Opkomst en verval van een badplaats CHANTAGE de wal99 klein SMIDJE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST SiSSM/ö* DE HEER W. PEETERS: Aantal „redders aan op Texel veel te SPORT EN SPEL in het afgelopen weekend Strandreiniging gestaakt Kleuter bij aanrijdin gewond DE KOOG ",t Is eigenlijk belache lijk dat op een bevolking van 11.000 zie len nauwelijks 300 contribuanten van de reddingmaatschappij zijn". Dat zegt de heer VV. Pecters van de plaatselijke reddingcommissie van de K.N.Z.H.R.M. Hij heeft zich voorgenomen ten behoe ve van „zijn" reddingmaatschappij een aktie te houden die moet resulte ren in een flinke aanwas van Texelse contributiebetalers, de zogenaamde red ders aan de wal. De K.N.Z.H.R.M. „draait" geheel op vrijwillige bijdragen. Sedert het bestaan van de maatschappij gaat dat heel goed. Altijd heeft het pu bliek het als een vanzelfsprekendheid beschouwd dat het reddingwerk in stand meet worden gehouden. De laat ste tijd lijkt dat anders te worden. Het jaarverslag van de K.N.Z.H.R.M. maakte melding van een record aantal reddingen, maar het aantal vrijwillige contribuanten daalde daarentegen aan merkelijk Het behoeft geen betoog dat deze situatie onzekerheid over de voortbestaansmogelijkheden in de toe komst heeft veroorzaakt om niet te spreken van de gevoelens die de red ders bekruipen. Deze redders, de man nen die hun leven wagen, doen dat vrijwillig en graag maar rekenen dan ook wel op erkenning in de vorm van vrijwillige financiële steun aan het red dingwerk. Texel heeft door zijn (ei landpositie meer met de zee en derhalve met ongelukken op zee te maken dan een of andere gemeente op de Veluwe. „Vooral daarom mogen we op begrip rekenen. Misschien denken de Texe laars dat de K.N.Z.H.R.M. niet meer zo'n belangrijke taak heeft. Scheeps- strandingen, vroeger haast aan de orde van de dag, doen zich zelden meer voor als gevolg van de moderne apparatuur waarmee schepen tegenwoordig zijn uit gerust. Minder spectaculaire ongeluk ken nemen echter snel toe. Steeds va ker moet de reddingboot uitvaren voor pleziervaarders die in moeilijkheden zijn geraakt. Dat kan ook met Texe- TEXEL-OEGSTGEEST 0—1 Na het zomerreces werd voor het eerst weer vriendschappelijk gespeeld tegen Oegstgeest een zaterdagmiddag- vereniging, uitkomende in de 4e kl. Over het geheel genomen ging het aar dig tegen elkaar op, maar Oegstgeest verdiende de overwinning toch wel. Al na vijf min. beoordeelde Thijs de bal verkeerd, de rechtsbuiten zette voor en de linksbuiten scoorde, alhoewel hij buitenspel stond. Ook Texel kreeg kan sen, maar in de voorhoede duurde het allemaal te lang en er stonden een paar prima verdedigers in de O.-achterhoede. Het was evenwel een goede oefening en als Texel blijft trainen, komt het wel weer. Doordat Douwe niet kwam opda gen, speelde Kees Boot mee en hij was als vanouds weer een van de allerbes- ten. laars gebeuren, zoals we vorige week hebben gelezen". Kleine bijdrage De heer Peeters hoopt van harte dat de reddingmaatschappij kan blijven voortbestaan op de huidige basis. Dus uitsluitend draaiend op vrijwillige bij dragen. De kleine doch vaste bijdragen van de „redders aan de wal" vormen daarbij een onmisbare basis. Eigenlijk zou het voor iedere Texelaar vanzelf sprekend moeten zijn om donateur van de K.N.ZjH.R.M. te zijn. Het uiterst kleine bedragje dat als minimum is gesteld, kan voor niemand een bezwaar