Pu rol huid
FILMNIÈIIWS
Doodlopende zijweg
Hee,
da's een
goed idee,
I moet u
vaker doen
HIER IS ONS
BANKGEHEIM!
Slagroom
er QPtfd
Aluminium wasketels
De bank waar u zich thuis voelt
Fruit (sinaasappel bijv.J met slagroom. Lekker en gezellig.'
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 25 FEBRUARI 1966
VROUWENWERELDGEBEDSDAG
1966
Sinds de Vrouwenwereldgebedsdag
in 1887 voor het eerst werd georgani
seerd in Amerika, is deze dag langza
merhand niet alleen in Amerika, maar
ook in Afrika, in Azië en in Europa (in
Nederland sinds 1929) dè dag geworden,
waarop vrouwen uit de gehele wereld
en van uitéénlopende kerken zich ver
enigen in gebed.
Ook dit jaar weer wordt deze dag ge
organiseerd op de eerste vrijdag in de
z.g. lijdenstijd, vrijdag 25 februari. Het
thema voor deze gebedsbijeenkomsten
is: „Gij zijt Mijn getuigen". Voor Texel
worden ze op de volgende tijden en
plaatsen gehouden
Den Burg, Nederlands Hervormde Kerk
De Koog, Nederlands Hervormde Kerk
Oudeschild, Rooms-Katholieke Kerk
Oosterend, Nederlands Hervormde Kerk
Den Hoorn, Doopsgezinde Kerk
De Waal, Nederlands Hervormde Kerk
(kerkeraadskamer)
De Cocksdorp, Nederlands Hervormde
Kerk.
De bijeenkomsten beginnen alle om
8 uur.
AFGESLOTEN WEGEN OPDOOI
DEN HOORN Het Hoge Achterom
is wegens opdooi tot nadere aankondi
ging voor alle verkeer gesloten.
Voorts geldt voor een gedeelte van de
Westerweg bij de aansluiting op de
Kleiweg te Den Hoorn een maximum
snelheid van 30 km. per uur. eveneens
in verband met opdooi.
§2*,
PROTESTANTS INTERKERKELIJKE
GEZINSVERZORGING
De laatste tijd blijkt steeds weer, dat
er nogal wat misverstanden bestaan bij
velen over het functioneren van deze
hulpdienst. Het lijkt daarom nuttig en
kele van deze misverstanden recht te
zetten.
Het meest voorkomende misverstand
blijkt te zijn, dat men van mening is,
dat donateurs van de P.I.G. zonder
meer recht hebben op het krijgen van
gezinshulp, als deze wordt aangevraagd.
Dit is slechts in zoverre juist, dat ieder
gezin, wel of geen donateur (tussen
deze twee mag wat de hulptoewijzing
betreft, ook al door de subsidie-regeling
van Rijk en Gemeente, geen enkel on
derscheid worden gemaaktals het
in nood is, recht Ijeeft op hulp. Wat de
gezinsverzorging aangaat, wordt deze
hulp ook onvoorwaardelijk gegeven,
voor zover hulpen voorradig zijn. Het
aantal aanvragen om hulp overtreft
echter geregeld het aantal beschikbare
gezinsverzorgsters (gediplomeerd) en
gezinshulpen (ongediplomeerde krach
ten). Alle aanvragers of -vraagsters, die
de laatste tijd dan ook niet onmiddellijk
hulp hebben gekregen en voorlopig op
een „wachtlijst" werden geplaatst,
waaronder velen, die de gezinsverzor
ging geregeld door donaties steunen,
werden dan ook niet onheus bejegend,
zoals veelal hun reakties doen vermoe
den (bedankjes als donateur en boze
gezichten of woordenWij zouden
niets liever doen dan in alle gevallen
onmiddellijk en afdoende hulp te ver
lenen. Van enige bevoorrechting van be
paalde gezinnen, die wel (en soms
langdurige!) hulp kregen de laatste tijd
is dan ook geen sprake. Het heeft alleen
weinig zin op een bepaald moment
voortijdig de hulp in het ene gezin af
te breken om daardoor een ander gezin
te kunnen helpen. Wel is het o.i. zo, dat
als de gezinnen, aan wie hulp geboden
wordt, weten, dat er een voortdurende
wachtlijst is van „noodgevallen", zij
alles in het werk behoren te stellen om
op een andere manier in hulp te voor
zien (familie of buren?), waardoor de
schaarse gezinshulpen beschikbaar ko
men voor anderen. Wij van onze kant
kunnen niet meer doen dan proberen
zoveel mogelijke krachten voor ons
werk aan te trekken (elders in dit blad
kunt U weer eens een oproep om zich
beschikbaar te setllen voor dit werk
aantreffen) en voorlopig met de be
schikbare krachten hulp te bieden, waar
dit nodig en mogelijk is.
