A
I
VEROORDELEN
Roode Kruis-afdeling Texel
gaat ledenwerfactie voeren
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
Binnenkort grote landelijke collectie
FILMNIEUWS
'UI
is niet moeilijk
MUTSSPAARBANK
Het Nederlandsche Roode Kruis be
staat binnenkort 100 jaar. Dit feit gaat
gepaard met een propaganda-actie,
waarbij aandacht wordt gevraagd voor
de veelheid van oorlogs- en vredesta
ken, waarmee de organisatie zich heeft
belast. De Texelse Roode Kruis-afdeling
blijft daarbij niet achter. In de eerste
plaats wil men het aantal leden flink
vergroten. Op het ogenblik zijn 1350
Texelaars bij de organisatie aangeslo
ten, maar enkele jaren na de oorlog
was dit aantal veel groter. Dat was be
grijpelijk, want de oorlogswerkzaamhe
den van het Roode Kruis (pakketten,
hulpacties) spraken sterk tot de ver
beelding. Maar wie overziet wat het
Roode Kruis tegenwoordig aan vredes
taken verricht, moet wel tot de con
clusie komen dat ook nu een grotere
aanhang verdiend en noodzakelijk is.
Alleen al de activiteiten, de het Rode
Kruis op Texel ontplooit, hebben me
nigeen wat meer levensgeluk gebracht.
Zo reist elk jaar wel een vijftal Texe
laars, chronisch zieken, met het hospi
taalschip J. Henry Dunant mee voor
een tocht door de Nederlandse binnen
wateren. Texelse patiënten worden ook
uitgezonden naar huize ,,De Valken
berg" te Velp. Een en ander wordt be
kostigd door de Texelse Roode Kruis-
afdeling. Het geld komt van de leden
en uit de jaarlijkse grote collecte, die
een dezer dagen weer wordt gehouden.
Een belangrijk deel van de opbrengst
van de collecte is voor de Texelse afde
ling.
De Roode Kruis-colonne op Texel
omvat ongeveer twintig mensen, die
zich op allerlei manieren verdienstelijk
maken. Dit jaar gaan 6 hunner als
helpster mee met de J. Henry Dunant.
De colonne wil haar taken uitbreiden.
Zo bestaat het voornemen zich beschik
baar te stellen als hulp voor de zieken
auto als de wijkverpleegster op dat
moment met beschikbaar is. Verder
wordt nagegaan wat de colonne kan
doen voor alleenwonende bejaarden
(boodschappendienst e.d.). Negen leden
van de colonne hebben een ziekenver-
zorgstercursus gevolgd gedurende twee
winters. De lessen werden gegeven
door zuster Mannessen. Een week
praktijkles werd gevolgd in Huize
Irene.
Om de taken uit te breiden heeft
men meer geld nodig. Gehoopt wordt
dat de nu aangesloten leden bereid zijn
iets meer te betalen dan het mini
mumbedrag van ƒ1,—. In de praktijk
blijkt dat er anders na aftrek van in
casso- en andere kosten vrijwel niets
overblijft.
Het bestuur van de Texelse Roode
Kruis-afdeling bestaat momenteel uit
dokter A van Loon (voorzitter), Th.
Graaf (penningmeester), mevr. A.
Bruin-Over (secretaresse), M. Koorn,
M. J. Eelman en J. de Vries. De colon
ne wordt geleid door dokter Coutinho.
De afdeling Texel bestond eind okto
ber 1966 50 jaar. In de nazomer, na de
seizoendrukte, zal op Texel de leden
werfactie beginnen. Op dit moment is
de hoop gevestigd op de jaarcollecte
JEUGDDIENST IN DEN BURG
In de Hervormde kerk te Den Burg
wordt a.s. zondagmiddag om 5 uur een
jeugddienst gehouden. Voorganger is
ds. R. Dijkstra uit Den Helder. Met
medewerking van de organist, de heer
J. Visser, worden enkele nieuwe liede
ren gezongen. Twee meisjes uit Ooster
end brengen een paar negro-spirituals
ten gehore. Ieder is welkom.
Oliebollenverkoop op folkloredagcn
VROUWENVERENIGINGEN IN ACTIE
VOOR ZWEMBAD
De Vrouwenverenigingen van Den
Burg zullen zich deze zomer inspannen
ten bate van het te stichten Texelse
zwembad. Op verzoek van de folklore-
stichting zullen zij gedurende de negen
Folklorewoensdagen Vanuit De Waag
op de Vismarkt oliebollen verkopen.
