Honderden passagiers
in een vliegtuig
De ontwikkelingshulp
VEEL LIEFS VAN ROHHIE
Nieuwe reuzen van het luchtruim
Bijna een farce
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
(NNP) PARIJS De luchtvaart gaat
een nieuwe toekomst tegemoet. Ter
wijl de vurige twistgesprekken over de
nieuwe generatie van supersnelle pas
sagiersvliegtuigen nog altijd aan de
gang zijn, is plotseling duidelijk gewor
den, dat zich naast deze snelheids
revolutie nog een geheel andere ont
wikkeling bezig is te voltrekken. Het
was de grote verrassing van de lucht
vaartsalon in Parijs, een imposante
expositie, waaraan door alle grote
luchtvaartnaties van beide zijden van
het IJzeren Gordijn werd deelgenomen.
Zonder dat de internationale lucht
vaartwei eld ook maar iets had vermoed
daalde op het Parijse vliegveld onver
wacht het grootste vliegtuig, dat de
wereld ooit had gezien: de Russische
Antonow-22, een enorm gevaarte, dat
in staat is liefst 750 passagiers tegelijk
te vervoeren over een afstand van vijf
duizend kilometer zonder een tussen
landing te moeten maken.
De Westerse landen stonden versteld.
Zij hadden dit met verwacht. Niet zo
snel. Ook in Westerse fabrieken
vooral de Amerikaanse concerns zijn er
druk mee bezig wordt hard gewerkt
aan reusachtige vliegtuigen, die zo'n
600 of 700 passagiers kunnen vervoeren,
maar het zal toch nog rond twee jaren
duren voor deze luchtreuzen echt in
produktie kunnen worden genomen. De
Russische luchtvaartontwerper Anto-
now verklaarde in Parijs laconiek, dat
hij de reus had gebouwd om landbouw-
machinerieën over te kunnen brengen
naar de verre vlakten van Siberië, waar
vervoer over de weg vrijwel is uitge
sloten. Zijn luchtreus, die zelf een ge
wicht heeft van 250 ton, kan 80 ton
vracht meenemen in de enorme laad
ruimtes. Het toestel is even groot als
een flink schip. Het heeft vier schroef-
tuibine-motoren van vijftienduizend
paardekrachten, die vier achtbladige
contraschroeven aandrijven.
Het is niet waarschijnlijk, dat dit
grote Russische vliegtuig door andere
luchtvaartmaatschappijen dan de Russi
sche Aeroflot zal worden gebruikt. De
maatschappijen aan deze kant van het
Gordijn zullen wel willen wachten tot
de Amerikanen, gereed zijn met hun
ontwerpen. De regeringen zullen nooit
toestemming geven voor miljoenen
orders aan de Russische luchtvaart
industrie, die nog altijd voornamelijk
op militaire vliegtuigen is afgesteld.
Ook de luchtreus, die Parijs overrom
pelde, kan voor militaire doeleinden
worden gebruikt. In de neus bevindt
zich een koepel voor een waarnemer.
Het toestel zou geschikt zijn voor het
transport van achthonderd parachutis
ten.
De militaire waarde van deze trans
portgiganten is ook de aanleiding ge
weest voor de haast, waarmee nu de
Amerikaanse fabrieken (vooral Boeing
is ver gevorderd) zich op de bouw van
deze grootste vliegtuigen, die ooit in
het luchtruim zijn verschenen, hebben
geworpen. De Amerikaanse fabrieken
zijn overigens een stapje voor op de
Russen, ook al komen ze dan wat later
met hun toestellen op de markt. Boeing,
Lockheed en Douglas werken aan toe
stellen, die zullen worden uitgerust met
vier zeer krachtige straalmotoren, die
BALLONNEN DE LUCHT IN
DE KOOG Vrijdagmorgen om tien
uur stegen 600 ballonnen in alle kleu
ren de lucht in bij de ballonnenwed
strijd uitgeschreven door de Stichting
Sociaal Toerisme. Men hoopt dat de
naamkaartjes, die aan de ballonnen be
vestigd zijn. eens teruggestuurd worden
naar het op het kaartje vermelde adres.
