AGENDA
I^AKAO^I
ROTATOR
loe moeten we ons wapenen
tegen droogteschade?
ff DRANK
MET DE ZILVEMEN LEPEL
andbouw en VEETEELT>hh Gronintfi'ii
Moderne mensen (I)
Moderne mensen
If Pittig,vetarm en.
zo voordelig
prijs!
;EDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1969
ibriek voor I
Onder rcilititlii'
iadat in de eerste week van juli
lelijk verschijnselen van droogte-
,de naar voren kwamen, is er in de
ede week van deze maand zoveel
»n gevallen, dat bij velen de gedach-
ing leven, dat we er deze zomer ver-
wel zonder kleerscheuren zouden
Dmen. Een hoeveelheid van 25 - 30
regen is toch maar niet zo opeens
'r verdwenen, was de gedachte. Nog
5r nauwelijks één week nadat de
ste regen viel, begonnen op bepaalde
atsen enkele gewassen al weer dui-
jk te demonstreren, dat met de £e-
en hoeveelheid water het eind van
groeiperiode niet kon worden ge
ld. En op het moment, waarop we dit
keltje schrijven (22 juli) is het zo,
het aantal percelen, dat duidelijk
droogte lijdt veel groter is dan in de
ste week van juli.
)it laatste is wel zeer speciaal het
il met 't gewas bieten. Zoals we in 'n
artikel al vertelden hebben bieten
begin juli betrekkelijk weinig last
droogte. Het gewas is dan nog in de
[gdgroei en heeft lang niet die hoe-
Iheden water nodig als op een later
itip. We hebben het al meermalen
.«rvonden- Wat droogteschade be
lt is voor het gewas bieten de tweede
jtvan juli en de maand augustus de
jtieke tijd. Er zijn op dit moment al
•len bieten, die zelfs in de nacht de
niet meer oprichten.
Wat kunnen we er aan doen
i een droge periode komt bij de
ïren op de meest droogtegevoelige
Krijven de vraag weer naar boven
Kt er kan worden gedaan om de grond
lnder gevoelig voor droogte te maken.
Vzijn er van overtuigd, dat wanneer
dot artikeltje nog weer eens gaan
Ijzen op de diepgrondbewerking, dat
1 niet de enige manier is om de grond
)er weerstand tegen droogte te geven.
5 wel zo, dat het één manier is. Op
t moment is dit weer duidelijk te
hstateren.
i het vorige artikeltje noemden we
hele percelen waar dit te zien is. Dat
Jntal is op het moment al weer belang-
Ik groter, terwijl het op de eerder ge-
Imde percelen nog weer duidelijker
Jar voren komt We vinden nu ook op
It bedrijf ,,'s Hertogenbosch" van de
Ier Witte, op de bedrijven van Gebr.
Itten in polder de Eendracht, en op
It bedrijf „Wageningen" van de heer
Irendregt duidelijke illustraties van de
Irbeteringen, die met diepploegen en
opwoeien kunnen worden verkregen.
Ifegelijk moeten we daarbij de op-
Jerking maken, dat het goede resultaat
een diepgrondbewerking alleen tot
Iting komt in een groeiseizoen, waarin
jdelijk te weinig regen valt. De laatste
njaar lijken dergelijke perioden min-
irvaak voor te komen dan in het ver-
jden. Dit is wel de voornaamste reden,
kt de animo om over te gaan tot een
|epgrondbewerking de laatste jaren
inder groot is.
Welke mogelijkheden
op dit moment
Het staat voor ons vast, dat wanneer
ieder moment de mogelijkheid aan
lig was om de werktuigen, die nodig
jn voor de diepgrondbewerking aan te
ikken dat er dan ook in de afgelopen
en plaatselijk nog wel eens een per
il een bewerking zou hebben gekre-
Die mogelijkheid is er echter niet.
it geldt niet alleen voor dat ieder
iment", maar ook voor de oppervlak
die wordt aangeboden. We hebben
it in het verleden kunnen waarnemen,
ït voor z'n bewerking een „trein" van
'erktuigen nodig is. En men kan die
iet laten aanrukken om een paar hec-
iren te bewerken. We denken hier aan
de diepgrondbewerkingswerktuigen van
de Fa. van Damme uit Middenmeer.
Naast de werktuigen van deze firma
is er de laatste jaren op kleine schaal
ook gewerkt met de mengrotor „Cere-
jac"„ die op ons eiland aanwezig was.