zijn. Eén telefoontje naar de heer H. Peeters (Ruyslaan 1, De Koog, telefoon (02228) 301) en het wordt in orde ge maakt. Als tegenprestatie wordt men op de hoogte gehouden van het doen en laten van de K.N.Z.H.R.M,, zodat men weet wat met het geld gebeurt. Irlaxn nn liMri kulUo wael>MraapM4 4* rcdanl* A ZO KAN HET OOK Tijdens mijn vakantie op Texel heb ik uw courant gelezen. Hierin trof mij de vele berichten van aanrijdingen op parkeerplaatsen zonder dat de veroor zaker zijn naam en adres achter liet. Ook ik heb zo iets dergelijks meege maakt. Mijn auto stond geparkeerd op een parkeerplaats in Oosterend. 's Mor gens ontdekte mijn dochter dat er een briefje tussen de ruitenwisser zat. Zij komt onmiddellijk naar mij toe en zegt: „Papa, je auto is aangereden". De scha de viel nogal mee; alleen een kleine deuk aan de zijkant. Diegene, die mijn auto had aangereden was echter zo be leefd geweest zijn naam en adres achter te laten, wat mij heel goed deed. Ik heb contact opgenomen met deze me neer en alles is geregeld. A. van Putten, Soesterberg GESLAAGD Onze vroegere plaatsgenoot, de heer K. Kuip, De Westen, thans woonachtig in Amstelveen, slaagde voor het exa men M.O. - A Duits. De heer Kuip is verbonden aan een MAVO in Amster dam. BROKKENMAKER LIET ZICH NAAR BUREAU LOKKEN DE KOOG Vrijdagmorgen ont dekte de heer E. G. van M. uit Amster dam, dat zijn auto op de parkeerplaats bij de Katholieke kerk in De Koog was aangereden. De dader was doorgereden, maar een jongen had het nummer opge schreven en aan de politie gegeven. De schreven en an de politie gegeven. De politie vond de auto met genoemd num merbord 's nachts op dezelfde parkeer plaats. De wagen was niet afgesloten en de politie haalde de papieren van de eigenaar eruit. Deze, de Duitser D. P. uit Lünen, kwam zich toen de volgende morgen op het bureau melden. WRAAKOEFENING STEEN DOOR WINKELRUIT DE KOOG Zaterdagochtend om vier uur werd een steen gesmeten door de winkelruit van sigarenmagazijn Mets in de Dorpsstraat te De Koog. De dader was B. B. E. uit Garijp. Hij was be schonken. De jongeman had enkele uren tevoren met zijn vrienden op de stoep voor de winkel nogal wat gerucht ge maakt. De heer Mets, die erdoor uit de slaap werd gehouden, had hem toen de straat opgeschopt De steen door de rui ten was dan ook bedoeld als wraak. De politie hield de jongeman aan. Het bleek een clandestiene kampeerder te zijn, die na het opmaken van proces verbaal, werd genoodzaakt het eiland te verla ten. AUTO CONTRA BROMFIETS DE KOOG Vrijdagmorgen vond in een hevige regenbui een aanrijding plaats in de Dorpsstraat tussen de bromfietster mej. A. Boersen en een personenauto. De personenauto reed achteruit in de verboden richting. Door het slechte zicht zag de bestuurder, A. C. P. W. uit Driebergen, de brom fietster niet en een botsing volgde. Er ontstond lichte schade. VOUWFIETS NOG NIET AFGEHAALD OOSTEREND Bij de heer S. Keij- zer te Oosterend staat nog een vouw fiets, die een der prijzen was, in de on langs gehouden bliksemverloting van Excelsior en SVO. De fiets viel op lot nummer 15147. Als de winnaar zich niet spoedig meldt, vervalt de fiets aan de organisatie. PRIJZEN DEK-VERLOTING GETROKKEN DEN HOORN De verloting van DEK te Den Hoorn is succesvol verlo pen. De prijzen zijn inmiddels getrok ken en bij de winnaars thuisbezorgd. Hoofdprijzen waren een keukenmachi ne, koffiezetapparaat, kaptafel en