Boeiende politieke gespreksavond
voor leerlingen
RHBS-Texel
Neü£
DISCUSSIE OVER ACTUELE PROBLEMEN
Zeer openhartige uitspraken
van uitgenodigde kamerleden
Niet alle mannen zijn egoïsten
Öroncti sletten
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
DAM PO
verkouden
(van een medewerker)
De heer O. Feitsma, leraar aan de RH BS Texel, was de organisator van de
politieke avond, die in het schoolgebouw te Den Burg werd gehouden. De be
doeling van deze avond was, de eindexamenklas in de gelegenheid te stellen
op directe wijze kennis te nemen van de gezichtspunten van de politieke par
tijen naar aanleiding van door de leerlingen gestelde vragen. Daarvoor was
de heer Portheine, tweede kamerlid voor de WD naar Texel gekomen, als
mede het tweede kamerlid Laan (KVP) en de directeur van de Dr. Wiardi
Beckmanstichting De Galan (PvdA). Hoewel het de oorspronkelijke bedoeling
was de leerlingen actief bij do discussies te betrekken, moet worden gezegd,
dat zij hiervoor nauwelijks in de gelegenheid zijn gesteld. Dit was stellig te
wijten aan de uitvoerige beantwoording der vragen; er waren veel problemen
en er was weinig tijd. Niettemin kan worden teruggezien op een geslaagde
avond.
Na een openingswoord door de heer
Feitsma en een verwelkoming door de
heer C. v.d. Eijk, werd de eerste vraag
gesteld
Reclame-TV
Hoe staan de politieke partijen tegen
over commerciële tv, reclame-tv en
welke rol denkt men in dit verband toe
te kennen aan de zg. omroepzuilen?
De heer Portheine merkte op, dat hier
terecht een onderscheid werd gemaakt
tussen commerciële en reclame-tv. Met
het eerste bedoelt men de korte recla
mespots en -programma's tussen de ge
wone programma's door. De WD is
hiervan tegenstander. Haar voornaam
ste motief is, dat het hele televisie-
bestel op een laag peil zou komen te
staan Wèl is de WD voor reclame-tv,
d.w.z. een geheel nieuw systeem voor
reclame, naast de bestaande program
ma's. De partij stelt hierbij duidelijk,
dat dit geen aantasting mag inhouden
van de zuilen, terwijl, wat het aantal
zenduren betreft, de reclame een reële
kans moet krijgen. Tegen dit standpunt
ageerden de heren Laan en De Galan,
die (evenals uit de standpunten van de
KVP en de PvdA bij de recente kabi
netscrisis is gebleken) beide van mening
waren, dat dit een discriminatie in zou
houden tegenover de omroepzuilen. Het
was dan ook de verdeling van de zend
tijden, die aanleiding werd van de cri
sis. Merkwaardig was het, dat de heer
Portheine aan het slot van de discussie
over dit eerste probleem de opmerking
plaatste, dat een oplossing ervan zeker
niet had hoeven uit te blijven. Een cri
sis was derhalve overbodig.
Hulpverlening
Voorts werd gevraagd hoe de poli
tieke partijen staan tegenover, a. de
hulpverlening aan landen waar geen
democratisch regeringsstelsel heerst, zo
als bijvoorbeeld Tunesië en Spanje, en
b. de samenwerking met dergelijke lan
den, waarbij o.a, Portugal werd be
doeld, dat in NAVO-verband is opge
nomen. De heer Laan stelde zich op het
standpunt (dat overigens, zoals hij zei,
niet persé behoefde overeen te stemmen
met het meerderheidsstandpunt van de
KVP)-, dat het bij de hulpverlening in
de eerste plaats gaat om de mensen in
een land en niet om de regeringsvorm.
Direkt daarop kwam de vraag: Als men
de mensen helpt, helpt men dan ook
niet indirect de regeringsvorm? In dit
verband merkte de heer De Galan op:
Wat betekent in een land, dat econo
mische hulp nodig heeft, democratie?
