HeiiJ.
I
Gemeente draagt weggetjes
over aan Staatsbosbeheer
Doodlopende zijweg
lll.IIMUWS
GA ER NIET
OP ZITTEN!
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
DAM PO
Voor landschapsreservaat
De bank waar u zich thuis voelt!
verkouden
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 15 APRIL 1966
De gemeenteraad is gistermiddag ak
koord gegaan met de overdracht van
alle landweggetjes op de Hogcberg aan
de Staat der Nederlanden. Staatsbosbe
heer zal de weggetjes onderbrengen in
een landschapsreservaat, waarvoor bij
zondere beschermende maatregelen zul
len gelden. De gemeente Texel kreeg de
weggetjes in eigendom door de ruilver
kaveling. Het gaat om de zg. holle land
weggetjes, t.w. het Slingerweg je, het
Middelwegje, het Hoge Kruuskeweg-
je en het Lage Kruuskewegje, ter geza
menlijke lengte van 3780 meter.
De consulent bij het Staatsbosbeheer,
dienstvak Natuurbescherming, had B.
en W. voorgesteld tot overdracht aan de
Staat te besluiten en het gemeentebe
stuur stemde daar onmiddellijk mee in,
aangezien deze opzet past in het on
langs aanvaarde recreatieplan. Ook in
dit plan werd voor het gebied van de
Hogeberg bij bijzondere bescherming
beoogd Het tuunwallenlandschap van
deze streek is uniek in de wereld en nog
vrijwel onaangetast. Instelling van het
landschapsreservaat moet worden goed
gekeurd door de minister van cultuur,
recreatie en maatschappelijk werk. De
overdracht door de gemeente aan de
staat, tegen het symbolische bedrag van
ƒ1,zal niet doorgaan als de minister
Zaterdagavond 8 uur en zondagmid
dag 3 uur is in het City-theater te Den
Burg de film „De Ontembaren" te zien.
Kirk Douglas en Burt Lancaster, beiden
zeer bekende sterren van het witte
doek, vervullen in deze film de hoofd
rollen. Na een hele reeks moeilijkheden,
die altijd worden opgelost met sex of de
revolver, ontstaat er een hechte vriend
schap tussen beide mannen. Samen
trekken zij uiteindelijk ten strijde te
gen een bende, die al sedert geruime
tijd de omgeving van de stad Griffin in
Texas onveilig maakt, en weten na een
enorm vuurgevecht al de bandieten on
schadelijk te maken.
In deze Super Western mogen uiter
aard ook niet ontbreken de bekende
conflicten in de plaatselijke bars. de
vuurgevechten tussen de bende en de
feitelijke machthebbers en last but not
least het wonderschone vrouwelijke
element. Aan al deze vereisten voldoet
zeker de film van John Sturges! Wan
neer men ouder dan 14 jaar is, kan men
in het City-theater zaterdag en zondag
de aparte sfeer beleven van een Ame
rikaans stadje omstreeks 1800, en krijgt
men een (geromantiseerd) ibeeld van het
harde leven van die dagen.
Weken aaneen geprolongeerd in alle
grote steden van de wereld- „Some like
it hot", een film die zondag- en dins
dagavond 8 uur in de Texelse bioscoop
zal draaien.
„Some like it hot" is een film, die
één van de markantste periodes van de
twintigste eeuw in beeld brengt: de
„Roaring Twenties", de woelige twinti
ger jaren, de tijd van de charleston, de
pothoeden, de korte rokken, die bizarre
na-eerstewereldoorlogse dru ktemakerij
die zo'n fataal einde zou vinden in de
beurskrach van 1929. Het begint al heel
erg treffend met een lijkwagen, die
clandestien whisky vervoert, een ach
tervolging door de politie, andere
vreemde dingen, zoals een aula, die de
entree vormt tot een nachtclub en de
noodzaak voor de beide filmhelden om
onder te duiken. Deze grote helden zijn
dan Jack Lemmon (tegenspeler van
Shirley Mc.Laine in de film „Irma la
Douce") en Tony Curtis. Andere sterren
in deze film: de befaamde Marilyn
Monroe en old-timers als Pat O'Brien
(commissaris van politie) en George
Raft (gevaarlijke gangster). Een hele
lijst van grote namen in een werkelijk
grootse film! Toegang boven 14 jaar.