bar becue-set. De hoop dat alsnog voldoende bijdra gen zouden binnenkomen om dit seizoen de strandreiniging te kunnen voortzet ten is ij del gebleken. Na het bericht in onze krant waarin melding werd ge maakt van het uitgeputte strandfonds, is nog ongeveer ƒ1000,binnengeko men. Met dit geld en nog enkele toege zegde bijdragen kunnen de lopende re keningen worden betaald maar het voortzetten van het reinigingswerk (kosten ƒ1500,per week) is er he laas niet door mogelijk geworden. De kans dat alsnog een hoeveelheid geld van betekenis binnenkomt waardoor in ieder geval het eind van dit seizoen kan worden gehaald, acht men der klein. Men beraadt zich nu o\ wijze waarop de zaken voor jaar moeten worden aangepakt. Zondagmiddag, tegen zes uur, een 4-jarig Duits jongetje op de n berg aangereden. Hij stak plotselij weg over vlak voor de naderende van de heer A. Kiewiet uit Oos! knaapje werd geschept en werd rijbaan gesmakt waar hij bewus bleef liggen. Hij bleek een hersens 110 ding te hebben opgelopen al rS schaafwonden in het gezicht. :dri ira; De heer F. F. Gerritsma te Ooster beek (oud-direkteur van de VVV Texel en nog trouw bezoeker van het eiland) wees ons op een artikel in Elsevier van 8 augustus over Saint Tropez. Hoewel de toestand in deze toeristenplaats niet helemaal met die op Texel te vergelij ken is, kan volgens hem wel een leer zame parallel worden getrokken. On der de aanbeveling „Texelaars let op uw zaak" stelde hij ons voor bedoeld arti kel over te nemen. Hetgeen wij bij deze doen. Mogelijk draagt het bij aan de inmiddels weer opgelaaide discussies over de toeristische toekomst van Texel Niets maakt een stad zo onbewoon baar als te veel inwoners vooral als het een kleine stad is met gevoel voor stijl en het dolce far niente. Een paar jaar geleden was St. Tropez nog het plaatsje waar stadsmensen over dro men. Een slaperig vissersdorpje aan de Mediterranée met 6000 inwoners, een inwonertal dat weliswaar iedere zomer verviervoudigd werd maar op een idea le manier. Een onopvallende combinatie van artisticiteit en geld bedierf de at mosfeer niet. Integendeel. Uitstekende restaurants en chique boutiques bloei den zonder veel pretenties op tussen de zeemanscafeetjes. Tien jaar geleden za gen de nauwe, kronkelige straatjes ei nog net zo uit als aan het begin van de eeuw toen Henri Matisse hier leefde en werkte. Maar de rustige dagen van St. Tropez waren geteld. Eerst kwamen de Mooien Mensen, daarna de geïllustreer de tijdschriften; de societyjournalisten "d< ra| S lel kt TEXEL 2-OEGSTGEEST 2 Een geheel vernieuwd 3—2 tweede speelde een aardige wedstrijd. De bes ten waren hier Roomeijer en Blonk, die met enige conditietraining best met het eerste zouden kunnen meedraaien. Ook hier jongens, bezoekt de training. S.V. DE KOOG Donderdag a.s. begint de training voor S.V. De Koog. Pupillen van 16.30 tot 20.00 uur, hierna komen de senioren aan de beurt. De toto's worden in De Koog nog niet opgehaald, wegens seizoendrukte. Zij die echter nu al mee willen doen, kun nen de toto afhalen en inleveren op het oude bekende adres. 