De stierenkeuring
in Zuidhaffel
Plantlnga
Citroen jenever
hide liefde
ROTATOR
(rKOFFIE^
[f ROOM
\ls inhalen verboden is
Sierkan
IGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
Ophokplicht voor
postduiven in
Noord-Holland
KiVoor volmaakt
^Jcoffiegenot
S Jen is nie' zo'n gemoedelijke
sten! fandaar dat het nogal eens is
en, Vaker dan men denkt over
emeen! Borden, die het inhaien
len zijn bekend genoeg, ook al
ze, vooral bij tijdelijke plaat-
aak genegeerd. Té vaak!
iJijlter wordt het al met de lij-
je weg. Een doorlopende witte
op het wegdek mag nóóit wor-
schreden, een doorlopende en
noken lijn naast elkaar mogen
rolden overschreden door het
i aan de kant van de volle wit-
In leite dus ook hier: Inhalen
len.
jant
ven
jla;
oudi
;en.
7
De]
'sehi
vooi
:de blad
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 4 APRIL 1969
W«i
:tra
and
(025
dat wist u dan misschien nog
aar denkt u eraan, dat een in--
bod óók geldt voor alle kruis-
onoverzichtelijke bochten en bij
hoste punt van een helling, waar
[Jiggers aan de andere kant van
Lel niet kunt waarnemen? Ook
EDMpjdt op enkele uitzonderingen
Inhalen verboden! Die uitzonde-
zijn met tot 't inhalen op kruis-
de volgende: In ihalen op een
ig is togestaan als
verkeer er door een agent of
[r lichten wordt geregeld
■voorsorterende voertuigen will
Kalen
Iverkeer op de weg waarop wordt
®iaald voorrang geniet.
|n is verboden op een niet bevei-
verweg en voor of op een zebra.
In van een stilstaande tram is al-
Joegestaan als daardoor de uit-
lSde passagiers met worden ge-
Td als ze trachten het trottoir te
Ln, ook al is er een vluchtheuvel
Itram en stoep. Wie kortgeleden
•examen deed, weet het allemaal
>1. De veteranen van de weg zijn
sschien len dele vergeten of heb-
rt eigenlijk nooit zo precies ve-
Vandaar deze opsomming. Voor
irige geldt dat de autobestuurder
/andaag zijn overlevingskansen
alij'k vergroot door alleen dan 'n
Manoeuvre te beginnen, als hij
Iker weet dat hij hem ongestoord
der hinder voor anderen kan vol-
t artikel 37 van het RVV stelt
niets dat inhalen verboden
I daardoor gevaar of zelfs maar
hinder voor andere weggebruikers kan
ontstaan.
EEN PAAR INHAAL-TIPS
Kijk voor u gaat inhalen een paar
keer naar dezelfde achterligger. Al
leen zó kunt u zijn snelheid goed
schatten.
Kijk behalve in binnen- en buiten
spiegel ook opzij. Tussen beide spie
gels in blijft dikwijls nog een ^blin
de hoek" over.
Kruip niet vlak aahter uw voorlig
ger, maar ga tijdig naar links. U
krijgt dan eerder zicht op het naast
en voor de in te halen auto gelegen
weggedeelte. Bovendien kan de be
stuurder van een in te halen „on
doorzichtige" voorligger u daardoqr
tijdig zien naderen in zijn linker
buitenspiegel.
Knipper niet met uw grote licht als
een tegenligger een „krappe" in
haalmanoeuvre' maakt. Gas wegne
men, bij remmen en zonodig zoeken
naar een uitwijk-mogelijkheid is
verstandiger.
Ontsteek de gedimde kopliohten bij
minder goed zicht (regen, zware be
wolking, schemer, enz.) en maak uw
auto daardoor beter zichtbaar.
Ga na heJt inhalen pas naar rechts
als u de voorkant van de ingehaalde
auto in de binnenspiegel kunt zien;
dan „snijdt" u hen met.
