AGENDA I- waarom? LIES DRAAIT OM MOEDER' VRIJE" VOGELRESERVATEN GROOT SUCCES gels, wel en wee sta je daar zo van te kijken dat ik klant bij de nmb ben... gametuwtijdmee- ganaardenmb! sede blad TEXELSE COURANT DINSDAG 3 MAART 1970 door A. J. Binsbergen UK hebben in ons land vele duizen- lektaies natuurgebied die als re- at worden beheerd. Zij zijn het ft'van de staatvan de Vereniging ehoud van Natuurmonumenten le provinciale Landschappenot ?en van de andere organisaties ituurbeschermingsgebied. Ook de rlandse Vereniging tot Bescher- van Vogels heeft enkele terrei- n beheero.a. op Texel ('t Stoar e PettenDe aankoop van na- iseivaten is echter, ondanks de subsidie die het Ministerie van meestentijds bereid is te geven, een kleine vereniging als Vogel- erminq een kostbare zaak. die reden heeft Vogelbescher- o gezocht naar een manier om, zon- ►44 loge kosten, het voor de vogels broedgebied uit te breiden. Zij die gevonden te hebben in de ng van de z.g. „vrije vogelreser- stukken voor de vogels belang- o's, weide of andere grond, welke de eigenaars zelf als reservaat in beheerd. 3ur- lun Geen kosten principe kan op verzoek van de tar of gebruiker ieder terrein dat de vogels van enig belang is tot vogelreservaat" worden verklaard, genaar van een dergelijk gebied idt zich enige verplichtingen met [king tot de bescherming van de na te komen, er worden borden BKtst en een nieuw vogelreservaat Opstand gekomen. Voor de eigenaar ~~Kr in principe geen kosten; hij van Vogelbescherming een bord, |ls hij dat wil zelf enkele borden 10,—) bijkopen, maar is daartoe he il niet verplicht. [het 30 x 40 cm grote, fraai uitge- je bord (met de afbeelding van een lar!) staat de volgende tekst: „Vo- lervaat tot stand gekomen in vrij- |e samenwerking tussen de grond- liker en de Nederlandse Vereni- fot Bescherming van Vogels". in Limburg, waar hij nu voor school kinderen excursies organiseert. In de Eempolder is een reservaat van enke le honderden hektares gecreëerd, bezit van een vijftigtal boeren. Ook op Texel Ook op Texel zijn al enkele vrije vo gelreservaten, nl. van de heer W. J. Kikkert, „De Mient", de heer C. J. Kik kert, Hoornder Nieuwland en de heren Hin, Keijser en Hopman in Waalenburg. De laatsten hebben land aansluitend aan het gebied van „Natuurmonumen ten", wat de bewaking uiteraard ver gemakkelijkt. Die bewaking kan na tuurlijk wel eens moeilijkheden opleve ren, met borden alleen kom je er niet. Elders in het land wordt gewaakt door vrijwilligers, bijv. leden van een Vo gelwacht, Controleurs-Vogelwet enz. Soms ook houdt een politieman een ex tra oogje in het zeil. Zoiets moet na tuurlijk op een gegeven ogenblik geor ganiseerd worden. Enthousiasme De heer C. J. A. Wijnaendts van Vo gelbescherming vertelde mij, dat het vaak plaatselijke vogelvrienden, onder wijzers, gemeentebesturen zelf, zijn die de boel in hun streek regelen, de grond eigenaars warm maken en vaak ook voor de aanschaf van borden en nader hand voor de bewaking zorgen. Erg veel belangstelling wordt er ook van de zijde van de boeren getoond; dat be wijst het grote percentage weiland (1/3 van het totaal) al. Verwachting Bij de Texelse boeren heeft altijd veel belangstelling voor vogels bestaan. Hoe- velen hebben niet een kijker en een vo gelboekje? Zonder twijfel zullen er dan ook op Texel nog wel enige „vrije vo gelreservaten" bij komen. Het is een leuke manier om zelf aktief iets aan vogelbescherming te doen. Ik zou zeg gen, wie interesse heeft stelle zich in verbinding met de Nederlandse Vereni ging tot Bescherming van Vogels, De Ruyterkade 100, Amsterdam, telefoon (020) 66646. BRUINVISSEN antwoord aan de heer Beumkes