Weer forumavonden
van Streekontwikkeling
ROTATOR
is véél
lekkerder
if
Texels toekomst toegelicht
Thom Kelling treedt maandag
op in het City-theater
Niet alle mannen zijn egoïsten
koffieroom
Bij de TOiwsD is het
goed sparen.
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
Niet alléén voor
agrariërs
Prismakijkers
te kust
en te keur
Langevelcl De Rooij
pj
U krijgt daar het beste persoonlijke
spaaradvies en...een goede rente.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
de bank waar u zich thuis voelt!
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
Het is nu ongeveer twee jaar geleden,
dat een rapport verscheen over de toe
komstige ontwikkeling van ons eiland.
Dit rapport is opgesteld door drs. J.
Kwantes te Hilversum in opdracht van
het gemeentebestuur van Texel. Des
tijds is in de Texelse Courant uitvoerig
aandacht besteed aan het rapport. Wij
zullen hierop nu niet in bijzonderheden
ingaan. De voornaamste onderwerpen,
die de heer Kwantes heeft behandeld,
zijn:
1. de ontwikkeling van de bestaans-
bronnen (werkgelegenheid) op Texel
in verleden en toekomst;
2. de toeneming van het aantal inwo
ners en de verspreiding van de be
volking over de bestaansbronnen en
de dorpen;
3. de mogelijke uitbreiding van de
dorpen.
Toekomstplannen
Ieder mens heeft in zijn leven plan
nen en voornemens voor de toekomst.
Soms staan die plannen vrij nauwkeu
rig vast, maar meestal is het niet moge
lijk vooraf precies te bepalen, wat men
in de komende jaren wel of niet zal
gaan doen. De algemene ontwikkeling
van het economische leven in de om
geving (de gemeente, provincie of land)
is b.v. van grote invloed op ieders toe
komst en op de mogelijkheid zijn of
haar plannen uit te voeren. Elk ge
meentebestuur heeft ook te maken met
de onzekere gang van zaken in de toe
komst, maar is toch genoodzaakt op
langere termijn min of meer vastom
lijnde plannen op te stellen. Hiervoor
is het rapport van het Bureau voor So
ciaal-Economisch en Stedebouwkundig
Onderzoek van de heer Kwantes een
hulpmiddel. Wij kunnen dus de conclu
sie trekken dat zowel de bewoners van
Texel, ieder voor zich, als het gemeen
tebestuur veel belang hebben bij de
toekomstige ontwikkeling van de ge
meente en de verschillende bedrijfs
takken en dorpen.
Forumavonden
Deze gedachtengang bracht de Werk
groep Agrarisch-Sociale Voorlichting
van de Streekontwikkelingscommissie
Texel tot het voorstel in de dorpen op
Texel de toekomstige groei en bloei met
de inwoners te gaan bespreken. Het is
niet de bedoeling dit gesprek te beper
ken tot de agrarische bevolking. Inte
gendeel, alle inwoners kunnen eraan
deelnemen, niet alleen de ouderen, maar
ook de jongeren. Het gaat toch uitein
delijk vooral om de toekomstmogelijk
heden voor de jeugd. De Streekontwik
kelingscommissie stelt het bijzonder op
prijs, dat het Gemeentebestuur direkt
"bereid was aan de forumavonden mee
te werken.
In de vorige winter zijn twee avon
den gehouden te Den Hoorn en Ooster
end. die goed zijn geslaagd. Nu komen
De Koog en De Cocksdorp aan de beurt.
Het succes van de vorige avonden doet
het beste verwachten voor de volgende.
Deze zijn nu vastgesteld op maandag
23 november 1964 om 8 uur 's avonds
in „Het Witte Huis" te De Koog en op
woensdag 2 december om 8 uur in hotel
„De Hoop" te De Cocksdorp.
Forum
Wij hopen erin te zijn geslaagd een
aantal deskundigen in het forum te
verenigen, zodat zowel de landbouw,
visserij, vreemdelingenverkeer en mid
denstand als de onderwijsmogelijkhe
den tot hun recht komen. Ook de uit
breidingsplannen zullen worden be
sproken.
