Vederlanders geven vakantiegeld uit in liet buitenland Hoge spaarrente tot zelfs 7 7„ voor u en... IET DE ZILVEREN LEPEL loe verandering te brengen in deze ngunstige toeristische betalingsbalans Nadelig saldo steeds groter de bank waar ook zich thuis voelt Brenehiletten 50, Het internationale toerisme heeft in jaren 1950 - 1965 een toename ver- 0nd van bijna 500%. aantal personen dat op vandaag het internationale toerisme deel- emt bedraagt een dikke 85 miljoen, it is een machtige volksbeweging, aarbij de volksverhuizing voor de 40, iddelceuwen in het niet verzinkt. De ;CD-landen (Westerse industrielan- b) hebben zich sedert juli 1965 ver- nden dit internationale toerisme te vorderen, althans zich te onthouden belemmeringen. Dit is allemaal ig( ooi cn wel, maar er is ook een keer- lj| de. Landen die zich in financiële oeilijkheden bevinden, die een nade- saldo in hun betalingsverkeer met it buitenland hebben, zagen zich door omstandigheid genoodzaakt ondanks OECD-aanbevelingen hun landgeno- n beperkingen op te leggen voor het eristisch verkeer naar het buitenland als Engeland en Frankrijk. Engelsen Fransen mogen slechts een nogal istisch beperkte geldsom naar het utenlaud meenemen. Die zelfde bc- rking geldt vrijwel zonder uitzonde- voor bewoners van alle landen van t Oostblok, zoals het Tsjechische yn jrbecid duidelijk laat zien. Tsjechen ijgen op hun reis naar het buiten- amper voldoende geld mee om arvan een dag te kunnen leven. Toenemende tekorten Ook voor Nederland is de situatie D6 et zo rooskleurig als men bekijkt dke uitgaven Nederland rs zich op in vakantie in het buitenland veroor- 4en. Wanneer men deze totaalsom atst tegenover datgene wat Neder- td verkrijgt uit verteringen welke itenlandse toeristen hier te lande aken blijkt de laatste jaren een toe- lend tekort. De Nederlandse Bank d arop kortelings in zijn kwar- ilschnft de aandacht gevestigd. Was in de jaren 1959 - 1962 nog ieder een overschot van 6 tot 22 miljoen ilden, dat buitenlanders hier meer de Igaven dan Nederlandrs in het bui- iland verteerden, in 1963 kwam de ikeer tot een nadelig saldo. Dat na- ig saldo begon bescheiden met 5 mil- :n in 1964; het steeg tot een nadelig do van 85 miljoen en groeide over de Ëb| Igende jaren telkens aanzienlijk zo- ïn 1968 een tekort in het betalings- rireer voor toerisme ontstond van B ft minder dan 421 miljoen gulden. Tegenover 1238 miljoen guden aan angsten in Nederland uit het be- ;k van buitenlandse toeristen stond a totaal-uitgave van 1659 miljoen van derlanders, die hun vakanties in het itenland doorbrengen. Voor dit jaar rwacht men dat het tekort nog aan- irkelijk groter zal worden. Deze wei- opwekkende cijfers zeggen zeer idelijk dat we bezig zijn de room van lie welvaartstijging te verspillen in buitenland, dat we daar potverte- van hetgeen we hier moeizaam aan ivaarts tij ging opbouwen. Prijsstijgingen - Daar komt bovendien nog bij dat in Nederland zelf de prijsstijgingen in 4 jaar tijd niet minder dan 33 pet. heeft bedragen, terwijl de stijging van prij zen in het buitenland en vooral in die landen waar Nederlanders bij voorkeur hun vakantie plegen door te brengen slechts gemiddeld 2Yz pet. per jaar be draagt. Dat betekent derhalve boven dien dat de genoteerde hogere opbreng sten uit het bezoek van buitenlandse toeristen aan Nederland voor een be langrijk deel moet toegeschreven wor den aan deze prijsstijgingen. Dit houdt dan echter tevens in, dat die hogere opbrengst geen gevolg is van meer toe risten of een hoeveelheidstoename. In werkelijkheid komt het