Protest-comité voert
handtekeningenactie
Tegen hotelbouw „Ceres"
MET DE ZILVEREN LEPEL
Zeer zware laatste loodjes
Wwm m mmm wou r.yk
Heisvereniging Oosterend
was twee dagen op reis
Van het ruilverkavelingsfront
Een protest-comité is in het leven ge
roepen om actie te voeren tegen de
plannen om in het poldertje Ceres een
hotel met congresruimte te bouwen. Zo
als bekend heeft de gemeenteraad inge
stemd met een wijziging van het be
stemmingsplan, waardoor de hotelbouw
mogelijk wordt gemaakt. Men is van
mening, dat B. en \V. en de gemeente
raad onvoldoende rekening hebben ge
houden met de opinie van een belang
rijk deel van de Texelse bevolking. Het
comité heeft nu een petitie tegen het
Ceres-plan opgesteld, die in de komende
dagen huis aan huis ter ondertekening
zal worden aangeboden. De petitie zal
aan Gedeputeerde Staten worden ge
stuurd met het verzoek het raadsbesluit
niet goed te keuren.
De inhoud luidt als volgt
„Ondergetekenden protesteren tegen de
verandering van het bestemmingsplan
landelijk gebied, 7e wijziging, waardoor
de mogelijkheid tot dé bouw van het ge
plande Ceres-hotel open komt te liggen.
Zij zien het economisch nut van het
hotel in, maar zouden het op een plaats
willen zien waar het natuur- en land-
schapsschoon niet wordt aangetast. Zij
achten het landschap in de omgeving
van Ceres en de Hogeberg op den duur
van groter economisch belang voor
Texel dan het nu te bouwen Ceres-
hotel".
De leden van het comité leggen er
dus de nadruk op dat zij tegen het hotel
op zich zelf geen bezwaar hebben. Maar
Woensdag en donderdag is de Ooster-
ender Reisvereniging voor de 21ste keer
op reis geweest. Begeleid door een stra
lende zon vertrok men met de eerste
boot richting Naarden, waar in Hotel
„De Doelen" een lekker bakje koffie
werd gedronken. Hier werd het Stad
huis bezocht. Dit geheel gerestaureerde
gebouw staat geheel ten dienste van de
gemeenschap. Vanuit Naarden ging het
richting Harderwijk maar met een om
weg door de nieuwe Flevo-polder.
Bij aankomst in Harderwijk werd
eerst in Restaurant „IJsselmeer" met
een uitgebreide koffiemaaltijd de in
wendige mens versterkt om vervolgens
met een rondvaart op het nu genoemde
Veluwemeer, vanaf het water naar de
nieuwe polders te zien.
Hierna werd een bezoek gebracht aan
het Dolfinarium, waar een imposante
show werd bijgewoond.
Het was inmiddels zo laat geworden,
dat de overnachtingsplaats Zwolle
werd opgezocht. In hotel „De Kroon"
werd een uitvoerig diner genuttigd,
waarna velen zich nog even gingen ver
pozen in de Zwolse stadskern.
De tweede dag was er tijd om te
winkelen maar om 10.30 uur was het
gezelschap weer bijeen en werd een be
zoek gebracht aan het Provinciemuseum
Overijssel. Tegen het middaguur ging
het richting Meppel om in Restaurant
„Slot" voor de reisvereniging een goede
bekende, de koffiemaaltijd te gebruiken.
Het was de laatste maal dat men ge
zamenlijk aan tafel plaatsnam, hetgeen
voorzitter J. Visman de gelegenheid gaf
om ieder te bedanken voor het welsla
gen van deze reis in het bijzonder de
TESO-chauffeur C. Duinker. Het was
ook voor de heer M. Breman aanleiding
om namens enige nieuwe leden te dan
ken voor de gezellige reisdagen.
De laatste aanlegplaats was Heeren
veen, waar het Park Tropenfauna en
het Rijwielmuseum werd bezocht. Hier
was het Rijwielmuseum favoriet; de
unieke verzameling, die hier is onder
gebracht en die nog steeds wordt uit
gebreid is het bekijken ten volle waard.
