Cjrocn 2wartj-JexeIs in het hart-,
KogerstrandLo
nu bijna 6500 kampeerders
AVRO waarschuwt Texel
LANGHARIGE JONGENS GEDRAGEN ZICH VOORBEELDIG
Gezegende zomer!
nrnnrni—
Maar beheerders
houden touwtjes strak
Toeristen dupe van kwalijke praktijken?
VRIJDAG 22 JULI 1966
79e JAARGANG No. 8084
Uitgave N.V. v/h Langeveld de Rooü
Postbus 11 - Den Burg, Texel - Tel. 2058
Kedaktle: Harry de Graaf, Wilhelmlnalaan 33,
Den Burg, tel. 2058, 's avonds 2382.
Verschijnt dinsdags en vrüdags.
Bank: Nederl. Middenstandsbank; Coöp. Boe
renleenbank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,95 p.
kw. -f- 30 ct incasso. Advert.: familieberichten
14 ct. p. mm.; andere advert. 12 ct. p. mm.
„Het is hier machtig, meneer. Ja, we
zijn voor het eerst op Texel. We hoor
den van kennissen, dat het er leuk
was en we dachten: dat kunnen we
altijd proberen. Als het niks is, gaan
we weer terug. Nou, het is enorm
meegevallen. We hadden er een heel
andere voorstelling van, veel stiller
en zoMaar het is juist hard-
stikke gezellig, in De Koog tenminste,
verderop is het waardeloos. Nou ja.
Den Burg, dat gaat ook nog. Daar zijn
we een paar avonden wezen dansen
in die beatschuur. Het strand hier is
ook wel leuk; daar komen we dezelfde
meiden tegen waar we de vorige
avond mee gedanst hebben. Nee, we
hebben nog niet gezwommen. Veel te
koud. Het waait hier als de klere, is
dat altijd zo.
Het bovenstaande tekenen we let
terlijk op uit de mond van langharige
jongeman van een jaar of 17. We tref
fen hem aan in de Dorpsstraat van De
Koog. Hij zit met wel twintig leeftijds
genoten op het trottoir, leunend tegen
een gevel, een flesje cola tussen de
knieën geklemd. Een ding is duidelijk:
hij is tevreden.
In zijn vakantie heeft hij niet gezocht
naar de veelgeprezen rust en stille van
ons eiland, dat interesseerde hem geen
zier. Hij heeft veertien dagen lang niets
met zijn baas te maken, slaapt elke och
tend lekker uit, eet wanneer hij er zin
in heeft en brengt de tijd verder „ge
zellig" wandelend, zittend, liggend en
dansend door. Dat alles moet moet wèl
gebeuren met zoveel mogelijk andere
jongelui om hem heen, die óók hun
spijkerbroek met kalk inwrijven om
hem wat meer versleten te laten lijken,
die ook een brommer hebben met een
gek-hoog stuur en die er óók niets om
geven dat de kapper van hen niet rijk
wordt.
Veel jeugd
Die kamperende jongens en meisjes
horen tot een categorie, die dit jaar op
Texel beter is vertegenwoordigd dan
ooit tevoren. Veel ouderen beschouwen
hen nog steeds als haveloze nozems en
ergeren zich aan die lichtzinnige schare.
Die ergernis is soms duidelijk van de
gezichten der passerenden te lezen. Het
zijn merendeels keurig geklede vaders
en moeders, vaak met kinderen, die nog
een jaar of tien geduld moeten oefenen,
voordat ook zij zich tijdelijk aan het
voortdurend ouderlijk gezag kunnen
onttrekken en doen waar zij zin in heb
ben. Het lijkt of de kleintjes het voelen,
want in de Dorpsstraat horen we op
vallend veel kindergehuil, vooral in de
winkels. Kinderen komen immers over
al aan en moeder of vader heeft het
druk met het geven van schrobberingen
en het uitdelen van oorvijgen, die
weer geschreeuw tot gevolg hebben, zo
dat de door gebrek van personeel tóch
al gespannen middenstander achter de
toonbank er kriegel van wordt. „Die
zijn met vakantie," smaalt onze jonge-
man-in-spijkerbroek. Hij schudt moede
loos het hoofd, sluit de ogen en laat
zich onderuit zakken.
