Hoe inkuilen in september?
OOK IN
NOORD-HOLLAND
KENT MEN DE
PERSOONLIJKE
BEHANDELING VAN
DE RAIFFEISENBANK.
Voeding en
prestatie
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 2 SEPTEMBER 1966
Het inkuilen van gras was op ons
eiland in het verleden vooral een zaak
van de nazomer en de herfst. Door de
naar verhouding tot het rundvee zware
bezetting met schapen, was er in het
voorjaar in het algemeen weinig gele
genheid om gras in te kuilen, omdat op
een schapenbedrijf de veebezetting in
de eerste groeimaanden maximaal is.
Deze omstandigheid is er mede oor
zaak van geweest, dat kuilgras op ons
eiland heel lang een minder goede
naam heeft gehad. Inkuilen van gras
gebeurde vooral in de nazomer en voor
al onder omstandigheden, waarin
hooien niet meer mogelijk was. Men
beschouwde het min of meer als een
noodzakelijk kwaad. Op deze wijze kon
kuilgras geen goede naam hebben, om
dat er gras voor werd gebruikt, dat niet
de hoogste kwaliteit had en het inkui
len veelal gebeurde bij nat weer.
Omstandigheden veranderd
De verhouding rundvee - schapen is
op Texel op het moment heel anders
dan zo'n 30 jaar geleden. Daardoor is er
in het voorjaar wat meer ruimte om
gras in te kuilen. Nog juister zou het
zijn om te zeggen, dat het in een goede
bedrijfsvoering past. Door een ruimer
gebruik van stikstof is het bovendien
heel goed mogelijk om in het voorjaar
vroeg in te kuilen, zo vroeg, dat de
omstandigheden voor hooien nog niet
gunstig zijn. Ik ben van mening, dat het
feit, dat de kwaliteit van het kuilgras
op ons eiland de laatste jaren sterk
vooruit is gegaan, niet uitsluitend te
danken is aan betere kuilmethoden,
maar ook aan het feit, dat voor het in
kuilen meer voorjaarsgras wordt ge
bruikt.
Hoe in de nazomer?
Intussen zitten we met het feit, dat
er op veel bedrijven ook in de nazo
mer en met name in september moet
worden gekuild. Dat geeft meer proble
men dan in het voorjaar. Gras, dat in
mei of begin juni wordt ingekuild via
de maaikneus- of voordroogmethode,
geeft een goede kans prima kuilgras te
leveren. Dat is de laatste jaren duide
lijk gebleken. We kunnen echter niet
zeggen, dat dit ook voor september
geldt. Er komt dan meer kijken.
Het meest kenmerkende verschil tus
sen voorjaarsgras en herfstgras is de
hoeveelheid suiker in het gras. Die is in
het voorjaar veel groter dan in de
herfst.
En het is juist de suiker, die een be
langrijke rol speelt bij de conservering.
In het voorjaar komt door het kneuzen
van het gras suiker vrij en werkt als
conserveringsmiddel. Is het gras voor-
gedroogd, dan is de voorraad suiker
zonder kneuzen al voldoende groot om
een goede conservering te krijgen.
In de herfst doen kneuzen en drogen
ook wel iets, maar de hoeveelheid sui
ker is nu eenmaal te laag om zeker te
zijn van een goed resultaat. Daarom
moet er, ook al kneuzen we, of gaan het
gras voordrogen, nog iets meer gebeu
ren. Dat meerdere is het geven van een
toevoegingsmiddel. Zo'n 25 jaar geleden
was dit meerdere malen A.I.V. zuur.
Het is er nooit goed in gekomen, omdat
het werken met dit zuur onaangenaam
was en er bovendien in de winter ook
nog bepaalde voorzorgen moesten wor
den genomen.
Op het moment is het vooral het toe
voegen van suikerhoudend materiaal.
Wat de prijs betreft komen daarvoor in
aanmerking melasse en inkuilsuiker.
Daar melasse plm. 50Vs suiker bevat,
moet van melasse twee maal zo veel
worden gebruikt als van inkuilsuiker.
Op het moment is het zo, dat de prijs
van melasse nog iets minder dan één
derde is van die van inkuilsuiker. Ge
rekend naar de hoeveelheid suiker is
melasse dus goedkoop.
Het werken met suiker is iets een
voudiger. Tijdens het inkuilen kan het
29. „En toch heeft hij een alibi".
„Och, alibi's!" Knighton lachte; zijn
gezicht werd verhelderd door zijn aan
trekkelijke, jongensachtige lach. „In
ieder geval zou ik, als ik een misdaad
op mijn geweten had, niet graag achter
na gezeten worden door Poirot".
