/AMRO-spaarders profiteren van de volgende rentepercentages: 4% 5% 6% 6Vé% AMRO BANK ■li BRIGADIER PIET EN DE SPORTCOMPUTER ET DE ZILVEREN LEPEL AMSTERDAM-ROTTERDAM BANK [EDE BLAD TEXELSE COURANT DINSDAG 29 APRIL 1969 AAN TEXELSE BEJAARDEN RIJNREIS MAKEN reisorganisatie Kapitein te Scha- oudt zich bezig met het organisc- van speciale reizen voor oudere lt Het is de bedoeling in de ko- k zomer 6-daagse reizen te niaken Boppard aan de Rijn. Met het oog leeftijd van de deelnemers wor- Afj reen lange vermoeiende dagen ge- t t. geen hotels met veel trappen 3 nen maar cr wor(It wel gezorgd cen ruime tourincar met comfor- e stoelen terwijl een verzorgster ^jst om in geval van moeilijkhe- iulp te kunnen bieden. heer Jan Rasoh uit Hippolytus- employe van het bedrijf, heeft in 4e provincie propaganda gemaakt deze speciale reizen, voornamelijk >jaardensocieteiten en rusthuizen, op Texel heeft hij een film ver- over een Rijnreis en opgeroepen ioh te laten inschrijven. De totale n per persoon bedragen ƒ155, lse gegadigden die zich nog niet opgegeven, kunen dit doen bij C. A. Kaczor, per adres Gol- Rustoord. bibliotiieeknieuws eds vele jaren wordt het als een s gevoeld dat voor het publiek geen ogus van de aanwezige boeken te is. Er is wel een (losbladige) kata- in de bibliotheek aanwezig, maar kan natuurlijk thuis geen boek uit- ;ht worden. Het bestuur van de jtheek weet dit, maar om techni- redenen is het vrijwel onmogelijk jubliek op dit punt tevreden te >de om de kosten zo laag mogelijk juden heeft het bestuur van de inciale Bibliotheek Centrale beslo- /an tijd tot tijd vermoedelijk per drie maanden een aanwin- i]st van alle bibliotheken uit te li. Alle voor de aangesloten biblio- >n aangeschafte werken zijn hierin nomen met een vermelding in e bibliotheek het boek aanwezig is. ze aanwinstenlijsten zijn op alle theken te koop a ƒ0,50. No. 1 is dezer dagen verschenen. Haast U de voorraad is beperktZodra een nieuwe lijst verschijnt, zullen liervan via deze krant bericht ge- De bibliotheek is op woensdag, 30 iril a s. (Koninginnedag) gesloten. INHALEN BIJ ZEBRA'S VERBODEN (Helt inhalen bij zebra's begint de laatste tijd hand over hand toe te ne men en daarmee het gevaar voor ern stige ongelukken. Zo werden door der gelijke inhaalmanoeuvres en ook door het niet tijdig stoppen in één jaar tijd 22 mensen gedood Het zijn met name de bromfietsers, die zich regelmatig aan overtreding van deze verbodsbepa ling schuldig maken. Ge'zien de preven tieve taak van het Verbond voor Vei lig Verkeer zal in de komende twee maanden een actie worden gevoerd om het „rijdende'' publiek nog eens duide lijk op dit verbod en op de gevaren die bij overtreding kunnen ontstaan, te wij zen. Gebleken is, dat zeer velen niet op de hoogte zijn van deze verbodsbe paling, die geldt voor ALLE bestuur ders dus ook voor fietsers en brom fietsers en die luidt: „Links en rechts inhalen is verboden, wanneer het in te halen voartuig stilstaat voor een voetgangersoversteekplaats, of deze langzaam nadert". Als een voetganger, die op een zebra pad wil gaan oversteken ziet, dat een besturder zijn snelheid vermindert om voor hem te gaan stoppen, MOET hij er nl. op kunnen rekenen, dat een an dere bestuurder hem niet alsnog in ge vaar zal brengen door het eerste voer tuig in te halen. Het Verbond adviseert in zijn voor lichting dan ook om bij nadering van een voetgangersoversteekplaats tijdig snelheid te minderen; dit mede als waarschuwing voor het achteropko mende verkeer. Een ander punt is, dat inhaalma noeuvres bij zebra's nog al eens wor den uitgelokt door sommige automobi listen. Bedoeld worden de automobilisten, die ten opzichte van voetgangers, die zich nog op het trottoir bevinden, stop pen. De kans is nl. groot, dat achter- rijdende bestuurders op deze stopma noeuvre niet voorbereid zijn en daar door niet tijdig tot stilstand komen of genoodzaakt worden langs de stoppende auto te rijden. Goede staat van onderhoud en zicht baarheid van de zebra's zijn uiteraard een eerste vereiste om de spelregels