ögsnsjC) VEROORDELEN PLANTIAC VIEUX Recept voor een Friese 'doorloper' is niet moeilijk Oud-plaatsgenoot onderscheiden Wat hapert aan de zwembadactie? VOOR BABY'S HUlDjTT d. Goed voor de huid het gehele jaar door TWEEDE BLAD TEXELSE COURANT VRIJDAG.2 DECEMBER 1966 Brieven van lezers - buiten verantwoordelijkheid van de redaktie „Zotten en wijzen bijeen weten meer dan wijzen alleen!" Voorwaar een pracht motto van het cabaret Tingel-Tangel. Als nu de zotten en wijzen de koppen eens bij elkaar staken voor de zwem badactie. Daarbij is dan het leuke, dat ieder voor zich uit kan maken bij welke categorie hij denkt te behoren en hij de ander zijn plaats toebedeelt. Leuk spelletje! Wat beslist goed kan eindigen, als de één serieus probeert wat van de ander op te steken en de humor niet uit het oog verliest. Ten dele gaat het goed met de actie, velen zijn overtuigd van het nut van een zwembad, velen zijn enthousiast en velen willen er daadwerkelijk wat voor doen. Er is een categorie, ik geloof een kleine, die zegt: „Moet dat nou juist in déze tijd?" Ik ben 't ermee eens, 't had vijf jaar eerder uit de bus moeten ko men. Bovendien, redeneren zij, „'t is toch altijd zonder gegaan". Het is hun goed recht zo te denken. Deze groep moet buiten beschouwing worden ge laten. Deze groep zal zich ongetwijfeld op ander terrein nuttig maken. Men moet uiteindelijk wel eens een keuze doen bv als er drie maal op één avond gironummers op U\v beeldbuis ver schijnen. Dan is er de groep burgers, die mijns inziens terecht stelt: als men geld in welke vorm dan ook van de burgerij wil zien, dan willen wij exacte gegevens voor de wijze waarop het wordt besteed. De kreet „Zwem badactie" is voor exact denkende men sen, en dat zijn o.a. de meesten, die enig geld hebben (anders hadden zij dat niet), niet magisch genoeg om hun beurzen te openen. Het is moeilijker dan U denkt om in andermans beurs te kijken. Alles was omhuld door een waas. Niks geen helder zwemwater! De Texelaar van 25/11 bracht eindelijk wat meer concrete gegevens. Op de hooggeprezen recreatiehal, die stellig in een grote behoefte voorziet, heeft men veel kritiek, d.w.z op de hoge kosten van de uitvoering (alleen al de belichtingsadviezen van ƒ20 000.en een parketvloer op het toneel zelf, is geen kleinigheid). En de leek vraagt zich af: is dat nu wel nodig voor Texel? Zal dat bij de bouw van het zwembad ook zo gaan? Natuurlijk is 't altijd nog zo geweest dat de beste stuurlui aan wal staan en dat de mensen met de afbrekende kri tiek dikwijls het minste doen. Ze pas sen wel op hun vingers te branden. Maar aan de andere kant ontbreekt het nogal eens aan de juiste en voldoende voorlichting. We hebben elkaar nodig! Dit waren enkele algemene opmerkin gen. En nu enige concrete feiten wat betreft de Zwembadactie: Ten eerste weet men in 't algemeen niet wie er in het eigenlijke, uitvoeren de comité zitten. Ten tweede wordt er gezegd: die en die willen dat en dat allemaal voor niets of tegen kostprijs doen, en moet dat dan nog zóveel kosten? Men gelooft dat wel, maar mag men dan enig in zicht krijgen in deze materie? Anders krijgt men: „Ze doen maar van onze centen!" Ten derde: de gemeente schijnt op zichzelf achter het zwembad te staan, maar heeft nu geen geld en heeft het project daarom overgedaan aan de Rekreatiestichting. Men vereenzelvigt echter deze Stichting met de gemeente, immers de burgemeester is er ook voorzitter van en haar huidige direc teur is voortgekomen