schoolboeken een „Boswachter" Laat nu Uw haard of kachel schoonmaken 1 Langeveld De Rooij Bakker's Ijzerhandel N.V. Nu nog even bestellen! In gesprek met PAPIEREN PORTRETTEN RUST EN STILTE (Ingezonden) Uw artikel over de vakantiebesteding van een groot deel van de jeugd die Texel bezoekt, heb ik met interesse ge lezen. Wij komen uit een der grootste industriesteden van Europa en onze kin deren zijn vertrouwd met het verkeers- gewoel en in de drukte opgegroeid. We hebben echter het geluk in de buurt van het bos te wonen. Wij proberen bij de kinderen voortdurend de liefde voor de natuur wakker te maken. Dat gebeurt tijdens lange wandelingen waarbij alle aandacht besteed wordt aan dieren er planten. Op een zelfde wijze hebben on ze ouders ons het leven van de grote stad dragelijk gemaakt Maar we ver heugen ons 11 maanden van het jaar op Texel, met zijn onvergelijkelijk mooie natuur. En we genieten telkens weer van de rust die duin en strand er nog bieden. Zelfs aan de drukkere strand- gedeelten, zoals het Westerslag waar we een huisje huren, kan men volop ge nieten. Vooral als de zon achter de wol ken verdwijnt. Dan ontvlucht ieder het strand zo snel als hij kan en al heel gauw is het strand voor ons. Slechts de papieren zakken enz. tonen aan dat het er kort tevoren nog wemelde van de mensen Maar ook ik heb kunnen konstateren dat bij jonge mensen een zekere angst voor de eenzaamheid in de vrije natuur bestaat. Tot mijn grote verwondering waren mijn kinderen enthousiast voor het „strand" van Scheveningen waar men over de hoofden kan lopen en het lawaai afschrikwekkend is. Ik bezag de ze mensenmassa met ontzetting maar do kinderen vonden het geweldig. Dezelf de kinderen die de Slufter, de Muy en het natuurpad heel goed kennen Toch moeten de ouders hun kinderen de weg naar de goede recreatie blijven wijzen, al was het slechts om te voor komen dat ze, als zovele jonge mensen, aléén nog van de massa houden. Dr. R Maue, Berlijn KLAVERJASSEN Ten onrechte werd in de vorige editie vermeld dat de klaverjasclub „De Door mars" vanavond in t Skiltje zou spelen Er wordt vanavond echter in het dorps huis te Den Burg geklaverjast, in het dorpshuis aan de Burgwal. S V. TEXEL Texel-Beverwijk Texel-Beverwijk was een wedstrijd die heel wat doelpunten opleverde maar waaruit niet bleek dat onze ploeg per fect is, nog lang niet. Daarom is het maar goed dat nog enkele oefenwed strijden volgen. Nog atijd weten we geen passende afsluiting te krijgen. Er wordt nog steeds te veel door het mid den geopend waar de tegenpartij wel dankbaar voor zal zijn. Te weinig vlotte en doortastende aanvallen. We hopen dat een en ander nog ten goede komt.. Laten we vooral spelers opstellen die in de komende competitie altijd beschik baar zijn. Mogelijk komen we dan tot een sluitend geheel. Een vlot begin, waarbij onze rechts buiten direct al een goede voorzet lan seerde waaruit bijna een doelpunt ont stond. Maar na 13 minuten kwam B. aan de leiding omdat de T. defensie staan bleef wegens buitenspel 0-1 dus. Teun gaf een goede pass naar Max maar deze bleef staan. B. echter ver grootte haar voorsprong 0-2. Doordat T te weinig gebruik maakte van de vleu gels kon B gemakkelijk ingrijpen. Pas van Niek naar De Boer en weer terug werd door Niek goed ingeschoten er door de B. keeper met moeite gehouden. Max brak door op rechts naar Niek die- keurig inschopte 1-2. Poelman kreeg volop gelegenheid ons zijn vorm te to nen menigmaal moest hij in een ver warde situatie de zaak reddén. B. viel keer op keer aanwaardoor onze achter hoede handen vol werk kreeg. Bob werkt de bal naar voren waaruit Niek in moeilijke positie juist over schoot. Aan de andere kant kopte Bob een