fm
VEROORDELEN
PLANTIAC
VIEUX
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
is niet moeilijk
i-jr^
\ïA~M
Friese Vieux
is
voor
kenners!
rubriek voor 0"'l<r
LANDBOUW en VEETEELT
Bewerkingseeu heden
- bewerkingskosten
SPORTPROGRAMMA
Spit, Spierpijn
tMuma visa;
WWIttiA
JS
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 18 NOVEMBER 1966
We willen in dit artikeltje nog even
verder ingaan op het onderwerp, dat
wij in de Texelse Courant van 8 novem
ber aan de orde stelden. Aan het slot
van de eerste aflevering wezen we er
nl. op, dat het mogelijk is om aan de
hand van bewerkingscenhedcn (b.w.e.)
en bewerkingskosten (b.w.k.) iets over
de arbeidsorganisatie te zeggen.
We willen dit illustreren met een
voorbeeld. We nemen daarvoor een be
drijf van 18 ha. grasland. Op dit bedrijf
worden 15 melkkoeien gehouden, 12
stuks jongvee en 60 schapen. Voor de
ruwvoedervoorziening is 16 ha ge
maaid voor hooi en kuilgras. Het aantal
b.w.e. wordt nu als volgt vastgesteld.
15 melkkoeien 825 b.w.e.
12 st. jongvee 144 b.w.e.
60 schapen 360 b.w.e.
16 ha gemaaid 400 b.w.e.
Totaal 1729 b.w.e.
Voor het opfrissen van het geheugen
vermelden we nog even, dat het aantal
b.w.e. voor één koe 55, voor jongvee 12,
voor schapen 6 en voor 1 ha. maaien
25 is. Door vermenigvuldiging kwamen
wij tot de hierboven genoemde aantal
len b.w.e.
De bewerkingskosten
Zoals wij in het vorige artikel vertel
den worden deze gevormd door bere
kend en betaald loon, de kosten van de
werktuigen en de kosten van loonwerk.
Stel, dat op bovenbedoeld bedrijf in
zeker jaar naast het berekende loon
voor de boer nog een bedrag van
ƒ1.200,is uitgegeven voor losse ar
beid. Verder zijn de kosten voor de
werktuigen aan afschrijving, rente en
onderhoud in dat jaar ƒ2700,geweest.
Tenslotte is er nog een bedrag van
ƒ1800,aan loonwerk betaald.
De bewerkingskosten voor dat jaar
zijn dan als volgt
Loon voor de boer ƒ10.500,
Losse arbeid 1.200,
Werktuigkosten 2.700,
Loonwerk 1.800,
Totaal
ƒ16.200,-
Bewerkingskosten per
bewerkingseenheid
Met de twee grootheden, die we hier_
voor berekend hebben, is het nu moge
lijk om de b.w.k. per b.w.e. te bereke
nen. Dit doen we als volgt. De bewer
kingskosten bedragen ƒ16.200,Het
aantal bewerkingseenheden is 1729.
Door deling van het bedrag van
ƒ16.200,door het aantal b.w.e., der
halve 1729, krijgen we het gevraagde.
De bovenbedoelde deling levert een be
drag van 9,37 op. En dit betekent, dat
de b.w.k. per b.w.e. in dit geval ƒ9,37
bedragen.
Uit de gegevens van de bedrijven,
die een bedrijfseconomische boekhou
ding laten verzorgen, blijkt nu, dat de
deling van de bewerkingskosten door
het aantal b.w.e. bedragen opleveren,
die zeer sterk variëren. Op het vrij
kleine aantal Texelse bedrijven nl. van
ƒ8,— tot 13,—.
Als we nu bedenken, dat een melk
koe op 55 b.w.e is gesteld, dan betekent
dit verschil, dat op het ene bedrijf per
melkkoe de kosten van arbeid, werk
tuigen en loonwerk wel 55 x ƒ5,dus
275,hoger kunnen liggen dan het
andere bedrijf. Bij een aantal van 15
melkkoeien maakt dit direct al een ver
schil van ruim ƒ4.000,
Waardoor kan het fout zitten?
Wat kunnen nu de oorzaken zijn van
het feit, dat de b.w.k. per b.w.e te hoog
zijn?
In de eerste plaats Ls dit het geval als
de bedrijfsomvang te klein is. Het aan
tal b.w.e. per man is dan te laag en het
is voor de boer niet mogelijk om zijn
eigen arbeid doelmatig te besteden.
