HANTAGE
Raiffeisenbank
er
Langdurige graanoogst
SMID JE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
FILMNIEUWS
ANDBOUW en VEETEELT
i Naij
i in
ron
Kweekbestrijding
in bouwland
Kalkbemesting een
urgente zaak
Jongste deelnemer op
concours d'elegance
briek voor Oimi«»v miHuta-
in bo
•t ziet er naar uit, dat de oogst van
ranen zich dit jaar over een lange
,de zal uitstrekken. Terwijl de eer
manen al op 3 augustus werden
laidorst ziet het er naar uit, dat
zeker 10 september zal worden
at de laatste granen geoogst wor-
En dit niet als een gevolg van de
somstandigheden tijdens het oog
maar heel gewoon door het feit,
een aantal percelen graan pas in
imber klaar zullen zijn om geoogst
orden.
de meeste jaren geeft een belang-
verschil in zaaidatum bij het oog
maar een tijdsverschil van tien
n tot twee weken. Het is vrij zeker
le bijzondere weersomstandigheden
deze zomer te danken, dat dit ver-
aanmerkelijk groter is. De vroeg
lide granen waren op het moment
Hi le regen kwam te ver heen om tot
ecui ve Sroe* *e komen, terwijl de laat
'lide granen na de regen aan een
ve groeiperiode zijn begonnen,
hun ijkt ons niet onmogelijk, dat dank
e hernieuwde groei een aantal van
late percelen nog een vrij goede
ingst zal geven.
Kenn
jze in
Europ
>rengt
f NeJdi
iwen
inse I
irck
isie op
ls die
;rote p
wwerl
:e wesl
1,50.
.AND
er
er
n in
/lensei
agveld
kastee
rehist*
ri uit
bij da
tot le
:t-wit
leteke:
brengt
f34,50;
g van
ip Ne
dders
EL
Opbrengsten van zeer goed
tot matig en slecht
armate er meer opbrengstgegevens
omen moeten we toch wel de con-
trekken, dat de granen plaatse
ed schade hebben ondervonden
de droogte. Zoals we in een vorig
el al hebben vermeld hebben we
druk, dat hier te weinig bij wordt
estaan.
krijgen op het moment berichten
•n van opbrengsten van wintertar-
an percelen, die niet van de droogte
en geleden van 6000 'kg Der ha.
naast staan opbrengsten van perce-
lie aan het begin van het groeisei-
een zelfde goede stand hadden,
waar door droogteschade de op-
;st niet boven 4000 kg per ha komt.
het laatste geval is de akkerbou-
nog geneigd om te zeggen, dat de
ingst, gezien de zichtbare schade,
:egenviel.
k bij zomergerst komen verschil-
n opbrengst voor van meer dan
kg per ha, die naar onze mening
uitsluitend te wijten zijn aan een
hil in droogtegevoeligheid op de
ffende percelen.
bekeken mogen er zeker kosten
en gemaakt om het risico van
;teschade te verminderen, of moge-
eheel op te heffen. We zijn dan ook
nening, dat de ondernemers op be-
in met daarvoor in aanmerking ko-
e grond een verantwoorde inves-
g doen als zij gebruik maken van
ogelijkheid om hun grond te laten
rken met de mengrotor van de
Heidemij.
k dit jaar zijn we tijdens het groei
en weer diverse percelen bouw-
tegengekomen met een voor de
ikkcling van de gewassen hinder-
ocveelheid kweek. Als we daarbij
iken, dat ook het oogsten van zo-
granen, als bieten en aardappelen
veel kweek moeilijkheden geeft is
les voor te zeggen de kweekbestrij-
van deze percelen ter hand te ne-
nemen tot de chemische bestrijding
van dit lastige en schadelijke onkruid.
Bestrijding in de herfst
De chemische bestrijding van kweek
heeft vooral in het voorjaar bij de ver
bouw van bieten al een ruime toepas
sing gevonden. Ook op ons eiland is
men er dit jaar, dank zij een bespuiting
met TCA op heel wat percelen in ge
slaagd kweek de baas te blijven.