hoog voor ons doel gespeelde voorzet over onze keeper in ons eigen doel 1-3. Niek kreeg de bal voor zijn voeten van De Boer en het is 2-3. Na de thee moest Poelman fraai red den door de bal van de voet der tegen partij te plukken. Texel aanval Wim naar Max schoot tegen de paal. Na ste vig doorzetten van De Boer werd het 3-3 en na 5 minuten zelfs 3-4 weer door De Boer. Uit een hoge voorzet trachtte Poelman over de lat te tikken maar de bal viel in het doel. Na 5 minuten echter een mooi doelpunt van B.midvoor met een goed gericht hard schot. Nogmaals probeerde Bob Polman te bereiken wat niet gelukte B speler schoot precies naast. Bij een hevige druk nam Rennie de bal van Bob over waardoor B. no. 6 kon scoren. Uit een pracht voorzet van Wim werd de bal met de hand wegge slagen. Strafschop. Max tegen paal. De Boer ver naast. Aan de andere kant sloeg Teun de bal weg. Deze strafschop werd benut. Het einde kwam met 4-8 Als training misschien wel geslaagd. D.D. S.V. TEXEL Hieronder volgt het wedstrijdpro gramma van de eerste helft der compe titie voor Texel I: 13 sept. Texel-Helder; 20 sept. Scha- gen-Texel; 27 sept. Texel-Succes; 4 okt. Texel-Hollandia T.; 11 okt. BKC-Texel, 18 okt. Texel-V.Z.V.; 25 okt. geen prog. vermoedelijk interland wedstrijd;8 nov S.R.C.-Texel; 15 nov. Texel-Grashop pers; 22 nov. L.S.V.V.-Texel; 29 nov. Texel-Watervogels; 13 dec. Hollandia T. -Texel Zaterdag 22 aug. Texel-H.C.S.C. 5 uur Zaterdag 29 aug. Texel-H.R..C 5 uur Training J.l. woensdag ving de training weer aan. De groep adspiranten was maar klein, de junioren lieten op 4 na geheel verstek gaan De senioren waren be hoorlijk vertegenwoordigd maar om spelers voor 3 elftallen daarvoor juist te plaatsen zal de opkomst behoorlijk gro ter dienen te zijn. Dinsdagavond 7 uur jun. Texel-H.S V. Toto Op 23 augustus gaat de toto weer draaien. De formulieren worden vrij dags opgehaald en mocht u niet thuis zijn, dan kan er bij hotel De Graaf wor den ingeleverd. Nieuwe totoleden kun nen zich opgeven bij de heren F. Schel- linger en G. ten Cate en natuurlijk bij de jongens die de toto's ophalen. Er zijn nu drie prijzen. Wij wensen de toto leden veel succes. TEXELSE MARKT Gisteren werden aangevoerd: 150 lammeren 75,- 7'110,1 veulen ƒ450,20 schapen ƒ110,- ƒ145, 3 nuchtere kalveren 7180,ƒ260, GESLAAGDE AMUSEMENTS A VOND BIJ MUZIEKNIS OOSTEREND - Zaterdagavond bood de Commissie Muziéknis Oosterend een amusementsprogramma aan dat zeker geslaagd kan worden genoemd. De be langstelling van het publiek was echter niet bijzonder groot. Er was dan ook nog veel plaatsruimte onbezet toen de da mes van de Gymvereniging Oosterend het programma openden met een de monstratie aan de ringen. De gezellige conference van Frans Vrolijk heeft menigeen flink doen lachen en het accordeonduo Jack en John lieten de bezoekers zingen. Ook de muzikale clowns droegen aan de vreug de bij. Boeiend was de demonstratie met verlichte knotsen door de dames van de Gymvereniging. Heel jammer was het dat men de lichten in de muzieknis niet kon doven waardoor veel van het effect verloren ging. Zou men het licht toch uitgeschakeld hebben, dan was ook de gramafoon uitgevallen. Technische mankementen van nog ernstiger aard deden zich voor tijdens het optreden van de jonge Texelse band „The Typhoons". Een deel van hun re pertoire kwam niet tot zijn recht om dat de geluidsinstalatie enkele malen weigerde. De band maakte mede hier door een heel wat minder goede indruk dan de vorige keer in dezelfde muziek nis. Niettemin kunnen de bezoekers toch terugzien op een prettige doorgebrach te avond die stellig voor herhaling vat baar is BOZE DUITSER NAAR ELDERS VERWEZEN Een Duitse vakantieganger op een