in acht te kunnen nemen. Het Verbond doet daarom een dringend beroep op de gemeentebesturen om aan het on derhoud en de zichbaarheid van de ze brapaden de nodige aandacht te beste den. UKS». Brloto Uiari - ballen T0*nlwcor4etpM4 r»n i» redeklle '~i_- NOGMAALS TWEELINGEN BIJ SCHAPEN Wij danken de heer Van Groningen voor zijn commentaar op het ingezonden stuk van 12 april. Maar: Van Groningen schrijft dat als wij hadden geschreven, dat men beginnen moef met het letten op de afstamming der dieren, dat hij daar dan volledig achter zou staan. Maar wat drommel! Wat is het verschil tyssen goed fokmateriaal en oóien aan houden van moeders, die steeds twee lammeren twee wereld brengen7 Me neer Van Groningen, U voelt in mijn be wering iets van het overschatten van de invloed van krachtvoer. U moet goed lezen. Ik schreef over droge, warme zomers met weinig herfstgras. Dan moet men krachtvoer bijgeven. In jaren onzin. Dan heeft U het over de aard appelenteelt. Dat de ene teler met prima pootgoed slechter resultaten kon hebben dan zijn collega's die het met minder goed pootgoed moest doen, maar waarbij verzorging en groeiom- standigheden beter waren. Ik heb in mijn stuk de verzorging van het vee buiten beschouwing gelaten, omdat ik vind dat de doorsnee veehouder zijn vee goed verzorgt. Dan heeft U het over een rundveebedrijf, waar de produktie van het vee zeer goed was, maar waar door omstandigheden hooi van mindere kwa liteit moest worden gegeven, waardoor de produktie minder werd. Door meer krachtvoer te geven, zo schreef U, luk te het niet om de produktie weer naar boven te krijgen. Er zitten stoffen in goed gewonnen hooi, die niet in het krachtvoer zitten. Dat geldt natuurlijk ook voor goed gras. Daar zou ik nog van overvloedige grasgroei is bijvoeren wel wat van kunnen zeggen. Met scha pen heb ik de ervaring opgedaan, dat de kunstmest er wat mee te maken heeft. Er zijn grassen, die door een gift kunstmest direct naar boven schieten. De langzamer groeiende soorten wor den door deze snelle groeiers verstikt, zodat een grasmat van eenzijdige sa menstelling ontstaat En het zijn juist deze onderdrukte grassoorten, die van groot belang zijn. Tenslotte nog dit: het schaap heeft bij de overheid altijd in het verdomhoekje gestaan. De schapen houderij is nooit gesteund, maar een feit is dat de schapenhouders er redelijk wel bij varen. Als men vandaag de dag ook de melksteun opheft, zal de rund veestapel binnen twee jaar met twee derde zijn verminderd en is een gezond evenwicht bereikt, S. Keijser Rzn. Den Burg Discussie gesloten Red. iu-:±\d 216. De al genoemde rustieke uitspan ning gonsde dus van het onbegrepen kunstenaarsleven. Doch de legerlei ding tuk op veel bezoek aan de grote taptoe had ook deze uitspanning uitge kozen om er een bulletin aan te plak ken, dat de lezers ertoe aanspoorde om de grote taptoe te Rijkhuyzen te be zoeken; 's middags generale repetitie. 's avonds grote uitvoering! En kijk, dót had de legerleiding nou net niet moeten doen. Waarom dan niet? We zullen het vertellen. Dikke Sacha Jansonius kwam namelijk aanlopen en begon het bulle tin te lezen. Dikke Sacha Jansonius heette eigenlijk héél gewoon Sjakie Jansen, maar Sacha Jansonius staat im mers veel beter en klinkt veel artistie ker. Hij w^s een jongen, die na twaalf jaar lager onderwijs nog nauwelijks zijn eigen naam kon schrijven. En hoe hij verder moest omspringen met de 26 letters van het alfabet, daar had hij helemaél geen kaas van gegeten. Geen wonder dus, dat hij door een ondeskun dige maar welwillende kunstkritiek be schouwd werd als een der leidende fi guren van de atonale dichtkunst. Na heel veel inspannende arbeid slaagde Sacha erin het bulletin te ontcijferen, en toen schrok hij op Hij werd zelfs vleselijk boos, wat geen wonder was, want hij was een der Boze Jongeren. Dus riep Sacha al zijn vriendjes-kun stenaars naar buiten, klom op een pot- huisje en sprak ze in gloeiende bewoor dingen toe. Het duurde dus niet lang of men besloot unaniem de taptoe in de war te gaan