Enige tijd geleden schreef ik in een artikel over het Europees Natuurbe schermingsjaar, dat de bruinvissen uit de zee rond Texel wegblijven in ver band met de verontreiniging. De heer Jurr Beumkes, die ongetwijfeld uit meer ervaring kan spreken dan ik, be toogde echter onlangs in een ingezon den stukje in de Texelse Courant, dat ik het mis had en dat het verdwijnen van de bruinvissen te wijten is aan de afsluiting van de Zuiderzee, als gevolg waarvan het voedsel van de bruinvis - haring en ansjovis verdween. De heer Beumkes heeft natuurlijk ge lijk. Ik sprak echter óók uit ervaring, maar dan uiteraard recentere. Als je nl. zo'n twintig jaar geleden op het duin ging zitten, kon je altijd wel en kele bruinvissen in zee zien. Probeer het nu maar eens: ze zijn er niet meer. Ook de laatste zijn dus verdwenen. GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN Verloren te Den Burg: rode autoped met witte bagagedrager; gele regen broek; 1 wieldop Ford Taunus; blauwe damestas inh. o.a. portemonnee met 20,en sigaretten; rode vulpen zon der dop; donkerbruine rechter dames- glecé, open bewerkt; bruine dubbele fietstas inh. o.a. bougiesleutel en tange tje; bruine schooltas met schoolboeken. Gevonden te Den Burg: medaile met opschrift NHWB 67; tas, ih. broek, sok ken en gereedschap; rode lamp (batte rij) met zuignap; zwarte regenbroek, grote maat. Dinsdag 3 maart Den Burg, Warmoesstraat 38. Vor mingscentrum voor jongvolwassenen. Discussieavond met inleider W. A. van Essen uit Bloemendaal (stafmedewerker moderne jeugdraad). Onderwerp: Zijn wettelijke leeftijdsgrenzen aangepast aan deze tijd? Den Burg, LTS kantine, 20.00 uur, Plattelandsvrouwen Texel, Ierse avond. Den Burg, „Casino", 20.00 uur, verkie zingsvergadering PvdA. Woensdag 4 maart De Koog, „De Toekomst", 14.00 uur, Overkoepeling met cursus „gasten ont vangen". De Cocksdorp, hotel „Kikkert", 19.30 uur, Overkoepeling met cursus „gasten ontvangen". Donderdag 5 maart Den Hoorn, „De Waldhoorn", 20.00 uur, jaarvergadering dorpshuis. Vrijdag 6 maart Den Burg, „De Oranjeboom" 20.00 uur, uitvoering UDI met „Daar moet je vrouw voor zijn" met bal na. Zterdag 7 maart Den Burg, „De Oranjeboom" 20.00 uur, uitvoering UDI met „Daar moet je vrouw voor zijn" met bal na. SCHIETOEFENINGEN Op 3 en 4 maart wordt te Breezand- dijk van 10 .00 tot 18.00 uur geschoten met 81 mm mortier. Sector uitgezet in ce richting f80Q en de Afsluitdijk rich ting Den Oever. Afstand 10 km. Hoogte 12.000 voet. SCHIETOEFENINGEN ZEEGAT VAN TEXEL Ligging schietterrein C ±52°52,5' N - 4°42,8' E. In het tijdvak van 2 t/m 31 maart 1970 zullen, op werkdagen van 8.00 tot 18.00 uur, van bovengenoemd terrein schiet oefeningen worden gehouden met lichte luchtdoelartillerie. De onveilige afstand is tot 14.000 m. Voorwaarden rondgebruiker verbindt zich o.m. „Vogelreservaat" geen eieren te te laten rapen, dan wel anderen le toestemming te verlenen, ook dat wettelijk gedurende een be- tijd is toegestaan. Bovendien ïdt hij zich te voorkomen dat door 'et beschermde vogels en hun -seis worden verstoord. Bij land werkzaamheden zal hij alles doen i zijn vermogen ligt om de nesten /eidevogels en andere grondbroe- Bte sparen. Overigens wordt de iKKBgebruiker op geen enkele wijze Kt in het gebruik van de grond, niet waar het de jacht betreft. nbfl len ■den l ver Zake keil Succes ;elbeseherming startte de aktie eer een jaar geleden en heeft nu [en de 2.000 ha als „vrij vogelre- :t" geregistreerd. Dat is een ge- succes! Er worden onderhande- gevoerd over vele nieuwe per- zodat de oppervlakte „vrij vogel- aat" zich in de komende tijd nog zal uitbreiden. De grootte van rreinen loopt sterk