Cjrocn 2wartj-JexeIs in het hart-, KogerstrandLo nu bijna 6500 kampeerders AVRO waarschuwt Texel LANGHARIGE JONGENS GEDRAGEN ZICH VOORBEELDIG Gezegende zomer! nrnnrni— Maar beheerders houden touwtjes strak Toeristen dupe van kwalijke praktijken? VRIJDAG 22 JULI 1966 79e JAARGANG No. 8084 Uitgave N.V. v/h Langeveld de Rooü Postbus 11 - Den Burg, Texel - Tel. 2058 Kedaktle: Harry de Graaf, Wilhelmlnalaan 33, Den Burg, tel. 2058, 's avonds 2382. Verschijnt dinsdags en vrüdags. Bank: Nederl. Middenstandsbank; Coöp. Boe renleenbank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,95 p. kw. -f- 30 ct incasso. Advert.: familieberichten 14 ct. p. mm.; andere advert. 12 ct. p. mm. „Het is hier machtig, meneer. Ja, we zijn voor het eerst op Texel. We hoor den van kennissen, dat het er leuk was en we dachten: dat kunnen we altijd proberen. Als het niks is, gaan we weer terug. Nou, het is enorm meegevallen. We hadden er een heel andere voorstelling van, veel stiller en zoMaar het is juist hard- stikke gezellig, in De Koog tenminste, verderop is het waardeloos. Nou ja. Den Burg, dat gaat ook nog. Daar zijn we een paar avonden wezen dansen in die beatschuur. Het strand hier is ook wel leuk; daar komen we dezelfde meiden tegen waar we de vorige avond mee gedanst hebben. Nee, we hebben nog niet gezwommen. Veel te koud. Het waait hier als de klere, is dat altijd zo. Het bovenstaande tekenen we let terlijk op uit de mond van langharige jongeman van een jaar of 17. We tref fen hem aan in de Dorpsstraat van De Koog. Hij zit met wel twintig leeftijds genoten op het trottoir, leunend tegen een gevel, een flesje cola tussen de knieën geklemd. Een ding is duidelijk: hij is tevreden. In zijn vakantie heeft hij niet gezocht naar de veelgeprezen rust en stille van ons eiland, dat interesseerde hem geen zier. Hij heeft veertien dagen lang niets met zijn baas te maken, slaapt elke och tend lekker uit, eet wanneer hij er zin in heeft en brengt de tijd verder „ge zellig" wandelend, zittend, liggend en dansend door. Dat alles moet moet wèl gebeuren met zoveel mogelijk andere jongelui om hem heen, die óók hun spijkerbroek met kalk inwrijven om hem wat meer versleten te laten lijken, die ook een brommer hebben met een gek-hoog stuur en die er óók niets om geven dat de kapper van hen niet rijk wordt. Veel jeugd Die kamperende jongens en meisjes horen tot een categorie, die dit jaar op Texel beter is vertegenwoordigd dan ooit tevoren. Veel ouderen beschouwen hen nog steeds als haveloze nozems en ergeren zich aan die lichtzinnige schare. Die ergernis is soms duidelijk van de gezichten der passerenden te lezen. Het zijn merendeels keurig geklede vaders en moeders, vaak met kinderen, die nog een jaar of tien geduld moeten oefenen, voordat ook zij zich tijdelijk aan het voortdurend ouderlijk gezag kunnen onttrekken en doen waar zij zin in heb ben. Het lijkt of de kleintjes het voelen, want in de Dorpsstraat horen we op vallend veel kindergehuil, vooral in de winkels. Kinderen komen immers over al aan en moeder of vader heeft het druk met het geven van schrobberingen en het uitdelen van oorvijgen, die weer geschreeuw tot gevolg hebben, zo dat de door gebrek van personeel tóch al gespannen middenstander achter de toonbank er kriegel van wordt. „Die zijn met vakantie," smaalt onze jonge- man-in-spijkerbroek. Hij schudt moede loos het hoofd, sluit de ogen en laat zich onderuit zakken. Veel gerief Zo'n gezinnetje huist in een bunga lowtent. vaak een zeer groot bouwsel, dat voorzien is van alle mogelijke com fort. Bedden, stoelen, tafels, keukenin richting, soms zelfs een tv-toestel, maar op z'n minst een radio. En als de veer tien dagen achter de rug zijn, vertelt vader aan zijn collega's, dat hij heeft gekampeerd op Texel. De échte kam