Cjrom <2wurtsjexels in het harL,
Texel-suite was hoogtepunt van
geslaagd Excelsior-concert
UDI: goed spel in
slecht gekozen stuk
ISPS
Vereniging handhaaft het bereikte peil
Drie leden werden
gehuldigd
,,'t Koetshuis"
„Niets veranderlijker dan een mens'
Blank houten
speelgoed
,,'t Koetshuis"
Nummer 100.000
in het stamboek
lïPSBfg
:wm
SBÈS96 iMrtfie
Jitgave N.V. v/h Langeveld De Roo(j
ostbus 11 - Den Burg, Texel - Tel. 2741
L: Harry de Graaf, Keesomlaan 43, Den
g, tel. (02220) 2741, 's avonds (02220) 2403
fSDAG 25 NOVEMBER 1969
83e JAARGANG No. 8422
Verschijnt dinsdags cn vrijdags
Bank: Nederl. Middenstandsbank; Coop. Rail-
feisenbank; Amro-bank. Postgiro 652. Abonn.
prijs 3,90 p. kw. -f- 40 cL incasso.
Advert. 18 ct per mm. excl. 4°/o BTW
OOSTEREND De „Texelsuite" was
zaterdagavond het hoogtepunt van de
jaarlijkse uitvoering van de christelijke
muziekvereniging „Excelsior" te Ooster
end. Dit door dirigent A. Kuik gecom
poneerde stuk maakte bij het publiek
een bijzonder goed indruk. De sugges
tieve muziek lag aangenaam in het ge
hoor en was bovendien een aardig spel
van herkenning na de toelichting, die de
dirigent-componist had gegeven. Wat in
eerste instantie mééviel bij dit tenslotte
niet door een vakman geschreven stuk,
was dat geen cliché-methoden waren
toegepast De „Texel-suite" bleek tal van
aangenaam verrassende wendingen te
bevatten, hoewel deze in het eerste deel
wat wreed aankwamen. Stellig het
meest geslaagd is het laatste deel,
Folklore/Ouwe Sunderklaas, dat in en
kele passages op Gershwin leek te zijn
geïnspireerd. De sfeer was hierin op
vallend goed getroffen, beter nog dan
het ook door het publiek zeer gewaar
deerde tweede gedeelte, de Slufterwals.
De Texel-suite is een moeilijk te spelen
stuk. De muzikanten hadden er een
flinke kluif aan gehad. Ook de Hugeno
ten-suite en de suite Pro Juvenis, die in
het programma voor de pauze ten ge
hore werden gebracht, kunnen moeilijk
als routinestukjes worden beschouwd.
Excelsior had het zich dus niet makke
lijk gemaakt. De tijd van repetitie was
beperkt geweest, aangezien de uitvoe
ring veel vroeger dan gewoonlijk werd
gegeven. Maar ook zonder een en ander
in aanmerking te nemen, kan zonder
voorbehoud worden gezegd dat de mu
ziekvereniging een uitstekende uitvoe
ring heeft gegeven.
Voorzitter Th. Medema begroette een
grote schare publiek. Vrijwel alle plaat
sen in De Bijenkorf waren bezet. Een
speciaal woord van welkom werd o.a.
gericht tot burgemeester en mevrouw
Sprenger, die zelf de muziek als hobby
beoefenen en daarom meer dan anderen
tot oordelen in staat zijn Zoals gewoon
lijk waren afgevaardigden present van
het Kon. Texels Fanfarekorps en DEK,
evenals van de stichting Cultureel Werk
en de muziekschool Texel. Ere-voorzit-
ter J. Daalder kreeg te horen, dat hij
welkom was, maar dat hij best wat
meer belangstelling zou kunnen tonen
bij de repetities. Directeur Heertjes van
de muziekschool kreeg lof toegezwaaid,
omdat hij veel goed werk doet voor
Excelsior door de jonge muzikanten on
der zijn hoede te nemen. Ook de pers
was welkom. („We rekenen op een zéér
kritisch verslag!") Een zeer speciaal
woord van welkom was er voor een der
muzikanten van „Excelsior", mevrouw
T Jongej an-Vlaming, just married,
maar niettemin aktief op het podium.
