Opkomst en verval
van een badplaats
CHANTAGE
de wal99
klein
SMIDJE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
SiSSM/ö*
DE HEER W. PEETERS:
Aantal „redders aan
op Texel veel te
SPORT EN SPEL
in het afgelopen weekend
Strandreiniging gestaakt
Kleuter bij aanrijdin
gewond
DE KOOG ",t Is eigenlijk belache
lijk dat op een bevolking van 11.000 zie
len nauwelijks 300 contribuanten van
de reddingmaatschappij zijn". Dat zegt
de heer VV. Pecters van de plaatselijke
reddingcommissie van de K.N.Z.H.R.M.
Hij heeft zich voorgenomen ten behoe
ve van „zijn" reddingmaatschappij een
aktie te houden die moet resulte
ren in een flinke aanwas van Texelse
contributiebetalers, de zogenaamde red
ders aan de wal. De K.N.Z.H.R.M.
„draait" geheel op vrijwillige bijdragen.
Sedert het bestaan van de maatschappij
gaat dat heel goed. Altijd heeft het pu
bliek het als een vanzelfsprekendheid
beschouwd dat het reddingwerk in
stand meet worden gehouden. De laat
ste tijd lijkt dat anders te worden.
Het jaarverslag van de K.N.Z.H.R.M.
maakte melding van een record aantal
reddingen, maar het aantal vrijwillige
contribuanten daalde daarentegen aan
merkelijk Het behoeft geen betoog dat
deze situatie onzekerheid over de
voortbestaansmogelijkheden in de toe
komst heeft veroorzaakt om niet te
spreken van de gevoelens die de red
ders bekruipen. Deze redders, de man
nen die hun leven wagen, doen dat
vrijwillig en graag maar rekenen dan
ook wel op erkenning in de vorm van
vrijwillige financiële steun aan het red
dingwerk. Texel heeft door zijn (ei
landpositie meer met de zee en derhalve
met ongelukken op zee te maken dan
een of andere gemeente op de Veluwe.
„Vooral daarom mogen we op begrip
rekenen. Misschien denken de Texe
laars dat de K.N.Z.H.R.M. niet meer
zo'n belangrijke taak heeft. Scheeps-
strandingen, vroeger haast aan de orde
van de dag, doen zich zelden meer voor
als gevolg van de moderne apparatuur
waarmee schepen tegenwoordig zijn uit
gerust. Minder spectaculaire ongeluk
ken nemen echter snel toe. Steeds va
ker moet de reddingboot uitvaren voor
pleziervaarders die in moeilijkheden
zijn geraakt. Dat kan ook met Texe-
TEXEL-OEGSTGEEST 0—1
Na het zomerreces werd voor het
eerst weer vriendschappelijk gespeeld
tegen Oegstgeest een zaterdagmiddag-
vereniging, uitkomende in de 4e kl.
Over het geheel genomen ging het aar
dig tegen elkaar op, maar Oegstgeest
verdiende de overwinning toch wel. Al
na vijf min. beoordeelde Thijs de bal
verkeerd, de rechtsbuiten zette voor en
de linksbuiten scoorde, alhoewel hij
buitenspel stond. Ook Texel kreeg kan
sen, maar in de voorhoede duurde het
allemaal te lang en er stonden een paar
prima verdedigers in de O.-achterhoede.
Het was evenwel een goede oefening en
als Texel blijft trainen, komt het wel
weer. Doordat Douwe niet kwam opda
gen, speelde Kees Boot mee en hij was
als vanouds weer een van de allerbes-
ten.
laars gebeuren, zoals we vorige week
hebben gelezen".
Kleine bijdrage
De heer Peeters hoopt van harte dat
de reddingmaatschappij kan blijven
voortbestaan op de huidige basis. Dus
uitsluitend draaiend op vrijwillige bij
dragen. De kleine doch vaste bijdragen
van de „redders aan de wal" vormen
daarbij een onmisbare basis. Eigenlijk
zou het voor iedere Texelaar vanzelf
sprekend moeten zijn om donateur van
de K.N.ZjH.R.M. te zijn. Het uiterst
kleine bedragje dat als minimum is
gesteld, kan voor niemand een bezwaar
zijn. Eén telefoontje naar de heer H.