Wij verstaan onder een democratie een
regeringsvorm met sterke invloed van
het volk. Wanneer dat volk niet kan
lezen of schrijven, komt daar het begrip
democratie niet in aanmerking en is de
dictatuur de enige oplossing. Een goed
voorbeeld hiervan is het Turkije van
Kemal Ataturk. Ook de heer De Galan
vond dat het om de mens gaan. De heer
Laan maakte onderscheid tussen multi
laterale en bilaterale hulpverlening. De
eerste is georganiseerd in wereldorga
nisaties, bv. het Rode Kruis en de Ver
enigde Naties. Het kenmerk van deze
organisaties is het humanitaire karak
ter. Anders is dat bij de bilaterale
hulp: de hulp van het ene land aan het
andere, buiten andere landen of inter
nationale organisaties om. Deze hulp
bestaat vooral uit de z.g. Technical
Assistance. Een voorbeeld van deze bi
laterale hulp. het uitzenden van Neder
landse technici naar Indonesië. Neder
land zou echter nooit leningen moeten
sluiten met Indonesië, omdat dit in de
hand zou werken, dat voor het geld
wapens worden gekocht in communis
tische landen. Een duidelijk onder
scheid werd gemaakt tussen hulpverle
ning en samenwerking. Alle afgevaar
digden waren vóór hulpverlening. De
heer De Galan was tegen samenwer
king met een dictatoriale staat. De heer
Portheine tekende bezwaar aan tegen
deze stelling; hij vroeg zich af of hulp
verlening niet automatisch samenwer
king betekende. Hierover bleken de
meningen verdeeld.
De heer De Galan toonde zich zeer
teleurgesteld over de samenwerking
van ons land in NAVO-verband met de
dictatuur van Portugal. Dat zoiets is
ontstaan, is het gevolg van een wat al te
oogluikende zienswijze van de demo
cratische staten.
Geboorteregeling
Het derde en laatste probleem voor
de pauze werd aan de orde gesteld toen
de mening van de politieke partijen
werd gevraagd over geboorteregeling,
in verband met de mogelijke overbevol
king, de middelen die men hiervoor toe
laatbaar acht en de noodzaak van een
meer gelijkmatige spreiding van de be
volking om plaatselijke overbevolking
te voorkomen.
De heer De Galan zei, evenals de twee
andere afgevaardigden, dat geboorte
regeling een zaak van de ouders is en
dat de politieke partijen zich daarmee
niet graag zouden bemoeien. Wel zou
de overheid mogelijkheden moeten ge
ven voor geboorteregeling. De heer De
Galan vond dat geboorteregeling te
lang een zaak is geweest, waarover men
zich stilhield. Vooral de PvdA heeft zich
hieraan schuldig gemaakt. De reden
daarvan was, dat zij niet kwetsend wil
de zijn voor Godsdienstige groeperin
gen in de partij.
De heer Laan vond, dat tegenwoordig
van kwetsen geen sprake meer is. Hij
pleitte voor een verantwoorde sexuele
voorlichting en afschaffing van de be
paling in het wetboek van strafrecht,
die het etaleren (bevorderen van de
verkoop) van voorbehoedsmiddelen ver
biedt. Wel waarschuwde de heer Laan
tegen een te snelle overgang naar een
„nieuwe tijd" op dit gebied. In Amerika
gaf dit aanleiding tot ongewenste ne
venverschijnselen. De heer Portheine
was het daarmee eens. Hjj pleitte voor
meer openheid op het gebied van het
sexuele leven, maar legde de nadruk
op de noodzaak dat de bepalingen van
de overheid ter bevordering van deze
openheid, vooral geleidelijk worden in
gevoerd. Het pleidooi van de heer De
Galan voor het toestaan van abortus in
het kader van sociale maatregelen
bracht algemene beroering onder de
toehoorders teweeg. Jammer was het,
dat kennelijk niemand hier verder op
in durfde te gaan.
Naar aaleiding van het gesprek over
geboorteregeling was de vraag van
Kees Gieze interessant. Hij vroeg zich
af of de gezinsplanning niet voor een
belangrijk deel wordt beïnvloed door de
kinderbijslag en de kinderaftrek van
belastingen. Voorts wilde hij weten of
de afschaffing van deze regelingen niet
een beter resultaat zou hebben dan het
propageren van voorbehoedsmiddelen.
De heer De Galan was van mening, dat
de betrekking tussen kinderbijslag/
kinderaftrek en gezinsplanning zeer
twijfelachtig is. Het belang van de kin
derbijslag ligt, volgens de heer De Ga
lan, in een betere verdeling van het
nationale inkomen, juist omdat kinder
bijslag verbonden is aan een inkomens
grens. De heer Portheine zag niet in dat
de kinderbijslag werkt als herverdeler
van het nationale inkomen. Hij was niet
voor afschaffing en wilde de geboorte
regeling uitsluitend bewerkstelligen
met de andere hiervoor genoemde mid
delen.
