Dit is gewoon B
een fijne jas
bonnie
bit
i
Voluma-Excellent
elektronische orgel
Doodlopende zijweg
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
Herenmode Moerbeek
uw modehuis
F. Stark
Elektr. Industrie De Tak m
TEXTIELHUIS ZEGEL
mm SI
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 1 APRIL 1966
We hoeven er niet zo'n drukte van te maken.
Werkelijk fijn is een tilbu.'iy regenjas!
Zwierige allure, modern van lijn en
natuurlijkdoelmatig
(u ként de "Jëxlenkd-voordelen wel!) I
Klassieke regenjas f 79.
Terlenka regenjassen
van f 49.75 tot f 89.--
ti lb uly
Meer dan 140 vooraan
staande kledingmagazijnen
garanderen U topmode
met Tilbury-Terlenka.
Bezoekt de DEMONSTRATIE
van het
gg het elektronische orgel niet natuurlijke eigenschappen g
S| a.s. zaterdag 2 april van 2 - 6 uur J
en van 7.30 - 9.30 uur in het M
S Ge houw voor Chr. Belangen te g
IH Oesterstraat 21,
=1 tel. 4d6 of 391,
Ül Oosterend
Oosterend.
Oesterstraat 25, B
tel. 495, H
Oo6tereud H
Damesbonneterie
Behaaglijk en elegant.
Twin-set van Bonnie Bit, om héél vaak met
véél plezier te dragen. En een lijn zo slank! Fully-fashioned,
als alles van Bonnie Bit. Koesterzacht, van soepele
zuivere wol.Krimpwerend, dus makkelijk wasbaar.
In boeiende modetinten. Wilt u zeker zijn van
Bonnie Bit in zuiver scheerwol
Let dan op het ingenaaide Bonnie Bit etiket
met het internationale Wolmerk. Het Wolmerk geeft
u de garantie voor Bonnie Bit in sympathieke wol
DEN BURG - OUDE SCHILD
„Heuvel der verschrikking" heet de
oorlogsfilm, die zondag- en dinsdag
avond in het City-theater wordt ver
toond. Het is een rolprent, waarin men
een der hoofdrollen kan zien spelen
door Sean Connery, nu eens niet als
James Bond. De inhoud; De gevange
nen van een militair strafkamp van het
Britse leger in Noord-Afrika worden
geterroriseerd door de tirannieke ser
geant-majoor Wilson, bijgestaan door
enkele sergeants. Een „strafmaatregel"
is het uitputten van de gevangenen door
ze herhaaldelijk tegen het mulle zand
van een heuvel op te laten kruipen Aan
het terreurregime komt een eind als
vijf nieuwelingen arriveren, ook om een
„heropvoeding" te ondergaan. Enkelen
bezwijken, maar de anderen laten het
er niet bij zitten en binden de strijd
aan. (Toegang boven 18 jaar).
Verraders worden ontmaskerd en
slavinnen worden bevrijd in „De Sla-
venkoopman", een film die men zater
dagavond en zondagmiddag kan zien.
De geschiedenis neemt een aanvang als
in tegenwoordigheid van zijn zoon
Daikor en dochter Soraya, koning
Sandor wordt vermoord door een groep
verraders onder leiding van Ganor.
Daikor wordt gevangen gezet en Soraya
wordt als buit meegevoerd. De mooie
prinses blijft het middelpunt van deze
spannende Oosterse geschiedenis. Na-
LENTE WANDELTOCHT
OP TWEEDE PAASDAG
De lentewandcltocht, die vorige week
zondag gehouden zou worden, maar
toen wegens het zeer slechte weer
moest worden uitgesteld, zal nu tweede
paasdag worden gehouden.
In het vorige nummer meldden wij,
dat de tocht waarschijnlijk zondag zou
worden gehouden, doch dit stuit op
bezwaren. De tweede paasdag werd ge
kozen op verzoek van degenen, die van
de voorinschrijving gebruik hebben ge
maakt en a.s. zondag aan de Palmpaas-
optocht willen deelnemen.
BOOTDIENSTREGELING N.V. TESO
Werkdagen
Van Texel: ö.Gü 7.00 8.00 9.00
10 00 12.00 13.00 14.00 15.00
16.00 17.00 18 00 20.00
v.DenHelder 6.30 7.30 8.30 9.30
10.30 12.30 13.30 14.30 15.30
16.30 17.30 19 10 21.00
Zon- en alg. erkende Chr. feestdagen;
van Texel: 8.00 9.00 10.00 12 00
13.00 1500 16.00 17.00 18.00
20.00
v.DenHelder 8.30 9.30 10 30 12.30
13.30 15.30 16.30 17.30 19.10
21.00
tuurlijk wordt ze tenlotte in eer her
steld, maar er is heel wat bloed vergo
ten voordat het zover is. (In kleuren
toegang boven 14 jaar).
