De Koog, Kleuterschool, 20 uur( ouderavond.
Donderdag 14 maart
Den Burg, Dorpshuis, 20.00 uur, bijeenkomst
„De Kiekendief'.
Den Burg, 20.00 uur, Vergadering vrouwen
organisaties met streekontwikkeling.
Vrijdag 15 maart
Den Burg. „Casino", 20.00 uur, bijeenkomst
Plattelandsvrouwen, mevr. Van 't Kaar houdt
praatje over het boek van Steinbeck „Muizen
en Mensen".
Zuid-Eierland, 20.00 uur. Toneelgroep Eier
land met „De romance van art. 17"
Zaterdag 16 maart
Den Burg, De Oranjeboom, 20.00 uur, revue
40-jarig bestaan G.V.T.
Zuid-Eierland, 20.00 uur, Toneelgroep Eier
land met „De romance van art. 17"
en het roodbonte vee, dat er in graasde.
Inwendig was ze woest over de verne
dering, die ze had ondergaan. En als ze
naar haar natuur te werk was gegaan,
had ze haar goed verzorgde nagels over
dat uitgestreken gezicht gehaald. Doch
ergens was ze altijd nog een dame en
daarom was ze, zonder nog één woord
te spreken, weggelopen, zonder te letten
op de man, die haar nariep. Als hij een
kerel was geweest, zou hij haar on
middellijk achterna gegaan zijn. Ba,
mannen waren toch immers allemaal
hetzelfde? Als er weerstanden uit de
weg geruimd moesten worden, dan be
gonnen de moeilijkheden. Daartoe kon
den ze de moed niet opbrengen. De weg
van de minste weerstand was altijd nog
de gemakkelijkste. Wat waren dat
voor mannen tegenwoordig? Was er nog
iets van de edele ridder van voorheen
overgebleven? Ben je mal, sufferds wa
ren het, allemaal, stuk voor stuk.
Ze verwenste in stilte de dag, dat ze
op het idee gekomen was om ook een
Rijnreis te maken. Ze had toch een tafel
moeten vragen met uitsluitend dames,
dan was ze waarschijnlijk niet in con
tact gekomen met Theo de Haan. En
dan te denken, dat ze als een verliefde
bakvis met hem had liggen vrijen in de
bossen rond Lochem. Zij, de drieën
dertigjarige, door leerlingen en collega's
gerespecteerde lerares. Als een
idioot had ze zich gedragen, los van
practisch alle remmen. Ze had zich vol
ledig laten gaan, in een roes van ver
liefdheid. Stapelgek was ze geweest om
nog in de liefde te geloven. Die ene te
leurstelling had genoeg moeten zijn.
Nee, stommeling, die je bent, voor een
tweede keer ben je er in getrapt, heb
je je laten inpalmen door een knappe,
oudere man met goede manieren en een
gedistingeerd voorkomen. Als een blaag
van achttien jaar was ze om zijn hals
gaan hangen en had ze zich laten zoe
nen en was ze een weekeinde met hem
op sjouw geweest naar de oude reis-
plekjes. Toen ze voor de tweede keer
in Boppard waren, hadden ze met de
armen om elkaar heen lange wande
lingen gemaakt in de omgeving. Waren
ze naar de Loreiey geweest en hadden
ze hand in hand gezeten op het terras
van het restaurant. En 's avonds hadden
ze ergens, ver van de bewoonde we
reld, liggen scharrelen als een ordinair
jong span. Als ze aan dit alles terug
dacht, dan joeg het schaamrood op
nieuw naar haar gezicht.
In Apeldoorn stapte ze over in de
sneltrein en daarin nam ze haar be
sluit. Het thema man was voortaan ta
boe. Maar dan ook definitief. Er be
stonden geen mannen meer voor Cobie
Verleun. Het greintje zelfrespect, dat
ze nog bezat, zou haar beletten er nog
eens, voor een derde keer in te lopen.
Wat had ze eigenlijk in haar domme
hoofd gehaald? Ze was toch tevreden
met haar leven als lerares? Ze had
toch een goed bestaan, verdiende een
uitstekend salaris en leefde verder be
scheiden en teruggetrokken? Ze had
toch haar hobby's? Wat moest ze dan
nog meer? Ze studeerde nog steeds en
bestond er niet altijd de mogelijkheid,
dat ze als gevolg van haar kennis en
aktes directrice werd van een school?
Allé, Cobie, je bent drieëndertig, ge
draag je er voortaan naar. De liefde
heeft afgedaan en als je nog eens een
naar gevoel hebt, onderdruk het dan!
Wees flink en vergeet Lochem, vergeet
de Rijn en alles verder, wat nog met die
vakantiereis te maken heeft.
Toen ze in Utrecht uitstapte, lag er
een grimmige, vastberaden trek om
haar mond. Morgen zou ze haar ontslag
annuleren en meedelen, dat alles op
een misverstand berustte. Ze bleef en
geen man zou haar meer uit evenwicht
brengen. En de hospita zou het begrij
pen en haar mond houden. Per slot vah
rekening had ze er ook belang bij, als
ze bleef.
(Wordt vervolgd)