72. „Wat voert die Zwarte Kludde toch uit in dit kasteel?" mompelde smidje Verholen en hij peinsde zich het hoofd suf. „Kijkdaar gaat-ie. En wat heeft die grote flitspuit ermee te maken? En die mooie meneer met zijn uilebril in die grote auto? En Vos- maer, de bediende? Is het nu werke lijk een hele misdadigersbende of speelt iemand tegelijk voor Kludde en Vosmaer? Je kunt nooit weten. En om dat het veel te moeilijk is al die vraagstukken op te lossen zonder wat uit te voeren, begin ik maar eens met achter de Kludde aan te lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Onhoorbaar glipte de smid achter de Kludde aan, die hij duidelijk kon zien lopen, want het kaarsvlammetje wees de weg. En nadat de kleine optocht op deze wijze enkele gangen, zalen en trapportalen had doorkruist, verdween de geheim zinnige Kludde tenslotte in een ver trek, waar hij in een oogwenk een gro te massa kaarsen had aangestoken. Voorzichtig gluurde smidje Verholen om het hoekje naar binnen en toen zag hij het; het was het vertrek, dat volge- tast was met kunstschatten, kostbaar heden en andere peperdure zaken. De smid hield zijn adem in van pure ver bazing, want de Kludde liep tevreden lachend rond en verschoof nu eens een prachtig, antiek meubelstuk, schikte dan weer een onbetaalbaar Perzisch ta pijt. Ook bekeek hij begerig de oude schilderijen van de wereldberoemde meesters en liefkoosde hij de werkelijk prachtige antieke beelden. „Miljoenen is het waard", giechelde hij. „Miljoenen en nog eens miljoenen. Vervolgens begon hij één voor één alle kaarsen weer uit te blazen, die hij met zoveel zorg ontstoken had. „Weg wezen, jongens", dacht smidje Verho len en roef.daar ging hij. Onhoor baar glipte hij de trappen weer af en in een wipje lag hij verborgen in een oude boekenkist, die in de ridderzaal stond. Enkele minuten later kwam ook de Kludde voorbij. Zonder talmen zocht deze echter de buiten deur op. Met een bons vloog deze in het slot en dus wist de smid, dat de kust veilig was. De Kludde was verdwenen (wordt vervolgd) en de fotografen, en ten slotte wone mensen die naar de Mooie sen kwamen kijken. Vijf jaar geleden puilde het sta uit met 100.000 bezoekers die all tegelijkertijd kwamen, tijdens d mervakantie. Dit jaar is hun aant gfroeid tot 3 miljoen. Het gevolg St. Tropez is verdwenen. Als ee: uit de oudheid, bedolven onder 't zo is het oude vissersplaatsje be: onder de nieuwe beschaving. Ovei zen nieuwe gebouwen op. Souv winkeltjes hebben de boutiques drongen; stalletjes met ijs brandolie flankeren de straten. Fi walmen bezoedelen de lucht, uit luidruchtige nachtclubs schal! de nacht. In die clubs vechten ie tuées en drughandelaars om de k zie. Het kleine politiekorps is nu gewassen tegen het verkeer, laa! tegen de voortdurende vecht- en si ïr partijen in de straten. Tijdens de ends staan er autofiles van kilo: krr lengte te wachten voor de nauï r gangen van het plaatsje. De plaat inwoners zijn daaraan natuurlijl onschuldig. Zij roken geld, vergr er: hun huizen om meer mensen one >jn te kunnen bieden tegen steeds prijzen, bouwden op ieder stukje grond goedkope appartementen er e galows die ze tegen duur geld ver: Het gemeentebestuur is niet in niet bereid de situatie te verbef- Vier jaar geleden dreigde een teerde burgemeester de stad met keidraad te omringen om de toe M te weren. Maar tenslotte gaf strijd op. Hij zwichtte als ieder en verkoopt nu levensmiddels kampeerders die de eens zo pari lijke stranden bevolkten. Nat zijn de Mooie Mensen allang vé nen. Tien jaar geleden war ene twee koninginnen, ieder omz» met een stoet toegewijde hofra ja, de een was Brigitte Bardot, wis echtgenoot Roger Vadim het stad bruikte als decor voor de filn God schiep de vrouw"; de andere goise Sagan, wier boek „Bonjour tesse" eveneens hier verfilmd we: heeft Sagan aangekondigd nooit een voet in St. Tropez te zetten. 