Goede start
Een goede start van de uitvoering
was de mars „Eer aan de dapperen" van
Kappert. Vlot en geroutineerd gespeeld
Advertentie I.M.
naast Bakker's Ijzerhandel
is t/m 5 december
alle dagen geopend
showtje van de majorettes was de ruim
te bovendien ontoereikend. Niettemin
deed het groepje het bijzonder aardig,
ondanks het tekort aan oefening in ver
band waarmee clementie werd ge
vraagd.
Daarom kwam de muziekvereniging
weer aan bod, nu met de moeilijke
Pro Juvenis-suite. Het stuk werd goed
uitgevoerd mte een vooral goede klank
en stemming. Bijzonder jammer was het
dat de piston een ernstige blunder be
ging. De ouverture „De Zwarte Tulp"
kwam er vrijwel vlekkeloos uit. Dat was
helaas niet het geval bij „Imperial
Echoes" van Safroni. De sopraan-saxo
fonist liet het hier opvallend duidelijk
zitten. Jammer, want overigens was hij
in vergelijking met de vorige uitvoering
aanzienlijk vooruit gegaan
Huldiging
Een onderdeel van de avond, dat niet
tevoren was aangekondigd, was de hul
diging van een drietal Excelsior-leden.
Het waren de heren Kooi, Eelman en
Kuik, die allen het zilveren bondsspeld-
je voor het 25-jarige lidmaatschap uit
gereikt kregen van voorzitter Medema.
En dat terwijl ze geen van allen op een
ononderbroken staat van dienst van die
lengte kunnen terugzien. Het maken
van uitzonderingen op de regel was
echter terecht, zo bleek uit de uitleg
van de heer Medema. De heer Kuik is
weliswaar slechts 12 jaar op Texel
woonachtig, maar musiceert al sinds
zijn kinderjaren. Het zilveren speldje
moest hij vooral beschouwen als waar
dering voor de enorme inspanningen
die hij zich t.a.v. Excelsior getroost, zo
als het componeren van de Texel-suite.
Waarbij komt dat de heer Kuik, gezien
zijn leeftijd, het 25-jarig jubileum als
Excelsior-lid wellicht niet meemaakt.
Dat laatste gold in nog sterkere mate
voor de heer Kooi („de nozem van Ex
celsior") en de heer J. Eelman, die al
jong lid was van Excelsior, maar later
ging blazen bij Vios. Toen dit korps
werd opgeheven keerde hij in de gele
deren van Excelsior terug, waar hij zich
een stille maar harde werker toonde.
Ook de echtgenotes van de heren Kuik
en Kooi en de zuster van de heer Eel
man werden naar voren gehaald en let
terlijk in de bloemetjes gezet.
Een slotwoord werd gesproken door
ere-voorzitter J. Daalder. Hij smeedde
het ijzer toen het heet was door de
vele aanwezige donateurs in overwe
ging te geven hun bijdragen wat te ver
hogen. Dat is dringen^ nodig, want Ex
celsior zit met financiële zorgen.
Het zilveren bondsspeldje werd uitgereikt aan
drie Excelsior-leden, die er, naar de letter van
de bepalingen, eigentyk nog geen recht op
hadden. Van rechts naar links de heren Me
dema, Kuik, Kooi en Eelman.
met „klokgave" accenten van de pistons.