Haal (brom-)fietsen nóóit rakelings
in. Geef motorfietsen en scooters
voldoende ruimte door van rijstrook
te wisselen.
SCHIETOEFENINGEN
9 april met uitwijkdatum 10 april van
8.00 - 17.00 uur gaat H.M. Zeeland
schieten in sector 045-075° rechtwijzend
met een straal van 9 mijl vanuit het
hoge geleidelicht Nieuwe Haven. Veilig
heidsschip aanwezig.
Op dinsdag werd bij het K.I.-station
te Zuid-Haffel weer de jaarlijkse voor
keuring van stieren gehouden. In ge
heel Ncordholland wordt in de maand
maart op 37 plaatsen deze voorkeuring
gehouden waarna op vrijdag 18 april
a.s. te Alkmaar de centrale keuring zal
plaatsvinden. Voor de keuring op Texel
waren aangevoerd 5 oudere, 3 2-jarige
en 5 1-jarige stieren.
Allereerst werden de 5 oudere stie
ren, allen eigendom van de Coop. Ver.
voor K.I. Texel voorgebracht.
Infanterist nu 9 jaar oud en reeds in
geschreven met voor Algemeen Voor
komen a.b. en 86 punten. Mooi gelijn
de sterke stier en blijft solide.
Burghorner Stefan eveneens 9 j aai
en ook voor alg. voork. a.b. 86 p. werd
beoordeeld als diep en sterk en nog in
goede vorm.
Marijkes Adema A nu 5 jaar en inge
schreven met b. en 76 punten kreeg nu
b. en 78 punten. Nog vrij goed van type
en vrij evenredig in zijaanzicht met
wat storende achterhand.
Keimpe 33 v. d. Beukenhof. 3M> jaar
en ingeschreven met b+ 83 punten.
Royaal ontwikkelde, typische vaste
K. Plantinga Zoon. Bolsward. Anno 1870.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
grote taptoe van Rijkhuyzen
ii als het ware onmiddellijk voor
kir Daarom was het al een drukte
lelang in het dorp. De ijs- en pa-
inen zouden dan ook zeker goede
Idoen, want zonder eetbare waar
jfert de tegenwoordige mens zich
peer. Iedereen vond het dus alle
rerschrikkelijk leuk. Alleen boer
e dacht er anders over .Die kwam
i goeie goed naar smidje Verho
lzei zuinig: „Jao, buurman! Al dat
i en al die drukte is niks veur de
in. De koeien geven minder melk.
i Barnevelders, hè? Och och och,
I leggen ze bruine eier en wat ont
dek ik vanmorgen? Ik kom bie het leg
hok en wat zie ik? Alleen van die ang-
stig-bleke witte eier! Ik gao naar de
stad, weet je. Poeiers halen veur de
kippen en pillen veur de koeien. Die
hele taptoe interesseert mien geen
knip. As je wilt, mag je mee".
„Mij best, Knolle", lachte de smid.
„Ik ga graag mee. Ik moet toch even
naar de stad. Wat doen we? Gaan we in
mijn auto of in die van jou?"
„Die van jou is mien veel te modern
nou zou je mien ook nog een groot ple-
en veel te snel", zei Boer Knolle. „En
zier doen, as je achter het stuur van
mien wagen wou gaan zitten. Ik heb
toch zo'n gloeiende hekel an dat rieden
in de stad, begriep je!"
„Stap dan maar in, Knolle", zei de
smid. „Je hebt anders al lang plezier
van dat karretje, hè?"
„Ik ben d'r héél blie mee", zei de
boer. „Alleen dat rieden in de stad,
hè! Foj foj, foj, wat hê'k daar een hekel
an! Maar ehwat gao je nou zeivers
in de stad doen, Verholen?"
„Naar het reisbureau, kaartjes kopen
voor dr. Yokito", antwoordde de smid
„Zo zo zo!" zei boer Knolle. „Gaat-ie
eindelijk weg met die rare sporlme-
sjiene van hem!"
