Vederlanders geven vakantiegeld
uit in liet buitenland
Hoge
spaarrente
tot zelfs
7 7„ voor u
en...
IET DE ZILVEREN LEPEL
loe verandering te brengen in deze
ngunstige toeristische betalingsbalans
Nadelig saldo
steeds groter
de bank waar ook
zich thuis voelt
Brenehiletten
50,
Het internationale toerisme heeft in
jaren 1950 - 1965 een toename ver-
0nd van bijna 500%.
aantal personen dat op vandaag
het internationale toerisme deel-
emt bedraagt een dikke 85 miljoen,
it is een machtige volksbeweging,
aarbij de volksverhuizing voor de
40, iddelceuwen in het niet verzinkt. De
;CD-landen (Westerse industrielan-
b) hebben zich sedert juli 1965 ver-
nden dit internationale toerisme te
vorderen, althans zich te onthouden
belemmeringen. Dit is allemaal
ig( ooi cn wel, maar er is ook een keer-
lj| de. Landen die zich in financiële
oeilijkheden bevinden, die een nade-
saldo in hun betalingsverkeer met
it buitenland hebben, zagen zich door
omstandigheid genoodzaakt ondanks
OECD-aanbevelingen hun landgeno-
n beperkingen op te leggen voor het
eristisch verkeer naar het buitenland
als Engeland en Frankrijk. Engelsen
Fransen mogen slechts een nogal
istisch beperkte geldsom naar het
utenlaud meenemen. Die zelfde bc-
rking geldt vrijwel zonder uitzonde-
voor bewoners van alle landen van
t Oostblok, zoals het Tsjechische
yn jrbecid duidelijk laat zien. Tsjechen
ijgen op hun reis naar het buiten-
amper voldoende geld mee om
arvan een dag te kunnen leven.
Toenemende tekorten
Ook voor Nederland is de situatie
D6 et zo rooskleurig als men bekijkt
dke uitgaven Nederland rs zich op
in vakantie in het buitenland veroor-
4en. Wanneer men deze totaalsom
atst tegenover datgene wat Neder-
td verkrijgt uit verteringen welke
itenlandse toeristen hier te lande
aken blijkt de laatste jaren een toe-
lend tekort. De Nederlandse Bank
d arop kortelings in zijn kwar-
ilschnft de aandacht gevestigd. Was
in de jaren 1959 - 1962 nog ieder
een overschot van 6 tot 22 miljoen
ilden, dat buitenlanders hier meer
de Igaven dan Nederlandrs in het bui-
iland verteerden, in 1963 kwam de
ikeer tot een nadelig saldo. Dat na-
ig saldo begon bescheiden met 5 mil-
:n in 1964; het steeg tot een nadelig
do van 85 miljoen en groeide over de
Ëb| Igende jaren telkens aanzienlijk zo-
ïn 1968 een tekort in het betalings-
rireer voor toerisme ontstond van
B ft minder dan 421 miljoen gulden.
Tegenover 1238 miljoen guden aan
angsten in Nederland uit het be-
;k van buitenlandse toeristen stond
a totaal-uitgave van 1659 miljoen van
derlanders, die hun vakanties in het
itenland doorbrengen. Voor dit jaar
rwacht men dat het tekort nog aan-
irkelijk groter zal worden. Deze wei-
opwekkende cijfers zeggen zeer
idelijk dat we bezig zijn de room van
lie welvaartstijging te verspillen in
buitenland, dat we daar potverte-
van hetgeen we hier moeizaam aan
ivaarts tij ging opbouwen.
Prijsstijgingen
- Daar komt bovendien nog bij dat in
Nederland zelf de prijsstijgingen in 4
jaar tijd niet minder dan 33 pet. heeft
bedragen, terwijl de stijging van prij
zen in het buitenland en vooral in die
landen waar Nederlanders bij voorkeur
hun vakantie plegen door te brengen
slechts gemiddeld 2Yz pet. per jaar be
draagt. Dat betekent derhalve boven
dien dat de genoteerde hogere opbreng
sten uit het bezoek van buitenlandse
toeristen aan Nederland voor een be
langrijk deel moet toegeschreven wor
den aan deze prijsstijgingen. Dit houdt
dan echter tevens in, dat die hogere
opbrengst geen gevolg is van meer toe
risten of een hoeveelheidstoename. In
werkelijkheid komt het neer op een
vermindering van de hoeveelheid toe
risten. Dat is een zeer kwaad teken.
