In dorpshuis Eierland
een zwembad?
SONNEMA
lïï5fMfïïIIiïï|
.LES DRAAIT OM MOEDER
Bestuur heeft grootse plannen
briek voor o
ANDBOUW en VEETEELT
U grasland inzaait
De eerste klap tegen
wilde haver
Buurtvereniging treedt op
voor bejaarden Oudeschild
Gemeentelijke kantoren
gesloten op Goede Vrijdag
Brandkeer rukte
tweemaal uit
Toeristische attraktie
in Texels noorden
Aquariumvereniging
importeerde
zeldzame vissen
1. tfr?"
M. t n
;EDE BLAD
TEXELSE COURANT
DINSDAG 24 MAART 1970
tewei het meeste grasland in de
jer en nazomer wordt ingezaaid
rei ieder jaar toch wel een aantal
hHen van voorjaarsinzaai. De be-
mijkste reden om de grasinzaai
<fe zomer of nazomer te verschui-
|is wel een beperking van de tijd
|rin men het grasland kwijt is. Als
lei moet in het voorjaar veel langer
Jen gewacht voordat het grasland
kan worden gebruikt dan in de
Er kunnen echter redenen zijn
lit nadeel van voorjaarsgroei toch
Jemen. Vooral het feit, dat de op
makte grasland te klein is om de
jvezige veestapel aan de kost te
fcen kan een reden zijn voor voor-
>071
Hoe zullen we het doen?
be laatste jaren is voor het inzaaien
>n [bouwland tot grasland en vooral
for het vernieuwen van grasland ge-
gemaakt van de Lely-frees. Het
tieel van het werk van de Lely-
boven de oude methode, waarbij
pude grasland eerst met de Howard
werd bewerkt en daarna werd
Legd is, dat in één bewerking een
edl zaaibed werd verkregen. Hierbij
jen we wel bedenken, dat dit voor-
lalleen te verkrijgen is op percelen
1 een goede ligging. In gevallen,
kn het nodig is om na het „zwart"
in een egalisatiebewerking uit te
En kan de Lely-frees niet worden
tikt.
j jaar is in ons gebied een Lely-
gebruikt, die niet alleen de grond
ïén bewerking zaaiklaar maakt,
in dezelfde werkgang ook het
eventueel de kunstmest in de
1 brengt. Het is duidelijk, dat wan-
deze wijze van werken goed zou
ien van een zeer aantrekkelijke
|ode kon worden gesproken. In één
gang de mogelijkheid om van
t oud grasland nieuw hoogwaardig
land te maken.
Teleurstellingen
genoeg zijn de ervaringen
eze wijze van werken vorig jaar
:o gunstig geweest. Bij de met de
•zaaifrees bewerkte percelen zijn
iel wat, waar de opkomst van het
te wensen heeft overgelaten. Dat
let geval was in de droge periode
,alf juli tot half augustus was niet
vonder, hoewel in deze tijd per-
op andere wijze zijn ingezaaid,
dc aanslag ondanks de droogte
goed was.
onbegrijpelijke was echter, dat
>ercelen, die onder vochtige om-
igheden met de Lely-zaaifrees
en bewerkt een minder goed re
it hebben gegeven. We hebben
er veel contact gehad met voor-
rs en onderzoekers van het vaste-
waarbij als voornaamste oorzaak
iet minder goed gelukken gedacht
i een te losse ligging van de grond,
een goed resultaat zal het waar
lijk nodig zijn om na het zaaien
ond spoor aan spoor met de trac-
st te rijden. Hierdoor wordt ech-
•ze methode al weer minder aan-
lijk.
Afwachtende houding
zijn van mening, dat op dit mo-
het werk van de Lely-frees nog
an worden geadviseerd. Op perce-
et een goede ligging kan wel ge
worden gemaakt van de Lely-
Na deze bewerking kan dan met
iszaaimachine of zaaimachine met
>eten worden ingezaaid,
celen met een onregelmatige lig-
noeten op de „ouderwetse" wijze
"ezen met de normale frees en het
a ploegen worden bewerkt. Hier-
}n dan een meer of minder inten-
egalisatiebewerking volgen,
daarna ingezaaid, dan is het suc-
>r vrijwel 100°/o verzekerd,
lissen zijn we er van overtuigd,
Leiy-zaaifrees een zeer aantrek-
werktuig is bij de graslandver
nieuwing. Als het gelukt om de oor
zaak van het minder goed slagen defi
nitief op te sporen en op te lossen zal
in veel gevallen voor deze methode
worden gekozen. Het is de bedoeling
dit voorjaar enkele eenvoudige proeven
aan te leggen, waarbij op verschillende
manieren met de Lely-zaaifrees wordt
gewerkt. We hopen dat hierbij een me
thode van werken naar voren zal ko
men, waardoor de teleurstellingen van
het vorige seizoen kunnen worden
voorkomen.