Veel gerief
Zo'n gezinnetje huist in een bunga
lowtent. vaak een zeer groot bouwsel,
dat voorzien is van alle mogelijke com
fort. Bedden, stoelen, tafels, keukenin
richting, soms zelfs een tv-toestel, maar
op z'n minst een radio. En als de veer
tien dagen achter de rug zijn, vertelt
vader aan zijn collega's, dat hij heeft
gekampeerd op Texel. De échte kam
peerders, maar die zijn in de loop der
jaren héél zeldzaam geworden, zouden
er hun neus voor ophalen en er op wij
zen, dat juist het terug naar de natuur,
het primitieve leven en het zich ge
wennen aan minder luxueuse omstan
digheden, de charme van het echte
kamperen uitmaakt Maar, zoals ge
zegd, deze categorie is vrijwel uitge
storven, zodat we niet bang hoeven te
zijn. dat het eens tot een botsing tussen
deze twee levensbeschouwingen zal
komen. Het belangrijkst is echter, dat
die honderden gezinnen die hun vakan
tie op onze terreinen doorbrengen, zich
in hun linnen bungalow gelukkig voe
len. Een Amsterdamse huisvrouw vindt
het kamperen op deze wijze ideaal.
„Mijn man en ik komen hier al voor
het vierde jaar. We zouden nooit er
gens anders heenwillen en we laten de
tent dan ook in een loods op het ter
rein opslaan." We zijn wel eens op een
andere camping geweest, maar dat be
viel ons niet. Het strand was drie kilo
meter verder en de winkels ook. De
auto willen we niet meenemen, want
mijn man rijdt voor z'n werk al de
hele dag in een wagen. Daarom willen
we alles dichtbij hebben We lopen op
een dag heel wat af: boodschappen doen
en met de kinderen op het strand. Maar
het is niet erg, want we hebben de
tijd." Mevrouw vertelt ons verder, dat
zij best eens een vakantie in een hotel,
pension of bungalow zou willen door
brengen, maar dat zij dat veel te duur
vindt. „We hebben een goede tent. Die
kostte een paar honderd gulden, maar
dat bedrag hadden we er het eerste
seizoen al uit. Alles wat we nodig heb
ben zit erin; zo'n grote tent hoeft voor
een pension niet onder te doen."
Doorsturen
De beheerder van „Kogerstrand", de
heer H Veldman, vertelt ons dat zijn
terrein geheel vol is. „Er zitten op het
ogenblik ongeveer 3500 kampeerders,
vooral veel gezinnen. Alles wat zich nu
nog aanmeldt, wordt doorgestuurd naar
het noodterrein in De Krim, want
Loodsmansduin is óók vol. Er wordt
wel eens een uitzondering gemaakt,
want er komen natuurlijk regelmatig
plaatsjes vrij als mensen vertrekken.
De meeste mensen vinden het niet
leuk als ze worden doorgestuurd naar
De Cocksdorp. Tja, dat terrein is vlak
en open; 't héalt niet bij Kogerstrand.
De meeste kampeerders beschouwen
het dan ook als een doorgangskamp en
proberen alsnog een plaatsje te vinden
op een andere camping."
Nu is „Kogerstrand" inderdaad een
bijzonder fraai gelegen terrein. De
tenten staan er niet in rijen, maar kris
kras door elkaar, omdat elk vlak plekje
temidden van de met duindoorns en
vlierstruiken begroeide duinen, benut
moet worden. Daardoor hebben vele
tenten een eigen besloten erfje. De
meeste gasten stellen dat op prijs, hóe-
zeer ze ook van de gezelligheid houden.
De heer Veldman, die het nu 47 ha
grote terrein al 12 jaar beheert, is „Ko
gerstrand" een beetje als zijn persoon
lijk eigendom gaan beschouwen. Hij
voelt er zich verantwoordelijk voor en
stelt alles in het werk om het gebied
mooi en ordelijk te houden.
Streng
Dat betekent, dat hij streng toeziet
op naleving van de kampregels. „We
zijn niet gemakkelijk. Iedere kampeer
der krijgt, als hij zich aanmeldt, een
stencil, waarop staat dat het na elf
uur 's avonds rustig moet zijn op het
terrein. Tussen tien uur 's avonds en
zeven uur 's morgens mogen jongens
en meisjes zich niet op eikaars afde
lingen bevinden. Uiterlijk half één 's
naohts dienen de jongens en meisjes in
hun eigen tent aanwezig te zijn. Wie na
die tijd het terrein oploopt, heeft kans
de patrouille tegen te komen, die
streng op de naleving van de regels toe
ziet. Wordt er iemand gesnapt, dan
wordt hij de volgende ochtend naar
huis gestuurd, onverbiddelijk." Die
sluitingsuren zijn kenmerkend voor de
terreinen van de Stichting Sociaal Toe
risme. Vorig jaar werd op Kogerstrand
een proef genomen met een sluiting om
half één 's nachts voor meisjes. De
maatregel beviel uitstekend en daarom
geldt het dit jaar ook voor jongens.