FEUILLETON
door
Gré de Boer
27. „Dank je, Tinie. De kwestie is....
Daarom was ik bij de bushalte, zie je?
Het is.ik wil, dat je het weet. Mis
schien stel ik me opnieuw aan als een
idioot, maar ik zal echt van je afblijven.
Tinie.kunnen we niet samen gaan?
Ik zou graag willen, dat je mijn meisje
werd. Ik vind je zo lief, snap je? Dat.
van gisteren.dat vond ik naderhand
zo stomMaar het kwam zo maar
in me op. ik weet zelf niet, hoe het
kwam. Ik kan er beslist geen verklaring
voor vinden. Ik heb een goeie baan, Ti
nie. En ik heb een plan. Dat is zo maar
vanmorgen in me opgekomen. Dat ver
tel ik nog wel eens. Als dat lukt, zou ik
genoeg verdienen om te kunnen trou
wen. Natuurlijk wachten we nog een
tijdje. Je zit met een huis en zo. Ik praat
onzin, he? Maar ik houd echt van je,
Tinie. Erg veel. Wat denk je? Als je nee
zegt, hoef je niet bang te zijn, hoor. Ik
heb beloofd, dat ik niet aan je zal ko
men. En ik doe het ook niet Daar kun
je beslist van opaan. Je zit net zo veilig
naast me, als in de bus. Nou.enfin,
je weet het nu. Ik heb je gisteren ge
zoend, denk ik, omdat iknou ja,
daarom natuurlijk. Snap je?"
Ze zat met haar handen om haar
tasje geklemd voor zich uit te kijken.
Natuurlijk mocht ze hem wel. Toen een
half uur na zijn vertrek de ruiker bloe
men gebracht was en ze zijn kaartje
gelezen had, was het warm geworden
in haar binnenste. Ze had meteen be
grepen: Hij heeft er echt spijt van. Door
deze geste was hij een stuk gestegen in
haar achting. Maar de jongen moest
goed begrijpen, dat ze van dergelijke
vrijpostigheden niet gediend was. Zo
dra hij zich weer in de cafetaria ver
toonde, zou ze hem dat duidelijk aan
het verstand brengen. Doch toen ze
vanavond zijn smekende blik zag in zijn
gezicht, smolt alles ineens weg. Op hem
kon je niet kwaad worden. Hij was niet
lang gebleven. Om half negen was hij
weer vertrokken, de beide meisjes jo
viaal groetend. Ze mocht hem inderdaad
graag. Uit alles bleek wel, dat hij een
keurige jongen was. En die wilde zoen,
die hij haar gegeven had, was niet eens
onprettig geweest. Ze voelde nog die
stevige armen om zich heen.
Lange tijd klonk alleen het geluid
van de regelmatig zoemende motor. Ze
keek voor zich uit naar de tegenliggers,
die snel naderden en dan opeens gepas
seerd waren. Het was niet druk meer.
Toen ze bleef zwijgen, zei de jongen:
„Het is zeker nee, hé? Daar was ik bang
voor. Het zal mijn reputatie wel zijn.
Om wat mijn vader gedaan heeft. Ik
neem het je niet kwalijk, hoor. Ze doen
allemaal zo in de stad. Je hebt het zelf
zat gemerkt, denk ik, in het cafetaria.
Jongens, waar ik vroeger best mee over
weg kon, kijken me al lang niet meer
aan. De meisje lachen me uit, als ik een
praatje met ze begin, of draaien zich
om. Zelfs op de catechisatie van de
winter kon ik het merken. Niemand
ging er ooit naast me zitten. Vroeger
waren we altijd een clubje jongens en
meisjes. Sinds.sinds december vorig
jaar is dat ineens afgelopen. Vroeger
was het altijd: Hallo, Henk. Of: Ha, die
Henk. Tegenwoordig knikken ze alleen
maar. Nu ja, ik raak er aan gewend. Het
kan me eigenlijk geen barst schelen,
zie je? Maar jijjij bent niet van
ons. Ik bedoel; niet een stedeling. Jij
komt uit Zwolle. Jij staat er heel anders
tegenover. En ik.... ik begon je lief
te vinden. Ook omdat jij altijd vriende
lijk tegen me bleef. Heel anders dan
Ida. Misschien voelt ze zich nu, omdat
ze verkering heeft met die zoon van
Oldenburg, de smid. Pa Oldenburg zal
er wel gauw mee ophouden. Dan kan zij
mevrouw gaan spelen in de zaak. O, ik
gun het haar best, hoor. Ik heb niks te
gen Ida, vast niet. Ik geloof wel, dat ze
geschikt zal zijn voor de zaak. Voor de
klanten.