uiteen. Zo zijn kjes grond bij van nog geen hek maar ook percelen van enkele :rden bunders. Er zijn enkele oude nkooien bij, zoals een kooi van de ers Korver bij Oudesluis, efr is ij, sinds kort een stuk uiterwaar- ireiland (totaal zo'n 700 ha) en e grond. Iemand bracht een stukje rond zijn zomerhuisje in Vled- en in, een ander een jachtterrein leder mens heeft toch met geld te maken? Veel of weinig, dat doet aan het feit niks af. Neem nou maar als je je keukentje wilt vernieuwen. Dan schiet je spaargeld toch wel eens tekort? Geen ramp, je stapt gewoon bij de bank binnen. Ga je een dagje naar Brussel? Je haalt je francjes bij de bank. Heb je een paar tientjes over? Dan zorgt de bank er wel voor dat je er aan verdient ookl Een bank gaat toch ook met z'n tijd mee. Heus, met de NMB kan ik net zo y goed overweg als met m'n huis houden. En dat zegt wel wat, al zeg Ik het zelf nederlandsche middenstandsbank de bank waar óók u zich thuis voelt! HOOG WATER 3 nut 2.22 cn 15.08; 4 mrt, 4.01 en 16.57; 5 mrt 5.47 en 18.39; 6 mrt. 7.15 en 19.53; 7 mrt. 8.20 en 20.54. Aan het strand is het ongeveer een uur eerder hoog water. Brlevén Uiers bulUn vtrmt.aard4* '«dskUe ^Q GEEN KLEINIGHEID „Ik schaam mij diep, omdat ik óók behoor tot de gemeenschap hier op dit eiland". Zo begint een ingezonden stuk van de heer G. Jansen n.a.v. het af kappen van het optreden van een ar tiest in de De Koning-hal. Je bent hier toch woonachtig, je hebt hier je banden je plichten, je goederen. En dat „bur gerschap" zal je daar even de keel uit hangen! Waar ligt die oorzaak? Welke lieverdjes leveren dat? Is dat een groepje jeugd, dat in de De Koning-hal een culturele avond vernielt? Of zit dat wel dieper? Wat is eigenlijk een burger van een gemeente? Daar moeten we toch eens het ware van weten. Men zegt: Een burger, dat is iemand, die le zijn plich ten heeft, 2e zijn rechten. Een normaal burger houdt van zijn plichten, voelt het als een opdracht, zeurt er niet over, helpt zijn medeburgers en stelt dit als zijn taak. Hij weegt niet alles op een goudschaaltje af, doch verwacht toch een normale behandeling van zijn me deburgers). Waar blijft hij (zij) anders? Hij (zij) zou er onderdoor gaan en 't kan toch niet allemaal van één kant komen. Nu, dan komen we dus in het recht, het burgerrecht! Maar waar blijf je, als ie mand of meerderen je plompweg aan vallen? Waar blijf je met je recht? Je wilt je vanzelf verdedigen. Maar als je nu vóór of tijdens af na zo'n „truc" nog geen enkel woord van recht mag spre ken of je recht mag verdedigen. Nu, dan naderen we al een aardig eindje de wal van de democratie. Doe maar niks, gaat zo voort en de terreur zal zijn weg wel vinden. Ja, ja, je kunt ze aantreffen onder oud of jong. Zelfs bij de overheid. (En daar betalen we toch voor, dat die ons „recht" beschemt). De jeugd de schuld? Hoe laf en vin dingrijk. Die jeugd toch! En dan nog wel in de dure De Koning-hal verza meld. Van wie zijn centen zitten of staan ze daar? Om de cultuur? Goede cultuur moet men keschermen van overheidswege. Anders moet je de ar tiesten niet laten komen! En de jeugd dan? Die moet je nog extra bescher men. Oók tegen zichzelf, wanneer dat nodig is. Het zal moeten. Het kan ook m.i. Over een paar jaar moeten diezelfde jongelui in militaire dienst! Wae zal ze dan tot de orde roepen? Het „je main- tiendrai" rinkelt ze dan om de oren. En wat moeten ze in oorlogstijd? Dan gaan ze, uw jongens. De overheid zorgt dan wel voor gratis monumenten, graf zerken en bloemkransen en later her denkingen. Alles voor de jeugd, die de „orde" moest handhaven voor de bur gers. Of ze er zin in hebben of niet. Dan zijn de offers