De oogst is begonnen
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
De vierde dag
rubriek voor 1 °m,rrn-dakur
LANDBOUW en VEETEELT
Eerste indruk gunstig
Misdaad en straf in Texels verleden (XVII)
Schapen, honden, katten, eenden
en konijnen
Sinds enkele dagen draaien de oogst-
machines weer. Het is niet zonder re
den, dat we het op deze manier zeggen.
Want de oogst is inderdaad een kwestie
van machines geworden. We realiseren
ons waarschijnlijk de grote veranderin
gen, die in dit opzicht de laatste jaren
zijn opgetreden maar heel weinig. Maar
zo nu en dan dringt het eens tot je door.
Zo was dit de afgelopen week het geval
bij o.g. Een goede kennis, die tot voor
een jaar of vijftien vrij nauw bij de
landbouw was betrokken, maar thans
zijn werk in de stad heeft,, was enkele
dagen op het eiland. Ik bemerkte toen,
dat het voor hem een openbaring was,
dat het oogsten van de aardappelen
thans met zo weinig mankracht kon
worden uitgevoerd. En er is geen reden
om aan te nemen, dat we in de land
bouw wat de mechanisatie betreft het
eindpunt hebben bereikt.
Zeer goede opbrengst van de
aardappelen
Eén van de eerste gewassen, waarvan
opbrengstgegevens beschikbaar komen,
is de voor pootgoed geteelde aardappe
len. De oogst hiervan is op het moment
volop aan de gang. En door de hiervoor
geschetste ontwikkeling is het oogsten
van dit gewas bij gunstig weer een
kwestie van enkele dagen geworden.
Zonder dat er op dit moment al pre-
ciese cijfers beschikbaar zijn van de
kilo-opbrengst per ha. kan toch wel
worden gezegd, dat de opbrengst buiten
gewoon hoog is. Voor een bepaald ge
deelte zal dit op rekening kunnen wor
den gezet van een betere behandeling
van dit gewas. Op veel bedrijven is aan
de teelt meer aandacht besteed. De
hoge opbrengst is echter vooral te dan
ken aan de zeer goede groeiomstandig-
heden. Deze zijn dit jaar voor ons eiland
inderdaad uniek.
De luchtgekoelde 'bewaarplaatsen, die
de laatste jaren op veel bedrijven zijn
verschenen, zijn bijna nergens berekend
op zo'n rijke oogst Daarbij komt nog,
dat het er naar uitziet, dat op veel be
drijven het produkt lang bewaard zal
moeten worden De vraag is nl. lang
niet in overeenstemming met het aan
bod. Heel wat telers bereiden zich er op
voor, dat pas in het voorjaar met de
aflevering kan worden begonnen. En als
er geen verandering komt. zal dit in
veel gevallen een aflevering worden
aan het orgaan, dat het produkt slechts
afneemt om het na een denaturatie-
bewerking te bestemmen als veevoer.
Ook opbrengst knollenzaad
lijkt goed
Een ander gewas, waarvan de oogst
op het moment in volle gang is, is het
knollenzaad. De Texelse telers spréken
meestal van raapzaad. Het gaat hier
echter om zaadteelt van het gewas
herfstknollen of herfstrapen.
Niet zonder reden schreven we „lijkt
goed". Het is nl. voor dit gewas veel
moeilijker nu al een positieve beoorde
ling te geven dan van bijv. aardappelen.
Tussen het „dorsen" van knollenzaad
en het bericht hoe hoog de kilo-opbrengt
van droog zaad uiteindelijk is, zit n.l.
het een en ander.
Het vereiste drogestofgehalte van het
zaad ligt zo hoog, dat er in de meeste
gevallen heel wat vocht door de drogers
moet worden weggeblazen uit het ge
oogste produkt. Vervolgens is er het
schonen van het zaad. waarbij meestal
heel wat ongerechtigheid verdwijnen
moet Verder kan er nog vrij wat fijn
zaad tot dat deel behoren, waarvoor de
teler geen geld ontvangt.