Onze prijsstijging in vier jaren is zo
danig geweest, dat de hoeveelheid bui
tenlandse toeristen met 14 pet. daalde!
Dat is een zeer bedenkelijk verschijnsel
omdat het aanduidt dat we bezig zijn
ons voor het (buitenlandse) toerisme
uit de markt te prijzen, als we dit ai
niet te voortvarend gedaan hebben.
Van ons vroeger goedkoopte-eiland zijn
we in toeristisch opzicht een duurte-
eiland geworden. Met het risico, dat
ons land meer en meer als toeristische
attraktie aan betekenis inboet!
De statistieken liegen er niet om.
Vooral het bezoek van Duitse toeris
ten is de laatste jaren sterk aan het
verminderen, terwijl een soortgelijke
vermindering valt op te maken uit het
dagbezoek uit nabuurlanden, welker
totaalopbrengst ongeveer een derde
deel van de uitkomsten uit het inko
mend vreemdelingenverkeer betekent.
Al deze cijfers en verklarende gegevens
dwingen tot een kritische bezinning op
de situatie.
Beperkingen
Om net als de Franse en Britse rege
ring het reizen van landgenoten naar
het buitenland aan beperkende bepalin
gen te onderwerpen is een moeilijk
haalbare kaart. Tal van argumenten
verzetten ziöh daartegen. Als hier geen
vrijwilligheid optreedt (wie kijkt naar
de betalingsbalans als hij zijn vakan
tieplan opstelt) kan men weinig meer
verlangen. Van de andere kant zijn er
edhter heel wat mogelijkheden om de
situatie te verbeteren, mogelijkheden
die we zelf in de hand hebben als we
ons goed de ernst van de situatie rea
liseren. In de allereerste plaats is het
noodzakelijk dat de binnenlandse re
creatie bevordert wordt om de trek
naar het buitenland af te zwakken. Die
recreatie-bevordering kan gevonden
worden uit meerdere uitgaven en aan
dacht van de overheid op alle niveau's.
In de tweede plaats dienen zij, die In
recreatie-oorden prijzen en toestanden
bepalen, te beseffen, dat de goedkoopte
in het buitenland de belangrijkste con
current is. Daar ontbreekt zeer veel
aan. Wie in ons land badplaatsen be
zoekt of recreatiegebieden of toeristi
sche centra (Marken, Volendam, Urk,
enz.) kan zich niet aan de indruk ont
trekken dat hier op ernstige wijze mis
bruik wordt gepleegd. Wanneer men
bijv. een zeer eenvoudig cafeetje in
Urk van bezoekers voor een kop koffie
(met zeer veel Buisman) ƒ1,10 vraagt,
is dat een prijs, die in geen enkel op
zicht evenredig staat tot de kwaliteit
van het geboden produkt. Legio voor
beelden zijn van dit soort aan te voe
ren.
Klachten
Vreemdelingen klagen hierover
voortdurend. Als men dan daarnaast
ziet en hoort hoe partikulieren vreem-
tË>1llllllllllllllllllllllllllllllllllllll!llllllllllllli;!lllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllillllllllllUIIIIIII!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllilllll
FEUILLETON door TOM LODEWIJK
Mllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli:i!!l!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!l!llll|i|||||lllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllll!lll
„Maar goed dat wij éérst met elkaar
'raat hebben", zei Koopman,
'aja, dacht Merkman, maar het zal nu
langnjker zijn te horen, wat de direc
te vertellen heeft
Ji zó zaten ze die zaterdagmorgen in
grote huis van Reindert Stok. Nel
Braber fungeerde als gastvrouw,
sar daardoor werden ze zich goed be-
Kt, dat er nog een andere Stok was
Bas. Nel wist van wanten. Die had
lang op kantoor gezeten. Ze was
st in staat, er nu nog een woordje bij
doen
'oen de koffie was rondgediend en er
frneenheden waren uitgewisseld,
'raapte Bas zijn keel en ging voor-
leunen in zijn fauteuil.