FEUILLETON
door
Gré de Boer
30. De feestdagen verliepen, ondanks
het feit, dat iedereen zijn best deed om
de ander op te vrolijken, toch min of
meer in gedrukte stemming. Onwille
keurig dacht iedereen: Nu is vader al
meer dan een jaar weg en we hebben
nog steeds niets van hem gehoord. Het
lijkt wel, of hij in het niet verdwenen
is. De familie Bijl had nadien ook nooit
meer wat van hun dochter vernomen.
Het was tijdens deze dagen, dat Her
man en Jaap een lang gesprek met el
kaar hadden. Het resultaat was, dat ze
besloten een soort detective in de arm
te nemen, die meer van dergelijke kar
weitjes had verricht. Het was een ken
nis van Herman, die enige jaren bij de
politie was geweest, doch sinds een jaar
of drie een informatiedienst dreef en
soortgelijke karweitjes deed. Het kostte
misschien wel enkele honderdjes, doch
men besloot een limiet te stellen. Met
z'n tweeën zouden ze het betalen. Her
man zou er zich mee belasten de man
alle mogelijke en nodige inlichtingen te
verschaffen.
In januari kreeg Henk Har tog plot
seling een rayon toegewezen. Het was
een deel van de provincie Utrecht, maar
het belangrijkste was wel, dat Tinie en
hij nu konden trouwen, want er was ook
een woning beschikbaar.
Dat gaf weer de nodige drukte. Henk
was al enkele malen met zijn meisje
mee geweest naar haar ouders, die in
het Friese Surhuisterveen woonden.
Toen Henk er voor de eerste maal arri
veerde, verklaarde hij het een „machtig
mooi dorp" te vinden, waardoor hij
meteen het hart van Time's moeder stal,
want deze was geboren en getogen in
het „Fean" De familie Talsma had
geen bezwaar tegen het huwelijk, zodat
een trouwdatum werd vastgesteld: de
vijfde maart. Die viel op een vrijdag
en dan had men een weekend voor zich.
Want Henk moest maandags gewoon
weer aan het werk. Een huwelijks
reisje was, jammer genoeg, niet moge
lijk.
Tijdens een weekeind, waarin Henk
en Tinie weer naar Friesland waren,
kwamen de broers en zusters bij elkaar
in het ouderlijke huis om plannen te
maken voor een intiem bruiloftsfeestje.
Tinie had verklaard niet in Friesland
te willen trouwen. „Hier in de stad, dat
vind ik veel leuker. Mem en Heit vin
den het opperbest. En de rest van de
familie van ons moet het maar goed
vinden". Daar was ze gauw klaar mee.
Bij de bespreking was ook Siem Bre
mer, die zich trots en gelukkig voelde,
omdat hij nu door de hele familie ge
accepteerd was. De meest gelukkige die
avond was Nelie. Ze beschouwen me nu
ook al zo'n beetje als volwassene, dacht
ze. En dat stemde haar voldaan
Terwijl men eLkaar suggesties deed
en met elkaar babbelde, zat Nel Hartog
in haar hoekje zwijgend toe te kijken.
Wat verschrikkelijk naar, dacht ze, dat
Huib er niet bij is. Dan zou ik weer
volkomen gelukkig zijn. Zie de kinderen
nu, allemaal hartelijk voor elkaar, met
hun respectievelijke vrouwen en man-
OUDERAVOND VAN DE OPENBARE
LAGERE SCHOOL TE OUDESCHILD
Niet bijster groot was de belangstel
ling voor de ouderavond van de o.l.
school te Oudeschild. Op de avond wer
den de schoolreizen vastgesteld: de zes
de klas gaat samen met de zesde klas
van de C.V.O.-school te Den Burg 3 da
gen naar Emmen (Drente), de derde,
vierde en vijfde klas bezoeken Enkhui
zen, Marken en Volendam, en de eerste
twee klassen gaan naar Bergen en Alk
maar. De heer Visser hoopte, dat hij
voor het vervoer naar de boot weer op
de medewerking van autobezittende
ouders mocht rekenen.
Een ander belangrijk besluit, dat op
deze avond werd meegedeeld, betrof de
indeling van de schooltijd: vanaf mei
t/m augustus zullen de schoolkinderen
de woensdagmiddag vrij hebben.
Na de pauze gaf de heer M. Manlje
een interessante uiteenzetting, toege
licht met dia's over de noodzaak van
natuurbescherming
de goedkeuring weigert. Als de trans
actie wel doorgaat, zal de gemeente af
zien van het plan tot verharding van
de weggetjes, dat als aanvullend werk-
object zou worden uitgevoerd. De Staat
zal dan de verharding voor zijn reke
ning nemen.
