CI
A
Moord op Oudejaarsavond
lekker en gezond
BRIGADIER PIET EN DE SEMI PROF
Snuif en wrijf
Ruwe handen
l f w, Mflpp
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VAN DE RIJKSLANDBOUW-
VOORLICHTINGSDIENST
WIJ VRAGEN UW AANDACHT
VOOR
Een luguber geval
Enkele weken geleden bracht een
„werkbezoek" ons bij een wieltje (oude
doorbraak) in één van onze kleine pol
ders. Daar het niet te ver van een van
onze dorpen was en in de naaste om
geving waarschijnlijk geen plaats was
om „overbodig" materiaal kwijt te ra
ken, werd het wieltje gebruikt als op
slagplaats van vuilnis. En letterlijk en
figuurlijk geldt nog altijd dat waar
„afval" aanwezig is ook ongedierte
huist. Dat was ook hier het geval.
Nog nooit in m'n leven heb ik zo'n
koppel ratten bij elkaar gezien. Hoewel
het klaarlichte dag was, hadden ze wei
nig haast om weg .te kruipen in de vele
holen, die ze daar ongestoord hadden
kunnen maken. Het leek me een uitge
zocht object voor een sport jager.
Naar ik meen is er kort geleden in de
gemeente-verordening van ons eiland
een bepaling opgenomen, die het be
strijden van ratten verplicht stelt. O.i.
een zeer goed ding, al zou het eigenlijk
niet nodig moeten zijn. Dat ik een rat
een luguber dier vind kan natuurlijk
persoonlijke smaak zijn. Maar het feit,
dat een rat een „roofdier" is moet voor
iedere landbouwer en anderen, die
voorraden hebben te beschermen een
reden zijn om de rattenbestrijding ook
zonder verordening ter hand te nemen.
Er zijn vele goede middelen daarvoor.
En de kosten zijn gering. Het is geluk
kig niet overal zo erg als in het hier
voor bedoelde wieltje, maar dat er op
diverse plaatsen te veel zijn, staat vast.
Maak er werk van! De winter is daar
voor een uitgezochte tijd.
Een beha voor koeien
Over enkele weken breekt de tijd
weer aan, dat op de veehouderijbedrij
ven nieuw leven komt. D.w.z. de tijd
van het afkalven van de koeien begint
dan Weer. Een mooi gezicht zo'n stal
met pas afgekalfde koeien, vooral als de
tijd van het melken is aangebroken. Wat
een voorraad melk in die strak gespan
nen uiers. Maar ook v/at een zorg!
Het is nl. ook de tijd, dat het risico
van speenbetrappen zich weer extra laat
gelden. Wat een schade en ongemak kan
dit geven. Het is niet voor niets, dat er
de laatste jaren ook via een enquête
aandacht aan deze kwestie is besteed.
Daarbij is wel gebleken, dat de kwestie
van de ruimte, die de dieren op stal tot
hun beschikking hebben een zeer be
langrijke rol speelt. Te korte en te
smalle standen maken het gevaar van
speenbetrappen veel groter. We vinden
het nog altijd een belangrijk voordeel
van de loopstal, dat dit euvel hier niet
optreedt.
Dat deze zaak de aandacht heeft,
blijkt wel uit het feit, dat een bekende
firma op het gebied van stalinrichting
kort geleden uitgekomen is met een
„kedingstuk voor koeien", dat bedoeld
is als wapen tegen speenbetrappen. Dit
kledingstuk heeft de toepasselijke naam
béha voor koeien gekregen.
Het bestaat uit een nylon-net, dat de
tepels tegen de uiers drukt en ze op
deze wijze tegen speenbetrappen bevei
ligt. De kosten van dit kledingstuk lig
gen vrij hoog, maar iedere veehouder,
die regelmatig met speenbetrappen
heeft te maken zal hier wel een bedrag
voor over hebben. Een ernstige speen-
betrapping kan tot gevolg hebben, dat
een waardevol dier verloren gaat. In
minder erge gevallen kan er een flink
produktie-verlies zijn om van de erger
nis maar niet te spreken. Daarom me
nen wij, dat door een aantal bedrijven
deze uitvinding van belang kan zijn
Kaligebruik op akkerbouwgewassen.
Telkens weer bemerk je, dat van de
drie hoofdvoedingsstoffen kali de min
ste aandacht krijgt. Iedere boer weet nu
wel dat het zonder stikstof niet meer
gaat. Men komt er ook niet gauw toe
om de fosfaatbemesting weg te laten.
