verdien
RAIFFEISENBANK
het statussymbool
m
LANDBO
Goed voor de
het gehele jaar
huid
door
SPORTPROGRAMMA
NUTSSPAARBANK
JRDE blad
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 10 NOVEMBER 1967
«»0 Ui«n - bulten earenlwcwdeCpOwJi »en 4* rodeltle Ajfi?-.
RECREATIE- EN
UITBREIDINGSPLANNEN
(fele zelfstandig denkende mensen,
ik het laatste half jaar vroeg of zij
met de recreatie- en uitbreidings-
innen eens waren, zeiden „neen",
iarom die opeenhoping van mensen
kampeer-, caravan- en bungalow-
reinen? De mensen willen de massa
[vluchten, maar als we niet oppassen
emt de massa of opeenhoping op
xel steeds meer toe. Waarom steeds
>er uitbreiding van gemeentelijke
reinen? Waarom steeds meer terrei-
ji in handen van lichamen buiten
xel7 Vraagt een particulier, die over
n halve, vijf of dertig hectare grond
schikt of hij een deel daarvan mag
jruiken voor recreatie, dan luidt
evast het antwoord: het ligt niet in
t recreatieplan, punt. Wil je in het
reatieplan iets doen ('t was alleen
igelijk met zomerwoningen) dan
oeg dit zo'n grote investering dat
voor 95°/o van de Texelaars niet
gelijk was. Het gevolg; grote licha-
n grepen hun kans. Waarom mag
•ts worden ondernomen op eigen
•rein? In de buurt van Oudeschild,
;rland, De Cocksdorp, Den Hoorn of
•t Noorden? Of bij Den Burg? Is
reiding niet dringend nodig. Mogen
bewoners van deze dorpen en stre-
n geen graantje meepikken van het
eemdelingenvetkeer? Het is ontsie-
nd voor het landschapsschoon, is
iak het antwoord op deze vraag,
aarom plant de gemeente wel boom-
ïgels langs de wegen? Toch ook ter
■draaiing! Is een eendenkooi ontsie-
nd. Als door een particulier, een
idje van de weg een terrein wordt
ngeven door een boomsingel, is dat
ontsierend? Beslist niet. En of zich
larbinnen nu caravans of tenten dan
l eenden bevinden, interesseert mij
inder.
Wij horen vaak zeggen, dat er geen
irticulier initiatief op Texel is. Wel,
particulier initiatief wordt door de
meente vaak zelf gedood. Een paar
orbc-elden: De eigenaar van het
•ins Hendrikhotel, die wegens een
indicap niet tot ander werk in staat
kocht dit gebouw één of twee jaar
leden, liet er kamers bijmaken en
aderni9eerde' het geheel. Hij voerde
omzet behoorlijk op, want de omge-
ng wordt veel bezocht door vogellief-
•bbers en sportvissers.. Op zijn land
left hij direct boomsingels geplant
et de bedoeling ook dit terrein te
tan gebruiken. Een paar weken gele-
•n is een wethouder bij hem wezen
jken, maar deze kon allerminst hoop
•ven of dit terrein werkelijk mocht
orden geëxploiteerd. Waarom kan die
tegenheid niet worden gegeven?
mden vissers, vogelliefhebbers en an-
?re rustzoekenden hier niet mee ge
lat zijn? Waarom kon N. Roeper, die
Harkebuurt woonde en een tekening
wr bungalowbouw in deze omgeving
diende, geen vergunning krijgen? Is
iet deze afwijzing hijzelf, Oosterend
de rustzoekende gebaat? Waarom
■ten alle terreinen 's zomers stamp-
al zijn; waarom niet soepeler met het
geven van vergunningen voor zomer-
oningen? Waarom moeten ze nu weer
liter boerderij of woning staan? Als
in arbeider een eigen huis heeft met
achter geen grond maar rechts en
nks wel, dan mag hij geen zomerwo-
ng bouwen. Waar blijft toch de lo-
ica? Het vreemdelingenverkeer zou cp
èxel in veel sneller tempo opgevoerd
(urnen worden. Velen willen naar
èxel om in een opeenhoping van men-
n te worden ondergebracht. Ze zoe-
en rust en willen graag in contact
aan met de verhuurder.