Ook de overdracht van „het bossie"
op de Hogeberg aan de Staat, zal binnen
afzienbare tijd een feit zijn. Het bos zal
eveneens deel gaan uitmaken van het
landschapsreservaat.
Voor het bos werd indertijd door de
N.V. Grontmij. een reconstructieplan
ontworpen, dat zou moeten worden uit
gebreid als AW-object. Zoals bekend is
uitbreiding en vernieuwing van de
boombeplanting dringend nodig. De
landschapsconsulent van Staatsbosbe
heer heeft erop gewezen, dat de uitvoe
ring van dit plan niet eerder kan ge
schieden dan wanneer de nieuwe, in
ruilverkavelingsverband verworven en
te beplanten, strook aan de noord- en
westzijde voldoende beschutting zal ge
ven, waarmee naar zijn mening zeker
nog een vijftal jaren zal zijn gemoeid.
B. en W. hebben het object daarom als
AW-project afgevoerd. Het bos zal door
de staat van de gemeente worden ge
kocht tegen overdrachtswaarde, die zal
worden bepaald door een commissie
van drie taxateurs. Van groot belang is
het dat de Staat garandeert, dat na
overdracht zowel de weggetjes als het
bos voor het publiek toegankelijk zullen
blijven.
ZAAK OMGEZET IN EEN
NAAMLOZE VENNOOTSCHAP
In „Handelsbelangen" van donderdag
7 april 1966 lezen wij onder Zaken om
gezet in een Naamloze Vennootschap:
Garagebedrijven: Garage Dros N.V.,
Eierland C 49, Texel N.H. (Garage B.
Dros, Texel).
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
Gevonden te Den Burg1 paar dames-
handschoenen, zwart met zwartwitte boven
rand, rode meisjeswant, gevoerd: bruinledcren
damesknipportemonnee, zwart, inh. ƒ36,
huissleutel met groen naamplaatje; jasje van
mantelpakje, lichtgrijs; wollen das, blauw met
wit franje; 1 jongcnsbril; kinderschoentje, rood
groen geruit met ritssluiting, m. 20; zwarte
ijsmuts, voorkant rood-wit gestreept; halsket
ting houten kralen, 3 houten driehoekjes eraan;
1 paar herenhandschoenen zwart met bevesti
gingshaakjes, bovenkant met strepen gestikt;
herenrijwicl sportmodcl, Gazelle; oud heren-
rijwiel merk Fongers, zwart, met grijs zadel
dek; jongensfietsje, groenig met wit, merk
Douglas sport.
Verloren te Den Burg: rijbewijs, kenteken
bewijs, belastingkaart en verzekeringspapieren;
schooltas, rood blauw geruit, inh. schoolboe
ken; wieldop nieuwe Opel Record; 1 p. zwarte
damesschoenen; herenpolshorloge met metalen
uitrekband; groene sportfietspomp; 1 wollen
rechter want, rood, en 1 wollen want met ge
mengd^ kleuren; melkmonstermaatje; heren-
bril met bruin montuur; portemonnee rood
met wit, leder, inh. ƒ0,45 en wat rekeningetjes;
rood meisjesgympak met lichtblauwe borduur-
lettcrs A.Z.; dameshandschoen rechter, rood;
pennezakjes inh. 4 kleurenbalpen en passer;
meisjesbrii met donkerrood montuur; zwart
gympakje; hcrenbril, donker montuur, scheur
op een der glazen; steekwagentje op lucht
banden; gouden manchetknoop met granaat m
het midden; 2 halve maanvormige ijzers aan
ketting van 20 cm; 1 geruit handwerktasje, inh.
1 zilveren kettinkje met 2 schelpjes, en wat
make-up artikelen; rood meisjesgymnastiek-
pakje (8 jaar); jongensjas, blauw, met rits
sluiting; 1 rode sok; 1 dameshandschoen rech
ter zwart, leder, bovenkant zwarte wol; porte
monnee zwart, inh. ƒ0,30; 1 jongensbril, bruin-
wit montuur merk Rodenstock.
Gevonden te Oosterend: zwarte nylon ge
voerde handschoenen; bril; autoped.
Het bureau der rijkspolitie te Den Burg is
voor het aangeven van gevonden en/of verlo
ren voorwerpen geopend op werkdagen van
16.00 tot 18.00 uui.