De eigenaar van de ballon, die de groot
ste reis gemaakt heeft, ontvangt een
fraaie prijs.
de vliegtuigen een snelheid moeten ge
ven. die gelijk is aan die van de hui
dige straalverkeerstoestellen: zo'n ne
genhonderd kilometer per uur. Dat is
bijna twee keer zo snel als de Russische
gigant. Het Boeing-ontwerp heeft een
romp met een hoogte van liefst zeven
en een halve meter. Dit maakt het mo
gelijk de ruimen te verdelen in drie
dekken.
De luchtreizigers zullen over enkele
jaren uit twee nieuwe generaties kun
nen kiezen. De grote luchtreuzen, die
de passagiers zullen vervoeren tegen
prijzen, die rond dertig percent lager
zullen zijn dan de huidige tarieven, en
de supersonische passagiersvliegtuigen,
die veel duurder, maai* dan ook drie
maal zo snel zullen zijn.
Ook Rusland kwam in Parijs met een
model van zo'n supersonisch vliegtuig,
de Tupolew TU-144. In 1968 moet dit
vliegtuig gereed zijn, ongeveer tegelij
kertijd met het Frans-Engelse ontwerp,
de Concorde. De opgegeven snelheid
voor de TU-144 is 2600 kilometer per
uur. twee maal zo snel als het geluid.
De Concorde zal honderd passagiers
kunnen vervoeren met 2400 kilometer
per uur. De Amerikaanse snelheids
monsters zullen pas rond 1970 op de
markt komen, zo wordt verwacht. Tot
nu toe zijn alleen de plannen van
Boeing en Lockheed bekend. De Boeing
zal worden uitgerust met in de lucht
verstelbare vleugels, drieduizend kilo
meter per uur vliegen en tweehonderd
passagiers mee kunnen nemen. De
Lockheed L-2000 neemt er vijftig meer
mee en vliegt nog tweehonderd kilo
meter sneller.
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
Vcrloreu te Den Burg: nylon nettas inh. 3
damesjassen; donkerrood jongensoverhemd;
rood meisjesvest; lederen herenportemonnee
inh. 25,zonnebril met donker montuur,
merk Polaroid; kussenslop inh. wasgoed; brui
ne herenportemonnee, rits- en drukknoop
sluiting inh. ƒ10,bruine herenportemonnce
met ritssluiting inh ca. 3,73; transistor radio
elektric, rood in zwart étui; zwart-grijze pon
cho; tractor gatenbalk; maandabonnement NS
-f treinkaartje; bruine parapluie zonder hoes;
herdershond teef, zwart-geel, ca. 13 jaar;
kleingeruite badtas inh. rood badpakje en rose
badmuts en handdoek; hercnzonnebril met ge
slepen glazen, normaal montuur, bovenkant
donker en onderkant licht; blauwe jongenstrui
met V-hals; brume portemonnee, drukknoop
sluiting inh. ca. ƒ2,grijze regenjas; heren-
bril met geslepen glazen met brum montuur
en zonneglazen eraan; fototoestel Fcrani van
licht bakeliet; groene plastic portemonnee inh.
ca. ƒ5,rode damesportemonnee inh. ca.
ƒ1,en sleutels van schooltas; portemonnee
inh. 3 foto's, ca. f2?,— en waardebon; 1 paar
bruine kinderschoenen m. 34, 1 paar kinder
sokjes geel met blauwe blokjesrand; ceintuur
van kinderjurk; wieldop DAF; blauw bad
laken met rode franjes; wit rechter schoentje
maat 22; bruin damesrijwiel, voor- en achter
licht, kettingkast beschadigd, rechter stuurbelft
naar beneden gebogen, ouderwetse standaard;
bromfiets Rap imperial rood; blauw-grijs da
mesrijwiel R. S. Stokvis, met plaatje Slaman
de Ruyterstraat; grijs damesrijwie! sport, merk
Gazelle: zwarte damesrijwiel merk onbekend,
midden stuur grijs geverfd, geen lamp, geen
slot; zwart damesrijwiel, adres aan zadel J.
