Cjrom <2wurtsjexels in het harL, Texel-suite was hoogtepunt van geslaagd Excelsior-concert UDI: goed spel in slecht gekozen stuk ISPS Vereniging handhaaft het bereikte peil Drie leden werden gehuldigd ,,'t Koetshuis" „Niets veranderlijker dan een mens' Blank houten speelgoed ,,'t Koetshuis" Nummer 100.000 in het stamboek lïPSBfg :wm SBÈS96 iMrtfie Jitgave N.V. v/h Langeveld De Roo(j ostbus 11 - Den Burg, Texel - Tel. 2741 L: Harry de Graaf, Keesomlaan 43, Den g, tel. (02220) 2741, 's avonds (02220) 2403 fSDAG 25 NOVEMBER 1969 83e JAARGANG No. 8422 Verschijnt dinsdags cn vrijdags Bank: Nederl. Middenstandsbank; Coop. Rail- feisenbank; Amro-bank. Postgiro 652. Abonn. prijs 3,90 p. kw. -f- 40 cL incasso. Advert. 18 ct per mm. excl. 4°/o BTW OOSTEREND De „Texelsuite" was zaterdagavond het hoogtepunt van de jaarlijkse uitvoering van de christelijke muziekvereniging „Excelsior" te Ooster end. Dit door dirigent A. Kuik gecom poneerde stuk maakte bij het publiek een bijzonder goed indruk. De sugges tieve muziek lag aangenaam in het ge hoor en was bovendien een aardig spel van herkenning na de toelichting, die de dirigent-componist had gegeven. Wat in eerste instantie mééviel bij dit tenslotte niet door een vakman geschreven stuk, was dat geen cliché-methoden waren toegepast De „Texel-suite" bleek tal van aangenaam verrassende wendingen te bevatten, hoewel deze in het eerste deel wat wreed aankwamen. Stellig het meest geslaagd is het laatste deel, Folklore/Ouwe Sunderklaas, dat in en kele passages op Gershwin leek te zijn geïnspireerd. De sfeer was hierin op vallend goed getroffen, beter nog dan het ook door het publiek zeer gewaar deerde tweede gedeelte, de Slufterwals. De Texel-suite is een moeilijk te spelen stuk. De muzikanten hadden er een flinke kluif aan gehad. Ook de Hugeno ten-suite en de suite Pro Juvenis, die in het programma voor de pauze ten ge hore werden gebracht, kunnen moeilijk als routinestukjes worden beschouwd. Excelsior had het zich dus niet makke lijk gemaakt. De tijd van repetitie was beperkt geweest, aangezien de uitvoe ring veel vroeger dan gewoonlijk werd gegeven. Maar ook zonder een en ander in aanmerking te nemen, kan zonder voorbehoud worden gezegd dat de mu ziekvereniging een uitstekende uitvoe ring heeft gegeven. Voorzitter Th. Medema begroette een grote schare publiek. Vrijwel alle plaat sen in De Bijenkorf waren bezet. Een speciaal woord van welkom werd o.a. gericht tot burgemeester en mevrouw Sprenger, die zelf de muziek als hobby beoefenen en daarom meer dan anderen tot oordelen in staat zijn Zoals gewoon lijk waren afgevaardigden present van het Kon. Texels Fanfarekorps en DEK, evenals van de stichting Cultureel Werk en de muziekschool Texel. Ere-voorzit- ter J. Daalder kreeg te horen, dat hij welkom was, maar dat hij best wat meer belangstelling zou kunnen tonen bij de repetities. Directeur Heertjes van de muziekschool kreeg lof toegezwaaid, omdat hij veel goed werk doet voor Excelsior door de jonge muzikanten on der zijn hoede te nemen. Ook de pers was welkom. („We rekenen op een zéér kritisch verslag!") Een zeer speciaal woord van welkom was er voor een der muzikanten van „Excelsior", mevrouw T Jongej an-Vlaming, just married, maar niettemin aktief op het podium. Goede start Een goede start van de uitvoering was de mars „Eer aan de dapperen" van Kappert. Vlot en geroutineerd gespeeld Advertentie I.M. naast Bakker's Ijzerhandel is t/m 5 december alle dagen geopend showtje van de majorettes was de ruim te bovendien ontoereikend. Niettemin deed het groepje het bijzonder aardig, ondanks het tekort aan oefening in ver band waarmee clementie werd ge vraagd. Daarom kwam de muziekvereniging weer aan bod, nu met de moeilijke Pro Juvenis-suite. Het stuk werd goed uitgevoerd mte een vooral goede klank en stemming. Bijzonder jammer was het dat de piston een ernstige blunder be ging. De ouverture „De Zwarte Tulp" kwam er vrijwel vlekkeloos uit. Dat was helaas niet het geval bij „Imperial Echoes" van Safroni. De sopraan-saxo