.Om te beginnen heren", zei hij, „wil
ten persoonlijke mededeling doen. Ik
o het vrijgezellenbestaan heel lang
gehouden, maar ik ben tegen de
"P gelopen. En wel bij mijn volle be
gijn en ik beschouw het als een
"glijk feit. Het zal niet o lang meer
^en of u krijgt het bericht dat we
to trouwen. De verloving slaan we
ür over, we zijn allebei oud en wijs
aoeg om te weten wat we doen. Ik
JP binnenkort gelegenheid te hebben,
tennis te laten maken met mijn aan-
tode vrouw. Vandaag kan dat nog
tl> want ze is nog aan het werk en ze
géén vrije zaterdag en we hebben
ens voor vandaag genoeg op onze
inda".
Iedereen ging verzitten en er was een
algemeen gemompel van gefeliciteerd.
,,Nou, jij mag ook wel gaan opschie
ten, Piet", zei Van der Velden tot Jon-
geneel, de vrijgezel van het gezelschap,
maar Piet vond dat de baas zelf bewe
zen had dat je daar best een tijdje mee
kon wachten. Het ijs was gebroken en ze
konden tot zaken komen.
,,Ik heb u gevraagd om te komen", zei
Bas, en ze vonden dat hij op dit moment
toch meer op „de ouwe" leek dan ze
hadden gedacht, „om eens te praten
over het bedrijf, zoals dat er thans bij
staat. Onze positie is niet zo bar fleurig,
de laatste slechte jaren hebben daar
geen goed aan gedaan. Nu heet dit be
drijf wel R. Stok Zoonen, maar u
allemaal hebt er deel aan. U hebt mee
geholpen aan de groei, u verdient er uw
brood in. En al zijn we dan nog niet toe
aan de medezeggenschap in de bedrij
ven, dat betekent nog niet dat overleg
met de mensen op wie het aankomt in
het bedrijf, niet nuttig en nodig zou zijn
Dat is zeker op het ogenblik het geval".
Goed zo Bas, prees Piet de Braber in
stilte, dat heb je netjes gezegd, en zo
zijn de posities ook meteen bepaald.
Overleg van de baas met zijn medewer
kers. Henk Koopman fronste de wenk
brauwen. Het ging hem allemaal een
beetje te gladjes.
,,Nu weten jullie allemaal", ging Bas
een beetje gemoedelijker voort, „dat ik
geen man van de cijfers ben. Mijn zwa
ger is daar beter in thuis. Hij is wel een
delingen in schuurtjes of regelrechte
stallen onderbrengen tegen fancyprij-
zen, die zelfs boven normale hotelprij-
zen in de middenklasse liggen, begrijpt
men waarom vreemdelingen hartgron
dig uitroepen: „Dat niet meer!" Een
Engelse dame, die we in een der toeris
tische centra spraken, vatte het bondig
samen in de uitspraak van historische
datum: The trouble whit the Dutch - is
offering too little and asking too much
- (Hollandrs bieden te weinig en vragen
te hoge prijs!)
Wat heeft alle werving van vreem
delingen zin (waarop WV-deskundigen
steeds maar aandringen met een be
roep op overheid en bedrijfsleven om
meer geld voor propaganda) als men
hier te lande ernstig in gebreke blijft
deze hoogst belangrijke industrietak
van het toeristenverkeer grondig te sa
neren en te onderwerpen aan stringente
bepalingen, die misbruik beperken en
indien mogelijk buitensluiten.
Zwitserland en Oostenrijk, ervaren
toeristencentra, leveren tal van voor
beelden hoe het beslist niet moet.
Eerst een heilzame sanering daar, re
gulering van prijzen en accommodatie,
bleken in staat teruglopende opbreng
sten uit toeristenverkeer tot staan te
brengen en keer tot een opgaande lijn
te buigen.
Als het VVV-diensten werkelijk ernst
is om te pogen meer toeristen te trek
ken, in de eerste plaats Nederlanders
zelf cn daarnaast buitenlanders, zullen
zij zich in de allereerste plaats ernstig
moeten gaan beraden over wegen en
middelen om werkelijk tegen de mis
bruiken en misstanden op te treden.