Jammer genoeg blijkt dit niet altijd
duidelijk. Is het bedrijf te klein, dan
komt men er in bepaalde gevallen ook
gemakkelijk toe om arbeid, die veel
effectiever door werktuigen kan worden
verricht toch met de hand te doen.
Een tweede oorzaak is een te zware
mechanisatie. Men heeft dan zeer veel
werktuigen op het bedrijf, die ieder
voor zich te weinig worden gebruikt.
Een gevaar, dat werkelijk niet onder
schat moet worden. Als de werktuig-
kosten in de buurt van ƒ300,per ha
'beginnen te komen is er grote kans, dat
gesproken moet worden van over-me-
chanisatie.
Als naast een vrij zwaar eigen werk
tuigenpark ook nog heel wat loonwerk
wordt verricht, dan gaat dit dubbel tel
len. We komen dit nog al eens tegen op
vrij grote bedrijven, waar veel werk
tuigen aanwezig zijn, maar men door
gebrek aan arbeidskrachten de kans
niet krijgt om met deze werktuigen te
werken. Men is dan toch genoodzaakt
de loonwerker in te schakelen.
De grote kunst is de goede verhou
ding te bereiken tussen het aantal ar
beidskrachten, de werktuigenbezetting
en het aantrekken van de loonwerker.
Zij, die dit kunnen, hebben één van de
belangrijkste eigenschappen voor het
goed boer zijn in hun vingers.
Op een vooruitgeschoven basis in
India beseffen Amerikaanse para
troopers, dat er iets belangrijks op til is,
als zij door hun commandant Charles R.
Nelson bijeen worden geroepen. De
mannen zullen 350 km. achter de Ja
panse linies worden gedropt, midden in
de jungle van Birma met de opdracht
een Japans radarstation te vernietigen,
dat een sleutelpositie in de Japanse ver
dedigingsgordel inneemt. De groep
wordt met twee transportvliegtuigen
vervoerd en staat onder bevel van
Nelson. De Amerikanen slagen erin hun
opdracht perfekt uit te voeren. Het hele
Japanse garnizoen van het radarstation
wordt gedood zonder dat de Amerika
nen ook maar één man verliezen. Daar
na beginnen zij een eindeloze tocht
naar een verlaten landingsbaan, waar
zij opgepikt zullen worden door vlieg
tuigen om ze terug te voeren. De Jappen
hebben daarvan echter lucht gekregen
en de machines kunnen niet landen. Via
de radio maakt Nelson dan een afspraak
met de piloten op een andere plaats.
Onbekend met het terrein besluit hij de
verschillende routes op de plaats zuilen
groep in tweeën te splitsen die volgens
moeten arriveren. Nelson komt als eer
ste met zijn afdeling aan maar de an
dere groep is op één na in een hinder
laag gelopen. De mannen, die nu nog
resteren zullen een mars van 300 km
dwars door de jungle moeten maken
door een gëbiea dat wemelt van Japan
ners. Hoe tenslotte elf mannen erin sla
gen deze haast bovenmenselijke presta
tie te verrichten, kan men zien in de
film „Strijd in de Birma-jungle" (Ob
jective, Burma), die zaterdagavond en
zondagmiddag in het City-theater wordt
gedraaid. (Toegang boven veertien jaar)
Een contrast met deze moderne oor
logsfilm vormt „Angeliquc, markiezin
der Engelen", die men zondag-, maan
dag- en dinsdagavond kan zien. Het is
de geschiedenis van Angélique de San-
cé, de dochter van een edelman in
Poitiers ten tijde van Lodewijk de Veer
tiende. Het meisje slaagt erin een po
ging om Lodewijk te vergiftigen, te ver
ijdelen Na een verblijf in een klooster
merkt Angélique thuis grote verande
ringen op. Haar vader wil haar uithu
welijken aan De Peyrac, die buitenge
woon lelijk moet zijn. Vader krijgt zijn
zin en Angélique gaat zelfs van de
haar toegewezen minnaar houden. Dan
wordt De Peyrac aangeklaagd wegens
hekserij, want hij kan goud uit steen
maken. Angélique en haar intussen ge-
'boren zoontje gaan naar Parijs om te
trachten De Peyrac te redden. Na een
reeks avonturen blijkt dat de koning
handelt uit jaloezie. Er volgt een ver-
DOOR TO DORSSEN-VAN LOON
HOOFDSTUK I
In feite was het huwelijk van Frans
Sornée en Hermina Oudkerk een spec
taculaire gebeurtenis van de eerste
rang. Tenminste in het dorp. Niet zo
zeer het huwelijk zelf, maar voorname
lijk betekende dit het einde van een
concurrentiestrijd, die omtrent een
eeuw tussen twee families, die hetzelfde
stiel beoefenden, was gevoerd. Twee
wagenmakers in een klein dorp als
Hoogendijk was altijd al iets geweest
om het hoofd over te schudden. Zowel
de Sornées als de Oudkerkers verston
den hun vak. Dat was overbekend in de
wijde omgeving. Tot zelfs in de stad. En
eigenlijk was die concurrentiestrijd
helemaal niet nodig. Ieder had toch een
boterham? En geloof maar, dat het een
dikke was in beide huizen, al lagen die
ieder aan een kant van het dorp
Nee, het huwelijk werd voltrokken
zoals alle huwelijken in Hoogendijk.