(Wordt vervolgd)
stier met wat minder vlotte gang.
Melkbrons Admiraal 35 nu 4 jaar en
ingeschreven met b+ 80 punten. Vrij
adelijke en vrij evenredige maar iets
gering ontwikkelde iets fijn gebouwde
stier.
De Uitslag van de 3 2-jarigen was als
volgt:
Frans 7 Eigenaar Gebr. Huisman,
kreeg voor alg. voork. b en 78 punten.
Sterke stier van goed type met iets te
zware hals.
Blrghorner Ringo. Eigenaar Gebr.
Smit kreeg voor alg. voork. b. en 79
punten. Typisch en evenredig maar iets
gering ontwikkeld.
Geertjes Keimpe. Eigenaar D. Kuiper
kreeg voor alg. voork. b+ 77 punten.
Goed ontwikkeld en vrij re"cht maar
toond wat weinig adel.
Van de 5 1-jarige stieren werden er
4 voorlopig voor 1 jaar goedgekeurd
voor NRS en 1 voor NH.
Carlos Vader Pan 50. Eigenaar P. J.
van Leeuwen. Alg. voork. b. Goed ont
wikkelde vrij typische stier die iets
edeler kon.
Breda 2 Vader Pan 50. Eigenaar N.
J. de Wit. Alg. voork. b. Gelijnde stier
vrij goed type met bemerking in de
voorhand.
Adema 3 Vader Ruyter Ad. 18. Eig.
W. Zijm, fokker Joh. A. Witte. Alg.
voork. bVrij evenredig doch wat
vrouwelijk.
Hogezand 4 Vader Zonnestein 4. Eig.
D. Kuiper, fokker J. P. Herweyer. Alg.
voork. bRoyaal ontwikkeld maar
wat onregelmatig gebouwd.
Axel 6 v. d. Kerkeplaats. Vadei1
Keimpe 33 v. d. Beukenhof. Eig. K.
Zuidewind. Goedgekeurd voor NH.
Over het algemeen te kort kwaliteit.
Ad 4 van Bloemwijk. Vader Pan 55.
Eig. Joh. A. Witte. Deze stier was kreu
pel en zal t.z.t. aan huis gekeurd wor
den.
Dat de aanvoer van de jarige stieren
zeer gering was is vermoedelijk te dan
ken aan de zeer goede vleesprijzen van
de laatste tijd. B. O.
VERLEENDE BOUWVERGUNNINGEN
In de afgelopen maand verleenden
B. en W. aan de navolgende personen,
instellingen en ondernemingen de daar
bij omschreven bouwvergunning. De
heer H. Broekman in De Waal voor de
bouw van een woonhuis aan de Tien-
hovendwarsweg; de heer G. J. de Wit,
O 142, 't Noorden voor de bouw van
een woonhuis aan de Derde Dwarsweg,
de heer M. Knol te De Koog voor de
verandering en uitbreiding van zijn
pension aan de Dorpsstraat; de Stich
ting Vakantie Verblijven te Amsterdam
voor de uitbreiding van een kamphuis-
jc aan de Bosrandweg; de heer J. v. d.
Berg te Den Burg voor de bouw van
een opslagruimte met douche in de
Westermient; mevrouw B. Smit-Roeper
te Hilversum voor de bouw van een
zomerwoning aan de Plevierstraat; de
heer C. Slaman te Oudeschild voor de
verandering van een woonhuis aan 't
Buurtje; de Bataafse Aannemings
maatschappij te Den Haag voor de
bouw van een woonkeet (logeergebouw)
in 't Horntje; de heer A. N. Roest te
De Koog voor de1 verandering van een
woon-winkelhuis aan de Dorpsstraat;
de heer P. Daalder te Oosterend O 21
voor de uitbreiding van zijn veestal,
het Nederlands Instituut voor Onder-
Ter voorkoming van door postduiven
aan te richten schade aan land- en
tuinbouwgewasen heeft, evenals in
voorgaande jaren het geval was, over
leg plaatsgevonden tussen de Neder
landse Postduivenhouders Organisatie,
de Rijkslandbouwconsulenten, de Ge
westelijke Raad voor Noord-Holland
van het Landbouwschap en de Directie
Faunabeheer van het Ministerie van
Landbouw en Visserij.
