Dit is gewoon B een fijne jas bonnie bit i Voluma-Excellent elektronische orgel Doodlopende zijweg BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF Herenmode Moerbeek uw modehuis F. Stark Elektr. Industrie De Tak m TEXTIELHUIS ZEGEL mm SI TWEEDE BLAD TEXELSE COURANT VRIJDAG 1 APRIL 1966 We hoeven er niet zo'n drukte van te maken. Werkelijk fijn is een tilbu.'iy regenjas! Zwierige allure, modern van lijn en natuurlijkdoelmatig (u ként de "Jëxlenkd-voordelen wel!) I Klassieke regenjas f 79. Terlenka regenjassen van f 49.75 tot f 89.-- ti lb uly Meer dan 140 vooraan staande kledingmagazijnen garanderen U topmode met Tilbury-Terlenka. Bezoekt de DEMONSTRATIE van het gg het elektronische orgel niet natuurlijke eigenschappen g S| a.s. zaterdag 2 april van 2 - 6 uur J en van 7.30 - 9.30 uur in het M S Ge houw voor Chr. Belangen te g IH Oesterstraat 21, =1 tel. 4d6 of 391, Ül Oosterend Oosterend. Oesterstraat 25, B tel. 495, H Oo6tereud H Damesbonneterie Behaaglijk en elegant. Twin-set van Bonnie Bit, om héél vaak met véél plezier te dragen. En een lijn zo slank! Fully-fashioned, als alles van Bonnie Bit. Koesterzacht, van soepele zuivere wol.Krimpwerend, dus makkelijk wasbaar. In boeiende modetinten. Wilt u zeker zijn van Bonnie Bit in zuiver scheerwol Let dan op het ingenaaide Bonnie Bit etiket met het internationale Wolmerk. Het Wolmerk geeft u de garantie voor Bonnie Bit in sympathieke wol DEN BURG - OUDE SCHILD „Heuvel der verschrikking" heet de oorlogsfilm, die zondag- en dinsdag avond in het City-theater wordt ver toond. Het is een rolprent, waarin men een der hoofdrollen kan zien spelen door Sean Connery, nu eens niet als James Bond. De inhoud; De gevange nen van een militair strafkamp van het Britse leger in Noord-Afrika worden geterroriseerd door de tirannieke ser geant-majoor Wilson, bijgestaan door enkele sergeants. Een „strafmaatregel" is het uitputten van de gevangenen door ze herhaaldelijk tegen het mulle zand van een heuvel op te laten kruipen Aan het terreurregime komt een eind als vijf nieuwelingen arriveren, ook om een „heropvoeding" te ondergaan. Enkelen bezwijken, maar de anderen laten het er niet bij zitten en binden de strijd aan. (Toegang boven 18 jaar). Verraders worden ontmaskerd en slavinnen worden bevrijd in „De Sla- venkoopman", een film die men zater dagavond en zondagmiddag kan zien. De geschiedenis neemt een aanvang als in tegenwoordigheid van zijn zoon Daikor en dochter Soraya, koning Sandor wordt vermoord door een groep verraders onder leiding van Ganor. Daikor wordt gevangen gezet en Soraya wordt als buit meegevoerd. De mooie prinses blijft het middelpunt van deze spannende Oosterse geschiedenis. Na- LENTE WANDELTOCHT OP TWEEDE PAASDAG De lentewandcltocht, die vorige week zondag gehouden zou worden, maar toen wegens het zeer slechte weer moest worden uitgesteld, zal nu tweede paasdag worden gehouden. In het vorige nummer meldden wij, dat de tocht waarschijnlijk zondag zou worden gehouden, doch dit stuit op bezwaren. De tweede paasdag werd ge kozen op verzoek van degenen, die van de voorinschrijving gebruik hebben ge maakt en a.s. zondag aan de Palmpaas- optocht willen deelnemen. BOOTDIENSTREGELING N.V. TESO Werkdagen Van Texel: ö.Gü 7.00 8.00 9.00 10 00 12.00 13.00 14.00 15.00 16.00 17.00 18 00 20.00 v.DenHelder 6.30 7.30 8.30 9.30 10.30 12.30 13.30 14.30 15.30 16.30 17.30 19 10 21.00 Zon- en alg. erkende Chr. feestdagen; van Texel: 8.00 9.00 10.00 12 00 13.00 1500 16.00 17.00 18.00 20.00 v.DenHelder 8.30 9.30 10 30 12.30 13.30 15.30 16.30 17.30 19.10 21.00 tuurlijk wordt