Tromp.
Het bureau der rijkspolitie te Den Burg is
voor het aangeven van gevonden en/of verlo
ren voorwerpen geopend op werkdagen van
16.00 tot 18.00 uur.
DRAAIORGELCONCOURS
IN ALKMAAR
ALKMAAR Bij het draaiorgelcon
cours te Alkmaar, dat georganiseerd
werd door de kring van draaiorgel-
vrienden, heeft ,,De Gouden Engel" van
de heer J. Zwan de eerste prijs be
haald. Er namen zeven orgels aan het
concours deel.
OOK TEXELAAR IN BESTUUR
N.V. ALGRA
Donderdag 5 augustus heeft te
Leeuwarden de eerste aadeelhouders-
vergadering plaatsgehad van de kort
geleden opgerichte N.V. Algra. Deze is
een voortzetting van de bekende fa. B.
C. Algra te Stiens met vestigingen te
Leeuwarden en Harlingen. Met deze
vennootschap is eveneens gefuseerd het
graan- en commissiebedrijf B. P. Was
senaar te St. Jacobsbrugge. In zeer be
langrijke mate nemen landbouwers van
Texel, Groningen, Friesland en de N.O.
Polder deel in het maatschappelijk ka
pitaal. Zij zijn in de Raad van Com
missarissen vertegenwoordigd door de
heren J. A. van Overkliff te Munniken-
zijl, president; N. J. de Wit, Eierland,
en E. Siderius te Oude Bildtzijl. Tevens
is een der oud-firmanten, de heer J. B.
Algra te Stiens, tot commissaris ver
kozen. Voor de categorie aandeelhou
ders, gevormd uit binnen- en buiten
landse relaties, niet-landbouwers, is
nog een commissarisplaats gereser
veerd. Het bedrijf blijft de graanhandel
uitoefenen, o.a. in- en verkoop van gra
nen, peulvruchten, zaderijen, zaai- en
pootgoed, bestrijdingsmiddelen en tech
nische apparatuur voor het landbouw
bedrijf.
VANDALISME
Uit baldadigheid zijn zaterdagavond
spiegeltjes van enkele auto's af gesloopt.
De wagens stonden aan de kant van net
Schilderend geparkeerd.
HANDELSREGISTER
In „Handelsbelangen" van 5 augustus
j.l. lezen wij onder „Nieuwe inschrij
vingen in het handelsregister";
„Pension-eethuis Catharina Hoeve",
Texel, Den Burg, Duinweg B 142. Pen-
sion-restaurantbedr Eig.: B. H. Hoo-
genbosch.
En onder „Wijzigingen":
Spar levensmiddelenbedrijf v.d. Slik-
ke, Texel, Den Burg, Weverstraat 82.
Kruidendersbedr. enz. Fil. gev. te Texel,
Den Burg, Gerritslanderdijkje B 164.
Camping „De Parel" o. dez. n. Bedr.:
kampwinkel met kruideniersbedr. enz.
Transportbedrijf J. van Bekkum
Zoon, Wieringen, Hippolytushoef, Belt
49. Hooi- en strohandel enz. V.o.f. ontb.
door uittreden venn. J. van Bekkum,
Texel, Oosterend, Hoekstraat 9. Bedr.
w.v.d. L. van Bekkum o.d.n. van Bek-
kum's Transportbedrijf.
Fa. J. van Bekkum en Zoon, Texel,
Oosterend, Koetebuurt 9. Binnenvaart
schippersbedrijf V.o.f. ontb. Binnen-
vaartschippersbedr. w.v.d. Jan van
Bekkum (Jr). Fouragehandel w.v.d. Jan
van Bekkum i(Sr.).
Principieel genomen is de ontwikke
lingshulp een „heilig moeten", waar
tegen niemand bezwaar kan hebben.