Prijsbeleid
Na de pauze kwam allereerst de
vraag van Bob Dros aan de orde, die
informeerde hoe de PvdA en de WD
tegenover het prijsmechanisme staan,
zoals het in Nederland wordt toegepast.
Het viel op dat de liberale en de socia
listische meningen niet zo ver uit elkaar
lagen. De heer Portheine sprak zich uit
tegen individuele prijsvorming en {hoe
kon het ook anders?) voor een zuiver
prijsmechanisme. Toch had hij er geen
bezwaar tegen, dat verschillende voor
STICHTING TEXELS FOLKLORE
GIRONUMMER 1 7 3 9 2
ten name van N.M B. Den Burg
onze economie belangrijke bedrijven in
overheidshanden zijn. Als liberaal pleit
te hij voor vrije kartelvorming, iets
waartegen de de heer De Galan zich als
socialist kantte. Deze was van mening,
dat de overheid gematigd moet zijn ten
aanzien van de prijsbeheersing. In som
mige gevallen, zo zei hij, zal de prijsbe
heersing als prijsstop gaan functione
ren. Naar aanleiding daarvan werd de
vraag gesteld of dit niet een nadelige
invloed heeft op de consumentensouve-
reiniteit. De heer De Galan zei dat deze
invloed van gering belang is, omdat zo'n
prijsstop meestal geldt voor produkten
die een primaire levensbehoefte vor
men. Deze produkten moeten worden
gekocht. De consumentensouvereiniteit
komt eerst in gevaar, wanneer de vraag
naar luxe artikelen wordt beïnvloed
door een prijsstop, doch deze artikelen
vertonen een zeer grote prijselasticiteit,
zodat ook hier de gerichtheid van de
vraag niet gauw zal veranderen.
Vrouwen geen interesse?
Op de vraag van Ineke Marinus, die
wilde weten wat er de oorzaak van is
dat de vrouw in het maatschappelijk
leven en vooral in de regering zo wei
nig is vertegenwoordigd, antwoordde de
heer Laan, dat dit te wijten is aan de
vrouw zelf, die weinig interesse toont.
Het is mede verklaarbaar, omdat de po
litiek vroeger min of meer een oorlogs
bedrijf was. Wat de WD betreft, kon
de heer Portheine de mededeling doen,
dat er in zijn partij zeer vele vrouwen
een belangrijke post bekleden en volko
men gelijkberechtigd zijn ten opzichte
van de mannen. Alle afgevaardigden
spraken zich tenslotte uit voor gelijke
financiële beloning van man en vrouw.
Dit is echter nog lang geen feit. De heer
De Galan vond dit „een kwestie van
historie en slapheid in de politiek". De
werkgevers zijn op dit punt bijzonder
conservatief. Het zou volgens hem wrij
ving geven als de onlangs toegekende
loonsverhoging van 5% alleen voor de
vrouw zou hebben gegolden. De heer
Portheine sprak zich uit voor een ge
leidelijke gang van zaken. Hij zei, dat
reeds 90°/o van de Kamer voor gelijk
stelling van beloning van man en vrouw
is en dat het er naar uitziet, dat dit ten
slotte 100% zal worden. De heer Laan
liet zich hierover kort uit en vertelde,
dat dit probleem de tweede kamer niet
aanging
Kees v.d. Eijk wilde graag weten hoe
het te verklaren is, dat onder het volk
slechts geringe interesse bestaat voor
politiek. Is dit misschien te wijten aan
gebrek aan populariteit van de politici,
zo vroeg hij zich af. De heer Laan
meende, dat, met „politici" voorname-
ïjk wel de leden van de Tweede Kamer
bedoeld zouden zijn en wel naar aanlei
ding van de onlangs gehouden enquête.
Hij toonde zich over het feit dat uit deze
enquête naar voren kwam, dat politici
niet populair zijn, bijzonder gebelgd.
Stellig wordt deze houding onder het
publiek mede veroorzaakt door de een
zijdigheid van de televisie, zo meende
hij. „De mensen moeten bedenken dat
het soms de vijfde keer is dat een be
paald stuk je wordt getoond en dat je
dan eindelijk wel eens weet. waar het
over gaat. Juist op die momenten komt
de NTS opnamen maken en de mensen
vinden je dan een ongeïnteresseerde
politicus!"