Laat dat met een gerust hart aan de N.M.B. over. Daar
zitten ze er bovenop. Om uw beiangen zo goed mogelijk
voor u te behartigen. Om uw geld zoveel mogelijk voor
u te laten verdienen. Door een goede spaarrente. Door
een gunstige effecten-belegging.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
Den Burg: Binnenburg 11. Den Helder: Koningstraat 7
32S1I
f
168. We hebben het natuurlijk allemaal
al begrepen. Brigadier Piet was de man
achter de auto. Hij stond achteloos te
gen een lantaarnpaal geleund en be
schreef speels een boogje met de loop
van zijn pistool. „Steek de kluifjes
maar omhoog, jongens", zei hij. „Braaf
zo. Ik mag zelfs zeggen, bravissimo Dat
neemt echter niet weg, dat ik zo vrij
zal zijn jullie te arresteren, aan te hou
den en voor te geleiden op grond van
artikel zus en zo, sub dit en dat, het
welk aan ieder volwassen persoon, on
verschillig van welke kunne verbiedt
zich in vermomming op straat te bege
ven. Begrepen? Jullie zijn er gloeiend
bij, jongens".
„Niks gloeiend erbij", gromde Dia-
volo. En Angel ico viel hem bij door te
zeggen: „Inderdaad, signore agente di
policio! Nikske gloeiend erbij. No no!
Wij willen die Italiaanse ambassadeur
spreken! Wij zijn leden van een be
vriende natie en onderdanen van een
land, dat ook is aangesloten bij het At
lantisch Pact, net als jullie. Wij zijn dus
vrienden!"
„Maak je niet druk over de ambassa
deur, jongens", lachte brigadier Piet,
Jullie worden onmiddellijk in de gele
genheid gesteld terug te reizen naar je
eigen vriendelijke land zonder die hele
diplomatieke rompslomp.
,Wat bedoel je?" vroegen de schur
ken verward.
Maar dat merkten ze gauw genoeg.
Nog diezelfde avond werden ze name
lijk door een stevige marechaussee als
ongewenste vreemdeling over de grens
gezet, waarbij een dikke soldatenschoen
als vervoermiddel op rijkskosten dienst
deed. Met een zware plof belandden de
twee schavuiten in de strook niemands
land tussen ons land en een nabuur-
staat. En daarmee nemen we dan voor
goed afscheid van de schurken Diavolo
en Angel ico. Tegelijk nemen we voor
goed afscheid van Karei Kleuntjes, van
wie alleen nog te vertellen valt, dat hij
in het vervolg elke wedstrijd als bin-
nenspeler werd opgesteld. En van bri
gadier Piet kunnen we nog even vertel
len, dat hij tegenwoordig vol trots de
dubbele gouden in plaats van de dub
bele zilveren strepen draagt Hij is na
melijk bevorderd tot brigadier der eer
ste klasse van de gemeentepolitie te
Bonckelhoven. En als er nu nog mensen
zijn, die liever gezien hadden, dat An-
gelico en Diavolo er werkelijk in ge
slaagd waren de wondervoetballer K.
Kleuntjes tóch naar Italië te krijgen,
die kunnen we aanraden het hele ver
haal weer opnieuw te gaan lezen om er
vervolgens zelf een mooi eind aan te
draaien. Maar daarvoor zullen onze te
kenaars zeker geen plaatjes tekenen.
Nee, die zeggen liever met brigadier
Piet; Leve de sport. maar weg met
de schurkenstreken om winstbejag!
EINDE.
nen. En Nelie met haar Siem. Vormt dit
alles geen harmonieus geheel?
Neem nu Elsje, leunend met haar el
lebogen op de tafel, luisterend naar een
uiteenzetting van Herman. Elsje, die
haar eersteling verwachtte en dol ge
lukkig was met het vooruitzicht bin
nenkort moeder te zullen zijn.
En Siem Bremer, de vrolijke vrijer
van haar kleinste. Stiekum elkander
onder tafel plagend.
„Waar denk je aan, moeder?"
Nel Hartog kwam tot zichzelf en
draaide zich lachend tot haar oudste
dochter. „Dat ik het altijd prettig vind,
als jullie allemaal thuis zijn".
Hilde knikte. „Het is jammer, dat wij
zo ver zitten, moeder, anders kwamen
we wel vaker. Herman heeft zijn bedrijf
nog in opbouw. U hebt geen idee, hoe
veel geld er in gaat zitten. Maar het
loopt goed gelukkig, We zijn tevreden
en dankbaar".
