MET DE ZILVEREN LEPEL
SMIDJE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
RONDVRAAG RAADSVERGADERING
Bij pleziervaren gebruik van
boom korren verboden
PvdA: Horecalawaai
viel best mee
Haiulvaariligheidscursus
van C.J.O.T.
Hartelijk afscheid van
directeur „Irene"
Zondagmiddag voetbal
AVRO - kasteleins
tweede blad
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 5 SEPTEMBER 1969
Burgemeester Sprenger heeft schip
per A. Blom van de TX 27 de afgelo
pen zomer verboden pleziertochten met
boomkorren te maken. Blom had toen
echter al vijf weken met korren gevist.
Bij het aanvragen van de vergunning
was van gemeentelijke zijde geen aan
merking op gemaakt. Ook Scheepvaart
inspectie (IJmuidcn) had geen bezwaar,
zodat Blom onaangenaam verbaasd was
dat er achteraf toch een verbod kwam.
De schipper gaf er echter direkt gevolg
aan. Hij ruimde de korren op en ging
vissen met het „ouderwetse" maar vei
lige sleepnet. Mevrouw J. Koning-
Bruin (PvdA) stelde over deze zaak en
kele critische vragen in de rondvraag
van de raadsvergadering.
Burgemeester Sprenjger zei dat bij
Scheepvaartinspectie wel degelijk 'be
zwaar bestaat tegen boomkorvisserij
.Tiet passagiers. Hij had zich verstaan
net de Scheepvaartinspectie te Den
Haag, die „hoger" is dan de Inspectie
van IJmuiden. Het oordeel van Den
Haag was derhalve doorslaggevend en
dit oordeel heeft de IJmuider inspectie
later ook moeten overnemen. De bur
gemeester zei opgetreden te zijn krach
lens de politiewet.
Zuivering
De heer C. H. Roeper (PvdA) vroeg
aandacht voor de rioolwaterzuivering.
Het polderbestuur heeft moeten vast
stellen dat de zuivering te Oudeschild
met goed functioneert. Op de begro
ting staat een bedrag van ƒ17.000,
om daar verbetering in te brengen,
maar dit bedrag is nog niet goedge
keurd. Intussen zijn al weer posten ge
raamd voor nieuwe zuiveringsinstalla
ties elders, maar de heer Roeper zou
graag zien dat de bestaande installaties
eerst worden verbeterd. De voorzitter
zei te zullen blijven pogen genoemde
begrotingspost goedgekeurd te krijgen.
Lawaai
De heer F Standaart (Texels Belang)
merkte op dat in het seizoen in De
Koog 's avonds meer lawaai wordt ver
oorzaakt door bromfietsers en andere
luidruchtige weggebruikers dan door
de bar-dancings. Hij zou 'graag zien dat
de Verkeersgroep van de Rijkspolitie
voortaan wat langer op Texel blijft om
hierop speciaal te letten. De onderbe
zette plaatselijke politie komt er niet
aan toe. De voorzitter zei dat de Ver
keersgroep dit jaar al langer op Texel
is geweest dan gewoonlijk, maar hij
wilde het verzoek van de heer Stan
daart graag doorgeven. De heer Stan
daart zou verder graag zien dat voor
de jaarlijkse vergadering ten raadhuize
waarbij het afgelopen seizoen wordt be
sproken, voortaan ook een afvaardiging
van het bedrijfsleven (voor zover dat
met het toerisme heeft te maken)
wordt uitgenodigd. Een goed idee, vond
de burgemeester.
Gevaarlijk weggedeelte
De heer P. Smit (KVP) herinnerde
aan het dodelijke' verkeersongeluk dat
ziflh onlangs in De Koog voordeed na
bij de boswachterij. Een Duitse auto
mobilist reed daar een rechts van de
weg wandelend meisje aan. De heer
Smit was van mening dat de gevaar
lijke situatie ter plaatse mede-oorzaak
van dit tragische gebeuren was. Er is
ter plaatse geen fietspad of voetpad.
Voetgangers en gemotoriseerd verkeer
30. Hij had getracht de zaak te leiden,
vooral ook in de verkoop. Hij had
moeizaam bekende hij het zich laten
leiden door de „kistenkoorts", zoveel
mogelijk pakken. Hij had er zich aan
vergaapt, als er nog laat werd overge
werkt. Maar eigenlijk had hij het le
vensbloed van de zaak afgetapt. En nu
kwam de rebellie.