Een werktuig, waarmee tot een diepte
van plm. 60 cm. een zeer goede menging
van grondlagen werd verkregen. We
moeten twee bezwaren van dit werk
tuig noemen. In de eerste plaats het
feit, dat niet dieper dan 60 cm. kon
worden gewerkt en in de tweede plaats
de geringe capaciteit van dit werktuig.
De werkbreedte was nl. maar 35 cm.
Voor droogtegevoelige gronden geeft
een bewerking tot een diepte van 60 cm.
zeker enige verbetering. Dit is op het
moment hier en daar ook weer te zien.
Houdt de droogte echter te lang aan,
dan is een bewerking tot deze diepte
niet voldoende. Ook op Texel is daarom
meermalen de opmerking gemaakt, dat
de „Cerejac" uit zou moeten groeien tot
een werktuig, dat dieper kan werken en
een grotere capaciteit heeft.
Nieuwe mogelijkheden
Aan die laatste wens is de Ned. Hei
demaatschappij, die bij de ontwikkeling
van de mengrotor een belangrijke rol
heeft gespeeld, tegemoet gekomen. De
Cerejac is gevolgd door een machine
met een maximale werkdiepte van 90
cm. en een werkbreedte van 55 cm.
Ook met dit werktuig bleef het bezwaar
nog bestaan, dat de capaciteit, zowel
naar de kant van de diepte als de
breedte nog niet voldoende was. De
tweede mengrotor is nu gevolgd door
een derde met een werkdiepte van
maximaal 1.25 meter en een werkbreed
te van 1,50 meter. Om deze mengrotor
ook op minder draagkrachtige gronden
te kinnen gebruiken is hij gebouwd op
een Amerikaanse raketdrager Deze
heeft zes zeer brede banden, waarvan er
vier hydraulisch worden aangedreven.
De kans op structuurbederf is daardoor
zeer klein.
Enkaie gegevens van deze grote
mengrotor zijn
Breedte 2,75 mtr.
Lengte 7,50 mtr.
Hoogte 2,70 mtr.
Diameter van de rototr 2,40 mtr.
Gewicht 9000 kg.
Capaciteit lVa tot 2 ha. per dag
We zijn er van overtuigd, dat de
machine met deze capaciteit de moge
lijkheid heeft om veel Texelse grond
minder droogtegevoelig te maken. U
zult begrijpen, dat voor zo'n bewerking
een flinke greep in de portemonnee
moet worden gedaan. De kosten worden
geschat op 1.500,tot ƒ1,600,per ha.
We mogen er hier wel op wijzen, dat
een voordeel van het werk met de
(Foto: Nederlandse Heidemij).
mengrotor is, dat na het werk de grond
bij wijze van spreken zaaiklaar ligt. We
krijgen niet het beeld, dat we na het
diepploegen, dat in de zomer van 1959 is
gebeurd, te aanschouwen kregen en dat
door diverse mensen als een „maanland
schap" werd aangeduid. Armstrong en
z'n collega's zouden ons kunnen vertel
len of dit stukje fantasie met de werke
lijkheid overeenkomt.
Moeten wc deze kant op
Het zal een kwestie van rekenen zijn
of we voor bepaalde gronden op ons
eiland naar een bewerking van de
grond met de hiervoor genoemde grote
mengrotor moeten gaan. Het feit, dat
deze bewerking ƒ1.500,per ha. kost,
betekent niet zonder meer, dat we hem
moeten afschrijven. Als de droogte even
aanhoudt, zullen er zeker gevallen ko
men, waarin de schade enkele hon
derden guldens per bunder gaat be
dragen. Daarnaast menen we, dat het
voor veebedrijven van groot voordeel
kan zijn als er meer zekerheid omtrent
de groei komt. De gewenste vergroting
van de bedrijven betekent ook, dat we
naar een maximale veebezetting per ha.
moeten. Als we ons blijven moeten gaan
instellen op een bezetting, die rekening
houdt met een droogteperiode kan dit
jaarlijks een belangrijke korting van
het inkomen betekenen. Daarom zou het
beslist onjuist zijn om alleen met het
oog op de kosten deze bewerking een
voudig af te wijzen.
Als de mogelijkheid zich voordoet,
willen we graag met belangstellende
boeren binnenkort een excursie organi
seren naar een gebied, waar de grote
mengrotor aan het werk,is.
