/AMRO-spaarders
profiteren van de volgende
rentepercentages:
4%
5%
6%
6Vé%
AMRO BANK
■li
BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER
ET DE ZILVEREN LEPEL
AMSTERDAM-ROTTERDAM BANK
[EDE BLAD
TEXELSE COURANT
DINSDAG 29 APRIL 1969
AAN TEXELSE BEJAARDEN
RIJNREIS MAKEN
reisorganisatie Kapitein te Scha-
oudt zich bezig met het organisc-
van speciale reizen voor oudere
lt Het is de bedoeling in de ko-
k zomer 6-daagse reizen te niaken
Boppard aan de Rijn. Met het oog
leeftijd van de deelnemers wor-
Afj reen lange vermoeiende dagen ge-
t t. geen hotels met veel trappen
3 nen maar cr wor(It wel gezorgd
cen ruime tourincar met comfor-
e stoelen terwijl een verzorgster
^jst om in geval van moeilijkhe-
iulp te kunnen bieden.
heer Jan Rasoh uit Hippolytus-
employe van het bedrijf, heeft in
4e provincie propaganda gemaakt
deze speciale reizen, voornamelijk
>jaardensocieteiten en rusthuizen,
op Texel heeft hij een film ver-
over een Rijnreis en opgeroepen
ioh te laten inschrijven. De totale
n per persoon bedragen ƒ155,
lse gegadigden die zich nog niet
opgegeven, kunen dit doen bij
C. A. Kaczor, per adres Gol-
Rustoord.
bibliotiieeknieuws
eds vele jaren wordt het als een
s gevoeld dat voor het publiek geen
ogus van de aanwezige boeken te
is. Er is wel een (losbladige) kata-
in de bibliotheek aanwezig, maar
kan natuurlijk thuis geen boek uit-
;ht worden. Het bestuur van de
jtheek weet dit, maar om techni-
redenen is het vrijwel onmogelijk
jubliek op dit punt tevreden te
>de om de kosten zo laag mogelijk
juden heeft het bestuur van de
inciale Bibliotheek Centrale beslo-
/an tijd tot tijd vermoedelijk
per drie maanden een aanwin-
i]st van alle bibliotheken uit te
li. Alle voor de aangesloten biblio-
>n aangeschafte werken zijn hierin
nomen met een vermelding in
e bibliotheek het boek aanwezig is.
ze aanwinstenlijsten zijn op alle
theken te koop a ƒ0,50. No. 1 is
dezer dagen verschenen. Haast U
de voorraad is beperktZodra
een nieuwe lijst verschijnt, zullen
liervan via deze krant bericht ge-
De bibliotheek is op woensdag, 30
iril a s. (Koninginnedag) gesloten.
INHALEN BIJ ZEBRA'S VERBODEN
(Helt inhalen bij zebra's begint de
laatste tijd hand over hand toe te ne
men en daarmee het gevaar voor ern
stige ongelukken. Zo werden door der
gelijke inhaalmanoeuvres en ook door
het niet tijdig stoppen in één jaar tijd
22 mensen gedood Het zijn met name
de bromfietsers, die zich regelmatig
aan overtreding van deze verbodsbepa
ling schuldig maken. Ge'zien de preven
tieve taak van het Verbond voor Vei
lig Verkeer zal in de komende twee
maanden een actie worden gevoerd om
het „rijdende'' publiek nog eens duide
lijk op dit verbod en op de gevaren die
bij overtreding kunnen ontstaan, te wij
zen. Gebleken is, dat zeer velen niet
op de hoogte zijn van deze verbodsbe
paling, die geldt voor ALLE bestuur
ders dus ook voor fietsers en brom
fietsers en die luidt: „Links en
rechts inhalen is verboden, wanneer het
in te halen voartuig stilstaat voor een
voetgangersoversteekplaats, of deze
langzaam nadert".