peerders, maar die zijn in de loop der jaren héél zeldzaam geworden, zouden er hun neus voor ophalen en er op wij zen, dat juist het terug naar de natuur, het primitieve leven en het zich ge wennen aan minder luxueuse omstan digheden, de charme van het echte kamperen uitmaakt Maar, zoals ge zegd, deze categorie is vrijwel uitge storven, zodat we niet bang hoeven te zijn. dat het eens tot een botsing tussen deze twee levensbeschouwingen zal komen. Het belangrijkst is echter, dat die honderden gezinnen die hun vakan tie op onze terreinen doorbrengen, zich in hun linnen bungalow gelukkig voe len. Een Amsterdamse huisvrouw vindt het kamperen op deze wijze ideaal. „Mijn man en ik komen hier al voor het vierde jaar. We zouden nooit er gens anders heenwillen en we laten de tent dan ook in een loods op het ter rein opslaan." We zijn wel eens op een andere camping geweest, maar dat be viel ons niet. Het strand was drie kilo meter verder en de winkels ook. De auto willen we niet meenemen, want mijn man rijdt voor z'n werk al de hele dag in een wagen. Daarom willen we alles dichtbij hebben We lopen op een dag heel wat af: boodschappen doen en met de kinderen op het strand. Maar het is niet erg, want we hebben de tijd." Mevrouw vertelt ons verder, dat zij best eens een vakantie in een hotel, pension of bungalow zou willen door brengen, maar dat zij dat veel te duur vindt. „We hebben een goede tent. Die kostte een paar honderd gulden, maar dat bedrag hadden we er het eerste seizoen al uit. Alles wat we nodig heb ben zit erin; zo'n grote tent hoeft voor een pension niet onder te doen." Doorsturen De beheerder van „Kogerstrand", de heer H Veldman, vertelt ons dat zijn terrein geheel vol is. „Er zitten op het ogenblik ongeveer 3500 kampeerders, vooral veel gezinnen. Alles wat zich nu nog aanmeldt, wordt doorgestuurd naar het noodterrein in De Krim, want Loodsmansduin is óók vol. Er wordt wel eens een uitzondering gemaakt, want er komen natuurlijk regelmatig plaatsjes vrij als mensen vertrekken. De meeste mensen vinden het niet leuk als ze worden doorgestuurd naar De Cocksdorp. Tja, dat terrein is vlak en open; 't héalt niet bij Kogerstrand. De meeste kampeerders beschouwen het dan ook als een doorgangskamp en proberen alsnog een plaatsje te vinden op een andere camping." Nu is „Kogerstrand" inderdaad een bijzonder fraai gelegen terrein. De tenten staan er niet in rijen, maar kris kras door elkaar, omdat elk vlak plekje temidden van de met duindoorns en vlierstruiken begroeide duinen, benut moet worden. Daardoor hebben vele tenten een eigen besloten erfje. De meeste gasten stellen dat op prijs, hóe- zeer ze ook van de gezelligheid houden. De heer Veldman, die het nu 47 ha grote terrein al 12 jaar beheert, is „Ko gerstrand" een beetje als zijn persoon lijk eigendom gaan beschouwen. Hij voelt er zich verantwoordelijk voor en stelt alles in het werk om het gebied mooi en ordelijk te houden. Streng Dat betekent, dat hij streng toeziet op naleving van de kampregels. „We zijn niet gemakkelijk. Iedere kampeer der krijgt, als hij zich aanmeldt, een stencil, waarop staat dat het na elf uur 's avonds rustig moet zijn op het terrein. Tussen tien uur 's avonds en zeven uur 's morgens mogen jongens en meisjes zich niet op eikaars afde lingen bevinden. Uiterlijk half één 's naohts dienen de jongens en meisjes in hun eigen tent aanwezig te zijn. Wie na die tijd het terrein oploopt, heeft kans de patrouille tegen te komen, die streng op de naleving van de regels toe ziet. Wordt er iemand gesnapt, dan wordt hij de volgende ochtend naar huis gestuurd, onverbiddelijk." Die sluitingsuren zijn kenmerkend voor de terreinen van de Stichting Sociaal Toe risme. Vorig jaar werd op Kogerstrand een proef genomen met een sluiting om half één 