Het waren de reizigers geweest, die
het niet langer namen. „Jouw zaak?"
hadden ze gezegd, „is het onze zaak,
onze broodwinning niet net zo goed?
Wie hebben er meer aan gebouwd, jij of
wij? Waar is jouw zaak als wij er tus
sen uittrekken? O ja, de naam van de
zaak deed wel iets. Maar bollen waren
geen merkartikel. En reizigers konden
overal heen. Het meest bang was hij, dat
ze bij elkaar bleven en voor zichzelf be
gonnen. Ze hadden goed verdiend, ze
hadden allemaal wel een centje op de
bank.
„Maar was er dan niemand die waar
schuwde, je merkt het toch wel in de
boeken, dat het mis gaat?"
En toen moest Bas zijn moeilijkste be
kentenis doen. De man die altijd al op
dat aambeeld gehamerd had, was zijn
huidige zwager, toen nog boekhouder
bij de zaak. Die was het geweest, die
altijd al gezegd had, dat je beter tien
ton kon verkopen met winst dan hon
derd ton met verlies. Die was het ge
worden alleen door een witte streep
op het wegdek gescheiden. Bovendien
is de verlichting ter plaatse summier.
De heer Smit pleitte voor een voetpad
door het bos langs de weg. Niet zo
eenvoudig, vond Mr. Spren'ger, maar 'hij
wilde er zijn best voor doen.
De heer J J. Westdorp (PvdA) pleit
te voor een commissie, bestaande uit
mensen die dagelijks met recreatie te
maken hebben en raadsleden. Deze
commissie zou maandelijks bijeen moet-
ten komen om recente gebeurtenissen
op het gebied van de recreatie te be
spreken en zonodig maatregelen te be
pleiten. Mr. Sprenger beloofde hierover
pré-advies te zullen uitbrengen.
Oancinglawaai
De heer Westdorp liet zich critisch
uit over de maatregel die burgemeester
Sprenger had genomen tegen vier Ho-
reca-exploitanten die volgens hem door
hun muziek overlast voor de omgeving
veroorzaakten. Zoals bekend werden
bedoelde exploitanten gelast het maken
van „levende" muziek voortaan om
half twaalf te stoppen. De heer West
dorp zei met enkele andere raadsleden
op pad te zijn geweest om te horen of
het werkelijk zo erg was. Hij was tot
de conolusie gekomen dat het allemaal
erg meeviel. Hij meende dat de vier
gestrafte exploitanten gedupeerd wa
ren. Zelf stemde de heer Westdorp des
tijds tegen de wijziging van de politie1-
verordening die de burgemeester de
bevoegdheid toekende om dergelijke
maatregelen te nemen. Spreker zei het
nog steeds onjufët te vinden dat één
persoon moet oordelen of er sprake is
van overlast of niet; die verantwoor
ding vond hij te groot. Mr. Sprenger
zei dat hij de maatregel niet zómaar
had genomen. Dat gebeurde na tal van
klachten, ook van vakantiegangers, en
na een reeks van waarschuwingen. Pas
toen werd de zachtst mogelijke maat
regel genomen op een moment dat het
seizoen al bijna achter de rug was, zo
dat het met de schade niet zo heel erg
kan zijn.
Proef
De heer Westdorp: „We hebben een
proef genomen. We hebben een van de
exploitanten gevraagd zijn muziek zo
hard mogelijk te zetten. Twee gingen
naar buiten om te luisteren wat er daar
van te horen was en twee bleven bin
nen om te voorkomen dat de exploitant
intussen de sterkteknop zou terug
draaien. Maar zelfs toen was er buiten
met veel te1 horen". Mevrouw Koning-
Bruin (die ook aan de proef had mee
gewerkt): „Als de mensen die in de
buurt van de TEM-centrale wonen, last
hebben van het lawaai, zet je toch ook
de centrale niet stil?" Mevrouw Koning
was zelfs van mening dat de bar-dan
cings de rust bevorderden omdat veel
lieden anders op straat zouden -zwer
ven en daar stellig veel meer overlast
en gerucht zouden veroorzaken. „Een
beetje geluidshinder moeten we maar
voor lief nemen", vond ze.
