FtlSI
c
L
tij®, Herrie op de
f i «088 Veluwe
Zomerbijeenkomst NATU een
geslaagd festijn
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
xmIII
Texelse toneelspelers voerden met succes
Shaw's „Helden" op
=Si
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 31 MEI 1963
Ongeveer 100 amateur-toneelspelers
van de vastewal waren zaterdag het
Marsdiep overgestoken om, samen met
hun gastheren en -vrouwen, de Texelse
toneelliefhebbers de zomerbijeenkomst
van de Nederlandse Amateur Toneel
Unie te vieren. Vieren is wel het juiste
woord, want alle omstandigheden en
niet in de laatste plaats het prachtige
weer maakten, dat deze ontmoeting
een aaneenschakeling van feestelijke
evenementen was.
Namens de Texelse toneelverenigin
gen werden de gasten om 8 uur in de
(volle) zaal van „De Oranjeboom" wel
kom geheten door de voorzitter van de
afdeling Texel van de NATU, de heer
C. J. Witte. Hij heette in het bijzonder
de leden van het hoofdbestuur van de
NATU en B. en W. van Texel welkom.
Hierna werd het woord gevoerd door
de heer Bakker, voorzitter van de af
deling Schagen, welke vereniging, sa
men met de Texelse, deze bijeenkomst
heeft georganiseerd.
Het was voor de vijftiende keer, dat
deze bijeenkomst gehouden werd en
voor het eerst vond dat nu plaats op
Texel. Behalve door de activiteiten van
voornoemde verenigingen werd dit ook
mogelijk gemaakt door de medewerking
van Texels gemeentebestuur en van het
Anjerfonds. De heer Bakker achtte de
afstand tussen de culturele centra en
Texel wel bezwaarlijk. Hetgeen we
kunnen onderschrijven, hoewel de hoop
blijft bestaan, dat straks, met de defi
nitieve oeververbinding de situatie zal
verbeteren.
En hierna waren de Texelaars aan
het woord:
Zoals vorig jaar met „Meeuwen boven
Sorrento" was ook dit jaar een ploeg
gerekruteerd uit de leden van alle
Texelse toneelverenigingen. Kennelijk
heeft de regisseur, de heer G. Molier uit
Amsterdam, zeer bewust z'n types uit
gezocht voor het stuk „Arms and the
Man" van G. B. Shaw, dat in de ver
taling van Eduard Verkade onder de
titel „Helden" voor het voetlicht werd
gebracht.
Als inleiding bij het programma werd
gememoreerd, dat in dit satiriek blij
spel de schrijver de spot met de valse
romantiek van „helden in de oorlog",
met de meisjes, die „dromend van de
heldendaden van haar beminden,
smachtend de terugkeer van die helden
afwachten".
Inhoud
Het stuk verplaatst ons naar de Bal
kan en speelt in het jaar 1885, geduren
de één van de vele oorlogen, die daar
in die tijd gevoerd werden. We zien dan
Raina, dochter van Majoor Petkoff, een
van de aanzienlijkste families van het
land, luisterend naar het krijgsrumoer
in de omgeving, als haar het bericht be
reikt, dat door een succesvolle charge,
aangevoerd door haar teerbeminde
Sergius Saranoff, de vijand uiteenge
slagen is en dat daardoor de strijd op
een eind loopt. Ze legt zich te rusten,
niet nadat ze gewaarschuwd is, de ra
men te sluiten om eventuele rondslui
pende vijanden-op-de-vlucht te weren.
Kort erna echter krijgt ze „bezoek"
door dat raam van een vluchteling,
Bluntschli. Hij is een Zwitsers beroeps
militair, die bij het vijandelijke leger
ingelijfd was en hij geeft Raina duide
lijk te verstaan, dat hij er alles voor
over heeft, om te blijven leven. Of
schoon kort daarop Raina's kamer door
zocht wordt, verraadt ze hem niet en
het blijkt al ras, dat ze voor Bluntschli
een diepe genegenheid heeft opgevat.
Zonder dat hij weet tot wie hij spreekt,
geeft deze een vernietigend oordeel
over de manoeuvre^ die haar Sergius
heeft ondernomen en vergelijkt hem
met Don Quichote, vechtend tegen de
windmolens. Samen met haar moeder,
Catharina, weet ze hem het huis uit te
smokkelen, in een oude jas van haar
vader.