Met rijtuigen van stalhouderij Gootjens,
want die nieuwerwetse trouwerijen met
auto's wilden er in Hoogendijk nog niet
in. Berielsen, de garagehouder in het
dorp, had in de loop der jaren wel re
clame gemaakt in het plaatselijk week
blad en ook in de blaadjes, die in de
omliggende dorpen versdienen, maar
veel had het hem niet opgebracht. Al
'beschikte hij zelf dan over drie sleeen
van auto's. Nee, de Hoogendijkers gaven
nog altijd de voorkeur aan de statige
koetsen van Gootjens, met twee schim
mels voor de prachtig onderhouden
trouwkoets.
Beide families waren niet groot. En
die van Oudkerk ging uitsterven bij ge
brek aan een zoon. Drie dochters had
Lien Desirk haar man geschonken,
waarvan Hermina de jongste was, in
de wandeling heel gewoon Mien ge
noemd. Tot groot verdriet van de oude
baas, al liet hij nooit iets aan buiten
staanders merken. Zo was hij ook nog
De twee oudste dochters waren al lang
getrouwd en woonden elders in de pro
vincie. Maar Mienje was eigenlijk nog
te jong, vonden de Hoogendijkers, Wat
was nu eenentwintig jaar! Een blaag.
meer niet.
Het initiatief was uitgegaan van Her
man Sornée, die nu zo'n kleine veertig
jaar de wagens had gemaakt in de
werkplaats aan het Noordereind, een
paar jaar geleden verbouwd en ver
groot. Trouwens, Herman Sornée was
vooral de laatste jaren zijn concurrent
in menig opzicht voorbij gegaan. Klan
ten, die jaar en dag bij Oudkerk hun
wagens hadden laten maken, waren
heel voorzichtig bij Sornee gekomen.
Wat doe je er aan? Antoon Oudkerk
had zijn beste jaren achter de rug en
al had hij bekwaam personeel, het oog
van de meester maakt het paard vet,
nietwaar? En als de baas drie dagen
van de week ziek in bed ligt, dan moet
bitterde strijd om het leven van De
Peyrac, echter vergeefs, want hij wordt
omgebracht. Angélique besluit nu zich
op de koning te wreken. De film
werd vervaardigd naar het gelijknami
ge, ook in Nederland veelgelezen boek.
(In kleuren; toegang boven 18 jaar).
Op initiatief van de Sportvereniging
Texel zal op maandag 28 november de
bekende film „Tokio Olympiade" van
de Japanse regisseur Kon Ichikawa in
het City-theater worden vertoond. Het
is een bijzondere film, in kleuren en
cinemascope, over de laatstgehouden
olympische spelen. Omdat aan vrijwel
alle daarbij betrokken sporten uitvoe
rige aandacht wordt besteed, duurt de
film twee uur en tien minuten. Men
heeft zich vrij veel kosten en moeite
getroost om deze sportfilm naar Texel
te krijgen. Er is bovendien maar één
voorstelling mogelijk, zodat de entree
prijs op ƒ2,moet worden gesteld.
