Cjroen 27wartsjexels in het Verdere ervaringen van André Hin LENTE Grote fotowedstrijd voor mensen met een boxcamera Moeder «sSS rrSABYDERH! Geheimzinnigheid rond foto-week VRIJDAG 22 MAART 1963 TEXELSE 76» JAARGANG No. 7745 COURANT Uitgave N.V. v.h. Langeveld de RooU Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel Handelsdrukkerij Den Bnrg, Texel - Postbus 11 - Tel. 2058 Verschijnt dinsdags en vrijdags. Bank: Rotterdamse Bank; Coöp. Boerenleen bank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,40 p. kwart 25 ct. Incasso. Advertenties: familiebericht» 12 ct p. mm.; andere advert 10 ct p. mm. Weer ontvingen wij- een brief van oud-Texelaar André Hin, be doeld als een vervolg op de lot gevallen, die hij beschreven heeft in de vorige afleveringen. Bij deze laten wij hem aan 't woord. Hoe komt het dat juist de staat Sao Paulo het gezondst groeiende deel van Brazilië is? Heeft het meer mineralen in de grond? Zeker niet. Is het vrucht baarder? Zeker niet. Is het klimaat gunstiger? Misschien, maar dat kan geen doorslaggevende oorzaak zijn. Neen, het moet 'm in het bloed zitten dat door de aderen van de hier wonende mensen stroomt. In heel Brazilië is net als in de rest van Zuid-Amerika aller hande bloed aanwezig. Bijna niemand is van een zuiverras. Dit heeft het on miskenbare voordeel dat er geen ras senscheiding is, zoals in Noord-Amerika. Door Brazilië is het Portugese bloed vrij egaal verspreid. In het N.O. deel veel vermengd met dat van de negers, waar de eerder genoemde problemen zeker mee samenhangen. De nog zui vere, ontoegankelijke Indianen wonen in de onafzienbare gebieden van Mato Grosso, Amazone en Para. Zij spelen nog geen grote rol. In de zuidelijke staten Rio Grande del Sol, Santa Cate- rina en Parana zijn veel Duitsers bin nengetrokken. Al sinds lang wonen ze daar, maar in de dertiger jaren is hun aantal (om politieke redenen) sterk toe genomen. Het gaat deze staten niet slecht, maar de Duitse invloed is nog te jong om een stempel te kunnen druk ken op het leven. Toch moest de Bra ziliaanse staat hier ingrijpen om „ver duitsing" te voorkomen. Zij mengden zich nl.. te weinig in de structuur van het land waarheen ze waren geëmi greerd. De staat gebood hen op de scho len het Portugees te leren en deze taal ook als handels- en voertaal te bezigen. Dat is ook de rede waarom de Noord- Amerikanen (hoewel ze hier veel geld geven) zo gehaat zijn. Ze vertikken het om de taal te leren, zijn kennelijk ge wend dat de hele wereld zich naar hen oppermachtigen richt. De zeer vrijheidslievende Zuid-Amerikanen ligt zoiets helemaal niet. Fel wordt gerea geerd als Noord-Amerika bepaalde po litieke misstappen (in hun ogen) doet. De Zuid-Amerikaan, in z'n gewone doen en laten een opvallend rustig le vend mens, kan echter plotseling agres sief worden en berg je dan maar! De monstraties daarvan kun je veelal mee maken Bij voetbalwedstrijden bijvoor beeld waar ongeveer de helft van de kijkers meent dat hun club had moeten winnen. De andere helft vindt het juist, dat het zo is afgelopen. Vaak beginnen ze elkaar om een dergelijk klein me ningsverschil af te rammelen of te be kogelen met lege flesjes of rotte vruch ten. In de staat Sao Paulo zijn in vroe ger tijd veel Italianen neergestreken. Deze schijnen een doorslaggevende noot in de economie van deze streek te spelen. Duitsers en ook Japanners zijn goed vertegenwoordigd. Holambra I Kort na de tweede wereldoorlog is het idee ontstaan bij de Bisschoppen van onze zuidelijke provincies om Bra zilië te gaan bestuderen als emigratie- land voor de boerengezinnen met veel kinderen en weinig grond. Veel pries ters heeft Nederland in Brazilië, dus het land was voor de kerkelijke leiders niet