Volgden drie geestelijke nummers, die
traditiegetrouw deel uitmaken van het
repertoir van Excelsior. „Holy Faith"
kwam er uitstekend uit. Dit meeslepen
de en gedragen nummer deed het vooral
goed bij de oudere luisteraars. Hetzelfde
geldt voor „De Heem'len roemen", dat
iets melodieuzer is opgezet. Het lastige
„Andante in G" van Batiste werd, afge
zien van een enkele aarzeling, vlekke
loos gespeeld. Deze muziek vraagt veel
van de toonvorming. Daaraan wordt bij
„Excelsior" aandacht besteed met als
resultaat een uitstekende vertolking
van deze muziek en op het concours
hoge cijfers voor „stemming en klank".
Een pittig contrast met het voorgaan
de vormde de Determinato-mars van
Cori. Hier hing het succes voor een
goed deel af van de pistons en deze
lieten zich op de juiste wijze gelden.
Ook de Hugenoten-suite stelde niet
teleur. Excelsior speelde dit stuk eerder
op het concours te Leeuwarden en
sleepte er in de afdeling uitmuntend
heid een eerste prijs mee in de wacht.
De muzikanten bleken de uiteenlopende
stemmingen die in het werk zijn vast
gelegd goed aan te voelen en over te
dragen. Nuttig was de toelichting die de
dirigent erbij gaf.
Misgreep
Blijkbaar op het laatste moment
(want het programma vermeldde er
niets over) was men op het idee geko
men om mej. Tineke Vlaming (zang met
gitaar) te laten optreden. Dit optreden
was op zichzelf zeer geslaagd, maar pas
te beslist niet in het programma van de
avond. Hetzelfde geldt voor het (goede!)
gitaarspel van Jan Beijert, die ook een
dergelijk intermezzo verzorgde. Excel
sior is zeer wel in staat een geslaagde
avond te geven. Door er totaal andere
vormen van muziek bij te betrekken,
wordt het een allegaartje. Excelsior
moet kiezen: óf een hoogstaande avond
met eigen krachten óf een amateur
avond met allerlei Oosterender talent.
Bij informatie bleek dat de intermezzo's
waren ingevoegd, omdat men bang was
dat het Excelsior-programma niet
avondvullend was. Bovendien moesten
de muzikanten enkele keren gelegen
heid hebben om uit te blazen. Het pro
gramma was echter wél avondvullend,
zodat het door de extra bijdragen zeer
laat werd: het was over half twaalf toen
de bezoekers huiswaarts keerden.
Hummeltjes
Wél een goede afwisseling was het
optreden van een elftal zeer jeugdige
muzikanten. Het optreden van dit
groepje (dirigent Kuik sprak van „hum
meltjes") leerde dat Excelsior geen
angst voor de toekomst hoeft te hebben.
Op uitstekende wijze werd een kleine
suite over volksliederen (van H. van
Lijnschoten) ten gehore gebracht, zon
der steun van ervaren krachten.
Een ander geslaagd intermezzo was het
optreden van de drumband van „Excel
sior". De tamboers brachten onder be
zielende leiding van instructeur Jan
Beijert „Upper ten" (moeilijk i.v.m. de
roffelende accenten, zoals werd uitge
legd), „Saffier" en „In Hollandse ge
westen". Alle lof, maar het blijft een
feit dat een drumbandoptreden is be-
«stemd voor de open lucht en niet voor
de beslotenheid van een zaal waarin het
allemaal veel te hard klinkt. Voor het
Texels oudste toneelvereniging, de
Rederijkerskamer UDI, voerde vrijdag
en zaterdagavond in „De Oranjeboom"
de eerste uitvoeringen op van het win
terseizoen. Het was niet zo'n gelukkige
start, want de keus was gevallen op een
blijspel van zeer matig gehalte: „Niets
veranderlijker dan een mens" van Joh.
P. Zonruiter. De geroutineerde krachten
die de hoofdrollen speelden, hadden te
weinig gelegenheid om hun talent te to
nen. Het verhaal bevatte aardige mo
menten ,maar deze waren toch niet tal
rijk genoeg. Het tweede en derde be
drijf waren zelfs enigszins vervelend.