Gelukkig horen wij. dat de overkoe
peling van de vrouwenorganisaties op
Texel bezig is de mogelijkheden te be
kijken om met vrijwilligsters gezinnen,
die door ziekte van de huisvrouw in
moeilijkheden zijn gekomen en niet
direkt op andere wijze hulp kunnen
krijgen, voorlopig hulp te bieden. Dat
overigens in tijden, waarin vele gezin
nen op Texel werkelijk in nood zijn,
tientallen „seizoen-werksters" gewoon
weg in de „overbrugging" zitten te zit
ten en dus op kosten van de gemeen
schap vegeteren zonder bereid gevon
den te worden om de tijd buiten het
seizoen de gemeenschap te dienen, om
dat zij daardoor hun „overbruggings-
geld" zouden zien verdwijnen, is een
toch wel zeer aanstootgevende scha
duwzijde van onze (terecht) zo geroem
de sociale voorzieningen. In een tijd,
waarin het seizoen steeds meer vrouwe
lijke werkkrachten opslokt en waarin
dus steeds minder werkkrachten be
schikbaar zullen komen voor dit zo
noodzakelijke werk voor de Texelse
gemeenschap, lijkt het mij hoogste tijd,
dat het gemeentebestuur alle mogelijk
heden bestudeert (ik kan niet beoorde
len in hoeverre dit al of niet is ge
beurd om aan deze „sociale wan
toestand" buiten de seizoentijd om een
einde te maken. Ik ben tegen een teveel
aan overheidsdwang, maar als de so
ciale voorzieningen tot gevolg gaan
hebben, dat een gezin door ziekte van
de moeder zonder hulp zit, terwijl in
dezelfde straat een gezin is met twee
grote dochters, die beiden „in de over
brugging" lopen te zitten en die niet
genegen zijn te helpen, dan zeg ik
„Overheidsdwang is wel eens voor
slechtere dingen gebruikt". Of wordt de
overheid door haar eigen dode wetten,
die het goede beogen, gedwongen van
iedere vorm van dwang af te zien. als
die wetten in dit soort gevallen een niet
goede uitwerking hebben? Dan mogen
wij in een democratisch land niets na
laten om te maken, dat die wetten in
dit opzicht veranderd worden.
Door één en ander schijn ik wat afge
dwaald van het punt, dat ik met dit
stukje beoogde, maar dat is niet meer
dan schijn. Mijn bedoeling was begrip
te vragen bij de Texelaars voor de
moeilijkheden van bestuur en leidster
van de P.I.G., waarvan de oorzaken,
gezien het oordeel van velen, zo vaak
niet gezocht worden, waar ze liggen, nl.
in onze (niet altijd in gunstige zin) ver
anderende samenleving, maar in de
onwil of het onbegrip van leidster en
bestuur, op wie dan die velen hun ge
prikkeldheid en wanhopigheid, als er
geen hulp geboden kan worden (op zich
zlef begrijpelijke reactie-verschijnse
len!), menen te mogen en te kunnen af
reageren. Een beetje meer begrip lijkt
me in vele gevallen niet te veel ge
vraagd.
L. Koopmans,
voorzitter P.I.G.
DIËETSPREEKUUR OP TEXEL
Zoals velen misschien reeds weten,
wordt om de twee maanden op ons
eiland, te Den Burg in 't Groene Kruis-
gebouw, een Diëetspreekuur gehouden.