Maar zowel op akkerbouwbedrijven als
in de veehouderij tref je boeren aan,
die de waarde van kali niet hoog aan
slaan. Wat de veehouder- betreft speelt
daarbij ook de rol, die kali kan spelen
bij kopziekte degelijk mee.
Dat het gebruik van kali toch nodig
is, bleek ons deze zomer nog eens dui
delijk op één van onze Texelse bedrij
ven. Het jarenlang weg laten van de
kalibemesting illustreerde zich daar
duidelijk in een perceel bieten en aard
appelen. Als de kalibemesting maar
lang genoeg wordt weg gelaten kan
men tenslotte ook met een gift kali een
effect krijgen zoals dit van stikstof be
kend is.
Het staat echter wel vast, dat er wat
de kalibehoefte betreft een enorm ver
schil tussen de gewassen is. We werden
daar nog eens opmerkzaam op gemaakt
door een artikel in het tijdschrift van
de N.V. Kali-Maatschappij. In dit arti
kel vonden we een beschrijving van de
proeven, die gedurende een periode van
jaar zijn gehouden op een proefveld
in Groningen. Op dit proefveld werden
regelmatig 18 gewassen verbouwd met
en zonder kali. Het resultaat toont zeer
duidelijk aan, dat er een groot verschil
is. We noemen enkele gewassen, die
ook op ons eiland verbouwd worden.
Tot de zeer kalibehoeftige gewassen
kunnen we rekenen karwij, witte kla
ver en aardappelen. Ook rode klaver is
vrij kalibehoeftig.
Een middenpositie nemen in de ge
wassen erwten, lucerne en voederbie
ten. Ook vlas kunnen we hiertoe nog
rekenen.
Zeer weinig kalibehoeftig zijn haver,
suikerbieten en blauwmaanzaad. Ook
zomer- en wintergerst, zomer- en win
tertarwe behoren niet tot de gewassen,
die een grote kalibehoefte hebben. Ook
op Texel is dit al meermalen naar voren
gekomen.
Vrij zeker wekt het bevreemding, dat
suikerbieten voorkomen onder gewas
sen, die het met weinig kali kunnen
stellen. Dit is een gevolg van het feit,
dat suikerbieten het vermogpn hebben
kali op te zoeken. Ze gebruiken vrij veel
kali, maar weten het te vinden. Daarom
is het nodig aan een gewas, dat na
suikerbieten wordt verbouwd wat extra
kali te geven.
C. v. Gr.
p Uw verkoudheid van neus,
keel of borst wee niet
UITSLAG OUWE SUNDERKLAAS-
VERLOTING DE COCKSDORP
De uitslag van de ouwe sunderklaas-
verloting was als volgt:
elektrische strijkijzers: wit 309; vuur
vaste schotel: rood 811; luxe fietstas:
rood 826; gewone fietstas: rood 822;
motorkap: wit 133; regenbroek: rood
979; kamer behang: rood 980; speculaas:
wit 115; speculaas: geel 471; fles Mar
tini: wit 528.
ONDERWIJZER VIERT JUBILEUM
De heer J. W. F. Usi, hoofd van de
Commelinsehool, le Van Swindenstraat
133 te Amsterdam, viert op 27 decem
ber a.s. zijn veertigjarig ambtsjubileum
als onderwijzer. Hij begon zijn loopbaan
aan de o 1. school te Den Burg. De ju
bilaris zal op vrijdag 20 december om
14.30 uur worden gehuldigd.
M. C. DE GORTER VERHUIST NIET
NAAR DIRECTEURSWONING
Dezer dagen is de oud-directeur van
TESO, de heer P. Sibinga Mulder, naar
zijn nieuwe woonplaats Bergen ver
huisd. In de nu vrijgekomen woning zal
zich echter niet de nieuwe directeur, de
heer M. C. de Gorter vestigen. Het
betrokken huis, Elemert 10, zal worden
betrokken door de heer K. Dogger,
boekhouder bij TESO. In het andere
woonhuis van het TESO-gebouw woont
nu nog mevr. Bakker-de Grave. Zij zal
echter binnenkort vertrekken naar een
nieuwe woning aan de Beatrixlaan. Het
is de bedoeling, dat dit huis, Elemert 6,
door de heer Th. Hoogerheide wordt
bewoond, eveneens boekhouder in
dienst van TESO.