fonist liet het hier opvallend duidelijk zitten. Jammer, want overigens was hij in vergelijking met de vorige uitvoering aanzienlijk vooruit gegaan Huldiging Een onderdeel van de avond, dat niet tevoren was aangekondigd, was de hul diging van een drietal Excelsior-leden. Het waren de heren Kooi, Eelman en Kuik, die allen het zilveren bondsspeld- je voor het 25-jarige lidmaatschap uit gereikt kregen van voorzitter Medema. En dat terwijl ze geen van allen op een ononderbroken staat van dienst van die lengte kunnen terugzien. Het maken van uitzonderingen op de regel was echter terecht, zo bleek uit de uitleg van de heer Medema. De heer Kuik is weliswaar slechts 12 jaar op Texel woonachtig, maar musiceert al sinds zijn kinderjaren. Het zilveren speldje moest hij vooral beschouwen als waar dering voor de enorme inspanningen die hij zich t.a.v. Excelsior getroost, zo als het componeren van de Texel-suite. Waarbij komt dat de heer Kuik, gezien zijn leeftijd, het 25-jarig jubileum als Excelsior-lid wellicht niet meemaakt. Dat laatste gold in nog sterkere mate voor de heer Kooi („de nozem van Ex celsior") en de heer J. Eelman, die al jong lid was van Excelsior, maar later ging blazen bij Vios. Toen dit korps werd opgeheven keerde hij in de gele deren van Excelsior terug, waar hij zich een stille maar harde werker toonde. Ook de echtgenotes van de heren Kuik en Kooi en de zuster van de heer Eel man werden naar voren gehaald en let terlijk in de bloemetjes gezet. Een slotwoord werd gesproken door ere-voorzitter J. Daalder. Hij smeedde het ijzer toen het heet was door de vele aanwezige donateurs in overwe ging te geven hun bijdragen wat te ver hogen. Dat is dringen^ nodig, want Ex celsior zit met financiële zorgen. Het zilveren bondsspeldje werd uitgereikt aan drie Excelsior-leden, die er, naar de letter van de bepalingen, eigentyk nog geen recht op hadden. Van rechts naar links de heren Me dema, Kuik, Kooi en Eelman. met „klokgave" accenten van de pistons. Volgden drie geestelijke nummers, die traditiegetrouw deel uitmaken van het repertoir van Excelsior. „Holy Faith" kwam er uitstekend uit. Dit meeslepen de en gedragen nummer deed het vooral goed bij de oudere luisteraars. Hetzelfde geldt voor „De Heem'len roemen", dat iets melodieuzer is opgezet. Het lastige „Andante in G" van Batiste werd, afge zien van een enkele aarzeling, vlekke loos gespeeld. Deze muziek vraagt veel van de toonvorming. Daaraan wordt bij „Excelsior" aandacht besteed met als resultaat een uitstekende vertolking van deze muziek en op het concours hoge cijfers voor „stemming en klank". Een pittig contrast met het voorgaan de vormde de Determinato-mars van Cori. Hier hing het succes voor een goed deel af van de pistons en deze lieten zich op de juiste wijze gelden. Ook de Hugenoten-suite stelde niet teleur. Excelsior speelde dit stuk eerder op het concours te Leeuwarden en sleepte er in de afdeling uitmuntend heid een eerste prijs mee in de wacht. De muzikanten bleken de uiteenlopende stemmingen die in het werk zijn vast gelegd goed aan te voelen en over te dragen. Nuttig was de toelichting die de dirigent erbij gaf. Misgreep Blijkbaar op het laatste moment (want het programma vermeldde er niets over) was men op het idee geko men om mej. Tineke Vlaming (zang met gitaar) te laten optreden. Dit optreden was op zichzelf zeer geslaagd, maar pas te beslist niet in het programma van de avond. Hetzelfde geldt voor het (goede!) gitaarspel van Jan Beijert, die ook een dergelijk intermezzo verzorgde. Excel sior is zeer wel in staat een geslaagde avond te geven. Door er totaal andere vormen van muziek bij te betrekken, wordt het een allegaartje. Excelsior moet kiezen: óf een hoogstaande avond met eigen krachten óf een amateur avond met allerlei Oosterender talent. Bij informatie bleek dat de intermezzo's waren ingevoegd, omdat men bang was dat het Excelsior-programma niet avondvullend was. Bovendien moesten de muzikanten enkele keren gelegen heid hebben om uit te blazen. Het pro gramma was