onbekend. Reeds eerder waren er Nederlandse kolonies gesticht echter door mensen van een andere religie. Bij een onderzoek bleek een vrij geschikte fazenda (boerderij) van 5000 ha. 40 km. achter Campinas te koop te zijn. Het was een oude verwaarloosde koffie plantage met een sterk wisselende grondkwalitiet. De koop werd gesloten en de fazenda kon in een te stichten Coöperatie worden ontgonnen. Al gauw gingen dus grote gezinnen uit Brabant en Limburg en de Gelderse Achterhoek scheep, in de wetenschap de eerste paar jaar collectief samen te moeten werken, ook financieel zoals bij de kolchosen en de kibboets. Dit systeem en ook de problemen van dit zo heel andere land leidde tot meningsverschillen. Sommige families traden uit de Coöperatie, wat mogelijk was, en vestigden zich elders in Brazilië, zich blootstellende aan de gevaren die de enkeling in dit land bedreigen. Alleen een kolonie is als macht opgewassen tegen deze proble men. (In het groot aan- en verkopen etc.). Brazilië is ook het enige land ter wereld dat de kolonies toestaat, móest ze wel toestaan om emigranten aan te trekken. Steeds meer emigranten kwa men uit Holland en de Fazenda werd in cultuur gebracht. Het systeem veran derde tot huurkoop van een stuk grond, alleen de transacties moesten via de Coöperatie blijven verlopen, die natuur lijk een bepaald bedrag voor de eigen onkosten berekende. Wie niet is opge wassen tegen de strikte coöperatieve wetten die in de algemene vergadering worden vastgesteld, kan vrijwillig uit treden. Gestaag ging het vooruit en in de wijde omgeving werd Holambra be kend. Hoe is het mogelijk, zie men, dat een groep vreemdelingen van zo'n ver waarloosd stuk grond een dergelijke vruchtbare tuin kan maken? Ze kwa men eens kijken en gingen het op de zelfde manier doen en het resultaat was ongeveer hetzelfde. De Hollandse werk methode, het gezamenlijke aanzienlijke kapitaal en het feit dat werd voor zien in het ernstige fosfaattekort in de grond, maakten dat alles prima groeide. Fraai stonden de witte huizen en schu ren in het Braziliaanse heuvelland schap. Veel citroenen, sinaasappelen, mandarijnen werden aangeplant en droegen vrucht bij het last. Steeds meer bekendheid verkreeg Holambra, ook bij de hogere autoriteiten van het land en daarbuiten. Staatslieden uit binnen- en buitenand kwamen kijken en meenden dat die Hollanders een mooie prestatie hadden geleverd. Holambra werd wel de landbouwhogeschool genoemd! Voor dat al deze lof kon worden geoogst heeft iedere familie die erheen trok het in het begin vaak heel moeilijk gehad. Het resultaat is echter de moeite waard gebleken. De kinderen passen zich veel sneller aan, spreken zelfs de taal beter dan de Hollandse. Ook beoefenen zij vaak andere beroepen, buiten de fazen da. Velen studeren op scholen in om liggende steden. Onder hen bevinden zich misschien toekomstige politici, die een steuntje kunnen bijdragen aan een stabiele regeringsvorm in dit nu zo wispelturige land. Onlangs deden zich rond de verkiezingen spanningen voor die in de buitenlandse pers natuurlijk wat pikanter werd beschreven dan de werkelijkheid. De huidige president Goulard waarover het o.a. ging, zou zeer links zijn georiënteerd. Niets is minder waar. Hij is schatrijk en bezit Van 11 tot en met 18 mei a.s. wordt de inmiddels traditioneel geworden week van de fotografie gehouden. Zoals bekend, is het een landelijke actie waar bij foto-handelaren en foto-clubs zich extra inspannen teneinde het publiek meer en beter te laten fotograferen. Sinds enkele jaren blijft ook Texel niet achter. Evenementen werden georgani seerd zoals de foto- en filmavonden en meestal kwam er ook een foto-wedstrijd aan te pas. Ook dit jaar zal weer een foto- en