De dames zullen in oud-Texelse (werk)
dracht zijn gekleed. Iedere woensdag
zal de Waag door een andere Vrouwen
vereniging worden bemand". Ook
vrouwen, die niet bij een vereniging
zijn aangesloten, maar graag oliebollen
willen bakken en verkopen, zijn wel
kom Zij worden verzocht in contact te
treden met het bestuur van de stich
ting.
NOODSLACHTINGEN
Voor noodslachtingen in de periode
27 mei tot en met 2 juni tel. 2182,
b,g.g. tel. 2069.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
78. Opgewonden trad Smid je Verholen
de gelagkamer van Januns Vetkamp's
clubcafé binnen. ,,Niet om het een of
ander heren", zei hij. ,,Maar eh.. had
u het daar over een dikke goozer? Is
dat een dikke goozer met een geruit
jasje? En moet die nu met alle geweld
midvoor van Rijkhuyzen Vooruit wor
den? En wie is dat dan wel als ik het
vragen mag? Kobus de knecht van Het
Witte Paard zeker?"
,,Zo is het precies", antwoordde Kees
Mortelmenger. „U hebt er toch zeker
niks op tegen, hé? Zal je anders weinig
helpen, want vanmorgen heb Kobus
het contract met mijn getekend! En
morgenavond speelt-ie al ook!"
„Maar die knul heeft nog nooit ge
voetbald!" riep smidje Verholen uit.
„Hij had ook nog nooit gewielrend",
zei K. Mortelmenger schamper en hij
stak achteloos de brand in een sigaret.
„Ik waarschuw u, meneer Mortel
menger", zei de smid. „Maar hier komt
grote ellende van!"
„Voor mijn komt daar geen ellende
van", zei K. Mortelmenger. „In die
vent steekt een groot sportsman. Die is
zijn geld waard. As zakenman zijnde
ben ik gewend in een breed vlak te
denken. Mijn eerste gedachte is dus: ik
steek geld in Kobus.best! Maar hoe
komt dat geld er weer uit? Da's ge
makkelijk genoeg, want op zulke voet
ballers komen de sportliefhebbers af,
wat ik je brom! En daarom haal ik
Veylenoord hier. Veylenoord uit Rot
terdam, de beste club van het hele
land. Dat kost me een sloot geld, want
Veylenoord wou alleen maar komme as
ik flink in de bus blies. Dat heb ik ge
daan. Ik voor mijn ben er zeker van
dat Rijkhuyzen Vooruit met Kobus as
midvoor van Veylenoord winnen kan.
En als dat gebeurt, bennen we met één
klap wereldberoemd!! Dan heb ik me
centjes d'r zo weer uit met nog een
flinke winst bovendien! Ja, makker!
Van mijn ken je nog wat leren, want
zaken bennen zaken! Hahahaha!"
Zonder twijfel een uitstekende film
van Nederlandse makelij is „De stem
van het water" van Bert Haanstra. De
documentaire geeft een beeld van het
land en in het bijzonder al het water
in dat land en ons leven met dat water.
Water is er om te zwemmen, maar er
zijn ook vissers die er hun bestaan in
vinden. In de film vertelt een paling
visser van zijn bedrijf en van zijn over
peinzingen, terwijl de camera's hem in
zijn werk bespieden en midden in Hol
land een schoonheid ontdekken als
van Japanse prenten. Ook de zee komt
aan bod en natuurlijk de Delta
werken. Een vrolijk onderdeel van de
film is ontstaan door het in beeld
brengen van waterrecreatie en water
toerisme. Boeiend is het veihaal van de
roeier, die enorme zeeschepen helpt
afmeren en romantisch het Friese
Skutsjesilen. Maar het water laat zich
ook van zijn donkere zijden zien. De
film gaat de hele geschiedenis van een
noodsignaal na, wanneer er voor onze
kust een coaster in brand staat. Ont
roeren^ is het beeld van familieleden
en zeevarenden, die hun kerstgroeten
uitspreken voor vaders en zoons, die
ver op zee zijn. Diepe indruk maakt
vooral ook het relaas van de vrouw,
die in februari 1953 haar hele gezin
verloor op één zoontje na, dat veilig
in het ziekenhuis lag. „De stem van het
water" is een film, die men gezien
moet hebben. Hij draait van vrijdag tot
en met woensdagavond. (In kleuren
toegang alle leeftijden).