Peeters (Ruyslaan 1, De Koog, telefoon
(02228) 301) en het wordt in orde ge
maakt. Als tegenprestatie wordt men op
de hoogte gehouden van het doen en
laten van de K.N.Z.H.R.M,, zodat men
weet wat met het geld gebeurt.
Irlaxn nn liMri kulUo wael>MraapM4 4* rcdanl* A
ZO KAN HET OOK
Tijdens mijn vakantie op Texel heb ik
uw courant gelezen. Hierin trof mij de
vele berichten van aanrijdingen op
parkeerplaatsen zonder dat de veroor
zaker zijn naam en adres achter liet.
Ook ik heb zo iets dergelijks meege
maakt. Mijn auto stond geparkeerd op
een parkeerplaats in Oosterend. 's Mor
gens ontdekte mijn dochter dat er een
briefje tussen de ruitenwisser zat. Zij
komt onmiddellijk naar mij toe en zegt:
„Papa, je auto is aangereden". De scha
de viel nogal mee; alleen een kleine
deuk aan de zijkant. Diegene, die mijn
auto had aangereden was echter zo be
leefd geweest zijn naam en adres achter
te laten, wat mij heel goed deed. Ik
heb contact opgenomen met deze me
neer en alles is geregeld.
A. van Putten, Soesterberg
GESLAAGD
Onze vroegere plaatsgenoot, de heer
K. Kuip, De Westen, thans woonachtig
in Amstelveen, slaagde voor het exa
men M.O. - A Duits. De heer Kuip is
verbonden aan een MAVO in Amster
dam.
BROKKENMAKER LIET ZICH NAAR
BUREAU LOKKEN
DE KOOG Vrijdagmorgen ont
dekte de heer E. G. van M. uit Amster
dam, dat zijn auto op de parkeerplaats
bij de Katholieke kerk in De Koog was
aangereden. De dader was doorgereden,
maar een jongen had het nummer opge
schreven en aan de politie gegeven. De
schreven en an de politie gegeven. De
politie vond de auto met genoemd num
merbord 's nachts op dezelfde parkeer
plaats. De wagen was niet afgesloten en
de politie haalde de papieren van de
eigenaar eruit. Deze, de Duitser D. P.
uit Lünen, kwam zich toen de volgende
morgen op het bureau melden.
WRAAKOEFENING
STEEN DOOR WINKELRUIT
DE KOOG Zaterdagochtend om
vier uur werd een steen gesmeten door
de winkelruit van sigarenmagazijn Mets
in de Dorpsstraat te De Koog. De dader
was B. B. E. uit Garijp. Hij was be
schonken. De jongeman had enkele uren
tevoren met zijn vrienden op de stoep
voor de winkel nogal wat gerucht ge
maakt. De heer Mets, die erdoor uit de
slaap werd gehouden, had hem toen de
straat opgeschopt De steen door de rui
ten was dan ook bedoeld als wraak. De
politie hield de jongeman aan. Het bleek
een clandestiene kampeerder te zijn, die
na het opmaken van proces verbaal,
werd genoodzaakt het eiland te verla
ten.
AUTO CONTRA BROMFIETS
DE KOOG Vrijdagmorgen vond in
een hevige regenbui een aanrijding
plaats in de Dorpsstraat tussen de
bromfietster mej. A. Boersen en een
personenauto. De personenauto reed
achteruit in de verboden richting. Door
het slechte zicht zag de bestuurder,
A. C. P. W. uit Driebergen, de brom
fietster niet en een botsing volgde. Er
ontstond lichte schade.
VOUWFIETS NOG NIET AFGEHAALD
OOSTEREND Bij de heer S. Keij-
zer te Oosterend staat nog een vouw
fiets, die een der prijzen was, in de on
langs gehouden bliksemverloting van
Excelsior en SVO. De fiets viel op lot
nummer 15147. Als de winnaar zich niet
spoedig meldt, vervalt de fiets aan de
organisatie.
PRIJZEN DEK-VERLOTING
GETROKKEN
DEN HOORN De verloting van
DEK te Den Hoorn is succesvol verlo
pen. De prijzen zijn inmiddels getrok
ken en bij de winnaars thuisbezorgd.
Hoofdprijzen waren een keukenmachi
ne, koffiezetapparaat, kaptafel en bar
becue-set.