uit het arsenaal der gemeenteambtenaren, oftewel twee handjes op één buik. In hoeverre is de Rekreatiestichting een zelfstandig lichaam en welke fi nanciële bronnen staan hierachter. In 't algemeen meent men redenen te heb ben het juiste beleid van de gemeente te mogen betwijfelen in sommige zaken in het verleden en is men daarom dus wat huiverig in deze tijd zijn dure geld uit handen te geven, als men amper weet, wat er gaat gebeuren of hoe alles in elkaar zit en geen enkele vinger in de pap heeft. Zou het daarom niet tactvol zijn om paar deskundigen als afgevaardigden uit een breedopgezet burgercomité toe te voegen aan het bestaande uit voerende comité? Verder is er de mogelijkheid om de burgers voor te lichten d.m.v. een openlbare vergadering of door de pers. Wat denkt het uitvoerend comité hier aan te kunnen doen? Anders vrees ik, dat de zo nodige leningen van de bur gerij niet in voldoende mate zullen komen. Dit zou een betreurenswaar dige gang van zaken zijn. Zou het niet prettiger zijn, als er straks een zwem bad geopend zou kunnen worden, waarvan men terecht zou kunnen zeg gen „Eendracht maakte macht" En dan niet als een holle frase, bij derge lijke gelegenheden geuit, waarbij men maar liever met achter de schermen moet kijken. Het moet toch mogelijk zijn de moeilijkheden en tegenstrijdig heden op te lossen in een harmonieuze sfeer, zonder elkaar de huid vol te schelden en allerlei verwijten te maken. Het is veel moeilijker met construc tieve ideeën te komen. Laten we niet zeggen dat het alleen zo belangrijk is voor de jeugd. Vele huisvrouwen hebben geen tijd om met hun kinderen naar zee te gaan, ze zou den de zwembadgelegenheid dan ook met beide handen aangrijpen. Er zijn volwassen mannen, die zich schamen dat ze niet kunnen zwemmen. Onlangs werd dit urgent op een kotter; er bleek slechts één van de zes mannen Friese vieux, paar blokjes ijs, bijvullen met cola of wat anders en proost! Met Plantiac belegen Friese vieux. /JJ9L; PLANTINGA - BOLSWARD te kunnen zwemmen. Ook voor de vele overblijvende kin deren uit de buitendorpen, die in Den Burg op schoolgaan, biedt dit een pracht gelegenheid hun tijd gezond door te brengen tussen de middag. Dan nog behoort het zwemmen de zelfde plaats in te nemen voor volwas senen en kinderen als de normale gym nastiek, die naast eventuele andere sporten of hobbies uitgeoefend kan worden, zuiver als conditietraining en niet gezien moet worden als een plaats vervanger. Dat wordt pas zo als we gaan denken aan het wedstrijdsport- zwemmen. Maar zover zijn we nog lang niet. Laten we het doel niet uit het oog verliezen door al dat gepraat en de Hollandse schreefjes met Sieto Hoving wat verzetten om een zwembad op Texel te kunnen gaan bouwen! Ongetwijfeld zult U schrijfster dezes de zotskap toebedelen. Welnu gaarne geaccepteerd G. van Loon-le Roy Den Burg DE SLAVENHUT Nog niet zo heel lang geleden stond op de plaats, waar nu de LTS staat een schapenboet, die men de Slavenhut noemde. Daarin was een woning ge maakt, waarin een zekere heer Stikker woonde, die gemeentesecretaris was. Dat moet in het laatst van de vorige eeuw zijn geweest. Nooit heb ik ge hoord, dat daar een boerderij stond, die de Slavenhut werd genoemd, zoals de heer Albers bij de ingebruikneming van de LTS vertelde Ik zal de heer Albers zeer erkentelijk zijn als hij even uit de doeken doet in welke eeuw dat is geweest. Dan zal het raadsel waar om die boet Slavenhut heette, ook wel zijn