Zondagmiddag om drie uur een film
speciaal voor de jeugd. Weer een span
nende geschiedenis van de wolfshond
„Makker", de zoon van Rin-tin-tin. De
film omvat drie verhalen, waarin de
liefde van het knd voor het dier sterk
naar voren komt. De drie verhalen ein
digen na vele avonturen en weder
waardigheden met een gelukkige cli
max.
BEJAARDEN TE OOSTEREND
BESLOTEN HET SOOS-SEIZOEN
(van een medewerker)
OOSTEREND Dinsdag 23 mei 's
middags om 3 uur werd in „Jatry" de
slotbijeenkomst van dit seizoen gehou
den. Werd vorige jaren een slotavond
gegeven op de sohoolzolder van de
openbare school met het opvoeren van
een toneelstuk; dit jaar kon dit niet
plaats vinden in verband met ziekte,
waardoor men niet tot instuderen kon
komen.
De middag stond nu onder leiding
van de heer R. v.d. Vis, die na opening
en welkomstwoord een overzicht gaf
van het afgelopen seizoen. Hierin
bracht hij dank aan de soosleden voor
de liefde en gehechtheid en het trouwe
bezoek. Daarop werd het sooslied ge
zongen en volgde thee met toebehoren,
wat in de puntjes door de zusters ver
zorgd was. Ook waren de schenksters
van de verschillende vrouwengroepen
aanwezig.
Mevr. Trap-R\istenburg opende het
programma met een tweetal voor
drachten, waarnaar met aandacht werd
geluisterd. Mevr. de Wolf-v. Velzen,
mevr. Vonk-v. Velzen en mevr. v.d.
Vis-Lap hielden als buurvrouwen een
babbeltje over hun mannen. Waarop
de leider volgde met een voordracht,
getiteld „Gescheiden". Mevr. Vonk-
v.d. Vis en mevr. Vonk-v.d. Meer ga
ven weer hoe Snip en Snap gymnastiek
gingen beoefenen met behulp van de
radio „De uitnodiging" was een voor
dracht door de leider. Mevr. Vos-Bruin
f o,
maakte aan verschillende soos-le
bekend, wat hen uit „Tantes erfe
werd toegedacht. Onder het gebi S
van thee en gebak werd druk geb
beid. Dan volgde onder leiding
mevr. Roeper-Keijser het Kino-s
waaraan door allen werd deelgenon
Voor ieder was een prijs beschikte
Met spanning werd dit spel gevo al
Toen volgde uitreiking der pnj in
van de gehouden spelen gedurende
seizoen. De leider maakte met een
passelijk woord de winnaars bekend
mevr. Roeper deelde de prijzen uit
Tot slot werd dank gebracht aan
medewerksters van deze onvergeteli
middag.
AANWINSTEN OPENBARE
BIBLIOTHEEK
Romans:
Belcampo. Verborgenheden; Chajln
R. De reizen van pater Key; Claes,
Charleke Dop; Gallico, P. Ada Ha;
gaat naar New York; Gide, A. Isabe
Gunzel-Lubbers, J. Vandaag of m
gen; Membrecht, S. De eersteling
Mönnich, H. De vierde plaats; Nijn
ten-Doffegnies, H. J. van. Gro r
Porter, K. A. Het narrenschip; Que! n
lec, H. Gevecht met het onzichtbi
Rinser, L. De volmaakte blijdsch
Szabo, M. de andere Esther; Salinf
J. D. Puber; Vestdijk, S. Het gena
schot; Vries, Th. de. Het motet voor
kardinaal.
WEEKENDDIENST ARTSEN
voor alle artsen
van zaterdagochtend 8 uur
maandagmorgen 8 uur
Dokter SIEBINGA, tel. (02222) 234
DIERENARTSEN
Ingaande zaterdagmorgen 12 uur
J. BEEKMAN, tel. (02220) 2936
GROENE KRUIS
ingaande vrijdag 24 uur tot en
maandag 13 uur
Zr. MANNESSEN, Den Burg,
(02220) 2414.
R.K. KERKDIENSTEN
weekend 27 - 28 mei 1967
Den Burg: zaterdag 19.30 uur;
zondag: 8.30 en 10.30 uur;
De Koog: zondag 10.00 en 20.00 uur
Oudeschild: zaterdag 19.00 uur;
zondag 10.30 uur.
Den Hoorn; zondag 9.00, 19 00 uur.