Een paar weken geleden besloot ik
een artikel, waarin het ging over het
boer worden en het boer zijn met deze
woorden: „Laten we als agrariërs ook
in dit opzicht moderne mensen zijn".
Uit enkele uitlatingen meen ik te
moeten opmerken, dat de uitdrukking
moderne mensen" bij heel veel
agrariërs minder goed valt. Ik zou
bijna zeggen, dat het een „besmette"
uitdrukking is. Al naar gelang van
liggingen inslag denkt men bij de
ze uitdrukking aan verschillende za
ken. Bij de een is dit een bepaalde
stroming in het religieus denken, een
tweede ziet als hij dit hoort het Texel
se strand 00 een mooie zomerdag en
een derde denkt aan een groot land
bouwbedrijf, dat tot in het maximale
is geautomatiseerd.
Het zou daarom wellicht beter zijn
om in plaats van over „moderne men
sen", te spreken van mensen, die doel
matig denken en werken. En dan kan
doelmatig handelen in diverse gevallen
overeenkomen met het gebruik van een
voudige middelen.
Ik moest daaraan denken bij een op
merking van een van de commentato
ren van de maanreis. Toen de tijdelijke
maanbewoners bezig waren om met
touw en katrol „de buit" van de maan
in hun maanlandingsvoertuig te hijsen,
zei hij, dat de organisatoren voor deze
maanreis bewust voor deze methode
hadden gekozen. Men had er mogelijk
een zeer dure apparatuur, die tegelijk
veel ballast betekende voor kunnen ma
ken, maar in dit geval kon het op deze
manier.
Het komt me voor, dat heel veel men
sen, ook agrariërs van zo'n voorvalletje
nog iets kunnen leren. Ook een moderne
boer behoeft het niet altijd te zoeken in
het dure en ingewikkelde. Heel eenvou
dige zaken kunnen op een bepaald
moment van even groot belang zijn als
de meest moderne machine.
Een paar voorbeelden
Je maakt het nog al eens mee, dat op
een bedrijf de allernieuwste werktuigen
aanwezig zijn, maar de dammen, waar
door deze machines naar het veld moe
ten, zijn zo smal, dat het iedere keer
weer moeite kost om de machines er
zonder schade door te krijgen. Of wat
ook geen zeldzaamheid is, dat de af
sluiting van de dammen met hekken en/
of draden zo gebrekkig is, dat het veel
kostbare tijd vraagt om er doorheen te
komen.
Het gebeurt me ook wel eens, dat ik
bij het zien van grote bossen stekels
de vraag voel opkomen of een eenvou
dige spuit voor het bestrijden van deze
stekels of zelfs een doodgewone stekel
hakker niet meer op z'n plaats zou dan
dan een tractor, hooipers, opraapwagen,
enz. In deze gevallen is naar mijn me
ning het doelmatig denken en handelen
ver zoek.
Ook nu denk ik weer aan het artikel
tje over het boer worden en het boer
zijn. Een paar dagen nadat dit versche
nen was, kwam ik op één van de Texel
se bedrijven, waar in het gesprek bleek,
dat men van deze pennevrucht kennis
had genomen.
Op het moment, dat ik op het bedrijf
kwam waren vader en een zoon bezig
met een karweitje, dat beslist met tot
de meest aangename werkzaamheden
van een boerenbedrijf kan worden ge
rekend. Het gebeurde bovendien niet
op de meest moderne wijze. De omstan
digheden op het bedrijf waren op dit
moment zo, dat het ook niet nodig was
om het op een hypermoderne manier te
doen. Ze konden het in dit geval met
„touw en katrol" doen. (Zie „Moderne
mensen" I). Toch bleek uit het gesprek,
dat volgde, dat ik hier te maken had
met „moderne mensen".
De zoon, die vader op dat moment
hielp, was niet bezig met zijn normale
dagelijkse werk. Die lagen op ander ter
rein en zouden, zoals uit het gesprek
bleek, ook wel blijvend op ander terrein
blijven liggen. Niet omdat deze zoon
mets voor het boerenbedrijf voelde, of
er door zijn tot nu toe genoten opleiding
een beetje op neerkeek.