Lezer, geloof nu niet dat ik het bo-
enstaande heb geschreven omdat ik
leer belang bij het vreemdelingenver-
eer heb dan de meesten. Zouden hier
oveel banken, boekhoudbureaus, amb
tenaren en onderwijzers zijn als er
geen vreemdelingenverkeer was. Hoe
veel werknemers hebben hierdoor een
bijverdienste? En hoeveel boeren? Dit
mag wel eens tot velen doordringen.
Verleden jaar werd op Texel 13 mil
joen gulden uit het vreemdelingenver
keer ontvangen (veeteelt '9 miljoen,
akkerbouw 6 miljoen, visserij 5V-> rnil-
jen, schapen 3 miljoen en bloembollen
teelt 2Va miljoen). Dit jaar zullen de
inkomsten de 20 miljoen zeker over
schrijden en over een jaar kan de op
brengst van het vreemdelingenverkeer
die van alle andere bedrijfstakken sa
men overtreffen.. Maar dan moet niet
de hedendaagse beiaardier alleen het
Texelse carillon blijven bespelen. Het
water waar de kurk van de voornaam
ste bron van Texels inkomsten op
drijft, mag niet worden weggezogen.
Op de vele „waaroms" in dit stuk, ge
achte redacteur, zou ondergetekende
graag in een volgende Texelaar zijn
visie willen geven. Hij vreest dat dit
ingezonden stuk anders veel te lang
wordt.
Jan Agter sr.,
Den Burg.
INGEKOMEN PERSONEN
Cornells J. Bakker, van Heemskerk,
Ingen Houszstraat 125 naar Den Burg,
Weverstraat 51; Bernard J. Smith, van
Doorn Mariniersweg 7 naar Den
Hoorn H 131; Petronella van Helden,
van Rotterdam, Bijlwerffstraat 14a
naar De Koog, Plevierstraat 21; Catha-
rina E. van Dusseldorp, van Wasse
naar, Clematislaan 27 naar De Koog,
Badweg 8; Petrus W. Rijkers met gezin,
van Den Helder, Coenr. Botstraat 27 I
naar Den Burg, Wagemakenstr. 12,
BURGERLIJKE STAND VAN TEXEL
van 1 tot en met 7 november 1967
Geboren: Elisabeth, dv. Johannes F.
Halsema en Geertruida de Ridder;
Abraham, zv. Jacobus Bostelaar en Ge-
sina Stark; Bartina Andinda, dv. Sijbe
van der Knaap en Rigtje Jansma;
Maria Anna, dv. Dirk Smit en Dieu-
vera C M. Smit, Lolle Hedda Josephius
zv. Hedda J. de Ruyter en Grietje
Goenga; Anthonius Theodorus, zv.
Simon W. de Porto en Alida P Schou
ten; Katharina Hendrika Johanna, dv.
Jan C. Zoetelief en Duyera F. van
Heerwaarden.
Ondertrouwd: Jan Hemelrijk en
Geessien Meedendonp; Lambertus C.
Witte en Martha Slegh; Daniel N. Wei-
boren en Carry Roelofs.
Overleden: Johanna G. Kikkert, oud
62 jaar; Ary Hus. oud 35 jaar, wonende
te Katwijk; Thomas Anne Siersma, oud
57 jaar.
HANDELSREGISTER
In „Handelsbelangen" lezen wij on
der „nieuwe inschrijvingen in het Han
delsregister":
Diversen:
Gebr. Schraag, Texel, De Cocksdorp,
Oorsprong weg E 135 b. Landbouwbedr.
Venn.: J. en G. J. Schraag.
A. J. Bctsema (e), Texel, Den Burg,
Schilderend 111. Assurantiebemidde-
iingsbednjf.