filmavond op poten worden ge zet. Helaas is het niet mogelijk iets te vertellen over het programma aange zien de organisatie, die berust bij het bestuur van de fotoclub „De Kieken dief" daarover een geheimzinnig stil zwijgen bewaart. Wel kondigen zij aan dat op die avond o.a. de uitslag zal worden bekend gemaakt van een foto wedstrijd. Geen gewone foto-wedstrijd, maar een die zodanig is opgezet dat alleen de beginnende amateurs, mensen die hun foto's bij de handel laten af werken en géén lid van de fotoclub zijn, kans hebben een der zeer vele prijzen te winnen. Het bestuur van de fotoclub heeft tot deze actie besloten om het fotograferen aan te moedigen bij hen, die gewoon zijn hun kiekjes bij de fotohandel te la ten afdrukken en over een toestel be schikken met beperkte capaciteiten. Het zijn vooral de bezitters van camera's als Clack, Isola, Browny etc. die aan deze wedstrijd kunnen deelnemen. Ook be zitters van eenvoudige kleinbeeld- camera's kunnen meedoen. Daarbij be hoeven zij niet de „concurrentie" van de fotoclubleden en gevorderde ama teurs te duchten, want die zijn van deelname uitgesloten. (In clubverband hebben zij meer dan voldoende gelegen heid, hun kwaliteiten met elkaar te meten). Dat houdt in dat honderden mensen kans maken een der vele tien tallen prijzen te winnen. De fotohande laar zal bereid zijn de inzendingen te bekijken en eventueel adviseren bij de 't Is lente, 't is lente, dies roer ik de trom. Want heus de kalender die lieqt er niet om, Ik gooi met Tilanus ook Jansen opzij En doe niet meer mee aan die lanqpijperij. We schieten weer schielijk de kuitenbroek aan, Ma's badpak komt ook uit de kamfer vandaan, Dra komt de spinazie weer vers van het land En schoppen we hutspot en snert aan de kant. Ja mannen 't is lente, we weten er van, We worden v/eer slaaf van de schoonmaaktiron, De heks op de bezem waart weer door het huis, Het is alles emmer- en stofzuiqqedruis. Geen brief en qeen boek vindt men meer op zijn plaats, Geen enkele man heeft om deze tijd praats, Want vrouwlief regeer! met een ijzeren hand, Want, weet u, de lente is weer in het land. Maar laat ons niet morren, dat qaat weer voorbij, De krant schreef alreeds van een eerst kievitsei, Dra doolt weer de ijsman door dorp en door stad En duiken we weer in het ziltiqe nat. Dus even de tanden noq goed op elkaar, Van verre verneem ik alweer d'ooievaar. Maar aie krijq ik liever niet meer op mijn huid En daarom schei ik er nu haastiq mee uit. Huib de Rijmelaar. stukken grond groter dan enkele malen Nederland. Hij zal echter moeten sym- phatiseren met de armere groepen, al heeft hij zijn beste relaties onder de rijke kringen. Nu blijkt in de periode waarin wij leven, dat de linkse gedach te deze mensen het meest aanspreekt, hoewel ze niet weten wat uiterst links of communisme inhoudt. Met deze ken nis moet hij wel eens doen alsof en een uitstapje naar Moskou kan de vrede in dit land alleen maar veiliger stellen. Juist in de verkiezingstijd meenden links georiënteerde studenten in Sao Paulo ook aan het demonstreren te moeten gaan. Een Holambra student, die van de plannen hoorde, heeft ze van deze actie weten te weerhouden. Uit sympathie voor z'n optreden heb ben dezelfde groeperingen hem daarom maar in de studentenraad gekozen. Vanaf deze belangrijke plaats kan hij veel invloed uitoefenen ten goede. Dit bewijst dat het kwaad niet zo diep in de Brazilianen zit en dat hij gauw luistert naar een buitenlander als die zijn sympathie heeft. Als het bovenomschreven feit zich niet had voorgedaan, hadden de kran ten kunnen verhalen over linkse stu dentendemonstraties in de stad Sao Paulo. Ik vertel dat om aan te tonen dat het Hollandse bloed nu reeds zijn invloed