«RAIFFEISENBANK r „Eens komt het geluk''' BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTEÏ rubriek voor LANDBOUW en VEË Feuilleton: tcaar men véél meer doet dan sparen spaarbank en alle bankzaken ff f 15 AUGUSTUS: HOOGSTE TIJD VOOR Zaaien van groenbemestingsgcwassen Als uiterste datum voor het zaaien van stoppelknollen worden wel ge noemd 10 augustus en 15 augustus Vast staat, dat 10 augustus beter is dan 15 augustus. Er wordt echter wel gezegd, dat wanneer het niet kan, zoals het moet, dat het dan moet, zoals het kan. Dat geldt m.i. ook in dit geval. Dit be tekent, dat als door omstandigheden het zaaien van groenbemestingsgewas- «en nog niet mogelijk was van uitstel geen afstel moet komen. Ook voor de overige gewassen, die voor groenbemesting worden gebruikt, geldt op dit moment: Hoe eerder, hoe beter! We stellen ons voor, dat er door de nog steeds aanhoudende droogte ge vallen zijn, waarin het zaaien niet mo gelijk is, omdat de grond eenvoudig te hard is om te bewerken. Als dit wel mogelijk is, dan menen we, dat de droge grond op zichzelf geen reden mag zijn om het zaaien van een groen- bemestingsgewas achterwege te laten. Zit het zaad eenmaal in de grond, dan is een betrekkelijk kleine hoeveelheid regen voldoende om het zaad te doen kiemen. Op dit moment zijn er nog mogelijk heden voor stoppelknollen, Siletta, Ita liaans raaigras en Westerwolds raai- gras. Stel het niet uit Inzaaien van grasland Ook hier zal in bepaalde gevallen wel gelden, dat de grond te droog en te hard is om de grond zaailklaar te maken. We zijn er echter van over tuigd, dat er heel wat percelen gras land met een slechte grasmat zijn, die nog heel goed te bewerken zijn. En het moet zo langzamerhand voor iedere veehouder vast staan, dat de kosten, die verbonden zijn aan het zwart ma ken en opnieuw inzaaien van een per ceel grasland, dat onder de maat is dubbel en dwars goed worden gemaakt door een hogere opbrengst van hoog waardig gras. Denk er nog eens serieus over en benut de komende dagen nog om slecht gras om te zetten in goed grasland. Stoppelbewerkingen Van een stoppelbewerking, die tot doel heeft wortelonkruiden te bestrij den kunt U alleen iets verwachten in een droge tijd Als U het daarom nodig vindt om de grond zwart te houden ter bestrijding van wortelonkruiden, dan moet U nu Uw slag slaan. Het bewerken van de grond in een natte periode betekent niet veel meer dan verplaatsing van de wortels van het onkruid zonder dat deze dood gaan. Blijven de omstandigheden van dit mo ment echter nog even voortduren, dan kunt U met een intensieve stoppelbe werking heel wat bereiken. Kunt U daar zelf geen tijd voor vinden, dan is het volkomen verantwoord daar een loonwerker voor in te schakelen. Hij beschikt bovendien in veel gevallen over betere werktuigen dan op het eigen bedrijf aanwezig zijn. WILDE HAVER Het seizoen om het onkruid wilde haver op de meest effectieve wijze te bestrijden, nl. de bestrijding op het veld, is verstreken. Toch zijn wc van mening, dat het ook op dit moment nog nodig is om aandacht aan dit onkruid te geven. Mede door de aandrang van een handelaar in stro lijkt het me no dig op een gevaar te wijzen, dat zeer werkelijk aanwezig is. Eén van de manieren, waarop het zaad van wilde haver nl. kan worden verspreid, is via het stro. Een goed deel van de zaden van dit onkruid komt al op de grond terecht voordat het graan, waarin het aanwezig was, wordt geoogst. In het verleden is ech ter al meermalen gebleken, dat dit lang niet met al het zaad van wilde haver het geval is. Een gedeelte komt bij het door Henk van Hceswijk 23 De jongen schudde ontkennend het hoofd. ,,Nee", antwoordde hij met een bro'k in de keel, „dat geeft allemaal toch niets. Wij worden het nooit eens samen Vader is te conservatief en ik, nou ja, ik ben misschien