Rust geboden
iDaar was Mr. Sprenger, hoe kan 'het
anders, hel: bepaald niet mee eens. On
der het motto dat bepaalde lieden er
mee zoet gehouden worden, zou je dan
ook het racen op bromfietsen door de
nachtelijke straten moeten toejuichen.
Wat prevaleren moet, is de ongestoorde
nachtrust van Texelaars en vakantie
gangers. Burgemeester Sprenger had
overigens gemerkt dat bij de exploi
tanten veel begrip bestaat voor de
noodzaak de rust zoveel mogelijk te ga
randeren. Volgens hem hadden ook de
klagers /blijk gegeven van veel ver
draagzaamheid.
De 'heer C. Timmer (ARP) kwam met
een idee, dat al eens eerder in de raad
weest, die gelachen had om dat over
werk, er op had gewezen hoeveel het
extra kostte, de verdenking had geuit
dat de mensen er op werkten, overwerk
maakten, omdat het extra werd be
taald, geld „waar de vrouw niet van
wist". Maar hij kon de aanmerkingen
niet verdragen, niet van de onderge
schikte, en toen die tenslotte zijn zwa
ger werd, was hij blij geweest dat die
dwarskijker uit de zaak verdwenen
was. Piet had er nooit meer iets mee te
maken willen hebben.
„En je vader?"
„Vader is een beste zakenman, maar
al die finesses van kostprijsberekening
en zo, daar kreeg hij hoofdpijn van. Als
hij het niet zelf kon bekijken, dan moest
hij er niets van hebben. En het ging
goed zolang vader er was, maar eigen
lijk was het al niet best meer. En nu,
met die slechte jaren voor de export,
kwam de zaak op een hoogtepunt".
„En zit jij in de nesten".
„Niet zo zuinig".
Het zonlicht, de vogels, de schoonheid
van de natuur leken hem te bespotten.
Hier zat hij nu, daar midden in, in zijn
mooie grote wagen, met de vrouw
waarvan hij hield, en het enige dat hij
kon doen was.klagen!
„Je bent toch niet van plan je kop te
buigen?" vroeg ze.
„Het is de vraag of het er nog op aan
is geopperd. Volgens hem zou het aan
beveling verdienen de Postweg nie't
verder te verbreden- dan de huidige
bermen toelaten en ter ontlasting van
deze verkeersader een tweede weg aan
te leggen onder de duinen langs. Nu is
voor het verbreden van de Postweg
veel geld (ƒ2.500.000,nodig omdat
grond moet worden aangekocht en
nieuwe sloten moeten worden gegra
ven. Het zou mogelijk zijn voor hetzelf
de geld of weinig meer de Postweg
le verbeteren en een tweede weg aan
le leggen langs de duinen. De heer
Westdorp zei dat hierover jaren gele
den al eens is gesproken, maar dat men
toen niet voelde voor nadere uitwer
king van dit plan. Ook Mr. Sprenger
was van mening dat het niet zinvol is,
het oorspronkelijke Postwegplan te her
zien.
Onder auspiciën van het Centraal
Jeugdoverleg Texel (C.J.O.T.), in
nauw overleg met de directeur van de
LTS, zal in de komende herfst weer een
cursus handvaardigheid worden gehou
den. Eerder gehouden handvaardig
heidscursussen trokken veel deelnemers
en waren een groot succes. De vraag
naar de technieken keramiek en email
leren is zo groot, dat een cursus in an
dere technieken nog even moet wachten.
Wie zich in de pottenbak- en emailleer
kunst wil bekwamen, dient zich voor 13
september op te geven bij mevrouw E.
Albers-van Zonneveld, Sommeltjesweg
1 te De Waal, telefoon (02220) 2577. Er
zullen tien avonden worden gegeven,
waarvan vijf over emailleren en vijf
over keramiek. De heren S. Siersma en
G Westerlaken belasten zich met de in
structie.
HANDELSREGISTER
In „Handelsbelangen" van donderdag
28 augustus 1969 staat vermeld onder
nieuwe inschrijvingen
Diversen
Annke Koorn (e.), Texel, Den Burg,
Hallerweg 1. Schoonheidsverzorgings-
bedrijf.