Het was tevens een mooi sluitstuk van
deze twee dagen.
het landschap zal met het oog op het
toerisme een steeds belangrijker bezit
van Texel blijken te zijn. De mens zal
er steeds meer behoefte aan krijgen de
betonmassa's van de steden te ont
vluchten. Aantasting van het landschap
betekent het slachten van de kip met
de gouden eieren. Het landschap is ons
kapitaal, zo zeggen de comité-leden.
Het protestcomité is als volgt samen
gesteld
A J. Binsbergen, Boogerd 21, Den Burg;
mej. C. J. M. Bruggeman, O 118, Oos
terend, Dr G. C. Cadée, Zuidhaffel B
65; W. Gilijamse jr., Ada van Holland-
straat 18, Den Burg; P. J. A. Keijzer,
Beatrixlaan 29, Den Burg; C B. van
Loon, Warmoesstraat 52, Den Burg; drs.
J. Sikkens, Beatrixlaan 126, Den Burg;
L. C. P. Witte, Gravenstraat 2, Den
Burg.
Uiar* - k.lUn ,*n dm rmdmlUm'SgC}-
CERES-HOTEL DE DERDE STEEN
Mocht men zich ooit afvragen of er
een verband bestaat tussen de spreek
woorden „driemaal is scheepsrecht" en
„een ezel stoot zich geen tweemaal
(lees driemaal) aan dezelfde steen",
kan men een grote mate van zekerheid
de Texelse gemeenteraad aanwijzen.
De eerste steen is levensgroot gesim-
boliseerd in het gebouw van de Boe
renleenbank op de Groeneplaats.
De tweede een levend voorbeeld
van schijndemocratie is het binnen
kort te openen raadhuis. Ondanks de
enorme kritiek van de Texelse bevol
king heeft men de bouw ervan toch
doorgezet.
De derde steen klimaks van schijn-
demokratie, het negeren van kritiek
van de officiële verenigingen, van de
Texelse bevolking, afbraakbouw in een
karakteristiek stuk Texel staat op
het punt gelegd te worden, nl. het Ce-
res-hotel.
Het meest denigrerende van dit laat
ste geval is, dat de raadsleden zowel
de kritiek van hun kiezers als die van
de diverse verenigingen van de tafel
sühuiven alsof ze te maken hebben met
een niet serieus te nemen, onmondige
massa.
Het valt niet te ontkennen, dat dit
hotel zowel representatef als econo
misch van groot belang kan zijn voor
Texel. Maar waarom moet dit in he
melsnaam gebouwd worden op een
plaats waar ons eiland op zijn mooist
is? Het lijkt mij, dat het natuurschoon
op den duur van groter economisch
nut is en een belangrijker representa
tieve functie heeft dan dit hotel.
Ook begrijp ik niet, dat de gemeen
teraadsleden hun goedkeuring hechtten
aan het verstoren van hun eigen land
schap. Ik geloof met, dat hun mening
in dit geval representatief is voor de
Texelse bevolking. Waarom heeft de
gemeentraad geen stemming laten uit
schrijven of met een enquette de ge
dachten hierover bij de bevolking ge
peild? Dit lijkt me de enig juiste ma
niet om een derde bunkerblunder te
voorkomen en het toch al zo zwaar ge
schonden vertrouwen enigszins te her
stellen.
Toch bewonder ik de raadsleden, dat
ze het aandurven voor de rest van hun
leven tegen hun gemaakte zo zichtbare
fouten geconfronteerd te blijven en er
met hetzelfde gemak er nog een paar
aan durven toe te voegen.
Leo Witte, Den Burg
NOGMAALS HET CERES-HOTEL
We schreven vorige week; „We
hopen nu alleen nog maar, dat onze
gemeenteraad blijk geeft van een ietsje
meer gezond verstand, en wat verder
kijkt dan haar neus lang is!!" We we
ten nu hoe ver zij gekeken heeft. Ze is,
geloven we, ook al van de beruchte
oogkleppen voorzien. Jammer genoeg
konden we de gemeenteraadsvergade
ring van j 1. dinsdagmiddag niet bijwo
nen, maar wat er over in de Texelse
Courant stond was toch wel erg inte
ressant, o. a wat enkele geachte ge
meenteraadsleden er over wisten te
zeggen. Het zou van grote betekenis
zijn voor de economie van Texel (mej.