Deze voorjaarsbespuiting is echter al
leen in het gewas bieten mogelijk,
waarbij we ook moeten bedenken, dat
het niet mogelijk is, dat we bij bepaalde
weersomstandigheden toch een rem
ming van de groei kunnen krijgen.
Willen we een volkomen veilige toe
passing van TCA hebben, dan moet de
ze in de herfst worden uitgevoerd. We
moeten dan weliswaar een belangrijk
grotere hoeveelheid TCA gebruiken
dan in het voorjaar, maar het voordeel
is, dat de kans, dat de kweek radicaal
wordt opgeruimd aanmerkelijk groter is
en we geen rekening behoeven te hou
den met het gewas, dat in het volgende
seizoen wordt verbouwd. Bij een behan
deling met TCA, die minstens 3 maan
den vóór het zaaien of poten van een
volgend gewas wordt uitgevoerd wordt
geen schade ondervonden.
Hoe gebruiken
Het middel TCA moet worden ge
bruikt op een „zwarte" grond. Vóór de
bespuiting moet dus een bewerking zijn
uitgevoerd, of na het spuiten moet de
grond direkt worden bewerkt. Een toe
passing, die op zandgronden nl. ingang
vindt is het spuiten over de stoppel en
het daarna frezen van de grond. Deze
periode blijkt een heel goed resultaat te
hebben.
Wil men de grond vóór men TCA gaat
gebruiken nog enige malen bewerken,
dan bevordert dit een goed resultaat.
Vooral als de grond voldoende droog is
om te bewerken is deze methode aan
te bevelen.
In tegenstelling tot het bestrijden van
kweek via bewerkingen vraagt de be
strijding met TCA een natte grond.
Daarom is juist de herfst de aangewe
zen tijd voor de chemische bestrijding
van kweek.
Hoewel de prijs van TCA aanmerke
lijk lager ligt dan een paar jaar gele
den is oo'k nu de chemische bestrijding
nog vrij kostbaar. Per ha is 75 kg TCA
nodig. Met inbegrip van de kosten van
bespuiting zullen deze in de buurt van
ƒ200,per ha komen. We zijn echter
van mening, dat de baten de kosten in
dit geval ver overtreffen, terwijl we
tevens van mening zijn, dat bij een klei
nere kans op succes de kosten van
kweekbestrijding via bewerkingen
meestal hoger zullen zijn.
Ieder jaar opnieuw vinden we tijdens
het groeiseizoen percelen, waar de groei
plaatselijk te wensen overlaat door zure
ziekte. Die afwijkingen komen in hoofd
zaak voor in gewassen, die een hoge eis
aan de kalktoestand stellen. We denken
hierbij aan bieten en zomergerst. Maar
ook in tarwe en grasland zijn dit jaar
gevallen geweest, waar de groei stag-
neerde door een te lage pH of wel te
hoge zuurgraad.
Een moeilijkheid bij het optreden van
zure ziekte is, dat het in veel gevallen
bepaalde plekken op een perceel zijn.
Meermalen gebeurt het, dat de uitslag
van het grondonderzoek van zo'n per
ceel aangeeft, dat de kalktoestand in or
de is. Dat geldt dan voor het mengsel
van zo'n 30 steken van een perceel,
maar niet voor iedere boring afzonder
lijk.
Het lijkt ons daarom zaak om in ge
vallen, waarin men door ervaringen
tijdens de groeiperiode weet, dat er
plaatselijke afwijkingen zijn, een afzon
derlijk monster te nemen van zo'n af
wijkende plek. Er kan dan veelal wor
den volstaan om het monster van de
afwijkende plek uitsluitend op de kalk
toestand te laten onderzoeken. Zoals be
kend zijn ook wij bereid om met ons
eenvoudige onderzoek de pH van der
gelijke plekken te onderzoeken.