En onder „wijzigingen"
Kleinhandelaren
Timmer's Bakkerij, Texel, Den Burg,
Hogerstraat 2. Brood-banketbakkers
bedrijf Fil. gev. te Texel, Den Burg,
Hogerstraat 4. Handelsn. Timmer's Tea
room. Bedr. expl. tearoom.
3. „En toen?" vroegen de nieuwsgierige
luisteraars.
„Ik zette het op een lopen, hè. Dat be-
griep je wel", vervolgde Krelis zijn re
laas. „Ik zag nog net een zwarte scha
duw tussen de bomen wegglippen. Dat
was natuurlijk de Zwarte Kludde, die
me betoverd had! En ik zeg jullie één
ding: het is niet pluis in het Knekel
woud!"
Een opgewonden gemompel gonsde
door de herberg en nu wandelde smidje
Verholen ook op de tapkast af.
„Wat zijn dat nu allemaal voor ver
halen, meneer Krelis?" vroeg hij. „U
praat daar over de Zwarte Kludde en
over betoverde gouden horloges.
komt, wat ik van plan ben", zei hij moe
deloos.
„En je vader?"
„Tja. veronderstel dat ik die terug
laat komen! Ten eerste zit hij dan met
een weer in de zorgen, wat helemaal
niet goed voor hem is, en als hij hier
komt, krijgt hij meteen een heleboel te
redderen, maakt zich veel te dik, ver
onderstel dat hij wéér zoiets krijgt, ik
zou het me nooit vergeven".
„En je wilt natuurlijk", zei ze glim
lachend, „niet als een kleine jongen bij
papa aankomen, en vertellen dat je het
alleen niet af kunt".
„Dat zit er óók wel in, ja", gaf hij
mismoedig toe.
„Nu", zei ze, „veeg nou eerst es die
bekommerde trek van je gezicht. Toon
dat je een vent bent en laat je er niet
onder werken. Als je dan je vader niet
te hulp wilt roepen, dan moet je toch er
gens anders heen. Helemaal alleen ge
loof ik nooit, dat je dit klaar maakt En
dan zie ik niemand anders dan je zwa
ger. En je zuster, want die heeft een
goed verstand, dat heb ik allang ge
merkt, dat is een echte zakenvrouw en
ze weet alles van het bedrijf af".
„Ze is een tijdlang vaders secretaresse
geweest. Zo heeft ze hém leren kennen"
„En ze waren het natuurlijk zakelijk
ook wel eens".
„O ja, zij was Piet's voornaamste sup
porter. Maar ze kon ook tegen vader
niet op".
„Bas", zei Greet, „dat je me dit alle
maal hebt kunnen vertellen is al een
goed teken. Je probeert niet de schijn te
redden, je stond vanmiddag eens met
bei je benen op de grond".
„In de modder".
Op enigszins officiële wijze is dins
dagochtend afscheid genomen van de
heer Hoeksma als directeur van het be
jaardenhuis Irene. Zoals bekend, is aan
de heer Hoeksma op eigen verzoek ont
slag verleend; per 1 oktober is hij be
noemd tot adjunctdirecteur van een be
jaardenhuis te Wolvcga. Het vertrek
hangt samen met het feit, dat de jongste
zoon van het gezin Hoeksma door een
gehoorstoornis niet in staat is op Texel
onderwijs te volgen.
Niet alleen de bewoners van Irene
waren in de recreatiezaal van het be
jaardenhuis bijeengekomen, ook de ge
meente Texel, de gemeentelijke sociale
dienst en de adviescommissie waren
vertegenwoordigd.
Burgemeeste Sprenger zei van het
afscheid geen al te groot drama te wil
len maken, want directeur Hoeksma
was er tenslotte maar 3Vs jaar geweest,
maar de wijze waarop hij zijn taak had
vervuld, rechtvaardigde het om er even
bij stil te staan. De directeur van Irene
had met veel moeilijkheden te kampen.