De Cocksdorp: zondag 8.30, 19.30 ui
Oosterend: zaterdag: 19.30 uur;
zondag 10.00 uur.
PROTESTANTSE KERKDIENSTEN
Zondag 28 mei 1967
HERVORMDE GEMEENTEN
Den Burg 10 uur ds. Froentjes
Heilig Avondmaal
17.00 uur ds. Dijkstra, uit Den Helder
jeugddienst
De Cocksdorp 10 uur 'ds. Socsan
Maandcollecte kerkvoogdij
Den Hoorn 10 uur ds. Oskamp, Nederlan 2
Engelse kerkdienst.
De Koog 19.30 uur Eerw. heer Veldhuis
De Waal 10 uur Eerw. heer Veldhuis
Oosterend 9.30 uur Eerw. heer De Vries,
uit Heemstede, extra collecte voor
Macht van het Kleine.
Oudeschild 11.00 uur Eerw. heer De Vries|il
extra collecte voor de Macht van
Kleine.
GEREFORMEERDE KERK
Den Burg 10.00 en 19.30 uur ds. Uidam
Oosterend 10.00 en 19.30 u ds. Van Leeuv§I«
GEREFORMEERDE GEMEENTE
Oosterend 10.00 en 16.00 uur Leesdienst
in het Gebouw voor Chr. Belangen
DOOPSGEZINDE GEMEENTE
Den Burg 10.00 uur ds. Koopmans
(busje Den Hoorn)
Oosterend 11.00 uur ds. Koopmans
DOOR TO DORSSEN-VAN LOON
41. „Ze was zichzelf niet. Na alles, wat
ze had meegemaakt, kon je het haar
niet kwalijk nemen Op de een of an
dere manier voelde ze zich bedreigd,
toen ze hoorde, dat wij gingen trou
wen".
Het rijtuig hield stil bij het hotel.
Nauwelijks hielp Max zijn vrouw uit
stappen, of er klonk een luid gejuich
op Ze keken lachend in het rond en
ontmoetten alleen maar vriendelijke,
hartelijke gezichten. Attie wuifde, aan
gedaan, maar wist zich te beheersen.
Ik moet alleen maar blij zijn. En dank
baar. Dit is de gelukkigste dag van
mijn leven.
Na een drukte receptie had Max een
pijnlijke rechterhand. Gelukkig, dacht
hij, nu hebben we een uurtje om uit te
rusten. Gelijk maar even profiteren
van de gelegenheid en een praatje ma
ken met Frans.
De laatste bezoekster van de receptie
verliet het hotel. Max keek zijn vrouw
aan ,,En nu ga jij een uurtje rusten".
Lachend vervolgde hij: „Als je wettige
echtgenoot rust van nu aan op mij de
plicht voor je welzijn te zorgen. Enne
je hebt me gehoorzaamheid be
loofd, nietwaar?"
Attie glimlachte. „Je hebt gelijk. Ik
geloof, dat een klein tukje me goed zal
doen".
Hij fluisterde haar in 't oor: „Om
half negen komt de wagen vanavond.
Dan knijpen we er stilletjes tussen uit
voor onze huwelijksreis".
„Ik verheug me er al op", fluisterde
ze terug.
Hij keek haar na, toen ze naar het
kamertje ging, dat voor haar ingericht
was om wat uit te rusten en ook om
zich vóór het vertrek te verkleden.
Daarna draaide hij zich om en keek
naar de verschillende gasten, voorna
melijk familieleden van Attie en hem
En kennissen. Hij ontmoette de blik
van Frans Sornee. Zwijgend liep deze
op hem toe.
„We moeten even praten, Frans. Nu
is er een mooie gelegenheid voor. Kom
met Mientje maar naar de serre. Die
blijft voor de andere afgesloten".
In de serre zaten ze bij elkaar. Max
presenteerde sigaretten. „Zo", begon
hij, „en nu de verrassing, waar ik het
over had. Ik vind het heel verstandig
van Frans, dat hij ontslag genomen
heeft uit de dienst in Amerika. Welis
waar ben je nu Amerikaans staatsbur
ger, maar het lijkt me niet moeilijk om
opniieuw je Nederlandschap terug te
krijgen. Ik heb een paar relaties opge
daan in de loop der jaren, in Den
Haag. Die zet ik er wel achter. Sinds
ik voor de staat deviezen verzamel,
kan ik een potje breken, zie je?"