volgens mij toch wel te groot. Bezin je dan op tijd, oud en jong, en breng in vredestijd liever een klein of fertje. Best te doen. Geen gezeur, ge klets en discussies, al zijn ze soms leuk. Maar zie dan wat de hoofdzaak is. Het is een opgave, om de democratie te handhaven, 't Lukt of 't lukt niet. Maar we zitten gelukkig nog in vredestijd. G. Roeper-Eelman telefoon 2522 NOODSLACHTÏNGEN Voor noodslachtingen in de periode 28 februari t/m 6 maart 1970, telefoon 2182, b.g.g. telefoon 2069. IIIIIDHHIHmilHHIItM»H»»MUlllimillllllHIHIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIUIHHIIUIHHIIIIIIIIUIHIIIIIIIIIHilinilllHHIIIHIIIHIIHlHIIIHUHim I" FEUILLETON door TOM LODEWIJK HIIIIIHIIIIIUIMIIIIMIIIUIOHliHIlIIRIUlöltllllllllllllllllillllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII'HI n de te scheen zijn gedachten te raden, fet spijt me dat ik u geen sigaar of pt kan aanbieden. Maar ik kan ab- niet tegen tabaksrook. Ik ben ten- blij dat Anneke niet rookt, zo- veel meisjes tegenwoordig", heke, die niet rookte, kwam juist ner binnen, de bloemen voor zich bgend. jjn ze met prachtig?" riep ze. „Kijk nams, hoe ze hier staan?" bd je niet beter die blauwe vaas pn nemen?" i ja, maar hier staan ze prima in. u met meneer Huyzer?" vind deze vaas ook heel mooi", voorzichtig. thee staat te trekken", deelde ke mee en kwam er even bij zit- |,U zult wel uitgedroogd zijn", f houd het nog wel even uit. Haast pr niet". moet thee nooit lang laten trek- meende Anneke's moeder, ja, dacht Barend, en laten we nu Lig met mekaar gaan mekkeren hoe lang je thee moet laten trek lij trapte er niet in. Het was voor enke reen moeite een conversatie gaan- houden, het was zijn vak, maar enke deze langoureuse dame was het Len opgaaf. En Anneke was ner- o gespannen, dat was duidelijk te 't HKen. Ze deed heel opgewekt, maar verkeerde dat er iets mis zou gaan. De thee bracht uitkomst. „Het is gelukkig mooi weer geble ven", zei mevrouw Treeberg, haar kop je behoedzaam neerzettend. „Het is heerlijk buiten", zei Barend Huyzer, „ik had eigenlijk willen vragen voelt u er niets voor om samen een eindje te gaan rijden? De omgeving is hier zo mooi". Anneke schoof onrustig in haar stoel. Samen, hij, moeder en zij. Ze begreep wel waarom hij het zei. Natuurlik ging hij liever met haar alléén. Ze vond het aardig van hem dat hij moeder ook uit nodigde. En onzelfzuchtig verheugde ze zich. Het zou heerlijk voor moeder zijn, eens buiten te komen, eens te genieten van de natuur. Misschien haalde het haar op uit haar lethargie. „Ik vind het erg aardig aangeboden", zei mevrouw Treeberg vermoeid, „maar ik kan niet. U moet begrijpen, meneer Huyzer, ik ben patiënt. Ik lig veel meer op bed dan dat ik in een stoel zit. Het is al een hele corvee voor me om naar beneden te komen, maar Anneke had het me» gevraagd en ach, zij doet altijd zo veel voor mij, ik dacht laat ik dit nu voor haar doen. Maar in een auto rijden het zou voor u noch voor mij een plezier zijn. Gaat u maar gerust een eindje rijden, met Anneke, die mag er ook wel eens uit, en laat de oude vrouw maar thuis", eindigde ze met een matte glimlach. „U wilt toch niet zeggen, dat u daar u zelf mee bedoelt?" glimlachte Barend Huyzer. „U hoeft me geen complimenten te maken, ik weet precies wat ik ben". „Ja maar moeder", zei Anneke, „dan zit u weer alleen". „Ach kind, ik ben toch haast altijd alleen. Ik ben er aan gewend. Eenzaam heid is goed voor een mens". „Maar niet heus", interrumpeerde Ba rend Huyzer. „Een mens is gemaakt voor de gemeenschap". „Jaja", zei mevrouw Treeberg ver moeid, „laten we daarover maar niet gaan discussiëren. Maar ik zou het pret tig vinden als