Verwacht wordt dat voor deze film veel
belangstelling zal bestaan. De leden
van de Texelse sportverenigingen, die
zich tijdig bij hun secretaris opgeven,
krijgen echter voorrang. S.V. Texel
geeft haar senior- en juniorleden een
reductie van ƒ0,50 resp. ƒ1,Ge
hoopt wordt dat ook andere verenigin
gen dit zullen doen, om ieder in de ge
legenheid te stellen de film te zien. De
voorverkoop van kaarten aan de vereni
gingen sluit woensdag, zodat belangstel
lenden zich vóór die datum bij hun se
cretaris moeten hebben gemeld. Het
mogelijke restant kaarten (er zijn er
340 beschikbaar) zal normaal via de
kassa van City-theater worden ver
kocht.
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 20 november op om 8.07 uur
en gaat onder om 16.43 uur; 23 november op
om 8.12 uur cn onder om 16.40 uur.
Maan: 20 nov E.K 28 nov. V.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild
18 nov. 11.47 en 19 nov. 0.20 en 12.19;
20 nov. 0.55 en 13 02; 21 nov 1.51 en 14.09;
22 nov. 3.05 en 15 26; 23 nov. 4.20 en 16.38;
24 nov. 5.27 en 17.40; 25 nov. 6.23 en 18.33;
26 nov. 7.08 en 19 17
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 23 november worden de moeders
van de buitendorpen verwacht op de volgende
uren
Den Hoorn 13.0013.45 uur; Oosterend en
De Waal13.4514.45 uur; De Cocksdorp
en Eierland 14.4515.45 uur; De Koog:
15.4516.15 uur.
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1966:
Adspirantcn
Cocksdorp a-De Koog a, 2.45 uur
Oosterend a-Tex. Boys a, 2.45 uur
Pupillen
Texel a-Texel b, 3.00 uur
Oosterend b-Oosterend a, 2.00 uur
Tex. Boys b-Tex. Boys a, 3 00 uur
ZDH a-ZDH b, 2.00 uur
ZONDAG 20 NOVEMBER 1966:
4de klasse A KNVB:
Texel-Kolping Boys, 2.30 uur
Afdeling Noordholland:
Oudesluis-Tex Boys, 2.30 uur
JVC-Cocksdorp, 2.30 uur
Oosterend-Kaagvogels, 2.30 uur
Geel Zwart 3-De Koog, 2.30 uur
Kaagvogels 2-ZDH, 2.30 uur
LSW 3-Texel 2, 2.30 uur
BKC 3-Oosterend 2, 2.30 uur
en reumatische pijnen
wrQft U eveneens weg rn^t
Fors. Rond Vertrouwd. Als
goud Plantiac. belegen
Friese vieu; Zó Of als tik.
J 2ACHI LN RElfGfN g.;
PLANTINGA - BOLSWARD
De Koog 2-JVC 3, 2.30 uur
Tex. Boys 2-HRC 8, 2,30 uur
ZDH 2-BKC 4, 2.30 uur
HRC 7-Tex. Boys 3, 12.00 uur
Oosterend 3-WGW 4, 12.00 uur
ZAP 7-Texel 3, 2.30 uur
Junioren
HRC 3-Texel, 2.30 uur
WGW 2-Tex. Boys, 10.00 uur
Cocksdorp-WGW 3, 2.30 uur
MEDEDELINGEN:
S.V. Texel
Texel 1 krijg een der sterkste tegen
standers op bezoek en zal dus goed
voorbereid moeten aantreden. Ze kun
nen er op rekenen, dat deze ploeg haar
aanvallen snel en stevig lanceert. Zorg
er voor deze goed op te vangen. Hope
lijk zijn onze spelers allen weer present
Texel speelt gewoonlijk tegen de sterk_
ste tegenstander haar beste spel. Daar
houden we het dan op.
Texel 2 en 3 en ook de junioren spe
len uit en zullen het niet gemakkelijk
krijgen. Zorg dat het goed komt!
D D.
ZDH
Zondag moet het eerste naar Kolhorn.
Kaagvogels begint steeds beter te spe
len en zal dan ook zeker proberen de
63 nederlaag, die het aan Den Hoorn
heeft moeten toestaan, weg te werken.
Als ZDH zich de gehele wedstrijd voor
100 procent geeft, moet er toch een
kleine overwinning in zitten. We heb
ben de punten nodig, omdat we de 2e
plaats bezetten en nog steeds 3 punten
achter Watervogels staan. de P.