der Texelse kampeerterreinen onstak in he vige woede toen hij - na een verblijf van drie wéken - tot de ontdekking kwam dat hij aan tafel geen boter maar margarine kreeg. Hij protesteerde en eiste voortaan roomboter. Dat was niet mogelijk, tenminste niet op de manier waarop de Duitser zich dit voorstelde. Grote ruzie met de cantinebeheerder was het gevolg. Tensotte moest men de man verzoeken een ander terrein te zoe ken waar men beter aan zijn verlan gens tegemoet kon komen. Men gelastte hem echter op staande voet te vertrek ken nadat was gebleken dat de man het verschuldigde bedrag voor zijn stand plaats op het terrein niet had betaald en dus weinig recht van spreken had. BRIDGEN De bridge-enthousiasten onder de badgasten zijn blijkbaar weer vertrok ken en de graag bridgende Texelaars nog niet present. De deelname aan de 5e zomerdrive was dan ook minimaal, n.l. 3 tafels. De uitslag was als volgt 1. Mantje-Veenema 76 pt 2. v.d. Galiën-Smits 65 pt 3. Backer-Raven 60 pt 4 v. Sambeek-Schrama 55 pt 5. Echtp. Enuma 53 pt 6. Dam-Dros 50 pt Vanavond wordt weer gespeeld m ho tel „De Lindeboom-Texel" te Den Burg om kwart over acht. Telefoon 2767 of 2119 Sinds meer dan 75 jaar in de Parkstraat. door Gui b'ortgens Een gesprek is eigenlijk overbodig, dacht ik. Want kennen doe ik de bos wachter lang genoeg om hem een vriend te mogen noemen. Ik kan zijn portret zonder meer wel op papier uit-schrijven. Hij is een grote recht- hoek-in-groen, als het uniform er bij aan is. Zijn hoofd is zó typerend boeiend boers in zijn oervorm, maar overheerst door nadrukkelijke trek ken van eruditie en carrière dat ik dat hoofd met respect een kop wil noemen, zoals de schilder dat doet die geïmponeerd raakt door een facie dat niet alledaags is. Tóch zijn wij bij hem thuis weer tegenover elkaar gaan zitten, mis schien wel voor de 236-ste keer. Hij in de stoel bij het raam, zoals altijd; ik op een willekeurige stoel, want ik zit nooit op dezelfde. Toen heb ik deze man die altijd boordevol plannen zit, en ze nog waar maakt ook een interview afgenomen, maar niet de indruk ge kregen iets van zijn personaliteit te stelen, want hij is openhartig, soms misschien wel tè openhartig, tè di rect, tè fors op de man af. Overbodig was het gesprek bepaald niet. want al sprekende schreef hij in strakke zinnen, zonder correcties aan te brengen, zelf dit vraaggesprek. Geconcentreerd kreeg ik de grondwet van zijn leven en werken te horen, kennelijk een man die gewend is zijn gedachten geschreven of gesproken uit te drukken in bondige formule ringen. Het gesprek had tóch zin, want ik héb hem nooit gevraagd, althans nooit zo bewust gericht, of hij een idealist is, of hij beseft vaak weer standen op te roepen, en of hij zich zelf wel eens voor stapelgek ver klaart? Voor dergelijke vragen was er altijd al honderd procent vriendschappe lijke ruimte geweest, maar het is er nooit van gekomen. Nu kon het, en nu moest het maar eens zo zijn. Een gesprek dus met mijn vriend Maarten Mantje, die ze de boswach ter noemen, hoewel hij dat helemaal niet is. Hij is bosbouwkundig hoofd ambtenaar, in dienst van Staatsbos beheer. Maar de bewoner van K 52 heet op Texel nu eenmaal dè bos wachter. Hij schenkt mij een glas in om het gesprek te voeden. Deze man durf ik wel een kriebelige vraag te stellen, want hij schuwt het woordenspel niet: Maarten, waarom doe je deze din gen? Waarom ben je niet bij een plantsoenendienst in een rustige gemeente met een ruime begro ting voor beplantingen? Op het tweede deel van de vraag geeft hij geen antwoord. De vraag over de plantsoenendienst staat gelijk met zoiets als: Wanneer meld je je aan als ruimtevaarder? Een zinloze vraag, die hij negeert. Maar