De moeilijkheden beginnen pas goed,
als haar vader en haar verloofde uit de
strijd terugkeren Er is vrede gesloten
en de militaire afwikkelingen nemen
nu hun beslag. Saranoff heeft intussen
z'n liefde doen blijken aan het dienst-
NATO-WEEKEND WERD
NATU-WEEKEND
Toen tegen het eind van het
vorige jaar bekend werd gemaakt,
dat op 25 en 26 mei op Texel een
NATO-bij eenkomst gehouden zou
worden werd bij vele tegenstan
ders van dit orgaan een sterke
beroering opgemerkt. Toen ech
ter bleek, dat de laatste letter
door één of ander (zet)duiveltje
van een U in een O veranderd
was, bleek dat alle ongerustheid
overbodig was en dat in plaats
van een invasie van grimmige
krijgslieden een vreedzame groep
toneelspelers ons eiland zou be
stormen.
Of één en ander nu van invloed
is geweest op de keuze van het
gespeelde stuk van zaterdag
avond, vermeldt de historie niet.
Maar het is haast tè toevallig.
meisje Louka, dat voor het oog van de
wereld verloofd is met de huisknecht
Nicola, maar, opstandig als ze is, ergert
ze zich steeds aan diens kruiperigheid
ten opzichte van de familie.
En dan verschijnt Bluntschli weer
ten tonele: zogenaamd om majoor Pet-
koff's jas terug te brengen, maar ken
nelijk ook vast overtuigd om naar
Raina's hand te dingen. Intussen blijkt,
dat zijn heldendaden uit de oorlog reeds
ter ore gekomen zijn van majoor Pet
koff en Sergius en deze beiden begroe
ten hem met sympathie en bewondering
temeer, daar Bluntschli zich bereid
verklaard, behulpzaam te zullen zijn
met de militaire problemen. En dan
komen de verwikkelingen en verwisse
lingen; langzaam maar zeker wordt de
tip van de sluier opgelicht en tenslotte
kent iedereen de gang van zaken. Niet
echter, nadat Louka haar Nicola in de
steek laat ten gunste van Sergius en
Raina tenslotte in de armen van
Bluntschli terecht komt. Als dan blijkt,
dat de Zwitser vele malen rijker is dan
de Petkoffs, geven ook Raina's ouders
hun fiat aan het huwelijk.
Goed spel
Over de spelkwaliteiten willen we
kort zijn: Ofschoon iedereen zeer rol
vast was, bleek dat hier en daar de
afgelopen winter zich wreekte, omdat
het niet mogelijk was het repetitie
schema naar wens te laten verlopen.
Met name lag het tempo in het eerste
bedrijf veel te hoog, hierdoor werden
verschillende situaties niet voldoende
uitgespeeld en kwam een enkele rol
niet uit de verf. In het tweede en derde
bedrijf was dit echter veel beter, niet
in de laatste plaats door het opkomen
van een sterker deel van de bezetting.
En als we dan pluimen op hoeden
willen steken, dan zijn die wel in de
eerste plaats voor mevrouw Dros en de
heer De Wilt, die het echtpaar Petkoff
levensecht naar voren brachten. De rol
van Raina, moeilijk door veel lange
frasen, werd zeer aanvaardbaar ge
speeld door mej. Ineke Bakker.
Bluntschli, de heer J. van de Kerk
hof, kwam in het eerste bedrijf niet
helemaal uit de verf, maar in het twee
de en derde bedrijf was dit veel beter.
De speciale pluim gaat naar de heer
C. van de Kerkhof, die de rol van
Sergius Saranoff bijzonder goed bleek
aan te voelen en deze ook met de juiste
hoeveelheid drift voor het voetlicht
bracht. De rollen van Louka en Nicola
werden goed getypeerd door mevrouw
Mortier en de heer G. Pansier. De heer
A. Kager tenslotte speelde een kleine
rol van een officier.
Afgezien van deze gedetailleerde op
merkingen, mogen we toch wel stellen,
dat de groep als zodanig volkomen ac
ceptabel was en dat de inhoud van het
stuk m ruime mate op het publiek werd
overgebracht.
