In dorpshuis Eierland een zwembad? SONNEMA lïï5fMfïïIIiïï| .LES DRAAIT OM MOEDER Bestuur heeft grootse plannen briek voor o ANDBOUW en VEETEELT U grasland inzaait De eerste klap tegen wilde haver Buurtvereniging treedt op voor bejaarden Oudeschild Gemeentelijke kantoren gesloten op Goede Vrijdag Brandkeer rukte tweemaal uit Toeristische attraktie in Texels noorden Aquariumvereniging importeerde zeldzame vissen 1. tfr?" M. t n ;EDE BLAD TEXELSE COURANT DINSDAG 24 MAART 1970 tewei het meeste grasland in de jer en nazomer wordt ingezaaid rei ieder jaar toch wel een aantal hHen van voorjaarsinzaai. De be- mijkste reden om de grasinzaai <fe zomer of nazomer te verschui- |is wel een beperking van de tijd |rin men het grasland kwijt is. Als lei moet in het voorjaar veel langer Jen gewacht voordat het grasland kan worden gebruikt dan in de Er kunnen echter redenen zijn lit nadeel van voorjaarsgroei toch Jemen. Vooral het feit, dat de op makte grasland te klein is om de jvezige veestapel aan de kost te fcen kan een reden zijn voor voor- >071 Hoe zullen we het doen? be laatste jaren is voor het inzaaien >n [bouwland tot grasland en vooral for het vernieuwen van grasland ge- gemaakt van de Lely-frees. Het tieel van het werk van de Lely- boven de oude methode, waarbij pude grasland eerst met de Howard werd bewerkt en daarna werd Legd is, dat in één bewerking een edl zaaibed werd verkregen. Hierbij jen we wel bedenken, dat dit voor- lalleen te verkrijgen is op percelen 1 een goede ligging. In gevallen, kn het nodig is om na het „zwart" in een egalisatiebewerking uit te En kan de Lely-frees niet worden tikt. j jaar is in ons gebied een Lely- gebruikt, die niet alleen de grond ïén bewerking zaaiklaar maakt, in dezelfde werkgang ook het eventueel de kunstmest in de 1 brengt. Het is duidelijk, dat wan- deze wijze van werken goed zou ien van een zeer aantrekkelijke |ode kon worden gesproken. In één gang de mogelijkheid om van t oud grasland nieuw hoogwaardig land te maken. Teleurstellingen genoeg zijn de ervaringen eze wijze van werken vorig jaar :o gunstig geweest. Bij de met de •zaaifrees bewerkte percelen zijn iel wat, waar de opkomst van het te wensen heeft overgelaten. Dat let geval was in de droge periode ,alf juli tot half augustus was niet vonder, hoewel in deze tijd per- op andere wijze zijn ingezaaid, dc aanslag ondanks de droogte goed was. onbegrijpelijke was echter, dat >ercelen, die onder vochtige om- igheden met de Lely-zaaifrees en bewerkt een minder goed re it hebben gegeven. We hebben er veel contact gehad met voor- rs en onderzoekers van het vaste- waarbij als voornaamste oorzaak iet minder goed gelukken gedacht i een te losse ligging van de grond, een goed resultaat zal het waar lijk nodig zijn om na het zaaien ond spoor aan spoor met de trac- st te rijden. Hierdoor wordt ech- •ze methode al weer minder aan- lijk. Afwachtende houding zijn van mening, dat op dit mo- het werk van de Lely-frees nog an worden geadviseerd. Op perce- et een goede ligging kan wel ge worden gemaakt van de Lely- Na deze bewerking kan dan met iszaaimachine of zaaimachine met >eten worden ingezaaid, celen met een onregelmatige lig- noeten op de „ouderwetse" wijze "ezen met de normale frees en het a ploegen worden bewerkt. Hier- }n dan een meer of minder inten- egalisatiebewerking volgen, daarna ingezaaid, dan is het suc- >r vrijwel 100°/o verzekerd, lissen zijn we er van overtuigd, Leiy-zaaifrees een zeer aantrek- werktuig is bij de graslandver nieuwing. Als het gelukt om de oor zaak van het minder goed slagen defi nitief op te sporen en op te lossen zal in veel gevallen voor deze methode