Hij vertelde mij, dat hij best boer had
willen worden. Op het bedrijf van va
der was daarvoor echter geen mogelijk
heid, omdat er al een andere zoon was,
die vader zou opvolgen. „En", zei hij,
„ik zou niet op ieder bedrijf boer willen
worden". Uit het verdere gesprek bleek
weer duidelijk, dat dit al weer geen
kwestie was van minachtend neerkijken
op kleine bedrijven, maar een kwestie
van economisch denken. Hij zag heel
goed in, dat een flink aantal van de te
genwoordige bedrijven in de toekomst
geen volwaardig inkomen meer zou
kunnen opleveren.
Deze jonge man zag verder heel dui
delijk, dat een mens meer dan één mo
gelijkheid heeft. Het is als regel be
slist niet zo, dat iemand alleen maar
geschikt is voor boer, dominee, voor
lichter of winkelier. De meeste mensen
hebben nog wel iets meer in de mars.
'k Ben er van overtuigd, dat een
werkelijk goede boer nog wel een aan
tal mogelijkheden had gehad om met
Vrijdag 1 augustus
Den Hoorn, 14.00 uur, strandspelen bij
paal 9, leeftijd 7-14 jaar. Aanmelden bij
huisje badmeesters.
Den Burg, Sarasani, 19.30-24 00 uur.
Zaterdag 2 augustus
Oosterend, Rommeltjesmarkt in de
Blazerstraat, 14 00 uur.
Den Burg, Sarasani, Tea Set, 19,30-
24.00 uur.
Zondag 3 augustus
Oosterend, 14.00 uur Autocross georga
niseerd door M.A.B.-club, terrein van
Dros, Harkebuurt.
Den Burg, Sarasani, Exception, 19.30 -
24.00 uur.
Maandag 4 augustus
Oudeschild, 14.00 uur, kinderspelen bij
R.K. Kerk, leeftijd 7-14 jaar. Aanmel
den op het terrein.
Den Hoorn, zeeviswedstrijd 19 00 uur bij
paal 9.
Den Burg, Sarasani, The Buffoons,
19.30-24.00 uur.
Dinsdag 5 augustus
De Koog, Speurtocht vanaf de Speel
weide, leeftijd 7-14 jaar. Aanmelden op
speelweide om 10.00 uur.
De Koog, 14.00 uur, strandspelen einde
Badweg, leeftijd 7-14 jaar Aanmelden
huisje badmeesters.
De Koog, 19.00 uur, volleybal en volks
dansen op voetbalveld, leeftijd 16 jaar
en ouder. Aanmelden op het veld.
Den Hoorn, Strijd om de man en de
vrouw, op het Klif achter De Narcis,
aanvang 20.00 uur.
Den Burg, Sarasani, Cuby and the
Blizzards.
Woensdag 6 augustus
Den Burg, Folklore, 14.00 uur, oude
ambachten, ponywagentjes; 19.00 uur
Marg. Sinclair drumband, volksdans
groep, boerenkapel, opvoering UDI van
,,De Strooppot", dansen in Casino.
De Koog, tenttheater, Beierse avond
met groot Tiroler orkest „Oberbayern",
aanvang 8 uur (naast WV)
Donderdag 7 augustus
De Cocksdorp, kinderspelen terrein
Sluftervallei, 10.00 uur, leeftijd 7-14
jaar; aanmelden op het terrein.
De Cocksdorp, 14.00 uur strandspelen
bij de Vuurtoren, leeftijd 7-14 jaar.
Aanmelden bij strandpaviljoen.
De Koog, tenttheater, Beierse avond
met groot Tiroler orkest „Oberbayern",
aanvang 8 uur (naast VW)
Vrijdag 8 augustus
Den Hoorn, 14.00 uur, strandspelen bij
paal 9, leeftijd 7-14 jaar. Aanmelden bij
huisje badmeester.
succes z'n brood te verdienen. Dat vader
en zoon op het bewuste bedrijf dit goed
dóór hadden, is er een bewijs voor, dat
ze in staat waren om modern te den
ken en te handelen.
A.'XiiiiiiiiiiiiiiiiunuuuuiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiuiuiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiuiiiuiiiiiuiiuiJiiiiuiiiuiuiiuiuuuituiJiuiuuiuuuiiuuiauuiJuuiuiiuiiiJiuuiuiuu
FEUILLETON door TOM LODEWIJK
^ïiiiiuaaiiiiiiHiiiuiiiuiiJUULUiuuiwtmjiiiiiuiiuiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiHiiiiiiiiiiimiiiiiuiiuuuiumiiiuiuiiuuiujjiijyuuiUimuuiuiiiuujuiiüuiiiuujuuiiiiuuiuuuiuui'
22 „Ach kom, zei de veilingmeester,
ie maakt de prijs? dat doen de kopers
odi zelf?"