In ieder geval menen we, dat het
van belang is om de grootst mogelijke
garantie te krijgen, dat op percelen,
waar u in het volgend seizoen een ge
was als bieten of zomergerst gaat ver
bouwen de kalktoestand in orde is.
ook goed voor uw
vakantiereizen
Zaterdag 23 uur (nachtvoorstelling)
„Zoveel naakte heerlijkheid" (Soviel
nackte Zartlich'keit). Peter Cremer, die
rijk is geworden door uraniumvond-
sten in Canada, keert na twintig jaar
terug naar zijn geboorteplaats Mün-
chen. De mooie Kitty en haar vriend
Jochem komen dit te weten. Jochem is
lui en Kitty houdt van een weelderig
leven. Ze steken de koppen bij elkaar
en bedenken een plan om Cremers
geld in de wacht te slepen. Als Peter 'n
paar dagen later in zijn hotelkamer
terugkomt treft hij daar de schaars ge
klede Kitty aan. Zij vertelt hem een
mooie smoes om haar aanwezigheid te
verklaren en Cremer raakt meteen on
der de indruk van de charmes van Kit
ty. Zij gaan samen naar een landhuis
en op listige wijze weet Kitty Peter er
toe te bewegen een testament te maken
waarin hij haar als erfgename aanwijst.
Het eerste deel van het plan van Jo-
chum en Kdtty is hiermee afgesloten.
De 6-jarige Henry Kuijper uit Den
Burg was de jongste deelnemer aan
het concours d'élégance dat vorige week
door de Kynologenclub „West-Fries
land" werd georganiseerd. De bedoeling
van dit in de sporthal gehouden con
cours was dat de toeschouwers 'n zo ge
slaagd mogelijke combinatie werd ge
presenteerd van honden met hun bege
leiders. Het was zaak uiterlijk, karakter
en afkomst in overeenstemming te
brengen met de kleding van de eige
naar. De eerste prijs ging naar de com
binatie „Rafels". Deze bestond uit me
vrouw Wijkstra uit Sint Maartensvlot-
brug die drie skyterriers presenteerde.
Zeer passend bij deze „rafelige" dieren
was de rafelige kleding die de eigena
resse droeg. Ook Henry Kuijper viel in
de prijzen. Hij ontlokte een spontaan
applaus toen hij zijn Dalmatische hond
presenteerde; hij was gekleed in Texels
costuum en droeg een Texelse vlag in
de hand.
De jury, bestaande uit bekende Ne
derlandse acteurs en actrices (zoals Pe
tra Lasseur, Ellen Vogel, Kees Brusse
en Ton Lensink) kende Henry de vijfde
prijs toe. Deze kreeg gestalte in een
enorme bokaal.
'Deelgenomen werd door 42 combina
ties.
gevallen, waarbij men over vol
de tijd en werktuigen beschikt kan
>beerd worden om de kweek door
ntcnsieve bewerking op te ruimen,
ijn echter van oordeel, dat dit in
s minder gvallen mogelijk zal zijn.
30 c rbouwer van dit moment in heel
gevallen zijn toevlucht zal moeten
zijn dan ook van mening, dat de
75. „Nu moet ge niet zoveel tegelijk
vragen", zei smidje Verholen. „Ik heb
u toch beloofd, dat ik u zou laten delen
in mijn kennis? Welnu, vertel mij dan
eerst, wat gij zélf allemaal al weet.
Daarna zal ik het ontbrekende zo goed
mogelijk aanvullen. Als ge me werke
lijk eerlijk en oprecht alles vertelt, dan
zal ik u meenemen uit het kasteel om
u een echte locomotief te tonen, die
voortdavert op zijn stalen banen met
een sliert van wel twintig wagens ach
ter zich aan".
„Ja, dat doen we!" juichte de alchi
mist blij. „Vraeg maer op, macker! Ick
sal u alles segghen wat ick weet".
„Wel eh...., hm, hm," begon de
smid. „Hebt gij dan misschien eens een
keer een heel gekke uitvinding gedaan?
Toen ge probeerde goud te maken, hebt
ge toen een raar stofje ontdekt, dat de
mensen helemaal van inzicht doet ver
anderen en dat ze doet denken, dat le
lijk mooi is en mooi lelijk?"