„Het is een zegen, kind".
Hilde knikte. „En u krijgt er steeds
meer kinderen bij, he?" Ze keek naar
Siem, die in het gesprek betrokken was
en naar wiens uiteenzetting men luis
terde.
„Ja. Dat is ook een reden om dank
baar te zijn, Hilda, dat mijn kinderen
allemaal zulke goede wederhelften ge
troffen hebben. Vind je Tinie geen
schat?"
„Zeker, moeder. Die twee zullen wel
goed met elkaar overweg kunnen. Veel
beter als indertijd met die Nettie van
het kasteel".
„Och. dat waren jeugdbevliegingen".
„Hoe denkt u dan over Nelie en
Siem?"
„Dat moeten we maar afwachten,
kind. Siem is een nette jongen. Nelie is
dol op hem, enfin, dat zie je zelf. Kijk
nou
Siem was uitgepraat en gaf Nelie, die
hem al die tijd in zijn knie geknepen
had een tik op haar hand. Maar meteen
keken ze elkander lachend aan.
„Zo begint het doorgaans", zei Nel
Hartog zacht tegen haar dochter.
„Deden wij dat vroeger ook? Ik her
inner me er niets van".
„Och, Herman is heel anders. Ern
stiger. Alle mensen zijn niet eender".
Het huwelijksfeestje, ter ere van
Henk en zijn lieftallige vrouwtje, was
er één vol verrassingen. In verband met
het ontbreken van de vader, had men
besloten geen officiële bruiloft te hou
den tot diep in de nacht Er zou een ge
zellige middag gevierd worden, waarna
er een soort receptie werd gehouden.
Vervolgens een gezamenlijk diner, en
gedurende de maaltijd kon iedereen een
vriendelijk woord spreken tot het jonge
paar. Tenslotte nog een samenzijn, want
Henk wilde die avond beslist naar zijn
eigen huisje, dat men de week tevoren
had ingericht. En dat was toch nog een
kleine anderhalf uur rijden. Hetgeen
iedereen kon billijken.
Het diner duurde lang, maar niemand
vond het erg. Af en toe stond er iemand
op en hield een speech, beloond met een
daverend applaus en het opheffen van
de wijnglazen.
Aan het hoofdeind van de tafel zat
het bruidspaar, gelukkig met elkaar en
blij over zoveel belangstelling, liefde en
hartelijkheid. Terwijl buurman Van
Oorschot, die beleefdheidshalve met zijn
vrouw uitgenodigd was, en tot Nel's
verbazing en blijdschap middels Greta
had laten weten, dat ze van de partij
zouden zijn, vriendelijke woorden sprak
aan het adres van de „voortvarende
jongste zoon met zijn verschrikkelijke
knappe vrouw" alle Friezinnen zijn
knap, kijk maar naar mijn vrouw; ze
komt uit de Wouden, keek Nel naar de
gezichten van de anderen. Nee, er wa
ren er niet veel meer in de stad die haar
kinderen negeerden. Zelfs slager Van
Veelen, de overbuurman was aanwezig,
hal als tafeldame haar schoondochter
Hennie, met wie hij zich uitstekend
scheen te kunnen onderhouden. Terwijl
Jaap een grapje maakte met Greet van
Oorschot, die zich bijna tranen lachte.
De statige Herman, die tafelpraeses was,
onderhield zich met de inmiddels even
eens getrouwde Ria, de vroegere collega
van Tinie. Dat was uitstekend gediri
geerd, vond de bruidegom. De ietwat
teruggetrokken Ria en de kalme Her
man. Twee die precies bij elkaar pasten
op een feest als dit.
Aan het eind van het diner, toen het
dessert werd rondgediend, werd Jaap
aan de telefoon geroepen. Hij legde zijn
sigaar neer, verontschuldigde zich bij
Greta en liep naar de gang, waar het
toestel hing.
„Met Jaap Hartog!"
„Met Klomp uit Amsterdam, meneer
Hartog. Ik heb al naar uw huis gebeld,
maar de babysit zei, dat u hier was. Ik
heb nieuws omtrent uw vader".
Jaap werd plotseling belangstellend.
„Werkelijk?"
„Ja. Het is niet zo mooi. Meneer Har
tog verkeert min of meer in kommer
volle omstandigheden. Hij vertoeft in
Zwitserland".
(Wordt vervolgd)