Veldman: „Ik ben in het begin wel even
bang geweest dat de jongens zich daar
door zouden laten afschrikken. Half één
is nogal vroeg, dacht ik. Zouden ze be
reid zijn, uitgerekend in hun vakantie,
Bemanning in gevaar gebracht?
GEVAARLIJKE MIJN AAN BOORD
VAN KOTTER ONSCHADELIJK
GEMAAKT
OUDESCHILD De opvarenden van
de TX 66 zijn slecht te spreken over het
optreden van de mijnopruimingsdienst
van de Kon. Marine. Zij vinden dat zij
in gevaar zijn gebracht toen een de-
montageploeg van de dienst vorige
week aan boord kwam om een opge
viste mijn onschadelijk te maken.
Voor de tweede keer in 14 dagen
kreeg de kotter een mijn in de netten.
Het ding stamde uit de eerste wereld
oorlog, maar verkeerde nog in zeer
goede staat. Zowel lading als ontste
kingsmechanisme hadden niets van het
langdurige verblijf in zee geleden. Ont
ploffing van de 200 kg. trotyl, die de
mijn bevatte, was dus zeker mogelijk.
De schipper waarschuwde de marine
en korte tijd later arriveerde een de-
montageploeg met een sleepboot. De
mannen schenen niet eerder met een
dergelijke mijn te maken hebben gehad,
want het oorlogstuig moest eerst, aan
de hand van een register, geïdentifi
ceerd worden. Al gauw stond vast, dat
men het met een uiterst gevaarlijk
exemplaar te doen had. Toen de mari
nemannen hun gereedschap pakten en
aan het gevaarlijke demontagewerk
begonnen, trok de sleepboot, die hen
had gebracht zich tot op veilige af
stand terug.Met kloppend hart
wachtten de vissers en slaakten een
zucht van verlichting toen de ploeg met
het karwei gereed was. De eigenaar
van de kotter, de heer J. Th. Boom, is
van mening, dat de opruimingsploeg de
bemanning had moeten gebieden zich
mét de sleepboot te verwijderen. Hij
vindt het onbegrijpelijk, dat dit niet is
gebeurd. Als een bom in de bebouwde
•kom wordt gevonden en onschadelijk
gemaakt, moeten de bewoners tot ver
in de omtrek hun huizen verlaten. De
heer geeft zijn collega's dan ook het
advies in dergelijke gevallen de kotter
voor anker te gooien en de demontage-
ploeg niet eerder met het werk te laten
beginnen alvorens de bemanning in
veiligheid is gebracht.
zich hieraan te onderwerpen? Ik ver
wachtte, dat het jongensterrein in ver
band daarmee niet voor de helft vol
zou raken. Het is enorm meegevallen.
Alle kampeerders kunnen het direct
billijken, dat we die regels hebben ge
steld en het jongensterrein zit even
goed stampvol. Er hebben maar enkele
knapen tegen gezondigd, maar die heb
ik dan ook onmiddellijk weggestuurd.
Je moet consequent zijn." Mede als ge
volg van zijn gunstige ervaringen stelt
de heer Veldman veel vertrouwen in de
jeugd „Ze lopen er in onze ogen wel
raar bij, gek gekleed en lang haar en
zo, maar daar moet je ze niet om ver
oordelen. Meestal zijn het heel aardige
knapen, waar je heel normaal mee kunt
praten. Misschien zijn de ouderen toch
een beetje beïnvloed geraakt door de
alarmerende krantenberichten over al
lerlei excessen op dergelijke kampeer-
(Zie vervolg pagina 2)
OVERDENKING
Op ons eiland is het hoogseizoen
aangebroken. Het Is gezellig druk, ook
in de kerken 's zondags. Je vindt de
eigen mensen haast niet terug tussen
de stromen gasten. Wordt er in andere
kustgebieden nogal geklaagd over het
bezoek in verband met het weer, ik ge
loof niet dat Texel in dat opzicht te
klagen heeft. Het is ook een uniek va-
kantiegebied, zelfs in vergelijking met
Italië en Spanje. Herhaaldelijk wordt
er ook in deze dagen op de bel gedrukt
en dan staan er oude bekenden op de
stoep uit alle mogelijke plaatsen. Pret
tig ze weer te ontmoeten. Een gezellige
tijd op een eiland als het onze. Al
hebben de pensionhouders en anderen
het verschrikkelijk druk. Een dans
liedje deint langs het strand van de
zee, en ieder die neuriet het mee.