Dit spreekuur, dat wordt gehouden
door de diëtiste van de Provinciale
Noordhollandse Vereniging „Het Witte
Kruis", mejuffrouw W. C. A. Appel
doorn, is toegankelijk voor diegenen,
die advies nodig hebben bij de opstel
ling of regeling van hun dieet.
Op voorwaarde echter, dat zij een
schriftelijke verwijzing van hun huis
arts aan de diëtiste kunnen tonen.
Mocht U belangstelling hebben voor
dit spreekuur i.v.m. het diëet van Uzelf
of één van Uw gezinsleden, bespreekt
U dit dan met Uw huisarts. Voor hen,
die één of meer keren op het spreekuur
geweest zijn en voor controle terug
moeten komen, geldt; Ga ook voor con
trole terug en laat mejuffrouw Appel
doorn niet vergeefs op U wachten.
Het eerstvolgende spreekuur zal ge
houden worden op dinsdag 1 maart a.s.
van 13.00- 15.30 uur en vervolgens op
iedere eerste dinsdag van de oneven
maanden.
AANVULLENDE AGENDA
Aanvullende agenda voar de verga
dering van de raad der gemeente Texel,
te houden op vrijdag 25 februari 1966.
Texel, 21 februari 1966.
De burgemeetser van Texel,
C. De Koning
33a. Overdracht van het beheer en on
derhoud van enkele parkeerterreinen
aan het Staatsbosbeheer.
36a. Wijziging van de begroting van het
grondbedrijf voor 1966
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 2 maart a.s. worden de moe
ders van Oudeschiid en Den Burg verwacht:
Oudeschild van 13.00 - 13.30 uur; daarna Deu
Burg tot 15.15 uui.
Zaterdag-, zondag- en woensdag
avond draait in het City-theater de
oorlogsiilm „De trein". Het verhaal
speelt in Frankrijk in augustus 1944,
toen onder Hitiers bezettingslegers
grote opschudding heerste in verband
met de vanuit Normandie oprukkende
gealliëerde troepen.
In opdracht van o.a. Göring verzame
len de Duitsers Franse kunstschatten
om ze naar Duitsland te brengen. Or
ganisator van een transport schilderijen
is kolonel Frans von Waldheim die
woedend is als hij hoort, dat de beno
digde trein van het dienstrooster is ge
nomen omdat er troepen mee vervoerd
moeten worden Als het tenslotte toch
lukt de trein voor het schilderijen
transport te charteren, komt het Franse
verzet in actie. De trein moet worden
opgehouden. Vele van de pogingen mis
lukken, maar tenslotte zijn de verzets
mensen de Duitsers toch te slim af. Toe
gang boven 14 jaar.
Liefhebbers van wild-west kunnen
hun genoegen doen met „John Slaugh
ter schiet weer raak", die zondagmid
dag wordt vertoond. Ranger Slaughter
is gewond geraakt bij een bankoverval,
die de beruchte Barko-bende heeft uit
gevoerd. Slaughter heeft gezworen zijn
vriend, die daarbij om het leven kwam,
te zullen wreken. Het plan lukt: de
bende wordt uitgeroeid. (In kleuren
toegang boven veertien jaar).
Dinsdagavond 8.15 uur „Vader van
een soldaat" (Zie beschrijving elders in
dit blad).
25 jaar garantie!
15 1. 27,50 45 1. 51,50
34 1. 42,50 50 1. 59,50
40 1. 46.50 55 1. 65,50
Ook verkrijgbaar voor
elektrische verwarming.
Bakker's Ijzerhandel
Den Burg: Binnenburg 11. Den Helder: Koningstraat 7
U mag het ook weten: de N.M.B. is de bank waar ieder
een zich thuis voelt. Een simpel „geheim". Maar de
cliëntenkring van de N.M.B. groeit er gestadig door.
Bedrijven, klein en groot, beleggers, spaarders... zij NEDERLANDSCHE
weten hun belangen in vertrouwde handen! MIDDENSTANDSBANK
FEUILLETON
door
Gré de Boer
20. „Snapt u dan niet, moeder, dat wij
er schade door zullen lijden? Onze
zaak? Er bleven al mensen weg, toen de
geruchten over vader en die meid de
ronde deden. Alsof ik er wat aan kan
doen. En wat denkt u, dat nu het gevolg
zal zijn?"