Dat geldt niet alleen voor de reeds ge
noemde plaatsen maar ook voor Val
kenburg en omstreken, Veere en Dom
burg, Scheveningen cn Zandvoort, dat
geldt voor de honderden kampcerter-
Dure maaltijden
Een grote grief van toeristen, zowel
Nederlandse 'vakantiegangers als bui
tenlandse bezoekers betreft de dure
maaltijden. Motels en hotels in de mid
denklasse zijn wat overnachtingen be
treft vrijwel even duur als in het bui
tenland. Aanmerkelijk duurder echter
zijn maaltijden en dranken. Nu kan
men hier wel schelden op BTW en dure
acsijnzen, maar dit betreft slechts een
lraktie van de werkelijke bezwaren.
Rond de helft van hotel- en restau
rantbedrijven in Nederland kampt met
verliesgevende keukcnexploitatie. De
voornaamste oorzaak ligt hier in een
gebrek aan differentiatie, verscheiden
heid van prijzen, gerief en service. Er
zou hier aanmerkelijk meer gedaan
kunnen worden met self-service en een
strakker prijskaartenbeleid. De Engel
sen hebben de laatste jaren een stijgen
de cpbrengst uit toeristenbezoek voor
al dank zij deze moderne modus, die
beantwoord aan de stijgende betekenis
en omvang van sociaal toerisme.
Als een der eersten in het land heeft
de Zeeuwse VVV begrepen, dat er iets
gedaan moet worden om het land voor
tceristen (opnieuw) aantrekkelijk te
maken. Men heeft het voornemen daar
volgend jaar te gaan werken met kor
tingen van 5 tot 10 pet. Aktie daar is
hard noodzakelijk omdat de hotel- en
pensionbezetting in juni-juli van dit
jaar ondanks het uitzonderlijke goede
weer met niet minder dan 15 tot 20 pet
is eruggelopcn.
Over de gehele linie liepen daar de
horeca omzetten met 20 - 25 pet terug.
De Zeeuwen hebben ietwat laat
ontdekt dat de Duitsers liever naar het
goedkopere Spanje trekken of naar de
kleinere Belgische badplaatsen, waar
de prijzen lager liggen dan de Zeeuwse.
Als men eenmaal met de hoge prijzen
vreemdelingen afgeschrikt of verjaagd
heeft is het zeer moeilijk hen weer te
rug te halen zonder een belangrijke
veer te laten.
Exploitatietekorten
Als men hoort dat in alle grote ste
den restaurants, eens groot van faam,
moeten sluiten omdat hun exploitatie
rekening met toenemened tekorten
werkt (Ruteck Rotterdam, De la Paix
Den Haag - Scheveningen, Heineken's
Hoek Amserdam, Royal Arnhem enz.)
vraagt men zich ernstig af of niet in de
allereerste plaats eigen tekortkomingen
de oorzaak zijn, omdat men verzuimd
heeft tijdig de bakens te verzetten. In
vrijwel alle gesignaleerde gevallen is
duidelijk aanwijsbaar dat men in so
ciaal opzicht achtergebleven is. Er
wordt voortgedroomd in een traditie
van oude glorie, die door nieuwe ver
houdingen reeds lang is achterhaald.
Er moet een uitweg komen uit al de
ze klaagzangen. Staatssecretaris drs.
Van Son legde kortelings de vinger op
de voornaamste' feiten: Horeca moet
moderniseren en zich aanpassen aan
gewijzigde omstandigheden.
Vooral in Haagse-Scheveningse krin
gen, waaraan we in het verleden reeds
een uitvoerige beschouwing gewijd
hebben, blijft men hameren op de nood
zaak van casino's met speelzalen toe te
laten, alsof dit de reddende deus-ex-
machina zou zijn.
Misschien zou dit bijdragen tot meer
aantrekkelijkheid en hogere omzetten?
Als daarvoor een meerderheid te vin
den is, hetgeen voorshands beslist niet
het geval is. Bovendien zou dan een
kleine meerderheid, die een casino toe
gewezen zou krijgen, bevoordeeld wor
den boven een grote meerderheid zon
der het genot van een casino, die ech
ter evenmin een lonende exploitatie
meer heeft. In beginsel zou men hoog
stens een willekeurige deeloplossing tot
stand brengen.