„Ghy syt toch werckslyak een duy-
sentconstghen knapsack!" prees de rare
alchimist. „Zo een stofeken hebbe ick
inderdaad eens uytgevonden! Het is een
waeteroken, helder als cristal en gans
sonder smaek. Ick proefde er self van
en nauwelycks hadde ick dat gedaen of
myne geest draeide helemael omme. So
vond ick byvoorbeeld, dat swaefelsul-
phur-waeterstofsuur lecker roock. Nu,
ghy weet self wel dattet vreeselyck
naer rotte eieren rieckt. Maer kom aen,
gae mee naer myn laboor beneden, op
dat ick u het malle waetereken toone.
lok hebbe het in een fles gedaen en
weggeset. Wat sal men immers met so'n
raer waetereken aenvanghen?"
Samen liepen de twee geleerden naar
beneden en even later stonden ze in de
diepe kelders voor de ouderwetse
muurkast. „Wel hebbe ick van myn
leeven!" mopperde de oude alchimist,
zenuwachtig zoekend naar zijn fles.
„Het waetereken is wegh!" riep hij uit.
„Waer en can het weesen!?"
„Zoek maar niet langer, waarde
heer", antwoordde smidje Verholen.
„Het was natuurlijk uw mooie bediende
Vosmaer, die het wegnam. Was deze op
de hoogte van de werking van de stof?"
„En of hij dat was, de racker!" mop
perde de alchimist. „Hij heeft er self
oock een proefeken van genoomen!"
.Nu moet het tweede deel volgen: het
uit de weg ruimen van Peter. Dit zal
het werk zijn van Jochum. Als Cremer
enige dagen later door de bergen naar
München rijdt merkt hij opeens dat
zijn remmen weigeren. Zijn wagen
schiet de weg af. Door een geluk, bij dit
ongeluk, brengt hij het er levend af.
Peter verdenkt Jochum ervan aan zijn
remmen geknoeid te hebben en besluit
hem uit de weg te ruimen. Dit lukt,
maar Cremer wordt door de politie ge
pakt. Samen met Kitty, van wie de
politie inmiddels heeft ontdekt dat zij
medeplichtig is aan de op Peter ge
pleegde moordaanslag. (Toegang boven
18 jaar).
Zaterdag, zondag en dinsdag 8 uur
„De dolle, dwaze waaghalzen van de
scherpe bochten" (Those daring young
men in their jaunty jalopies). Het is
een bonte verzameling fanatici die om
het hardst naar Monte Carlo rijden en
even verschillend zijn de beweegrede
nen van hun inschrijving. Daar is
DawliSh, de stijve majoor met zijn op
passer Kit, die meedoet om rijk te wor
den van allerlei uitvindingen die de au
to sneller, veiliger en voordeliger he
ten te maken. Verder is er Sir Cuth-
bert, die met Chester een weddenschap
is aangegaan: de winnaar zal de eige
naar worden van een grote fabriek.
Chester rijdt in een gemeubileerde rol
schaats. Het is ook niet bepaald belang
stelling voor de sport, maar vuig gewin,
die een ex-generaal van de lijfwacht er
toe brengt, een gevangenisboef te laten
ontsnappen. Deze lijkt veel op een be
kende Duitse coureur en de generaal
zal de boef laten meerijden in plaats
van de Duitser. De ex-gevangene zal
dan in de banden van de wagen kroon
juwelen meesmokkelen. Helaas is de
man niet erg intelligent. Daar is ook
'het meisje Betty die Chester voortdu
rend verleidt tot tijdrovende uitstapjes.
Betty is op pad gestuurd door Sir Cuth-
bert om Chester het winnen te belet
ten. Deze weet echter keer op keer met
zijn gemeubileerde rolschaats de achter
stand in te lopen. Ook doen drie Franse
meisjes mee, waardoor de liefde een
woordje mee gaat spreken. Wie gaat
deze strijd, waarin ongelukken, intri
ges en heldenmoed aan de lopende band
voorkomen, winnen? (Toegang alle leef
tijden).