Nadat de stemplicht en het distric
tenverkiezingsstelsel ter sprake waren
gebracht als mogelijkheid om de poli
tieke interesse te vergroten, kreeg de
heer Portheine het woord. Hij was voor
stander van een vergroting van het con
tact tussen kiezers en gekozenen, maar
meende toch dat dit contact al behoor
lijk goed was. De zekere verslapping
van de interesse, die hij toch ook wel
bespeurde, lag volgens hem aan de
steeds grote wordende noodzaak van
deskundigheid, waardoor men „er te
weinig van afweet" om er zijn mening
over te kunnen zeggen.
De Gaulle dictator?
Hans Slot stelde de laatste vraag en
informeerde naar de mening van de
politici over de huidige Franse politiek.
De hevige protesten van de leraar Frans
ten spijt, kwamen de afgevaardigden
tot de conclusie, dat de politiek van De
Gaulle afkeurenswaardig is. De heer
Laan zei wel bewondering te hebben
voor hetgeen De Gaulle in eigen land
heeft gepresteerd, maar hij vond dat de
„generaal" de Europese eenwording ka
pot maakt. De heer Portheine noemde
De Gaulle zelfs een dictator. Hiertegen
tekende Kees v.d. Eijk protest aan. Hij
was van mening, dat in Frankrijk de
kenmerken der democratie zeker aan
wezig zijn (vrije partijvorming en vrij
heid van drukpers). De heer Portheine
toonde echter aan, dat het in Frankrijk
Ho»»tdronk in tabt<tvorm. 95cr
treurig is gesteld met de vrije menings
uiting Ook voor De Gaulle's monetaire
politiek had de heer Portheine geen
goed woord en evenmin voor het Franse
nationalisme.
Niettegenstaande het nog grote aantal
vragen dat onbeantwoord bleef, werd
deze leerzame avond op een gevorderd
tijdstip met woorden van dank namens
de leerlingen door Ineke Marinus en
namens de ouderen door de heer C. v.d.
Eijk. besloten. B. D.
TEXELSE MARKT
Maandag werden aangevoerd: 2
koeien ƒ900,- ƒ1150,12 nuchtere
kalveren ƒ40,tot ƒ160,12 schapen
en 7 biggen (prijzen onbekend)
VERTROKKEN PERSONEN
Marco Koopman; van De Koog, Brink
32 naar Zaandam, Cort. v.d. Lindenstr.
5; Al win Kresmer, van Den Burg, Ko-
gerstraat 59 naar Capelle a.d. IJsel,
Banckerstraat 7.
114. In het stadje Alfaromeo stond de
bus naar Faustocoppi al klaar. De
chauffeur had al staan mopperen, want
hoewel hij al meer dan tien jaar chauf
feur op deze bus was, wist hij nóg niet
wanneer hij nu wel en niet op de post
koets uit Campanella kon rekenen. En
als hij het er dan eens op waagde en
wegreed, dan kon hij er zeker van zijn.
ontstond dan later altijd een massa her
rie omdat de een of andere reiziger d*
aansluiting naar Faustocoppi had gr
mist. Zo ziet men alweer, dat het 'e~
slist gefi gemakkelijk baantje was
chauffeer te zijn op de bus van Alfa-
romeonaar Faustocoppi.
Tr'uwens het was ook beslist geen
nieiwe bus, die van Alfaromeo naar
Fa*stcoppi reed. Het vehikel deed er zó
l;:ig over. dat alle straatlantaarns al
'randden, toen hij eindelijk op de plaats
zijner bestemming aankwam. Gelukkig
voor brigadier Piet had de bus zijn
eindpunt bij het station, zodat onze bri
gadier in staat was onmiddellijk de
trein te nemen naar Fiorenza Snel
kocht hij een kaartje en enkele tellen
later stapte hij een coupé binnen, waar
al een zeer dik en weldoorvoed mans
persoon gezeten was, die gelukzalig zat
te knabbelen van een worst, die min
stens drie kilo woog. „Aha, bona sera!"
zei de man met een stem, die minstens
even vet was als zijn buik en zijn vest,
„Presento una parta salami di cervel-
lata!"
„Alle mensen hij biedt me een stuk
worst aan", dacht Piet, „Daar heb ik
best zin in!"