Dat het publiek het spel wist te waar
deren, bleek wel uit het enthousiast
applaus. Memoreren we nog even de
stille werkers, het décor van de heer
Molier, de belichting (heel knap) en
geluid van Kees Dresens en de prach
tige kostuums en het kapwerk van Joh.
Gerritse Zn. Juist al deze dingen ga
ven het stuk een professioneel cachet.
Hulde tenslotte voor het werk van de
heer Molier, die ondanks de tijdnood,
het peil zo hoog had weten te krijgen.
Dit alles werd af afloop door de heer
Bakker nog even gememoreerd en stof
felijk onderstreept met geschenken
voor de medewerkers.
Daarna volgde een feestelijk bal,
waarbij de gezelligheid af en toe die
bekende „toppunten" bereikte.
Het tweede evenement betrof het op
treden van het Niedorps Amusements
orkest onder leiding van de heer B.
Persijn, dat zondagmorgen naar Texel
gekomen was om te laten horen, wat er
op dit gebied nog voor mogelijkheden
zijn. Het werd een haast overrompelend
programmaatje, met verve gespeeld
door dit amateurorkest, bestaande uit
een dertiental strijkers, bas, vier accor
deons, saxofoon, fluit, trompet, trom
bone, gitaar, piano en slagwerk Het
repertoire behelst hoofdzakelijk de
betere amusementsmuziek. Werken van
Malando, Strauss, Sousa, Rossini, en
operettemelodieën vanLéhar (Die
Lustige Witwe), zorgden voor een elck-
wat-wils uitvoering van gehalte. Hoog
tepunten waren wel het optreden van
Margreet Kater-Keuken, die het pro
gramma opluisterde met zang van bij
zonder goede kwaliteit, en de saxofoon
solo van de heer Persijn jr. in de „Step-
penmelodieën". Kortom, dit matineuze
concert zal op velen een grote indruk
hebben nagelaten en illustreert weer
eens te meer wat er door samenwerken
alzo te bereiken valt.
Volgde nog tot besluit van dit week
end een gezellige lunch in Hotel „Bos
en Duin" en een wandeling door de
Staatsbossen met een bezoek aan het
Texels Museum.
We zijn ervan overtuigd, dat alle gas
ten geïmponeerd zullen zijn door het
gebodene en dat daarom deze eerste
zomerbijeenkomst op ons eiland wel
niet de laatste zal zijn. En laat dat dan
de pluim en de beloning voor de orga
nisatoren zijn!
DE SCHAPENPROEVEN
Diverse schapenhouders, die vorige
week de proef bezochten, verzochten
ons spoedig nog iets mee te delen om
trent de uitslag van de laatste weging
van de lammeren.
Deze weging is verricht op vrijdag,
24 mei j.l. Daarbij bleek, dat de groei
van beide groepen lammeren, dus de
proeflammeren en de lammeren, die als
controledieren, in de laatste twee we
ken volkomen gelijk was geweest. De
groei per lam in deze 14-daagse periode
bij Huisman was plm. 20 kg. De kleine
achterstand in gewicht bij de proeflam-
was plm. 3 kg. Het gewicht in de proef
meren, die bij de voorlaatste weging
plm. 9 ons per lam bedroeg is dus
gehandhaafd, maar niet groter gewor
den. Verder kunnen we nog mededelen,
dat het in de bedoeling ligt om bij het
afsluiten van de proef ook de schapen
te wegen. C. v. Gr.
GESLAAGD
Onze plaatsgenoot, de heer Bert Keij-
ser Czn., Stenenplaats, slaagde te 's-
Gravenhage voor het examen Stuur
man-Verre Zeevisvaart. Gefeliciteerd!
G D.S. KAMPIOEN!
Bijna ongeslagen
G.D.S., dat voor de eerste keer aan
de volleybalcompetitie in de eerste klas
meedeed, heeft de opmerkelijke pres
tatie verricht kampioen te worden.
Deze prestatie is des te groter, doordat
het de eerste keer is, dat een Texelse
club aan de competitie meedoet.
GD.S. verloos weliswaar de derde set
tegen H.K.V., maar de wedstrijd tegen
R.H.B.S. werd overtuigend gewonnen.