En ondei „wijzigingen":
Kleinhandelaren
„Woninginrichting Europa Meubel",
Texel, Den Burg. Molenstraat 2. Wo-
ninginrichtersbedr. enz. Handelsn. ge
wijzigd in: Meubelhuis Texel.
rubriek voor
GEDACHTEN NA OOGSTDANKDAG
Een paar jaar geleden kwam ik tij
dens een periode, waarin het met de
grasgroei niet al te best was, op het
bedrijf van een oudere boer. We maak
ten een praatje over de minder goede
weersomstandigheden en de daarmee in
verband staande slechte groei van het
grasland. Op een bepaald moment
mengde de boerin zich in het gesprek.
Het is wel eens goed, dat de mensen
het weer eens aan de weet komen, dat
ze het niet in de hand hebben om het
gras te laten groeien. Ze doen soms
net of ze het met stikstof net zo hard
kunnen laten groeien als ze zelf willen"
U begrijpt, dat ik me duidelijk aan
gesproken voelde. Vooral toen het
woord „stikstof" viel.
Oogstdankdag
Aan het bovenstaande moest ik den
ken toen ik kort geleden aanwezig was
in een kerkdienst, die aangekondigd
was als oogstdankdag. Op bepaalde
plaatsen wordt deze dagen nog ieder
jaar gevierd. Het ging daar ook over
het beperkte kennen en kunnen van de
mensen. De predikant was net als de
hiervoor genoemde boerin van oordeel,
dat men het in deze tijd veel te veel
van die eigen kennis en kunde ver
wachtte.
Op een moment keerde de predikant
zich tegen bepaalde advertenties in
landbouwbladen, die naar zijn mening
de overwaardering van het menselijk
kennen en kunnen demonstreerden. In
de eerste advertentie werd gezegd, dat
je met een bepaald ras voederbieten
zeker was van een hoge opbrengst. In
de tweede vertelde een fabrikant van
kunstmelk voor kalveren, dat je met
zijn produkt kon rekenen op beste kal
veren. In de derde advertentie prees
een werktuigenfabrikant een zaai-
machine aan en er werd bij verteld,
dat door met deze machine te zaaien
iedere mislukking werd voorkomen.
Wat moet je hier als landbouwredac-
teur van zeggen?
Aan het juiste adres?
Weet U wat mijn bezwaar is tegen
de aangehaalde uitspraken? Dit! Het
feit, dat deze predikant als illustratie
greep naar enkele zaken, die op land
bouwgebied liggen, kan aan de hoor
ders de indruk geven, dat het vooral
de agrariërs zijn, die lijden aan het
euvel van overwaardering van eigen
kennen en kunnen. En dat is naar
mijn mening zeer beslist het geval
niet Integendeel Naar ik meen loopt
juist de boerenstand minder gevaar om
alles van eigen kunde te verwachten
dan mensen uit andere beroepen. Een
fabrikant heeft bij wijze van spreken
veel meer in de hand om de hoeveel-
en kwaliteit te maken, die hij wenst,
als de boer. Want ik geloof, dat bijna
iedere boei het weet, dat hij voor een
goede oogst afhankelijk is van facto
ren, die hij zelf niet in de hand heeft.
Wie en Wat die factor is, daarover
zullen de meningen zeker verschillen.
Brandschoon
Betekent het voorgaande, dat we ons
als agrariërs niets behoeven aan te
trekken van de waarschuwing op deze
oogstdankdag? Dat zou ik niet graag
beweren. Getuige de opmerking van de
in het begin van dit artikeltje genoem
de boerin.
Ik heb er begrip voor, dat sommigen
van mijn lezers ook wel eens denken:
„Vergeet hij niet al te veel, dat de
beste boei het zelfs met de hulp van
een goede voorlichter niet in de hand
heeft om een goede oogst te krijgen".
Ik heb wel eens de indruk, dat dit spe
ciaal het geval is wanneer ik wijs op
het grote belang van vakmanschap en
als ik beweringen van „geluk en onge
luk" van tafel veeg
En zo bekeken kan de preek op deze
oogstdankdag mogelijk toch nog wel
iets betekenen.
met nw
salaris
laat het overschijven naar een kosteloze en
3j% rentedragende prive-rekening bij de
Raiffeisenbank.