Maar praktisch mankeert er zoveel aan,
dat deskundigen niet zonder reden ze
„bijna een farce" noemen. Vooreerst
lijdt ze aan overorganisatie. We zijn na
de tweede wereldoorlog beland in een
tijd van internationale conferenties en
ontelbare organisaties, vooral op het ge
bied van de ontwikkelingshulp. Er zijn
er meer dan 1000 op dit gebied (bijv. in
Duitsland alleen reeds 257). Deze vor
men een overontwikkeld gebied, waar
mee men langs elkander heenwerkt. tal
van dingen dubbel tot tiendubbel doet
en de beweldadigde landen in verba
zing zet over de warwinkel, temeer,
daar deze menigte van baantjes aan
trekkingskracht heeft op tal van avon
turiers en profiteurs, die als „advi
seurs" hun voornaamste kracht vinden
in het toucheren van salarissen en reis
kostenvergoedingen. En het resultaat is
dienovereenkomstig. Wat heeft bijv.
Columbia aan de uitzending van een
basketballspeler, die de jeugd daar dit
spel moet leren, of aan Amerikanen, die
in een Afrikaans land acrobatische
toeren op fietsen komen vertonen? Daar
is een juffrouw, die negerkindertjes het
verschil tussen een ster en een planeet
gaat bijbrengen nog heilig bij.
In de tweede plaats is gebleken, dat
de algemene tendens om in de ontwik
kelingslanden een intelligentia aan te
kweken door het ruimschoots verlenen
van studiebeurzen naar Europa en
Amerika, zeer bedenkelijk is. In Frank
rijk leven 30.000 Vietnamezen, die na
volbrachte studie weigeren naar hun
land terug te keren. Het aantal Afrika
nen, dat te Parijs studeerde en er niet
over denkt naar eigen land terug te ke
ren. loopt in de tienduizenden. De Brit
se regering kampt met het probleem
van 1 miljoen niet-blanken, die zich
legaal of illegaal in Engeland vestigden
en voor een groot deel een hogere op
leiding of goed vakonderwijs genoten,
maar niet aan eigen land meer denken.
Het is tot op zekere hoogte te billijken.
Want de opleiding geeft hun meer ken
nis, dan ze in eigen land kwijt kunnen,
ze zouden er geen emplooi vinden. Ook
is voor velen de rimboe minder aan
trekkelijk dan de goede boterham in
het land van hun studie. De gekleurde
elite wenst niet in eigen land te gaan
verpauperen en neem haar dit eens
kwalijk. De studie moet veel beter wor
den aangepast aan de behoeften van het
land van herkomst en de opleiding
voor de krachten die men werkelijk
nodig heeft, kan in de meeste gevallen
veel beter in het ontwikkelingsland
zelf geschieden, waar het overigens wel
een kwestie van eeuwen kan zijn voor
dat men er een levensstandaard heeft
bereikt, zoals we thans in het westen
kennen en normaal achten.
Een derde belangrijk euvel is, dat al
is de Wereldbank zeer voorzichtig en
goed georganiseerd, de kredietverle
ningen aan ontwikkelingslanden zo
vlot en zo talrijk geschieden, dat deze
samen thans een extra schuldenlast
hebben van 30 miljard dollar; het ge
volg is, dat allengs deze landen met
rente en aflossingen vast lopen en zich
hierom ook maar weinig bekommeren.
De kredieten werden te luchthartig ge
geven en eveneens luchthartig aan
vaard.
Er is nog veel meer te noemen; het
lezen van de rapporten van de Verenig
de Naties of de Unesco enz. levert een
wondercollectie van verhalen op, zoals
in het licht van het bovenstaande al
licht te begrijpen is Het ongeluk is, dat
de genoemde euvelen meer demoralise
ren dan opheffen en de verhouding van
de welvaartslanden en de ontwikke
lingslanden meer bederven dan opbou
wen. Er groeit in de beweldadigde
landen zelfs antipathie tegen het wes
ten. Het is hoog tijd, dat de jonge „be
drijfstak", die ontwikkelingshulp heet,
de organisatie van deze hulp belangrijk
verbetert, de hulp efficient maakt en
het tempo ervan m overeenstemming
brengt met de werkelijkheid. Het is
jammer als een edel werk onedel wordt
gedaan; het is ook niet nodig.