doet gelden. Misschien worden we belangrijk in deze streek! Tot op heden kunnen de Hollanders hier prat een een een AUTO'S BOTSTEN IN ZUID-EIERLAND Dinsdagmorgen heeft zich op kruispunt nabij Zuid-Eierland autobotsing voorgedaan, waarbij Volkswagen en een Mercedes waren betrokken. De Mercedes die werd be stuurd door een heer uit Schiedam kwam uit de richting Den Burg en wilde rechtsafslaan in de richting van de Hoofdweg. Een Amsterdamse reizi ger naderde tegelijkertijd van de zij weg. De Amsterdammer wilde, tenein de op de Postweg te komen, de bocht afsnijden, zodat hij op de linkerweg helft kwam. Het was aan de lage snel heid te danken dat de botsing tamelijk goed afliep. De schade aan de beide wagens was aanzienlijk. De Schiedamse heer is niet bijzonder gelukkig, want enkele dagen geleden was hij met de zelfde wagen reeds betrokken bij een aanrijding in Den Burg. keuze van de in te zenden foto's. Onderwerp vrij Doordat het onderwerp vrij is, komen alle foto's in aanmerking om te worden ingezonden. Begrijpelijk is het dat de jury niet verblijd zal zijn met opnamen die voor deze gelegenheid uit een oud foto-album zijn gescheurd. De opnamen mogen niet vóór 1960 zijn gemaakt. Bovendien moet indien dat nodig mocht zijn het negatief beschikbaar zijn Naar verwachting zullen zich on der de inzendingen zeer veel opnamen bevinden die we zouden kunnen rang schikken onder het motto „Winter". Een zeer aantrekkelijk onderwerp, maar ook elk ander gegeven is toege staan. Wat het onderwerp betreft dus geen enkele beperking. Verdere voorwaarden Het formaat van de ingezonden op namen moet 9 x 13 cm. zijn. (Van 6x6 en 4 x 4 camera's is 9 x 9 cm. toege staan). Dit zijn z.g. „prints", die elke Texelse fotohandelaar voor de prijs van plm. 25 cent vervaardigt van Uw nega tief. Maximaal mogen vijf opnamen worden ingezonden. Op 11 mei, 's avonds zes uur sluit de inzendingster mijn. Direct daarop zal een onpartijdige jury beginnen met het beoordelen en een groot aantal prijswinnaars aanwij zen die op de feestelijke foto- en film avond op 18 mei a.s. zullen worden bé kend gemaakt. Elke foto moet aan de achterzijde zijn voorzien van naam en volledig adres. Naam en adres moeten eveneens duidelijk op de enveloppe worden vermeld waarin de foto's wor den gedaan voor ze worden ingezonden. De enveloppe kan bij elke Texelse foto- handelaar worden ingeleverd, die er voor zal zorgdragen dat deze tijdig bij de jury arriveert. Na afloop van de wed strijd kunnen de inzenders hun opna men terug bekomen. Doe het nu! U hebt tot 11 mei gelegenheid om een wedstrijdfoto te produceren. Wan neer U in Uw verzameling exemplaren hebt liggen die geschikt lijken, kunnen ook die worden ingezonden. Het is raad zaam, om nu alvast eens na te gaan of U geslaagde plaatsjes hebt liggen. U kunt ze dan direct bij een der foto handelaren inleveren. Het maximum aantal van vijf stuks mag ook over meerdere enveloppen verdeeld zijn. Te zijner tijd zal door middel van dit blad het programma van de feestelijke foto- en filmavond worden aangekondigd. Op deze avond zullen dus de prijswinnaars worden bekend gemaakt van deze „kiek jes"-wedstrijd OVERDENKING: GOD IS LIEFDE Christenen zijn eigenaardige mensen. Buitenstaanders vinden, dat zijn niet met hun beide benen op de grond staan. Hoe kunnen zij nu geloven in een God van liefde? De gehele werkelijkheid schijnt ermee in strijd te zijn. We leven immers in een harde, liefdeloze wereld, waar de strijd om de macht, de gel dingsdrang en zelfhandhaving ten koste van anderen, het egoïsme van de mens hoogtij vieren. Wij leven van de ene oorlog naar de andere. Na elke oorlog is de wens van iedereen: „nooit meer oor log!", maar deze wens gaat niet in vervulling. De