ze tenlotte in eer her steld, maar er is heel wat bloed vergo ten voordat het zover is. (In kleuren toegang boven 14 jaar). FEUILLETON door Gré de Boer 27. „Dank je, Tinie. De kwestie is.... Daarom was ik bij de bushalte, zie je? Het is.ik wil, dat je het weet. Mis schien stel ik me opnieuw aan als een idioot, maar ik zal echt van je afblijven. Tinie.kunnen we niet samen gaan? Ik zou graag willen, dat je mijn meisje werd. Ik vind je zo lief, snap je? Dat. van gisteren.dat vond ik naderhand zo stomMaar het kwam zo maar in me op. ik weet zelf niet, hoe het kwam. Ik kan er beslist geen verklaring voor vinden. Ik heb een goeie baan, Ti nie. En ik heb een plan. Dat is zo maar vanmorgen in me opgekomen. Dat ver tel ik nog wel eens. Als dat lukt, zou ik genoeg verdienen om te kunnen trou wen. Natuurlijk wachten we nog een tijdje. Je zit met een huis en zo. Ik praat onzin, he? Maar ik houd echt van je, Tinie. Erg veel. Wat denk je? Als je nee zegt, hoef je niet bang te zijn, hoor. Ik heb beloofd, dat ik niet aan je zal ko men. En ik doe het ook niet Daar kun je beslist van opaan. Je zit net zo veilig naast me, als in de bus. Nou.enfin, je weet het nu. Ik heb je gisteren ge zoend, denk ik, omdat iknou ja, daarom natuurlijk. Snap je?" Ze zat met haar handen om haar tasje geklemd voor zich uit te kijken. Natuurlijk mocht ze hem wel. Toen een half uur na zijn vertrek de ruiker bloe men gebracht was en ze zijn kaartje gelezen had, was het warm geworden in haar binnenste. Ze had meteen be grepen: Hij heeft er echt spijt van. Door deze geste was hij een stuk gestegen in haar achting. Maar de jongen moest goed begrijpen, dat ze van dergelijke vrijpostigheden niet gediend was. Zo dra hij zich weer in de cafetaria ver toonde, zou ze hem dat duidelijk aan het verstand brengen. Doch toen ze vanavond zijn smekende blik zag in zijn gezicht, smolt alles ineens weg. Op hem kon je niet kwaad worden. Hij was niet lang gebleven. Om half negen was hij weer vertrokken, de beide meisjes jo viaal groetend. Ze mocht hem inderdaad graag. Uit alles bleek wel, dat hij een keurige jongen was. En die wilde zoen, die hij haar gegeven had, was niet eens onprettig geweest. Ze voelde nog die stevige armen om zich heen. Lange tijd klonk alleen het geluid van de regelmatig zoemende motor. Ze keek voor zich uit naar de tegenliggers, die snel naderden en dan opeens gepas seerd waren. Het was niet druk meer. Toen ze bleef zwijgen, zei de jongen: „Het is zeker nee, hé? Daar was ik bang voor. Het zal mijn reputatie wel zijn. Om wat mijn vader gedaan heeft. Ik neem het je niet kwalijk, hoor. Ze doen allemaal zo in de stad. Je hebt het zelf zat gemerkt, denk ik, in het cafetaria. Jongens, waar ik vroeger best mee over weg kon, kijken me al lang niet meer aan. De meisje lachen me uit, als ik een praatje met ze begin, of draaien zich om. Zelfs op de catechisatie van de winter kon ik het merken. Niemand ging er ooit naast me zitten. Vroeger waren we altijd een clubje jongens en meisjes. Sinds.sinds december vorig jaar is dat ineens afgelopen. Vroeger was het altijd: Hallo, Henk. Of: Ha, die Henk. Tegenwoordig knikken ze alleen maar. Nu ja, ik raak er aan gewend. Het kan me eigenlijk geen barst schelen, zie je? Maar jijjij bent niet van ons. Ik bedoel; niet een stedeling. Jij komt uit Zwolle. Jij staat er heel anders tegenover. En ik.... ik begon je lief te vinden. Ook omdat jij altijd vriende lijk tegen me bleef. Heel anders dan Ida. Misschien voelt ze zich nu, omdat ze verkering heeft met die zoon van Oldenburg, de smid. Pa Oldenburg zal er wel gauw mee