Het resultaat van dit overleg is dat
voorlopig van 5 april tot en met 24 mei
1969 in Noord-Holland iedere dag de
postduiven door de postduivenhouders
worden opgehokt tot des namiddags 5.30
uur. Ook des zaterdags en des zondags
bestaat deze ophokplicht.
De postduiven mogen wel deelnemen
aan de wedvluchten en africhtingen,
doch na aankomst moeten zij worden
opgehokt tot 5.30 uur n.m.
Postduiven, die zich tijdens deze pe
riode en vóór het aangegeven uur, toch
op het veld bevinden, lopen een zeer
grote kans ten offer te vallen aan de
maatregelen, die noodzakelijkerwijs ge
troffen zullen worden ter bestrijding
van wilde en verwilderde duiven.
In dit verband moge er op worden ge
wezen dat op wilde en verwilderde dui
ven zal worden gejaagd, terwijl er
voorts rekening mee moet worden ge
houden dat ook nog wel eens gebruik
wordt gemaakt van vergif.
In het belang van de postduivenhou
ders en van de landbouwers dringen de
Nederlandse Postduivenhouders Orga
nisatie en de Gewestelijke Raad voor
Noord-Holland van het Landbouwschap
er met de meeste klem op aan zich
strikt aan bovengenoemde afspraak te
houden, hetgeen derhalve betekent dat
landbouwers zich na 5.30 uur n.m, zul
len dienen te onthouden van een be
strijding der duiven, terwijl voorts in
geen geval mag worden geschoten op
overvliegende postduiven, terwijl de
postduivenhouders zich strikt moeten
houden aan de ophoktijden.
De landbouwers gelieven bij beteke
nende schade aan hun gewas, veroor
zaakt door duiven, dit direkt te mel
den aan de heer C. Schoen, Ambtenaar
van de- buitendienst van de Directie
Faunabeheer, Geversweg 2a te Castri-
cum, telefoon (02518) 2485.
zoek der Zee voor de bouw van een
experimentaquarium in 't Horntje,
de Bouw- en Aannemingsmaatschappij
Continent te Den Haag voor de veran
dering van de kampwinkel op „De Pa
rel"; de Nillmij Vakantieverblijven te
Den Haag voor de bouw van vijf ikamp-
ihuisjes op het terrein „Sluftervallei"-
de iheer Rh. Vlessing vte Culemburg
voor de uitbreiding van een winkel
pand aan de Gravenstraat; de heer P.
Dedel te Oudeschild voor de verande
ring van een woonhuis aan de De Ruv-
terstraat; de heer K. Holtewes te De
Koog voor de bouw van een garage-
berging aan de Boodtlaan; de heer M.
H. Bakker te Den Burg voor de bouw
van een loods aan het Schilderend; de
heer P. Swarthof te Den Burg voor de
verbouw van het woonhuis Kikkert-
straat 28 te De Cocksdorp; en de heer
A. Timmer te Oosterend voor de ver
andering van een woon- en winkelhuis
FEUILLETON
door
TOM LODEWIJK
n hoe?
rard en de jongens in de steek la
te lachte smadelijk bij de gedachte,
behoefde ze niet aan te denken,
ón niet.
ar wat dan?
es opzoeken? Zonder dat Geert er
wist? Stiekum? Een verhouding?
in haar kwam daartegen in op-
Zou ze nu doen wat ze als meisje
slist geweigerd had? En tóen was
'g vrij. Nu was ze gebonden. Aan
ian die haar vertrouwde. Aan kin
die haar nodig hadden. Aan men-
an wie ze hield,
flits van blonde haren, een wui-
hand voor het raam, daar was
al! Zeker eerder vrij gekregen
chool Ze drenkte haar zakdoek in
Ie cologne, bette haar gezicht, liep
laar de keuken en dronk een glas
leeg.