worden gekozen. Het is de bedoeling dit voorjaar enkele eenvoudige proeven aan te leggen, waarbij op verschillende manieren met de Lely-zaaifrees wordt gewerkt. We hopen dat hierbij een me thode van werken naar voren zal ko men, waardoor de teleurstellingen van het vorige seizoen kunnen worden voorkomen. Het is met de bestrijding van het on kruid wilde haver nog een moeilijke zaak. Toch staat het vast, dat men op de bedrijven, waar dit onkruid voor komt genoodzaakt is om alles te doen om het in te tomen en er op de duur van af te komen. We zullen daartoe alle mddelen moeten aanwenden. Op de bedrijven, waar dit onkruid sterk vertegenwoordigd is en men de grond toch als bouwland wil blijven gebruiken zal men deze plaag zowe1 chemisch als met de hand moeten be strijden. Uitsluitend als handwerk komt men er ook niet van af als men 't laat bij een uitsluitend chemische be strijding. De eerste klap Als binnenkort de eerste granen wor den gezaaid is het de tijd om de eerste klap te geven. Op percelen, waai dit onkruid voorkomt en men toch gerst of tarwe wil zaaien moet vlak vóór of di- rekt na het zaaien een bespuiting wor den uitgevoerd met Avadex BW. Het is beslist nodig, dat na de bespuiting een bewerking wordt uitgevoerd, waardoor het middel in de grond wordt gebracht We houden het voor mogelijk, dat te leurstellingen bij de werking van dit middel in veel gevallen terug te bren gen zijn tot het onvoldoende inwerken. We hebben nl. de indruk, dat op een aantal bedrijven, waar het werk serieus is uitgevoerd door een enkele jaren vol gehouden bespuiting met Avadex toch succes is geboekt. Op percelen met veel wilde haver, waar bieten worden verbouwd kan ook gebruik worden gemaakt van Avadex. Door de normale bespuiting met Pyra- min wordt wilde haver nl. niet bestre den. Vorig jaar kwam in een toevallige proef naar voren, dat ook het kweek- bestrijdingsmiddel TCA wilde haver uitstekend bestrijdt. Vrij zeker zal met een Hoeveelheid van 10 kg TCA per ha, gespoten enkele weken vóór het zaaien van de bieten, wilde haver afdoende v. orden bestreden. Latere bestrijding Hoewel er ook mogelijkheden zijn voor een latere bestrijding van wilde haver in granen menen we, dat het goed is om direkt de eerste gelegen heid aan te pakken. Komt men door omstandigheden hier niet aan toe of zou de bestrijding door ongunstige om standigheden minder goed gelukken, dan kan later een bestrijding worden uitgevoerd met Caryne. Dit jaar zal proefsgewijze ook een later toe te pas sen nieuw middel worden gebruikt. Men heeft van dit middel goede ver wachtingen, maar het zal dit jaar voor de praktijk nog niet voldoende be schikbaar zijn. OUDESCHilLD De revuegroep van de buurtvereniging Schoonoordsingel- Witte Kruislaan-Kogerstraat treedt woensdagavond 25 maart in ,,'t Skiltje" te Oudeschild op voor de bejaarden- soos. De avond is voor ieder toeganke lijk van 55 jaar en ouder Getracht zal nl. worden een Oudeschilder afdeling van de bejaardenbond op te richten; er zijn reeds 80 bejaarden uit Oudeschild aangesloten. De gemeentesecretarie en de kanto ren van alle gemeentelijke diensten zijn vrijdag 27 maart (Goede Vrijdag) de gehele dag gesloten. Dit geldt ook voor het bureau van de' burgerlijke stand. Tevens is die dag de vuilnisstort plaats gesloten. OUDESCHILD-DE KOOG De brandweer kreeg vrijdagmiddag weinig rust. Eerst werd alarm gegeven voor een brand in Oudeschild. Op een op slagterrein van Ten Cate en Daalder nabij de haven stond de begroeiing in lichterlaaie. Het blussen was e'en kwes tie van enkele minuten. Wat ernstiger was een terreinbrand bij de Epelaan te De Koog. Een aan de Epelaan wonende