Frans knikte begrijpend. „Wil je, dat
ik hier blijf?"
Max schudde zijn hoofd „Nee, dat is
niet de bedoeling. Luisteren jullie eens
goed. Ik heb een stuk industrieterrein
gekocht in Brabant. Onder de gemeen
te Gilze. Daar ga ik een nieuwe fabriek
bouwen De bedoeling is, dat over eni
ge tijd, als de fabriek daar klaar is, de
carrosseriebouw grotendeels daarheen
overgebracht wordt. Hier gaan we ons
dan beperken tot het maken van vaste
segmenten, zoals complete deuren en
zijstukken. Op de duur wordt het hier
te klein en ik kan hier geen kant meer
heen. Elke meter grond is al benut. Dat
lijkt me de beste oplossing. Ik koop een
grote truck, bouw er zelf een bak op
en daarmee rijden we dan iedere dag
de segmenten naar Brabant. Momen
teel wordt er al een kantoorgebouw
geplaatst. En ik heb vergunning voor
acht woningen. Eén daarvan is voor
jullie. Frans kan, als hij wil, daar di
recteur worden. Hij kent het vak en al
ik hij er enige jaren uit geweest, ik zal
zorgen voor goeie medewerkers, zodat
hij binnen een jaar alles weer onder de
knie heeft. Over het salaris zullen we
het wel eens worden. Ik ben blij, dat
alles weer helemaal in orde is gekomen
tussen jullie. Zo moet het blijven. Ik
ken Mientje en ik ken jou en ik weet
nu, dat jullie nog wel eens met elkaar
zullen kibbelen, maar uiteindelijk kun
nen jullie toch niet buiten elkaar. Voor
ons allemaal is het beter dat we niet te
dicht bij elkaar wonen. Als we allebei
hier in Hoogendijk blijven, voorzie ik
toch weer moeilijkheden, al zijn we
allemaal met beste voornemens be
zield. Zo, mensen, laat maar eens ho
ren, of mijn voorstel naar jullie zin is".
Mientje greep als eerste zijn hand.
„Max, het is meer dan ik had durven
denken. Natuurlijk nemen we het aan.
En.... verschrikkelijk bedankt, dat je
ons zo wilt helpen".
„Jullie hebben mij vroeger ook ge
holpen. En zo hoort het: vandaag ik,
morgen jullie Oké Frans?"
De man stak zijn hand uit, die Max
Ellegers stevig drukte. „Dan is dat voor
elkaar. En wat de tijd betreft, vóór je
daar kunt beginnen.... Attie en ik
gaan een maand op reis. Dat kan ik nu
doen zonder me ergens zorg over te
maken. Tenminste, als jij me wilt hel
pen. Met je vrouw. Ik stel voor, Frans,
dat jij vanaf morgen de leiding hier op
je neemt. Ik heb dat met de bedrijfs
leiders al in orde gemaakt. Gedurende
de maand, dat wij weg zijn, ben jij hier
de baas. Dat ben je al eerder geweest,
dus ik neem aan, dat het je wel zal
lukken. En als Mientje dan zo vriende
lijk wil zijn om ons huisik zeg:
ons huis, dus van Attie en mij, maar
ook van jullie beiden, in orde te hou
den, zullen we beiden je er dankbaar
voor zijn. Je bent een uitstekende huis
vrouw, daar weet ik van mee te praten.
Jullie zijn hier dus weer een volle
maand in je eigen huis. Laat je spul
len uit Amerika maar overkomen. Als
je geld te kort hebt, spijker ik wel bij.
In orde?"
Frans en Mientje keken elkaar aan
gedaan aan. Toen viel de vrouw in de
armen van haar man en begon te hui
len. „Dat is.dat heb ik helemaal
niet verdiend na.
„Sssstt!" antwoordde Max, „daar
zouden we niet meer over praten. We
hebben allemaal wat goed te maken en
dat doen we bij deze. Wat achter ons
ligt, is verleden tijd. Daar willen we
nooit meer aan denken en dat zal nooit
meer ter sprake worden gebracht. En
Attie denkt er net zo over".
Frans zei: „Je bent een schat van een
vrouw gekregen, Max. Ik ben er van
overtuigd, dat jullie gelukkig zullen
worden".
De man knikte. „Ik eveneens. En als
jullie ons voorbeeld willen volgen.
ga je gang. Niets zal ons liever zijn".