opmer kelijk is, dat als ik vraag naar de dingen die hij doet, hij geen be denktijd forceert door mij te vragen wat ik met die algemeenheid din gen feitelijk bedoel. De dingen zijn hem duidelijk, zonder verdere omschrijving, want ze vor men zijn hele leven Maarten, waarom doe je deze dingen? Ik ben bezeten van de natuur, en de waarde voor ons bestaan. Je wilt in het leven iets geweest zijn. Als ik de mensen leer zien ze leer de natuur te zien dan geeft dat bevrediging. Om te leren zien is Texel een begenadigd stukje land, dat we moeten bewaren zon der er een museum van te maken. Want, dan kunnen zij die na ons komen hier ook weer leren zien. Je weet dat we grote plannen rond het Texels Museum hebben, nog een heleboel aan landschaps- besoherming willen doen, kortom, er is genoeg aan de hand Ik onderbreek hem Zie je in die taak een stuk roe ping, Maarten? Natuurlijk zit dat er in, want ik zou niet anders willen dan ik doe. Maar als er zoiets als roeping bij aan te pas komt, dan betekent het wel dat je altijd iets méér moet doen. Dan komt het van binnen uit, dan is het een móéten, en dan is het geen kwestie meer van de taak van alledag, van precies dat gene doen wat in je taakomschrij ving staat en verder niet, maar van méér en ènders. De presentatie van dè boswachter is in het algemeen hoekig en zakelijk. Hij is gewend aan het hoofd van een team te staan, orders te geven en de naleving ervan goed in de gaten te houden. Binnen dat rechtihoek-in-groen ech ter neemt de ogenschijnlijke zakelijk heid slechts een klein stukje in. De rest is ingevuld met warme mense lijkheid, die door onbegrip van de omgeving lang niet altijd aan zijn trekken kan komen. Maar dat is de eindeloze ervaring van allen, die in hun werk een stuk roeping hebben ingebracht, die vaak onverdiend de kop moeten stoten, maar soms ook dat wonderlijke van het onverwachte succes mogen smaken, een succes dat dan veel groter is dan de huiverige recht-toe-recht-aan-man ooit zou kunnen bereiken. Het gaat er maar om hoe ver men de grenzen uit el kaar legt, waarbinnen men meent zijn taak te moeten verrichten. Lig gen die grenzen eng dicht bij elkaar, dan is er weinig kans om te slippen. Hoe smaller de weg, hoe geringer de kans in de berm terecht te ko men Bij Maarten Mantje is de weg breed en de vaart soms snel; hij probeert iets meer te zijn dan bosbouwkundig hoofdambtenaar. Voor dat „iets meer" bestaat geen ambtelijke rang aanduiding en er is geen salaris schaal voor. Maar het is er. Voor mijn gevoel kent Mantje nau welijks zijn grenzen, en interesseren ze hem ook maar matig omdat ze ergens met de horizon samenvallen, maar hij weet wel dat er geborneer- den zijn die zijn stijl niet begrijpen Er zijn er die mij voor stapelgek verklaren, dat ik als het maar even met de tijd te plooien valt met vrienden en volslagen vreem den naar buiten trek om te gaan z i en. Dat ik ze in mijn huis ont vang. bekend en onbekend. Dat de Boswachterij vooral in het sei zoen als een drukke loopzaak is. Misschien is dat altijd weer willen meedoen wel een soort egoïsme van me, vissen naar compliment jes, dat vraag ik me altijd af. Ieder mens is ijdel; dan kan ik het ook zijn. De motieven voor ons handelen liggen zo verborgen, maar ik probeer ze altijd zuiver te houden en de speelruimte van de ij delheid tot het uiterste te beperken. Voor iemand die pro beert mee te doen ligt bij de buitenwacht altijd het verwijt van de ij delheid direct bij de hand. Dat is triest, en dat is onbe hoorlijk. Ik ben bezeten van de natuur, en ik eis voor mij het recht op dat te zijn. Iemand die niet opgaat in iets van hogere waarde en dat hoeft niet alleen de natuur te zijn, dat kan ook mu ziek