Behoudzaamheid
De werkelijke feiten liggen veeleer
dieper en hangen samen met de struk-
tuur van loonpolitiek, traditie en on
vermogen tijdig nieuwe wegen ingesla
gen en bronnen aangeboord te hébben.
Een gemakzuchtige behoudzaamheid
vergt hier zijn wrange negatieve
vruchten.
Terwijl overal rondom ens de vakan
tielanden een topjaar beleven en niet
alleen de zon-landen als Spanje, Italië
en Zuid-Frankrijk, maar ook Engeland
en de Skandinavische landen (Dene
marken haalt dit jaar een inkomenstij-
ging uit toerisme van liefst 970 mil
joen!) zit hier te lande de dood in de
pot, staan exploitanten chagarijnig in
lege eetzalen tc staren en hangt elkeen
en iedereen die met Horeca te maken
heeft aan de noodklok te jengelen, zon
der dat het besef doordringt dat ze de
teruggang in hun branche in de aller
eerste plaats aan zichzelf te wijten heb
ben, zoals de laatste Horecava in
Utrecht maar al te duidelijk voorspeld
heeft onder verwijzing naar nieuwe
BURGERLIJKE STAND VAN TEXEL
Geboren. Simone, dv. Johannes N.
Spaans en Alida M. Eekel; Anja Catha-
rina Louise, dv. Jan G. Zoetelief en
Maria T. van Tongelen; Monique, dv.
Aris J. Eelman en Johanna J. Kam
minga; Monique Johanna Bertina, dv.
Willem Kalk en Johanna R. H Bake-
■laar; Manjorie Anuska Maria, dv. Rie-
rner Zijlstra en Maria S. F. Buis;
Adriaan Hendrik, zv. Aart Voorthuij-
zen en Kathaleen R. Miles.
Ondertrouwd: Popke H. Popkema en
Trijntje Brouwer; Martin Brouwer en
Ina T. Betsema.
Overleden: Julle Stiekema, oud 85
jaar, wonende te Den Burg; Leentje
Dros, wv. Mantje, oud 87 jaar, wo
nende te Den Burg.
de heer C. H. M. Mackaay,
Spoarvoorllchtlng.
Centraal Kantoor voor Amsterdam.
Dat is helemaal de NMB.
Meer rente, meer spaarvor-
men (kies uit 6 mogelijk
heden en bovendien ook
no9 spaarbrieven). En
daarbij een service waar de
NMB ook beslist niet zuinig
mee is. Daarom is voor ieder
een sparen zo aantrekkelijk
bij de NMB.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
280 vestigingen in Nederland.
modaliteiten, die uitweg uit een im
passe zouden kunnen brengen.
Als men op de staatskluis wil aan
kloppen zal men toch allereerst bin
nenkamers orde op zaken dienen te
stellen, die al te lange tijd kans gekre
gen hebben volledig uit de hand te lo
pen.
(uit „Handelsbelangen")
tijd weggeweest, maar het is zijn dage
lijks werk en hij is toch aardig op de
hoogte. Daarom zou ik zeggen Piet, als
jij nu es een samenvatting gaf van wat
jouw ervaringen zijn, nadat je een
weekje de boel hebt nagekeken".
Ze gingen allemaal recht zitten. Piet
de Braber was een vent om rekening
mee te houden. Hij was een van de
voormannen van de Commissie van
Werkmethodeverbetering, hij zat in het
bestuur van de Raiffeisenbank en had
nog zo'n paar baantjes waar je niet voor
het mooie zit. Als die ging praten was 't
best de moeite te luisteren. Alleen Henk
Koopman zat op hete kolen. Hij had zijn
speech zo grondig gerepeteerd, het ver
loop van de bijeenkomst zo netje ge
pland, en nu werd hem het heft uit han
den genomen En het tegen Bas Stok op
nemen was één ding, met Piet de Bra
ber was je zo gauw niet klaar. Die re
kende alleen met cijfers en feiten en wat
daar niet mee klopte, maakte niet de
minste indruk op hem. Als je met je
vuist op tafel sloeg, zou hij netjes het
asbakje weer recht zetten. De Braber
gaf een klaar en duidelijk overzicht van
de stand van zaken. Het bedrijf was in
de kern gezond, maar het walletje zou
bij het schuurjte gehouden moeten wor
den. Daarvoor moest men zijn kosten op
de cent weten. Dan ook alleen kon wor
den uitgerekend of er op een order
winst of verlies was, want zoals de he
ren allemaal wel wisten, het ging er niet
om hoeveel je de deur uitstuurde, maar
hoeveel je verdiende. Ze knikten ijverig,
keken schuins naar Bas, die dit vooral
in zijn zak kon steken, maar Bas zat er
merkwaardig onbekommerd bij, als was
een zware last van hem afgenomen, en
de askegel van zijn sigaar kon alle kri
tiek doorstaart.