„Dat je misschien nog meer klanten
kwijt raakt. Dat zijn mensen, die alleen
maar in het klem kunnen denken.
Gaan jij en Hennnie er een boterham
minder om eten? Dan mag je hier ko
men. Je hoeft mij niet te vertellen, hoe
bepaalde mensen in zulke opzichten
reageren. Trek je er niets van aan, dat
is de enige raad, die ik je kan geven".
„U denkt er nogal gemakkelijk over,
he?" sneerde Jaap.
„Hoe ik er over denk, Jaap, zul je aan
mij met merken. Als een van mijn kin
deren hierdoor schade lijdt, weet hij of
zij, waar men terecht kan: in het ouder
lijk huis. Maar ga niet schelden op je
vader, want dat neem ik met. Dat heb
ben wij jullie niet geleerd".
De twee jongsten hadden er zwijgend
bij gezeten, Nelie huilend vanwege de
consternatie. Henk zwijgend, met een
norse trek op zijn gezicht. Zelf had hij
ook al ondervonden, wat het zeggen
wil een vader te hebben, die in op
spraak was geraakt. Zijn kleine Netteke
was plotseling vertrokken van het kas
teel. Toen hij er in de vooravond naar
toe was gefietst, zoals dat de laatste tijd
een paar keer in de week geschiedde,
had men hem bij de ingang opgevan
gen. De huisknecht, die iedere bewoner
van het stadje vanuit de hoogte bezag,
omdat niemand in rang gelijk stond met
zijn meester en meesteres, had de be
zoeken van de jonge proleet, zoals hij
Henk Hartog noemde, met lede ogen
aangezien, doch als een goede huis
knecht had hij nooit iets laten merken.
Als mevrouw zo dwaas was om het volk
binnen te halen en zelfs toestond, dat
deze puber de dochter des huizes het
hof maakte, was dat haar zaak. Maar
nu was het afgelopen. Hij had altijd
geweten, dat iets dergelijks niet in
overeenstemming was met de maat
schappelijke positie, waarin meneer van
Dongen Meerveld verkeerde. Zodat
Henk in de deuropening de weg ver
sperd vond door Willem, de huisknecht,
die hem op hoge toon meedeelde, dat
de „freule" Willem sprak over Nettie
altijd als de freule vertrokken was
naar een kostschool in Zwitserland, zo
dat zijn bezoeken aan het kasteel ver
der geen zin meer zouden hebben.
Henk was stom verbluft geweest.
„Maar mag ik mevrouw dan even spre
ken? Ik weet niet eens het adres van
Nettie!"
„Mevrouw heeft me opgedragen u
deze mededeling te doen. Goeden
avond". Gelijk werd de deur voor
Henk's neus gesloten.
Op weg naar huis begreep hij de oor
zaak. Dit is vaders schuld, dacht hij
Door wat vader gedaan heeft, ben ik
onmogelijk geworden op het kasteel en
Nettie's ouders hebben haar naar een
kostschool gestuurd om te voorkomen,
dat wij elkander nog langer ontmoeten.
Dus zat hij nu thuis, zwijgend, inwen
dig misschien even woedend als Jaap
het uiterlijk had laten merken. Maar
Henk was de tegenvoeter van zijn broer.
Hij verkropte alles alleen, bleef geslo
ten, omdat hij niet wilde, dat anderen
zijn nederlaag te weten zouden komen.
Trouwens op de straat had hij de
laatste dagen ook al gemerkt, dat ieder
een het wist. En daarom keken som
mige jongens en meisjes hem meewarig,
een enkele spotlachend aan. Toen hij
gisteravond in de cafetaria was geko
men, wérden de gesprekken even ge
staakt en werd hij veelbetekenend aan
gekeken. Zelfs de nieuwe dienstertje,
die nauwelijks op de hoogte kon zijn
van de plaatselijke gebeurtenissen, om
dat ze nog geen drie weken hier werk
te, had hem met een eigenaardige, on
derzoekende blik aangekeken.