A. G. Luijsterburg). Is het van veel gro
tere betekenis dan het badhotel? Is het
van zo'n grote economische betekenis
dat daarvoor de nog „maagdelijke"
oostkust van Texel aangetast moet wor
den?? Adhter de Boodtlaan in De Koog
is ook nog wel ruimte.
De heer C. Timmer gaat nog verder.
Het project zou de leefbaarheid van het
eiland vergroten!? Het is maar wat je
onder leefbaarheid verstaat! Bij de
meeste mensen schijnt het begrip leef
baarheid nog zeer nauw verband te
houden met de gevuldheid van de por
temonnee. In de steden waar die „leef
baarheid" toch tamelijk groot is, be
gint men gelukkig te beseffen, dat dat
toch niet het geval is. Misschien be
seffen de kinderen of kleinkinderen
van gemeenteraadslid Timmer het,
maar dan is het waarschijnlijk te laat!!
Of bedoelt de heer Timmer ermee dat
het gebouw e'en belangrijke rol voor
de Texelaars kan spelen? (vergaderin
gen van de ijsclub enz.). Dat geloven
we dan ook met zo erg.
B. en W. zelf schijnen ook nogal „leu
ke" dingen gezegd te hebben. Onder
andere iets over in landschappelijk op
zicht aanlokkelijke gebouwen (het nieu
we raadhuis staat er ook al zo mooi).
En dan over het recreatiefacetplan. Dat
plan is geen dwingend voorschrift. Het
is er om soepel toegepast te worden!
Het had o.i. net zo goed niet opgesteld
behoeven te worden, als men ziet hoe
„soepel" het toegepast wordt. Welke
doorslaggevende argumenten zijn er nu
eigenlijk om dat hotel juist daar neer
te zetten??
De zin, dat B. en W. niet geloven in
het poldertje als belangrijk vogelreser
vaat doet ons ietwat onbegrijpelijk aan.
Wij zijn benieuw wie B. en W. daar
over ingelicht heeft. Natuurlijk is het
géén belangrijk vogelreservaat, (het zou
er voor betrekkelijk weinig geld waar
schijnlijk wel van te maken zijn) maar
er zijn wel veel vogels! Bovendien kan
men een dergelijk gebiedje alleen, niet
beoordelen op belangrijkheid. Het
maakt deel uit van één groot geheel,
één heel belangrijk vogelreservaat, het
gehele eiland Texel. Een eiland dat in
zijn geheel zo veel mogelijk beschermd
moet worden. Als men er van uitgaat
dat alle niet belangrijke gebieden vol
gebouwd kunnen worden, zal er van de
wel belangrijke reservaten ook niet zo
veel overblijven. Men kan en mag de
vogels niet tot op enkele vierkante ki
lometers terugdringen!
In haar ijver zo veel mogelijk argu
menten te verzinnen om de hotelbouw
in Ceres te rechtvaardigen, komt de
mentaliteit van B. en W. wel heel dui
delijk naar voren. B. en W. vonden dat
de toekomstige bezoekers van het hotel
tot een aparte klasse behoren en zich
niet of minder goed aan zouden kunnen
passen aan de Oudesohilder bevolking
(aan welke Texelaar dan wel?). Als wij
Oudesühilders waren zouden we ons ze
ker beledigd voelen.
Tenslotte vinden we ook weer de va
ker gebruikte dood-^doener; „we hebben
wel begrip, maar...." etc. etc. Welnu
wij hebben helemaal géén begrip meer
voor B. en W. en gemeenteraad, en door
de positieve reacties op ons vorige in
gezonden stukje, weten we dat er zo
vele Texelaars zijn.