Het iorum is samengesteld uit de
volgende personen:
1. Wethouder D. Hin. Oudeschild (voor
zitter)
2. Burgemeester C. De Koning, Den
Burg;
3. De heer K. Stoepker, Den Burg;
4. De Koog: mej. A. G. Luysterburg;
De Cocksdorp: mevr. Meindertsma;
5. De Koog: de heer M. Spigt; De
Cocksdorp: de heer B. van der Beek;
6. De Koog; de heer W. A. Visser; De
Cocksdorp; de heer J. J. Westdorp.
Na een korte uiteenzetting door de
voorzitter van het forum over de hoofd
zaken van het rapport-Kwantes en de
RESULTATEN VERKOOPDAGEN
De door de Ned. Hervormde Vrou
wenvereniging gehouden verkoopdagen
en de daaraan verbonden verloting,
hebben bruto ƒ1500,opgebracht. Een
en ander werd ten bate van de Herv.
Kerk gegeven. Het bestuur verzocht ons
alle gevers en geefsters voor de mede
werking te killen danken. De houders
van de lotnummers 484 en 499 hebben
ieder een fruitmand gewonnen. (Op de
taart zaten 931 pilletjes). Andere prij
zen zijn gevallen op de nummers: 174,
383, 425, 436, 454. 610, 636. 678, 730,
907, 939, 1137, 1326, 1407. 1620, 1681,
1956, 1995 en 2050.
Uw model
is er bij.
Kom even
vèr kijken
bij
verwachte ontwikkeling van Texel en
de dorpen, zal er volop gelegenheid zijn
tot het stellen van vragen aan het fo
rum en aan de discussie deel te nemen.
Graag wekken wij alle inwoners van
De Koog en De Cocksdorp en omgeving
op zo veel als mogelijk is naar deze
bijeenkomsten te komen. Alleen door
een goed gesprek tussen de inwoners en
de forumleden zal over en weer gespro
ken kunnen worden van een leerzame
avond.
J. D. D.
94. De strijd tegen de overmacht was
echter niet vol te houden en langzaam
maar zeker werden de dapper vech
tende Slavoniërs dan ook in het defen
sief gedrongen. Opperwachtmeester
Zwiebelmann was de eerste, die het
loodje legde. Hij ontving een kolfslag
van een geweer op zijn helm, maar
eilaas, zijn helm was meer voor de
sier vervaardigd dan voor het opvan
gen van kolfslagen, zodat het niet te
verwonderen valt, dat hij de strijd we
gens een lichte verwonding moest sta
ken. Hij ligt hier tromfantelijk uitge
strekt over een stapel vijanden, welke
hij eigenhandig met fikse kaakslagen
had geveld. Achter hem ging de strijd
nog steeds door, maar het zou niet lang
meer duren. Kapitein Fritzl van Köpe-
nick was de volgende, die moest capi
tuleren voor een klap met een geweer
kolf en ja, toen was het gauw gebeurd.
Het dappere leger van Slavonië had het
onderspit gedolven.
Kapitein Vittorio Cacalobbo die de
strijd als een echte veldheer van veilige
afstand door zijn kijker had gevolgd,
kwam nu krijgshaftig naar voren ge
lopen. Met een pijnlijk gebaar wees hij
op al de slachtoffers die gevallen waren
onder de harde vuistslagen van Fritzl
en zijn mannen, en hij sprak zijn gevan
genen snijdend en streng toe. Hij schold
FEUILLETON DOOR J. DE VRIES
HOOFDSTUK 1
1. Marrie knipperde met de ogen en zat
met een schok ineens rechtop. Eén
seconde keek ze naar de beide trans
paranten, die nu weer verlicht waren
„Fasten seat belt" en „No smoking",
waarna ze zich naar het raam boog en
naar beneden keek. Doch ze zag enkel
de stapelwolken, waardoor het vlieg
tuig zich nog altijd met grote snelheid
heen boorde. Werktuiglijk maakte ze
haar riem vast en boog zich weer naar
het raam. O, nu waren ze door de wol
ken heen en daar zag ze reeds land.