De hoop dat alsnog voldoende bijdra
gen zouden binnenkomen om dit seizoen
de strandreiniging te kunnen voortzet
ten is ij del gebleken. Na het bericht in
onze krant waarin melding werd ge
maakt van het uitgeputte strandfonds,
is nog ongeveer ƒ1000,binnengeko
men. Met dit geld en nog enkele toege
zegde bijdragen kunnen de lopende re
keningen worden betaald maar het
voortzetten van het reinigingswerk
(kosten ƒ1500,per week) is er he
laas niet door mogelijk geworden. De
kans dat alsnog een hoeveelheid geld
van betekenis binnenkomt waardoor in
ieder geval het eind van dit seizoen
kan worden gehaald, acht men
der klein. Men beraadt zich nu o\
wijze waarop de zaken voor
jaar moeten worden aangepakt.
Zondagmiddag, tegen zes uur,
een 4-jarig Duits jongetje op de n
berg aangereden. Hij stak plotselij
weg over vlak voor de naderende
van de heer A. Kiewiet uit Oos!
knaapje werd geschept en werd
rijbaan gesmakt waar hij bewus
bleef liggen. Hij bleek een hersens 110
ding te hebben opgelopen al rS
schaafwonden in het gezicht.
:dri
ira;
De heer F. F. Gerritsma te Ooster
beek (oud-direkteur van de VVV Texel
en nog trouw bezoeker van het eiland)
wees ons op een artikel in Elsevier van
8 augustus over Saint Tropez. Hoewel
de toestand in deze toeristenplaats niet
helemaal met die op Texel te vergelij
ken is, kan volgens hem wel een leer
zame parallel worden getrokken. On
der de aanbeveling „Texelaars let op uw
zaak" stelde hij ons voor bedoeld arti
kel over te nemen. Hetgeen wij bij
deze doen. Mogelijk draagt het bij aan
de inmiddels weer opgelaaide discussies
over de toeristische toekomst van Texel
Niets maakt een stad zo onbewoon
baar als te veel inwoners vooral als
het een kleine stad is met gevoel voor
stijl en het dolce far niente. Een paar
jaar geleden was St. Tropez nog het
plaatsje waar stadsmensen over dro
men. Een slaperig vissersdorpje aan de
Mediterranée met 6000 inwoners, een
inwonertal dat weliswaar iedere zomer
verviervoudigd werd maar op een idea
le manier. Een onopvallende combinatie
van artisticiteit en geld bedierf de at
mosfeer niet. Integendeel. Uitstekende
restaurants en chique boutiques bloei
den zonder veel pretenties op tussen de
zeemanscafeetjes. Tien jaar geleden za
gen de nauwe, kronkelige straatjes ei
nog net zo uit als aan het begin van de
eeuw toen Henri Matisse hier leefde en
werkte. Maar de rustige dagen van St.
Tropez waren geteld. Eerst kwamen de
Mooien Mensen, daarna de geïllustreer
de tijdschriften; de societyjournalisten
"d<
ra|
S
lel
kt
TEXEL 2-OEGSTGEEST 2
Een geheel vernieuwd
3—2
tweede
speelde een aardige wedstrijd. De bes
ten waren hier Roomeijer en Blonk, die
met enige conditietraining best met het
eerste zouden kunnen meedraaien. Ook
hier jongens, bezoekt de training.
S.V. DE KOOG
Donderdag a.s. begint de training
voor S.V. De Koog. Pupillen van 16.30
tot 20.00 uur, hierna komen de senioren
aan de beurt.
De toto's worden in De Koog nog niet
opgehaald, wegens seizoendrukte. Zij
die echter nu al mee willen doen, kun
nen de toto afhalen en inleveren op het
oude bekende adres.
72. „Wat voert die Zwarte Kludde
toch uit in dit kasteel?" mompelde
smidje Verholen en hij peinsde zich
het hoofd suf. „Kijkdaar gaat-ie.
En wat heeft die grote flitspuit ermee
te maken? En die mooie meneer met
zijn uilebril in die grote auto? En Vos-
maer, de bediende? Is het nu werke
lijk een hele misdadigersbende of
speelt iemand tegelijk voor Kludde en
Vosmaer? Je kunt nooit weten. En om
dat het veel te moeilijk is al die
vraagstukken op te lossen zonder wat
uit te voeren, begin ik maar eens met
achter de Kludde aan te lopen.