neer op een vermindering van de hoeveelheid toe risten. Dat is een zeer kwaad teken. Onze prijsstijging in vier jaren is zo danig geweest, dat de hoeveelheid bui tenlandse toeristen met 14 pet. daalde! Dat is een zeer bedenkelijk verschijnsel omdat het aanduidt dat we bezig zijn ons voor het (buitenlandse) toerisme uit de markt te prijzen, als we dit ai niet te voortvarend gedaan hebben. Van ons vroeger goedkoopte-eiland zijn we in toeristisch opzicht een duurte- eiland geworden. Met het risico, dat ons land meer en meer als toeristische attraktie aan betekenis inboet! De statistieken liegen er niet om. Vooral het bezoek van Duitse toeris ten is de laatste jaren sterk aan het verminderen, terwijl een soortgelijke vermindering valt op te maken uit het dagbezoek uit nabuurlanden, welker totaalopbrengst ongeveer een derde deel van de uitkomsten uit het inko mend vreemdelingenverkeer betekent. Al deze cijfers en verklarende gegevens dwingen tot een kritische bezinning op de situatie. Beperkingen Om net als de Franse en Britse rege ring het reizen van landgenoten naar het buitenland aan beperkende bepalin gen te onderwerpen is een moeilijk haalbare kaart. Tal van argumenten verzetten ziöh daartegen. Als hier geen vrijwilligheid optreedt (wie kijkt naar de betalingsbalans als hij zijn vakan tieplan opstelt) kan men weinig meer verlangen. Van de andere kant zijn er edhter heel wat mogelijkheden om de situatie te verbeteren, mogelijkheden die we zelf in de hand hebben als we ons goed de ernst van de situatie rea liseren. In de allereerste plaats is het noodzakelijk dat de binnenlandse re creatie bevordert wordt om de trek naar het buitenland af te zwakken. Die recreatie-bevordering kan gevonden worden uit meerdere uitgaven en aan dacht van de overheid op alle niveau's. In de tweede plaats dienen zij, die In recreatie-oorden prijzen en toestanden bepalen, te beseffen, dat de goedkoopte in het buitenland de belangrijkste con current is. Daar ontbreekt zeer veel aan. Wie in ons land badplaatsen be zoekt of recreatiegebieden of toeristi sche centra (Marken, Volendam, Urk, enz.) kan zich niet aan de indruk ont trekken dat hier op ernstige wijze mis bruik wordt gepleegd. Wanneer men bijv. een zeer eenvoudig cafeetje in Urk van bezoekers voor een kop koffie (met zeer veel Buisman) ƒ1,10 vraagt, is dat een prijs, die in geen enkel op zicht evenredig staat tot de kwaliteit van het geboden produkt. Legio voor beelden zijn van dit soort aan te voe ren. Klachten Vreemdelingen klagen hierover voortdurend. Als men dan daarnaast ziet en hoort hoe partikulieren vreem- tË>1llllllllllllllllllllllllllllllllllllll!llllllllllllli;!lllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllillllllllllUIIIIIII!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllilllll FEUILLETON door TOM LODEWIJK Mllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli:i!!l!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!l!llll|i|||||lllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllll!lll „Maar goed dat wij éérst met elkaar 'raat hebben", zei Koopman, 'aja, dacht Merkman, maar het zal nu langnjker zijn te horen, wat de direc te vertellen heeft Ji zó zaten ze die zaterdagmorgen in grote huis van Reindert Stok. Nel Braber fungeerde als gastvrouw, sar daardoor werden ze zich goed be- Kt, dat er nog een andere Stok was Bas. Nel wist van wanten. Die had lang op kantoor gezeten. Ze was st in staat, er nu nog een woordje bij doen 'oen de koffie was rondgediend en er frneenheden waren uitgewisseld, 'raapte