Anneke er eens even uit kwam. Heus kind, ga maar, ik red me wel". Barend Huyzer keek Anneke aan. Hij had zijn aanbod aan haar moeder ge daan, hij kon niet anders, maar hij was er niet rouwig om dat ze het had af geslagen. Deze soort conversatie ook nog in de auto voortzetten nee, dan had hij beter vanmiddag lekker kun nen gaan zeilen. Nu kwam er misschien nog iets van terecht. Als hij Anneke maar eens even voor zich alléén had! Hij merkte dat Anneke er veel zin in had, maar niet goed durfde, gekweld werd door het gevoel dat ze nu haar moeder alleen liet. Hij hoorde het over en weer -gepraat tussen de beide vrou wen „Ga jij nu maar kind", zei mevrouw Treeberg tenslotte, „jullie bent nog jong". „Hèhè, dacht Barend, toen tenslotte Anneke het portier dichtklapte, het is zover. Vóór hij wegreed, keek hij nog even naar het huis of mevrouw Treeberg misschien voor het raam zou staan om hen na te wuiven. Ze liet zich niet zien. Ze toerden langs de wegen, zagen de bloemen bloeien, zagen vele mensen ge nieten van zon en zomer, en kwamen tenslotte terecht bij hetzelfde restau rantje met de rieten stoelen en de pa rasols, waar hij de eerste keer met haar thee had willen drinken. Nu lag het er niet meer zo stil en verscholen, er stonden auto's en er zaten mensen op het terras. Ze vonden nog een leeg ta feltje. Vergeet nu eens even alles, dacht Ba ren Huyzer, toe, meisje, wordt nu eens jezelf. Weet dat je jong bent en dat het zomer is en het leven goed en vol toe komstmogelijkheden. Vergeet nu maar je moeder die daar in huis zit te wach ten of je nog niet terugkomt. Wees nou es even niet de zorgzame dochter, wees gewoon een meisje dat gezellig met een jongeman uit is. Maar Anneke bleef gespannen. Het moeizame gesprek tussen haar moeder en Barend Huyzer had haar nameloos geirriteerd. Ze had wel gemerkt dat die twee weinig met elkaar gemeen had den, dat haar moeder niet „weg" was van de jonge zakenman. En wanneer ze straks zou thuiskomen zou moeder zware hoofdpijn hebben, en zou ze haar naar bed moeten brengen en het zou weer doodstil zijn in huis, moeder bo ven in bed in donker met een compres op haar hoofd, zij beneden met een boek, misschien (heel zachtjes) de radio aan. In het hart van Barend Huyzer daal de langzaam, maar onverbiddelijk ze ker, de grote teleurstelling. Deze mid dag bracht hem niet wat hij had ver wacht. Toen hij Anneke daar bij de deur had zien staan, met haar blonde haar en haar gebloemde jurk, ja, toen was zijn hart een slag overgesprongen, had hij gedacht: Zij is het! Maar het vuur was uitgedoofd in dat kille kli maat, en met Anneke kreeg hij geen contact. Anneke zelf wist ook, dat deze middag was mislukt en 't maakte haar verdrietig en stil. „Gaat u nog even mee naar binnen?" Hij keek op zijn horloge. „Nee, dat moest ik maar niet meer doen. Het is vast ook te druk voor uw moeder. Juffrouw Treeberg, ik dank u wel. Het was e enfijne middag". „Ja", zei ze toonloos, „het was een fijne middag. En ik dank u wel. Voor de bloemen, en voor alles. Dag meneer Huyzer". „Tot ziens", zei hij. Tot ziens dacht ze. Jawel. Zeg maar liever adieu. Haar moeder was niet in de kamer. Ze ging langzaam de trap op naar bo ven. Mevrouw Treeberg lag in bed, de ogen gesloten. „Zo kind, ben je daar weer?" „Ha hoe is het met u?" „Och, dat weet je wel. Ik had er be ter niet uit kunnen komen". Nee, dacht Anneke bitter, dat is ook zo. „Is hij weg?" „Ja, hij is weg". „Wil jij es kijken waar de eau de co logne is?" „Hier moeder". „Dank je wel kind. Zou jij een glaas je vruchtensap voor ime willen (ma ken? „Ik zal het meteen doen". (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1970 | | pagina 5