Texelse Boys
Als dc weergoden het toestaan komen
alle elftallen in het strijdperk. Het eer
ste gaat naar koploper Oudesluis, een
zware opgaaf doch je weet maar nooit.
Het tweede is aan zijn stand verplicht
van HRC 8 te winnen Terreindienst
C. Witte en W. v.d. Gracht.
Het derde vertrekt met de boot van
10 uur naar HRC 7, terwijl voor de ju
nioren op het moment dat we dit schrij
ven, de aanvangstijd nog niet definitief
vaststaat. Het zal waarschijnlijk de boot
van 10 uur vertrekken worden. Zie het
kastje.
De adspiranten zullen er harder voor
moeten weTken dan in de laatste wed
strijd om in de running te blijven.
S.V. Oosterend
Als pluvius niet tegenwerkt, draaien
we dit weekend weer een volledig pro
gramma.
Trainingstijden: Dinsdagavond 7.15 -
8.00 uur adspiranten, 8 00 9.00 uur
senioren; vrijdagavond 7 30 - 9.00 uur
senioren.
Vrijdagavond verwacht de trainer
zeer zeker alle eerste elftalspelers! Ook
'bij eventueel slecht weer We hebben nu
een mooie verlichting; daarbij kan zeer
goed getraind worden. H. G W.
COPYRIGHT STUDIO'AVAN
41. „Maakt U zich vooral niet ongerust,
meneer Schwartec", lachte Barend
Bobbelgum superieur. „De jongens zit
ten stevig opgesloten en zo komen er
voorlopig heus niet uit! U moest die
sleutels maar eens een beetje beter
bekijken, vind ik. D'r zit namelijk altijd
zo'n aardig psychologisch trekje aan.
Vanmiddag bijvoorbeeld, hebben we
een stelletje zware jongens binnenge
kregen. En neem nou deze mooie, slan
ke sleutel 'es. Die is van de cel van een
van die zware jongens. Van Kille Bill,
om precies te zijn Deze kleine Yips
hier, die is van de buitendeur. En die
dikke grove hier is van de cel van dikke
grove Platvink-Jantje, die samenzit met
zijn makker Franse Sjarl!"
De sluwe Ulec Schwartec had dat
allemaal héél goed onthouden en hij
bracht het gesprek nu héél handig op
een totaal ander hoofdstuk. Hij pakte de
sleutelbos van de argeloze cipier aan
en zei:
„Paitasj! Hoe interessant! Deze dikke
sleutel hier doet men denken aan dikke
spil van Baraquay. Di Sacrosanto heette
de brave man. Groot speler hij! Héél
groot". En meteen begon hij een span
nend verhaaltje van meneer Di Sacro
santo te vertellen. Zó spannend, dat
Barend Bobbelgum helemaal niet merk
te, dat Ulec van diezelfde sleutel een
handige wasafdruk maakte in de palm
van zijn hand. En zo gaf hij elke sleutel,
die daarvoor in aanmerking kwam, een
beurt. Daarna nam hij hartelijk afscheid
van de cipier Barend Bobbelgum, die
niets gemerkt had.
En toen Ulec Schwartec even later
weer op straat liep, mompelde hij;
„Paitasj! Eigenlijk grote schandaal
wat ik hebben gedaan! Maar toch.
op een regenachtige avond...., want
iek zal en moeten hebben de sportcom-
puter van dr. Yokito.
je maar afwachten, wat er nog klaar
gemaakt wordt in de werkplaats aan de
Koperweg.
Al had Herman gedurende bijna een
halve eeuw de degens gekruist met zijn
tegenstander, hij kan op vijfenzestig
jarige leeftijd nog wel zoveel sportivi
teit opbrengen en tonen, dat het ook
hem begrootte, dat het bedrijf van die
stijfkop Antoon langzamerhand naar de
haaien ging. Hij noemde het anders,
omdat hij zich graag van krachttermen
bediende, maar het is niet nodig Qlie
hier te herhalen.
Op een koude februarimorgen had hij
zijn duffelse jekker aangetrokken, na
eerst in de werkplaats met spiedende
ogen rondgekeken te hebben, of ieder
een zijn plicht deed en werkte, zijn
bijna achtentwintig-jarige zoon Frans
inbegrepen. Want vader Herman hield
van ouderwetse opvoedingsmethoden en
beschouwde zijn eigen zoon als een der
personeelsleden, zolang hij nog niet het
heft in handen had.