Vraag folders of mondeling advies.
spaarbank en alle bankzaken
ZATERDAG 11 NOVEMBER 1967:
Junioren
HCSC-Texel, 3.00 uur
Adspiranten
Texel b-De Koog a, 3.00 uur
Tex. Boys b-Oosterend a, 3.00 uur
Pupillen
Tex. Boys a-Oosterend a, 2.15 uur
ZDH a-Texel a, 3.00 uur
Texel c-Oosterend b, 2.15 uur
Texel b-Tex. Boys b, 3.00 uur
4de klas A KNVB:
Texel-MFC, 2.30 uur
Afdeling Noordholland
Winkel-Oosterend, 2.30 uur
VZV-Tex. Boys, 2.30 uur
ZDH-JVC, 2.30 uur
SRC 2-Texel 2, 2.30 uur
Texel 3-D WOW 2, 12.00 uur
HRC 7-Texel 4, 10.00 uur
Tex. Boys 3-Helder 7, 2.30 uur
Zeemacht 4-ZDH 2, 12.00 uur
Junioren
JVC-Oosterend, 2.30 uur
Cocksdorp-Watervogels 3, 2.30 uur
ZAP 3-ZDH, 2.30 uur
Adspiranten
Texel a-Succes a, 12 00 uur
Tex. Boys a-Succes b, 12.00 uur
MEDEDELINGEN
S.V. Texel
Na 2 weken gedwongen rust hopen
we nu weer te kunnen draaien. Voor
Texel 1 komt MFC op bezoek. MFC zal
hier wel alles op alles zetten om te
winnen, maar Texel heeft stellig die
plannen ook. Het kan dus een spannen
de strijd worden.
Texel 2 zal wel een hele dobber krij
gen tegen SRC 2. De thuiswedstrijd
werd gelijk gespeeld. Proberen dit nu
ook minstens te doen.
Wat doen Texel 3 en 4 deze keer?
Winnen? De junioren gaan een span
nende partij tegemoet, evenals Texel b
tegen De Koog. D.
DAMCLUB TEXEL
Texel 1-Texel 2
P. Bakelaar-C. v.d. Werf
C. Meedendorp-Jn. Stam
J. Hooijberg-P. W. Kooi
J. v. Heerwaarden-C. Vinke
P. Kooiman-D. v.d Werf
C. Dijker-S. Ros
J. Vinke-G. Dros
P. Bruijn-Jb. Koorn
W. Bakker-J. Bosch
C. Groenhof-J. W. Moerbeek
2—0
2—0
2—0
2—0
2—0
1—1
0—2
2—0
2—0
2—0
17—3
Hiermee is dan de eerste competitie
wedstrijd gespeeld. H.D.C. heeft de
ontmoeting van de beide tientallen al
weer uitgesteld, wat tamelijk verve
lend is.
Voor de clubcompetitie konden we
noteren:
C. Dijker-S. Ros 1
P. Bruijn-Jb. Koorn 20
W. Bakker-J. Bosch 20
W. C. v. Hagen-H Datema 0—2
J. Schoo-Jn. Stam 11
C. Dijker en J. Schoo voeren de lijst
aan, met beiden een verliespunt. Dan
volgen C. Meedendorp en J. v. Heer
waarden, en het staat nu al vast, dat
P. Bakelaar nog heel wat zal moeten
presteren, wil hij ook dit jaar de titel
veroveren.
Zaterdag 18 november speelt Texel 2
thuis tegen E.D.C 1.
FEUILLETOA
door
Gerrit Franssen
l „Dat weet ik niet", antwoordde Hen-
Ie schouderophalend. „Ze komen uit
louda".
Tonia knikte. „En Gert's vader heeft
iaar een kaasfabriek. Jaap zegt, dat je
e fabriek uit de trein kunt zien, als
e er langs rijdt".
Jaap keek op uit zijn boek. „Allicht,
lier kun je hem niet zien".
„Hè, hè, wat leuk, broer".