Het is met de bestrijding van het on
kruid wilde haver nog een moeilijke
zaak. Toch staat het vast, dat men op
de bedrijven, waar dit onkruid voor
komt genoodzaakt is om alles te doen
om het in te tomen en er op de duur
van af te komen. We zullen daartoe
alle mddelen moeten aanwenden.
Op de bedrijven, waar dit onkruid
sterk vertegenwoordigd is en men de
grond toch als bouwland wil blijven
gebruiken zal men deze plaag zowe1
chemisch als met de hand moeten be
strijden. Uitsluitend als handwerk
komt men er ook niet van af als men 't
laat bij een uitsluitend chemische be
strijding.
De eerste klap
Als binnenkort de eerste granen wor
den gezaaid is het de tijd om de eerste
klap te geven. Op percelen, waai dit
onkruid voorkomt en men toch gerst of
tarwe wil zaaien moet vlak vóór of di-
rekt na het zaaien een bespuiting wor
den uitgevoerd met Avadex BW. Het is
beslist nodig, dat na de bespuiting een
bewerking wordt uitgevoerd, waardoor
het middel in de grond wordt gebracht
We houden het voor mogelijk, dat te
leurstellingen bij de werking van dit
middel in veel gevallen terug te bren
gen zijn tot het onvoldoende inwerken.
We hebben nl. de indruk, dat op een
aantal bedrijven, waar het werk serieus
is uitgevoerd door een enkele jaren vol
gehouden bespuiting met Avadex toch
succes is geboekt.
Op percelen met veel wilde haver,
waar bieten worden verbouwd kan ook
gebruik worden gemaakt van Avadex.
Door de normale bespuiting met Pyra-
min wordt wilde haver nl. niet bestre
den. Vorig jaar kwam in een toevallige
proef naar voren, dat ook het kweek-
bestrijdingsmiddel TCA wilde haver
uitstekend bestrijdt. Vrij zeker zal met
een Hoeveelheid van 10 kg TCA per ha,
gespoten enkele weken vóór het zaaien
van de bieten, wilde haver afdoende
v. orden bestreden.
Latere bestrijding
Hoewel er ook mogelijkheden zijn
voor een latere bestrijding van wilde
haver in granen menen we, dat het
goed is om direkt de eerste gelegen
heid aan te pakken. Komt men door
omstandigheden hier niet aan toe of
zou de bestrijding door ongunstige om
standigheden minder goed gelukken,
dan kan later een bestrijding worden
uitgevoerd met Caryne. Dit jaar zal
proefsgewijze ook een later toe te pas
sen nieuw middel worden gebruikt.
Men heeft van dit middel goede ver
wachtingen, maar het zal dit jaar voor
de praktijk nog niet voldoende be
schikbaar zijn.
OUDESCHilLD De revuegroep van
de buurtvereniging Schoonoordsingel-
Witte Kruislaan-Kogerstraat treedt
woensdagavond 25 maart in ,,'t Skiltje"
te Oudeschild op voor de bejaarden-
soos. De avond is voor ieder toeganke
lijk van 55 jaar en ouder Getracht zal
nl. worden een Oudeschilder afdeling
van de bejaardenbond op te richten; er
zijn reeds 80 bejaarden uit Oudeschild
aangesloten.
De gemeentesecretarie en de kanto
ren van alle gemeentelijke diensten
zijn vrijdag 27 maart (Goede Vrijdag)
de gehele dag gesloten. Dit geldt ook
voor het bureau van de' burgerlijke
stand. Tevens is die dag de vuilnisstort
plaats gesloten.
OUDESCHILD-DE KOOG De
brandweer kreeg vrijdagmiddag weinig
rust. Eerst werd alarm gegeven voor
een brand in Oudeschild. Op een op
slagterrein van Ten Cate en Daalder
nabij de haven stond de begroeiing in
lichterlaaie. Het blussen was e'en kwes
tie van enkele minuten.