Duitse familie had wat papierafval willen verbranden op het droge terrein nabij de bosrand(!) maar het liep uit de hand en al spoe dig trok het vuur in een breed front op, aangewakkerd door de wind die in de richting van het bos stond. Ook hier bezwoor de spoedig gearriveerde brand weer de vlammen in korte tijd. DE COCKSDORP-EIERLAND De „Vereniging Gemeenschap Eierland verleden jaar in het leven geroepen om gezamenlijk met De Cocksdorp in het Noorden van ons eiland een dorps huis te stichten, heeft vorige week dinsdag en donderdag haar eerste pu blieke voorlichtingsavonden gehouden. Donderdagavond had deze plaats in het Vliegveldhotel. Een 7 personen tel lend bestuur zette voor vijfentwintig aanwezigen haar plannen en ideeën uiteen. Er was een maquette gemaakt, maar die was allerminst definitief, aangezien het nog niet eens vast staat waar het project komen zal. Maar de maquette gaf enigszins het ideaal van het bestuur weer. Een van de belangrijkste onderdelen :s onge twijfeld het overdekte zwembad Voorts voorziet het plan in een gymzaal, een restauratiegedeelte, enige grotere en kleinere vergaderruimten en de sani taire voorzieningen, zoals toiletten en kleedruimten. Verder is aan het ge bouw een beheerderswoning gekoppeld. Opvallend onderdeel is dat sommige van de tussenwanden verwijderbaar zijn; men heeft dan vanuit het restau ratiegedeelte een vrij zich op het zwembad en de gymzaal. Dringend nodig De mensen die het idee tot zover ge stalte hebben gegeven, zijn de dames G. M. Witte-Ran, M. Dijkshoorn-van Eist en de heren M. Boon, R R Siebin ga, G. Monen, B. Gieze en C. Dros. Sinds mei 1969 zijn zij geregeld bij el kaar gekomen om mogelijkheden en moeilijkheden te bepraten. Zij zijn zich ervan bewust, dat het ontbreken van een dorpshuis voor het noorden van Texel een gemis is, vooral voor de gro tere evenementen zoals tone'eluitvoe- De echte Dockumer Berenburg. Anno 1860. ringen. Met de gymnastiek-akkommo- datie in De Cocksdorp is het helemaal treurig gesteld. Er is behoefte aan een flink gebouw mei; mogelijkheden voor zoveel mogelijk vormen van samenzijn. Men is natuurlijk op grote moeilijk heden gestuit. Waar kan het staan, waar mèg het staan, hoeveel gaat her kosten, halen we een sluitende exploi tatie e'tc. Dat laatste is wel een van de meest essentiële problemen, want kan men geen sluitende begroting iaten zien dan komt men al gauw moeilijk te zit ten met subsidies. En daar men de kos ten op ruwweg 3 a 4 ton schat, zal een bijdrage van hogerhand toch onmisbaa- zijn. Maar het bestuur is vrij optimis tisch: men verwacht dat dit niet het grootste struikelblok zal zijn. Waar Wat de plaats betreft konden ook nog geen definitieve mededelingen gedaan worden. Op het ogenblik heeft men het oog op een driehoekje land van de heer Reuvers, begrensd door de sportvelden van SVC en de Ploosterstraat. Aan dit terrein denkend heeft men ook de ma quette gemaakt. Het gebouw zou dan 1000 m2 groot worden. Doch zekerheid is er omtrent dit punt nog steeds niet. De heer Monen achtte de sportafde ling (gymzaal en zwembad), zeer be langrijk in het geheel. Als men erin zou slagen, deze te maken op vereiste grootte, zou de gemeente bij het ont breken van andere sportgelegenheiden voor schoolonderricht verplicht worden dit te huren, wat een flinke inkomsten bron zou zijn. Het bestuur stond ook open voor sug gesties; hiernaar gevraagd kwam men voor de dag met kindercrèches, sauna en dansavonden. Niet meer afhankelijk Maar gezien het stadium waarin de plannen verkeren, konden hier nog geen definitieve uitspraken over worden ge daan. In het algemeen hoopt men niet het tot stand brengen