Was dat Scheveningen niet? Ja, dat
moest haast wel met die nieuwe, lange
pier. Ze had er over gelezen. En daar
dat was natuurlijk Den Haag. Daar
reden trams en ginds een lange trein.
Ze keek voor zich en begon de tijd
schriften, waarin ze af en toe gelezen
had. nu in haar tas te wringen. Nog en
kele minuten, dan was ze weer in Ne
derland, op Schiphol.
In haar spiegeltje controleerde ze
zichzelf, verbeterde nog wat aan haar
make up en haalde een kam door haar
weerbarstige haardos. Na nog eens in
het spiegeltje gekeken te hebben, knik
te ze. Zo moest het maar. Als het nu
maar een beetje redelijk weer zou zijn,
want wat dat betreft, was ze natuurlijk
de laatste jaren verwend, hoewel weken
achtereen die gloeiende zon, begon ook
wel eens te vervelen.
Geïnteresseerd keek ze naar het snel
verglijdende en steeds dichterbij ko
mende landschap onder zich. Dat zou de
Haarlemmermeer al wel zijn, want was
die stad ginds Haarlem niet? O nee. dat
was Leiden. Nu ja, enkele minuten nog,
dan had ze 'het er op zitten.
De andere passagiers begonnen zich
gereed te maken. Hé, ze verlangde er
naar haar benen te strekken. Van dat
urenlang achter elkaar zitten kreeg je
ook wat.
Rustig kwam het zware vliegtuig aan
de grond en taxiede naar het hoofd
gebouw. De landingstrap werd aange
rold en terwijl alle passagiers gereed
stonden om uit te stappen, ging de deur
open. Gelijk kwam een koude lucht
stroom binnen. Brrr. het kille Holland
deed zijn naam weer alle twijfelachtige
eer aan. Welkom, vreemdeling, maar
trek je overjas aan.
Marrie stapte tussen de andere lucht
reizigers naar de douanehal en nam
haar paspoort alvast uit haar tasje,
waarna ze rustig haar beurt afwachtte.
Ze keek naar de maréchaussées, die de
passen doorkeken, af en toe de gezich
ten controlerend met het origineel. Dus
de heren hadden het oude, blauwe uni
form weer aan. Net als voor de oorlog.
Dat wist ze nog van de foto's van oom
Adriaan.
Plotseling kreeg ze meer belangstel
ling voor één der controlerende maré
chaussees. Was dat niet de man, die
haar, nu ruim vier jaar geleden, min of
meer hardhandig naar het vliegtuig
had gebracht? Ja. hij was het. Ze her
kende hem heel goed, ondanks zijn
nieuwe uniform.
Maandagavond zal in het City-theater
te Den Burg de bekende zanger-gitarist
Thom Kelling optreden onder auspiciën
van de Stichting Kunstkring Texel.
Voor de pauze zingt de heer Kelling
met eigen gitaarbegeleiding Braziliaan
se muziek; na de pauze muziek uit
Portugal, Cuba en de Caraïbische
eilanden. Daarbij zal hij demonstraties
geven met diverse exotische muziek
instrumenten.
Thom Kelling, de zoon van het to
neelspelersechtpaar Coba en Jan Kel
ling, begon zijn loopbaan als acteur bij
het Residentietoneel. Hij werd tijdens
de oorlog door de Duitsers gearresteerd,
belandde in een concentratiekamp,
waar hij zijn medegevangenen opvro
lijkte met het zingen van liedjes. Zo
kwam het, dat hij na de bevrijding met
Boyd Bachmann naar de Amerikaanse
en Engelse legers trok en einde 1948
een toen voor Nederland nog geheel
nieuwe muziek introduceerde, n.l. uit
Portugal en Brazilië. Hij kreeg naam
als expert op het gebied van de Latijns-
VECHTPARTIJTJE VOOR BIOSCOOP
Vorige week ontstond onenigheid
tussen twee jongens uit Den Burg, de
19-jarige R- en de eveneens 19-jarige H.