Zoals gezegd kunnen we daarom voor
dit gewas niet verder gaan dan een eer
ste indruk. Deze is echter zo, dat de
over het algemeen niet hoog gestelde
verwachtingen wel overtroffen zullen
worden.
Valt opbrengst van graszaad
ook mee
U zult bemerken, dat we hier nog
minder positief zijn dan bij de verwach
tingen voor het knollenzaad. Van
iemand, die zeer nauw bij de teelt van
het graszaad is betrokken hoorden we
zeer enthousiaste geluiden. Op verschil
lende bedrijven zou de opbrengst, naar
Texelse maatstaven gerekend, zeer hoog
zijn Tot nu toe was de teelt van gras
zaad nl. voor veel bedrijven op ons
eiland geen succes. Als voor één gewas
geldt, dat de teelt geleerd moet worden,
dan geldt dit zeker voor graszaad.
We moeten er ook hier rekening mee
houden, dat de tot nu toe beschikbare
gegevens betrekking hebben op bruto-
opbrengsten. En vooral bij graszaad kan
er tussen het bruto-gewicht bij afleve
ring van het bedrijf en het aantal kilo
grammen. dat de firma uiteindelijk uit
betaalt, een heel gat zitten We hopen,
dat de eerste goede indruk bevestigd
wordt en de uitkomsten zodanig zijn,
Gezien de belangrijke plaatsdie de
schapenteelt door de eeuwen heen op
Texel heeft ingenomen, is het niet ver
wonderlijk dat het schaap een hoofd
rol speelt in veel strafprocessen. Plaats
ruimtegebrek belet mij hierop al te uit
voerig in te gaan. Vooral zwerflustige
schapen vormden een bron van con
flicten. Het weggelopen vee werd door
de veeschutters naar het schuthok op
gebracht, wat de eigenaars geld ging
kosten.
Bij zo'n gelegenheid had Pieter
Jacobsz Bruijn zich niet ontzien de vee-
schutter van Noordhaffel „te plukharen
en te slaan met vuijsten, sodanig dat des
schutters aangesigt en handen seer be
bloed en dik was", welke mishandeling
met ƒ25werd beboet. Een paar
maanden later had Bruijn het opnieuw
te bont gemaakt en was hij dezelfde
schutter „met het bloote mes in de
dat dit gewas een plaats op ons eiland
gaat krijgen
Ook de eerste berichten over
opbrengst gerst bemoedigend
Terwijl we dit schrijven is nog maar
een zeer klein gedeelte van de zomer-
gerst geoogst. Dit maakt dus het uit
spreken van een eerste indruk wat ris
kant. Toch menen we te kunnen schrij
ven: Het valt niet tegen! Zo'n dag of
tien vóór de oogst begin je meestal om
door het uitwrijven van aren een idee
te krijgen van de grofheid van de korrel.
Dat leek ons nu niet bepaald bemoedi
gend. Ook van de tot nu toe aangevoer
de partijen krijg je eerder de indruk
van een wat fijne dan van een grove
korrel.
Van de percelen, die tot nu toe ge
oogst zijn is de kilo-opbrengst per ha.
echter zo, dat we rustig kunnen spreken
van goede indruk. Ook hier zal door
droging en schoning nog wel wat ver
loren gaan, maar dank zij het gunstige
oogstweer zal het verschil tussen het
„ruig" gewicht en de uitbetaalde kilo
grammen veel kleiner zijn dan in de
meeste partijen van vorig jaar Op 6
augustus werd in één van de Texelse
pakhuizen al zomergerst aangevoerd
met een vochtgehalte, dat beneden 16%.
lag. In de meeste gevallen was dit 19
a 20°/o. Ook dit laatste kan zeker niet
ongunstig worden genoemd.