H. J. cn L J. Dijksen
PROTEST-KOMITEE CERES-HOTEL
Het goedkeuren van de zevende wij
ziging van het bestemmingsplan lande
lijk gebied Texel (Plan Ceres) door on
ze gemeenteraad zal ingrijpende veran
deringen in landschap en sfeer tot ge-
voLg hebben. Men is namelijk niet klaar
met te zeggen: het gebouw past wel of
niet in het landschap. Het project zal
een andere infrastructuur noodzakelijk
maken (wogen, parkeerplaatsen). Het
is niet te begrijpen dat onze gemeente
een paar jaar. En we, nou ja, we gin
gen om elkaar géven, en gingen samen
werken en toen...."
„Schilder jij ook?"
„Ik boetseer. Ik ben niet zo goed als
Hans. Hans is een van de besten. Zult
u nog eens zien".
„Hou je van Hans?"
„Wat dacht u?" Hij hoefde niet ver
der te vragen, haar gezicht zei genoeg.
„En hoe moet dat nu, als er kinde
ren komen? Of doen jullie daar niet
aan?" Hij schrok van haar gezicht.
„Neem me niet kwalijk", zei hij
haastig, „in deze tijd denken veel men
sen daar zo gemakkelijk over".
„Als ik geen kinderen zou krijgen,
zou ik ze adopteren", zei Sara. „Voor
lopig hebben we ruimte genoeg, en an
ders kijken we wel naar wat anders
om. Met een beetje fantasie en goede
wil kan alles. Wij hadden thuis een
groot gezin, zo gezellig.Haar ogen
dwaalden weg.
„Ziezo", kwam Hans' stem, „dat is
geregeld. Ja vader om op <^at gesprek
van zoeven terug te komen.
„O", zei Reindert, „dat hebben Saar-
tje en ik al voortgezet. Zij heeft het
allemaal in kannen en kruiken, merk
ik".
Hans keek zijn vader onderzoekend
aan. Klonk er iets van schamperheid in
zijn 9tem, of zou het mogelijk zijn dat
hij het wel goed vond?
After all, al vond hij het niet goed,
dan ging het tóch wel door, hij was
meerderjarig, -zij het nog maar pas.
Maar liever had hij dat alles in goede
harmonie met zijn ouders verliep.
„Vindt u het goed vader?"
(wordt vervolgd)
die streeft naar concentratie van re
creatie-projecten ineens een dergelijke
wijziging kan goedkeuren.
Toch economisch denken
Wanneer alle motieven tegen het
plan van instanties als Natuurmonu
menten, Staatsbosbeheer e.a. die voor
namelijk leefbaarheid, behoud van ka
rakter van 'het landschap en de natuur
betreffen ongegrond worden verklaard
en men inderdaad alleen economisch
wil gaan denken dan vraag ik mij af:
Wie is hier dan zo'n grote economische
denker die polder Ceres verkoopt voor
een bedrag waar je een middelmatige
bungalow voor kunt kopen, een grond
prijs van ƒ1,50 per m2. Het economisch
potentieel van Texel is gelegen in het
unieke van dit eiland.
Oproep
Ik zou de Texelaars willen vragen de
handtekeningenactie van Texelse jon
geren te steunen. Zij zullen déze week
bij u komen om een handtekening te
vragen voor een petitie die zij zullen
richten aan de Gedeputeerde Staten
van Noordiholland, om op die wijze
plan Ceres in zijn huidige vorm niet te
laten realiseren.
J. Sikkens
CERES-HOTEL
„Wat bezielt toch de mensen?", was
mijn eerste gedachte, toen ik in de
Texelse Courant las over de plannen
om bij Ceres een groot hotel te bouwen.
Wat is het jammer, dat ook Texel, dat
de naam heeft een vogeleiland te zijn,
een gebied, waar nog rust heerst en
waar men nog echte natuur vindt, niet
ontkomt aan de aantasting van de na
tuur en het landschap. Ik besef heel
goed, dat deze moderne tijd zijn onont
koombare eisen stelt, en dat daarvoor
offers gebracht moeten worden, maar
dit is een zinloos offer, want dit hotel
kan even goed, waarschijnlijk zelfs be
ter op een andere plaats komen, waar
het minder storend is.