1 rr, heeft hier nog een huis. Maar zij er alleen in de winter en dan m toont zij zich zelden op straat. Ve nen ook zijn de hertog en hertog! Windsor, premier Georges Pompii zijn vrouw en vele anderen die matig voor een week of een w in St. Tropez kwamen. Zelfs de economische bloei vA£( plaatsje is twijfelachtig gewordt nieuwe toeristen geven weinig gf „Wij hebben de kip met de goude ren geslacht", zegt een winkelier ber, terwijl hij de winkeltjes w concurrentie bekijkt die pand pand de enige hoofdstraat ont „De ijsjeseters zijn het ergst", z< or eigenaar van een van de ouden tiques. „Hele gezinnen komen k likkend binnen, niet om te kopen om te kijken. En ze hebben all lekkende ijshoorntjes in de ha J- verpesten mijn hele voorraad", dat vandaag in St. Tropez. ve: at •lij el sp< rs FEUILLETON door TOM LODEWIJK 21. Niets kon die dag zijn goede stemming verstoren. Op weg naar huis voor de lunch ontmoette hij Kathie, en dat deed de zon nog helderder stralen. Bij de aankomst van de ambassadeur liep alles in de puntjes, en toen de plechtigheid achter de rug was meende Enno, dat hij zich nu we»l kon veroorlo ven, rustig met de andere genodigden een glas sherry te drinken. Hij had het verdiend. Tegen het buffet geleund, maakte hij goedgeluimd een praatje met een knap pe jonge vrouw, die een glas sherry in de hand, haar ogen over het bont ge woel liet gaan. „Bent u van de pers?", vroeg hij, toen hij haar snel een notitie zag maken. „O nee", zei ze, „ik ben de direiktie- secretaresse van All-metal". Ze zag hem aan. „Ruth van Reede" zei ze. „Inspecteur Veerman. Kunt u nogal opschieten met die Amerikanen?" „Prima. In 't begin wat moeilijk, je moet je op hun tempo inschieten. Maar ik vind het leuk werk. Wat ziet die burgemeester van u er gehavend uit, met dat glazen oog en die littekens". „Uit het kamp overgehouden. Hij heeft in Flossenburg gezeten". Opeens zag hij haar gezicht, totnog toe wat onverschillig-moe, verlevendi gen. „Zegdie burgemeester heet toch Bosanquet, niet? Is hijPeter Bos- anquet?" „Ja, hij heet Peter Ivan z'n voor naam". „Dan ken ik hem". „Hoezo?" „Hoe vreemd het ook klinkt, maar. mijn bloed vloeit in zijn aderen", zei ze grappig-plechtig. „Familie?" „Nee.Peter Bosanquet zat in 't verzet". „Dat klopt". „Hij was er al heel gauw bij, zat in een sabotageploeg. Allemaal een beetje dillettantisch, dat snapt u wel. Wat wisten die jongens van oorlogvoeren? Enfin, hij kwam in de klem. Werd aan geschoten, lelijk gewond. Ze hebben hem gauw naar het ziekenhuis ge bracht, ik was er ook bij. Het was nogal erg met 'm, ze moesten bloedtransfusie toepassen. Ik had dezelfde bloedgroep, vonden ze uit". „Welke was dat?" „A. Doet er weinig toe. Enfin, zo doende heb ik hem eigenlijk het leven gered. Maar het hielp niet. Ze kwamen er achter waar hij was en zodra hij weer een been verzetten kon, nam de Gestapo hem mee. Ik dacht dat hij nooit meer terug zou komen". „Dan zal hij wel vreemd opkijken als hij u terugziet". „Hij was al die tijd bewusteloos". „Maar hij kende u toch uit het ver zet?" „Jawel.maar er waren er zoveel". Óp datzelfde moment kwam burge meester Bosanquet langs hen. „Zo inspecteur", zei hij, „is het na gedane arbeid zoet rusten?" „Eén ogenblik, burgemeester". „Nu ja, 't is u gegund, de