FEUILLETON DOOR J. DE VRIES
32 De deur werd geopend en tante
Duuk kwam binnen. Marrie stond met
een op en ging thee inschenken.
,,Zo, binders, ik heb me, geloof ik,
een beetje verslapen, he?"
„We hebben heel gezellig met elkaar
gebabbeld, tante", verklaarde Barend.
„En eigenlijk niet eens gemerkt, dat
u over uw klokje heen was", voegde
Marrie er aan toe.
„Wel foei.kijk eens? Al bijna vijf
uur. Vanavond kan ik natuurlijk weer
geen oog dicht doen'
Met een stevige handdruk nam Mar
rie die avond afscheid van Barend van
Ewijk. „Misschien kom ik in de loop
van de week nog een paar uurtjes op
een avond", stelde ze in het vooruit
zicht.
„Ik zal me er op verheugen, Marrie".
Tante Duuk kreeg een hartelijke kus
en even later was ze op weg naar het
station. Bij de ingang bleef ze plotse
ling met een schok staan. Ze blikte in
het verlegen lachende gezicht van Jan
Wouterse, die haar een tijdschrift en
een plak chocolade aanbood.
,Ik dacht.voor onderweg, Marrie.
Ik hoop, dat je me niet brutaal vind.
Ze zag de smekende blik in zijn ge
zicht en kon onmogelijk kwaad op hem
worden, dus nam ze tijdschrift en cho
colade aan en lachte hem vriendelijk
toe. „Dat is reuze attent van je. Jan.
Alles wat ik verwacht had, maar dit.
Hij keek haar dankbaar-blij aan. „Dus
je wilt het wel hebben van me?"
„Bij wijze van uitzondering. Het is
erg lief van je, Jan".
„Ik zou veel meer voor je willen
doen", bekende hij eerlijk. „En....
Marrie. als je weer eens hulp nodig
hebt, het doet er niet toe op welke ma
niet. op mij kun je altijd rekenen,
hoor? Ik. ik wil alles voor je doen,
echt".
Ze was diep getroffen door zoveel
hartelijkheid en zijn eerlijke onbevan
genheid ontroerde haar. Met haar vrije
hand trok ze zijn hoofd naar zich toe en
kuste hem op de wang. „Je bent erg
lief voor me, Jan. Ik zal er aan denken.
Maar nu moet ik toch echt gaan, want
ik zie het dieseltje al aankomen"
„Dag, Marrie.je kunt altijd op me
rekenen, hoor? Al is het in de nacht".
Ze knikte nog eens vriendelijk, zwaai
de en liep toen door de controle naar
het perron, waar juist de trein binnen
reed.
In de trein keek ze verstrooid in de
donkere nacht, met het tijdschrift en de
plak chocolade op haar schoot. Hij is
een aardige jongen, ja. Ik vind hem
aardig. Maar dat is toch niet voldoende?
HOOFDSTUK 20
Hoewel ze vast besloten was in geva7
Fons haar opnieuw zou proberen last*
te vallen de politie in de arm te nem*1»
gebeurde er drie dagen niets. Woëf"
dagsavonds ging ze naar Tiel, vertrfde
een paar uurtjes bij tante Duuk eJ^aa£
tijdelijke kostganger en verheug*; zicl1
in de vooruitgang van Barencldie f1.11
dagelijks een paar keer een h? uurtje
op mocht, hetgeen hem uitsteken* be
viel. Maar op de terugreis naar buis
herinnerde ze zich nog zijn eienaar~
dige blik, waarmee Barend h**r bad
aangekeken. Ze kende die Ook
Fons had vroeger dikwijls 7 gekeken.
Ze wist dan wat dat betekede: verlan
gen naar de vrouw. Fons. onstuimige
minnaar, die altijd gewen was geweest
te nemen en weinig te even. moest ze
dan afremmen, omdat ze ergens een
grens wist en onder ieen voorwaarde
die grens wenste te verschrijden. Het
geen ze vroeger mfrma^en tegen hem
gezegd had. En nu-iad ze dezelfde blik
gelezen in de ug'1 van Barend van
Ewijk. Betekend'dit> dat bij bezig was
verliefd op haa te worden? In dat ge
val zou ze haa bezoeken aan Tiel moe
ten minderen Natuurlijk vond ze Ba
rend een ge«hikte jongen, waarmee ze
prettig geb°beld had en met wie ze
tamelijk ^rtrouwelijk was geworden.