Rein Stok wist dat hij gelijk had en
Jt maakte hem nog knorniger. Hij had
et warm en voelde zich vreemd moe.
zag er tegenop van zijn stoel op te
'■aan, toen de bel aankondigde dat de
tiling zou beginnen. Moeilijk besteeg
■j de trap.
,2ie je Rein Stok?'' zei een van de
"igere exporteurs tot zijn maat, „vind
niet dat hij oud wordt? hij kruipt
trap op".
.Hij zal last van de warmte hebben,
«t
wij
nog
.0 nou, maar ik wil met jou
d doen wie het eerst boven is!"
,iDoe je ook niet meer als je zo oud
ent als Rem".
De afslager zat in de ton, de lichten-
nummers kondigden de eerste par-
!J aan, de wijzer maakte een scherpe
*aai, begon terug te lopen. Ping! veer-
;en en een half voor die Bellona's, dat
^on al goed! Hier en daar werd ge-
loten.
Reindert keek in zijn catalogus, hij
t dat partijtje Cordell Hull in de
ten houden. Veertien-half had hij ge-
dit was al duur genoeg, maar hen
onrustig, zou hij ze maar niet op
jftien afdrukken? Ring! Zestien gul-
Weer klonk het gefluit. Hij veegde
voorhoofd af. Ging dat zo? Gerrit
toch niet overdreven, toen hij zei
dat het een gekkenhuis was. Inmiddels
zat hij er naast. Uitkijken. In gedach
ten verhoogde hij zijn prijs, hij moest
scherp opletten. Die Eisenhouwërs, hij
moest maar op twaalf en een half af
drukken, de wijzer draaide terug. Rein
dert drukte op de knop, te vroeg! Der
tien!
„Nou, daar was je me een banddikte
voor", zei z'n buurman.
„Lk vind het een knappe prijs", zei
Reindert morrend.
„Een knappe prijs? een idiote prijs
maar je ziet hoe het gaat".
„We zijn allemaal bezeten".
„Ja, als we allemaal de koppen bij
elkaar staken".
„Haha", zei Reindert vreugdeloos. Ze
zaten hier immers om mekaar een vlieg
af te vangen!
Gespannen volgde hij het verloop van
de veiling. Hij zat zich te veel op te
winden, dat hart bonsde.hij keek
om naar het meisje van de cantine,
zijn keel was droog, zijn tong als leer.
Maar ze liep in het andere vak met
haar dienblad. Nou opletten Reindert,
nu komen die Lefeberswat waren
de cijfers van die klok onduidelijk, je
kon ze haast niet onderscheiden, heft
werd zo donker in de zaal, ging de zon
nou opeens weg?
„Stop", riep de veilingmeester ge
schrokken. De kopers aan de kanten
vlogen hun banken uit. Reinderts buur
man zag wit als een doek.
„Hij zakte zó opzij", stamelde hij.
De afslager sprong met een snoek
sprong omlaag, haastte zich naar de te
lefooncel om een dokter te bellen.
Roerloos lag de zware man op de
grond, ze hebben gauw een jasje onder
zijn hoofd geschoven. „Niet er zo alle
maal omheen", zei de veilingmeester,
„hij heeft het al benauwd genoeg". Op
gelucht dat hij gemerkt, dat het ergste
wat hij gevreesd had, met gebeurd was.
„We zullen maar even pauzeren he
ren, we hebben er nu ons hoofd toch
niet bij. Meneer Stok is door de warm
te bevangen, de dokter is al gebeld".
„Heb je al naar zijn huis gebeld?"
„Ja, Bas komt met de wagen".
Verwezen stonden ze te kijken, de
bollen en de prijzen even vergetend.
En ieder van de ouderen dacht: dan
kan jou ook gebeuren. In de veiling
zaal, waar totnogtoe alleen de harde
werkelijkheid van de handel had ge
heerst, hing nu een stemming die de
betrekkelijkheid van alles wat mensen
belangrijk achtten, beklemtoonde. Zo
zat Reindert Stok nog net als zij naar
de klok te loeren, en nu lag hij daar,
een pak kleren met een bewusteloos
mens erin.