Daags na Sinterklaas waren Elsje en
Dina met hun echtgenoten naar het
ouderlijk huis gereden. Jaap had ze ge
beld en op de hoogte gesteld van de
feiten. Er aan toevoegend: „Met moeder
is geen land te bezeilen. Ze neemt hem
nota bene nog in bescherming".
In de bus dacht Dina over deze woor
den na. Ik kan haar niet eens ongelijk
geven. Per slot van rekening is zij de
enige, die het hoofd koel houdt. Net iets
voor mam. Iedereen raakt in paniek,
smetteloos zuiver
Het was tot veler verwondering Her
man Kedde, die van mening was, dat
men de hele historie niet al te zwaar
moest tillen. Hij was met vrouw en
kind uit Zeeland overgekomen om de
Kerstdagen bij zijn schoonmoeder door
te brengen. Ook hij was op de hoogte
gesteld door Jaap. Maar hij reageerde
heel anders. Herman, die uit een streng
calvinistisch milieu kwam en een broer
had, die predikant was m een der
Zeeuwse stadjes, oordeelde niet en ver
oordeelde evenmin. „Het is een onaan
gename situatie, maar het past ons niet
als rechter te gaan optreden. In de eer
ste plaats moeten we het niet al te
zwaar opvatten. Dit is een bevlieging,
die wellicht van korte duur is. We be
hoeven bovendien ook niet het ergste
te denken".
„Wat bedoel je daarmee7" informeer
de Jaap argwanend.
„Wel, dat vader wel spoedig terug zal
komen. Zulke dingen komen vaker voor
in het leven".
Jaap schudde vol verbazing zijn
hoofd. „Ik ken jou gewoon niet meer
Zo gemakkelijk als jij het opvat
hoe denk je, dat de mensen in de stad
reageren? Klanten blijven uit mijn zaak
en
„Jij trekt dit in het persoonlijke vlak.
zwager. Dat is het egoïsme, wat in de
mens leeft. Ook in mij. Ik ben hele
maal niet beter Als iedereen in jouw
winkel was gekomen met een lach en
gezegd had: „Jonge, jonge, Hartog, die
vader van jou.... dat is me er ook
eentje.lust nog een groen blaadje
en gaat het bovendien oppeuzelen
wat een olijke schuinsmarcheerder, die
ouwe baasha, ha, haDan had
je meegelachen, misschien als een boer
met de klassieke kiespijn, maar je had
je klanten vast niet de winkel uitgezet.
Bovendien zou je er zelf, na zulke reac
ties anders over gaan denken. Minder
scherp. En je was niet boos geworden.
Althans niet erg Om moeder zou je het
wel erg gevonden hebben, maar diep in
je hart als man zou je de daad van
vader hebben kunnen begrijpen".
De verwondering bij Jaap had nu het
toppunt bereikt. „Jij bent getikt, weet
je dat? Jij bent zwaar getikt".
(Wordt vervolgd)
Jaap natuurlijk helemaal uit angst voor
zijn zaak. Misschien nog meer uit angst
voor zijn schoonouders. Hoe zou ik zelf
zijn, als Okke er met een ander van
door ging? Ik zou vast een week zitten
snotteren van ellende. Maar mam is
niet zo.
De kinderen kusten hun moeder zwij
gend. Veel woorden waren ook niet no
dig om elkaar te troosten. Later, toen
ze aan de koffie zaten, opperde Piet:
„Kunnen we er niets aan doen? Waar
zijn ze eigenlijk heen?"
Niemand wist het. De vader van Jos
had verteld, dat zijn dochter op een
avond, een paar dagen vóór Sinterklaas,
in allerijl twee koffers had volgestouwd
met kleren en was weggegaan. „De
mensen kletsen me teveel in dit ellen
dige stadje. Ik ga er vandoor. U zult
wei zien of en wanneer ik terugkom".
Maar niemand wist, waarheen het
tweetal was gegaan.
Het expertisebureau in Den Haag
was blijkbaar ook al op de hoogte, want
enkele dagen na Sinterklaas was er een
meneer uit Den Haag geweest om te
vernemen of inderdaad de heer Hartog
de laatste dagen niet gewerkt had. En
wist niemand nu, waar hij was? Nou.
hij zou in Den Haag rapport uitbrengen.
Mevrouw Hartog kreeg wel bericht.