Zo gezegd, zo gedaan. Onhoorbaar
glipte de smid achter de Kludde aan,
die hij duidelijk kon zien lopen, want
het kaarsvlammetje wees de weg. En
nadat de kleine optocht op deze wijze
enkele gangen, zalen en trapportalen
had doorkruist, verdween de geheim
zinnige Kludde tenslotte in een ver
trek, waar hij in een oogwenk een gro
te massa kaarsen had aangestoken.
Voorzichtig gluurde smidje Verholen
om het hoekje naar binnen en toen zag
hij het; het was het vertrek, dat volge-
tast was met kunstschatten, kostbaar
heden en andere peperdure zaken. De
smid hield zijn adem in van pure ver
bazing, want de Kludde liep tevreden
lachend rond en verschoof nu eens een
prachtig, antiek meubelstuk, schikte
dan weer een onbetaalbaar Perzisch ta
pijt. Ook bekeek hij begerig de oude
schilderijen van de wereldberoemde
meesters en liefkoosde hij de werkelijk
prachtige antieke beelden. „Miljoenen
is het waard", giechelde hij. „Miljoenen
en nog eens miljoenen.
Vervolgens begon hij één voor één
alle kaarsen weer uit te blazen, die hij
met zoveel zorg ontstoken had. „Weg
wezen, jongens", dacht smidje Verho
len en roef.daar ging hij. Onhoor
baar glipte hij de trappen weer af en in
een wipje lag hij verborgen in een oude
boekenkist, die in de ridderzaal stond.
Enkele minuten later kwam ook de
Kludde voorbij. Zonder talmen zocht
deze echter de buiten deur op. Met een
bons vloog deze in het slot en dus wist
de smid, dat de kust veilig was. De
Kludde was verdwenen
(wordt vervolgd)
en de fotografen, en ten slotte
wone mensen die naar de Mooie
sen kwamen kijken.
Vijf jaar geleden puilde het sta
uit met 100.000 bezoekers die all
tegelijkertijd kwamen, tijdens d
mervakantie. Dit jaar is hun aant
gfroeid tot 3 miljoen. Het gevolg
St. Tropez is verdwenen. Als ee:
uit de oudheid, bedolven onder 't
zo is het oude vissersplaatsje be:
onder de nieuwe beschaving. Ovei
zen nieuwe gebouwen op. Souv
winkeltjes hebben de boutiques
drongen; stalletjes met ijs
brandolie flankeren de straten. Fi
walmen bezoedelen de lucht,
uit luidruchtige nachtclubs schal!
de nacht. In die clubs vechten ie
tuées en drughandelaars om de k
zie. Het kleine politiekorps is nu
gewassen tegen het verkeer, laa!
tegen de voortdurende vecht- en si ïr
partijen in de straten. Tijdens de
ends staan er autofiles van kilo: krr
lengte te wachten voor de nauï r
gangen van het plaatsje. De plaat
inwoners zijn daaraan natuurlijl
onschuldig. Zij roken geld, vergr er:
hun huizen om meer mensen one >jn
te kunnen bieden tegen steeds
prijzen, bouwden op ieder stukje
grond goedkope appartementen er e
galows die ze tegen duur geld ver:
Het gemeentebestuur is niet in
niet bereid de situatie te verbef-
Vier jaar geleden dreigde een
teerde burgemeester de stad met
keidraad te omringen om de toe M
te weren. Maar tenslotte gaf
strijd op. Hij zwichtte als ieder
en verkoopt nu levensmiddels
kampeerders die de eens zo pari
lijke stranden bevolkten. Nat
zijn de Mooie Mensen allang vé
nen. Tien jaar geleden war ene
twee koninginnen, ieder omz»
met een stoet toegewijde hofra ja,
de een was Brigitte Bardot, wis
echtgenoot Roger Vadim het stad
bruikte als decor voor de filn
God schiep de vrouw"; de andere
goise Sagan, wier boek „Bonjour
tesse" eveneens hier verfilmd we:
heeft Sagan aangekondigd nooit
een voet in St. Tropez te zetten. 1 rr,
heeft hier nog een huis. Maar zij
er alleen in de winter en dan m
toont zij zich zelden op straat. Ve
nen ook zijn de hertog en hertog!