zaakjes wa ren best voor mekaar". Zijn ogen rust ten een moment op Ruth. „Mag ik u even voorstellen?" vroeg Enno. „Juffrouw Van Reede, direktie- secretaresse van All Metal". „Aha! Komt u hier werken?" „Nee burgemeester, ik blijf in Rotter dam. Ben alleen meegekomen om de opening luister bij te zetten". „Nu, dat doet u dan inderdaad", lach te hij en toen trok wethouder Buisman hem aan z'n mouw. „Ziet u wel", lachte Ruth, „hij kent me niet eens meer". „Herkende u hém wel?" „Ja.maar hij is erg veranderd. De Peter die ik kende was eigenlijk een gevoelige jongen, helemaal geen vecht jas. Uit puur idealisme is hij in het ver zet gegaan. Déze Peter is gehard, dat zie je zó". „Hij is ook wél in de smeltkroos ge weest". „Flossenburg.... ja, daar noemt u ook iets. Een van de rotste kampen Wonder dat-ie er levend is uitgekomen, hoewel niet onbeschadigd. Nu inspec teur, ik zie mijn baas al angstig rond kijken, net een kuiken dat de kip kwijt is. Hij is volmaakt hulpeloos zonder zijn secretaresse". En weg was ze. Enno Veerman had net een nieuwe piip gestopt. Hij zat in de gezellige huiskamer van de familie Buisman en keek naar het donkere hoofd van Ka thie, aandachtig gebogen over een prie- gelhandwerkje. Af en toe keek ze op, dan kneep ze even de ogen dicht en lachte. „Staat je wel goed", vond Enno, „dat handwerkje heb je zeker speciaal voor vanavond voor de dag gehaald". „Ach ja", antwoordde ze, „ik weet hoe mannen zijn, vooral primitieve mannen". „Zoals ik". „Bijvoorbeeld. Ze zien de vrouw nog zo graag in de huiselijke entourage. En zo'n handwerkje maakt het roman tisch". „Je zit dus gewoon een nummertje weg te geven". „Ja, maar ik had niet gerekend op jouw diep inzicht in de psyche der vrouw". „Dat krijg je wel met mijn baantje". „Meisjes aanhouden omdat ze zonder licht rijden en ze na een ernstig woord laten gaan", lachte Kathie en hij bloos de want nog pas had hij zo'n juffertje, dat hem zo smekend had aangekeken en zo hulpeloos had gedaan, gepardon neerd. „Stil es", zei hij opeens. In de verte hoorde hij het hoog-laag- signaal van de autospuit. „Brand!" Hij was al overeind. „Toe nou", zei Kathie teleurgesteld, „die blussen ze toch wel zonder jou". „Even bellen". Snel draaide h J nummer van het bureau. „Waar is 't Hartingsvelt? „Op de Denneweg.auto in bi „Is 't anders niet?" „D'r zat een vent in". „Is die er uit?" „Dat weet ik niet, geloof van ni Enno stond een ogenblik in twi it, ,,'k Wil toch wel even kijken", auto in brand. Er is.er is ki persoonlijke ongevallen". Kathie vroeg niet of ze mee Dienst was dienst voor Enno. „Ga dan maar.kom je nog als 't niet te laat wordt?" „Wat dacht je dan?" Hij zat al in de auto. „Dag lieverd.nou kun je op ten met je handewrk". „Mispunt!" Haar brede lach wi laatste wat hij in het donker zag >T joeg hij de auto voort door de straten, haalde enkele jachtende sers in, die achter de spuit aar. een haastig trappende brandwe met helm en leren jas. Hij zette de auto langs de kar haastig, zich een weg banend weinige omstanders, naar de spu zag het al. Een grote wagen had zich i neus in een van de zware oude stammen langs de weg geboord brandweerman verspilde onnodig baar blusmateriaal door met schuimblusser de resten van het te doven. Want de auto was bij na maal uitgebrand. En achter 't stut (wordt vervol (0 TE 'e; C< I m Ci 2( g<

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1970 | | pagina 2