een beetje eigenwijs, maar ik geloof, dat ik daar in niet voor niemendal een zoon van m'n vader ben. Dag oudje, ik zal je gauw eens wat sturen, hoor". Vlug verdween hij en moeder luis terde nog naar z'n wegstervende stap pen. Dan viel ze voorover, met haar hoofd op de armen en snikte het uit om haar jongen. Zo vond de vader haar, toen hij een poosje later weer thuis kwam. Hij haalde de schouders op en verdween naar achteren, de tuin in, maar z'n hart was toch bij z'n jongste zoon, die hij zoëven het station in had zien gaan. De laatste boot naar Texel bracht Geert terug, gedesillusioneerd en met het gevoel, alsof hij zijn schepen achter zich had verbrand. Toen hij voet aan wal zette, dacht hij bij zichzelf: „Zal ik ooit nog eens weer terugkeren van dit sombere eiland?" En hij waande zich een gevangene, die levenslang ver bannen was van zijn land en zijn woonplaats. Na zijn kaartje aan de bootknecht afgegeven te hebben, liep hij tussen de weinige andere passagiers de smalle havenkade af en sloeg alleen het oogsten tussen de andere graankorrels. We mogen aannemen, dat in graan, dat als zaaizaad wordt gebruikt in het al gemeen geen wilde haver voorkomt. We menen daarom, dat de verspreiding via het zaaizaad van weinig of geen betekenis is. Anders ligt het met het stro van een graangewas, waarin wilde haver voor komt. De kans, dat het zaad van wilde haver in het stro blijft hangen is vrij groot, omdat het inwendige van dit zaad daar als het ware op gebouwd is. Iedereen, die stro gebruikt weet overi gens, dat er ieder jaar nog heel wat graankorrels uit het stro te voorschijn komen. Willen we de verspreiding van dit hardnekkige onkruid tegengaan, dan zal er zeker ook aandacht moeten wor den gegeven aan de verspreiding via het stro. Dit betekent, dat in ieder geval op bedrijven met bouwland, dat nog vrij is van wilde haver geen stro mag wor den aangevoerd, waarin dit onkruid zaad kan voorkomen. Voor bedrijven, die „eeuwig" als grasland worden ge bruikt is het bezwaar minder groot, hoewel we menen, dat het van tevoren nooit is te zeggen hoe lang dit „eeu wig" zal duren. Het is daarom van het grootste 'be lang, dat iedere boer, die stro aan koopt de garantie vraagt, dat het stro afkomstig is van bedrijven zonder wil de haver. Daarvoor is uiteraard ook de medewerking van de handelaren in stro nodig. Zo moeten daarbij niet al leen het oog hebben op de Texelse be drijven. Het stro, dat naar de vaste wal gaat en dit is verreweg het grootste deel zal voor een deel zeker ook terecht komen op bedrijven, waar ook bouwland aanwezig is. Het spreekt voor zichzelf, dat het onze taak is er voor te zorgen, dat de wilde haver op Texel wordt terugge drongen en dat in ieder geval versprei ding op nog meer bedrijven wordt voorkomen. Laten de Texelse land bouwers en handelaren in stro daar in de eerste plaats voor zorgen. IN DE VINGERTOPPEN Een paar weken geleden was ik met een excursie van boeren van de vaste wal op één van onze Texelse schapen- fokbedrijven. Uiteraard werd daarbij ook het fokmateriaal bekeken. Het is voor mij als „leek" op dit gebied altijd weer een wonder hoe een goede fokker bepaalde „zwakke" en „sterke" punten bij bepaalde dieren weet aan te wijzen. Misschien zou het mij lukken om uit een grote koppel tien van de betere en tien van de minste dieren aan te wij zen, maar veel verder kom ik niet. Toen ik tegen een zoon van de be trokken boer mijn verwondering uit sprak over de kunst om heel kleine verschillen tussen de diverse dieren aan te wijzen, wees hij op zijn vinger toppen. „Dat zit daar", merkte hij op. „Iemand kan heel veel leren, maar „het fijne" moet er zijn. Dat heb je, of je hebt het niet". Deze waarheid ondervind ik steeds meer in m'n werk. Want het geldt niet alleen voor de schapenfokker, maar ook voor de melkveehouderij, de