van dit dorps huis het verenigingsleven in het noor den te' stimuleren en wat meer te rich ten op dit gebied, zodat men niet steeds meer afhankelijk is van Den Burg of Oosterend. Over niet al te lange tijd wil het be stuur een officiële ledenvergadering houden, waarop de plannen wat concre ter voorgesteld kunnen worden. Lid worden kan iedereen op Texel, waarbij inbegrepen alle mogelijke ver enigingen' en organisaties. De kosten bedragen vooreerst tien gulden per jaar. Opgeven kan men zich bij een van de leden van het bestuur. Na enkele mislukte pogingen is de aquariumvereniging In Aqua Vita erin geslaagd een zestal exclusieve vissoor ten zelf te importeren vanuit Kame roen. Vooral dank zij de bemoeienissen van de in dat land werkzame Oosteren- der Jaap Vlaming, is het vorige week gelukt ongeveer 100 visjes levend op Texel te krijgen. Er waren er meer dan 300 verzonden, maar omdat het pakket (plastic zakken in een bus) in Parijs werd opgehouden, daalde de tempera tuur van het water tot 10 graden, waardoor het merendeel de geest gaf. Niettemin is men bij de vereniging toch zeer tevreden, vooral voorzitter Harry Ellen, die de afgelopen weken heel wat organisatietalent heeft moeten ont plooien om het transport mogelijk te maken. Deze keer werd de officiële weg ge volgd; Jaap Vlaming zorgde ervoor dat in Yaoundé de nodige formaliteiten werden vervuld zodat het vangen en exporteren werd goedgekeurd zij het onder voorwaarde, dat de vis uitsluitend voor wetenschappelijke doeleinden was bestemd. Waarop Jaap met schepnet de vijvers en beekjes afging om te vangen. Hij vergaarde diverse soorten, waaron der een variant van de zeer fraaie Aphyosemion Bualanum en de zg. oli- fantsvis. Deze soorten zijn in Nederland niet in de handel verkrijgbaar. Voor de Aphyosemions bestond o.a. belang stelling van de zijde van de Deense bio loog Dr. Scheel, die van vissen van deze familie speciale studie heeft gemaakt en daartoe ook enige tijd in Kameroen is geweest. De door Jaap Vlaming ver zonden variant kende hij echter nog niet. De vissen zouden op 9 maart op Schiphol aankomen. Voorzitter Ellen zou ze persoonlijk in ontvangst nemen en daarom een week niet ter visserij gaan. Maar wegens ziekte van een an der bemanningslid moest hij toch varen, zodat enkele relaties (Dr. Kristensen van het NIOZ, B. Schrieken en de KLM piloot Busink uit Amstelveen) de vis gingen afhalen. Vergeefs Het was een vergeefse tocht, want het pakket bleek niet meer aan boord van het vliegtuig te zijn. Bij het overladen was het in Parijs blijven staan en kwam pas de volgende dag mee. De heer Bu sink (zelf enthousiast aquariaan) nam het pakket direct mee naar huis en constateerde dat de temperatuur tot 10 graden Celsius was gezakt en dat daar door meer dan de helft van de vis was omgekomen.... Een der soorten (een nog ooit geïmporteerde vis), was zelfs geheel uitgestorven. Gelukkig kwamen de overlevenden weer spoedig op krachten. Ter spreiding van het risico bleef een deel achter in Amstelveen, een ander deel ging naar de Verenigings- beurs in Den Burg en ook de heer Schrieken kreeg een partijtje voor zijn studie. Kostbaar De handel bleek voor deze zeldzame soorten veel geld te willen neertellen en omdat het hele experiment handen vol geld had gekost, werd besloten een deel van de partij te verkopen. Getracht zal worden met de nieuwe vissoorten te kweken. Als dat lukt is dat een welkome injectie voor aqua riumliefhebbers. De bedoeling is op korte termijn nog enkele van dergelijke transporten te organiseren. Dan kan zo lang Jaap Vlaming, die zich als een voorbeeldig veldbioloog heeft leren kennen, nog in Kameroen werkzaam is. Aanvankelijk zou Jaap in augustus naar Holland komen, maar omdat hij dan nog geen opvolger heeft op het ont wikkelingsproject waarop hij is ingezet, heeft hij besloten tot december te blij ven. iDiniiDiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHHniiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii FEUILLETON door TOM LODEWIJK UIIIBIi<ll[Ki!