Hij wist an baar wederwaardigheden
in haar jnêe leven en zijn van de zijne.
Een b<*e jongen, was haar oordeel, en
misse1 en veel te goed geweest voor zijn
Emrr- Maar ze hield niet van Barend.
2e leld van niemand in het bijzonder.
Oc niet van Jan en evenmin van haar
bas.
Ach ja, baas Tjeu. Ze had wel een
jeetje tegen maandag opgezien en ter
wijl ze in haar hoekje haar werk deed,
keek ze iedere keer naar de ingang,
want hij zou die morgen wel op de ge
wone tijd verschijnen. Doch tot haar
verwondering kwam Matthieu Verdugt
die morgen niet en 's middags evenmin.
Zodat ze bezoekers aankondigde bij de
procuratiehouder en telefonische bood
schappen zo goed mogelijk zelf afhan
delde.
Dinsdagsmorgens was hij onverwacht
vroeg present en liet Marrie reeds tien
minuten later bij hem komen. Nadat ze
de deur van zijn kantoor achter zich
gesloten had. bleef ze staan en gelijk
tijdig begonnen ze te lachen.
Hij wenkte met zijn hand. „Ga zitten,
Marrie. Geen nadelige gevolgen gehad
van de boemelavond?"
„Een beetje haarpijn zaterdagmorgen,
maar dat is natuurlijk al over. En u?"
„O, best. En bedankt voor het terug
brengen van de wagen. En eh.... als
het nodig is, kan ik zeker wel weer een
beroep op je doen?"
Marrie dacht een ogenblik na. „Ik
verkeerde in de veronderstelling, dat
het jaarlijkse industriële feest ook
werkelijk eens per jaar wordt gehou
den".
De man grinnikte. „Ik heb wel eens
meer fuifjes. Onnodig te zeggen, dat ik
verschillende complimentjes gekregen
heb over mijn tafeldame van vrijdag
avond".
Ze boog spottend. „Veel dank Ik heb
in die kringen geen kennissen, anders
had ik dergelijke complimentjes onge
twijfeld gekregen over mijn tafelheer".
„Dus je was wel tevreden over me?"
„U was in ieder opzicht een heer. Ik
had overigens niet anders verwacht".
Nu boog hij. „Dank je, Marrie. In
ieder geval heb ik eer met je ingelegd.
Je danst perfect en rijden kun je ook.
Er zit geen schrammetje aan de wagen.
Maar daarvoor heb ik je niet laten
komen. Weet je nog, wat ik vrijdag
avond aan je gevraagd heb?"
Natuurlijk wist ze het nog, maar ze
had hem geen ogenblik serieus geno
men. Ze haalde haar schouders op. „U
hebt me heel wat gevraagd. Bijvoor-
beeld: wil je met me dansen. En.hoe
vind je het diner? Envind je die
wijn nu werkelijk lekker? En.... ja,
wat al niet meer".
Hij keek haar enige tijd lachend aan,
maar geleidelijk aan verdween die lach
en werd zijn gezicht ernstig. „Ik zal wel
het een en ander op gehad hebben, maar
ik weet me toch heel goed te herinne
ren, dat ik je ten huwelijk vroeg".
„O ja.dat weet ik ook nog", ant
woordde ze luchtig. „Het hindert niet.
Als we wat te veel gedronken hebben,
zeggen we wel vaker gekke dingen".
„Ik zie niet bepaald in, dat een huwe
lijksaanzoek een gek ding is. Marrie".
„Het behoort tenminste niet zo. Ik
heb het maar met een korreltje zout
genomen", jhntwoordde Marrie, nog
steeds nonchalant. En toen hij haar
bleef aankijken, zonder te spreken, ver
volgde ze: „Hoeveel meisjes heb je al
ten huwelijk gevraagd aan het einde
van zo'n feestje?"
„Geen enkele, Marrie. Jij bent de
eerste".
Ze ging rech^ opzitten. „Wil je me
gaan vertellen, dat je het echt meent?"
Hij knikte lanzaam. „Heel oprecht".
Ze was een beetje in de war geraakt,
doch probeerde zich zoveel mogelijk te
beheersen. „Waar heb ik die eer aan te
danken?"
„Alsjeblieft, Marrie, ik ben heel ern
stig. En als ik op die vraag moet ant
woorden, dan zeg ik: omdat ik van je
houd".
(Wordt vervolgd)