opgelost. S. Keijser Rzn., Den Burg. GEVAARLIJK OBSTAKEL Het zal veel Texelaars zijn opgeval len, dat het straatbeeld tegenover de Algemene begraafplaats aan de Koger- straat te Den Burg ingrijpend is gewij zigd. De boerderij De Boogerd is ver dwenen, waardoor de straat kon wor den verbreed en een fraai trottoir kon worden aangelegd. Toch is hier nu een grote fout gemaakt. Dit trottoir, dat van de Beatrixlaan naar De Boogerd loopt, is bij de hoek Boogerd-Koger- straat sterk uitgebouwd. Het is dus plaatselijk veel breder en dit is goed te zien door de witte trottoirbanden en de strepen op het wegdek. De situatie wordt echter buitengewoon gevaarlijk als er straks sneeuw ligt of bij mist, regen en duisternis. Dan valt de mar kering niet op en zal het ongetwijfeld voorkomen dat auto's die uit de rich ting van Buitenlust naderen op de uit stekende trottoirrand botsen. Nu al rij den de auto's er rakelings langs. Als ze de rand straks ^aken, kunnen de ge volgen verschrikkelijk zijn. De automo bilist raakt de macht over het stuur kwijt, vliegt de aan de weg liggende particuliere tuintjes in of botst op een der stevige bomen, die vlak bij dit ge vaarlijke punt staan. Er moet daar heus een hek, aanduiding met lichten of iets dergelijks komen. Anders zal het eerste slachtoffer niet lang op zich la ten wachten. M. S. Langeveld, Den Burg SINT NICOLAAS BEZOEKT MAANDAG KLEUTERSCHOOL DE KOOG DE KOOG Traditiegetrouwd zal Sint Nicolaas een bezoek brengen aan de kleuterschool Het Mierennest te De Koog. De goedheiligman wordt om 9 uur 's morgens verwacht. Omdat het feest voor de kleuters van „Het Mie rennest" wordt georganiseerd, zijn al leen zij en hun ouders welkom. Uw oude gascoinfuoi' is f* 40.— waard Bij aankoop van een Atag gas fornuis geven wij tijdelijk f 40.- voor uw oude gascomfoor Bakkers Ijzerhandel DOOR TO DORSSEN-VAN LOON 5. Vier dagen was Frans Sornee niet in de werkplaats geweest, doch op de dag na de begrafenis deed hij zelf om zeven uur de deur weer open en fronste zijn wenkbrauwen, omdat Pietje Krijn, de duvelstoejager van zestien jaar, net na het slaan van de torenklok naar binnen rende. Met geen woord werd er gewag van gemaakt, dat nu ibaas Sornee senior dood was, baas Sornee junior het hier voor het zeggen zou hebben. Dat werd als iets vanzelfsprekends aangenomen. Frans verrichtte zijn werk als voor heen. Alleen was er nu dit verschil, dat de arbeiders naar hem toegingen om advies, raad of inlichtingen. Een maand na de dood van Herman Sornee wist men in Hogendijk, dat de weduwe Sornee niet in het nieuwe huisje ging wonen, dat in aanbouw was. Nee, ze had ingekocht in het Oudeliedengesticht in Meerslo, haar geboorteplaats, en met het geld. dat haar nog overbleef na de boedelschei ding, omdat de twee getrouwde doch ters nu ook hun aandeel kwamen ha len, zou ze een rustig, zorgeloos leven kunnen leiden. Wat Frans met het huis wilde doen, was zijn zaak. In september reed Bertelsen met een grote wagen voor, laadde de koffers, valiezen, dozen en tassen in de bagage ruimte en achterin de wagen, en reed Jaantje Sornee, geboren Oldenaller naar het zeventien kilometer verder liggende Meerslo, alwaar ze uiterst vriendelijk en voorkomend door de di rectrice werd welkom geheten, want Jaantje kwam niet het lege handen en had reeds een vrij belangrijk bedrag betaald. Door zulke verpleegden kon het tehuis draaiende blijven. Waarom dan ook de mooiste 'kamer op het zuiden voor Jaantje in gereedheid was gebracht