Hij moest werken met veel mensen in
een te kleine ruimte, kreeg telkens an
dere bazen, waar tegenover hij verant
woording moest afleggen en er werd
veel van zijn takt gevergd omdat hij zo
wel in als buiten het huis voortdurend
te maken had met vele soorten van
mensen. De heer Hoeksma heeft blijk
gegeven van vindingrijkheid en demon
streerde een grote mate van geduld, zo
wel met het personeel als met de aan
zijn zorgen toevertrouwde bewoners.
Om nog maar niet te spreken van de
zorgen, die zijn gezin opriep. „Irene is U
van begin tot eind van harte gegaan",
aldus Mr. Sprenger, die er de nadruk
op legde dat dit ook gold voor mevrouw
Hoeksma.
Voorvechter
Namens de Adviescommissie van
Irene sprak mej. A. G. Luijsterburg
hartelijke afscheidswoorden. Zij noemde
de scheidende directeur een voorvechter
voor het welzijn van de bewoners, maar
noemde hem ook een goed vader van
zijn gezin. Het laatste bleek zonneklaar
uit de beslissing om met het oog op zijn
jongste zoon elders te gaan werken.
„En ik kan ook nog wel wat vertel
len over het oude kasteel", zei Krelis,
trots dat een stadse meneer zoveel be
langstelling voor zijn verhaaltje toonde.
„Midden in het bos ligt het slot van de
roofridder Balderik de Woeste. In héél
oude tijden heeft die manskerel daar
gewoond, vat je wel? Er motten zich
toen afschuwelijke tonelen hebben af
gespeeld. Duizenden onschuldigen heb
ben in de martelkelders van Balderik
een gruwelijk einde gevonden. En nou
zeggen ze, dat de spoken van al die on
schuldigen nog altijd lopen te jammeren
en te kreunen door de gangen en ka
mers van dat oude slot".
„Als de zon weer gaat schijnen droogt
die modder wel op".
„Jij", lachte hij, „jij weet ook voor
ieder gat een spijker".
„Hoho, je bent er nog niet, met mooie
slagzinnen redden we het niet. Bas, mis
schien valt het je moeilijk, maar je moet
gaan praten met Piet en met je zuster
Wij vieren! Het is haór belang ook, en
je zegt zelf, ze voelt voor de zaak. Want
wat jij allereerst nodig hebt, is vaste
grond onder je voeten, en die krijg je
als je de cijfers bij de hand hebt. Is die
boekhouder van je zo waardeloos?"
„Welnee, hij doet zijn werk goed,
maar hij is boekhouder, niet meer. Geen
man met initiatief. En hij probeert zo
veel mogelijk aan te pappen met de rei
zigers. Als die een eigen zaakje zouden
beginnen, waar ze hard over denken,
dan wil hij wel méé overstappen".
„En dan hou jij een lege zaak over".
„Daar komt het vrijwel op neer. Ze
nemen een hoop klanten mee. De mees-
ten. En ik kan daar alléén niet tegenop.
Gezwegen nog maar van mijn crediet,
dat natuurlijk meteen verdwenen is. Als
ze gaan denken dat je over de kop bent,
dan proberen ze alleen nog maar zo
veel mogelijk te halen, vóór het te laat
is".
„En dan ga je zéker over de kop".
„Tenzij er een zichtbare mogelijkheid
is om het te bolwerken Niemand heeft
er belang bij wanneer ons huis ver
dwijnt. Verscheidenen hebben er belang
bij, dat wij het overeind houden. Maar
dan moet die kans erin zitten. Op het
ogenblik vermoedt nog niemand iets,
maar dat kan van de ene op de andere
dag veranderen".
„Zie je wel, je moet een man hebben
De heer M. L. Kempenaar, directeur
van de sociale dienst, zag één zonzijde
van het vertrek De heer Hoeksma gaat
terug naar zijn geboortestreek. De heer
Kempenaar overhandigde als geschenk
een boekenbon.
Namens het personeel overhandigde
de heer J. Koning enkele geschenken:
bloemen voor mevrouw Hoeksma en
voor haar man een bureaulamp.
De dames Bakker en Peper kwamen
namens de bewoners een plant en een
grote ingelijste foto van Texel aanbie
den.
De heer Hoeksma toonde zich in zijn
dankwoord erkentelijk voor de hem toe
gezwaaide lof. Tot genoegen van de toe
hoorders haalde hij tal van gebeurte
nissen op, die zich in de afgelopen 3Va
jaar hadden voorgedaan.