zijn, of literatuur, of noem maar op is een arm mens. En zo lopen er nog een heleboel arme sukkels rond. Verwijten, weerstanden, de boswach ter weet er alles van. Hij weet ook dat hij ze wel eens oproept, maar hij maalt er niet om, want hij gelooft aan de hoofdlijnen van zijn beleid Je gaat zó in je werk op, dat je wel eens de kans loopt je dood te gaan vechten. Dan moet de rem erop. Dat moet je dan bewust zelf doen, want hoe feller je je ergens voor inzet, des te enger wordt je gezichtskring. Je moet dan plot seling de wil op kunnen brengen om te wachten. Als goede ideeën nog niet rijp zijn, dat wil zeggen dat ze nog geen gemeengoed zijn geworden, dan moet ik heel stevig mijzelf in de pas houden. Dan zijn de weerstanden vaak al opge roepen, maar dat hindert met, want het resultaat dat eens be reikt wordt is dan toch het haal bare van dat moment. Tot nu toe is er allerminst een amb tenaar aan het woord geweest, ook al staat zijn functie genoteerd als bos bouwkundig hoofd ambtenaar. Mantje heeft iets van de particuliere ondernemer met groot improvisatie vermogen, en daarbij iets van de maatschappelijk werker. Het proto type van de ambtenaar is hij bepaald niet, óf hij probeert in dat begrip ambtenaar en het is nu eenmaal een begrip dat zich snel voor zachte hoon leent een nieuw element tot leven te brengen, een streven dat weliswaar niet exclusief het zijne is, maar wellicht toch nog te schaars. Hij zegt Ik heb eens een vergadering toe moeten spreken, waarin de kans groot was dat er een paar forse woorden moesten vallen. Dat zat er nu eenmaal in, het was ook niet erg, maar ik heb me wel goed vooraf gerealiseerd hoe mijn hou ding als ambtenaar moest zijn. Toen ben ik mijn inleiding begon nen met: Hier staat Uw dienaar. Ik kom hier niet om potentaatje te spelen, maar om te trachten U het hoe-en-waarom duidelijk te maken Zo heb ik dat toen gezegd, en zo zie ik de ambtenaar. Hij is eigen dom van de gemeenschap, die hem op zijn post heeft gesteld. Hij zal dus ook altijd voor die gemeen schap klaar moeten staan. En dat heeft niets met idealisme te ma ken. Voor mij is een ideaal iets dat uiteindelijk toch onbereikbaar is. Mijn doelstellingen voor Texel zijn haalbaar, bereikbaar, en dus acht ik mijzelf wat dat aangaat geen idealist Ik heb een deel van het gemeen schapsgoed dat Texel heet onder mijn beheer en leiding gekregen. Als mijn taak rond is, en dat ge meenschapsgoed is achteruit ge gaan, ben ik fout. Om te voorko men, dat dat later gezegd zou worden, wil ik pionieren, nieuwe wegen zoeken, ideeën lanceren. Toen ik na mijn opleiding en training in de bosbouw weer op het eiland terug kwam, dacht ik na tien jaar wel te zullen zijn uit gewerkt. Met die gedachte was ik goed mis. Er zijn altijd weer nieuwe dingen nodig Met Maarten Mantje naar de d i n- g e n te vragen, ben ik het gesprek begonnen. Gewoon vaagweg naar de dingen, omdat er zóveel is om met dè boswachter over te spreken, dat het zich niet allemaal tegelijk zo snel laat omschrijven. Nu eindigt hijzelf met: Er zijn altijd weer nieuwe dingen nodig. Dat is onbepaald en veelomvattend te gelijk. Ons gesprek heeft geconcentreerd misschien hooguit een half uur ge duurd. In feite was het echter een half uur prolongatie op de vele uren die wij al hebben zitten praten over zijn eigen dingen. Hij ziet ze als haalbaar, en het is te hopen, dat het gelijk aan zijn kant staat. Want Texel heeft een voorbeeldige bos wachter. En daarom begrijp ik heel goed waarom hij als gegrepene zich zelf nooit voor stapelgek verklaart, en er niet om maalt als anderen zo iets opmerken, omdat hij móét doen zoals hij doet.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1964 | | pagina 2