grote vraag, waarmee we telkens weer te maken krijgen, is deze; „hoe kan God het toelaten?" En daarmee zijn we midden in de moeilijkheden, waar we zomaar niet uitkomen. De leiding van de onzichtbare, almachtige Schep per in ons persoonlijk leven en in het leven van de volkeren der wereld is dikwijls onbegrijpelijk. We kunnen er eenvoudig met bij. Wij staan voor het grote mysterie. God is een verborgen God Hij is de Gans Andere. Wanneer we Hem volkomen zouden kennen en begrijpen, zouden we Hem gelijk zijn. Dan zou het geloof een van zelfsprekende zaak zijn. En dat is nu juist niet het geval. Een christen weet van de enorme afstand tussen God en mens, maar hij weet ook, dat deze af stand overbrugd is. Hij weet dat God liefde is. Hoe weet hij dat? Dat weet hij door het geloof in Christus. De Vader houdt zoveel van de wereld, dat Hij Zijn Zoon gezonden heeft om de mens te redden en het voorbeeld van dienende liefde te geven. Dat kostte Hem zijn leven. Maar de dood heeft ge lukkig niet het laatste woord. Christus leeft en is dichtbij ons. Hij geeft ons kracht om zijn voorbeeld te volgen. Hij geeft ons kracht om tegen het kwaad in onszelf te strijden en het te over winnen. Hij sterkt en troost ieder mens, die zijn hulp van Hem verwacht. Altijd staat Hij voor ons klaar. Altijd kunnen we bij Hem aankloppen. Spreken wij tot Hem, dan hoort Hij ons. Hij houdt rekening met onze wensen. Hij gaat er ook op in. Hij geeft ons op Zijn tijd en Zijn wijze, wat we nodig hebben. Het is, zoals er in één van de gezangen staat: „En onder millioenen heeft Hij ook mij in 't oog". Wonderlijk en heer lijk is het, dat er Eén is, die ons door en door kent, die desondanks van ons houdt en alles voor ons over heeft. En alle dingen, ook de verschrikkelijke dingen, werken mee ten goede. Zelfs uit het kwade kan weer het goede voortkomen. Het komt er voor ons op aan, dat we ons aan Hem gewonnen geven, Hem gehoorzamen, liefhebben en dienen. J. G. B BILJARTKAMPIOENSCHAPPEN IN HOTEL „DE GRAAF" gaan op een goede reputatie. Laten we hopen dat het zo zal blijven. André Hin, Fazenda das Posses, Caixa postal 283, Averé s.p. Brasil. Zoals ieder jaar zijn ook nu weer de biljartkampioenschappen van Texel ge organiseerd in hotel „De Graaf". De vorige week hebben de C-klassers el- kaars krachten gemeten. Hier trad de heer Henk Prins jr. als overwinnaar naar voren door een minder gelukkige slotpartij van de heer Cor van Zutphen. Eindstand klasse C: 1. H. Prins; 2. C. v. Zutphen; 3. S. Rijk; 4. D. de Vries; 5. J. Grisnigt; 6. P. v.d. Slikke; 7. A. Wonder; 8. C. Kooiman. Deze week speelt tot en met zondag klasse B. Zondagavond zal ook van deze klasse de kampioen bekend zijn. Reeds vier A-deelnemers hebben zich aangemeld. Op dit moment worden E. Breeuwer, J. Hooijberg en L. Kellner nog gemist, maar ongetwijfeld zullen ook zij beseffen dat zij het mooie bil jartspel dienen als ze straks acte de présence geven! De laatste jaren heeft H. Grootjen, Oudeschild, steeds beslag weten te leggen op de wisselbeker, die na drie maal winnen door hem kon worden behouden. Een sympathiek ge baar deed de heer Grootjen sr. toen hij voor de a.s. kampioen een wisselbeker ter beschikking stelde. Tot en met za terdag kunnen deelnemers zich nog bij hotel „De Graaf" opgeven. Eventuele gagadigden voor het drie- bandentoernooi kunnen zich tot en met 31 maart opgeven Deze strijd zal plaatsvinden, nadat de A-wedstrijd is gehouden. Na de volgende week dus. Bovenstaande foto werd tijdens de kampioenschappen van een der vorige jaren gemaakt. Zij toont het puikje van Texels biljartwereld Van links naar rechts E. Breeuwer, J. Dekker en H. Grootjen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1963 | | pagina 1