„Neen, ik ook niet", lachte Katherine.
Toen ze aankwamen werden ze be
groet door Poirot. Daar het warm was
had hij een wit pak aan, met een witte
camelia in zijn knoopsgat.
„Bonjour, mademoiselle", sprak hij.
„Ik zie er helemaal Engels uit, niet
waar?"
„U ziet er schitterend uit", zei Kathe
rine tactvol.
„U spot een beetje met me", zei Poi
rot, „maar dat geeft niet. Papa Poirot
lacht altijd het laatst".
„Waar is mr. Van Aldin?" vroeg
Knighton.
„Hij zit daarginds op ons te wachten.
Om u de waarheid te zeggen, mon ami,
hij is niet erg over mij te spreken. O,
die Amerikanen ze kennen niet de
rust, de kalmte De heer Van Aldin zou
willen dat ik door alle achterbuurten
van Nice misdadigers achternazat".
„Ik zou denken dat dit nog niet zo
verkeerd zou zijn", meende Knighton.
„U hebt het mis", zei Poirot, „in een
dergelijke aangelegenheid heeft men
geen energie nodig, maar opmerkings
gave. Op het tennisveld ontmoet men
iedereen. Dat is van zeer veel belang.
Ah, daar is monsieur Kettering.
Derek kwam naar hen toe. Hij zag er
regelmatig door het gras worden ge
strooid. Melasse ging men voorheen met
water verdunnen en dan met de gieter
over het gras sproeien. De laatste jaren
past men een andere werkwijze toe. Na
dat het gras op walen is gereden, wordt
de melasse over de waal gebracht. Dit
doet men als volgt. Het vat met melasse
wordt op de hef inrichting van de trac
tor gelegd. De stop wordt uit het vat
gehaald en men laat een straal melasse
op het gras lopen. Dit is ook op Texel
toegepast en blijkens de mededelingen
van de veehouders met goed resultaat.
Het gras kan daarna op de normale
wijze met wagen, ruiterdrager of op-
raapwagen aan de kuil worden gereden.
Suiker en melasse
Van suiker gebruikt men bij wind-
droog gras 2 - 2Va°/o van de hoeveel
heid gras. Bij een opbrengst van 15 ton
gras per bunder dus 300 tot 375 kg. sui
ker iper ha. Is het gras voorgedroogd
of wordt er gemaaikneusd, dan kan
volstaan worden met 150 - 250 kg. sui
ker per ha In veel gevallen is de hoe
veelheid gras 20 ton per ha. en er moet
dan één derde meer gebruikt worden.
Van melasse moet men dus dubbele
hoeveelheden gebruiken. Bij winddroog
gras dus 600 - 750 kg. melasse per ha.
als er 15 ton per bunder wordt geoogst
en ook weer één derde meer als de op
brengst 20 ton gras per bunder is. We
willen er nog eens met nadruk op wij
zen, dat men in zeer veel gevallen moet
rekenen met een opbrengst van 20 ton
gras per bunder.
Telkens bemerken wij het weer in
ons werk, dat men geneigd is de oor
zaak van bepaalde gunstige of on
gunstige verschijnselen veel dieper en
verder te zoeken dan nodig is. Als een
gewas niet wil groeien, gaat men soms
eerder denken aan kwesties als ge
brek aan sporenelementen, zoals ko
per, mangaan, borium enz. dan aan
de heel gewone zaken als grondbewer
king, ontwatering, kalktoestand, enz.
Gaat het met het vee niet helemaal
naar wens, dan zien we iets dergelijks.
Er zijn veehouders, die dan direct den
ken aan mineralen en sporenelemen
ten, terwijl ze verzuimd hebben om na
te gaan of het met de heel gewone
dingen wel in orde is. Met die heel ge
wone dingen bedoelen we dan de
kwaliteit van gras, hooi of kuilvoer.
Zolang het met die zaken niet voor
100in orde is moeten we naar mijn
mening niet te veel „afsteken naar de
diepte".
Goed en voldoende gras
De laatste weken ben ik met veehou
ders van „de overkant" weer diverse
keren op een Texels bedrijf geweest,
waar de produktie van het runavee
buitengewoon goed is. Ik heb een paar
weken geleden al eens op enkele zaken
gewezen, die op dit bedrijf gunstig lig
gen, o.a. dat het grasland overwegend
uit kunstweiden bestaat. Nu is niet op
ieder bedrijf, waar in hoofdzaak kunst
weiden voorkomen, de produktie zonder
meer goed. Een kunstwei, waar prak
tisch geen gras op staat is beslist niet
geschikt om de produktie op peil te
houden. In een tijd, waarin er bij de
dieren de natuurlijke neiging is om in
produktie achteruit te gaan, moeten wel
terdege alle zeilen worden bijgezet om
de melk er onder te houden.