Als een voetganger, die op een zebra
pad wil gaan oversteken ziet, dat een
besturder zijn snelheid vermindert om
voor hem te gaan stoppen, MOET hij
er nl. op kunnen rekenen, dat een an
dere bestuurder hem niet alsnog in ge
vaar zal brengen door het eerste voer
tuig in te halen.
Het Verbond adviseert in zijn voor
lichting dan ook om bij nadering van
een voetgangersoversteekplaats tijdig
snelheid te minderen; dit mede als
waarschuwing voor het achteropko
mende verkeer.
Een ander punt is, dat inhaalma
noeuvres bij zebra's nog al eens wor
den uitgelokt door sommige automobi
listen.
Bedoeld worden de automobilisten,
die ten opzichte van voetgangers, die
zich nog op het trottoir bevinden, stop
pen. De kans is nl. groot, dat achter-
rijdende bestuurders op deze stopma
noeuvre niet voorbereid zijn en daar
door niet tijdig tot stilstand komen of
genoodzaakt worden langs de stoppende
auto te rijden.
Goede staat van onderhoud en zicht
baarheid van de zebra's zijn uiteraard
een eerste vereiste om de spelregels in
acht te kunnen nemen. Het Verbond
doet daarom een dringend beroep op
de gemeentebesturen om aan het on
derhoud en de zichbaarheid van de ze
brapaden de nodige aandacht te beste
den.
UKS». Brloto Uiari - ballen T0*nlwcor4etpM4 r»n i» redeklle '~i_-
NOGMAALS
TWEELINGEN BIJ SCHAPEN
Wij danken de heer Van Groningen
voor zijn commentaar op het ingezonden
stuk van 12 april. Maar: Van Groningen
schrijft dat als wij hadden geschreven,
dat men beginnen moef met het letten
op de afstamming der dieren, dat hij
daar dan volledig achter zou staan.
Maar wat drommel! Wat is het verschil
tyssen goed fokmateriaal en oóien aan
houden van moeders, die steeds twee
lammeren twee wereld brengen7 Me
neer Van Groningen, U voelt in mijn be
wering iets van het overschatten van
de invloed van krachtvoer. U moet goed
lezen. Ik schreef over droge, warme
zomers met weinig herfstgras. Dan
moet men krachtvoer bijgeven. In jaren
onzin. Dan heeft U het over de aard
appelenteelt. Dat de ene teler met
prima pootgoed slechter resultaten kon
hebben dan zijn collega's die het met
minder goed pootgoed moest doen,
maar waarbij verzorging en groeiom-
standigheden beter waren. Ik heb in
mijn stuk de verzorging van het vee
buiten beschouwing gelaten, omdat ik
vind dat de doorsnee veehouder zijn vee
goed verzorgt. Dan heeft U het over een
rundveebedrijf, waar de produktie van
het vee zeer goed was, maar waar door
omstandigheden hooi van mindere kwa
liteit moest worden gegeven, waardoor
de produktie minder werd. Door meer
krachtvoer te geven, zo schreef U, luk
te het niet om de produktie weer naar
boven te krijgen. Er zitten stoffen in
goed gewonnen hooi, die niet in het
krachtvoer zitten. Dat geldt natuurlijk
ook voor goed gras. Daar zou ik nog
van overvloedige grasgroei is bijvoeren
wel wat van kunnen zeggen. Met scha
pen heb ik de ervaring opgedaan, dat
de kunstmest er wat mee te maken
heeft. Er zijn grassen, die door een gift
kunstmest direct naar boven schieten.