Met Sjakic Schram, Willy Schobben c.q.
DE KOOG Zondagmiddag wordt
op het sportterrein te De Koog de voet
balwedstrijd tussen Avrc-medewerkers
cn Texelse kasteleins gehouden. De op
brengst komt ten goede aan het bejaar-
denwerk op Texel en aan het werk ten
behoeve van het gehandicapte kind.
Toegangskaarten zullen huis-aan-huis
over heel Texel te koop worden aange
boden. De wedstrijd begint om twee
uur.
De Avro-ploeg bestaat uit de volgen
de (merendeels bekende) personen: zan
ger Sjakie Schram, trompetist Willy
Schobben, jongleur Joe Andy, acteur
Guus Verstraete, John Schelfhout,
Jaap v. d. Zwan (Televizier), Krijn
Torringa, Rien van Wijk, Wim v. d.
Brakel, Ab Bongaars, Thijs Bakker,
Harry Mooten, Wim v. d. Lmde (NOS-
journaal) Aan deze club zal de schrij
ver Jan Wolkers nog worden toege
voegd; hij wordt scheidsrechter.
BRANDMELDING
Bij brand altijd bellen (02220) 2066.
Dit geldt voor alle dorpen, zowel over
dag als 's nachts.
„Da's natuurlijk maar een verhaal
tje", zei de smid.
..Wel wis en waarachtig niet!" viel
Krelis uit. „Zie je dat plaatje daar an
de muur? Dat heeft een kunstenaar uut
de stad een keertje getekend met een
pen en een flessie inkt. Onbegriepelijk,
dat zon' man dat kan, hè? Maar ik kan
je wel vertelen, dat-ie zó vreselijk is ge
schrokken, toen-ie daar an z'n plaatje
zat te tekenen! Foj, foj, foj, wat is-ie
geschrokken! Hij is weggerend en is
daar nooit meer terug geweest.
Het plaatje heeft-ie an de kastelein ge
geven en die heeft het als herinnering
opgehangen!"
(wordt vervolgd)
die je met raad en daad terzijde staat.
Piet lijkt me een flinke vent, een be
trouwbare vent ook. En hij lijkt me heel
moderne zakelijke opvattingen te heb
ben".
Bas staarde broedend over het water.
„Ja jongen", zei ze zacht, „het valt
niet mee. Je moet inderdaad je kop bui
gen. Maar die kun je beter buigen voor
je eigen familie, dan voor de buiten
wacht. Ik geloof nooit, dat Piet en je
zuster je verwijten zullen maken".
„Het is ook de enige mogelijkheid die
ik zag", erkende hij. „Maar ik kon er
niet toe komen. Ik geloof dat ik jou bij
tijds heb leren kennen, jij helpt me over
de brug".
„Ik help je over de brug", zei ze vast
beraden. „Je moet jezelf niet zo weg
gooien. Bas, de hele zaak is dat je meer
afgebeten hebt, dan je kunt doorslikken.
Je hebt het teveel op je vader laten
aankomen indertijd.
„Ja", viel hij in, „en dat ging te ge
makkelijk omdat vader nu eenmaal een
man is, die zijn zaakjes graag zelf re
gelt. Hoewel hij wist dat ik hem zou
moeten opvolgen, heeft hij me toch nooit
echt verantwoordelijkheid laten dragen.
Daérom ging het zo lang goed, ik liet
hem maar gaan en hij liet mij maar
gaan, haalde me af en toe uit de nesten,
en scheen te denken dat het zo nog ja
ren kon doorgaan".
„En toen kreeg hij de klap en was er
eigenlijk een vacuum", stelde ze vast.
„Je moet maar denken, wanneer jij van
het begin méér was opgetreden, waren
je vader en jij misschien uit elkaar ge
gaan. Piet de Braber kon het óók niet
bolwerken, en dat is toch waarlijk geen
slappeling"
(Wordt vervolgd)
iBIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIillllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllKIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIHIUIIIIIU
FEUILLETON door TOM LODEWIJK
siiiiiiiiihjiiiiiiiiimuilminimummimiiliummummm