De heer De Gorter blijft het pand
Haffelderweg 18 bewonen.
Een en ander vloeide voort uit een
besluit van de Raad van Commissa
rissen van de N.V. TESO.
TrTVos,o..5o.t Schrale huid
s.v. TEXEL
Programma voor zondag: 4e kl. A
KNVB: VZV-Schagen, Grasshoppers-
Flevo; BKC-Hollandia T.; Helder-
LSW; Watervogels-Texel. Texel 2 en 3
vrij. Jun.: Texel-SRC. Adsp.: HCSC-
Texel a, Texel b-ZDH.
Of er gespeeld zal kunnen worden,
moeten we afwachten. Op het ogenblik
ziet het erniet naar uit.
2e Kerstdag en zondag 29 december is
Texel 1 vrij.
TEXELSE BOYS-NIEUWS
Programma:
Zaterdag: Tex. Boys b-Oosterend, 2 uur;
Tex. Boys a-Cocksdorp, 3.15 uur.
Zondag: Tex. Boys 2-WGW 4, 2 uur;
Schagen 2-Tex. Boys jun., 2 uur.
Boys 1 is vrij, maar vanavond wel
trainen natuurlijk.
De anderen evenveel succes als veer
tien dagen geleden.
Terreindienst: Peter Hopman en J.
Zoetelief.
Z.DJL-NIEUWS
A.s. zondag moet ZDH 2 tegen Hel
der 6 spelen, aanvang om 2 uur. Laten
we allen onze best doen om de punten
thuis te houden. 29 december gaan we
naar Watervogels 5. Het eerste elftal
voetbalt dit jaar niet meer
Wil men zeker weten of het voetbal
len doorgaat, luister dan naar de radio,
zaterdagmiddag 6 uur.
TEXELSE MARKT
Maandag werd aangevoerd; 16 scha
pen ƒ125.ƒ160,16 nuchtere kal
veren ƒ120,ƒ220,1 ezel (prijs
onbekend).
VROUWEN LET OP UW SAECK
(Ingezonden)
Den Burg, Texel, 16 december 1963
Geachte Redactie,
Staat U mij, als huisvrouw, s.v.p. toe
te reageren op de in Uw blad versche
nen ingezonden stukken over de in
groei zijnde mannenvereniging, de zoge
naamde „Broederschap der baard-
dragers".
De strekking van al deze artikelen
was, in het algemeen, om te komen tot
een groter uiterlijk onderscheid tussen
man en vrouw.
Als vrouw vraag je je af „Waarom".
Advertenties van deze vereniging in
Uw blad als „Luctor et Emergo", ont
worstel U aan de heerschappij der
vrouw" kenmerkte echter ten volle het
voorheen onder de dekmantel gehouden
streven van deze broederschap, name
lijk een terugdraaien van de klok en
wel naar die tijd, dat de vrouw totaal
ondergeschikt was aan de man, geheel
niets te vertellen had in het gezin en
in de maatschappij. Eeuwen van strijd
zijn nodig geweest voor de vrouw om
de ketens van de haar opgedrongen
slaafse onderworpenheid te verbreken.
Nu weer terug naar deze toestand?
Nooit
Het kiesrecht werd strijdend door en
voor de vrouw bereikt en niet te ver
geten de volledige erkenning van de
handelsbekwaamheid van de gehuwde
vrouw. Deze rechten geven wij nimmer
meer prijs
Het laatste strijdpunt voor ons, vrou
wen, is nog steeds de gelijkwaardige
beloning van de vrouwenarbeid aan die
van de mannenarbeid. Waarom voor de
vrouwen lagere lonen? Beter zou zijn
hogere vrouwen- dan mannenlonen.
De verhoogde welvaart in ons natio
naal inkomen steunt altijd nog op de
grote arbeidsoffers (met lage lonen) van
de vrouwen, meer op dan die van de
mannen, met hun 5-daagse werkweek,
sigaartje, zondagsvoetbal en viswed
strijd of hun vakbondsvergaderingen.
Maar ook deze strijd zullen wij win
nen. Momenteel is het gelukkig al zo,
dat in vele gevallen de vrouw het
leiderschap op zich genQmen heeft en
steeds meer de teugels in handen neemt,
zowel in gezin als in het gehele maat
schappelijk gebeuren. Eindelijk, na 20
eeuwen van strijd, bereiken de vrouwen
haar doel, namelijk de leiding in onze
maatschappij, een rol die haar het beste
ligt, door haar geboren aanleg en haar
mentale hardheid.