en de meeste huisregels niet voor haar zouden gelden. Met andere woorden: Jaantje kon te allen tijde gaan en komen, wanneer ze wilde. Als ze alleen maar op tijd aan de maal tijden deelnam. Na de dood van zijn vader en moe- der's vertrek naar Meerslo, voelde hij zich helemaal vrij. Hij kende het spreekwoord: nieuwe heren maken nieuwe wetten In het bedrijf zelf ver anderde er praktisch niets, maar Frans was gealarmeerd door de waarschu wing van zijn schoonvader, dat de bes te tijd voor de wagenmakerij voorbij was. Terwijl de economische toestand in de hele wereld met rasse schreden slechter werd. De werkloosheid nam toe, het geld werd schaars. De boeren gingen langer met hun wagens doen en als ze een nieuwe nodig hadden, be knibbelden ze veel langer op de prijs dan vroeger. Overigens, al voor zijn huwelijk had hij plannen om zijn bedrijf langzamer hand om te schakelen. Daarover had hij evenwel nooit met zijn vader gespro ken. Dit is een plan voor de toekomst, als ik zelf baas ben, dacht hij. In het najaar van 1931 ging hij en kele malen op reis. Bezocht een grote carrosseriefabriek en sprak met auto busondernemers. Thuis maakte hij op zijn gemak allerlei berekeningen, rook te zijn pijp en gaf vage antwoorden, als Mientje nieuwsgierig vroeg, wat dat te betékenen had. Vrouwen moest je bui ten je zaken laten, die moesten zich maar met hun huishouden bemoeien, was zijn standpunt. Overdag bekeek hij de grond achter de werkplaats, waar ruimte genoeg was om een flinke nieuwe loods neer te zetten. Er was bovendien een uitiweg naar de Achter straat, terwijl hij voor eventuele nieu we machines waarschijnlijk geen moei lijkheden zou hebben met de Hinder wet. Er ging toch nog een jaar voorbij, voor Frans Sornee al zijn plannen op papier had staan. Voorzichtigheid was een deugd, die hij al heel vroeg van zijn vader geleerd had. Herman Sornee had als één van zijn stelregels gehad: Doe nooit iets overijld, overweeg al het voor en tegen en beslis pas als je alles enkele malen goed hebt bekeken. Nu, dat had Frans dan ook wel ge daan Misschien had hij wel 25 keer zijn berekeningen gemaakt. Het was geen kunst om al het geld van de Boe renleenbank te halen en in een nieuw project te steken. De cost gaat voor de baet uit Maar het geld moet er weer uitkomen. Dat bleef derhalve het kar dinale punt, omdat je zoiets nooit hele maal kon bekijken. Maar in de winter van 1932 nam hij zijn beslissing. Onder zijn personeel was ook een timmerman. In de wagen- Uit Willemstad, Curasao, ontvingen wij bericht dat onze oud-plaatsgenoot, de heer N. C. J. Lampers op 12 novem ber jJ. ter gelegenheid van zijn veer tigjarig dienstverband bij de K.N.S.M., bij monde van de gouverneur der Ne derlandse Antillen, mr. N. Debrot, mocht vernemen, dat het koningin Juliana had behaagd hem te benoemen tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. In tegenwoordigheid van de vice- premier, de heer C. D. Kroon, de hoofdagent van de KNSM, de heer B. M. Schnitger, de directeur van het kabinet van de gouverneur mr. G. Dutry van Haeften, de waarnemend gezaghebber van Curagao, de heer A. J. van Hesveren en een aantal andere an dere hoofden van diverse diensten, speldde de gouverneur persoonlijk de versierselen op. N. C. J. Lampers, zoon van de heer en mevrouw J. Lampers-Pronk, Witte Hoek, De Cocksdorp, bezocht de open bare lagere school aldaar en was daar na leerling van de zeevaarschool in Den Burg. Op 12 november 1926 mon sterde hij bij de