Nu gaat het mij er evenwel om U te
vragen of u nog wat anders hoort op
ons eiland, dan dansliedjes en beat-
muziek en gelach én gepraat. Er is n.l.
nog wat anders te horen als u goed
luistert. De hemelen roemen ook des
Eeuwigen ere; de prachtige luchten
hier verkondigen zijner handen werk;
de branding ruist zijn lof Mij spreekt
de blomme een tale, mij is het kruid
vol leven, mij zegt het allemaal, dat
God het geschapen heeft, zingt een
dichter. De geur van het hooi, de kleur
van de bloemen, het geglinster van de
waterdruppels, van hem! Ik wens u een4
goede vakantie toe, ook in dat opzicht
dat u zulke dingen opmerkt en hoort.
Er is nu misschien de rust en de tijd en
de gelegenheid voor. Maar om dan ook
in de zon en in de duinen, in de golven
en op het strand en op de wegen het
kruis te zien opvlammen, waaraan deze
machtige Schepper zijn eigen Zoon liet
hangen om ons een nog veel grotere
heerlijkheid te geven dan een vakantie
ooit kan geven en waarbij de Texelse
glorie vervliegt: een nieuwe aarde en
een eeuwig paradijs. Daar ruist langs
de wolken, ook op ons eiland, een
lieflijke naam. Het is de naam van
Jezus Christus, die hemel en aarde ver
enigt tezaam.
Ik wens u een gezegende zomer
P. Uidam
VERVOERSCIJFER T.E.S.O.
OVER EERSTE HALF JAAR
In het eerste halfjaar van 1966 heb
ben de veerboten van TESO 74.820
auto's overgezet; 14.621 meer dan over
dezelfde periode vorig jaar oftewel een
toename van 24°/o. Nog groter was de
toename van het aantal vervoerde auto
bussen. De eerste zes maanden van dit
jaar werden er 490 overgezet; 113 meer
dan vorig jaar oftewel 30"'o. Van bete
kenis was ook de stijging van het aan
tal vervoerde vrachtauto's: 1770 meer
dan vorig jaar, 18w/n. Het aantal ver
voerde personen steeg van 374.163 tot
432.514, een toename met 58.351 of 16°/o.
Het njwielenvervoer vertoonde de ge
ringste toename: van 18.538 naar 18.719,
stijging l°/o.
Hoe druk bet is op Texel blijkt o.u. uit de
overvolle parkeerterreinen. Vooral de par
keerplaatsen bü de strandslagen zijn veel te
klein, hetgeen blijkt uit deze foto, die we
maakten bij paal 17. De gehele strandweg was
nodig om alle auto's een plaatsje te geven.
'1
AVRO's radio-journaal zond dinsdag
avond na het nieuws van half elf een
reportage uit, waarin onder andere een
vraaggesprek was verwerkt met de
heer J. YV. Dekker, directeur van de
VVV Texel. De reportage ontstond o.a.
naar aanleiding van ons commentaar in
de krant van dinsdag 12 juli „Geslon
ken belangstelling voor logies en ont
bijt." De uitzending is bepaald geen
reclame geweest voor ons eiland. Voor
degenen die niet hebben geluisterd,
volgt hier de letterlijke tekst.
Kees van Drongelen: Luisteraars
goede avond. Wij beginnen dit journaal
met vraag. Worden vakantiegan
gers en toeristen op het eiland Texel de
dupe van kwalijke praktijken? Het ant
woord op deze vraag poogt te geven
Herman Emmink.
Emmink: Geslonken belangstelling
voor logies en ontbijt! Dit schrijft, mid
den in het zomerseizoen, de Texelse
Courant. Het blad suggereert verschil
lende oorzaken. Vaak te hoge prijzen,
te weinig service en dikwijls slechte
akkommodatie. De uitzonderingen be
vestigen natuurlijk ook hier de regel.
De heer J W. Dekker, directeur van de
WV Texel, is niet helemaal gelukkig
met het krantartikel, hoewel het hem
bekend is, dat er inderdaad van ex
cessen sprake is.
Dekker: In het algemeen kan ik stel
len dat de prijzen laag en de akkommo-
daties goed zijn. Hier in Den Burg
wordt in het algemeen een prijs voor
logies met ontbijt berekend van ƒ6,50
a ƒ7,Er zijn natuurlijk bepaalde
excessen en ik geloof dat het wel juist
is dat op een gegeven moment even
aangestipt wordt dat men zich op de
prijs moet gaan bezinnen.