WANDELTOCHT EEN SUCCES
DEN HOORN De heer J. Dijker en
zijn mondharmonikavereniging kunnen
dit jaar terugzien op een geslaagde
wandeltocht. Tweehonderd wandelaars
liepen de tocht dwars door de duinen
helemaal uit.
Voor de Texelaars H. Witte (De Wes
ten) en S. Witte (Den Burg) was de
tocht een kleine moeite. Zij liepen en
kele dagen geleden de Vierdaagse in
Nijmegen. En dat Waren geen 20 maar
4 x 55 kilometer.
133. Karei Kleuntjes en brigadier Piet
renden kriskras door allerlei straten
zonder dat zij kans zagen hun achter
volgers van zich af te schudden. Doch
nu was er misschien een kansje, zij het
dan ook een héél kleintje, want plotse
ling bevonden ze zich in een steegje,
waaraan op vreemde wijze een doodlo
pend zijslopje was verbonden. In dat
steegje was op dat moment juist de
brave knecht van de firma Giovanni
Comestiblo aan het werk. De firma
Comestiblo en Co was een groothandel
in koloniale en grutterswaren en de
genoemde knecht was daar juist bezig
een aantal grote vaten het pakhuis in
te brengen. „Kijk, Karei!" zei Piet ge
spannen. „Die man gaat juist het .pak
huis binnen! Als de wind zo'n vat in,
man! Dat 'kan onze redding zijn!"
Hij beurde het deksel van een vat op
en wipte er in, welk goede voorbeeld
door Karei Kleuntjes met een opmer
kelijke gezwindheid werd nagevolgd.
Ze waren daarmee maar juist op tijd
ook, want daar kwam de woedende
volksmenigte al aangerend. De brave
pakhuisknecht kwam op het lawaai
naar buiten gelopen en vroeg verbaasd:
„Motten jullie soms bij de firma Co
mestiblo en Co wezen? Het kantoor is
„Zwijg!" vielen de aanvoerders van
de opgezweepte menigte de brave man
in de rede, „Heb jij hier twee kerels
hard voorbij zien rennen? Eén met een
alpinopetje en één met een kuif?"
„Nee.... dat hê'k niet gezien....",
antwoordde de knecht na enig naden
ken en geheel naar waarheid. „Ze had
den hier trouwens niet weggekend ook,
want dit sloppie loopt dood. Wat waren
het voor kerels?"
„Gevluchtige, schurkachtige voetbal
lers!" knarsetandden de aanvoerders
der menigte.
„Nee, nee, nee....", zei de brave
knecht nogmaals. „Ik heb hier geen
voetballers gezien. Ik geef trouwens
niks om voetbal en ik speel ook nooit
mee in de pool. Da's allemaal geldver-
spillerij en ik zeg altijd maar.
De woeste menigte had evenwel geen
belangstelling voor wat de brave
knecht altijd zei en ze droop onverrich
ter zake af.
FEUILLETON:
IIIIIIIIIHIIIIIIIIIIII. lllllllllllltlllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
iiiiiiiiiniiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiii
door Maartje Zeldenrijk
16. Ik heb er hard voor moeten vechten
om zover te komen. De gebruikelijke
ontberingen zijn mij niet gespaard ge
bleven, maar ik hield vol en tenslotte
kreeg ik engagementen: eerst een paar
figurantenrolletjes, toen revuetjes. Ik
zong zo nu en dan mee en van die tijd
af dateert ook mijn connectie met Jan
Rottenberg. Hij heeft geprobeerd een
zangeres van me te maken, maar dat
lukte niet. Dus ging ik maar weer dan
sen. en dat kon ik goed. Toen ik een
aanbieding 'kreeg om een winter op het
Plein te dansen, nam ik dat aan. Zoals
gezegd; daar leerde ik Bernard ken
nen".
Ze wachtte even, voor ze verder ging.
„Interesseert het je?"
„Alles, wat jou betreft, interesseert
me".
„Dat zal wel. Ik zei je al, dat hij
vasthoudend was. zo vasthoudend, dat
het me begon te vervelen. Ik had kun
nen bewerkstelligen, dat de portier hem
niet meer zou binnenlaten, maar dat
wilde ik ook niet, want hij kwam door
gaans met een heel gezelschap en ver
teerde soms voor een klein kapitaaltje".