Gelukkig vinden we op Texel nog de
vele vogels en de mooie natuur en
open landschap, maar waar gaai
heen, als de heren, die het geld hey
om deze onvervangbare waarde, m
vernielen, daar ook de kans voor v
gen? Is het niet de taak van de j(E
heid op dit eiland om hierover te t
ken en Texel te bewaren voor de; rsc
stedeling, ook al zijn we dan ruim ter:
jaar stad? Maar neen, blijkbaar em
den alle bezwaarschrif ten zonder q te
van de tafel geveegd, want men n mg
göld! Dat daarvoor een uniek i
schap wordt ontsierd en een veel 1
vend vogelterreintje verloren gaal ml
in de gedachtengang van veel ny- fn
blijkbaar niot van betekenis. Laatj bel
toch beseffen, dat op deze manier 1 r
stapje voor stapje wordt ontlui^
Het is in het geval Ceres nog nhrt erï
laat, maar als het besluit eenma^ en
genomen, is er geen weg terug De
Texelaars, let op uw zaak. 11
J. Visser, Oudeschi al
ijZ'
PUPILLENTOERNOOI Z.D.R
Bij uitstekend weer heeft zaterdag
ZDH pupillentoernooi plaats gevor
We zagen zeer goede en spannende-?
strijden. Uiteindelijk kwam in pouk
HCSC a als winnaar te voorschijn;
op de 2e plaats Texel a. In poule;
werd Texel b winnaar en HCSC k
zette hier de 2e plaats.
De jeugdcommissie wil langs r
weg de heren scheidsrechters, de m
sen in de kiosk, de drumband, de h
kers voor het beschikbaar stellen
de tenten en verder alle personen,
gezorgd hebben, dat deze dag kon;
gen, hartelijk dank zeggen.
ZDH-NIEUWS
Het ligt in de bedoeling om wc>;
dag (morgen) het beton voor de k'!
kamers te storten. Ieder die kan he!;
is welkom. Woensdagmiddag uy
om 1.30 uur begonnen en 's avonds;
FEUILLETON door TOM LODEWIJK
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir
12. „En dan gaat u even mee naar
mijn huis", zei Hans, „u bent er nog
nooit geweest. We hebben een andere
kamer nu".
Weer „we". Rein moest er haring of
kuit van hebben, en toen hij samen met
Hans en Sara in een niet te groot, ge
zellig en niet druk restaurant zat,
kwam hij er maar meteen mee voor de
dag.
„Wat praten jullie toch over „we"7
Neem me niet kwalijk, Sara, maar i'k
ken jou alleen maar als een meisje dat
door Hans geschilderd is".
„Het is een klein verschil", glimlach
te Hans, „ze is mijn meisje en daarom
heb ik haar geschilderd".
„Dat dacht ik wel", zei Reindert.
„Dat zag u zeker?" vroeg Sara.
„Ja, of je het gelooft of niet, dat zag
ik. Je hebt haar net zo geschilderd als
je je moeder geschilderd hebt".
„En u hebt er helemaal geen kijk
op!" lachte Sara. „U moet me nóg eens
wat vertellen!" Zie je, als dat kind
lachte, dan was ze hij wist het op
eens, zijn standaard-uitdrukking: een
lieve meid. Maar hij zat nog boordevol
achterdochtige bezwaren
„Zitten jullie samen op die kamer?"
„We werken op die kamer, en Hans
woont er", legde Sara uit.
„O, meneer Stok, ik weet wat u
denkt! O, die artiesten! Géén moraal,
hè?"
„Ik denk niks", zei Reindert stug.
want hij schaamde zich een beetje. Zou
dat kind toch degelijker zijn dan hij
dacht?
„Maar vader, nou we het er toch
over hebben", zei Hans ernstig, „we
willen wél gaan trouwen, en niet te
lang wachten".
„Toe maar, ik ken haar pas een half
uur en nu hoor ik al dat je met haar
gaat trouwen? Dat deden we in mijn
tijd anders".
„O ja, verloven en zo, en dan sparen
voor je eigen huis en je meubeltjes.
Maar dat hoeft bij ons niet".
„En 't is veel goedkoper" kwam Sara
er bij, „want dan zeg ik mijn kamer
op".