echter wél avondvullend, zodat het door de extra bijdragen zeer laat werd: het was over half twaalf toen de bezoekers huiswaarts keerden. Hummeltjes Wél een goede afwisseling was het optreden van een elftal zeer jeugdige muzikanten. Het optreden van dit groepje (dirigent Kuik sprak van „hum meltjes") leerde dat Excelsior geen angst voor de toekomst hoeft te hebben. Op uitstekende wijze werd een kleine suite over volksliederen (van H. van Lijnschoten) ten gehore gebracht, zon der steun van ervaren krachten. Een ander geslaagd intermezzo was het optreden van de drumband van „Excel sior". De tamboers brachten onder be zielende leiding van instructeur Jan Beijert „Upper ten" (moeilijk i.v.m. de roffelende accenten, zoals werd uitge legd), „Saffier" en „In Hollandse ge westen". Alle lof, maar het blijft een feit dat een drumbandoptreden is be- «stemd voor de open lucht en niet voor de beslotenheid van een zaal waarin het allemaal veel te hard klinkt. Voor het Texels oudste toneelvereniging, de Rederijkerskamer UDI, voerde vrijdag en zaterdagavond in „De Oranjeboom" de eerste uitvoeringen op van het win terseizoen. Het was niet zo'n gelukkige start, want de keus was gevallen op een blijspel van zeer matig gehalte: „Niets veranderlijker dan een mens" van Joh. P. Zonruiter. De geroutineerde krachten die de hoofdrollen speelden, hadden te weinig gelegenheid om hun talent te to nen. Het verhaal bevatte aardige mo menten ,maar deze waren toch niet tal rijk genoeg. Het tweede en derde be drijf waren zelfs enigszins vervelend. Gelukkig maakte het vierde bedrijf veel goed. We hebben het in UDI altijd bij zonder gewaardeerd als men bij het kie zen van een stuk naar het betere genre greep. Vooral in dat opzicht staken de Rederijkers gunstig af tegen de meeste andere plaatselijke verenigingen. Het gevolg daarvan is wel dat men met hooggespannen verwachtingen naar een UDI-uitvoering gaat .Het is dan een te leurstelling als blijkt dat men een nie mendalletje krijgt voortgezet. Waarmee niet is gezegde, dat het publiek zich vrij dag en zaterdag niet heeft geamuseerd. Herman Wiggelaar (W. Tinholt) zit onder de plak van zijn vrouw Olga (mevr. A. Bonne), voor wie dit haar tweede huwelijk is. Zij leeft nog steeds met dierbare herinneringen aan haar eerste echtgenoot, die achteraf een op lichter blijkt te zijn. In de familiekring is verder aanwezig Opa den Hollander (G. Pansier), liefhebber van aquaria en enthousiast doe-het-zelver in zijn „kel derlaboratorium". Dan is er nog Sofie (mevrouw A. Dros) de schoonzuster van Herman, die aanvankelijk een doorge winterde mannenhaatster lijkt te zijn. Zij wordt al jarenlang ten huwelijk ge vraagd door buurman Bram Schokker (B. Heerschap). Tanja (mevr. I. Reitsma) is de stiefdochter van Herman en ver loofd met Gerard (A. van Zeijlen). En tenslotte is er nog het dienstmeisje Truus (mevr. C. Brücher), de steun en toeverlaat voor de hele familie. De verwikkelingen komen op gang wanneer Herman zogenaamd voor za ken naar Parijs moet, maar terugkeert als zijn „broer" Henk oftewel Bill uit Australië. Deze broer blijkt precies te gengesteld te zijn aan Herman, want hij laat zich niets aan Olga en Sofie gelegen liggen en windt hen om zijn vinger. De beide vrouwen ondergaan tijdens zijn bezoek een metamorfose. Tanja, die ru zie had met haar verloofde omdat zij fotomodel wilde worden en omdat Ge rard zich enorm uitsloofde voor zijn sportprestaties, ziet door toedoen van oom Bill in, dat Gerard toch de ware voor haar is. Sofie zegt na voor de zes tiende keer ten huwelijk gevraagd te zijn door buurman Bram eindelijk „ja". Wanneer Herman tenslotte van zijn za- kenries „terugkeert" is Olga eindelijk de ideale echtgenote voor hem geworden en is de eerste man voorgoed uit haar gedachte verdwenen. Truus het dienst meisje, de enige die op de hoogte was van het dubbele spel van haar werkge ver, is blij dat hij zich niet meer door zijn vrouw en zijn schoonzuster laat kleineren. Degenen die het stuk „maakten" wa ren de heer G. Pansier als Opa en