Ze wachtte weer, terwijl ze zich plot
seling omdraaide om op haar rug te
igaan liggen. „Op een middag kwam hij
plotseling naar m'n kamer, die ik sa
men met Bep had. Bep danste ook. Ze
was de stad in om boodschappen te
doen. Ik was spinnijdig, toen hij binnen
was en heel brutaal ging zitten. Nijdig
ook, omdat ik nog niet eens gekleed
was. Maar daar had hij geen erg in. Hij
vertelde meteen, waarom hij kwam.
Enfin, je begrijpt het misschien al: hij
vroeg me ten huwelijk. Ik weet het nog
als gisteren; de dag tevoren was ik net
twintig geworden".
„En je lachte hem uit".
„Ja, precies. Ik vond 'het een gewel
dige mop. Tranen heb ik me gelachen,
maar hij werd niet eens kwaad. Hij zei
alleen maar: Ik meen het. Ik houd van
je. Ik houd krankzinnig veel van je.
En op de dag van ons huwelijk krijg je
een bruidsschat van me. Je mag het
bedrag zelf bepalen. Dat zei hij alle
maal en ik dacht bij mezelf: Die is niet
goed snik, want ik wist toen al precies
wie hij was en wat hij deed. Ook na
tuurlijk, dat hij veel geld had. Ja, en
zo iemand gaat daar met een danseres
je uit een nachtclub trouwen. Dus ik
geloofde hem niet. Niet, dat ik bang
voor hem was. Ik had in de jaren, voor
ik een beetje betekende, al zoveel mee
gemaakt, dat geen enkele man mij meer
vrees kon inboezemen. Tenslotte kon
ik me altijd heel goed verweren, als het
nodig was. Daar was ik in getraind. Ik
zei dus alleen maar: duvel op. En als
je niet goedschiks gaat, smijt ik je er
uit".
„En hij werd natuurlijk net zo min
bang".
„Het is, alsof je hem gekend hebt. Ik
voelde niets voor hem. Ik was boven
dien. helemaal niet van plan te trouwen.
Waarom zou ik? Ik was immers pas
twintig? En ik verdiende heel behoor
lijk. Ik had niet veel voor mezelf nodig,
dus waarom zou ik m n leven verande
ren? Ik zei tegen hem: Het is nee en
het blijft nee. Hij liet zijn kaartje ach
ter. Denk er maar eens over na, zei hij,
ik kan wachten Maar herinner je mijn
woorden: ik houd ontzettend veel van
je en ik kan je een leven geven als een
prinses".
„En toen?"
Ze kwam half overeind, leunende
op haar arm. Terwijl ze de jongen aan
keek, vervolgde ze: „Ja.en toen.
Toen Bep thuiskwam, vertelde ik alles.
Ze zei: Meid, je lijkt wel gek om te
weigeren. Je wordt rijk en zult nooit
meer zorgen hebben. Alles kunnen ko
pen, wat je wilt. En die Van Poelgeest
is een knappe vent, wat wil je nog
meer? Een koningszoon soms?" Ze
zuchtte. „Ja, wat doe je dan? Je gaat er
over nadenken. Als danseresje is je toe
komst altijd onzeker. Het was februari
en in april liep mijn contract af. Ik wist
helemaal niet, of de baas het zou ver
lengen. En ik had verder geen moge
lijkheden, of het zou weer de revue
moeten zijn. Ik kon het wel een poosje
uitzingen, omdat ik gespaard had. Maar
waar af gaat en niet bij komtBep
warmde het iedere keer op, maar ik
hield niet van 'm. Ik vond hem soms
een aardige knul, maar zijn handen
waren me te beweeglijk en daar hield
ik helemaal niet van. Hij kwam zeker
drie keer in de week naar ons kijken.
Dan moest ik na afloop van mijn num
mer bij hem aan tafel komen en iedere
keer opnieuw stelde hij me de vraag,
terwijl ik even zovele keren nee ant
woordde. Toen werd het maart en wist
ik, dat mijn contract niet verlengd zou
worden. De klanten willen nu wel weer
eens iets anders zien, was zijn besluit.