Daarna was hij door het dorp gelopen
naar de Koperweg, waar hij heel rustig
de ouderwetse werkplaats van zijn con
current binnenstapte met een „morgen
saam! Is Antoon bij de hand?"
De meesterknecht wees met zijn duim
naar boven en ging verder met het
schaven van een nieuwe disselboom.
Jonge jonge, daar stond de oude Sornee
in hoogsteigen persoon op vijandelijk
gebied. Wel wel, waar ging het heen in
de wereld! Als dat binnen een kwartier
geen herrie gaf
De herrie bleef echter uit. Herman
Sornee liep de trappen op, klopte aan
en stapte naar binnen, zoals dat in die
jaren nog gebruikelijk was in deze oor
den. Lien Oudkerk knipperde wel even
met haar ogen toen Herman Sornee
daar op de drempel stond, maar zij was
tenslotte van heel goede komaf en had
bovendien een ferm bedrag als bruid
schat meegebracht; geld waarmee de
toen nog jonge Oudkerk zijn concurrent
heel wat schade had kunnen berokke
nen. Want als je voor tweehonderd
vijftig gulden een mestkar kon laten
maken bij Oudkerk, ging je er geen
driehonderd neertellen bij Sornee. Geld
was duur en je moest er hard voor wer
ken. Bar hard
Lien Oudkerk zei dus: „Kom verder,
Sornee. De baas is net bij de hand. Hij
was niet erg lekker vanmorgen"
..Daarom kom ik juist eens een bab
beltje maken, Lien", dreunde zijn zware
stem door het vertrek.
Wat er die morgen behandeld en ver
handeld is geworden in de grote kamer
boven de werkplaats aan de Koperweg
heeft behalve de betrokkene niemand
precies ooit geweten, maar al spoedig
ging het gerucht door het dorp, dal
Sornee en Oudkerk samen gingen. Of
om nog preciezer te zijn: Sornee kocht
Oudkerk op en deze hield er mee op.
„Schee er mee uit", zeiden ze doorgaans
in Hogendijk, maar dat is geen goed
Nederlands. Doch zo krap keek men in
die dagen niet.
De vijf man, die bij Oudkerk de wa
gens maakten, begonnen het benauwd
te krijgen. Vooral Hos, de meester
knecht, want die was voor in de vijftig
en waar zou hij een andere baas kunnen
vinden, als hij op straat terecht kwam7
Het was nogal een mooie tijd met al
die loonsverlagingen.
Ook Schippers, die al zo'n jaar of
twintig meeliep in de Koperweg, was
er niet gerust op. En de derde volwas
sen timmerman, Ko Smit eveneens.
Voor de twee jongens was het minder
erg; die vonden altijd wel wat.
Het vijf man sterke personeel van
Antoon Oudkerk wist ook, dat het geen
zin had om met baas Toon te gaan pra
ten. Antoon was altijd een hond voor
zijn mensen geweest en zou dat wel tot
de laatste minuut blijven. Arbeiders
waren hufters, die je van de morgen tot
de avond op de vingers moest kijken,
anders trokken ze de lijn en voerden
geen steek uit. Toon noemde dat ook
anders, want hij beschikte over een hele
vocobulaire kernachtige woorden, als
dat zo van pas kwam. Van God en
zijn gebod had hij zich nooit wat aan
getrokken, want de Oudkerkers waren
zo lang men zich kon heugen liberaal.
In het verleden behoorden ze misschien
nog tot de grote kerk, maar Toon had
waarschijnlijk nog nooit een kerk van
binnen bekeken. Maar hij schold er
ook niet op. Als iemand naar de kerk
wilde gaan, was dat zijn eigen zaak. In
dit opzicht dacht hij erg breed. Als Ko
Smit, die bij de zwarte kousenkerk
hoorde, zoals mij dat daar noemde, op
dankdag 's'middags vrij wilde hebben
om naar de kerk te gaan, dan kreeg hij
dat zonder meer. Natuurlijk voor reke
ning van zijn eigen portemonnee.
Het was Hos, die tenslotte de moed
opbracht om op donderdagavond na
werktijd naar het andere eind van het
dorp te fietsen en aanbelde bij Herman
Sornee aan het Noordereind. Hos trof
het, omdat Sornee juist in een goede
bui was.
(Wordt vervolgd)