teelt van graan, van pootgoed of suikerbie ten Al moet er direct bij worden ge zegd, dat het in de vingertoppen heb ben bij de omgang met levend mate riaal waarschijnlijk nog meer nodig is dan bij de teelt van gewassen. Niet voor niets zei de man, die het boek Spreuken schreef, al dat „de rechtvaar dige het leven van zijn beesten kent". Toch voorlichting? Tijdens een andere excursie maakte ik de opmerking, dat de bedrijfsresul taten in de eerste plaats afhangen van de man, die het bedrijf leidt. Ik zei het zo. „Goede grond is erg belangrijk; goede bedrijfsgebouwen zijn veel waard; melkkoeien van goede afstam ming zijn waardevol, maar het aller belangrijkst is de boer". En ik heb daar ook nog aan toegevoegd: „Een straatje in, dat naar de zeedijk voerde. Hij had nog geen zin om naar het ru moerige café terug te gaan. Hij wilde eerst nog een poosje rustig aan de zee kant zitten. „Geert!" Geschrokken bleef hij staan en met een plof viel de koffer op de grote keien van de straat Uit het donker kwam een gedaante te voorschijn: een vrouw liep haastig op hem toe en vatte hem bij de arm. „Nel", zei hij zacht, ontroerd; daarna vervolgde hijmerkbaar opgelucht: „je liet me schrikken". „Geert", antwoordde ze zacht, „jon gen, je bent dus toch teruggekomen". „Ja", sprak hij en hij deed een po ging om z'n emotie te bedwingen, „dat is vlugger als je zeker verwacht hebt, hè?" „Neen", zei de vrouw, „ik wist, dat je vandaag weer komen zou; ik voelde het vanavond en.en ik zag je ko men van de boot af en toen deze straat in, niet naar mij toe. Geert, toe zeg me, waarom ging je niet naar huis?" „Och", antwoordde hij, enigszins nors, „ik wilde eerst nog een uurtje alleen zijn. Ik wilde wachten tot slui tingstijd om daarna naar jou te gaan. Ik ben niet in een stemming om nog een paar uur in een volle zaal te ver goede boer zonder voorlichter brengt er heel wat van terecht, maar iemand, die het niet in de vingers heeft, maakt zelfs met de dagelijkse hulp van een voorlichter niet veel klaar". Op deze opmerking kwam een reac tie van een al wat oudere boer, die met de zwarte pet en het zwarte jasje nu direct niet de indruk gaf een „nieuw lichter" te zijn „Maar ik vind voorlich ting toch wel erg belangrijk en ik zou het er met graag zonder doen", wfs zijn opmerking. Ik wil wel toegeven, dat ik toch blij was met die waarderende woorden aan het adres van de landbouwvoorlichting in het algemeen. Want werken met het idee, dat je bezig zijn toch geen of wei nig waarde heeft is buitengewoon zwaar. S.V. DE KOOG Toto-nieuws. Onze medewerkers hebben helaas nog geen tijd om de toto-formulieren op te halen. Zij, die mee willen spelen, kunnen de formu lieren donderdagsavonds van 7-10 uur inleveren in De Koog bij de heer A. Mask en in Den Burg bij de heer C. Bonne. Ook zij, die nog niet zijn geregistreerd kunnen even langskomen om een kaartje in te vullen. Over enige weken hebben we weer tijd om het als vanouds te regelen. CONSULTATIEBUREAU VOOR ZUIGELINGEN Woensdag 16 augustus a.s. worden de moe ders van Oudeschild en Den Burg verwacht Oudeschild van 13.00 - 13.45 uur; daarna Den Burg tot 16.00 uur. GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN periode 12 juli tot 25 juli 1967 Gevonden te Den Burg: portemonnee rr( adres» Nassaupl. 