Bas zijn keel en ging voor- leunen in zijn fauteuil. .Om te beginnen heren", zei hij, „wil ten persoonlijke mededeling doen. Ik o het vrijgezellenbestaan heel lang gehouden, maar ik ben tegen de "P gelopen. En wel bij mijn volle be gijn en ik beschouw het als een "glijk feit. Het zal niet o lang meer ^en of u krijgt het bericht dat we to trouwen. De verloving slaan we ür over, we zijn allebei oud en wijs aoeg om te weten wat we doen. Ik JP binnenkort gelegenheid te hebben, tennis te laten maken met mijn aan- tode vrouw. Vandaag kan dat nog tl> want ze is nog aan het werk en ze géén vrije zaterdag en we hebben ens voor vandaag genoeg op onze inda". Iedereen ging verzitten en er was een algemeen gemompel van gefeliciteerd. ,,Nou, jij mag ook wel gaan opschie ten, Piet", zei Van der Velden tot Jon- geneel, de vrijgezel van het gezelschap, maar Piet vond dat de baas zelf bewe zen had dat je daar best een tijdje mee kon wachten. Het ijs was gebroken en ze konden tot zaken komen. ,,Ik heb u gevraagd om te komen", zei Bas, en ze vonden dat hij op dit moment toch meer op „de ouwe" leek dan ze hadden gedacht, „om eens te praten over het bedrijf, zoals dat er thans bij staat. Onze positie is niet zo bar fleurig, de laatste slechte jaren hebben daar geen goed aan gedaan. Nu heet dit be drijf wel R. Stok Zoonen, maar u allemaal hebt er deel aan. U hebt mee geholpen aan de groei, u verdient er uw brood in. En al zijn we dan nog niet toe aan de medezeggenschap in de bedrij ven, dat betekent nog niet dat overleg met de mensen op wie het aankomt in het bedrijf, niet nuttig en nodig zou zijn Dat is zeker op het ogenblik het geval". Goed zo Bas, prees Piet de Braber in stilte, dat heb je netjes gezegd, en zo zijn de posities ook meteen bepaald. Overleg van de baas met zijn medewer kers. Henk Koopman fronste de wenk brauwen. Het ging hem allemaal een beetje te gladjes. ,,Nu weten jullie allemaal", ging Bas een beetje gemoedelijker voort, „dat ik geen man van de cijfers ben. Mijn zwa ger is daar beter in thuis. Hij is wel een delingen in schuurtjes of regelrechte stallen onderbrengen tegen fancyprij- zen, die zelfs boven normale hotelprij- zen in de middenklasse liggen, begrijpt men waarom vreemdelingen hartgron dig uitroepen: „Dat niet meer!" Een Engelse dame, die we in een der toeris tische centra spraken, vatte het bondig samen in de uitspraak van historische datum: The trouble whit the Dutch - is offering too little and asking too much - (Hollandrs bieden te weinig en vragen te hoge prijs!) Wat heeft alle werving van vreem delingen zin (waarop WV-deskundigen steeds maar aandringen met een be roep op overheid en bedrijfsleven om meer geld voor propaganda) als men hier te lande ernstig in gebreke blijft deze hoogst belangrijke industrietak van het toeristenverkeer grondig te sa neren en te onderwerpen aan stringente bepalingen, die misbruik beperken en indien mogelijk buitensluiten. Zwitserland en Oostenrijk, ervaren toeristencentra, leveren tal van voor beelden hoe het beslist niet moet. Eerst een heilzame sanering daar, re gulering van prijzen en accommodatie, bleken in staat teruglopende opbreng sten uit toeristenverkeer tot staan te brengen en keer tot een opgaande lijn te buigen. Als het VVV-diensten werkelijk ernst is om te pogen meer toeristen te trek ken, in de eerste plaats Nederlanders zelf cn daarnaast buitenlanders, zullen zij zich in de allereerste plaats ernstig moeten gaan beraden over wegen en middelen om werkelijk tegen de mis bruiken en misstanden op te treden. Dat geldt