Frans kuste zijn vrouw teder. „Dat
gaan we vast en zeker proberen, niet
Mientje? Met de kleine meid".
Het leek wel, of de persoon in kwes
tie het had gehoord, want de deur van
de serre werd geopend en een meisje
van ruim 10 jaar trad binnen. „Gut,
zitten jullie hier", vroeg ze met een
onmisbaar Engels accent. „Ik kon tante
Attie ook nergens vinden. Waar is ze,
oom Max?"
Max trok het meisje naar zich toe en
streelde haar wang. „Tante Attie is een
beetje moe na alle emoties van deze
dag, liefje. Ze slaapt een uurtje. En je
vader en moeder hadden wat met me
te bepraten".
„Dus verstoppen jullie je hier. En
wij maar zoeken. We dachten, dat jul
lie er al vandoor waren gegaan, zie je?"
„Vanavond. We blijven eerst nog een
paar uurtjes. Ik moet jou nog een
beetje plagen, snap je?" Hij trok haar
speels aan de lange haren.
„O, mama, daar begint-ie weer. Dat
deed oom Max vroeger toch niet, he?"
„Vroeger zat je op mijn schoot, klein
duveltje", antwoordde hij en trok haar
op z'n knieën. Maar het meisje liet zich
gegeneerd op de grond zakken. Ze
kreeg een kleur en antwoordde: „Maar
oom Max, ik ben geen vier meer!" Ge
lijk liep ze de feestzaal weer binnen.
„Dat zal een knappe jongedame wor
den", zei Max, haar nakijkend.
Uren later reed een auto over de
grote weg naar het zuiden. Achter het
stuur Max Ellegers, naast hem zijn
jonge vrouw.
„Dus alles is in orde?" vroeg ze.
Hij knikte. „Alles, liefje. Frans
zwaait gedurende onze afwezigheid de
scepter in de fabriek, daarbij bijge
staan door onze onvolprezen Pietje
Krijn, die misschien nog meer weet van
autobussen en toeringcars dan ik zelf.
En Mientje zorgt voor ons huisje. Als
we weer terug zijn, is de noodwoning
in Brabant klaar en verhuizen ze daar
heen".
Attie ging dicht tegen hem aanzitten
ti
ir
en sloeg haar arm om zijn midd
„Wat heerlijk, dat alles zo goed gei
geld is, he? De gedachte, dat Mien
altijd in onze buurt zou zijn, zou
toch geen vredé geven".
„Dat zagen beiden ook in. Er is
veel voorgevallen, al hebben we er e
punt achter gezet".
De vrouw zei; „Als ik nog terugde
aan de onverwachte terugkeer i
Frans en zijn dochtertje
„Het kind vloog haar moeder om
hals.... toen was voor Mientje all
weer goed. En accepteerde ze Frans
de koop toe".
Ze schudde haar hoofd. „Nee, Mi
een vrouw ziet zoiets scherper dan
man. Mientje houdt wel van Frans
als hij het drinken laat, zullen ze be 'n
een derde keer opnieuw met elkaar g 8
lukkig zijn. Temeer, omdat Sjaant
niet buiten haar moeder kan. Zoals
het nu geregeld hebt, is het de bei
oplossing: wij in Hoogendijk. zij
Gilze".
Hij keek haar lachend van terziji
aan. „Wie worden het gelukkigst, lie
je, zij of wij?"
„Wij natuurlijk, want wij moet<
nog beginnen. Ons geluk is volkome
liefste. Niemand zal ons dit kunnt
ontnemen".
Max remde af en zette de wagen a; -
de kant. Hij zette de motor stil
draaide zich naar zijn vrouw. „W
denk je nu, dat er aan de hand i
Motorstoring?"
Ze vleidde zich tegen hem aan „I
ken jou door en door, mijn heergemai
Je kunt niet eens aan één stuk doo
rijden naar ons hotel, zonder me evi
gekust te hebben. En omdat je e<
voorzichtige man bent, zet je de wag<
even stil".
Hij trok haar in zijn armen en kus
haar innig. „Juist. En omdat ik ee
voorzichtig man ben, krijg je op
ogenblik maar twee kussen". Hij bot
zich naar haar oor en fluisterde daarii
„Ik moet toch minstens wat beware
voor straks.... voor vanavond." Toe
bloosde de jongevrouw, maar in h<
donker was dit niet te zien.
Enkele minuten later trok de wage
snel op en was weldra opgelost in
duisternis van de avond.
EINDE.