„Vader, ik moet even bellen", zei
Hans, „ik zou vanavond meehelpen bij
het inrichten van een tentoonstelling,
maar nu u er bent, zeg ik het af".
„Ik wil je niet ophouden, jong".
„U houdt me met op, veel te leuk
dat u er nou es bent".
Reindert zat met Sara alleen, hij pro
beerde al dat plotselinge nieuws te ver
werken.
„U bent er een beetje ondersteboven
van", zei Sara. „Dat kan ik begrijpen.
Maar u wéét ook zo weinig van Hans".
„Ja kind, we zien elkaar niet veel".
„Maar Hans en ik kennen elkaar al
Het staat op het moment wel vast,
dat de hele Plaatselijke Commissie
voor de Ruilverkaveling met de aan
haar toeqevoegde deskundigen met
een zucht van verlichting in de loop
van dit jaar of het volgende jaar een
punt zal zetten achter het werk, waar
mee ze nu al rnim 16 jaar bezig zijn.
Het is echt geen cliché om in dit ge
val te spreken van „laatste zware
loodjes".
We denken hierbij aan het werk, dat
verbonden is aan de behandeling van
de bezwaarschriften tegen de Lijst van
Geldelijke Regelingen, of met andere
woorden tegen de kostenrekening.
Van de mogelijkheid om bezwaar te
maken tegen de kosten hebben plm.
290 personen gebruik gemaakt.
Hoe verloopt de behandeling
De gang van zaken bij de behandeling
van deze bezwaarschriften is als volgt.
Het eerste werk is voor een kleine
Commissie, die bestaat uit een verte
genwoordiger van de Plaatselijke
Commissie, één ambtenaar van de Cul
tuurtechnische Dienst en een ambtenaar
van de Landmeetkundige Dienst. Deze
neemt het bezwaar door, verricht daar
na eventueel terreinonderzoek en geeft
min of meer een pre-advies voor de
behandeling in de voltallige Commissie.
Ook aan deze 2e behandeling wordt
ruim tijd besteed. Is de Commissie tot
een conclusie gekomen, dan wordt de
reclamant opgeroepen. Al naar gelang
de omvang van 'het bezwaarschrift
wordt voor het gesprek met de „be
zwaarde" een tijdsduur van een half
uur tot twee uur uitgetrokken.
In gunstige gevallen is de reclamant
met tien minuten de deur weer uit. Het
komt echter ook herhaaldelijk voor,
dat de uitgetrokken tijd, ook al is deze
twee uur, niet voldoende is.
Gelukt het met om tot overeenstem
ming te bereiken, dan wordt het be
zwaarschrift verwezen naar de rechter
commissaris. Deze houdt hiervoor zit
ting in het Polderhuis te Den Burg. De
taak van de rechter-commissaris is om
te bemiddelen tussen de reclamant en
de Commissie. Gelukt dit, dan is ook
een dergelijk bezwaarschrift aan kant.
Lijdt deze poging schipbreuk, dan
wordt de behandeling verwezen naar
de Rechtbank te Alkmaar.
De rechter-commissaris houdt bin
nenkort voor de tweede maal zitting.
De rechtbank heeft kort geleden zijn
eerste zitting aan deze zaak besteed.
De Commissie
Zoals ik hiervoor al opmerkte be
hoort de behandeling van deze be
zwaarschriften tot het zwaarste werk
van de Commissie. Heel véél mensen
liigt het niet om een rekening in te
dienen. En het is zöker niet prettig om
te horen, dat de verdeling van de kos
ten niet juist is gebeurd, hoewel de
toon, waarop dit naar voren wordt ge
bracht enorm kan verschillen.
Ik geloof, dat heel veel „bezwaar
den" ook niet door hébben, dat dit
werk van de Commissie een grote ver
antwoordelijkheid vraagt. Er wordt
m.i. te veel vergeten, dat de gezamen
lijke Texelse eigenaren van grond een
bepaald bedrag op tafel moeten bren
gen. Iedere honderd gulden, die van de
rekening van de reclamant afgaat moet
volledijg 'worden opgebracht door de
overige eigenaren. Dit moet men wel
bedenken als men meent de Commissie
„starheid" te moeten verwijten, omdat
ze niet bereid is de honderd gulden per
hectare voor een bepaald onderdeel van
de rekening te schrappen.