Er ontstond een woordenwisseling tus
sen de twee toen R. zijn voet zette op
de op het plein voor de biscoop gepar
keerde brommer van H. H. zei dat R.
van zijn voertuig moest afblijven, wat
voor de aangesprokene aanleiding was
om een handgemeen te beginnen.
Daarbij liep H. een flinke bloeduitstor
ting op in het gezicht. Hij voelde zich
door R. zonder reden aangevallen en
deed aangifte bij de politie, die van het
geval proces verbaal opmaakte. Waar
schijnlijk zal de rechter in dit zaakje
het laatste woord hebben.
Amerikaanse muziek. Deze muziek is
niet alleen folkloristisch interessant,
maar is ook voor de hedendaagse com
ponist in de serieuze sector een graag
geraadpleegde bron van inspiratie.
De avond is vrij toegankelijk voor
abonnees op de Culturele Serie 1964.
Half-abonnees zullen een aanvullend
entree van ƒ0,75 moeten betalen.
Voorts zijn losse kaarten a ƒ1,50 ver
krijgbaar aan de zaal of bij het VW-
kantoor te Den Burg Jeugdigen tot en
met twinti" jaar kunnen een jeugd-
kaart krijgen voor ƒ0,75. Het optreden
van Thom Kelling begint om acht uur.
TEXELSE MARKT
Op de Texelse markt werden maandag
aangevoerd: 5 koeien van 750,tot
ƒ1150,4 graskalveren 200,tot
ƒ350,8 nuchtere kalveren ƒ150,
tot ƒ235,en 10 lammeren ƒ70.tot
ƒ110
ze uit voor oorlogs-ophitsers en ge
lastte ze, zich te ontdoen van jasjes,
bretels, schoenen en broekriemen. Nu
was er niet veel krijgshaftigs meer over
aan die Slavoniërs. Het is dan ook niet
leuk er zó bij te staan, dat je zeker
weet dat je broek afzakt, als je hem
niet met beide handen vasthoudt. Ka
pitein Fritzl en zijn mannen boden dus
geen tegenstand meer en ze lieten zich
gedwee afvoeren naar de gevangenis.
Daar zaten ze nu te zuchten, te steunen
en hun blauwe plekken te wrijven.
„Ik wou. dat brigadier Piet haar hier
was", zuchtte Fritzl von Köpenick. „Die
zöu misschien wel raad weten.
Ze knikte een paar maal. „Wij ken
nen elkaar nog van vroeger, nietwaar?"
De man scheen haar te herinneren.
Er kwam een flauwe glimlach op zijn
gezicht. „Ja, op die warme zondagmid
dag, als ik me niet vergis.
Ze nam het boekje uit zijn hand en
borg het in haar tasje. „U vergist zich
niet. Ik was het evenmin vergeten.
Goeden morgen". Meteen draaide ze
zich om en ging door de hal naar bui
ten, waar het gonsde van bedrijvigheid,
van familieleden, die elkaar omhelsden
en druk doende taxichauffeurs.
Zo, daar kon hij het mee doen. Vier
jaar geleden was ze hier huilende aan
gekomen en had de man haar kort en
bondig bij de arm genomen en in het
vliegtuig gebracht. Zonder één woord
te zeggen. In gedachten voelde ze nog
zijn stevige greep. Ze was toen minder
jarig en had geen rechten. Haar wil
telde niet mee, haar beslissing werd ge
woon genegeerd. Tegen haar wil had
men haar die vroege zondagmorgen als
het ware uit bed gelicht, haar gedwon
gen zich snel te kleden, waarna ze in
een razend snelle vaart per politiewa
gen naar Schiphol was gebracht. Daar
was nog slechts een enkele formaliteit
te vervullen en binnen drie uur. nadat
ze wild uit haar slaap gewekt was, zat
ze al hoog in de lucht, op weg naar
Australië, het land, dat ze al verwenst
had nog voor ze haar voeten er op had
gezet.