Maar vrouwen van Texel, ja, dit geldt
feite voor alle vrouwen,, „Let op Uw
saeck".
Wat wil deze kiemende mannenver
eniging, die misschien nationaal zou
kunnen uitgroeien?, wat is hun bedekt
doel? De vrouw uitrangeren, terug
duwen in haar slaafs bestaan en meer
eerbied bijbrengen voor de meer man
lijke man.
Vrouwen van Texel, duizendmaal
neen! Wij kennen de kracht van onze
Vrouwenverenigingen en wij moeten
niet bevreesd zijn voor het streven van
deze „Broederschap van Baarddragers"
Vrouwen, dit raakt ons allen, maakt
U strijdvaardig, houdt Uw mannen on
dergeschikt in Uw gezin, verbiedt ze
baarden te gaan dragen en typisch man
lijk te gaan denken. Laat ze geen zoge
naamde stoppelvergaderingen bezoeken,
maak desnoods een scène in het gezin,
buit Uw vrouw-zijn uit! Houdt de leiding
stevig in handen, vrouwen, en doe geen
stap terug. Boycot de baard-bijeenkom
sten van de mannen en verhoog vooral
de geestelijke weerbaarheid van ons,
vrouwen, door een veelvuldig en talrijk
bezoek van de vergaderingen van onze
vrouwenverenigingen
Alléén door gezamenlijke inspanning
zal onze strijd eindigen in „Het Rijk
der Vrouw", een maatschappij-vorm,
waarin mannen alléén nog maar geduld
zullen worden als nuttige huisdieren.
Vrouwen, verenigt U, en begin dan
bij het begin. Ontneem Uw man zijn
manlijk uiterlijk en ontluister hem van
zijn BAARD.
Ons, vrouwen, is dan de eindover
winning
U, redactie, met dank voor de plaatsing,
Een Texelse HUISVROUW.
DE GEMEENTE TEXEL EN HET
ONDERWIJS
Voor de leerlingen van het gewoon
lager onderwijs stelde voor 1963 86°/o
van de gemeenten een bedrag van
ƒ50,of meer beschikbaar ter bestrij
ding van de materiële exploitatiekosten.
Het bedrag dat de gemeente Texel
voor 1963 ter beschikking stelde, be
droeg ƒ69,09 Voor 1962 werd ƒ65,33
beschikbaar gesteld De bedragen voor
de gemeente Den Helder en Wieringer-
meer bedroegen voor 1963 ƒ72,41 resp.
ƒ60,—.
Voor de leerlingen bij het U.L.O. stel
de 73% van de gemeenten in 1963
ƒ70,of meer beschikb.aar. De ge
meente Texel stelde ƒ86,11, Den Helder
ƒ99,53 en Wieringermeer 75,50 be
schikbaar. Het bedrag voor Texel in
1962 bedroeg ƒ80,98
Het per leerling vastgestelde bedrag
voor het b.l.o., vallende onder het
zwakzinnigenonderwijs, bedroeg voor
Texel in 1963 ƒ156,60 (C B.S.: statistiek
van de bedragen van de materiële ex
ploitatiekosten der lagere scholen, 1963)
6
*8 20 cent per r0'
de heerlijke drop-bonbon
32. De dikke Diavolo liet zich voorzich
tig uit de vrachtauto zakken en sloop in
de richting van het emplacement. Be
hendig klom hij over 't hekje en voor
zichtig ging hij op onderzoek uit. Nu
eens liep hij hier, dan weer daar, al
maar uitkijkende of hij ook wagens zag,
die bestemd waren voor Italië. Ondanks
zijn ongewone dikte bewoog blokjas zich
onhoorbaar en zo kwam het, dat de
ijverige rangeerder Hermanus H. Oly-
rook hem niet opmerkte. Hermanus had
een zéér ingewikkelde taak te vervullen
bij de spoorwegen en deze taak rustte
zwaar op zijn toch al niet overmatig
brede schouders. Hermanus vatte zijn
werk zeer ernstig op en hij was een
meester in het toeteren op het bekende
spoorwegklephoorntje, dat aan een spe
ciaal spoorwegtouwtje om zijn schou
ders hing. Met behulp van dit spoor
wegklephoorntje leidde Hermanus het
rangeren in goede banen en als hij niet
behoefde te toeteren, dan moest hij pa
pieren plakken op de goederenwagens,
welke papieren nauwkeurig aangaven
in welke richting de betreffende wagen
vertrekken zou. En zo stond Hermanus
hier bij een gi ote goederenwagen met
penseel en papier. Hij was zó in beslag
genomen door znn plakwerk, dat hij
niets bemerkte van blrfcjas, die steeds
orp het hoekje keek Nou nou.
mompelde Hermanus. „Deze wagen mot
ook ver van huis! Helemaal naar Italië!