Hoescdrank in tablet vorm. f 1.-
„Daar komt nog iets bij", zei de Bar
ber, „met meneer Stok Sr. mist het be
drijf een leider van formaat. Alles komt
nu op zijn zoon neer. Die taak is te
zwaar. Ik heb al gezegd, het administra
tieve beheer is van het grootste belang.
Vermaat is een goede kracht, een secure
en betrouwbare vent, maar met niet
veel initiatief. En daarbij lijkt ons over
leg over de leiding van het bedrijf meer
dan ooit nodig. Twee weten meer dan
één. Bas en ik, wij zijn het er over eens,
dat hij het liever niet alleen blijft doen.
Hij zal trouwens straks ook een paar
uurtjes voor zijn vrouw over moeten
houden. Dit zal inhouden, mijne heren",
vervolgde hij, de papieren op tafel leg
gend, „een interne reorganisatie, en dat
kunnen we hier niet eventjes klaarma
ken, daar hebben we allereerst de me
dewerking en toestemming van meneer
Stok Senior voor nodig, En dit zit in
Amerika.
Als dit maar geen poging was om de
zaak op de lange baan te schuiven,
dacht Koopman.
„Mijn plan is, de volgende week naar
Princeton te vliegen, en dit alles met
hem te bespreken, zo mogelijk van hem
alle volmachten te krijgen. Ik geloof dat
hij daar te gemakkelijker toe zal over
gaan, omdat we op die manier het
voortbestaan van de zaak veilig kunnen
stellen. Hij zou als president-commis
saris, ik noem maar iets, altijd de vinger
op de pols kunnen houden, en ik zal toch
wel blij zijn als hij weer terug is, want
hij is voor de zaak toch zijn gewicht in
goud waard".
„Dat zou ik wel denken", zei Merk
man bedaard.
„Dus", nam Bas het woord over, „mij
ne heren, ik zou dan over een dag of
veertien, wanneer mijn zwager terug is,
graag dit gesprek nog eens voortzetten
en dan spijkers met koppen slaan, wan
neer we er allemaal de schouders onder
zetten, dan komt het best in orde. Bent
u het daar allemaal mee eens.
Merkman voelde zich niet geroepen
iets te zeggen, het ging zo de goede kant
wel uit. Van der Velden en Jongeneel
vonden het allang goed, als alles kon
blijven zoals het was, of liever, zoals het
voorheen was. Alleen Koopman voelde
zich ongelukkig. Van zijn hele speech
was niets terecht gekomen, eisen wa
ren er niet gesteld. De schoen zat aan de
andere voet. Bas Stok en die gladde Piet
de Braber hadden het heft in handen
genomen, en in derdaad, zonder de
ouwe Rein Stok kon er niets gebeuren.
Nel zat zo' tevreden te kijken, die was
het er natuurlijk helemaal mee eens: En
Merkman, Van der Velden en Jongeneel
lieten hem helemaal in de steek, die wa
ren al helemaal ingepalmd! Enfin, eerst
maar eens kijken wat er over veertien
dagen uit de bus kwam.
Maar hij was nu eenmaal als woord
voerder gekozen en vond dat het nu zijn
taak wel was om iets te zeggen.
„Nou ik ben blij", zei hij, „dat het ini
tiatief van de directie is uitgegaan. Wij
waren het er met elkaar al over eens
dat er iets moest gebeuren". Ziezo, dat
wisten ze tenminste, dat ze aaneenge
sloten front tegenover zich hadden, al
was hij zelf daar op het ogenblik zo ze
ker niet meer van! Als ze net zo waren
als hij, als ieder zichzelf het naast was,
dan zouden ze alleen maar kijken naar
eigen voordeel. (Wordt vervolgd)