Het staat wel vast, dat er ook dit jaar
op een aantal bedrijven met lichte zand
grond opbrengsten van 4 000 kg droog
zaad per ha. gehaald zullen worden. En
we menen, dat in deze gevallen van een
goede opbrengst kan worden gesproken.
74. Het is in deze wereld nu eenmaal
jammer genoeg zo, dat een booswicht
nog wel eens slaagt, waar een recht
schapen mens faalt. Daaraan is het ver
moedelijk dan ook te danken, dat Ange-
lico en Diavolo er werkelijk in slaagden
de koelwagen snel op dat ongebruikte
spoor te duwen Nu hielp het toeval
hun ook een handje. Een flinke hand,
mag men wel zeggen, want de bodem
helde hier behoorlijk, zodat alles aan
zienlijk gemakkelijker ging dan ze aan
vankelijk gedacht hadden. „Oui non
FEUILLETON-
door H van Omme
25. „Ik ben zo goed, als ik me maar kan
wensen Ik weet zeker, dat ik vannacht
weer heerlijk van mijn lieve vrouw zal
dromen".
„Dromen zijn bedrog".
„Maar jij bent werkelijkheid. Dat
voel ik immers? Jij bent me meer waard
dan al mijn geld".
Ze keek op haar horloge. „O, al bijna
kwart over tien". Ze boog zich naar hem
toe en gaf hem een zoen. „Welterusten,
mijnheer gemaal'
Hij greep haar hand. „Dank je, Akke,
voor al het geluk, dat je me iedere dag
weer opnieuw geeft".
„Dat heb ik beloofd. toen ik met
je trouwde. Weet je, dat we al ruim drie
dagen getrouwd zijn?"
.Drie dagen.Hij streek haar over
de arm. „Drie gelukkige dagen. Laten
we hopen, Akke, dat er nog vele zullen
volgen".
Ze kuste hem andermaal. „Die komen
er, Jacob. En nu ga je kalmpjes slapen".
Ze legde hem voorzichtig neer, streek
nog even over zijn voorhoofd en ging
toen naar de deur. Nog eens keek ze
om, knipoogde, gaf een handkus en
zwaaide met haar hand. „Slaap lekker,
mijn man".
„Welterusten, Akke".
Ze maakte nog even een ronde door
het grote huis. controleerde of alle ra
men en deuren gesloten waren, draaide
de hoofdkraan van het gas dicht en
audeto, eo esto nulla victoria!" lachte
blokjas, en aan zijn verdorven gelaats
trekken is wel te zien, dat hij zoveel
wilde zeggen als: wie niet waagt, die
niet wint.
„Pas op!" riep Angelico toen, „De
wagen gaat vanzelf al rijden! Spring er
op!"
Toen sprong de dikke Diavolo voor
op de koelwagen, waar hij de reminstal-
latie beetgreep. Het angstzweet brak
hem uit en hij dacht; „Daar moet ik
aan draaien, als het te hard gaat!"
trok haar schoenen uit. Op haar kousen
besteeg ze de trap en in haar kamer
ontsloot ze haar kast en haalde de cas
sette er uit. Liefkozend gingen haar
vingers over de grote parels en opmeuw
nam ze het snoer er uit, deed het om
haal hals en draaide zich om en om
voor de spiegel. Echte parels.wie
had ooit gedacht, dat ze nog eens zo'n
waardevol geschenk zou krijgen?
Na enige tijd borg ze 'het weg, sloot
de kast zorgvuldig af, ontkleedde zich
stapte in bed. Maar het duurde geruime
tijd, vooi ze in een diepe, droomloze
slaap viel.