ophouden. Dan kan zij mevrouw gaan spelen in de zaak. O, ik gun het haar best, hoor. Ik heb niks te gen Ida, vast niet. Ik geloof wel, dat ze geschikt zal zijn voor de zaak. Voor de klanten. Ze zweeg nog altijd, proberend haar gedachten te ordenen. Als ik zou moe ten kiezenneem nu eens aan, dat ik op de een of andere manier gedwon gen werd een jongen te kiezen. Dan was het vast Henk. O ja, dat weet ik nu zeker. Ik mag hem, dat weet ik. En ik ken hem zolang ik in de cafetaria werk. Ik weet toch. dat ik het prettig vond, toen ik hem vanavond zag binnenko men? „Ziezo. ik had beter m'n mond kunnen houden, dat snap ik nu wel. Maar ik kijk je er niet lelijk om aan, hoor, vast niet. Ik weet het nu wel Och, als ik goed nagedacht had, zou ik geweten hebben, dat het een teleurstel ling werd voor me. Enfin, ik hoop, dat we goeie vrienden blijven. Ik bedoel: in de cafetaria. Ik breng je netjes thuis, voor de deur. Scheelt je zeker een half uur vanavond. De bussen zijn allemaal laat vandaag. Dat komt door die weg- omlegging aan de andere kant van de stad. Je bent nu zeker nog voor twaal ven thuis. Slaapt je vriendin dan al? Wat doet die eigenlijk voor werk?" Ze hoorde maar met een half oor, wat hij zei. Doch op een gegeven ogenblik legde ze haar hand weer op zijn arm. „Henk", zei ze met schorre stem. „Zet de auto eens aan de kant ergens". Hij draaide zich naar haar toe, maar in het donker kon hij haar gezicht ter nauwernood zien. Doch gelijk minderde hij vaart en op een parkeerstrook stopte hij. De motor viel uit. Vlak langs de kleine wagen raasde een vrachtwagen PLATTELANDSVROUWEN HIELDEN GEZAMENLIJKE AVOND Voriqe week werd in de gymna stiekzaal van de HHBS te Den Burg een gezamenlijke avond gehouden van de afdeling Texel en De Cocksdorp-Eier- land van de Ned. Bond van Platte landsvrouwen. Begonnen werd met een toneelstukje, gespeeld door de dames uit Den Burg, en getiteld „Klok slag tien". Daarna volgde een quiz, die werd geleid door de presidente van De Cocksdorp-Eierland, mevr. W. Kikkert- Neutehoom. Met één punt verschil werd het wedstrijdje door Den Burg gewonnen. Dertiq dames deden ver volgens mee aan een creatief spel, waarhij zij hun fantasie de vrije loop mochten laten. Na de pauze kwam mevrouw 't Hart- Waiboer uit Burgerbrug aan het woord. Mevrouw 't Hart, die lid is van het pro vinciaal bestuur, vertelde iets over de gang van zaken in provinciaal- en 'hoofdbestuur, hetgeen stellig nuttig was. „Alle afdelingen moeten een keer worden bezocht", aldus mevrouw 't Hart, die opmerkte dat het op Texel wel heel makkelijk ging: twee vliegen in een klap. Tot besluit bracht Den Burg een to neelstukje „De anonieme brief", met medewerking van de heer L. v.d. WuLp, die als enige heer voor het voetlicht verscheen Deze gezamenlijke avond mag zeker zeer geslaagd worden ge noemd, getuige ook het zeer grote aan tal aanwezigen: 130 dames. Het ver dient aanbeveling iets dergelijks in de naaste toekomst nog eens te organi seren. met een aanhangwagen voorbij. Ze voelden de zuiging. Het geluid stierf weg. Ze had nog steeds haar hand op zijn arm Nu stak ze die door zijn arm en legde haar hoofd op zijn schouder. „Jij bent dommer dan ik dacht, Henk", be gon ze op zachte toon. „Als jij veron derstelt, dat ik nee zou zeggen om het geen je vader gedaan heeft, dan zet je me op één lijn bij de anderen. Eigenlijk is dit een belediging voor me. Daar zou ik kwaad om moeten zijn, maar dat wil ik niet. Je bent bitter geworden door alle onheuse bejegeningen. Ik denk te rug aan die vechtpartij, bijvoorbeeld. Maar heb jij ooit redenen gehad om te