Windsor, premier Georges Pompii
zijn vrouw en vele anderen die
matig voor een week of een w
in St. Tropez kwamen.
Zelfs de economische bloei vA£(
plaatsje is twijfelachtig gewordt
nieuwe toeristen geven weinig gf
„Wij hebben de kip met de goude
ren geslacht", zegt een winkelier
ber, terwijl hij de winkeltjes w
concurrentie bekijkt die pand
pand de enige hoofdstraat ont
„De ijsjeseters zijn het ergst", z< or
eigenaar van een van de ouden
tiques. „Hele gezinnen komen k
likkend binnen, niet om te kopen
om te kijken. En ze hebben all
lekkende ijshoorntjes in de ha J-
verpesten mijn hele voorraad",
dat vandaag in St. Tropez.
ve:
at
•lij
el
sp<
rs
FEUILLETON
door TOM LODEWIJK
21. Niets kon die dag zijn goede
stemming verstoren. Op weg naar huis
voor de lunch ontmoette hij Kathie, en
dat deed de zon nog helderder stralen.
Bij de aankomst van de ambassadeur
liep alles in de puntjes, en toen de
plechtigheid achter de rug was meende
Enno, dat hij zich nu we»l kon veroorlo
ven, rustig met de andere genodigden
een glas sherry te drinken. Hij had het
verdiend.
Tegen het buffet geleund, maakte hij
goedgeluimd een praatje met een knap
pe jonge vrouw, die een glas sherry in
de hand, haar ogen over het bont ge
woel liet gaan.
„Bent u van de pers?", vroeg hij, toen
hij haar snel een notitie zag maken.
„O nee", zei ze, „ik ben de direiktie-
secretaresse van All-metal". Ze zag hem
aan. „Ruth van Reede" zei ze.
„Inspecteur Veerman. Kunt u nogal
opschieten met die Amerikanen?"
„Prima. In 't begin wat moeilijk, je
moet je op hun tempo inschieten. Maar
ik vind het leuk werk. Wat ziet die
burgemeester van u er gehavend uit,
met dat glazen oog en die littekens".
„Uit het kamp overgehouden. Hij
heeft in Flossenburg gezeten".
Opeens zag hij haar gezicht, totnog
toe wat onverschillig-moe, verlevendi
gen.
„Zegdie burgemeester heet toch
Bosanquet, niet? Is hijPeter Bos-
anquet?"
„Ja, hij heet Peter Ivan z'n voor
naam".
„Dan ken ik hem".
„Hoezo?"
„Hoe vreemd het ook klinkt, maar.
mijn bloed vloeit in zijn aderen", zei
ze grappig-plechtig.
„Familie?"
„Nee.Peter Bosanquet zat in 't
verzet".
„Dat klopt".
„Hij was er al heel gauw bij, zat in
een sabotageploeg. Allemaal een beetje
dillettantisch, dat snapt u wel. Wat
wisten die jongens van oorlogvoeren?
Enfin, hij kwam in de klem. Werd aan
geschoten, lelijk gewond. Ze hebben
hem gauw naar het ziekenhuis ge
bracht, ik was er ook bij. Het was nogal
erg met 'm, ze moesten bloedtransfusie
toepassen. Ik had dezelfde bloedgroep,
vonden ze uit".
„Welke was dat?"
„A. Doet er weinig toe. Enfin, zo
doende heb ik hem eigenlijk het leven
gered. Maar het hielp niet. Ze kwamen
er achter waar hij was en zodra hij
weer een been verzetten kon, nam de
Gestapo hem mee. Ik dacht dat hij nooit
meer terug zou komen".
„Dan zal hij wel vreemd opkijken als
hij u terugziet".
„Hij was al die tijd bewusteloos".
„Maar hij kende u toch uit het ver
zet?"
„Jawel.maar er waren er zoveel".
Óp datzelfde moment kwam burge
meester Bosanquet langs hen.
„Zo inspecteur", zei hij, „is het na
gedane arbeid zoet rusten?"
„Eén ogenblik, burgemeester".