De volgende morgen werd ze met een
schrik wakker, keek op haar wekkertje
en constateerde, dat het al over half
acht was. Meteen was ze uit bed, waste
zich en kleedde zich haastig aan. Voor
zichtig liep ze de overloop op, luisterde
enkele ogenblikken aan de deur van
zijn kamer, die op een kier stond en
ging toen zacht naar beneden. Ze zette
water op en ontsloot de keukendeur. Elk
ogenblik kon de melkboer al komen. Ze
moest zich reppen. Dat ze zich zo maar
verslapen had. Of was ze gisteravond
vergeten de wekker te zetten? Best
mogelijk.
Om acht uur kwam Rinske en Akke
had net haar ontbijt klaar. „Het wordt
weer een warme dag", verklaarde de
vrouw, terwijl ze aan tafel ging zitten.
„Dan doen we het maar kalmpjes
aan", besliste Akke.
De melkboer kwam en Akke ont
dekte, dat ze haar portemonnee in haar
kamer had laten liggen. „Dat komt er
nu van, als je je verslaapt", zei ze la
chend. „Een ogenblik".
Vlug liep ze naar boven, pakte haar
portemonnee en langs zijn kamer lo-
Intussen wipte Angelico gewoon naar
binnen om een oogje te houden op die
Kostbare Karei Kleuntjes.
En toen denderde die koelwagen de
stikdonkere tunnel in. Aan de andere
kant van die tunnel lag Italië, lag het
doodstille grensplaatsje Campanella.
Angstig blikten de zwarte kraaloogjes
van de twee Italianen in de Egyptische
duisternis, die hen omringde. Stel je
eens voor, dat er ergens een versperring
op die oude rails lag of dat die rails
eens waren opgebroken!
hand onder allerhande bedreijging en
quaataardige vloekwoorden nagelopen"
(1755). Reijer Vlaming brak in 1742 het
schuthok van De Koog open om er een
van zijn beesten uit te halen daar
mee gaf deze schepen van De Waal niet
bepaald het goede voorbeeld.
De bepalingen tegen de import van
vee en tegen de verspreiding van vee
ziekten, zoals de verplichting met
schurft besmette schapen op te hokken,
werden ook nogal eens overtreden. Daar
stonden vaste boetes op, gewoonlijk
25,per koe en ƒ3,per schaap.
Honden
Sahapen en jachthonden vormen
geen goede combinatie. Nu weet ik wei
nig af van het hondenbezit van onze
Texelse voorouders, maar de hoge he
ren die voor het toezidht op de scheep
vaart op ons eiland verbleven voerden
een weelderige staat, de sobere levens
standaard van de eenvoudige boeren en
burgers ver te boven gaande, en hiel
den er voor hun genoegen jachthonden
op na.
Jacob van der Merct, de commissaris
van de Levantse handel, had in strijd
met de plaatselijke keur die de jacht
buiten de maanden september en okto
ber verbood, in december 1753 met zijn
knecht een paar keer met honden ge
jaagd. Voor elke overtreding moest hij
per hond ƒ15,boete betalen, in totaal
een bedrag van ƒ150,In 1762 waren
de lange honden van Van der Merct op
eigen initiatief op jacht gegaan, zij
ridhtten onder de schapen van Willem
Formersz, Cornells Kriekeboom en Pie
ter Duijnker een ware slachting aan.
De honden werden op heterdaad betrapt
en gevangen genomen. Tegen hun baas
eiste baljuw Huijdecoper behalve een
boete van 30,een schadevergoeding
van 95 gulden en 11 stuivers. Wanneer
we bedenken dat een lam in die dagen
ongeveer ƒ2,opbracht en een schaap
ƒ6.moeten de honden werkelijk
beestachtig te keer zijn gegaan. Van der
Merct moest ook nog het kostgeld beta
len voor de beide honden, die bij Pieter
Duijnker en Arie Barendsz Kooger in
voorarrest zaten (2 stuivers per hond
per dag). Nog voordat de schepenen
deze eis toewezen gaven zij een dienaar
der justitie opdracht de honden dood te
schieten. Het hoger beroep, dat de ge
daagde tegen dit vonnis aantekende,
mocht de dieren niet meer baten.