Het is ons dus niet gelukt ongeslagen
kampioen te worden. Door nervositeit
verloren we met klein verschil van
H.K.V. Geheel gezien een oninteres
sante wedstrijd, waarin H.K.V. iets
meer geluk had.
Tegen R.H.B.S. was G.D.S. weer in de
oude vorm. Het publiek genoot van een
spannende wedstrijd, die aantrekkelijk
was door het sublieme spelpeil. Beide
sets werden met groot verschil gewon
nen en toen de scheidsrechter voor de
laatste keer floot kon de langverwachte
kampioensvreugde losbarsten.
Hierbij feliciteren wij alle speelsters
nogmaals met het behaalde kampioen
schap. Veel succes in de toekomst.
nieuwsgierige ogen aan en mompelde: „Kijk,
kijk! Dat is een fraai toneeltje! Daar eten die
twee Italianen zich door een rijsteberg van
treinreizigers heen in de hoop in Luilekker
land te belanden. Maar waaruit dat Luilekker
land moet bestaan, daar begrijpt niemand wat
van. Jonge, jonge, daar klampen ze zowaar
j een sergeant van het wapen der infanterie aan.
j Wat zouden ze van die smaak moeten?"
Brigadier Piet kreeg al gauw antwoord op
deze vraag, want de sergeant bleek helemaal
stelling der Italianen. Toen ze hem op hun
druk-driftige wijze allerlei vragen begonnen
te stellen, vond er namelijk een treffende ge
beurtenis plaats. De sergeant trof de Italianen
kundig met zijn dienstlaars onder hun broek
en hij brulde: „Verzoek afgewezen! Ik lus geen
maccaroni en ook geen ijs met slagroom! Geef
mij maar boerekool met worst! En nu
ingerrrukt marrrrrsü"
Pijnlijk getroffen door dit staaltje van mili
taire paraatheid, tuimelden de twee Italianen
sergeante dicito non gusto maccaroni! Non
gusto ijsco vcnezia!" steunde de een.
„Omnc militaire firmamente crancissimol"
voegde de andere er fijntje aan toe.
„Zéér juist opgemerkt", lachte brigadier
Piet, die immers Italiaans verstond. (Daar de
schrijver van dit verhaal echter géén Italiaans
verstaat, is hij niet in staat bovenstaande zin
netjes in behoorlijk Nederlands weer te geven).
(Wordt vervolgd)
KLERCQ OOK UW TOPFORM-DEALER
f 90.—
Naar welk soort stoelen gaat uw voor
keur uit? Klassiek of modern, licht en
sierlijk of zwaar en degelijk? 'n Kwestie
van voorkeur. Maar de stoelen die
zoekt, die passen bij uw interieur, staan
bij Klercq's Woninginrichting. Immers in
meer dan 100 toonkamers kunt u kiezen
naar eigen smaak, stijl èn portemonnaie!
DEN HEIDER SPOORSTRAAT 30 KONINGSTRAAT 43 45
1
FEUILLETON
door Henk van Heeswijk
8. Hij liep nog even rond en zag geen
levend wezen. In de winter in het
donker maar een griezelig hoekje. Maar
ja, in de winter zou er op de Hoge
Veluwe ook niet veel te beleven zijn.
De volgende morgen bezocht hij nog
enkele- klanten en had 's middags een
lang gesprek met de inkoper van een
Warenhuis. Het werd half vier, voor
dat de transactie tot stand gekomen
was, maar toen verliet hij de zaak dan
ook met een grote order. Zo, feitelijk
was de week al meer dan goed. Meneer
Ganzevoort kon tevreden zijn.
Terwijl hij wegreed keek hij hoe laat
het was. Drommels, hij zou er flink de
sokken in moeten zetten, wilde hij om
streeks vijf uur in Otterlo zijn. En hij
wilde niet te laat komen. Dat is geen
geval.