's nachts voor meisjes. De maatregel beviel uitstekend en daarom geldt het dit jaar ook voor jongens. Veldman: „Ik ben in het begin wel even bang geweest dat de jongens zich daar door zouden laten afschrikken. Half één is nogal vroeg, dacht ik. Zouden ze be reid zijn, uitgerekend in hun vakantie, Bemanning in gevaar gebracht? GEVAARLIJKE MIJN AAN BOORD VAN KOTTER ONSCHADELIJK GEMAAKT OUDESCHILD De opvarenden van de TX 66 zijn slecht te spreken over het optreden van de mijnopruimingsdienst van de Kon. Marine. Zij vinden dat zij in gevaar zijn gebracht toen een de- montageploeg van de dienst vorige week aan boord kwam om een opge viste mijn onschadelijk te maken. Voor de tweede keer in 14 dagen kreeg de kotter een mijn in de netten. Het ding stamde uit de eerste wereld oorlog, maar verkeerde nog in zeer goede staat. Zowel lading als ontste kingsmechanisme hadden niets van het langdurige verblijf in zee geleden. Ont ploffing van de 200 kg. trotyl, die de mijn bevatte, was dus zeker mogelijk. De schipper waarschuwde de marine en korte tijd later arriveerde een de- montageploeg met een sleepboot. De mannen schenen niet eerder met een dergelijke mijn te maken hebben gehad, want het oorlogstuig moest eerst, aan de hand van een register, geïdentifi ceerd worden. Al gauw stond vast, dat men het met een uiterst gevaarlijk exemplaar te doen had. Toen de mari nemannen hun gereedschap pakten en aan het gevaarlijke demontagewerk begonnen, trok de sleepboot, die hen had gebracht zich tot op veilige af stand terug.Met kloppend hart wachtten de vissers en slaakten een zucht van verlichting toen de ploeg met het karwei gereed was. De eigenaar van de kotter, de heer J. Th. Boom, is van mening, dat de opruimingsploeg de bemanning had moeten gebieden zich mét de sleepboot te verwijderen. Hij vindt het onbegrijpelijk, dat dit niet is gebeurd. Als een bom in de bebouwde •kom wordt gevonden en onschadelijk gemaakt, moeten de bewoners tot ver in de omtrek hun huizen verlaten. De heer geeft zijn collega's dan ook het advies in dergelijke gevallen de kotter voor anker te gooien en de demontage- ploeg niet eerder met het werk te laten beginnen alvorens de bemanning in veiligheid is gebracht. zich hieraan te onderwerpen? Ik ver wachtte, dat het jongensterrein in ver band daarmee niet voor de helft vol zou raken. Het is enorm meegevallen. Alle kampeerders kunnen het direct billijken, dat we die regels hebben ge steld en het jongensterrein zit even goed stampvol. Er hebben maar enkele knapen tegen gezondigd, maar die heb ik dan ook onmiddellijk weggestuurd. Je moet consequent zijn." Mede als ge volg van zijn gunstige ervaringen stelt de heer Veldman veel vertrouwen in de jeugd „Ze lopen er in onze ogen wel raar bij, gek gekleed en lang haar en zo, maar daar moet je ze niet om ver oordelen. Meestal zijn het heel aardige knapen, waar je heel normaal mee kunt praten. Misschien zijn de ouderen toch een beetje beïnvloed geraakt door de alarmerende krantenberichten over al lerlei excessen op dergelijke kampeer- (Zie vervolg pagina 2) OVERDENKING Op ons eiland is het hoogseizoen aangebroken. Het Is gezellig druk, ook in de kerken 's zondags. Je vindt de eigen mensen haast niet terug tussen de stromen gasten. Wordt er in andere kustgebieden nogal geklaagd over het bezoek in verband met het weer, ik ge loof niet dat Texel in dat opzicht te klagen heeft. Het is ook een uniek va- kantiegebied, zelfs in vergelijking met Italië en Spanje. Herhaaldelijk wordt er ook in deze dagen op de bel gedrukt en dan staan er oude bekenden op de stoep uit alle mogelijke plaatsen. Pret tig ze weer te ontmoeten. Een gezellige tijd op een eiland als het onze. Al hebben de pensionhouders en anderen het verschrikkelijk druk. Een dans liedje deint langs het strand