„Zouden wij ze eens uitnodigen,
rits7" vroeg de moeder aan de man,
ie tot nog toe alleen maar geluisterd
'ad. Doch Tonia keek verschrikt op en
ei: ,.0, moeder, alsjeblieft niet. Ik zou
dood schamen".
Mevrouw Overvest keek haar doch-
er stomverbaasd aan. „Waarom? Man
keert er wat aan ons7"
„Nee, natuurlijk niet, maar.... dat
be je nu eenmaal niet".
„'Het initiatief tot kennismaking
noet van de overkant komen", vond
aar vader. „Ze zijn uiteraard hartelijk
velkom, maar de eerste uitnodiging
noet van die zijde komen".
„Ik wou wel, dat hij ons nog eens
roeg voor een ritje", zei Tonia dro
merig. „Waarom hebben wij eigenlijk
jeen wagen?"
„Hè ja, laten we daar weer eens over
tëginnen", sneerde Jaap. „Heel een
oud ig, zus, omdat daarvoor de nodige
fontanten ontbreken. Vraag niet naar
te bekende weg".
„Dat ben ik niet met je eens. Er zijn
'och ook goede tweedehands wagens?
frik zegt, dat je een tweedehands auto
'ogen de winter moet kopen. Dan zijn
het goedkoopst".
„Dan hebben we voldoende tijd om
onze gedachten daar eens over te laten
gaan' meende Jaap. „Voorlopig is het
nog geen najaar".
Tonia haalde haar schouders op „Zal
toch wel nooit wat van komen hier.
Net zo min als teevee".
.Friis Overvest keek naar zijn jong
ste dochter, hoofdschuddend. „Maar
kind, wat moeten wij met een auto? Ik
heb 'm voor m'n werk niet nodig. Hen-
nie evenmin. We hebben hier in de
stad uitstekende communicatiemidde
len, dus wat willen we nog meer?"
„U zult wel gelijk hebben", ant
woordde Tonia lusteloos. „Maar toch
zou het leuk zijn om er in de weekein
den met de wagen op uit te trekken".
„We zouden er allemaal niet eens in
kunnen", zei Jaap lachend.
„Dan om beurten, wat geeft dat?"
Mevrouw Overvest schudde afkeu
rend haar hoofd. „Kind, je hebt zoveel
voor op anderen. Miljoenen kinderen in
de wereld hebben honger, je leest er
dagelijks van in de kranten. Die zou
den dol van geluk worden, als ze de
helft konden krijgen van wat jij hebt.
Wees eens wat meer tevreden met wat
je wel hebt".
Tonia haalde haar schouders op. Daar
was niet tegen le redeneren. Ze ging
naar de keuken om te helpen met het
binnenbrengen van het eten.
In de andere hoek van de kamer
stond Hennie, de armen over elkaar.
We houden elkaar allemaal voor de
gek, concludeerde ze, want we weten
allemaal, dat van pap's salaris geen
auto gekocht kan worden, geen teevee,
niet eens behoorlijke nieuwe meubelen.
Maar niemand durft het te zeggen, of
wil het niet zeggen, omdat hij weet de
anderen ermee te kwetsen. Wat kunnen
we er aan doen, dat pap niet meer
verdient? Het enige voor de jongens is,
dat ze zich een positie verschaffen en
voor Tonia en mij, dat we een goed hu
welijk doen. Gelijk dacht ze aan Gert
Velderenbos, Als je zo iemand als man
kreeg vader eigenaar van een flinke
kaasfabriek dan was je even goed
onder de pannen. Zulke mensen kenden
waarschijnlijk geen financiële proble
men Die profiteerden ten volle van de
welvaart. Onhoorbaar slaakte ze een
zucht.
„Gaan jullie eens zitten!" comman
deerde Tonia „Al bijna half zeven en
ik moet nog huiswerk maken.
Na het eten, toen Hennie geholpen
had met de afwas en zich voor de
spiegel opknapte, vroeg haar moeder:
„Ga je nog de deur uit vanavond?"