Gelukkig maakte het vierde bedrijf veel
goed. We hebben het in UDI altijd bij
zonder gewaardeerd als men bij het kie
zen van een stuk naar het betere genre
greep. Vooral in dat opzicht staken de
Rederijkers gunstig af tegen de meeste
andere plaatselijke verenigingen. Het
gevolg daarvan is wel dat men met
hooggespannen verwachtingen naar een
UDI-uitvoering gaat .Het is dan een te
leurstelling als blijkt dat men een nie
mendalletje krijgt voortgezet. Waarmee
niet is gezegde, dat het publiek zich vrij
dag en zaterdag niet heeft geamuseerd.
Herman Wiggelaar (W. Tinholt) zit
onder de plak van zijn vrouw Olga
(mevr. A. Bonne), voor wie dit haar
tweede huwelijk is. Zij leeft nog steeds
met dierbare herinneringen aan haar
eerste echtgenoot, die achteraf een op
lichter blijkt te zijn. In de familiekring
is verder aanwezig Opa den Hollander
(G. Pansier), liefhebber van aquaria en
enthousiast doe-het-zelver in zijn „kel
derlaboratorium". Dan is er nog Sofie
(mevrouw A. Dros) de schoonzuster van
Herman, die aanvankelijk een doorge
winterde mannenhaatster lijkt te zijn.
Zij wordt al jarenlang ten huwelijk ge
vraagd door buurman Bram Schokker
(B. Heerschap). Tanja (mevr. I. Reitsma)
is de stiefdochter van Herman en ver
loofd met Gerard (A. van Zeijlen). En
tenslotte is er nog het dienstmeisje
Truus (mevr. C. Brücher), de steun en
toeverlaat voor de hele familie.
De verwikkelingen komen op gang
wanneer Herman zogenaamd voor za
ken naar Parijs moet, maar terugkeert
als zijn „broer" Henk oftewel Bill uit
Australië. Deze broer blijkt precies te
gengesteld te zijn aan Herman, want hij
laat zich niets aan Olga en Sofie gelegen
liggen en windt hen om zijn vinger. De
beide vrouwen ondergaan tijdens zijn
bezoek een metamorfose. Tanja, die ru
zie had met haar verloofde omdat zij
fotomodel wilde worden en omdat Ge
rard zich enorm uitsloofde voor zijn
sportprestaties, ziet door toedoen van
oom Bill in, dat Gerard toch de ware
voor haar is. Sofie zegt na voor de zes
tiende keer ten huwelijk gevraagd te
zijn door buurman Bram eindelijk „ja".
Wanneer Herman tenslotte van zijn za-
kenries „terugkeert" is Olga eindelijk de
ideale echtgenote voor hem geworden
en is de eerste man voorgoed uit haar
gedachte verdwenen. Truus het dienst
meisje, de enige die op de hoogte was
van het dubbele spel van haar werkge
ver, is blij dat hij zich niet meer door
zijn vrouw en zijn schoonzuster laat
kleineren.
Degenen die het stuk „maakten" wa
ren de heer G. Pansier als Opa en
mevrouw Dros als Sofie. De heer Pan
sier speelde op overtuigende wijze de
grootvader, die in zijn eigen wereldje
leeft van vissen cn „ontploffingen" en
zorgde voor de weinig echt leuke mo
menten die het verhaal bevatte. Zijn
voorkomen en houding waren uitste
kend; zijn duidelijke persoonlijke stem
echter iets te jeugdig. Zoals altijd had
hij weer goede rolkennis.
Mevr. Dros, als Sofie, was vooral erg
goed in haar mimiek en tegenspel en
had natuurlijke manier van acteren.
De heer Tinholt, die de dubbelrol van
Herman Weggelaar en zijn broer Bill
speelde, was niet altijd even overtui
gend. Het aangemeten accent „met de
hete aardappel op de tong" ging hem
echter goed af. Mevrouw A. Bonne deed
het goed als de bazige echtgenote Olga,
maar haar rolkennis liet wat te wensen
over. De heer A. van Zeijlen deed het
redelijk als de verloofde van Tanja, die
gestalte kreeg in de persoon van mevr.