van de zee, en ieder die neuriet het mee. Nu gaat het mij er evenwel om U te vragen of u nog wat anders hoort op ons eiland, dan dansliedjes en beat- muziek en gelach én gepraat. Er is n.l. nog wat anders te horen als u goed luistert. De hemelen roemen ook des Eeuwigen ere; de prachtige luchten hier verkondigen zijner handen werk; de branding ruist zijn lof Mij spreekt de blomme een tale, mij is het kruid vol leven, mij zegt het allemaal, dat God het geschapen heeft, zingt een dichter. De geur van het hooi, de kleur van de bloemen, het geglinster van de waterdruppels, van hem! Ik wens u een4 goede vakantie toe, ook in dat opzicht dat u zulke dingen opmerkt en hoort. Er is nu misschien de rust en de tijd en de gelegenheid voor. Maar om dan ook in de zon en in de duinen, in de golven en op het strand en op de wegen het kruis te zien opvlammen, waaraan deze machtige Schepper zijn eigen Zoon liet hangen om ons een nog veel grotere heerlijkheid te geven dan een vakantie ooit kan geven en waarbij de Texelse glorie vervliegt: een nieuwe aarde en een eeuwig paradijs. Daar ruist langs de wolken, ook op ons eiland, een lieflijke naam. Het is de naam van Jezus Christus, die hemel en aarde ver enigt tezaam. Ik wens u een gezegende zomer P. Uidam VERVOERSCIJFER T.E.S.O. OVER EERSTE HALF JAAR In het eerste halfjaar van 1966 heb ben de veerboten van TESO 74.820 auto's overgezet; 14.621 meer dan over dezelfde periode vorig jaar oftewel een toename van 24°/o. Nog groter was de toename van het aantal vervoerde auto bussen. De eerste zes maanden van dit jaar werden er 490 overgezet; 113 meer dan vorig jaar oftewel 30"'o. Van bete kenis was ook de stijging van het aan tal vervoerde vrachtauto's: 1770 meer dan vorig jaar, 18w/n. Het aantal ver voerde personen steeg van 374.163 tot 432.514, een toename met 58.351 of 16°/o. Het njwielenvervoer vertoonde de ge ringste toename: van 18.538 naar 18.719, stijging l°/o. Hoe druk bet is op Texel blijkt o.u. uit de overvolle parkeerterreinen. Vooral de par keerplaatsen bü de strandslagen zijn veel te klein, hetgeen blijkt uit deze foto, die we maakten bij paal 17. De gehele strandweg was nodig om alle auto's een plaatsje te geven. '1 AVRO's radio-journaal zond dinsdag avond na het nieuws van half elf een reportage uit, waarin onder andere een vraaggesprek was verwerkt met de heer J. YV. Dekker, directeur van de VVV Texel. De reportage ontstond o.a. naar aanleiding van ons commentaar in de krant van dinsdag 12 juli „Geslon ken belangstelling voor logies en ont bijt." De uitzending is bepaald geen reclame geweest voor ons eiland. Voor degenen die niet hebben geluisterd, volgt hier de letterlijke tekst. Kees van Drongelen: Luisteraars goede avond. Wij beginnen dit journaal met vraag. Worden vakantiegan gers en toeristen op het eiland Texel de dupe van kwalijke praktijken? Het ant woord op deze vraag poogt te geven Herman Emmink. Emmink: Geslonken belangstelling voor logies en ontbijt! Dit schrijft, mid den in het zomerseizoen, de Texelse Courant. Het blad suggereert verschil lende oorzaken. Vaak te hoge prijzen, te weinig service en dikwijls slechte akkommodatie. De uitzonderingen be vestigen natuurlijk ook hier de regel. De heer J W. Dekker, directeur van de WV Texel, is niet helemaal gelukkig met het krantartikel, hoewel het hem bekend is, dat er inderdaad van ex cessen sprake is. Dekker: In het algemeen kan ik stel len dat de prijzen laag en de akkommo- daties goed zijn. Hier in Den Burg wordt in het algemeen een prijs voor logies met ontbijt berekend van ƒ6,50 a ƒ7,Er zijn natuurlijk bepaalde excessen en ik geloof dat het wel juist is dat op een gegeven moment even aangestipt wordt dat men zich op de prijs moet gaan bezinnen. Emmink: Hoewel we er van over tuigd zijn dat de