sturen. De kunstenaars hadden namelijk grondig de pee op het leger in. Niet dat ze begrepen waar een leger precies voor diende, 'maar wél begrepen ze dat ze zelf beslist niet graag onder dienst wilden. Ze huiver den bij de gedachte, dat ze dan 's mor gens al om zes uur uit hun bed moesten en geen gelegenheid meer zouden heb ben hun dagen achter een cola of een kop koffie door te brengen, druk bezig met het ontwikkelen van gloednieuwe ideeën, op een tijd dat normale mensen gewoon werkten (Wordt vervolgd) rente op een AMRO- renteboekje of rente op een AMRO-spaarrekening met cen opzegtermijn van 3 maanden. rente op een AMRO- spaanekening meteen opzegtermijn van 6 maanden. rente op een AMRO- spaarrekening met een opzegtermijn van 12 maanden. rente op een AMRO-spaarrekening met een vaste termijn van 24 maanAni. Mill ILLETON door TOM LODEWIJK ^iiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii' ee, meisje, zei hij en de rimpeltjes jn ogen verdiepten zich, maar als aar jou kijk, voel ik dat ik een vent word". 'ud is geen kwestie van jaren", zei 'e beslist. 'd ze zeker in een boek gelezen, t Rein wraakzuchtig. Ach, Cécile, Pje van de week om te zien. ze was op haar manier op haar >nvader gesteld, sprak van een 'kante kop" en soms van de „rug- individualist" op z'n Amerikaans, Meerde tegen anderen met zijn nade-man-zijn. Maar zij vooral had 'an van hem weggehaald en in eigen kringetje gebracht, zij had Hagenees van hem gemaakt en ge- 'I had de jongen ruggegraat genoeg ^en eigen karakter te bewaren, hij wist van Cécile's toekomst- n. die moest en zou professors- w worden, minder deden ze niet bij Heerema Tjalma, de ouwe heer en d zijn vrouw, de freule, lid van de rlandse Vereniging van Saatsbur- bestuurslid van de Unie van welijke Vrijwilligers, had nog een maandag college gelopen ren, notabene en was dus ,,op ;misch niveau", kwam hij, Rein ject zijn bollenengels niet aan te Goed, hij zou ook groots zijn als zoon prof werd, net zoiets als waar-ie dan collega tegen zeg- °n, en Van der Want. Och, hij had beurs ook wel een beetje nadruk kelijk laten weten dat ie er vandaag niet was omdat Herman promoveerde. Je was vader en je had vadertrots, en al was Herman dan niet een van de „Zoonen" van het uithangbord, de jongen was goed terecht gekomen en tenslotte had hij, Reindert, hem toch royaal laten studeren. Herman had zijn tijd niet verboemeld. Het was aan hem besteed. En toen vader Van Heerema het glas hief op de promovendus, liep Reindert naar zijn zoon en stootte aan. „Jongen, een toost van een eerlijke verliezer". De twee zagen elkaar aan en Cécile, die naar ze keek, dacht „Toch vader en zoon". Rein keek om, achter hem stond z'n tweede zoon Hans. „De kunst en de we tenschap" lachte Herman. „De kunst voorop". „Wees maar niet beleefd tegen je broertje," grinnikte Hans. „Hans kerel, voor jouw vak kan ik met een hele leven studie geen cum laude halen". „Wat jij met je studie gehaald hebt is anders best de moeite waard". „Aanleg volgen, wat jij?" lachte Her man met een plagende knipoog naar zijn vader. „Heeft je vader tenslotte ook ge daan, niet?" HOOFDSTUK 2 Waarin Rein Stok van de „Zoonen" er nog maar één overhoudt. „Ik begrijp best, Reindert, ik begrijp best dat het voor jou een grote teleur stelling is na Herman, maar wat wou je er aan doen?" „Nou kort en goed, hij kan mijnent wege in z'n vrije tijd knoeien zoveel die wil, maar een lanterfanter zal die niet worden". Reindert Stok liep geagiteerd de gro te kamer op en neer, geïrriteerd omdat Magda daar maar zo stil bleef zitten bij v haar borduurraam. Zij werd er niet Vf; koud of heet van. Zij niet. Wat kon^g haar de zaak schelen? Hoe kon je van jg een vrouw, die nooit een echte bollen-® vrouw geworden was wat? die d'r® zelfs ook nooit een snipper op geleken® had, begrip verwachten? En hij dacht aan Mies Maas, de vrouw van zijn vriend Jan, die met hem mee de tuin op ging om te kijken hoe alles er bij stond en met één oogopslag kon zien of er vuur in de tulpen zat. Aan zo'n vrouw had je wat Hij haalde