mevrouw Dros als Sofie. De heer Pan sier speelde op overtuigende wijze de grootvader, die in zijn eigen wereldje leeft van vissen cn „ontploffingen" en zorgde voor de weinig echt leuke mo menten die het verhaal bevatte. Zijn voorkomen en houding waren uitste kend; zijn duidelijke persoonlijke stem echter iets te jeugdig. Zoals altijd had hij weer goede rolkennis. Mevr. Dros, als Sofie, was vooral erg goed in haar mimiek en tegenspel en had natuurlijke manier van acteren. De heer Tinholt, die de dubbelrol van Herman Weggelaar en zijn broer Bill speelde, was niet altijd even overtui gend. Het aangemeten accent „met de hete aardappel op de tong" ging hem echter goed af. Mevrouw A. Bonne deed het goed als de bazige echtgenote Olga, maar haar rolkennis liet wat te wensen over. De heer A. van Zeijlen deed het redelijk als de verloofde van Tanja, die gestalte kreeg in de persoon van mevr. I. Reitsma-Bakker. Beiden speelden be hoorlijk, maar moeten zich hoeden voor overdrijving. Een dankbare rol had de heer B. Heerschap als de „eeuwige" vrijgezel. Hij bewoog zich vrij en na tuurlijk. Mevrouw C. Brucher als het dienstmeisje Truus deed het leuk, maar zij sprak te veel op een leestoon. De regie was in handen van de heer A. Poel. De grime was uitstekend ver zorgd door de heer Ad Groothuizen. Souffleur was de heer D v. Egmond. REVUEGROEP TREEDT OP VOOR BEJAARDEN Op dinsdagavond 2 december zal de revuegroep van de buurtvereniging Schoonoordsingel, Witte Kruislaan, Ko- gerstraat voor de leden van de bejaar- densoos van Den Burg een voorstelling verzorgen. De leiding berust bij mevr. J. Craanen-Hemelnjk. Plaats van han deling is De Witte Burcht in de Molen straat, aanvang 20.00 uur. Soos-leden hebben gratis toegang. De avond komt in de plaats van de kienmiddag, die al tijd ter gelegenheid van het Sint Nico- laasfeest werd gehouden. In verband met de grote drukte zullen de helpsters op deze avond extra nodig zijn. NIEUWE WINNAARS VAKANTIEREIZEN De tweede etappe van de Sint Nico- laasaktie van de Winkeliersvereniging Den Burg is vorige week afgesloten. Maandagochtend werden onder toezicht van notaris J. R. van Wijland in hotel De Graaf weer drie winnaars van va kantiereizen getrokken. De eerste prijs, een 15-daagse vliegreis voor twee per sonen naar de Costa del Sol of een gelijkwaardige reis naar Spanje, Joego slavië of Italië, werd gewonnen door de heer Paul Witte, Schoonoordsingel 23 te Den Burg. De tweede prijs ,een mini cruise naar Gotenburg voor twee perso nen per Tor-Line (of andere reis naar keuze) ging naar mevr G. E. Stam- Keijser, Middellandsewge S 30 te Oüde- schild. De derde prijs, een 4-daagse reis naar Londen voor twee personen werd gewonnen door de heer B. Roest, Post weg E 68. De derde en laatste week van de aktie is inmiddels begonnen. (advertentie I.M.) ^Illllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|lll o.a. uit „het dorp". naast Bakker's Ijzerhandel luimin OOSTEREND Een mijlpaal in de geschiedenis van het Texels Schapen stamboek in Noordholland: vrijdag werd op het bedrijf van de heer G. Eelman Jaczn. nabij Oosterend het 100.000e Texelse schaap ingeschreven. Dat de 100.000e op Texel viel, was toe vallig en toeval was het ook dat dit juist gebeurde op een der meest ver maarde schapenfokbedrijven van het eiland. Het betrokken schaap was een lVs jaar oude ooi, die sinds acht weken na de geboorte voorlopig was inge schreven. Nu echter werd het nummer definitief in het oor getatoueerd. Het Texels schapenstamboek bestaat sinds 1903. Jaarlijks worden over de hele provincie 3500 tot 4000 schapen in het stamboek gezet, waarvan 1500 op Texel. Het bedrijf Eelman laat zijn dieren sinds 1918 inschrijven. De hele schapen stapel van de heer Eelman (167 fok schapen, één ram en 70 lammeren) is stamboekvee. Op de foto ziet men hoe de plaatsvervangend inspecteur van het schapenstambock, de heer 1'. Bakker het nummer in de oren van het schaap tatoueert. Links de heer G. Eelman.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1969 | | pagina 1