150 "in£elbs
AU-SAFE
IS
Hoe langer u
uw spaargeld kunt missen
hoe meer rente
de AMRO Bank u geeft.
AMRO BANK
N I LFISK
ELECTROHUIS
Sierkan i
jsi
lekker i
js
VEROORDELEN
dokumentenkist
voor al uw
waardepapieren
prijs f 55.
DEN HELDER
tv
tv
is niet moeilijk
het koopcentrum
met het
gunstige prijsniveau
warenhuizen
supermarkten
iu directe nabijheid
van
spoor- en busstation
grote parkeerruimte
in de binnenstad
in voorraad bij
n.v. Vh langeveld de rooij
Parkstraat 10, tel. 2741, Den Burg
De speciale stofzuiger
voor pensions en hotels
Prijs f 330,--
Zendt vroegtijdig uw advertenties in
CHEMISCH REINIGEN
Sparen is goed. Maar spaart u wel goed?
WÈtMM
11
K.S.K.
(op elk gebied)
Voor zwaar werk
Gemakkelijk te bedienen
Constante zuigkracht
Bijzondere lange levensduur
Speciale hulpstukken
voor Horecabedrijven
(i
'n product van
Sierkan, Haarlem ei
Melco, Heiloo
STOOMWASSERIJ „TEXEL"
Telefoon 02220 - 2634 Oudeschild
Maandags gehaald, vrijdags klaar
Eigenlijk is het logisch dat u recht hebt op meer
rente naarmate u uw spaargeld langer kunt missen.
En nu we het toch over uw spaargeld hebben:
hoe lang staat dat alweer ergens. En krijgt u daar
wel de rente voor die u toekomt?
Bij de AMRO Bank geldt dat hoe langer u
uw spaargeld beschikbaar stelt, hoe meer rente
u krijgt. Om precies te zijn: 4%, C/t%, 4'/2%,
5%, 5V2% en 6% rente.
Als u vandaag of morgen een AMRO-kantoor
binnenloopt, zullen we u graag vertellen welke
mogelijkheden dit Moderne Sparen voor u heeft.
De nieuwe AMRO-spaarfolder ligt al voor u
klaar.
Ter overdenking. Als u bij de AMRO Bank
spaart, profiteert u automatisch van de vele andere
bankdiensten. Slaat u 'Het AMRO-Bankplan Voor
Het Gezin' maar eens open. Een gratis boekje
dat bij elk AMRO-kan
toor op u ligt te wachten.
AMSTERDAM - ROTTERDAM BANK
DOOR TO DORSSEN-VAN LOON
34. Een paar meter verder wist de an
dere vrouw: Ze heeft wat tegen me,
hoewel ze me vandaag voor het eerst
in haar leven ziet. Is ze jaloers, omdat
ik hier ben? In het huis, dat vroeger
van haar was? Waarom is ze zo onver
wacht hier? Of weet Max van haar
komst? Wat betekent dit alles?
„Ik weet het niet", antwoordde Attie
verward. „Ik dacht.... u bent mis
schien een poosje met vakantie hier?
Met uw man?"
Mientje Sornee ging er niet op in, doch
monsterde de ander. „In ehwat
voor kwaliteit bent u hier? Bent u de
dienstbode?"
Onwillekeurig glimlachte Attie. „Nee
mevrouw. Max is min of meer een
huisvriend van ons. Van mijn ouders".
„Woont u hier? In Hoogendijk be
doel ik?"
„Ja, mevrouw. Wij zijn hier gekomen
nadat u en uw man naar Amerika zijn
vertrokken".
„'Hoe weet u dat allemaal? Hoe wist
u, dat ik mevrouw Sornee was? Heeft
Max dit allemaal verteld?"
„Het kwam zo een keer ter sprake,
mevrouw. Hij liet me de foto's zien".
Ze wees naar het dressoir.
Op dit ogenblik hoorde men de ver
bindingsdeur naar het privékantoor
opengaan Beide vrouwen wendden ge
lijktijdig hun hoofd. Max opende de
deur, deed een paar passen in het ver
rek en bleef toen eensklaps staan. Attie
zag, dat het bloed uit zijn gezicht week.
Eén moment wankelde hij. Het duurde
even, voor hij dit enigszins verwerkte.
Attie hoorde zijn stem, die schor was
van emotie; „Mientje.hoe kom jij
hier ineens?"
De aangesprokene richtte zich op en
liep naar de man. Vlak voor hem bleef
ze staan, pakte hem met béide handen
beet. Ze monsterde hem van boven
naar beneden. „Alles, wat je verwacht
had, he? Maar mij niet". Ze liet haar
armen zakken. „Je ziet, ik ben het. On
verwacht aangekomen. Ik wilde je ver
rassen".
Max Ellegers had zich intussen vrij
wel geheel hersteld van de schok. Hij
stak zijn hand uit: „Het is zeker een
verrassing", antwoordde hij. „Hoe
maak 'je het? En hoe is.het thuis?"
„O, uitstekend", antwoordde de
vrouw nonchalant. „Je bent niet veel
veranderd, Max. Een paar rimpels mis
schien. Nou? Hoe vind je het, dat ik zo
onverwacht voor je neus sta? Ik kan
niet zeggen, dat je erg enthousiast
bent".
De man keek haar nog steeds aan.
De derde persoon in het vertrek begon
zch onbehaaglijk te gevoelen. Attie
kuchte eens. Gelijk zei ze: „Ik heb de
koffie klaar. Zal ik dan maar inschen
ken en hier brengen?"