niet alleen voor de reeds ge noemde plaatsen maar ook voor Val kenburg en omstreken, Veere en Dom burg, Scheveningen cn Zandvoort, dat geldt voor de honderden kampcerter- Dure maaltijden Een grote grief van toeristen, zowel Nederlandse 'vakantiegangers als bui tenlandse bezoekers betreft de dure maaltijden. Motels en hotels in de mid denklasse zijn wat overnachtingen be treft vrijwel even duur als in het bui tenland. Aanmerkelijk duurder echter zijn maaltijden en dranken. Nu kan men hier wel schelden op BTW en dure acsijnzen, maar dit betreft slechts een lraktie van de werkelijke bezwaren. Rond de helft van hotel- en restau rantbedrijven in Nederland kampt met verliesgevende keukcnexploitatie. De voornaamste oorzaak ligt hier in een gebrek aan differentiatie, verscheiden heid van prijzen, gerief en service. Er zou hier aanmerkelijk meer gedaan kunnen worden met self-service en een strakker prijskaartenbeleid. De Engel sen hebben de laatste jaren een stijgen de cpbrengst uit toeristenbezoek voor al dank zij deze moderne modus, die beantwoord aan de stijgende betekenis en omvang van sociaal toerisme. Als een der eersten in het land heeft de Zeeuwse VVV begrepen, dat er iets gedaan moet worden om het land voor tceristen (opnieuw) aantrekkelijk te maken. Men heeft het voornemen daar volgend jaar te gaan werken met kor tingen van 5 tot 10 pet. Aktie daar is hard noodzakelijk omdat de hotel- en pensionbezetting in juni-juli van dit jaar ondanks het uitzonderlijke goede weer met niet minder dan 15 tot 20 pet is eruggelopcn. Over de gehele linie liepen daar de horeca omzetten met 20 - 25 pet terug. De Zeeuwen hebben ietwat laat ontdekt dat de Duitsers liever naar het goedkopere Spanje trekken of naar de kleinere Belgische badplaatsen, waar de prijzen lager liggen dan de Zeeuwse. Als men eenmaal met de hoge prijzen vreemdelingen afgeschrikt of verjaagd heeft is het zeer moeilijk hen weer te rug te halen zonder een belangrijke veer te laten. Exploitatietekorten Als men hoort dat in alle grote ste den restaurants, eens groot van faam, moeten sluiten omdat hun exploitatie rekening met toenemened tekorten werkt (Ruteck Rotterdam, De la Paix Den Haag - Scheveningen, Heineken's Hoek Amserdam, Royal Arnhem enz.) vraagt men zich ernstig af of niet in de allereerste plaats eigen tekortkomingen de oorzaak zijn, omdat men verzuimd heeft tijdig de bakens te verzetten. In vrijwel alle gesignaleerde gevallen is duidelijk aanwijsbaar dat men in so ciaal opzicht achtergebleven is. Er wordt voortgedroomd in een traditie van oude glorie, die door nieuwe ver houdingen reeds lang is achterhaald. Er moet een uitweg komen uit al de ze klaagzangen. Staatssecretaris drs. Van Son legde kortelings de vinger op de voornaamste' feiten: Horeca moet moderniseren en zich aanpassen aan gewijzigde omstandigheden. Vooral in Haagse-Scheveningse krin gen, waaraan we in het verleden reeds een uitvoerige beschouwing gewijd hebben, blijft men hameren op de nood zaak van casino's met speelzalen toe te laten, alsof dit de reddende deus-ex- machina zou zijn. Misschien zou dit bijdragen tot meer aantrekkelijkheid en hogere omzetten? Als daarvoor een meerderheid te vin den is, hetgeen voorshands beslist niet het geval is. Bovendien zou dan een kleine meerderheid, die een casino toe gewezen zou krijgen, bevoordeeld wor den boven een grote meerderheid zon der het genot van een casino, die ech ter evenmin een lonende exploitatie meer heeft. In beginsel zou men hoog stens een willekeurige deeloplossing tot stand brengen. Behoudzaamheid