Ze liep langzaam naar de bus, die
haar naar Amsterdam zou brengen.
Prettig, dat ze zo vroeg in de morgen
al hier was. Nu nam ze er deze dag van.
Er was toch niemand geweest om haar
af te halen, hoewel ze geschreven had
welke dag ze zou arriveren op Schip
hol en om hoe laat ongeveer. Ze had
het ook niet verwacht. Waarschijnlijk
zagen ze Marrie's terugkeer in het va
derland maar met gemengde gevoelens
tegemoet.
Alleen tante Duuk had een kort, maar
vriendelijk briefje geschreven: „Je
komt voorlopig maar bij mij, het huis
is groot genoeg. Als je wat op dreef
bent, moet je maar zien, wat je van
plan bent. Mij zit je niet in de weg en
als je af en toe een handje mee wilt
helpen, ben ik al dik tevreden".
Natuurlijk, tante Duuk was lief. Ze
was dan ook een zuster van mams en
mams was ook altijd lief geweest, nog
op de laatste levensdag, 's morgens,
toen het lampje nog één keer hevig
opflikkerde, had mams met een poging
tot scherts gezegd; „Meid Marrie, wat
had ik moeten beginnen, als jij nu niet
hier geweest was? Bij ons? Ik zou me
geen raad geweten hebben".
Enkele uren later hoefde mams zich
daarover geen zorgen meer te maken.
Toen waren er voor haar helemaal geen
zorgen meer. Doch wel voor de achter-
blijvenden: papa en zes kinderen, waar
van zij de oudste was.
Kom, niet meer aan denken, dit was
al lang voorbij. Zelf had ze nu alle nog
bestaande banden doorgesneden en nu
was ze weer terug in het dierbare Ne
derland. Laat het hier dan maar een
kil, koud. tochtig kikkerland zijn, maar
ze hield ervan. Maanden had ze naar
deze dag verlangd en iedere keer weer
opnieuw tot zichzelf gezegd: Marrie,
eens komt de dag, dat je weer uit het
vliegtuig zult stappen. Dan zul je met
de andere mensen mee lopen naar de
passen controle en het douane-onder
zoek en daarna zul je vrij zijn om te
gaan en te staan, waar je wilt. Niemand
zal je dan tegen je wil in een auto du
wen en meevoeren.
De chauffeur kwam binnen, groette
vriendelijk de enkele luchtreizigers, die
van de KLM-bus gebruik maakten en
startte. Even later reed de bus over de
dijk in de richting van de hoofdstad.
Als een kind zo gretig genoot ze van
stad. Wat was het hier ook verschrik
kelijk druk geworden. Toen ze vier jaar
geleden met Fons een dag in Amster
dam was geweest, had ze de drukte
ook al griezelig gevonden, maar Fons
had haar uitgelachen. Hij reed hier net
zo rustig als in zijn geboorteplaats in
Brabant. Wat had ze hem ook hierom
bewonderd Och, alles had ze in hem
bewonderd en daarom was ze dodelijk
en hopeloos op de knappe jongen ver
liefd geweest.
Acht dagen had hun zwerftocht dooi
België en Nederland geduurd, tenslotte
opgejaagd door de politie, de radio en
de televisie. En niet te vergeten de
kranten. Het hele drama had in geuren
en kleuren in de dagbladen gestaan,
met foto en al. Ze was op de morgen
van het vertrek gewoon ondergedoken
en toen het vliegtuig, met uren vertra
ging, eindelijk wegvloog, zonder Marrie
aan boord, zat ze een kleine driehon
derd kilometer van Schiphol vandaan,
diep in België, waar Fons relaties had.
Fons had immers overal relaties? Daar
aan had zij het te danken, dat ze al die
dagen onvindbaar was gebleven en het
was nog een ellendige samenloop van
omstandigheden geweest, dat men haar
op dat adres in Schijndel had gevon
den: een gewoon routineonderzoek,
meer niet.
(Wordt vervolgd)