Ze zweeg nog altijd, proberend haar
gedachten te ordenen. Als ik zou moe
ten kiezenneem nu eens aan, dat
ik op de een of andere manier gedwon
gen werd een jongen te kiezen. Dan was
het vast Henk. O ja, dat weet ik nu
zeker. Ik mag hem, dat weet ik. En ik
ken hem zolang ik in de cafetaria werk.
Ik weet toch. dat ik het prettig vond,
toen ik hem vanavond zag binnenko
men?
„Ziezo. ik had beter m'n mond
kunnen houden, dat snap ik nu wel.
Maar ik kijk je er niet lelijk om aan,
hoor, vast niet. Ik weet het nu wel
Och, als ik goed nagedacht had, zou ik
geweten hebben, dat het een teleurstel
ling werd voor me. Enfin, ik hoop, dat
we goeie vrienden blijven. Ik bedoel: in
de cafetaria. Ik breng je netjes thuis,
voor de deur. Scheelt je zeker een half
uur vanavond. De bussen zijn allemaal
laat vandaag. Dat komt door die weg-
omlegging aan de andere kant van de
stad. Je bent nu zeker nog voor twaal
ven thuis. Slaapt je vriendin dan al?
Wat doet die eigenlijk voor werk?"
Ze hoorde maar met een half oor, wat
hij zei. Doch op een gegeven ogenblik
legde ze haar hand weer op zijn arm.
„Henk", zei ze met schorre stem. „Zet
de auto eens aan de kant ergens".
Hij draaide zich naar haar toe, maar
in het donker kon hij haar gezicht ter
nauwernood zien. Doch gelijk minderde
hij vaart en op een parkeerstrook stopte
hij. De motor viel uit. Vlak langs de
kleine wagen raasde een vrachtwagen
PLATTELANDSVROUWEN HIELDEN
GEZAMENLIJKE AVOND
Voriqe week werd in de gymna
stiekzaal van de HHBS te Den Burg een
gezamenlijke avond gehouden van de
afdeling Texel en De Cocksdorp-Eier-
land van de Ned. Bond van Platte
landsvrouwen. Begonnen werd met
een toneelstukje, gespeeld door de
dames uit Den Burg, en getiteld „Klok
slag tien". Daarna volgde een quiz, die
werd geleid door de presidente van De
Cocksdorp-Eierland, mevr. W. Kikkert-
Neutehoom. Met één punt verschil
werd het wedstrijdje door Den Burg
gewonnen. Dertiq dames deden ver
volgens mee aan een creatief spel,
waarhij zij hun fantasie de vrije loop
mochten laten.
Na de pauze kwam mevrouw 't Hart-
Waiboer uit Burgerbrug aan het woord.
Mevrouw 't Hart, die lid is van het pro
vinciaal bestuur, vertelde iets over de
gang van zaken in provinciaal- en
'hoofdbestuur, hetgeen stellig nuttig
was. „Alle afdelingen moeten een keer
worden bezocht", aldus mevrouw 't
Hart, die opmerkte dat het op Texel wel
heel makkelijk ging: twee vliegen in
een klap.
Tot besluit bracht Den Burg een to
neelstukje „De anonieme brief", met
medewerking van de heer L. v.d. WuLp,
die als enige heer voor het voetlicht
verscheen Deze gezamenlijke avond
mag zeker zeer geslaagd worden ge
noemd, getuige ook het zeer grote aan
tal aanwezigen: 130 dames. Het ver
dient aanbeveling iets dergelijks in de
naaste toekomst nog eens te organi
seren.
met een aanhangwagen voorbij. Ze
voelden de zuiging. Het geluid stierf
weg.
Ze had nog steeds haar hand op zijn
arm Nu stak ze die door zijn arm en
legde haar hoofd op zijn schouder. „Jij
bent dommer dan ik dacht, Henk", be
gon ze op zachte toon. „Als jij veron
derstelt, dat ik nee zou zeggen om het
geen je vader gedaan heeft, dan zet je
me op één lijn bij de anderen. Eigenlijk
is dit een belediging voor me. Daar zou
ik kwaad om moeten zijn, maar dat wil
ik niet. Je bent bitter geworden door
alle onheuse bejegeningen. Ik denk te
rug aan die vechtpartij, bijvoorbeeld.