De langzamer groeiende soorten wor
den door deze snelle groeiers verstikt,
zodat een grasmat van eenzijdige sa
menstelling ontstaat En het zijn juist
deze onderdrukte grassoorten, die van
groot belang zijn. Tenslotte nog dit: het
schaap heeft bij de overheid altijd in
het verdomhoekje gestaan. De schapen
houderij is nooit gesteund, maar een
feit is dat de schapenhouders er redelijk
wel bij varen. Als men vandaag de dag
ook de melksteun opheft, zal de rund
veestapel binnen twee jaar met twee
derde zijn verminderd en is een gezond
evenwicht bereikt,
S. Keijser Rzn. Den Burg
Discussie gesloten Red.
iu-:±\d
216. De al genoemde rustieke uitspan
ning gonsde dus van het onbegrepen
kunstenaarsleven. Doch de legerlei
ding tuk op veel bezoek aan de grote
taptoe had ook deze uitspanning uitge
kozen om er een bulletin aan te plak
ken, dat de lezers ertoe aanspoorde om
de grote taptoe te Rijkhuyzen te be
zoeken; 's middags generale repetitie.
's avonds grote uitvoering! En kijk, dót
had de legerleiding nou net niet moeten
doen. Waarom dan niet? We zullen het
vertellen. Dikke Sacha Jansonius kwam
namelijk aanlopen en begon het bulle
tin te lezen. Dikke Sacha Jansonius
heette eigenlijk héél gewoon Sjakie
Jansen, maar Sacha Jansonius staat im
mers veel beter en klinkt veel artistie
ker. Hij w^s een jongen, die na twaalf
jaar lager onderwijs nog nauwelijks
zijn eigen naam kon schrijven. En hoe
hij verder moest omspringen met de 26
letters van het alfabet, daar had hij
helemaél geen kaas van gegeten. Geen
wonder dus, dat hij door een ondeskun
dige maar welwillende kunstkritiek be
schouwd werd als een der leidende fi
guren van de atonale dichtkunst. Na
heel veel inspannende arbeid slaagde
Sacha erin het bulletin te ontcijferen,
en toen schrok hij op Hij werd zelfs
vleselijk boos, wat geen wonder was,
want hij was een der Boze Jongeren.
Dus riep Sacha al zijn vriendjes-kun
stenaars naar buiten, klom op een pot-
huisje en sprak ze in gloeiende bewoor
dingen toe. Het duurde dus niet lang
of men besloot unaniem de taptoe in de
war te gaan sturen. De kunstenaars
hadden namelijk grondig de pee op het
leger in. Niet dat ze begrepen waar een
leger precies voor diende, 'maar wél
begrepen ze dat ze zelf beslist niet
graag onder dienst wilden. Ze huiver
den bij de gedachte, dat ze dan 's mor
gens al om zes uur uit hun bed moesten
en geen gelegenheid meer zouden heb
ben hun dagen achter een cola of een
kop koffie door te brengen, druk bezig
met het ontwikkelen van gloednieuwe
ideeën, op een tijd dat normale mensen
gewoon werkten
(Wordt vervolgd)
rente op een
AMRO-
renteboekje of
rente op een
AMRO-spaarrekening
met cen opzegtermijn
van 3 maanden.
rente op een
AMRO-
spaanekening
meteen
opzegtermijn van
6 maanden.
rente op een
AMRO-
spaarrekening
met een
opzegtermijn van
12 maanden.
rente op een
AMRO-spaarrekening
met een vaste termijn van
24 maanAni.
Mill
ILLETON door TOM LODEWIJK
^iiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'
ee, meisje, zei hij en de rimpeltjes
jn ogen verdiepten zich, maar als
aar jou kijk, voel ik dat ik een
vent word".
'ud is geen kwestie van jaren", zei
'e beslist.
'd ze zeker in een boek gelezen,
t Rein wraakzuchtig. Ach, Cécile,
Pje van de week om te zien.