Van der Merct had zich in het proces
laten vertegenwoordigen door mr. Fre-
derik Rosenboom, de stichter van het
kapitale buiten Rozenhout, eveneens een
liefhebber van jachthonden. Daar wis
ten de boeren in de omgeving van mee
te praten. Ondanks herhaalde klachten
en „differente vrindelijke waarschuwin
gen" van de veehouders liet Rosenboom
zijn honden telkens weer los lopen. Op
10 juni 1755 sloegen de dieren hun slag
onder het schaapvee van Dirk Jacobsz
Zijm op het land bij de Slingerweg in
de polder Westergeest. Ter bestrijding
van deze „plage voor de huijslieden"
werd Rosenboom tot 45 gulden boete
veroordeeld.
Katten
Men meent wel eens, dat de dieren
bescherming een zaak is van de laatste
tientallen jaren. Onze voorouders waren
echter niet zo barbaars als ze soms
worden afgeschilderd en kantten zich
ook al tegen opzettelijke mishandeling
van dieren. Cornelis Jacobsz Griek,
hospes in Het Nieuwe Huijs. trachtte de
Hoomder jongeren enig vertier te ver
schaffen en wekte „de jeugt met bek-
kengeslag op om de kat te kneppelen of
te gooijen", hetgeen ook werkelijk op 6
maart 1759 was geschied. Schepenen
straften dit wrede vermaak, waarbij een
kat in een ton met knuppelworpen tot
razernij werd gebracht, met een boete
van ƒ25,—
Op 1 september 1774 kreeg de plaats
vervanger van de schout, notaris Van
Dam, bericht dat er in de grond op het
erf van Cornells Schol een doodkistje
was ontdekt. Een misdrijf vrezende,
stuurde hij gerechtsbode Claas Luijtse
er onmiddellijk op af en liet, omdat het
al laat in de avond was voor een ge
rechtelijk onderzoek, de verdachte plek
's nachts beurteling door de dienaars
bewaken. Schol en zijn vrouw zwegen
als het graf over de inhoud van het
kistje. De volgende dag werd het dood
kistje, dat voor een, kind bestemd
scheen, naar het raadhuis overgebracht
en in aanwezigheid van de autoriteiten
geopend.
Tot hun grote verbazing en veront
waardiging bestond de inhoud uit een
dode kat met een dasje en een groene
coraalen ketting om de hals, een wollen
slaapmuts onder de kop en een kransje
van bladeren rond de kóp. Het bleek
dat het kistje was begraven door de
twaalfjarige Pieter Cornelisz Schol, met
medeweten van zijn moeder. Omdat zij
„voorbedagtelijk de justitie aan het ge
meen hadden ten toon gesteld en be
spottelijk hadden tragten te doen voor
komen" werden ouders en zoonlief voor
de vierschaar gedaagd. Met hun vonnis
trachtten de schepenen aan te tonen,
dat zij niet met zich lieten spotten. Papa
moest de proceskosten betalen. Moeder
en zoon werden drie dagen in het
.ordinaire gevangenhuijs dezes Eij-
lands" op water en brood gezet en ver
volgens drie uur aan de kaak gesteld
met een papier op de borst met het
opschrift: Bespotters der Justitie. Boven
hun hoofden hing een dode kat.
Eenden
Nog steeds geniet Texel de reputatie
van vogeleiland. Onze voorouders be
keken de vogels niet met het oog van
de natuurliefhebber, maar zagen meer
voordeel in de jacht en de eenden-
vangst Daarbij kwamen de belangen
van de jagers met hun vuurwapens en
honden, en de kooikers, die het van
rust en stilte moesten hebben, dikwijls
in botsing. Niet altijd hielden de jagers
zich aan het verbod om binnen de af
stand van 500 roeden van een vogelkooi
„te schieten, of anders te kloppen of ge-
luijd te maken".