Hennie knikte. „Ik moet nog even
weg. Niet zo lang".
„Doe dan een das om. Het is nog
fris, vooral 's avonds".
Met de beide handen diep in de zak
ken van haar regenjas wandelde 'Hen
nie Overvest over de Larixlaan. Op
straat had ze even naar de overkant
gekeken, maar in de grote salon brand
de licht. Beide wagens stonden niet op
de inrit, maar konden ook al in de ga-
iage staan.
Gert Velderenbos vond ze sympa
thiek. Hij was beleefd en vriendelijk
geweest tijdens de rit naar zee. Daar
hadden ze een kwartiertje gewandeld
en naar het strand gekeken. In het
dorp had hij getrakteerd op een flesje
en een sigaret. Daarna waren ze weer
teruggekeerd. En hadden ze hem vrien
delijk bedankt voor de leuke rit. Ja,
echt een heer. Heel anders dan haar
collega's op kantoor, die wel eens be
paalde vrijpostigheden probeerden en
lachten, als ze van zich afbeet. Want
van zulke intimiteiten was ze helemaal
niet gediend. Nee, op kantoor was er
geen, die het predikaat „heer" ver
diende.
Eigenlijk zou het veel verstandiger
zijn, als ze een andere baan zocht. Zes
jaar werkte ze nu al op het expeditie
kantoor De verdiensten waren niet
slecht, haar capaciteiten in aanmerking
nemende, want zo heel veel kon ze ook
niet. Feitelijk had ze alleen maar het
HBS-diploma en daarna had ze steno
geleerd. En natuurlijk typen. In de eer
ste tijd, toen ze werkte, wilde ze ver
der leren. Bijvoorbeeld Engelse han
delscorrespondentie, maar mam had
het niet gestimuleerd, integendeel:
„Kind waar maak je je eigenlijk druk
voor? Zonde van je mooie avonden. Die
paar jaar, dat je werkt! Je ontmoet een
aardige jongen en als je gaat trouwen,
heb je alles voor niets geleerd. Wat
heb je er dan aan?*' 't Was een zekere
logica, waar niet bepaald veel tegen in
te brengen was. Je zou kunnen tegen
werpen, dat je niet van plan was om
ooit te trouwen, maar welk meisje van
negentien beweert zoiets? In stilte hoop
je allemaal op de prins in je leven, van
wie je gaat houden en waarmee je uit
eindelijk trouwt. Maar in mijn leven
kwam nog nimmer een aardige, vlotte
jongen, laat staan een prins. Ik ben
helemaal n'iet knap, ik heb zelfs on
regelmatige trekken en ik ben waar
schijnlijk daarom niet opvallend. Het
enige, dat ik mee heb is m'n figuur.
Hoe zou Gert Velderenbos me gister
avond gezien hebben? Of had hij meer
belangstelling voor Tonia? Ach, wel
nee, terwijl ze in dat restaurant aan
tafel zaten, had ze een paar keer zijn
blikken oip haar gevoeld. Maar wat zegt
zoiets op zichzelf?
Aan het eind van de laan, bij de
brievenbus, keerde ze terug op haar
schreden. Ze had naar haar vriendin
willen gaan, maar achteraf vond ze het
niet verstandig. Ina was al twee jaar
getrouwd en had een schat van een
baby. Ko, haar man, was beslist al
thuis. Wat moest ze er dan doen? De
vriendschap was eigenlijk sinds het hu
welijk van Ina al aan het tanen.
„Hé, juffrouw Overvest, geloof ik?
Dat is ook toevallig?"
Een prettige stem deed Hennie uit
haar overpeinzingen opschrikken. Ze
bleef staan en keek in het gezicht van
de jongeman, bij wie ze vierentwintig
uur tevoren in de auto had gezeten.
Hennie knikte vriendelijk. „Meneer
Velderenbos.aan de wandel?"
Hij wees op enkele brieven. „Even in
de bus gooien". Hij wees naar het eind
van de laan, waar de brievenbus stond.
„Gaat u even mee? Dan loop ik weer
met u terug". (Wordt vervolgd).