toeristische klachten en moeilijkheden zich niet beperken tot het eiland Texel, maar ook in andere Nederlandse vakantieoorden schering en inslag zijn, legt de Texelse Courant niet voor niets de vinger op de wonde plek. Het genieten van het prachtige Texelse natuurschoon komt teveel toe risten op te hoge niet voorziene uit gaven te staan. Bijvoorbeeld: een gezin van drie personen huurt voor veertien dagen een vierpersoons bungalow voor de prijs van 200,per week. Wanneer een bevriend echtpaar, dat ergens an ders logeert, te eten wordt gevraagd, maakt de eigenaar onmiddellijk aan merkingen hierop. Dat kost n.l. extra gas. VW-directeur Dekker wist te vertellen dat zich op dit terrein ook wel eens excessen hebben voorgedaan, maar het gesignaleerde geval achtte hij toch beslist onjuist en onzakelijk. Dan zijn er de fancy-prijzen, natuurlijk weer de uitzonderingen daargelaten. Maar b.v. een slager in Den Burg presteerde het om de paardebiefstuk ƒ2,per pond duurder te verkopen dan op het vaste land. Ligt hier ook niet een taak voor de VW? Dekker Een taak? Dat is moeilijk te zeggen We kunnen natuurlijk wel steeds op het chapiter prijzen tamboe reren en zeggen dat deze prijzen aan gepast moeten zijn aan het normale prijspeil. Aan de andere kant is het natuurlijk zo, dat wanneer men met vakantie is, vaak het beste van het beest wil hebben en ieder beest heeft een bepaald best gedeelte en een min der goed gedeelte en dit moet dan weg gevoerd worden, hetgeen dus de hogere prijs op het vlees veroorzaakt. Ik vind het bepaald niet juist te stellen dat, omdat het een seizoenplaats is, de prijzen maar hoger moeten zijn Het geen ook niet het geval is, in algemene zin. Emmink: Men is er echter ook niet mee uit door te stellen, dat men zich moet aanpassen aan de vraag. Dekker: Dat is natuurlijk een andere kwestie. Dat is inderdaad niet juist, nee. Emmink-, En daarom moet Texel op passen. Want wanneer een groenteman zijn doosje perziken voor ƒ3,ver koopt aan een klant op een camping en een Duitse klant, die wat later komt wordt ƒ3,50 berekend, dan is hier op zijn zachtst uitgedrukt sprake van on fatsoen om dan maar niet te spreken van oplichting. Voor de VW ligt hier wel degelijk een taak en niet zo'n klein tje ook. De Texelse Courant geeft trou wens ook al suggesties in die richting wat die logies en ontbijt-affaire be treft. Wellicht kan dan eveneens beke ken worden hoe te voorkomen is dat de Nederlandse gasten vaak in het Duits de in eigen taal gestelde vragen beant woord krijgen. Zodat iemand die om een ochtendblad vraagt in een winkel niet meer te horen krijgt: Die Zeitung ist noch nicht da. Het zou er anders wel eens in kunnen zitten, dat een groot aantal vakantiegangers bij het plannen- maken voor het volgend jaar zegt: Die Insel Texel? Nein, ich bin noch nicht da. En weet U waar het dan op gaat lijken? Op de uitspraak van die Texe laar: de principes worden van mei tot september in Texel opgeborgen. NASCHRIFT Directeur J. W. Dekker vertelde ons weinig ingenomen te zijn met de wijze, waarop de AVRO het vraaggesprek heeft samengesteld. „Ik ben helemaal niet geïnterviewd door Herman Em mink. Het was een zekere Verhagen, die op een bungalowterrein zijn vakan tie doorbracht. Het stemgeluid van Emmink moet er dus zijn tussenge- plakt." De heer Dekker had voorts ge constateerd, dat een bepaalde vraag van een antwoord was voorzien, dat aanvankelijk op een andere vraag was gegeven. Een belangrijke uiteenzetting naar aanleiding van een gesignaleerde misstand, was weggeknipt, waardoor 'n verkeerde indruk werd gewekt. „Maar er ontstond zo wèl een sensationeel ver haal en daar is het kennelijk in de eer ste plaats om te doen geweest Over geweten gesproken

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1966 | | pagina 1