Eenmaal buiten de stad trapte hij het
gaspedaal dieper in, zodat hij al zijn
aandacht nodig had om geen ongeluk
ken te veroorzaken. Tot overmaat van
ramp begon het te motregenen, zodat
de weg glad werd en hij zijn vaart
moest temperen. Hij ging liever heel
huids naar Otterlo dan in brokken naar
een ziekenhuis. Doch klokslag vijf uur
draaide hij de wagen de Hoefweg in en
bij het hek draaide hij zo goed en zo
kwaad als het ging. Enige meters van
het hek verwijderd zette hij de wagen
half van de weg af, zodat deze enigszins
achter struiken verborgen lag. Toen
zette hij de motor af een stak een siga
ret op. En nu maar afwachten of ons
dienstertje de waarheid gesproken
heeft, of dat ze samen hem een blauw
tje bekokstoofd hadden.
De Hoefweg lag verlaten en alleen
het geluid van de regen op de takken
verbrak de stilte. Jammer, dat het weer
omgeslagen was. Anders was het hier
een ideaal plekje.
Minuten gingen er voorbij. Af en toe
keek hij eens op het klokje in het
dashboard. Nu ja, zij zou wel eerst moe
ten afrekenen en zo. En voordat je goed
en wel aangekleed was, ging er gauw
een kwartiertje overheen. Nu ja, het
kon hem hoogstens een uurtje wachten
kosten. En als ze niet kwam dus als
het een doorgestoken kaart was nou,
dan was er nog niets overboord. Hij liet
zich niet zo heel gauw uit het veld
slaan.
Maar vijf minuten voor half zes hoor
de hij eensklaps de poortscharnieren
piepen en toen hij achterom, zag hij
het meisje komen, gehuld in een lange
jas met een regenkapje over het haar.
Ze sloot het hek weer achter zich en
stapte op haar fiets. Doch meteen zag
ze de auto staan en gelijktijdig stapte
ze weer af. Er lag een verschrikte uit
drukking op haar gezicht tot Karei zijn
hoofd uit het raampje stak en haar
vriendelijk lachend toeriep: „Goed volk,
zus. Ook toevallig, dat ik net hier ben?"
HOOFDSTUK 4
Als mijn broers hier de lucht van
krijgen
Aarzelend deed ze een paar stappen
voorwaarts en bij het geopende portier
raam bleef ze staan, waar ze hem ver
ontwaardigd aankeek. „Hoe weet u.."
begon ze.
Hij bleef lachen en antwoordde: „Och,
een kwestie van combineren en dedu
ceren, he? Zoals dat in een detective
roman genoemd wordt".
Ze schudde met haar hoofd, zodat de
druppels van haar kapje vlogen. „Dat
heb u van Jopie, he?"
„Dat heb ik van mezelf", loog hij
staalhard. „Gisteravond ben ik je aan
de andere kant van het hek nagereden,
doch daar hij wees naar achteren
bij het hek kon ik natuurlijk niet ver
der. Ik dacht: dan probeer ik het mor
genavond aan deze kant. En ik heb ge
luk gehad".
Ze keek hem een poosje onderzoe
kend aan. „Ik geloof er geen spat van.
U reed gistermiddag in de richting
Hoenderloo".
Hij knikte en zijn lach werd breder.
„Ha, ha, dus ik had toch wel je belang
stelling. Hoe ver kon je me nakijken?"
Ze bloosde. „Nou, heel attent van U,
maar ik ga naar huis. Het is me te nat".
Hij stak zijn arm uit het raam en
legde die een ogenblik op haar arm
„Wees niet zo wreed, zus. Ik wou graag
vijf minuten met je babbelen. En wat
de regen betreft hij opende het por
tier waarom kom je niet binnen? Ro
ken we gezellig een sigaret. Als ik je
bezweer, dat ik heus een nette jongen
ben, van wie je niets te vrezen hebt.
hij nam het contactsleuteltje en bood
het haar aan hier, als onderpand.
Kan ik niet wegrijden. Nou?"
Ze keek aarzelend naar de uitgesto
ken hand, waarin het sleuteltje lag.
Toen zette ze een beetje onwillig haar
fiets tegen een berkestam en stapte in.
Ze weerde zijn hand af en sloot het
portier achter zich. „Berg maar op. Als
u kwaad wilt, krijgt u dat sleuteltje
toch wel".
„Foei, wat een wantrouwende ge
dachten. En zet eens een vriendelijker
gezicht. Je moest eens weten, wat een
leuke toet je eigenlijk hebt, als je maar
niet altijd zo zuur keek".