En als ik nu op dit moment de per
celen, waarin de koeien op het eerder
genoemde bedrijf weiden, vergelijken
ga met de weiden, waarin zeer veel
Texelse melkkoeien verblijven, dan is
één van de oorzaken voor de bijna on
waarschijnlijk hoge produktie op het
bedoelde bedrijf aangewezen.
Zodra het augustus is, zijn we er niet
meer met één of twee percelen, waar
wel wat gras staat. De groei is ook in
verstoord uit. Hij en Knighton groetten
elkaar nogal koel, Poirot alleen praatte
allergezelligst en trachtte allen op hun
gemak te stellen. Hij deelde compli
mentjes uit.
„Het is wonderbaarlijk, monsieur
Kettering, hoe goed u Frans spreekt",
merkte hij op, ..zo goed dat u voor een
Fransman zou kunnen doorgaan als u
dat wilde. Dat komt bij Engelsen niet
veel voor".
„Ik wou dat ik het ook kon", zei Ka
therine. „Ik weet maar al te goed dat
mijn Frans verschrikkelijk Engels
klinkt".
Zij bereikten hun zitplaatsen en gin
gen zitten. Bijna op hetzelfde ogenblik
bemerkte Knighton mr. Van Aldin, die
hem van de andere zijde van het veld
wenkte, en hij ging naar hem toe.
„Ik mag die jongen wel", zei Poirot,
met een vriendelijke blik naar de ver
trekkende secretaris, „en u mademoi
selle?"
„Ik mag hem heel graag".
„En u, mijnheer Kettering?"
„Knighton is een beste kerel", zei hij,
zijn woorden met zorg kiezende.
Een ogenblik meende Katherine te
zien dat Poirot teleurgesteld was.
„Ik herinner me", zei hij plotseling,
„dat ik nog een kleine zakelijke aange
legenheid met u te bespreken heb; toen
u met die arme vrouw in de trein zat
te praten, moet u, naar ik meen, een
sigarettenkoker verloren hebben".
Katherine keek verbaasd. „Dat denk
ik niet", zei ze.
deze zgn. tweede meimaand heel wat
minder dan in de echte meimaand. We
hebben voor de beweiding in deze tijd
zeker 11h maal zo veel land nodig dan
in mei.
Een voorraad houden
We moeten eerlijk toegeven, dat we
ons ook als landbouwvoorlichters nog
wel eens vergissen bij het beoordelen
van de oppervlakte, die er in deze tijd
Poirot haalde uit zijn zak een sigaret
tenkoker van zacht blauw leder, met
de letter „K" in goud erop.
„Neen, die is niet van mij", zei Ka
therine.
„O, neemt u me niet kwalijk. Dan
was hij zeker van madame zelf. „K" be
tekent natuurlijk Kettering. We twij
felden, omdat ze een andere koker m
haar tasje had, en het scheen een beetje
vreemd dat ze er twee zou hebben ge
had". Plotseling wendde hij zich tot
Derek. „U weet niet of deze koker van
uw vrouw is geweest?"
Derek scheen even in de war. Hij sta
melde een antwoord;
„Ik ik weet het niet. Ik veronder
stel het".
„Hij is toch soms niet van u?"
„Zeker niet. Als hij van mij was, zou
hij niet in het bezit van mijn vrouw
zijn geweest".
Poirot keek onschuldiger en kinder
lijker dan ooit.
„Ik dacht dat u hem misschien ver
loren kon hebber» toen u in het compar
timent van uw vrouw was", legde hij
uit.
„Ik ben daar nooit geweest. Dat heb
ik al tien keer tegen de politie gezegd".
„O, neemt u me niet kwalijk", zei
Poirot. „Mademoiselle hier beweert dat
ze u er heeft zien binnengaan".
Katherine keek naar Derek. Zijn ge
zicht scheen bleek te zijn geworden,
doch dat was misschien maar verbeel
ding van haar. Zijn lach, die volgde,
was natuurlijk.