Dus binnen vier weken stond ik op
straat. Misschien is hij dat te weten ge
komen. in ieder geval: half maart
was hij plotseling weer bij me op de
kamer. Op een middag. Bep was na
tuurlijk weer weg, en hoewel ze het
nooit toegegeven heeft, verdenk ik haar
ervan, dat ze zich heeft laten omkopen
om hem vrij spel te geven. Nu ja, het
doet er allemaal niet meer toe. Je be
grijpt; hij zong hetzelfde liedje. Trouw
met me, dan heb je nooit meer zorgen.
En hij herhaalde, op de dag van ons
huwelijk geef ik je een bruidsschat,
waarvan je zelf het bedrag mag bepa
len. Ik stond er toen anders voor, om
dat mijn werk bijna ten einde was, en
ik nog geen ander emplooi had. Hij zag
mijn aarzeling en daarvan profiteerde
hij. Opeens nam hij me in zijn armen
en voor ik er goed en wel erg in had,
kuste hij me. Hoewel ik enerzijds woe
dend was, vond ik zijn kus, tot mijn
eigen grote verbazing, toch prettig. Hij
kuste me nog eens en nog een keer en
toen vond ik het welletjes. Ik duwde
hem van me af. Ga zitten, zei ik, en
houd je handen thuis, anders heb je het
bij voorbaat al verknold. Ik mag dus
zelf het bedrag van mijn bruidsschat
bepalen? Hij knikte en haalde zijn
chequeboek te voorschijn. Je krijgt met
een voorschot, antwoordde hij, als je
toestemt in een huwelijk met mij Ik
vatte het humoristisch op en dacht: hij
houdt me voor de gék. Ik geloof er
niets van. Ik zei dan ook: Meneer van
Poelgeest, dit wordt een groot fiasco,
want ik houd helemaal niet van u. Ik
vind u interessant. En ik mag u wel.
Maar dat is zo ongeveer alles. En
wat zullen uw vrienden en kennissen
en familie ervan zeggen, als u met een
nachtclubdanseres voor de dag komt?
Hij lachte me uit. Kaboutertje, ant
woordde hij, je trouwt met mij, niet
met mijn familie en ook niet met mijn
vrienden. Mijn vrouw zal dezelfde ach
ting genieten als ik. In ieder opzicht.
Dat garandeer ik je. Nog meer bezwa
ren? Ik voelde, dat hij me steeds meer
in het nauw dreef. Ergens vond ik het
niet eerlijk, als ik zou accepteren, want
ik had zo het idee, dat iedereen zou
denken, dat ik hem om zijn geld trouw
de. Ik hield immers helemaal niet van
hem? Dus ik besloot een stunt uit te
halen. Ik dacht: dat doet hij natuurlijk
nooit en dan houd ik voet bij stuk. Zijn
We meteen klaar en smeert-ie 'm wel.
Dus vroeg ik hem voor de derde keer:
Ik mag dus werkelijk zelf mijn bruids
schat, zoals u dat noemt, bepalen? Hij
knikte en zwaaide nog eens met zijn
chequeboek. Mooi, besloot ik en ik be
gon te lachen. Ik weet het nog als van
daag. Dan vraag ik honderdduizend
gulden en geen cent minder".
Ronnie kwam half overeind en keek
met grote ogen naar de vrouw. Meteen
begon hij te lachen „Jeetje, Yolanda..
En hij verklaarde je natuurlijk voor
gek".
Ze schudde haar hoofd. „Hij knip
perde wel even met zijn ogen, maar
toen schroefde hij zijn vulpen los.
„Honderdduizend gulden. Best. je zult
ze hebben. Ik zal je twee procent voor
schot geven. Kim je aardige kleren ko
pen en zo. Dat is afgesproken. Op de
avond van onze trouwdag 'krijg je acht
ennegentigduizend gulden van me. In
baar geld. Hier is de cheque".
„O, Yolanda, was je er niet van
ondersteboven?"
'(Wordt vervolgd)