31, Tilburg; dames- of derpolshorloge met metalen rekband; portemonnee, gebroken wit, inh. sleutelhang en wat klein geld; wandel wagenhoes, blau grijs geruite stof; gouden ring met zw^ steen; jongenszonnebril; meisjeshcmdje ta kantje; bruine portemonnee met naam J. Klok; zonnebril met gouden rand en opn^ glazen; werpmolen, plastic portemonnee uj ƒ20,en bonnen; blauw nylon herenjack o capuchon en ritssluiting; goed onderhoud; zwart en bruine hond, gladharig; grijs-wii damesportemonnee inh. ƒ16,30, ritsluiting; st. pasfoto's in pap. zakjee; zwarte darm schoen met platte hak, linker, maat 6; bi met wit nikkelen montuur; zilveren bed- armbandje met 1 bedeltje; 1 paar witte dama schoenen (sandelets); witte fietspomp Gazeft fototoestel Agfa met naam Kleine of Klwa bruine kinderportemonnee inh. ƒ1,25; meisja jas aan beide zijden te gebruiken, kl. gre? en andere zijde blauw met capuchon en ris sluiting; zonnebril met zwart ovaal montum periode 4 augustus tot 10 augustus 1967 Verloren te Den Burg: lichtbruine here portemonnee inh. ƒ5,50 en identiteitsbewij donkerrode etui inh. 5 a 6 sleutels; oratj parasol met witte franjes op betonnen v« groene velours jongenstrui merk Riwo; fjetsslcuteltje, 2 wieldoppen en sierrini VW; bruine weekendtas inh. o.a. ctensw^ni fruit; VVV-vlag uit De Koog; zwarte dan» handtas inh o.a rode toiletbeurs, klein i beursje en groen zakagenda; bruine dameiii inh. o.a geld ƒ7,toilettas, zakdoek portemonnee; gouden halsketting met di& cameetje (vrouwenkopje), wit poesje weggtb pen; kinderjack met nylon capuchon, blan koopkaartje nog aan lusje; bruine knippom monnee inh. ƒ13,20, bromfietssproeier r vleugelmoer; damesbril met vierkant bn° montuur; herenleesbril met dubb focus t donker montuur in doos met poetslapie; werphengels met molen merk Splitcanc merk molen Mitchell. HOOG WATER Hoog water ter rede van Oudeschild: 15 aug. 2.51 en 15.30; 16 aug. 4.22 en 1701 17 aug. 5.54 en 18.28; 18 aug. 7.14 en 19.3! 19 aug. 8.15 en 20.31. Aan het strand ongeveer een uur eerd: hoog water GESLAAGD Te Amsterdam deed mej. Arina Sai te Den Burg met gunstig gevolg ext men voor „Textiehvarenkennis e textielonderzoek" (textielbrevet). SCHIETOEFENINGEN Op donderdag 17 augustus a.s. z- worden geschoten te Breezanddijk va 10.00 - 18.00 uur, met de 81 mm. mo; tier. Sektor 180-230°. Diepte 10 kc hoogte 3 km. IN ROIUUN na De Raiffeisenbank doet alle bankzaken, ook reisdeviezen Gemakkelijk voor u COPYRIGHT STUDIO AVAN groot en en zetten de 97. W. Kotsof en W. I. brachten de kist naar een kostbaar ingericht vertrek haar daar tegen een muur. „Kom mee, Wladimir", lachte volkscommissaris toen. „We gaan er eentje pakken Dat heb ik je beloofd en daar houd ik mij dus aan". „Goed zo", dacht brigadier Piet, die het langzamerhand een beetje benauwd begon te krijgen in de kist. „Gaan jul lie er maar eentje pakken. Dan kan ik er tenminste uit. En nauwelijks hadden de twee Bar- toeven. Ik.ik had behoefte om alleen te zijn". „Kom toch mee naar huis, Geert", drong ze aan. „I<k heb de zaak gesloten, dus zullen we niet gestoord worden. Ik houd vanavond de deur dicht, dus kunnen we met z'n tweeën blijven. Toe Geert, ga niet in die kou naar de dijk toe, je zult je een ziekte op de hals halen". Haar stem klonk zo hartstochtelijk, dat de jongen haar verwonderd aan zag. Het gelaat van de vrouw had ang stige trekken en smekend keek zij te gen de bijna een hoofd grotere man op. Zo had hij haar nog nooit gezien. Hij voelde, hoe haar hand krampachtig zijn arm omklemde. Toen brak er iets in zijn bmnenste. Een vreemd gevoel overheerste hem plotseling en hij zag de vrouw voor hem op dat moment heel anders dan voordien. Een geweldadige warmte beving zijn gemoed en koesterde hem. Z'n sombere stemming verdween als bij toverslag. Nooit had hij deze ge moedsstemming ervaren. Wat kon dat zijn? Was dit nu liefde? Hield hij van haar? En zij van hem? Bruusk pakte hij haar 'bij de schou ders, zo onverwachts, dat Nel er van schrok en met eigenaardige uitdruk king in zijn ogen zag hij haai- aan Zij weerstond die blik; een blijde glans overtoog haar gelaat en ze wachtte. „Nel", fluisterde hij schor en hij slikte een paar malen om dat akelige brok in zijn keel weg te krijgen. „Nel, is het waar, houd je van me?" Ze knikte langzaam, verteerd door dit grote geluk, dat dan toch eindelijk gekomen