|||||||UI«RMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII.I|IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII pe wist wat mevrouw hebben en ebben mocht, wanneer mevrouw rusten, waarmee ze mevrouw kon vallen en waarmee ze moest tot juffrouw Anneke thuis yeb: 'n nu was ze vanmorgen op haar ekomen en had gehoord van de IJ die zich inmiddels had voltrok- uffrouw Anneke lag in het zie- an en nievrouw Treeberg was na- k volkomen ingestort van al die1 - Ze ging als het ware op haar door het huis, zich bekommerd end waar dat heen moest. En jerd er onbekommerd aan de bel 'ken en stond zuster Bertha, kloek edig, haar. rge Aaltje", zei ze, „zo, hoe gaat 1 znster", zei Aaltje bekommerd, tou het. gaan? Juffrouw Anneke ■net en mevrouw is er helemaal jl| van'. dan zullen we mevrouw maar es ten. Nu juffrouw Anneke er niet toch een beetje verzorgd niet? En jij hebt het al druk a zuster en dat kan ik ook niet". B i r z^n voor- Weet je wat, 'en iel wel even naar boven. Als jij :htnüddels es een goeie bak koffie kan je toch wel, niet?" 0U", zei Aaltje glimmend. Haar mocht door iedereen geproefd ng atse r I et ze irde „Nou, dan stiefel ik maar even naar boven". Aaltje zag haar na. Het leek of de wind door het huis blies. De zuster stond op de drempel van de kamer, klopte pro forma, niet al te zachtjes en zei vrolijk „Goeiemorgen!" De kamer was geheel donker. In het bed ontwaarde zij vaag een gedaante, een donker hoofd op het witte kussen. „Eerst maar es een beetje zon", zei de zuster, „het is voorjaar geworden mevrouw. Dat is je aprilweertje. Za terdag winter en maandag zomer". En resoluut stapte zij naar het raam en schoof het gordijn terug. Stralend zon licht stroomde de kamer binnen. Me vrouw Treeberg sloot de ogen als in pijn. „O nee zuster, dat is véél te licht". „Kom kom" zei de zuster, dan draait u uw hoofd maar om. Zo", ze pakte een stoel en ging haar patiënt op haar gemak zitten bekijken. „Nu uw dochter er niet is, zal ik de honneurs maar zo lang waarnemen, vindt u niet? Ik heb het er met de dokter al over gehad". Mevrouw Treeberg knipperde met de ogen. Was dat een verpleegster? Het leek eer een huzaar. Verpleegsters wa ren voor mevrouw Treeberg witte, glij dende, geruisloze gedaanten met zachte handen en zachte woorden, troostend en doodvoorzichtig, dat ze de patiënt geen pijn deden. Deze zuster had haar al meteen pijn gedaan door al dat licht in de kamer te laten, en nu zat ze daar als een toonbeeld van gezondheid, een uitdaging! Wat wist zo'n mens van wat een zieke voelde? O ja, ze wist wel dat zuster Bertha in Terwoerd 'n reputatie had die klonk als een klok. Dat ging misschien op met de gewone man die niet beter wist. Die grof besnaard was, maar met fijn gevoelige cultuurprodukien als Tine Treeberg was het wat anders. Iléél wat anders. En het scheen dat zuster Bertha dat niet dóórhad. ,Hoe staat het er mee?" informeerde de zuster zakelijk. Mevrouw Treeberg gaf met zwakke stem de vereiste inlichtingen. Ze voelde zich zwak, ze was helemaal overstuur door dat geval met Anneke, en ze had hoofdpijn. Iedere morgen had ze hoofd- pijn. „En u komt er zeker nooit uit". Mevrouw Treeberg keek verbaasd. Er uit kom? Zij? Een patiënt? Het zou een poging tot zelfmoord zijn. „Geen beweging noemenswaard, geen