driftig de schouders op, want Reindert Stok had één eigen schap die hij zelf buitengewoon hinder lijk vond: zelfkritiek. En nü ook was er weer die stem die hem zei: je lag toch zowat op je knieën voor Magda, als ze maar je vrouw wou worden? Je moest en zou haar toch hebben, juist omdat ze anders was? Niemand heeft je toch met het pistool op de borst gedwongen haar te trouwen? En je hebt toch nooit een vrouw ontmoet, waarmee je haar wou ruilen? Je kunt toch alleen niet tegen haar op, omdat je nog altijd gek op die vrouw bent? En al weet Mien Maas nu alles over het vuur in de tulpen en al kan ze je zo vertellen wat de William Pitten op de veiling hebben gedaan, toen ze nog Mientje de Jong heette heb je je hart toch nooit een ogenblik snel ler voelen kloppen? Toen ze met haar vader meekwam naar de beurs was jij het toch, die grappen maakte over mei den op de beurs en meiden op de vei ling, en straks een vrouwelijke voorzit ter van de Bond Hij had Magda ontmoet, jonge kerel nog, toen hij op reis in Duitsland die ge mene infectie had gekregen en bij dok ter Herckenrath aanklopte. Dokter Her- ckenrath was een jood, met een chris tenvrouw getrouwd. Een fijne jood, dacht Reindert, een héér. En hij had in de avond terug mogen komen, al was er geen spreekuur, omdat hij de hele dag achter de krauters aanmoest. Dr. Julius Herckenrath had gezien hoe moe hij was, van het sjouwen, van de pijn ook, en had gezegd: Gaat u even mee, drink een glas goede cognac, daar zult u van opknappen, u hebt het nodig. Hij had het hem ook in z'n spreekkamer kun nen inschenken en dan was het medi cijn geweest. Nu viel het onder „gast vrijheid". En in die kamer met de grote boekenkast indrukwekkend vol boeken, met de vele planten en bloemen had hij Magda Herckenrath ontmoet, met de grote bruine ogen en de bruine huid van haar vader en het blonde haar van haar moeder. Blond haar en bruine ogen, een van de zeven schoonheden, had Rein gedacht en hij was verlegen geweest, hij, die de meest bijdehande kwekersvrouw in zijn moeilijk Duits on verschrokken te woord stond en nooit krimp gaf. Zoals ze door de kamer liep, zoals ze daar zat in die stoel, niet met haar benen uitdagend over elkaar, de enkels gekruist, dame op en top! En hij had het glas geheven en het bouquet van de cognac kwam hem al tegemoet. Dat was „spul", zoals ze op de beurs zeiden. Na die lange, moeilijke dag was het hem alsof hij in een niet te warm bad al zijn vermoeienis uit zijn lichaam voelde wegvloeien, en alsof zijn geest helemaal zelfstandig werkte, als 'n hel dere gloeilamp in een donkere nacht. Ze had hyacinthen staan en ze waren be paald niet van tentoonstellingskwaliteit en dat zei hij ook. Vrijdag ging hij naar huis en als hij terugkwam, zou hij voor haar hyacinthep meebrengen Nu ja, zulke dingen beloofde je wel méér en je vergat ze. Trouwens kon hij het wel doen? Zou het niet te uitslo- verig staan? Maar toen hij de week daarop terug reed naar Duitsland, stond er in de auto een bak met de mooiste hyacinthen die hij had kunnen vinden, en zorgvuldig verpakt een bos gloeiend rode tulpen. Toch had hij zómaar niet durven aan bellen. Hij kon ook moeilijk op het spreekuur komen, want de infectie was prachtig genezen. Hij besloot op te bel len en kreeg Magda aan de telefoon. Ze wist meteen wie hij was en dat deed hem goed. „Hebt u de hyacinthen?" vroeg ze. Veronderstel dat hij ze eens niet meegenomen had, ze rekende erop, ze had hem op zijn woord genomen! Wanneer hij ze mocht brengen? O met een wel, als hij tijd had. Ze was juist in de serre met haar bloemen bezig. Reindert was gewend aan de deskun dige manier, waarop in de keuringszaal de vakmensen de daar tentoongestelde bloemen bekeken. Maar met Magda was dat iets heel anders. Ze was verrukt, niet gillerig luidruchtig, maar haar ogen werden bijna zwart, toen ze de sneeuwwitte pracht zag. Ze droeg de bak met hyacinthen naar de serre, als was het de monstrans van mijnheer pastoor, dacht Reindert. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1969 | | pagina 5