De werkelijke feiten liggen veeleer dieper en hangen samen met de struk- tuur van loonpolitiek, traditie en on vermogen tijdig nieuwe wegen ingesla gen en bronnen aangeboord te hébben. Een gemakzuchtige behoudzaamheid vergt hier zijn wrange negatieve vruchten. Terwijl overal rondom ens de vakan tielanden een topjaar beleven en niet alleen de zon-landen als Spanje, Italië en Zuid-Frankrijk, maar ook Engeland en de Skandinavische landen (Dene marken haalt dit jaar een inkomenstij- ging uit toerisme van liefst 970 mil joen!) zit hier te lande de dood in de pot, staan exploitanten chagarijnig in lege eetzalen tc staren en hangt elkeen en iedereen die met Horeca te maken heeft aan de noodklok te jengelen, zon der dat het besef doordringt dat ze de teruggang in hun branche in de aller eerste plaats aan zichzelf te wijten heb ben, zoals de laatste Horecava in Utrecht maar al te duidelijk voorspeld heeft onder verwijzing naar nieuwe BURGERLIJKE STAND VAN TEXEL Geboren. Simone, dv. Johannes N. Spaans en Alida M. Eekel; Anja Catha- rina Louise, dv. Jan G. Zoetelief en Maria T. van Tongelen; Monique, dv. Aris J. Eelman en Johanna J. Kam minga; Monique Johanna Bertina, dv. Willem Kalk en Johanna R. H Bake- ■laar; Manjorie Anuska Maria, dv. Rie- rner Zijlstra en Maria S. F. Buis; Adriaan Hendrik, zv. Aart Voorthuij- zen en Kathaleen R. Miles. Ondertrouwd: Popke H. Popkema en Trijntje Brouwer; Martin Brouwer en Ina T. Betsema. Overleden: Julle Stiekema, oud 85 jaar, wonende te Den Burg; Leentje Dros, wv. Mantje, oud 87 jaar, wo nende te Den Burg. de heer C. H. M. Mackaay, Spoarvoorllchtlng. Centraal Kantoor voor Amsterdam. Dat is helemaal de NMB. Meer rente, meer spaarvor- men (kies uit 6 mogelijk heden en bovendien ook no9 spaarbrieven). En daarbij een service waar de NMB ook beslist niet zuinig mee is. Daarom is voor ieder een sparen zo aantrekkelijk bij de NMB. NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK 280 vestigingen in Nederland. modaliteiten, die uitweg uit een im passe zouden kunnen brengen. Als men op de staatskluis wil aan kloppen zal men toch allereerst bin nenkamers orde op zaken dienen te stellen, die al te lange tijd kans gekre gen hebben volledig uit de hand te lo pen. (uit „Handelsbelangen") tijd weggeweest, maar het is zijn dage lijks werk en hij is toch aardig op de hoogte. Daarom zou ik zeggen Piet, als jij nu es een samenvatting gaf van wat jouw ervaringen zijn, nadat je een weekje de boel hebt nagekeken". Ze gingen allemaal recht zitten. Piet de Braber was een vent om rekening mee te houden. Hij was een van de voormannen van de Commissie van Werkmethodeverbetering, hij zat in het bestuur van de Raiffeisenbank en had nog zo'n paar baantjes waar je niet voor het mooie zit. Als die ging praten was 't best de moeite te luisteren. Alleen Henk Koopman zat op hete kolen. Hij had zijn speech zo grondig gerepeteerd, het ver loop van de bijeenkomst zo netje ge pland, en nu werd hem het heft uit han den genomen En het tegen Bas Stok op nemen was één ding, met Piet de Bra ber was je zo gauw niet klaar. Die re kende alleen met cijfers en feiten en wat daar niet mee klopte, maakte niet de minste indruk op hem. Als je met je vuist op tafel sloeg, zou hij netjes het asbakje weer recht zetten. De Braber gaf een klaar en duidelijk overzicht van de stand van zaken. Het bedrijf was in de kern gezond, maar het walletje zou bij het schuurjte gehouden moeten wor den. Daarvoor moest men zijn kosten op de cent weten. Dan ook alleen kon wor den uitgerekend of er op een order winst of verlies was, want zoals de he ren allemaal wel wisten, het ging er niet om hoeveel je de deur uitstuurde, maar hoeveel je verdiende. Ze knikten ijverig, keken schuins naar Bas, die dit vooral in zijn zak kon steken, maar Bas zat er merkwaardig onbekommerd bij, als was een zware last van hem afgenomen, en de askegel van zijn sigaar kon alle kri tiek doorstaart. Hoescdrank in tablet vorm. f 1.