Helemaal naar Fiorenza!"
10. Gert begreep, dat hij een draad in
handen had en vorste verder. „Wat
kunt u me van uw levensloop vertellen?
Ik bedoel vanaf het ogenblik, dat u
bewust bepaalde dingen ging opmerken.
U bent een toekomstige onderwijzeres,
dus u zult wel begrijpen, wat ik hier
mee bedoel".
Het meisje begon te vertellen en Gert
bemerkte, dat ze zorgvuldig haar woor
den koos. „Wie mijn ouders waren, is
niet bekend. Ik weet het tenminste niet
en voor zover ik heb kunnen nagaan,
wist tante Anne het evenmin. Hoe ik
bij haar gekomen ben, heeft ze me nooit
willen vertellen, hoewel ik het vaak ge
vraagd heb. Ze heeft me van heel jong
af opgevoed, samen met oom Kees, dat
was de man van tante Anne, maar oom
Kees is al jaren dood. Hem herinner ik
me nog zo n beetje. Ik was negen jaar,
toen hij stierf".
„Wat deed die oom Kees voor de
kost?"
„O. hij stond altijd op de markt, op
het Waterlooplein voornamelijk. In de
winter warme chocola en 's zomers met
ijs".
„Gaat u verder".
„Nou, veel is er niet te vertellen. Na
de dood van oom Kees heeft tante Anne
alles verkocht. Marktwagen en zo. Ik
ging op school en later naar de Ulo.
Toen ik zestien was, bracht ze me zelf
naar Nonnenwerth, zo heet het inter
naat. Daar ben ik al die jaren geweest
en kwam alleen in de vakanties enkele
dagen thuis".
„Thuis? In de Goudsbloemstraat dus".
;,Ja, dat was natuurlijk mijn thuis".
„En waarvan heeft uw tante na de
dood van haar man geleefd?"
Het meisje haalde haar schouders op.
„Daar heb ik me nooit in verdiept", zei
ze nog eens. „Ik neem aan, dat oom Kees
wel wat nagelaten zal hebben. In ieder
geval leefde ze er goed van".
Gert knikte. „Dat moest haast wel,
want die kostschool of dat mternaat,
hoe u het wilt noemen, zal wel een
aardige cent gekost hebben. Voeg daar
bij uw kleding en uw zakgeld, de reizen
in de vakantie.dat is tezamen een
aardig kapitaaltje per jaar. Ik neem
aan, dat die kostschool niet een inrich
ting is, waarop iedereen wordt toege
laten?"
Langzaam schudde ze haar hoofd. „Er
wordt inderdaad een zeer strenge se
lectie toegepast", antwoordde ze op af
gemeten toon.
„Desondanks zag mevrouw Goedge-
beuren, wonende in de Amsterdamse
Jordaan kans om u er op te krijgen".
„Inderdaad is dat het geval geweest,
mijnheer, want ik ben er nu ruim vier
jaar op, zonder onderbreking. De va
kanties natuurlijk buiten beschouwing
latende. En hoe tante Anne dat voor el
kaar gekregen heeft, dat is iets, wat mij
als kind niet interesseerde. Of dacht u,
dat een zestienjarig meisje zich daar
over het hoofd gaat breken?"
Gert glimlachte. „Nee, dat denk ik
ook niet. Wel, juffrouw van Andel, u
hebt vandaag al genoeg narigheid te
verwerken gehad, we zullen hierover de
discussie maar sluiten. Wat ik nog wel
wilde vragen: Wanneer was u voor het
laatst in Amsterdam?"
„Tijdens de Kerstdagen."
„Waarom bleef u dan niet met Oud
en Nieuw? Wanneer eindigt uw vakan
tie?"
„Zes januari beginnen de lessen weer.
En ik zei al, dat mijn bezoeken thuis
meestal beperkt bleven tot enkele da
gen. Ik kwam de 22e december en ben
de 28e weer vertrokken".