Gerrit Rotting, de chirurgijn van
Oudeschild, die in 1748 zo zwaar door
Willem Jansz Gomes werd afgetuigd,
had in 1741 geschoten in het gebied van
de vogelkooi van Albert Dirksz Keijser
bij Zuidhaffel en moest daarvoor 12,
boete betalen. Toen Cornelis Jacobsz
Bakker uit Den Burg in 1755 met zijn
snaphaan in het land liep bij de eenden
kooi in de polder Waalenburg ontstond
er een heftige woordenwisseling, waar
bij Bakker de kooiman met zijn vuur
wapen bedreigde. Hij werd gestraft met
ƒ30,boete voor het schieten in het
kooigebied en ƒ50,voor de bedrei
ging.
In 1786 werden Albert en Simon Pie-
tersz Kikkert gewapend met een snap
haan bij dè Waalenburger zeesluis be
trapt door Aris Gerritsz Eelman, de
kooiker van de eendenkooi bij de Noor-
derdijk. Vergeefs trachtte Albert Kik
kert, die het wapen had afgevuurd, zich
door een ingenieus verweer aan de
boete van ƒ30.te onttrekken.
Konijnen
Frederik Jurgens, een uit Duitsland
afkomstige arbeiders, die lange tijd als
tuinman in dienst was geweest van de
baron van Wassenaar te Katwijk, pro
beerde in De Koog aan de kost te komen
door op konijnen te jagen bij de Zand
dijk. De opbrengst van de aan Pieter
Visser en Jan Spigt verkochte vellen
was nauwelijks voldoende om de kosten
van lood en kruit te dekken. Het jagen
was ter plaatse echter verboden en de
schepenen gaven de schutter order het
eiland te verlaten. Jurgens wilde zich
hierover beklagen bij de schout, maar
hij was zo onverstandig om bij zijn be
zoek een geladen geweer mee te nemen.
Mr. ReinJbach schrok zo van het vuur
wapen, de verregaande vloekwoorden
en de dreigementen, dat hij nu krach
tiger maatregelen eiste. De schepenen
verzonnen een hoogst merkwaardige
straf: de ongelukkige jager werd ver
oordeeld „gebragt te werden op een der
compagnies Oost Indische scheepen,
omme aldaar in dienst van die compag
nie met vaaren zijn kost te kunnen win
nen" (1786). Dit kwam haast neer op een
voorwaardelijke doodstraf, waarvan de
executie aan het 'toeval werd over
gelaten.
J. S. M. D.
pende, aarzelde ze even. Ze keek op
haar horloge: al bijna kwam over acht.
Meestal was hij om deze tijd al wakker.
Ze luisterde bij de kier, doch hooide
niets.
Een beetje ongerust rende ze de trap
af, gaf de portemonnee aan Rinske en
zei: „Betaal jij even, wil je?" En sprong
toen met twee treden tegelijk weer de
trap op. Voor de derde maal luisterde
ze aan zijn deur, terwijl ze haar hart
hoorde kloppen.
Plotseling overviel haar een ver
schrikkelijke angst. Ze duwde de deur
open en draaide het licht aan. De pa
tiënt lag half opzij, zijn hand nog geen
centimeter van het belkoord vandaan.
„Notaris...." riep ze met vertwijfe
ling in de stem, en met twee stappen
was ze bij het bed. Ze pakte zijn pols,
die koud aanvoelde en haar ogen wer
den groot van ontzetting. Haar mond
viel open. „Nee...." prevelde ze. Ze
voelde zijn wang, zijn hele gezicht, sloeg
het dek weg en legde haar warme hand
op zijn borst. Maar alles was kil.
Toen klonk er een doordringende gil
door het grote huis.
HOOFDSTUK 14.
Als hoofd van de familie.