„U hebt u vergist, miss Grey", zei hij
gewoon. „Uit wat de politie me heeft
verteld maak ik op dat mijn comparti
ment maar een of twee deuren van dat
voor de beweiding nodig is. Het zit er
vooral bij ons heel diep in, dat het gras
bij het inscharen van de dieren niet al
te lang moet zijn. En al het er naar
uitziet, dat een aantal weken in te lang
gras moet worden geweid is er de nei
ging om te adviseren één of meer per
celen te gaan maaien voor hooi of kuil
gras. Ik geloof, dat we daar speciaal in
de nazomer voorzichtig mee moeten
van mijn vrouw af was, ofschoon ik dat
toen niet in het minst vermoedde U
moet me in mijn eigen coupé hebben
zien binnengaan Hij stond vlug op,
toen hij Van Aldin en Knighton zag
naderen.
„Ik moet u nu verlaten", sprak hij.
„Ik wil mijn schoonvader onder geen
beding ontmoeten".
Van Aldin groette Katherine zeer
hoffelijk, hoewel duidelijk te zien was
dat hij in een slecht humeur was.
„U schijnt graag naar het tennissen
te kijken, mr. Poirot", bromde hij. „Wij
Amerikanen zijn van ander hout ge
sneden. Zaken gaan bij ons vóór genoe
gen".
Poirot trok zich van het verwijt wei
nig aan. Hij glimlachte tegen de ver
toornde miljonair.
„Maakt u zich maar niet boos. Ieder
heeft zo zijn eigen methodes. Ik heb het
altijd prettig gevonden zaken en genoe
gens met elkaar te combineren. Ik ben
hier niet alleen voor mijn plezier, mijn
heer Van Aldin. Kijkt u maar eens naar
die oude man vlak tegenover ons
met dat gele gezicht en die eerbied
waardige baard".
„Nu, wat is daarmee?"
„Dat", zei Poirot, „is de heer Papo-
poulos. Hij is een handelaar in antiqui
teiten uit Parijs, maar de politie ver
denkt hem ervan dat hij gestolen goed
opkoopt, speciaal juwelen. Hij staat in
verbinding met de hoogste zowel als
met de laagste kringen van geheel
Europa".
Van Aldin keek Poirot aan met plot
seling ontwakende belangstelling.
zijn.
Daarbij speelt uiteraard ook het al of
niet nodig zijn van het winnen van
wmtervoer een rol. Als het er zo voor
staat, dat er hooi of kuilgras te weinig
is, zal de veehouder eerder moeten be
sluiten om nog een perceel te maaien
dan in een geval, waarin voldoende
ruwvoer aanwezig is. Als dat laatste
het geval is, moeten we kiezen voor een
ruime voorraad gras. Dat zal dan wel
eens betekenen, dat na het weiden van
de melkkoeien de schapen nog het een
en ander hebben te doen, of mogelijk de
maaimachine over het land moet. Dat
is in ieder geval te verkiezen boven de
omstandigheden, die op dit moment op
heel wat bedrijven aanwezig zijn. De
melkkoeien lopen daar in weiden, waar
of onvoldoende gras aanwezig is, of
gras van een kwaliteit, waar geen melk
in zit. Als men dan bovendien moet
vaststellen, dat er voor de naaste toe
komst geen goede weiden klaar liggen,
is de kans heel groot, dat de melk weg
raakt.
De 20-jarige Brigitte Bertram is met
haar ouders zeer gelukkig totdat het
noodlot toeslaat. Zij krijgt een ernstig
ongeluk, maar als haar ouders zich be
schikbaar stellen voor een bloedtrans
fusie blijkt dat de bloedgroepen niet
overeenkomen en dat Brigitte hun kind
dus niet kan zijn. Deze onvoorstelbare
gedachte krijgt realiteit als men beseft,
dat tijdens de oorlog, in een schuilkel
der, twee kinderen verwisseld moeten
zijn. Tot overmaat van ramp wordt het
meisje op de man, die haar vader niet
kan zijn, verliefd De moeilijkheden, die
uit deze situatie voorkomen, kan men
meebeleven door het zien van „Mijn
dochter, mijn minnares?", die vrijdag
en maandagavond in het City-theater
wordt vertoond.
Een wat luchtiger verhaal is de ge
schiedenis van Karl Heinrich, de jonge
erfprins, die na de dood van zijn ouders
onder toezicht komt van zijn strenge
oom. „Alt Heidelberg". Karl Heinrich
kan echter uitstekend opschieten met
zijn oude leraar Jüttner, die er naar
streeft, dat de jongeman zo spoedig
mogelijk als normaal mens tussen an
dere jongelui kan verkeren. Hij krijgt
zijn zm en Karl Heinrich leert de lief
tallige Kathi kennen. Deze kan de liefde
van de jongeman niet beantwoorden,
waardoor het gebruikelijke happy end
bij films van dit genre ontbreekt. (Alle
leeftijden).