- „Daar komt nog iets bij", zei de Bar ber, „met meneer Stok Sr. mist het be drijf een leider van formaat. Alles komt nu op zijn zoon neer. Die taak is te zwaar. Ik heb al gezegd, het administra tieve beheer is van het grootste belang. Vermaat is een goede kracht, een secure en betrouwbare vent, maar met niet veel initiatief. En daarbij lijkt ons over leg over de leiding van het bedrijf meer dan ooit nodig. Twee weten meer dan één. Bas en ik, wij zijn het er over eens, dat hij het liever niet alleen blijft doen. Hij zal trouwens straks ook een paar uurtjes voor zijn vrouw over moeten houden. Dit zal inhouden, mijne heren", vervolgde hij, de papieren op tafel leg gend, „een interne reorganisatie, en dat kunnen we hier niet eventjes klaarma ken, daar hebben we allereerst de me dewerking en toestemming van meneer Stok Senior voor nodig, En dit zit in Amerika. Als dit maar geen poging was om de zaak op de lange baan te schuiven, dacht Koopman. „Mijn plan is, de volgende week naar Princeton te vliegen, en dit alles met hem te bespreken, zo mogelijk van hem alle volmachten te krijgen. Ik geloof dat hij daar te gemakkelijker toe zal over gaan, omdat we op die manier het voortbestaan van de zaak veilig kunnen stellen. Hij zou als president-commis saris, ik noem maar iets, altijd de vinger op de pols kunnen houden, en ik zal toch wel blij zijn als hij weer terug is, want hij is voor de zaak toch zijn gewicht in goud waard". „Dat zou ik wel denken", zei Merk man bedaard. „Dus", nam Bas het woord over, „mij ne heren, ik zou dan over een dag of veertien, wanneer mijn zwager terug is, graag dit gesprek nog eens voortzetten en dan spijkers met koppen slaan, wan neer we er allemaal de schouders onder zetten, dan komt het best in orde. Bent u het daar allemaal mee eens. Merkman voelde zich niet geroepen iets te zeggen, het ging zo de goede kant wel uit. Van der Velden en Jongeneel vonden het allang goed, als alles kon blijven zoals het was, of liever, zoals het voorheen was. Alleen Koopman voelde zich ongelukkig. Van zijn hele speech was niets terecht gekomen, eisen wa ren er niet gesteld. De schoen zat aan de andere voet. Bas Stok en die gladde Piet de Braber hadden het heft in handen genomen, en in derdaad, zonder de ouwe Rein Stok kon er niets gebeuren. Nel zat zo' tevreden te kijken, die was het er natuurlijk helemaal mee eens: En Merkman, Van der Velden en Jongeneel lieten hem helemaal in de steek, die wa ren al helemaal ingepalmd! Enfin, eerst maar eens kijken wat er over veertien dagen uit de bus kwam. Maar hij was nu eenmaal als woord voerder gekozen en vond dat het nu zijn taak wel was om iets te zeggen. „Nou ik ben blij", zei hij, „dat het ini tiatief van de directie is uitgegaan. Wij waren het er met elkaar al over eens dat er iets moest gebeuren". Ziezo, dat wisten ze tenminste, dat ze aaneenge sloten front tegenover zich hadden, al was hij zelf daar op het ogenblik zo ze ker niet meer van! Als ze net zo waren als hij, als ieder zichzelf het naast was, dan zouden ze alleen maar kijken naar eigen voordeel. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1969 | | pagina 7