Wat ernstiger was een terreinbrand
bij de Epelaan te De Koog. Een aan de
Epelaan wonende Duitse familie had
wat papierafval willen verbranden op
het droge terrein nabij de bosrand(!)
maar het liep uit de hand en al spoe
dig trok het vuur in een breed front
op, aangewakkerd door de wind die in
de richting van het bos stond. Ook hier
bezwoor de spoedig gearriveerde brand
weer de vlammen in korte tijd.
DE COCKSDORP-EIERLAND De
„Vereniging Gemeenschap Eierland
verleden jaar in het leven geroepen
om gezamenlijk met De Cocksdorp in
het Noorden van ons eiland een dorps
huis te stichten, heeft vorige week
dinsdag en donderdag haar eerste pu
blieke voorlichtingsavonden gehouden.
Donderdagavond had deze plaats in
het Vliegveldhotel. Een 7 personen tel
lend bestuur zette voor vijfentwintig
aanwezigen haar plannen en ideeën
uiteen. Er was een maquette gemaakt,
maar die was allerminst definitief,
aangezien het nog niet eens vast staat
waar het project komen zal.
Maar de maquette gaf enigszins het
ideaal van het bestuur weer. Een van
de belangrijkste onderdelen :s onge
twijfeld het overdekte zwembad Voorts
voorziet het plan in een gymzaal, een
restauratiegedeelte, enige grotere en
kleinere vergaderruimten en de sani
taire voorzieningen, zoals toiletten en
kleedruimten. Verder is aan het ge
bouw een beheerderswoning gekoppeld.
Opvallend onderdeel is dat sommige
van de tussenwanden verwijderbaar
zijn; men heeft dan vanuit het restau
ratiegedeelte een vrij zich op het
zwembad en de gymzaal.
Dringend nodig
De mensen die het idee tot zover ge
stalte hebben gegeven, zijn de dames
G. M. Witte-Ran, M. Dijkshoorn-van
Eist en de heren M. Boon, R R Siebin
ga, G. Monen, B. Gieze en C. Dros.
Sinds mei 1969 zijn zij geregeld bij el
kaar gekomen om mogelijkheden en
moeilijkheden te bepraten. Zij zijn zich
ervan bewust, dat het ontbreken van
een dorpshuis voor het noorden van
Texel een gemis is, vooral voor de gro
tere evenementen zoals tone'eluitvoe-
De echte Dockumer Berenburg. Anno 1860.
ringen. Met de gymnastiek-akkommo-
datie in De Cocksdorp is het helemaal
treurig gesteld. Er is behoefte aan een
flink gebouw mei; mogelijkheden voor
zoveel mogelijk vormen van samenzijn.
Men is natuurlijk op grote moeilijk
heden gestuit. Waar kan het staan,
waar mèg het staan, hoeveel gaat her
kosten, halen we een sluitende exploi
tatie e'tc. Dat laatste is wel een van de
meest essentiële problemen, want kan
men geen sluitende begroting iaten zien
dan komt men al gauw moeilijk te zit
ten met subsidies. En daar men de kos
ten op ruwweg 3 a 4 ton schat, zal een
bijdrage van hogerhand toch onmisbaa-
zijn. Maar het bestuur is vrij optimis
tisch: men verwacht dat dit niet het
grootste struikelblok zal zijn.
Waar
Wat de plaats betreft konden ook nog
geen definitieve mededelingen gedaan
worden. Op het ogenblik heeft men het
oog op een driehoekje land van de heer
Reuvers, begrensd door de sportvelden
van SVC en de Ploosterstraat. Aan dit
terrein denkend heeft men ook de ma
quette gemaakt. Het gebouw zou dan
1000 m2 groot worden. Doch zekerheid
is er omtrent dit punt nog steeds niet.
De heer Monen achtte de sportafde
ling (gymzaal en zwembad), zeer be
langrijk in het geheel. Als men erin
zou slagen, deze te maken op vereiste
grootte, zou de gemeente bij het ont
breken van andere sportgelegenheiden
voor schoolonderricht verplicht worden
dit te huren, wat een flinke inkomsten
bron zou zijn.
Het bestuur stond ook open voor sug
gesties; hiernaar gevraagd kwam men
voor de dag met kindercrèches, sauna
en dansavonden.