was. „Ja, jongen", zei ze met roesjanen hun hielen gelicht of brigges was de kist al uit. „Zo...., waar kan ik me nu het beste verbergen...." mompelde hij. „Ja...., daar achter dat zware gor dijn. Maar hélakijk daar 'es! Daar staat me waaratje zo'n moderne band recorder! Ik zet hem aan, jongens! Als Wladimir en zijn baas dan straks te rugkomen, dan komt alles wat ze zeg gen op de band! Dat kon dan nog wel eens een lachertje worden!" En met een geoefende handgreep stelde de brigadier het apparaat in ontroerde stem, „al van de eerste dag af, dat ik je zag. Wild omarmde hij haar en drukte de vrouw aan zijn borst. Zijn lippen zoch ten de 'hare, maar langzaam, vastbera den bevrijdde ze zich uit z'n knellende omarming. „Niet hier, Geert", fluister de ze, „laat ons naar huis gaan. Kom mee". Zwijgend liepen beiden de hoök om, het straatje in, dat naar het huis voer de Er was niemand meer in het ruwe najaarsweer op de weg; iedereen was thuis bij de warme kachel, getuige de talloze lichtschijnsels tussen de kieren der gesloten gordijnen of vanuit de kleine ster- of hartvormige lichtpun ten, die door de toegesloten luiken der kleine huisjes straalden. Gejaagd haalde Nel de sleutel uit haar mantelzak en opende, bevende van opwinding de achterdeur, en in het donkere achterhuis vonden twee men sen elkaar in een lange, stille kus. Toen ze later getweeën in de warme keuken zaten, vertelde Geert z'n we dervaren van de dag. Hij sprak over z'n vader en moeder, het faillissement van de fabriek, waar hij vroeger had gewerkt, de ruzie met z'n vader en hoe hij tenslotte maar weer in de trein was gestapt en terug was gegaan naar de boot, met sombere gedachten, niet bevroedende welk geluk hem wachtte bij z'n terugkomst op Texel. „Waarom heb ik toch niet eerder ge weten", zei hij telkens, haar blij en te vreden aanziende, „dat jij zo van me hield? Waarom begreep ik dat toch niet eerder?" „Lieve jongen", antwoordde ze zacht, „ik geloof, dat het nodig voor je was om mij eerst beter te leren kennen. werking. Onhoorbaar begonnen spoelen te draaien en het fijngevoelig1 apparaat zou nu alles opnemen Toen glipte de brigges weg ach te zijn dikke gordijn Intussen waren in de aangrenzend kamer de flessen geopend en de g gevuld. „Proostki!" zei Wasilew. „Proostki", zei Wladimir, de kleine sluwe geheime agent. De glanzen tui keiden tegen elkaar en de Barroes jaanse drank vloeide rijkelijk naa binnen. En het is een opwinden brouwseltje, die foddka! Toen je hier pas kwam, had je een h« verkeerde voorstelling van me en he was daarom beter, dat je zelf je eiga gevoelens, maar nog beter, mijn ge voelens voor jou niet kende. Je heb een vuurproef moeten doorstaan moest kiezen tussen je vak zonder ra of het werk hier in het café mét mi; Je hebt je vak los moeten laten en, 't misschien hard voor je, wellicht zul daarin nooit meer werk vinden. Mas je hebt mij nu, Geert en weegt di zwaar genoeg er tegen op? Ben ik he waard, dat je alles los laat voor mij' „Natuurlijk, lieve schat", antwoord de hij teder. „Alles heb ik er voo over Ik ben veel te gelukkig doo jouw liefde en ik wil voor niets te wereld dat geluk meer missen. Is dat genoeg?" „Lieve, lieve jongen. „En dan nog te denken, dat je al di tijd al zo van me gehouden hebt", vei weet Geert zichzelf; „terwijl ik ro daar nooit van bewust was". „Van de eerste dag af, dat ik je zag Geert „Jouw kleine, lieve Nel. „Jouw kleine, lieve Nel", herhaald ze prevelend, terwijl ze zijn han zocht en innig in zijn ogen keek, dat nog eens, Geert, mijn Geert. „Jouw kleine, lieve Nel", zei hij nog rnaals, en hij trok haar op z'n kniees z'n arm om haar heenslaand en zo za ten ze stil tegen elkaar Genietend van dat onpeilbare diepe geluk, dat i plotseling in hun leven gekonrë (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1967 | | pagina 4