ze was op haar manier op haar
>nvader gesteld, sprak van een
'kante kop" en soms van de „rug-
individualist" op z'n Amerikaans,
Meerde tegen anderen met zijn
nade-man-zijn. Maar zij vooral had
'an van hem weggehaald en in
eigen kringetje gebracht, zij had
Hagenees van hem gemaakt en ge-
'I had de jongen ruggegraat genoeg
^en eigen karakter te bewaren,
hij wist van Cécile's toekomst-
n. die moest en zou professors-
w worden, minder deden ze niet bij
Heerema Tjalma, de ouwe heer en
d zijn vrouw, de freule, lid van de
rlandse Vereniging van Saatsbur-
bestuurslid van de Unie van
welijke Vrijwilligers, had nog een
maandag college gelopen
ren, notabene en was dus ,,op
;misch niveau", kwam hij, Rein
ject zijn bollenengels niet aan te
Goed, hij zou ook groots zijn als
zoon prof werd, net zoiets als
waar-ie dan collega tegen zeg-
°n, en Van der Want. Och, hij had
beurs ook wel een beetje nadruk
kelijk laten weten dat ie er vandaag
niet was omdat Herman promoveerde.
Je was vader en je had vadertrots, en
al was Herman dan niet een van de
„Zoonen" van het uithangbord, de
jongen was goed terecht gekomen en
tenslotte had hij, Reindert, hem toch
royaal laten studeren. Herman had zijn
tijd niet verboemeld. Het was aan hem
besteed. En toen vader Van Heerema
het glas hief op de promovendus, liep
Reindert naar zijn zoon en stootte aan.
„Jongen, een toost van een eerlijke
verliezer". De twee zagen elkaar aan en
Cécile, die naar ze keek, dacht „Toch
vader en zoon".
Rein keek om, achter hem stond z'n
tweede zoon Hans. „De kunst en de we
tenschap" lachte Herman. „De kunst
voorop".
„Wees maar niet beleefd tegen je
broertje," grinnikte Hans.
„Hans kerel, voor jouw vak kan ik
met een hele leven studie geen cum
laude halen".
„Wat jij met je studie gehaald hebt is
anders best de moeite waard".
„Aanleg volgen, wat jij?" lachte Her
man met een plagende knipoog naar zijn
vader. „Heeft je vader tenslotte ook ge
daan, niet?"
HOOFDSTUK 2
Waarin Rein Stok van de „Zoonen" er
nog maar één overhoudt.
„Ik begrijp best, Reindert, ik begrijp
best dat het voor jou een grote teleur
stelling is na Herman, maar wat wou je
er aan doen?"
„Nou kort en goed, hij kan mijnent
wege in z'n vrije tijd knoeien zoveel die
wil, maar een lanterfanter zal die niet
worden".
Reindert Stok liep geagiteerd de gro
te kamer op en neer, geïrriteerd omdat
Magda daar maar zo stil bleef zitten bij v
haar borduurraam. Zij werd er niet Vf;
koud of heet van. Zij niet. Wat kon^g
haar de zaak schelen? Hoe kon je van jg
een vrouw, die nooit een echte bollen-®
vrouw geworden was wat? die d'r®
zelfs ook nooit een snipper op geleken®
had, begrip verwachten? En hij dacht
aan Mies Maas, de vrouw van zijn
vriend Jan, die met hem mee de tuin op
ging om te kijken hoe alles er bij stond
en met één oogopslag kon zien of er
vuur in de tulpen zat. Aan zo'n vrouw
had je wat
Hij haalde driftig de schouders op,
want Reindert Stok had één eigen
schap die hij zelf buitengewoon hinder
lijk vond: zelfkritiek. En nü ook was er
weer die stem die hem zei: je lag toch
zowat op je knieën voor Magda, als ze
maar je vrouw wou worden? Je moest
en zou haar toch hebben, juist omdat ze
anders was? Niemand heeft je toch met
het pistool op de borst gedwongen haar
te trouwen? En je hebt toch nooit een
vrouw ontmoet, waarmee je haar wou
ruilen? Je kunt toch alleen niet tegen
haar op, omdat je nog altijd gek op die
vrouw bent? En al weet Mien Maas nu