Maar heb jij ooit redenen gehad om te
denken, dat ik net zo ben als jouw
stadsgenoten? Is er ooit in mijn houding
iets geweest, dat deze veronderstelling
rechtvaardigt?"
„Nee, dat niet, maar.
„Wat maar?"
„Dat is toch te begrijpen? Als je niet
anders merkt dan minachting om je
heen, raak je er immers aan gewoon?
Wat ga je dan denken? Iedereen oor
deelt hetzelfde".
„Maar ik niet, Henk. Ik mag je wel.
Dacht je, dat ik ooit iemand van de be
zoekers op mijn kamer gelaten zou
hebben, zoals ik jou gisteren binnen
liet? Dat was al een bewijs van mijn
speciale voorkeur. Ik zal je nog meer
bewijs geven. Draai je gezicht eens naar
me toe".
Hij deed het. Ze kon de verrassende
verwondering in zijn ogen niet zien,
maar met haar vrije hand trok ze zijn
hoofd naar. zich toe en drukte haar lip
pen op de zijne.
„Moet ik nog meer zeggen, jij dom
me, achterdochtige jongen?"
„Tinie. dat is.... dat isik
ik geloof er niets van.Doe het nog
eens?"
„O.... v/at ben jij een uitgekookte,
zeg!" Maar ze kuste hem nogmaals en
toen hij niets terugdeed, vroeg ze ver
wonderd: „Zeg, heb je plotseling een
verlamming in je armen gekregen?"
Hij lachte. „Ik heb m'n woord gege
ven, dat ik je niet zou aanraken in de
auto, dus.
Ze vleide zich opnieuw dicht tegen
hem aan. „Bij deze ontsla ik je van je
belofte", fluisterde ze, terwijl ze zich
rood voelde worden.
HOOFDSTUK 13.
In juli begon de zomer heet te wor
den. In de garage, onder het matglazen
dak, was de hitte 's middags ongeveer
te snijden. Ondanks het feit, dat Henk
onder zijn overal alleen maar een hemd
en een shortje aan had, dreef hij van de
transpiratie. Een proefritje van een
kwartiertje was al een verademing. En
op de rit naar huis, aan het einde van
de dagtaak, had hij de twee zijruiten
omlaag gedraaid om maar zoveel moge
lijk van de wind te kunnen profiteren.
(Wordt vervolgd)
WUr
165. Het valt gemakkelijk te begrijpen,
dat er de volgende ochtend in trams,
treinen, bussen, winkels, kantoren en
café's een knap woordje werd gespro
ken over het heugelijke feit, dat Karei
Kleuntjes weer zou meedoen in het na
tionale team. Het meest van al werd
echter gesproken in de sigarenwinkel
van Willem de Pruymer, waar het pu
bliek zich gewoonlijk van voetbalkaart
jes kon voorzien. Willem de Pruymer
werd algemeen beschouwd als een
„kenner", wat hij te danken had aan het
feit, dat hij driemaal voor Bonckelho-
veniers VII had gespeeld, voordat de
elftalcommissie hen? er uitschopte. Hij
had er veel verstand van, wat wel
blijken mocht uit de wijze, waarop hij
gewoonlijk zijn hand voor zijn mond
hield, als hij over voetbalproblemen
sprak. „Let eens op mijn woorden.
fluisterde Willem deskundig, „Nou Ka-
rel weer meedoet, zal alles héél anders
gaan
Een van de klanten kon dat blijkbaar
goed vatten en zei met een knipoogje
vol sluwe verstandhouding: „Je hebt
gelijk, Willem. Alles gaat héél anders.
En als ik zou mogen zeggen, wat ik
weet
Tja, dat hield die klant jammer ge
noeg binnenboord, zodat we rustig moe
ten afwachten wat er nu verder zal
gaan geschieden. In de eerste plaats ge
schiedde het dat de aanplakker Jacobus
J. Kleeflikker een biljet aanplakte,
waarop duidelijk te lezen stond, dat het
nationale team een oefenwedstrijd zou
gaan spelen tegen de Fiorenza Boys.
„Hoeraaaaü! riepen de mensen geest
driftig. „Dan komt de beroemde Alfredo
Pinanti ook!"
Het was allemaal werkelijk waar. Al
fredo Pinanti zou ook meekomen. Men
had destijds in Italië natuurlijk gauw
genoeg gemerkt, dat men een verkeerde
had aangehouden. Toen was Alfredo na
tuurlijk bijzonder snel weer losge
laten.