Niet meer afhankelijk
Maar gezien het stadium waarin de
plannen verkeren, konden hier nog geen
definitieve uitspraken over worden ge
daan. In het algemeen hoopt men niet
het tot stand brengen van dit dorps
huis het verenigingsleven in het noor
den te' stimuleren en wat meer te rich
ten op dit gebied, zodat men niet steeds
meer afhankelijk is van Den Burg of
Oosterend.
Over niet al te lange tijd wil het be
stuur een officiële ledenvergadering
houden, waarop de plannen wat concre
ter voorgesteld kunnen worden.
Lid worden kan iedereen op Texel,
waarbij inbegrepen alle mogelijke ver
enigingen' en organisaties. De kosten
bedragen vooreerst tien gulden per jaar.
Opgeven kan men zich bij een van de
leden van het bestuur.
Na enkele mislukte pogingen is de
aquariumvereniging In Aqua Vita erin
geslaagd een zestal exclusieve vissoor
ten zelf te importeren vanuit Kame
roen. Vooral dank zij de bemoeienissen
van de in dat land werkzame Oosteren-
der Jaap Vlaming, is het vorige week
gelukt ongeveer 100 visjes levend op
Texel te krijgen. Er waren er meer dan
300 verzonden, maar omdat het pakket
(plastic zakken in een bus) in Parijs
werd opgehouden, daalde de tempera
tuur van het water tot 10 graden,
waardoor het merendeel de geest gaf.
Niettemin is men bij de vereniging toch
zeer tevreden, vooral voorzitter Harry
Ellen, die de afgelopen weken heel wat
organisatietalent heeft moeten ont
plooien om het transport mogelijk te
maken.
Deze keer werd de officiële weg ge
volgd; Jaap Vlaming zorgde ervoor dat
in Yaoundé de nodige formaliteiten
werden vervuld zodat het vangen en
exporteren werd goedgekeurd zij het
onder voorwaarde, dat de vis uitsluitend
voor wetenschappelijke doeleinden was
bestemd. Waarop Jaap met schepnet de
vijvers en beekjes afging om te vangen.
Hij vergaarde diverse soorten, waaron
der een variant van de zeer fraaie
Aphyosemion Bualanum en de zg. oli-
fantsvis. Deze soorten zijn in Nederland
niet in de handel verkrijgbaar. Voor
de Aphyosemions bestond o.a. belang
stelling van de zijde van de Deense bio
loog Dr. Scheel, die van vissen van deze
familie speciale studie heeft gemaakt
en daartoe ook enige tijd in Kameroen
is geweest. De door Jaap Vlaming ver
zonden variant kende hij echter nog
niet.
De vissen zouden op 9 maart op
Schiphol aankomen. Voorzitter Ellen
zou ze persoonlijk in ontvangst nemen
en daarom een week niet ter visserij
gaan. Maar wegens ziekte van een an
der bemanningslid moest hij toch varen,
zodat enkele relaties (Dr. Kristensen
van het NIOZ, B. Schrieken en de KLM
piloot Busink uit Amstelveen) de vis
gingen afhalen.
Vergeefs
Het was een vergeefse tocht, want het
pakket bleek niet meer aan boord van
het vliegtuig te zijn. Bij het overladen
was het in Parijs blijven staan en kwam
pas de volgende dag mee. De heer Bu
sink (zelf enthousiast aquariaan) nam
het pakket direct mee naar huis en
constateerde dat de temperatuur tot 10
graden Celsius was gezakt en dat daar
door meer dan de helft van de vis was
omgekomen.... Een der soorten (een
nog ooit geïmporteerde vis), was zelfs
geheel uitgestorven. Gelukkig kwamen
de overlevenden weer spoedig op
krachten. Ter spreiding van het risico
bleef een deel achter in Amstelveen, een
ander deel ging naar de Verenigings-
beurs in Den Burg en ook de heer
Schrieken kreeg een partijtje voor zijn
studie.
Kostbaar
De handel bleek voor deze zeldzame
soorten veel geld te willen neertellen en
omdat het hele experiment handen vol
geld had gekost, werd besloten een
deel van de partij te verkopen.
Getracht zal worden met de nieuwe
vissoorten te kweken. Als dat lukt is
dat een welkome injectie voor aqua
riumliefhebbers. De bedoeling is op
korte termijn nog enkele van dergelijke
transporten te organiseren. Dan kan zo
lang Jaap Vlaming, die zich als een
voorbeeldig veldbioloog heeft leren
kennen, nog in Kameroen werkzaam is.