Een kwartier later was dokter Van
Asselt in het vertrek, maar in één oog
opslag had hij gezien, dat hij hier niets
meer kon doen. Langzaam draaide hij
zich naar Akke, die met een van ver
driet vertrokken gezicht hem aanstaar
de. Zwijgend legde hij zijn arm om haar
schouder en met haar hoofd tegen zijn
borst snikte zij het uit.
„Waarom heb ik niets kunnen doen?
Waarom ben ik niet bij 'hem gebleven
vannacht?"
Zachtjes voerde hij haar de kamer uit.
„Luister eens, Akke, ik wist. dat dit kon
gebeuren. Zijn toestand gisteren en eer
gisteren.... het was de laatste opflik
kering van de kaars, die schoon opge
brand is. Waarom zul je je dus verwij
ten maken? Hij heeft een benauwdheid
voelen aankomen en heeft je willen
bellen. Maar in een paar seconden moet
het afgelopen zijn geweest. Hij heeft dus
praktisch niet geleden en nauwelijks
pijn gevoeld. Het is toch veel beter
zo
Ze schreide radeloos haar verdriet.
„Hij was zo hoopvol, dat hij weer op
zou mogen. En ik dacht.... het gaat
weer zo goed met hem.... hij was zo
lief voor meik ben van hem gaan
houden. ik hoopte zo, dat hij nog
wat beter zou worden.en nu...."
„Akke...." Zijn stem klonk vast.
„Wees dankbaar voor deze drie dagen
en draag in je verdere leven de
wetenschap met je mee, dat jij het bent
geweest, die deze laatste dagen van zijn
leven gelukkig hebt gemaakt".
Maai de vrouw was niet tot bedaren
te brengen en tenslotte moest de arts
haar een kalmerend spuitje geven.
Rinske bracht haar naar haar kamer en
hielp de uitgeputte vrouw in bed.
Intussen nam de arts de nodige maat
regelen, waarschuwde de notaris en liet
de moeder van Akke komen, die samen
met Rinske de dode waste en kleedde.
In de middag kleedde Akke zich weer
aan en vermande zich. Aan de arm van
haar moeder betrad ze opnieuw de ka
mer, waar haar man nog in bed lag,
streek over zijn koude gezicht en brak
opmeuw in snikken uit. „Waarom heeft
het maar zo kort mogen duren, mem?
Hij was zo lief voor me
De oudere vrouw krfikte. „Ja, waar
om? Daar kunnen wij geen antwoord op
geven. Dat moeten we aanvaarden, al is
het verschrikkelijk hard. Ik weet het
immers zelf?"
Ja, maar jij hebt heit zoveel jaren
gehad en iken ik.drie dagen.
Beneden kalmeerde Akke een beetje
en Rinske bracht haar een kopje thee.
In de grote salon zat de notaris met een
klerk. iDokter -van Asselt kwam nog
even aan, keek naar Akke en knikte
haar vriendelijk toe. „Wees sterk, Akke.
Je ibent altijd flink geweest, he? Nu
moet je het nog een paar dagen zijn. En
vergeet niet, dat wij hij wees
naar de notaris je vrienden zijn en
blijven, hoor? Op ons zul je altijd kun
nen rekenen. Al was het alleen maar
voor alles, wat je voor onze dierbare
vriend gedaan hebt".
Akke slikte een brok weg. „Ik zal het
proberen, dokter", .antwoordde ze met
een half dichtgeknepen keel.
Die nacht sliepen mevrouw Feenstra
en Akke in het grote huis. Dank rij het
middeltje van Van Asselt, was Akke al
spoedig in een diepe slaap verzonken.
Ook Rinske was gebleven. Aan haar had
Akke deze moeilijke dag een grote
steun gehad.
(Wordt vervolgd)
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudeschild
11 aug. 11.25 en 23.52; 12 aug. 1152 en
13 aug. 0.17 en 12.14; 14 aug. 0.38 en 12.34;
15 aug. 0 56 en 12.56.
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.