„Naar het internaat?"
„Naar een vriendin in Eltville. Dat is
een klein stadje nabij Wiesbaden. Daar
bleef ik twee dagen en ging eergisteren
weer terug naar het Internaat".
„U deed al die reizen alleen?"
Er speelde even een glimlach rond de
mond van het meisje. „Inderdaad. Onze
opvoeding bevat onder meer ook het
aankweken van zelfstandigheid. Vanaf
hun 18e jaar reizen de meisjes zonder
geleide, tenzij de ouders dat niet willen
hebben, maar dat komt in deze moderne
tijd praktisch niet meer voor".
Gert knikte verstrooid. „Ja, de jeugd
is tegenwoordig sneller zelfstandiger
dan vroeger. Er zit natuurlijk wel iets
in. Iets goeds. U spreekt zeker ook be
hoorlijk Duits?"
^Frans, Duits, Engels, Spaans en Ne
derlands, mijnheer. Duits is uiteraard
de taal op ons internaat, terwijl Frans
Engels en Spaans de verplichte vakken
zijn. En Nederlands kende ik vanzelf
sprekend".
In Apeldoorn werd overgestapt en de
kleine diesel naar Zutphen was zo over
vol, dat Gert met moeite een zitplaats
in de eerste klas voor het meisje kon
bemachtigen.
In Zutphen bleek het ook niet meer
te sneeuwen en de wegen waren pro
visorisch schoongemaakt. „We zullen
het maar proberen verder te reizen met
de auto", zei Gert, en liep met het
meisje naar het politiebureau, waar hij
zijn auto weer in ontvangst kon nemen.
Tijdens de rit naar Dorringen, die
heel kalm verliep, omdat nog niet over
al de sneeuw voldoende opgeruimd was,
vroeg Gert eensklaps; „Juffrouw van
Andel, hoe staat het met uw financiën?
Ik bedoel: hebt u voldoende om in Dor
ringen een hotel te kunnen betrekken?"
Het meisje knikte geruststellend
„Tante Anne gaf me altijd een ruim
zakgeld en ik heb er veel van gespaard.
Op het internaat hebben we met zoveel
nodig. Ik heb voldoende gled bij me
voor, laten we zeggen: een week".
„Nu ja, als er moeilijkheden zouden
komen, dan geeft u me maar een sein
tje. En beschouwt u me niet in de eer
ste plaats als politieman, maar als
iemand, die ook uw belangen wil be
hartigen, begrijpt u?"
„Dank u wel, mijnheer Hoolwerf, ik
voel, dat ik u kan vertrouwen".
„Nog een andere vraag, juffrouw Van
Andel. Weet u ook, of uw tante sie
raden bezat? Juwelen en zo?"
Het meisje dacht even na. „Ik heb
wel eens een juwelenkistje gezien.
Tante Anne gaf me op m'n twintigste
verjaardag een snoer parels. In een étui.
Toen ik dat omgedaan had, haalde ze
het kistje te voorschijn en nam er een
vrijwel gelijk snoer uit. Dat was even
wel niet echt. Ze probeerde me het ver
schil te laten zien, maar ik kon het niet
ontdekken. Als ze de beide snoeren door
elkaar gedaan had, zou ik de echte er
niet uitgehaald hebben Of het zou toe
val geweest zijn".
„Uw tante heeft haar kistje met ju
welen meegenomen naar Dorringen.
Kunt u daarvoor een verklaring geven7
„Ik? Welnee, waarom7"
„Ik dacht: misschien uit voorzorg. Om
diefstal tijdens haar afwezigheid te
voorkomen".
„Ja, dat zou kunnen natuurlijk".
„De kwestie is namelijk, juffrouw
van Andel, dat er inderdaad in de afge
lopen nacht ingebroken is in de woning
van uw tante".
„Ingebroken?" Het meisje keek hem
ontzet aan. „Waarom? Wie heeft dat
gedaan?"
„De dader heeft men iammergenoeg
met te pakken kunnen krijgen. Nu kon
er wel eens verband zijn tussen de
moord en de inbraak Ik zal het u maar
niet langer verzwijgen. Het zal in uw
oren wel niet prettig klinken, maar uw
tante was een woekeraarster. Weet u,
wat dit woord inhoudt?"
Even was er een stilte en toen ant
woordde het meisje: „Ik geloof er niets
van. Tante was veel te goed".
(Wordt vervolgd)