Tom Winters, die verbonden is aan
een regeringsbureau in Washington,
leeft sedert enige jaren gescheiden van
zijn vrouw. Als zij om het leven komt,
neemt hij de zorg voor haar kinderen
op zich, die van dit nieuwe gezag echter
allerminst gediend zijn. Hij neemt hen
mee naar zijn appartement in Washing
ton, totdat betere woongelegenheid ge
vonden zal zijn. Aldus het begin van
,,'n Droomschip van een woonschip",
die men zondag- en dinsdagavond kan
zien Op een avond loopt een der kin-,
deren bij Tom weg en toevallig doet de
meerderjarige jonge dochter van een
bekende dirigent hetzelfde. Uit deze
gebeurtenis komt een contact voort tus
sen Tom en de dochter van de dirigent.
Zij wordt aangenomen als verzorgster
van zijn kinderen. Tenslotte wordt ze
zijn vrouw, waarmee tevens de rust in
het gezin is hersteld. In de hoofdrollen:
Cary Grant en Sophia Loren. (In kleu
ren toegang alle leeftijden).
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 4 september op om 5.55 uur
en gaat onder om 19.22 uur; 7 september op
om 6.01 uur cn onder om 19.15 uur.
Maan 8 sept L.K.; 14 sept. N.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild
2 sept. 10.11 en 22.12; 3 sept. 10 38 en 22.37;
4 sept. 11.02 en 23.01; 5 sept. 11.28 cn 23.26;
6 sept 11.51 en 23.51; 7 sept. 12.15 en
8 sept. 0.22 en 12.51. 9 sept. 107 cn 13 47;
10 sept. 2 14 en 15.14.
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.
„En?" vroeg hij.
„Tk vraag me af", zei Poirot, „ik
vraag me af waarom mijnheer Papo-
poulos zo plotseling naar Nice is geko
men?"
Van Aldin keek de kleine detective
strak aan.
„Ik moet u excuus vragen, mijnheer
Poirot".
Poirot wuifde het excuus weg met
zijn hand.
„Och", zei hij, „dat is van geen be
lang. Luister eens, mijnheer Van Aldin,
ik heb nieuws voor u".
De belangstelling van de miljonair
was gewekt. Poirot knikte.
„U zult het interessant vinden wat ik
u te vertellen heb. Graaf de la Roche
is na het onderhoud bij de rechter van
instructie doorlopend onder toezicht ge
weest. De dag daarop werd, gedurende
zijn afwezigheid, de Villa Marina door
de politie doorzocht".
„En ik wed dat ze niets hebben ge
vonden", zei Van Aldin.
„Uw voorgevoel is niet juist", ant
woordde Poirot. „Ze vonden niets dat
oip een misdaad wees. Dat was ook niet
te verwachten. Monsieur de la Roche
is niet van gisteren. Als hij dus iets te
verbergen had, zou dat zich niet in zijn
huis bevinden, noch op zijn persoon,
want hij weet dat hij ieder ogenblik de
kans loopt gearresteerd te worden. De
beste manier om iets te verbergen is het
per post te verzenden. Welnu, hij heeft
per auto een bezoek gebracht aan het
postkantoor te Menton".
„En?" vroeg Van Aldin vol belang
stelling.
(Wordt vervolgd)
HET GEHEIM VAN
Adoor gatha Christie DE BLAUWE TREIN
Noord-Holland is een provincie met een rijk ver
leden. De oude vloten zeilden om de kop de Zuider
zee op en midden in het hart van de provincie vindt
U nog kaken van walvissen. Noord-Holland is ook
een moderne, dynamische provincie. Er is daar,
bijvoorbeeld, een geheel nieuwe culture ontstaan:
de bollenteelt. Als U in het voorjaar de oude Drom-
medaris in Enkhuizen bestijgt, ziet U de kleuren
pracht van één van Nederlands grootste bollen-
gebieden. Over Enkhuizen gesproken, vorig jaar
bestond de Raiffeisenbank er 60 jaar! De Raiffeisen-
bank is een begrip geworden. Want op de 11.000
inwoners heeft deRaiffeisenbank er 6000 spaar
rekeningen. En in de toekomst zal de Raiffeisen
bank ook daar klaarstaan om oude en nieuwe
cliënten voor al hun bankzaken van dienst te zijn in
een prettige sfeer. Zoals de Raiffeisenbank dat
overal elders doet. 2 000.000 spaarders. 4,8 Miljard
gulden spaargeld. Meer dan 1000 vestigingen.
spaarbank en alle bankzaken