®g", zong Lydia's stem.
keek naar haar jongste dochter en
zag ze het evenbeeld van het
et, dat op de tentoonstelling hing.
ongerepte, dat kinderlijke. Maar
was Lydia anders. Ze had méér
arakter van Geert. Diepvoelend,
bevreesd haar gevoelens te to-
Lvdia, haar jongste. Haar hart ging
aar dit kind. Lydia die soms haast
ostig was voor haar leeftijd, al kon
teedoen als de beste en had ze op
1 een reputatie van „keetschop-
Lydia die nu al wist, dat ze men-
Köu helpen, dat ze verpleegster
wilde worden. „Maar een goede. Daar
om wil ik studeren", had ze gezegd.
Ze was blij dat het Lydia was, die
nooit meteen haar aandacht opeiste, al
tijd zorgde voor het evenwicht in huis"
„Je bent vroeg kind".
„Ja, Maas was ziek, uur eerder vrij.
De een zijn dood is de ander zijn brood.
Lekker, u alleen thuis. Maar u bent toch
naar de tentoonstelling geweest? Dan
bent u ook al gauw terug".
„Ja, ik ben maar meteen naar huis
gegaan. En dat zie je, het was maar
weer goed."
„O ja, niemand thuis is nooit leuk.
Zal ik even koffie maken?"
Dat was Lydia op en top. Meteen
zorgend.
„Graag, lieverd". Dan kon ze meteen
weer wat tot zichzelf komen. Eigenlijk
was ze dankbaar met deze afleiding.
Lydia zat zichtbaar te genieten van
dit gezellig met zijn tweeën zijn.
„Hoe was de tentoonstelling?" vroeg
ze.
„De moeite waard", zei Lot zo neu
traal mogelijk. „Hij kèn wel wat".
„U hebt hem toch vroeger gekend,
niet?"
„Ja. Vrij goed zelfs."
„Was hij er zelf?"
„Ja, hij was er".
„O enig mams! En kende hij U nog?"
„En óf", ze merkte dankbaar dat ze er
opeens weer gewoon over praten kon.
„Hij zei dat ik niks veranderd was".
„Complimentenmaker".
„Ben ik zou oud geworden?"
„Welnee. Maar toch geen twintig
meer", zei Lydia nuchter. „Ik ga zelf
kijken".
„Moet je doen". Opeens dacht ze met
schrik aan het portret. Lydia zou het
zien. Nu, en wat dan? Laat ze het maar
metéén weten.
„Hij heeft mijn portret geschilderd,
weet je dat? Toen ik negentien was".
Lydia was opeens heftig geïnteres
seerd. „O, mams, hangt het op de ten
toonstelling?"
„Ja".
„Nou, dan ga ik het vast zien".
„Ga je met Liesbeth?"
„Welnee, die gaat natuurlijk met die
hele reut van haar klas. Nee, ik ga in
m'n eentje".
„Dan heb jij er het meeste plezier
van, niet?"
„Ja, dan kunnen we d'r samen over
praten. Hebt u een catalogus?"
„Ja, die mag je wel meenemen".
„Staan er foto's in?"
„Een paar". Gelukkig niet van héar
portret.
„Och heden, daar is Liesbeth ook al.
Mèt Ans en Rob en Juut Invasie, mams.
Uit met de pret. Nou, ik zal maar een
beetje koffie bijmaken".
„Dag zoete poesies!" rumoerde Lies
beth. „Moeder, ik heb een stel meegeno
men, we moeten repeteren voor de
schoolavond. Is er koffie?"