„Nu ja, 't is u gegund, de zaakjes wa
ren best voor mekaar". Zijn ogen rust
ten een moment op Ruth.
„Mag ik u even voorstellen?" vroeg
Enno. „Juffrouw Van Reede, direktie-
secretaresse van All Metal".
„Aha! Komt u hier werken?"
„Nee burgemeester, ik blijf in Rotter
dam. Ben alleen meegekomen om de
opening luister bij te zetten".
„Nu, dat doet u dan inderdaad", lach
te hij en toen trok wethouder Buisman
hem aan z'n mouw.
„Ziet u wel", lachte Ruth, „hij kent
me niet eens meer".
„Herkende u hém wel?"
„Ja.maar hij is erg veranderd. De
Peter die ik kende was eigenlijk een
gevoelige jongen, helemaal geen vecht
jas. Uit puur idealisme is hij in het ver
zet gegaan. Déze Peter is gehard, dat
zie je zó".
„Hij is ook wél in de smeltkroos ge
weest".
„Flossenburg.... ja, daar noemt u
ook iets. Een van de rotste kampen
Wonder dat-ie er levend is uitgekomen,
hoewel niet onbeschadigd. Nu inspec
teur, ik zie mijn baas al angstig rond
kijken, net een kuiken dat de kip kwijt
is. Hij is volmaakt hulpeloos zonder
zijn secretaresse". En weg was ze.
Enno Veerman had net een nieuwe
piip gestopt. Hij zat in de gezellige
huiskamer van de familie Buisman en
keek naar het donkere hoofd van Ka
thie, aandachtig gebogen over een prie-
gelhandwerkje. Af en toe keek ze op,
dan kneep ze even de ogen dicht en
lachte.
„Staat je wel goed", vond Enno, „dat
handwerkje heb je zeker speciaal voor
vanavond voor de dag gehaald".
„Ach ja", antwoordde ze, „ik weet
hoe mannen zijn, vooral primitieve
mannen".
„Zoals ik".
„Bijvoorbeeld. Ze zien de vrouw nog
zo graag in de huiselijke entourage. En
zo'n handwerkje maakt het roman
tisch".
„Je zit dus gewoon een nummertje
weg te geven".
„Ja, maar ik had niet gerekend op
jouw diep inzicht in de psyche der
vrouw".
„Dat krijg je wel met mijn baantje".
„Meisjes aanhouden omdat ze zonder
licht rijden en ze na een ernstig woord
laten gaan", lachte Kathie en hij bloos
de want nog pas had hij zo'n juffertje,
dat hem zo smekend had aangekeken en
zo hulpeloos had gedaan, gepardon
neerd.
„Stil es", zei hij opeens.
In de verte hoorde hij het hoog-laag-
signaal van de autospuit.
„Brand!"
Hij was al overeind.
„Toe nou", zei Kathie teleurgesteld,
„die blussen ze toch wel zonder jou".
„Even bellen". Snel draaide h J
nummer van het bureau.
„Waar is 't Hartingsvelt?
„Op de Denneweg.auto in bi
„Is 't anders niet?"
„D'r zat een vent in".
„Is die er uit?"
„Dat weet ik niet, geloof van ni
Enno stond een ogenblik in twi it,
,,'k Wil toch wel even kijken",
auto in brand. Er is.er is ki
persoonlijke ongevallen".
Kathie vroeg niet of ze mee
Dienst was dienst voor Enno.
„Ga dan maar.kom je nog
als 't niet te laat wordt?"
„Wat dacht je dan?"
Hij zat al in de auto.
„Dag lieverd.nou kun je op
ten met je handewrk".
„Mispunt!" Haar brede lach wi
laatste wat hij in het donker zag >T
joeg hij de auto voort door de
straten, haalde enkele jachtende
sers in, die achter de spuit aar.
een haastig trappende brandwe
met helm en leren jas.
Hij zette de auto langs de kar
haastig, zich een weg banend
weinige omstanders, naar de spu
zag het al.
Een grote wagen had zich i
neus in een van de zware oude
stammen langs de weg geboord
brandweerman verspilde onnodig
baar blusmateriaal door met
schuimblusser de resten van het
te doven. Want de auto was bij na
maal uitgebrand. En achter 't stut
(wordt vervol
(0
TE
'e;
C<
I
m
Ci
2(
g<