KNSM aan voor zijn eerste reis als leerling-stuurman. Ook voor zijn derde en tweede rang bezocht hij de Texelse zeevaartschool. Tijdens de oorlog vertoefde de heer Lampers buitengaats en diende hij de zaak van de geallieerde koopvaardij. Zijn eerste DAMCLUB TEXEL Uitslagen van 22 november 1966: J. Sclioo-Jn. Stam 20 C. Meedendorp-C. Groenhof 20 Jn. Stam-P. Kooiman 02 J. Vinke-J. Hooijberg 20 J. Schoo-J. A. v.d. Slikke 0—2 P. Jansen-W. Bakker 11 H. Bruining-Jb. Koorn 20 D. v.d. Werf-C. Vinke 11 C. v.d. Werf-G. Dros 1—1 J. Bosch-E. Bonne 11 Winkel-Texel 1 J. Helder-P. Bakelaar 0—2 H. Bergman-C. Dijker 02 H. Suydendorp-J. Hooijberg 20 T. Mantel-C. Meedendorp 02 J. de Graaf-P. Kooiman 1<1 J. v.d. Welle-J. Schoo 1—1 J. Strijbis-J. v. Heerwaarden 02 K. Hemke-C v Heerwaarden 02 G. Spijker-C. Vinke 0—2 P. Bakker-G. Dros 20 6—14 Texel behaalde een grote overwin ning op Winkel, waarbij J. Schoo ten slotte remise gaf in gewonnen stand, teneinde de boot te halen. J. Hooijberg en G. Dros zijn nog steeds bereid de punten af te staan. Beiden zijn totaal uit vorm. Zaterdag 10 dec. gaan we met twee tientallen naar Ons Genoegen te An- dijk. Beide tientallen van Andijk zijn favoriet voor de titel Dan geen afbe- richten s.v.p. We moeten onze huid zo duur mogelijk verkopen. makerij kwam zo iemand altijd goed van pas. En wat niet bij zijn vak hoor de, leerde hij in de loop der jaren wel aan, zodat Piet Gaarder behalve tim merman ook al een halve wagenmaker was geworden. Na de uitzonderlijk strenge winter begon Piet met de bouw van een nieuwe loods, vijftien meter lang, vier meter hoog en zes meter breed. Naarmate hij mensen kon mis sen in de wagenmakerij, liet hij hen bij Piet werken. Juni 1933 was de loods klaar en door de gemeenteopzichter gekeurd en in oide bevonden. Intussen had Frans enkele machines gekocht en een nieuw personeelslid aangenomen. Deze, een 24-jarige carrosseriebouwer, die bij een groot bedrijf in Zuidholland werkloos was geworden wegens in krimping, kwam met zijn jonge vrouw naar Hogendijk en kreeg de reeds meer dan een jaar leegstaande woning aan de Nieuweweg. Al weken tevoren had Frans Sornee connecties aangeknoopt met een paar autobusondernemers in de omgeving en voor twee van hen zou hij nu een car rosserie gaan bouwen op trucs De te keningen had hij reeds in zijn bezit, de materialen lagen gereed en de machi nes konden draaien. Max Ellegers kreeg twee dagen voor de overhuizing en de installatie van zijn nieuwe wo ning; de derde dag was hij om vijf voor zeven present in de nieuwe loods, waar hij machines en materialen bekeek in gezelschap van zijn baas. Daarna de truck goedkeurend beoordeelde en zei, dat hij het wel fiksen zou, als hij ten minste één volslagen timmerman naast zich kreeg en een jongen. Terwijl er tenslotte nog een aankomende smid bij moest komen. Ook dit leverde geen moeilijkheden rang behaalde hij tijdens de oorlog in New York (1944). Hiervoor werd hem na het beëindigen van de oorlog het Nederlandse oorlogsherinneringskruis toegekend, terwijl hij eveneens van Amerikaanse zijde de herinnerings medaille American Theatre Campaign medal 1941-1945 mocht ontvangen. Na de oorlog werd de heer Lampers tewerkgesteld op het etablissement van de KNSM te Curasao, waar hij in 1956 tot chef werd bevorderd. In de loop van volgend jaar zal de heer Lampers de dienst van de KNSM met pensioen verlaten en repatriëren. Hij is gehuwd en heeft een zoon en een dochter, die momenteel in Amsterdam