Emmink: Hoewel we er van over
tuigd zijn dat de toeristische klachten
en moeilijkheden zich niet beperken tot
het eiland Texel, maar ook in andere
Nederlandse vakantieoorden schering
en inslag zijn, legt de Texelse Courant
niet voor niets de vinger op de wonde
plek. Het genieten van het prachtige
Texelse natuurschoon komt teveel toe
risten op te hoge niet voorziene uit
gaven te staan. Bijvoorbeeld: een gezin
van drie personen huurt voor veertien
dagen een vierpersoons bungalow voor
de prijs van 200,per week. Wanneer
een bevriend echtpaar, dat ergens an
ders logeert, te eten wordt gevraagd,
maakt de eigenaar onmiddellijk aan
merkingen hierop. Dat kost n.l. extra
gas. VW-directeur Dekker wist te
vertellen dat zich op dit terrein ook wel
eens excessen hebben voorgedaan, maar
het gesignaleerde geval achtte hij toch
beslist onjuist en onzakelijk. Dan zijn
er de fancy-prijzen, natuurlijk weer de
uitzonderingen daargelaten. Maar b.v.
een slager in Den Burg presteerde het
om de paardebiefstuk ƒ2,per pond
duurder te verkopen dan op het vaste
land. Ligt hier ook niet een taak voor
de VW?
Dekker Een taak? Dat is moeilijk te
zeggen We kunnen natuurlijk wel
steeds op het chapiter prijzen tamboe
reren en zeggen dat deze prijzen aan
gepast moeten zijn aan het normale
prijspeil. Aan de andere kant is het
natuurlijk zo, dat wanneer men met
vakantie is, vaak het beste van het
beest wil hebben en ieder beest heeft
een bepaald best gedeelte en een min
der goed gedeelte en dit moet dan weg
gevoerd worden, hetgeen dus de hogere
prijs op het vlees veroorzaakt. Ik vind
het bepaald niet juist te stellen dat,
omdat het een seizoenplaats is, de
prijzen maar hoger moeten zijn Het
geen ook niet het geval is, in algemene
zin.
Emmink: Men is er echter ook niet
mee uit door te stellen, dat men zich
moet aanpassen aan de vraag.
Dekker: Dat is natuurlijk een andere
kwestie. Dat is inderdaad niet juist,
nee.
Emmink-, En daarom moet Texel op
passen. Want wanneer een groenteman
zijn doosje perziken voor ƒ3,ver
koopt aan een klant op een camping en
een Duitse klant, die wat later komt
wordt ƒ3,50 berekend, dan is hier op
zijn zachtst uitgedrukt sprake van on
fatsoen om dan maar niet te spreken
van oplichting. Voor de VW ligt hier
wel degelijk een taak en niet zo'n klein
tje ook. De Texelse Courant geeft trou
wens ook al suggesties in die richting
wat die logies en ontbijt-affaire be
treft. Wellicht kan dan eveneens beke
ken worden hoe te voorkomen is dat de
Nederlandse gasten vaak in het Duits
de in eigen taal gestelde vragen beant
woord krijgen. Zodat iemand die om
een ochtendblad vraagt in een winkel
niet meer te horen krijgt: Die Zeitung
ist noch nicht da. Het zou er anders wel
eens in kunnen zitten, dat een groot
aantal vakantiegangers bij het plannen-
maken voor het volgend jaar zegt: Die
Insel Texel? Nein, ich bin noch nicht
da. En weet U waar het dan op gaat
lijken? Op de uitspraak van die Texe
laar: de principes worden van mei tot
september in Texel opgeborgen.
NASCHRIFT
Directeur J. W. Dekker vertelde ons
weinig ingenomen te zijn met de wijze,
waarop de AVRO het vraaggesprek
heeft samengesteld. „Ik ben helemaal
niet geïnterviewd door Herman Em
mink. Het was een zekere Verhagen,
die op een bungalowterrein zijn vakan
tie doorbracht. Het stemgeluid van
Emmink moet er dus zijn tussenge-
plakt." De heer Dekker had voorts ge
constateerd, dat een bepaalde vraag
van een antwoord was voorzien, dat
aanvankelijk op een andere vraag was
gegeven. Een belangrijke uiteenzetting
naar aanleiding van een gesignaleerde
misstand, was weggeknipt, waardoor 'n
verkeerde indruk werd gewekt. „Maar
er ontstond zo wèl een sensationeel ver
haal en daar is het kennelijk in de eer
ste plaats om te doen geweest Over
geweten gesproken