Ze draade haar hoofd naar hem toe
en trok haar wenkbrauwen op. „Moe'k
nou lachen?"
Hij knikte en bood haar een sigaret
aan. Ze nam er een uit het pakje en
zoog vuur uit zijn aansteker. „Als je
wat meer lacht, krijg je ook niet zo
gauw rimpels.
Zij haalde haar schouders op. „Nou,
hier ben ik dan. Voor vijf minuten en
geen seconde langer. Wat wilt u van
me?"
Hij zuchtte eens. „Je bent een harde,
zus. Goed, zal ik het officieel zeggen?
Vooruit dan maar: je hebt indruk op me
gemaakt en ik wil je graag nader leren
kennen. Is dat gek? Ik ben een hard
werkende vertegenwoordiger en ik heb
nog nooit zo'n aardig kind ontmoet als
jij. Nu ben ik heel eerlijk geweest.
Leuk, dat je in Otterlo woont. Ik woon
in Ede, dus niet eens zo gek ver. Heb
je nogal schik in die koperen pot?"
Er kwam een vleugje lach op haar
gezicht. „Koperen Kop", verbeterde ze.
„Allicht. Het is allemaal maar voor
het seizoen en dan verdien je een aar
dige cent".
„En 's winters?"
„Dan ben ik thuis. Daar is genoeg
te doen Ik heb nog zes broers".
„Toe maar. En ben jij de enige doch
ter? Zul jij even verwend worden,
thuis!"
„Dat gaat wel". Ze rookte en dacht
na. „Luister eens, meneer Welsenaar.."
Hij keek haar verrast aan. „Je kent
m'n naam?" riep hij uit.
„U hebt uzelf voorgesteld. Of bent u
dat al vergeten? En ik heb een goed
geheugen".
„Dat merk ik".
,Ik Ach, laten we meteen maar
spijkers met koppen slaan. Ik heb een
verloofde en hij vaart. We zijn als kin
deren samen opgegroeid. Hij wil met
me trouwen, als de zomer voorbij is.
Dan komt hij een half jaar thuis, ziet
u? Hij is nu vijfde stuurman en dan
gaat hij leren voor vierde".
Karei keek haar een poosje onder
zoekend aan. „Ik dacht, dat je maar
een grapje maakte. En je draagt heel
geen ring?"
Ze haalde haar schouders op. „Dat
doet men niet in onze kringen. Ik
vind dit niet prettig, ziet u? Ik wil hem
niet bedriegen, begrijpt u?"
Hij trommelde op het stuurrad. „Ja,
dat verandert de zaak wel een beetje.
Alle mensen, zus, dat is even een ver
velende situatie? De kwestie is name
lijk, dat ik verliefd op je geworden
ben. Wat doen we daaraan?"
(Wordt vervolgd)
TEXELSE BOYS-ALLERLEI
Zondag speelt, zoals reeds vermeld,
Boys 1 in Oudesluis tegen de club van
die naam. De spelers van ons kam-
pioenselftal Boys a zijn uitgenodigd het
ritje gratis mee te maken. Aan Boys 1
de taak de jongens een mooie wedstrijd
te laten zien.
Boys 2 gaat ook mee, maar die laten
we achter in Callantsoog voor hun
wedstrijd tegen Call.oog 3.
In het verslag van de jaarvergadering
is vergeten te vermelden als commis
saris- P. Zevenhoven. Sorry. A. W.
S.V.O.-NIEUWS
SVO 2 was, voor de laatste wedstrijd,
op bezoek bij de leider Vesdo 2 en
moest de punten achterlaten, daar een
paar jongens te laat bij de boot arri
veerden. De boot ging n.l. om 11.30 uur.
De stand werd 52 voor Vesdo. De
doelpunten werden gemaakt door Han
nes en Jaap.
Zaterdag: aanvang 3 uur: welpen
SVO-Texel b. Maandag gaat welpen a
naar Den Helder.
KOM
r.
±-
5. Brigadier Piet keek de gebeurtenissen met
niet gediend te zijn van de opdringerige belang-
achteruit, elkaar zielig aankijkende. „Militaire