studeren. FILMMIDDAG VOOR BEJAARDEN DEN HOORN Dinsdagmiddag 6 december wordt voor de bejaarden in het dorpshuis „De Waldhoorn" een Sinterklaasmiddag gehouden, aanvang half drie. Er zullen enkele films wor den vertoond door de heer J. Vroom. Op het programma staat o.a. de film, die werd gemaakt naar de Texelse sage „De Strooppot" Ieder boven de zestig is van harte welkom. Men kan zich op geven bij de dames en leden van de soos. DE HEER F. ZANDVLIET SPRAK OVER DE KLM De heer F. Zandvliet verzorgde de tweede avond van dit seizoen van de afdelinq Texel van de Maatschappij tot Nut van 't Alqemeen. Met zijn le zing over de KLM is hij erin geslaagd weer iets wakker te roepen van de trotsdie men twintig jaar geleden koesterde voor onze nationale lucht vaartmaatschappij. Het werd duidelijk dat de KLM ook nu nog een boeiend bedrijf is en de bezoekers van de avond zullen qeen spijt hebben qehad dat zij de huiselijke sfeer enkele uren voor KLM-sfeer hebben qeruild. Na een inleidend woord, waarbij spr. de geschiedenis van de KLM behandel de sinds het oprichtingsjaar 1919, werd een toelichting gegeven bij een serie dia's. Men zag het oude Schiphol en het luchtverkeer uit de beginjaren, maar oox het Schiphol van nu met zijn 500 landingen per dag. Natuurlijk kwa_ men enkele glorieuze wapenfeiten uit het KLM-verleden ter sprake, waarbij de legendarische Uiver en Pelikaan werden genoemd, maar ook de naam van de vader van de Nederlandse luchtvaart, de „baas" Albert Plesman. Vooral de geestige wijze waarop de heer Zandvliet zijn onderwerp behan delde, maakte de avond tot een succes. Van de gelegenheid tot vragenstellen werd in ruime mate gebruik gemaakt. Er werden vragen gesteld over de vliegveiligheid en zelfs over zelf sport- vliegen. De avond werd besloten met een tweetal interessante films. op, want het dorp bezat al een twintig tal werklozen, waaronder twee smeden, zodat Frans er de beste uitkoos. Die eerste avond zat Frans opnieuw in de kamer te rekenen. Want twee man meer arbeidsloon betekende een nieuwe bres in het kapitaal, dat toch al geslonken was door de bouw van een nieuwe loods, de aanschaffing der ma chines en materialen. Er was gelukkig een ruime levertijd, Max Ellegers was een goed vakman, al was hij erg jong, dus het moest allemaal gaan, zoals hij maanden tevoren uitgedokterd had. Al dat gecijfer stond Mientje door gaans maar matig aan. Veel had ze niet aan haar man, want Frans was tamelijk zwijgzaam. Als hij 's avonds na werk tijd niets meer te doen had, zat hij doorgaans tot donker in zijn tuintje, waar altijd wel wat te doen was. In de kamer rookte hij zijn pijp, dronk de koffie en las de krant. Of tuurde naar buiten. Of verdiepte zich in de vak studie, want hij had enkele boeken aangeschaft over de carrosseriebouw, die in feite een modern zusje was van de wagenmakerij en probeerde zich zo goed mogelijk van deze nieuwe be drijfstak op de hoogte te stellen. Mientje zat doorgaans aan de andere kant bij het raam. Van nature erg spraakzaam, begon ze te praten. Over het meisje, dat twee keer in de week hielp met het ruwe werk. Een kind, dat je goed in de gaten moest houden, want moet je nu eens horen, .Frans zat me dat kind vanmorgen toch in de slaapkamer zich te bespuiten met eau de cologne! Nou zeg ik toch! Ik heb haar gewaarschuwd, dat zoiets geen tweede keer moest gebeuren, want dat ze anders op staande voet er uit ging. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1966 | | pagina 5