I. Reitsma-Bakker. Beiden speelden be
hoorlijk, maar moeten zich hoeden voor
overdrijving. Een dankbare rol had de
heer B. Heerschap als de „eeuwige"
vrijgezel. Hij bewoog zich vrij en na
tuurlijk. Mevrouw C. Brucher als het
dienstmeisje Truus deed het leuk, maar
zij sprak te veel op een leestoon.
De regie was in handen van de heer
A. Poel. De grime was uitstekend ver
zorgd door de heer Ad Groothuizen.
Souffleur was de heer D v. Egmond.
REVUEGROEP TREEDT OP VOOR
BEJAARDEN
Op dinsdagavond 2 december zal de
revuegroep van de buurtvereniging
Schoonoordsingel, Witte Kruislaan, Ko-
gerstraat voor de leden van de bejaar-
densoos van Den Burg een voorstelling
verzorgen. De leiding berust bij mevr.
J. Craanen-Hemelnjk. Plaats van han
deling is De Witte Burcht in de Molen
straat, aanvang 20.00 uur. Soos-leden
hebben gratis toegang. De avond komt
in de plaats van de kienmiddag, die al
tijd ter gelegenheid van het Sint Nico-
laasfeest werd gehouden. In verband
met de grote drukte zullen de helpsters
op deze avond extra nodig zijn.
NIEUWE WINNAARS
VAKANTIEREIZEN
De tweede etappe van de Sint Nico-
laasaktie van de Winkeliersvereniging
Den Burg is vorige week afgesloten.
Maandagochtend werden onder toezicht
van notaris J. R. van Wijland in hotel
De Graaf weer drie winnaars van va
kantiereizen getrokken. De eerste prijs,
een 15-daagse vliegreis voor twee per
sonen naar de Costa del Sol of een
gelijkwaardige reis naar Spanje, Joego
slavië of Italië, werd gewonnen door de
heer Paul Witte, Schoonoordsingel 23 te
Den Burg. De tweede prijs ,een mini
cruise naar Gotenburg voor twee perso
nen per Tor-Line (of andere reis naar
keuze) ging naar mevr G. E. Stam-
Keijser, Middellandsewge S 30 te Oüde-
schild. De derde prijs, een 4-daagse reis
naar Londen voor twee personen werd
gewonnen door de heer B. Roest, Post
weg E 68. De derde en laatste week van
de aktie is inmiddels begonnen.
(advertentie I.M.)
^Illllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|lll
o.a. uit „het dorp".
naast Bakker's Ijzerhandel
luimin
OOSTEREND Een mijlpaal in de
geschiedenis van het Texels Schapen
stamboek in Noordholland: vrijdag
werd op het bedrijf van de heer G.
Eelman Jaczn. nabij Oosterend het
100.000e Texelse schaap ingeschreven.
Dat de 100.000e op Texel viel, was toe
vallig en toeval was het ook dat dit
juist gebeurde op een der meest ver
maarde schapenfokbedrijven van het
eiland. Het betrokken schaap was een
lVs jaar oude ooi, die sinds acht weken
na de geboorte voorlopig was inge
schreven. Nu echter werd het nummer
definitief in het oor getatoueerd. Het
Texels schapenstamboek bestaat sinds
1903. Jaarlijks worden over de hele
provincie 3500 tot 4000 schapen in het
stamboek gezet, waarvan 1500 op Texel.
Het bedrijf Eelman laat zijn dieren
sinds 1918 inschrijven. De hele schapen
stapel van de heer Eelman (167 fok
schapen, één ram en 70 lammeren) is
stamboekvee.
Op de foto ziet men hoe de plaatsvervangend
inspecteur van het schapenstambock, de heer
1'. Bakker het nummer in de oren van het
schaap tatoueert. Links de heer G. Eelman.