alles over het vuur in de tulpen en al
kan ze je zo vertellen wat de William
Pitten op de veiling hebben gedaan,
toen ze nog Mientje de Jong heette heb
je je hart toch nooit een ogenblik snel
ler voelen kloppen? Toen ze met haar
vader meekwam naar de beurs was jij
het toch, die grappen maakte over mei
den op de beurs en meiden op de vei
ling, en straks een vrouwelijke voorzit
ter van de Bond
Hij had Magda ontmoet, jonge kerel
nog, toen hij op reis in Duitsland die ge
mene infectie had gekregen en bij dok
ter Herckenrath aanklopte. Dokter Her-
ckenrath was een jood, met een chris
tenvrouw getrouwd. Een fijne jood,
dacht Reindert, een héér. En hij had in
de avond terug mogen komen, al was er
geen spreekuur, omdat hij de hele dag
achter de krauters aanmoest. Dr. Julius
Herckenrath had gezien hoe moe hij
was, van het sjouwen, van de pijn ook,
en had gezegd: Gaat u even mee, drink
een glas goede cognac, daar zult u van
opknappen, u hebt het nodig. Hij had
het hem ook in z'n spreekkamer kun
nen inschenken en dan was het medi
cijn geweest. Nu viel het onder „gast
vrijheid". En in die kamer met de grote
boekenkast indrukwekkend vol boeken,
met de vele planten en bloemen had hij
Magda Herckenrath ontmoet, met de
grote bruine ogen en de bruine huid
van haar vader en het blonde haar van
haar moeder. Blond haar en bruine
ogen, een van de zeven schoonheden,
had Rein gedacht en hij was verlegen
geweest, hij, die de meest bijdehande
kwekersvrouw in zijn moeilijk Duits on
verschrokken te woord stond en nooit
krimp gaf. Zoals ze door de kamer liep,
zoals ze daar zat in die stoel, niet met
haar benen uitdagend over elkaar, de
enkels gekruist, dame op en top! En hij
had het glas geheven en het bouquet
van de cognac kwam hem al tegemoet.
Dat was „spul", zoals ze op de beurs
zeiden. Na die lange, moeilijke dag was
het hem alsof hij in een niet te warm
bad al zijn vermoeienis uit zijn lichaam
voelde wegvloeien, en alsof zijn geest
helemaal zelfstandig werkte, als 'n hel
dere gloeilamp in een donkere nacht. Ze
had hyacinthen staan en ze waren be
paald niet van tentoonstellingskwaliteit
en dat zei hij ook. Vrijdag ging hij naar
huis en als hij terugkwam, zou hij voor
haar hyacinthep meebrengen
Nu ja, zulke dingen beloofde je wel
méér en je vergat ze. Trouwens kon
hij het wel doen? Zou het niet te uitslo-
verig staan? Maar toen hij de week
daarop terug reed naar Duitsland, stond
er in de auto een bak met de mooiste
hyacinthen die hij had kunnen vinden,
en zorgvuldig verpakt een bos
gloeiend rode tulpen.
Toch had hij zómaar niet durven aan
bellen. Hij kon ook moeilijk op het
spreekuur komen, want de infectie was
prachtig genezen. Hij besloot op te bel
len en kreeg Magda aan de telefoon. Ze
wist meteen wie hij was en dat deed
hem goed. „Hebt u de hyacinthen?"
vroeg ze. Veronderstel dat hij ze eens
niet meegenomen had, ze rekende erop,
ze had hem op zijn woord genomen!
Wanneer hij ze mocht brengen? O met
een wel, als hij tijd had. Ze was juist
in de serre met haar bloemen bezig.
Reindert was gewend aan de deskun
dige manier, waarop in de keuringszaal
de vakmensen de daar tentoongestelde
bloemen bekeken. Maar met Magda was
dat iets heel anders. Ze was verrukt,
niet gillerig luidruchtig, maar haar
ogen werden bijna zwart, toen ze de
sneeuwwitte pracht zag. Ze droeg de
bak met hyacinthen naar de serre, als
was het de monstrans van mijnheer
pastoor, dacht Reindert.
(Wordt vervolgd)