Aanvankelijk zou Jaap in augustus naar
Holland komen, maar omdat hij dan
nog geen opvolger heeft op het ont
wikkelingsproject waarop hij is ingezet,
heeft hij besloten tot december te blij
ven.
iDiniiDiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHHniiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
FEUILLETON
door TOM LODEWIJK
UIIIBIi<ll[Ki!|||||||UI«RMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII.I|IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
pe wist wat mevrouw hebben en
ebben mocht, wanneer mevrouw
rusten, waarmee ze mevrouw
kon vallen en waarmee ze moest
tot juffrouw Anneke thuis
yeb: 'n nu was ze vanmorgen op haar
ekomen en had gehoord van de
IJ die zich inmiddels had voltrok-
uffrouw Anneke lag in het zie-
an en nievrouw Treeberg was na-
k volkomen ingestort van al die1
- Ze ging als het ware op haar
door het huis, zich bekommerd
end waar dat heen moest. En
jerd er onbekommerd aan de bel
'ken en stond zuster Bertha, kloek
edig,
haar.
rge Aaltje", zei ze, „zo, hoe gaat
1 znster", zei Aaltje bekommerd,
tou het. gaan? Juffrouw Anneke
■net en mevrouw is er helemaal
jl| van'.
dan zullen we mevrouw maar es
ten. Nu juffrouw Anneke er niet
toch een beetje verzorgd
niet? En jij hebt het al druk
a zuster en dat kan ik ook niet".
B i r z^n voor- Weet je wat,
'en iel wel even naar boven. Als jij
:htnüddels es een goeie bak koffie
kan je toch wel, niet?"
0U", zei Aaltje glimmend. Haar
mocht door iedereen geproefd
ng
atse
r
I et ze
irde
„Nou, dan stiefel ik maar even naar
boven".
Aaltje zag haar na. Het leek of de
wind door het huis blies.
De zuster stond op de drempel van
de kamer, klopte pro forma, niet al te
zachtjes en zei vrolijk „Goeiemorgen!"
De kamer was geheel donker. In het
bed ontwaarde zij vaag een gedaante,
een donker hoofd op het witte kussen.
„Eerst maar es een beetje zon", zei
de zuster, „het is voorjaar geworden
mevrouw. Dat is je aprilweertje. Za
terdag winter en maandag zomer". En
resoluut stapte zij naar het raam en
schoof het gordijn terug. Stralend zon
licht stroomde de kamer binnen. Me
vrouw Treeberg sloot de ogen als in
pijn.
„O nee zuster, dat is véél te licht".
„Kom kom" zei de zuster, dan draait
u uw hoofd maar om. Zo", ze pakte
een stoel en ging haar patiënt op haar
gemak zitten bekijken. „Nu uw dochter
er niet is, zal ik de honneurs maar zo
lang waarnemen, vindt u niet? Ik heb
het er met de dokter al over gehad".
Mevrouw Treeberg knipperde met de
ogen. Was dat een verpleegster? Het
leek eer een huzaar. Verpleegsters wa
ren voor mevrouw Treeberg witte, glij
dende, geruisloze gedaanten met zachte
handen en zachte woorden, troostend
en doodvoorzichtig, dat ze de patiënt
geen pijn deden. Deze zuster had haar
al meteen pijn gedaan door al dat licht
in de kamer te laten, en nu zat ze daar
als een toonbeeld van gezondheid, een
uitdaging! Wat wist zo'n mens van wat
een zieke voelde?
O ja, ze wist wel dat zuster Bertha
in Terwoerd 'n reputatie had die klonk
als een klok. Dat ging misschien op
met de gewone man die niet beter wist.
Die grof besnaard was, maar met fijn
gevoelige cultuurprodukien als Tine
Treeberg was het wat anders. Iléél wat
anders. En het scheen dat zuster Bertha
dat niet dóórhad.
,Hoe staat het er mee?" informeerde
de zuster zakelijk.
Mevrouw Treeberg gaf met zwakke
stem de vereiste inlichtingen. Ze voelde
zich zwak, ze was helemaal overstuur
door dat geval met Anneke, en ze had
hoofdpijn. Iedere morgen had ze hoofd-
pijn.
„En u komt er zeker nooit uit".
Mevrouw Treeberg keek verbaasd. Er
uit kom? Zij? Een patiënt? Het zou
een poging tot zelfmoord zijn.
„Geen beweging noemenswaard, geen
frisse lucht, maar beste mevrouw, dat
zou een gezond mens ziek maken".