„Lydia heeft ze net gezet".
„Is die al thuis? Zoet meissie. Heeft
wat over voor haar zuster".
De anderen kwamen binnen, iets rus
tiger.
„Zo jongens", begroette Lot opge
wekt, „eerst koffie allemaal?"
Ze keek het spul rond, zoals ze daar,
voor een ogenblik vredig, rondom za
ten. Dit was héar leven. Wat was Lydia
blij geweest dat ze thuis was.
Voor een ogenblik verdween het ge
zicht van Kees de Waard naar de ach
tergrond, keek ze naar Liesbeth, die on
bekommerde dochter, wilde vogel als zij
eens was geweest, naar Lydia met haar
blonde haren, nu alweer stikkend van
het lachen met Juut met haar lange
benen en grote mond, Liesbeth's trouw
ste vriendin, moeders mooiste niet maar
een fijne meid. Ze hield van al deze
kinderen.
„Jongens", zei ze, ,,'t is heel gezellig
hier, maar ik ga voor het eten zorgen".
Ja, het was toch wel anders dan toen.
HOOFSTUK XII
Lydia
Kees de Waard was in druk gesprek
met een bekende verzamelaar, die met
zijn vrouw een hele villa met kunstwer
ken had gevuld en op deze tentoonstel
ling een groot schilderij had gekocht.
Het was de laatste dag. Hij mocht te
vreden zijn. Veel publiciteit, zelfs voor
de televisie, veel bezoek, en aankopen
zowel als opdrachten. Hij kon nu kie
zen. Het was voor hem niet langer nood
zaak een opdracht uit te voeren, het was
voor de opdrachtgever een eer, wan
neer hij die aannam.
Toch was hij nerveus De ontmoeting
met Lot Vermeer had hem veel dieper
geschokt dan hij zichzelf wilde beken
nen. Maar hij had niets meer van haar
gehoord. Zou ze nog komen? Zou hij
haar weerzien? Hij was ervan over
tuigd, dat ze de drang niet zou kunnen
weerstaan, maar natuurlijk, ze zou er
heel wat voor moeten overwinnen. En
wat, als ze kwam? Dat wist hij niet
en dat deed er niet toe. Voor Kees de
Waard was het genoeg dat alle oude ge
voelens weer in hem waren wakker ge
worden, toen hij haar terugzag en te
weten dat ze hem niet vergeten had en
vergeten kón.
Hij luisterde naar de dame, die uit
gebreid haar mening te kennen gaf over
het beleid van de directie van het mu
seum en zijn ogen dwaalden over de
bezoekers, die deze laatste dag nog in
drommen waren opgekomen. Daór had
Lieselotje gestaan, vóór haar eigen
portret dóar.
Hij stamelde een verontschuldiging,
liet het bejaarde, deftige echtpaar ver
baasd en een beetje verontwaardigd
achter. Ze zag hem verdwijnen tussen
de mensen.
„Dat krijg je", zei meneer, „wanneer
die lui beroemd worden. Menen zich al
les te kunnen permitteren".
Mevrouw glimlachte zwakjes.
Maas Kees de Waard was hen allang
vergeten. Zijn ogen waren gericht op
het meisje dat daar stond voor het por
tret. Het kón niet, en toch was het zo.
Hij kwam voorzichtig naderbij en
stond vlak achter haar.
„Ben jij dat?" vroeg hij opeens, naar
het portret wijzend.
Ze schrok helemaal niet van zijn plot
selinge vraag, de ogen van Lot zagen
hem aan. „Nee", zei ze „dat is mijn moe
der".
„Ben jij een dochter van...."
„Ja", glimlachte ze, „daar ben ik een
dochter van. Ik ben Lydia van Luyk".
Van Luyk. Zo heette Lot dus nu. Hij
had vergeten er naar te vragen.
„Ik ben Kees de Waard".
(Wordt vervolgd)