denken, dat ik net zo ben als jouw stadsgenoten? Is er ooit in mijn houding iets geweest, dat deze veronderstelling rechtvaardigt?" „Nee, dat niet, maar. „Wat maar?" „Dat is toch te begrijpen? Als je niet anders merkt dan minachting om je heen, raak je er immers aan gewoon? Wat ga je dan denken? Iedereen oor deelt hetzelfde". „Maar ik niet, Henk. Ik mag je wel. Dacht je, dat ik ooit iemand van de be zoekers op mijn kamer gelaten zou hebben, zoals ik jou gisteren binnen liet? Dat was al een bewijs van mijn speciale voorkeur. Ik zal je nog meer bewijs geven. Draai je gezicht eens naar me toe". Hij deed het. Ze kon de verrassende verwondering in zijn ogen niet zien, maar met haar vrije hand trok ze zijn hoofd naar. zich toe en drukte haar lip pen op de zijne. „Moet ik nog meer zeggen, jij dom me, achterdochtige jongen?" „Tinie. dat is.... dat isik ik geloof er niets van.Doe het nog eens?" „O.... v/at ben jij een uitgekookte, zeg!" Maar ze kuste hem nogmaals en toen hij niets terugdeed, vroeg ze ver wonderd: „Zeg, heb je plotseling een verlamming in je armen gekregen?" Hij lachte. „Ik heb m'n woord gege ven, dat ik je niet zou aanraken in de auto, dus. Ze vleide zich opnieuw dicht tegen hem aan. „Bij deze ontsla ik je van je belofte", fluisterde ze, terwijl ze zich rood voelde worden. HOOFDSTUK 13. In juli begon de zomer heet te wor den. In de garage, onder het matglazen dak, was de hitte 's middags ongeveer te snijden. Ondanks het feit, dat Henk onder zijn overal alleen maar een hemd en een shortje aan had, dreef hij van de transpiratie. Een proefritje van een kwartiertje was al een verademing. En op de rit naar huis, aan het einde van de dagtaak, had hij de twee zijruiten omlaag gedraaid om maar zoveel moge lijk van de wind te kunnen profiteren. (Wordt vervolgd) WUr 165. Het valt gemakkelijk te begrijpen, dat er de volgende ochtend in trams, treinen, bussen, winkels, kantoren en café's een knap woordje werd gespro ken over het heugelijke feit, dat Karei Kleuntjes weer zou meedoen in het na tionale team. Het meest van al werd echter gesproken in de sigarenwinkel van Willem de Pruymer, waar het pu bliek zich gewoonlijk van voetbalkaart jes kon voorzien. Willem de Pruymer werd algemeen beschouwd als een „kenner", wat hij te danken had aan het feit, dat hij driemaal voor Bonckelho- veniers VII had gespeeld, voordat de elftalcommissie hen? er uitschopte. Hij had er veel verstand van, wat wel blijken mocht uit de wijze, waarop hij gewoonlijk zijn hand voor zijn mond hield, als hij over voetbalproblemen sprak. „Let eens op mijn woorden. fluisterde Willem deskundig, „Nou Ka- rel weer meedoet, zal alles héél anders gaan Een van de klanten kon dat blijkbaar goed vatten en zei met een knipoogje vol sluwe verstandhouding: „Je hebt gelijk, Willem. Alles gaat héél anders. En als ik zou mogen zeggen, wat ik weet Tja, dat hield die klant jammer ge noeg binnenboord, zodat we rustig moe ten afwachten wat er nu verder zal gaan geschieden. In de eerste plaats ge schiedde het dat de aanplakker Jacobus J. Kleeflikker een biljet aanplakte, waarop duidelijk te lezen stond, dat het nationale team een oefenwedstrijd zou gaan spelen tegen de Fiorenza Boys. „Hoeraaaaü! riepen de mensen geest driftig. „Dan komt de beroemde Alfredo Pinanti ook!" Het was allemaal werkelijk waar. Al fredo Pinanti zou ook meekomen. Men had destijds in Italië natuurlijk gauw genoeg gemerkt, dat men een verkeerde had aangehouden. Toen was Alfredo na tuurlijk bijzonder snel weer losge laten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1966 | | pagina 5