frisse lucht, maar beste mevrouw, dat zou een gezond mens ziek maken". „Maar ik ben geen gezond mens". „Wilt u het wel zijn?" Het was een vraag recht op de man af. Het was 'n gevoelloze, wrede vraag, wilde zij graag gezond zijn, niets lie ver dan dat, maar kon zij het helpen dat ze altijd ziek was? „Mevrouw", zei zuster Bertha vastbe raden, „om een ziek mens gezond te krijgen zijn er twéé nodig. De dokter en de patiënt zelf. Als die niet mee werkt, kan de dokter ook niets doen". Ze was niet zo zeker van haar zaak als ze deed voorkomen, maar ze had een lang gesprek met die nieuwe dok ter gehad. Het was waar, het was nog een jong ventje zonder ervaring, wat dat betreft zou zuster Bertha hem veel kunnen vertellen. Maar hij had gezon de ideeën en hij leek haar een geknip te huisdokter. Ze zou het met hem wel rooien, bedacht ze. Dat kwam natuur lijk ook .doordat Bert Hazelaar zuster Bertha meteen op de juiste waarde ge schat had. Zo'n wijkzuster was net wat een dokter nodig had. En daarom had hij haar in vertrouwen zijn visie op het geval Treeberg medegedeeld. Zus ter Bertha had geknikt. Zij had zo haar eigen denkbeelden, en die stemden wel aardig overeen met die van de dokter. En ook zij had zich wel eens bezorgd afgevraagd hoe Anneke Treeberg die ze „een lieve meid" vond, dit op den duur zou kunnen volhouden. Nu was ze afgeknapt. Het was te verwachten. „Mevrouw", zei de zuster, „weet u wat u nu eens moest doen? Allereerst er eens uitkomen, al was het maar voor een uurtje, en beneden eens een lekker kopje koffie gaan drinken. Nee, niet op bed. Anneke is er nu niet en u zult u wat meer met het huishouden moeten bemoeien dan vroeger en u moet pro beren dat te doen. Het zal u heus geen kwaad doen, het leidt uw gedachten af". „Ik dacht dat u daarvoor kwam". „Ik heb nog meer te doen", ant woordde zuster Bertha. „Ik kom hier iedere dag een beetje helpen, maar al leen wat de verpleging betreft Aaltje doet het werk, maar u weet, dat die ziel geen initiatief heeft. Ze zal toch van u de orders moeten krijgen U bent de vrouw des huizes". „Hoe kan ik dat nu?" zuchtte de pa tiënt. „Proberen", zei de zuster. „Niet ge schoten is altijd mis. Wie weet hoe het meevalt. En als u dan vanmiddag lek ker een paar uurtjes geslapen heeft. „Ik kan nooit slapen, zuster". Zuster Bertha knikte. Ze kende dat, die patiënten die nooit sliepen. In feite doezelden ze de hele dag en dan lagen ze 's nachts wakker. Ze doken nooit es lekker moe in bed, om te slapen als ze hun kussen roken. Bij ernstige pa tiënten was dat iets vreselijks, die door waakte nachten maar was mevrouw Treeberg een ernstige patiënt? Zou ze niet anders kunnen, wanneer ze eerst maar zou willen? Ze begreep dat ze hier met beleid te werk moest gaan. „U zult beter slapen", zei ze, „wan neer u zich overdag een beetje moe hebt gemaakt. We krijgen hel voor jaar, mevrouw. Dan moet u eens de tuin in. U zult zien, daar knapt u méér van op dan van alle drankjes en pille- letjes". En ze keek geringschattend naar het medicijnen-arsenaal op het nachtkastje. Tot haar grote verbazing zag Aaltje haar mevrouw beneden komen aan de arm van de zuster, in haar «peignoir nog maar in ieder geval met keurig gekapt haar en zelfs een beetje kleur op haar lippen, al kwam die dan ook van de lippenstift. „O mevrouw", zei ze, „wat heerlijk om u weer es door het huis te zien lopen". „Zo ver is het nog niet", glimlachte Tine Treeberg mat. „Maar zo ver komt het wél", verze kerde de zuster. „Kijk es aan, hier in uw eigen stoel, zo, het gordijn een beet je dicht, dan zit u niet zo in de zon". (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1970 | | pagina 5