De dokter haastte zich de zaal bin
nen. Hij had het al gauw gezien. De
veilingdirektie kwam er bij.
„Hij kan naar huis, maar met e'en
ambulance. Nee, hij zal wel een tijdje
van de kaart blijven. Hart ja. Hij is
nogal zwaar en met die hitte".
„En met die prijzen", zei de expor
teur.
„Tja, daar heb ik gelukkig niks mee
te maken", glimlachte de dokter.
Voorzichtig droegen ze Reindert de
zaal uit. „Nou heren", zei de veiling
meester bedrukt, „het leven gaat voort.
Waar waren we?"
„Vijf twee en tachtig, twaalf manden
Madame Leföber zift 12" zette de af
slager in.
De klok draaide weer.
En langs de zonovergoten weg reed
de witte ambulance met een slakken-
ganigetje naar het huis van Reindert
Stok.
Voor het eerst na jaren waren ze al
lemaal bij elkaar. Herman, die al en
kele jaren als professor in Princeton
USA zat (Cecile had haar doel bereikt)
was overgevlogen. Zijn vrouw bleef
thuis bij de kinderen. Hans was er met
Saartje en hun oudste zoon Rein, naar
zijn grootvader vernoemd. Nel keek
naar haar man, Piet de Braber, die zat
daar met de twee zwagers en na het
eerste „elkaar besnuffelen" zoals Saar
tje opgemerkt had, met beide best
bleek te kunnen opschieten. En Bas,
Bas was eigenlijk een beetje zielig,
vond Nel. Hij zat daar, grote forse
blonde kerel, een kei van een vent om
te zden, maar hij kon niet in de scha
duw van zijn vader staan.
Dat had je meer, zeiden ze in het
vak, met zoons van vaders die zulke
geheide karakters hadden. Een beetje te
veel door pa gedomineerd, een beetje
te veel verwend. Bas Stok had een
kringetje vrienden, waarmee hij wel
eens op stap ging, die wel van fuiven
hielden en het niet te nauw namen,
maar de degelijke vakmensen hielden
hem niet voor vol, waarbij hij natuur
lijk het nadeel had dat hij altijd met
zijn vader vergeleken werd. „Het is de
ouwe Rein niet" zeiden ze dan tegen
elkander en daarmee was het vonnis
geveld. Hij was nog altijd ongetrouwd
en de opgemelde vrienden vonden dat
hij groot gelijk had, want waarom zou
je met een ons genoegen nemen als je
ze bij 't pond kon krijgen? Hij paste
wel op dergelijke opmerkingen te ma
ken in het bijzijn van zijn vader, en
had voor zijn moeder een te diep ge
worteld respect. Zij, die al veel eerder
zijn zwakke kanten had onderkend dan
Reindert, die meende dat alles vanzelf
wel goed kwam als de wilde jaren
voorbij waren, was hem toch met veel
meer begrip en vergiffenis voor zijn
gebreken tegemoet gekomen dan de va
der.
Bas wilde het zich zelf niet beken
nen, dat hij eigenlijk een vrouw zocht
als zijn moeder, maar zijn reputatie en
levenswijs waren er niet naar, dat juist
dit soort vrouwen zijn pad zou kruisen.
Hij moest genoegen nemen mef het
avontuur. Na de ervaring in Amerika,
toen hij bijna aan een uit
gerekend vrouwtje was blijven hangen
dat op zijn geld aasde, was hij wel
voorzichtiger geworden. Maar dat hij
„zijn rolletjes liet aflopen" was in zijn
vak algemeen bekend.
Nu zat hij er wat onbeholpen bij. Hij
was geschrokken, toen hij zijn vader
daar had zien liggen de grote sterke
man, met gesloten ogen, machteloos op
het ziekbed, en hij had het gevoel ge
had of de grond onder hem wegzonk.
Hoe hij ook gemopperd had op het al
les bedisselen van de oude heer, hij had
er altijd op vertrouwd dat de oude heel
de zaakjes wel in de hand had. De
eigenlijke verantwoordelijkheid had hij
maar al te graag aan zijn vader over
gelaten, en er zich niet op voorbereid,
dat die verantwoordelijkheid te eniger
tijd in volle zwaarte op hemzelf zou
kunnen komen rusten.
(wordt vervolgd)