Max was de aanwezigheid van Attie
Bengers helemaal vergeten. Hij keek
haar even aan. „O ja, dat is goed, Attie,
doe maar".
Toen de jonge vrouw in de keuken
de deur achter zich toegetrokken had,
vroeg Mientje: „Wie is die vrouw? Wat
doet ze hier?"
Zonder te antwoorden greep hij haar
bij de arm en nam haar mee naar de
hoek van de kamer. „Laten we eerst
maar eens gaan zitten. Hoe is het met
Frans? En Sjaantje? Waarom ben je
eigenlijk alleen gekomen? Had je
Sjaantje niet mee kunnen nemen? En
waarom schreef je de laatste twee jaar
helemaal niet meer?"
Ze gingen zitten in het hoekje bij het
raam. De vrouw keek hem onderzoe
kend aan. „Ik ontkom niet aan de in
druk, dat je niet bepaald gesticht bent
over mijn onverwachte komst, wel?"
Max probeerde 'te lachen. Maar het
werd een grijns. „Dat verbeeld je je
natuurlijk. Je weet wel beter", ant
woordde hij rustig. „Ik had jouw ge
zicht wel eens willen zien, als ik onver
wacht in Amerika voor je neus had ge
staan".
„Ik zou je om de hals gevlogen zijn",
was haar antwoord. „Dat weet je. Of
ben je ons afscheid vergeten? Januari
nu vier jaar geleden?"
„Zoiets vergeet je niet. Je had me
even moeten verwittigen van je komst.
Dan had ik je laten afhalen van Schip
hol en.
„O, laten afhalen". Ze knikte. „Du6
zelf had je het niet gedaan".
„Misschien niet, misschien wel", rea
geerde hij onberoerd. „Wij hebben het
momenteel heel erg druk".
„Mientje keek hem onderzoekend
aan. „De geslaagde zakenman. Ik zag
het al, toen ik hier aan kwam rijden.
Je bent er beter geschikt voor als
Frans".
De deur ging open en Attie kwam
binnen met een blad, waarop twee kop
pen koffie stonden en een schotel met
appelbroodjes.
Max fronste zijn wenkbrauwen.
„Kom jij niet bij ons zitten?"
Het meisje zette alles op het tafeltje,
haar hoofd schuddend. „Een andere
keer. Jullie zullen het wel zonder mij
af kunnen. Ik drink mijn koffie wel in
de keuken".
Max keek haar na, terwijl Mientje
hem observeerde. Ze betekent wat voor
hem, wist ze nu. Die blik van hem ken
ik. Keek hij indertijd ook niet zo naar
mij?
Ze nam het kopje en begon te drin
ken. Max volgde het voorbeeld, naden
kend voor zich uitkijkend. Opeens
vroeg hij: „Hoe is het met Sjaantje?
Heb je foto's bij je?"
„Straks. Dat heeft de tijd." Ze wenk
te met haar hoofd naar de keuken.
„Blijft zij?"
„Wie? Attie?"
„Wie anders? Wat doet ze hier?"
Max hoorde de jaloezie in haar stem.
„Ze was hier toevallig vanmorgen",
antwoordde hij, niet geheel naar waar
heid", en maakte en passant koffie. Je
kon er meteen van profiteren.
„Blijft ze?"
„O, Mientje, dat weet ik niet. Doet
dat er iets toe?"
„Ja, dat doet het. Ik heb het een en
ander met je te bepraten. Stuur haar
weg".
„Doe niet zo dwaas, Mientje. Ze is
geen werkster, maar de dochter van
een bankdirecteur".
„Zoals je wilt. Dan waoht ik wel, I
ze verdwenen is".
Max ging er niet op in. Hij droi 'l
zijn koffie op en presenteerde
vrouw een sigaret, waarna hij er i\
ook een aanstak. „Heb je vakantie
nomen?" vroeg hij, achterover leunen
„Blijf je lang?"
De vrouw trok aan de sigaret
knikte. „Heel lang. Om precies te zij
voorgoed. Ik ga niet meer terug na
Amerika".
HOOFDSTUK 11
Het duurde enige tijd, voor M u
Ellegers de zin van deze mededelii
had verwerkt. Onafgebroken keek
naar de vrouw, die min of meer ne *c
veus aan haar sigaret trok. „Bedoel
dat je er vandoor bent?"
„Zo is het. Gevlucht is nog beter,
was de laatste tijd een halve gevang
ne. Zelfs mijn pas had hij weggebc
gen. Die heb je niet meer nodig, zei h
Nederland bestaat niet meer voor oni
„Maar eh.... ik dacht.... uit
brieven kreeg ik zo'n beetje de indru
dat jullie goed met elkaar overw
konden. Dat alles weer in orde
gekomen".
Mientje Sornee schudde haar hoo!
„Max, er is waarschijnlijk geen twee
mens op de wereld, die ons zo
kent als jij. Je weet, hoe Frans
worden is na.... na de bevrijdii
toen hij plotseling weer hier was
zijn kapiteinsuniform. Heel anders I
vroeger. Ik heb me laten bepraten
had immers geen keus? Als ik ge\v<
gerd had me hem mee te gaan, zou
met Sjaantje vertrokken zijn en vf
hadden jij en ik ertegen kunnen doe
Ze draagt toch zijn naam? Nu ja.
je weet het immers allemaal?
[0 -
i