„Maar ik ben geen gezond mens".
„Wilt u het wel zijn?"
Het was een vraag recht op de man
af. Het was 'n gevoelloze, wrede vraag,
wilde zij graag gezond zijn, niets lie
ver dan dat, maar kon zij het helpen
dat ze altijd ziek was?
„Mevrouw", zei zuster Bertha vastbe
raden, „om een ziek mens gezond te
krijgen zijn er twéé nodig. De dokter
en de patiënt zelf. Als die niet mee
werkt, kan de dokter ook niets doen".
Ze was niet zo zeker van haar zaak
als ze deed voorkomen, maar ze had
een lang gesprek met die nieuwe dok
ter gehad. Het was waar, het was nog
een jong ventje zonder ervaring, wat
dat betreft zou zuster Bertha hem veel
kunnen vertellen. Maar hij had gezon
de ideeën en hij leek haar een geknip
te huisdokter. Ze zou het met hem wel
rooien, bedacht ze. Dat kwam natuur
lijk ook .doordat Bert Hazelaar zuster
Bertha meteen op de juiste waarde ge
schat had. Zo'n wijkzuster was net wat
een dokter nodig had. En daarom had
hij haar in vertrouwen zijn visie op
het geval Treeberg medegedeeld. Zus
ter Bertha had geknikt. Zij had zo haar
eigen denkbeelden, en die stemden wel
aardig overeen met die van de dokter.
En ook zij had zich wel eens bezorgd
afgevraagd hoe Anneke Treeberg die
ze „een lieve meid" vond, dit op den
duur zou kunnen volhouden. Nu was
ze afgeknapt. Het was te verwachten.
„Mevrouw", zei de zuster, „weet u
wat u nu eens moest doen? Allereerst
er eens uitkomen, al was het maar voor
een uurtje, en beneden eens een lekker
kopje koffie gaan drinken. Nee, niet op
bed. Anneke is er nu niet en u zult u
wat meer met het huishouden moeten
bemoeien dan vroeger en u moet pro
beren dat te doen. Het zal u heus geen
kwaad doen, het leidt uw gedachten
af".
„Ik dacht dat u daarvoor kwam".
„Ik heb nog meer te doen", ant
woordde zuster Bertha. „Ik kom hier
iedere dag een beetje helpen, maar al
leen wat de verpleging betreft Aaltje
doet het werk, maar u weet, dat die
ziel geen initiatief heeft. Ze zal toch
van u de orders moeten krijgen U bent
de vrouw des huizes".
„Hoe kan ik dat nu?" zuchtte de pa
tiënt.
„Proberen", zei de zuster. „Niet ge
schoten is altijd mis. Wie weet hoe het
meevalt. En als u dan vanmiddag lek
ker een paar uurtjes geslapen heeft.
„Ik kan nooit slapen, zuster".
Zuster Bertha knikte. Ze kende dat,
die patiënten die nooit sliepen. In feite
doezelden ze de hele dag en dan lagen
ze 's nachts wakker. Ze doken nooit
es lekker moe in bed, om te slapen als
ze hun kussen roken. Bij ernstige pa
tiënten was dat iets vreselijks, die door
waakte nachten maar was mevrouw
Treeberg een ernstige patiënt? Zou ze
niet anders kunnen, wanneer ze eerst
maar zou willen? Ze begreep dat ze
hier met beleid te werk moest gaan.
„U zult beter slapen", zei ze, „wan
neer u zich overdag een beetje moe
hebt gemaakt. We krijgen hel voor
jaar, mevrouw. Dan moet u eens de
tuin in. U zult zien, daar knapt u méér
van op dan van alle drankjes en pille-
letjes". En ze keek geringschattend
naar het medicijnen-arsenaal op het
nachtkastje.
Tot haar grote verbazing zag Aaltje
haar mevrouw beneden komen aan de
arm van de zuster, in haar «peignoir nog
maar in ieder geval met keurig gekapt
haar en zelfs een beetje kleur op haar
lippen, al kwam die dan ook van de
lippenstift.
„O mevrouw", zei ze, „wat heerlijk
om u weer es door het huis te
zien lopen".
„Zo ver is het nog niet", glimlachte
Tine Treeberg mat.
„Maar zo ver komt het wél", verze
kerde de zuster. „Kijk es aan, hier in
uw eigen stoel, zo, het gordijn een beet
je dicht, dan zit u niet zo in de zon".
(wordt vervolgd)