Het valt regelmatig op, dat de r«;
mant in zekere zin „overvallen" wcu
door de uitgebreidheid van het ga
schap, waarvoor hij verschijnt. E
aantal mensen voelt zich daarbij dui
lijk in hét nauw gedreven. Moet hij
in z'n eentje opnemen tegen het h
gezelschap? Door enkele reclamant*;
dit bezwaar ook naar voren gebracht
Ik meen wel te mogen zeggen, dal
manier, waarop het gesprek word!
voerd in de meeste gevallen wel 20
dat het gevoel van in het nauw
ven te worden wel verdwijnt.
ged'i
Er is een buitengewoon groot vi
schil in de manier, waarop de red;
mant optreedt. Meermalen gebeurt hi
dat er bij de bezwaarde duidelijk m
dering is voor het werk van de rc
verkaveling. Dat behoeft inderdaad m
te betekenen, dat men op bepaalde pa
ten geen bezwaren mag hébben. Id
meeste gevallen wordt in zo'n situit
overeenstemming bereikt, ook al bLjl
het niet mogelijk te zijn aan het bt
zwaar tegemoet te komen. Het is gs
zeldzaamheid als de reclamant vertre
met een woord van dank voor dé iv;:
waarop de zaak is behandeld
Sommige reclamanten zijn er dub
lijk op uit er een handeltje van te ra
ken. Ze beschouwen de aanslag als a
soort vraagprijs, waar natuurlijk
mogelijkheid van afdingen bij behc«
En speciaal dit soort reclamanten via
de Commissie „star" als ze niet bere
is aan dit spel mee te doen.
Tot op dit moment liggen de reac!
van de reclamanten tussen die van
vrouwelijke reclamant, die het nc«d
vond de Commissie een rondje aan
bieden tot die van een mannelijke Ten
laar, die tot de Commissie het verf
richtte, dat zij een mooi leventje leid
van het geld, dat de eigenaren moeü
opbrengen,
e
Wat cr bereikt is
Op dit moment is ongeveer de he-
van de bezwaarschriften opgelost1
het merendeel van de gevallen heeft
Commissie moeien aanvaarden, dat
bezwaarde op één of meer punten p
lijk had, d.w.z. dat bij voor bepaaló
onderdelen te hoog was aangeslagen.-
een kleiner aantal gevallen moest
reclamant genoegen nemen met
volledige handhaving van de aanslag.
En zoals gezegd zijm er verder
minder aangename gevallen, waarin
rechter-commissaris poogt te bcnn
len, of waar het zo ver komt, dat
Rechtbank het laatste woord zal ntf
ten spreken.
Het ziet er naar uit, dat het in ied|
geval wel eind 1969 zal zijn voordat
Rechtbank ten aanzien van de Ruilve'
kaveling „Texel" het allerlaatste wotf
spreekt.
VERLOTING BEATRIXSCHOOL
Bij de onlangs gehouden verloti'
van de Beatrixsohool vielen prijzen
de volgende nummers. De prijzen kus
nen worden afgehaald in dé sd»3
(tijdens schooltijd) en bij de leerling^
4; 19, 20; 37; 57; 66; 71; 80; 131; M
191; 216; 225, 250; 266; 267; 275;
283; 350; 351; 359; 374; 387; 392;
476; 515; 538; 552; 619; 687; 704;
813; 838; 839; 845; 859; 897; 929,
980; 990, 992; 995; 1043; 1061; 11»
1132; 1136; 1183; 1223; 1228; 1244; 1»
1274; 1304; 1314; 1330; 1350; 1361; 1»
1408, 1435; 1494, 1496; 1522; 1557; 161
1623; 1676; 1677; 1734; 1743; 1745; 1™
1761; 1777; 1779; 1781; 1867, 1889; 1^
1960; 2020; 2043; 2051; 2055; 2073; 2#
2148; 2160; 2161; 2165; 2179; 2280; 22$
2340; 2348; 2360; 2388; 2412; 2440; 2481
2555; 2588, 2637.
27»
é-