Vrijdag en maandag 8 uur en zondag
middag 3 uur
„Sissi, de jonge keizerin". Keizer Frans
Jozef is net getrouwd met Sissi. De jon
ge bejubelde keizer is dagelijks uren
lang aan zijn schrijftafel gekluisterd.
Sissi, de levenslustige en romantische,
had zich het leven met haar geliefde
heel anders voorgesteld. Toch kwijt
Sissi zich met plezier van haar taak:
het leren van verschillende talen. Ze
kan echter niet wennen aan de orthodox
doorgevoerde etiquette en het stram
me ceremoniëel aan het Weense hof.
Zij raakt daarom in conflict met haar
schoonmoeder, aartshertogin Sofie.
Sissi verwacht een baby. Het land ju
belt wanneer de jonge keizerin het le
ven schenkt aan een prinsesje. Sofie be
sluit de opvoeding van het kind op zich
te nemen, omdat Sissi „nog maar een
kind is". Dit uiteraard tot ongenoegen
van de moeder. Zij vlucht. Frans Jozef
komt te weten waar ze verblijft en
reist haar na. Een gelukkige hereniging
volgt en het tweetal beleeft enkele ge
lukkige weken in de bergen. Ondertus
sen is in Wenen het begin van onrust
over het plotselinge vertrek van de
jonge keizerin merkbaar. Op advies van
de ministers moet het echtpaar, een
maal terug in Wenen, zich samen in
het openbaar vertonen. Maar omdat
de wieg van het kleine prinsesje nog
steeds in de kamer van aartshertogin
Sofie staat, denkt Sissi er niet aan toe
te geven. Een Hongaarse delegatie
meldt zich aan voor een dringende au
diëntie bij het keizerlijk paar. Zij ken
nen Sisi's sympathie voor het Hon
gaarse volk en stellen daarom haar
aanwezigheid op hoge prijs. Dan beseft
Sissi haar taak als landsvrouwe en ze
verschijnt in vol ornaad voor de audi
ëntie. Eenmaal teruggekeerd in haar
vertrekken wacht haar en grote belo
ning: de wieg staat weer op zijn oude
plaats. (Toegang alle leeftijden).
20
35
kg
'PELS
kg. 1,
tg. 1,1
85
list
tel. 41
sl. 291
FEUILLETON
door TOM LODEWIJK
Somber startte Enno Veerman z'n
en reed langzaam in de richting
ilia Isolde. Het tweede lijkenhuis,
hij, en opeens zag hij weer het
it van Kathie, die opkeek van
handwerk, naar hem glimlachte.
ase in de woestijn van verschrik-
i. Hij parkeerde de wagen op het
ie plekje en liep voorzichtig om
itgestorven huis heen. Het was te
agd wat hij deed, zonder bevel tot
oeking. Geutjens kon zelf wel niet
protesteren, maar tochals
lopers hem nu maar niet in de
lieten.... Na lang proberen in
ister gaf eindelijk het slot van de
rdeur mee. Veerman opende de
voorzichtig en hoorde meteen bin-
iuis het geluid van een sterke zoe-
Inbrekers-alarm! Meneer Geutjens
op alles bedacht geweest! Snel
hij de deur weer en ging, slechts
[elicht door zijn zaklantaarn, op
naar de oorsprong van het geluid
Hij liep de trap op, het geluid
sterker. Ha, daar! Hij opende de
stond in de slaapkamer, waar al-
tuigde van de pijnlijke orde. Daar
;e zoemer, waarvan het irriterende
hem in de oren schreeuwde. En
ja! De schakelaar! Meteen
het geluid. Ziezo, stilte heerst
allomme: nu kunnèn we verder gaan,
dacht de inspecteur.
Snel keek hij de slaapkamer rond.
Daar was niets dat bijzondere aandacht
trok dan de hele verzameling huismid
deltjes die meneer Geutjens scheen te
gebruiken. Dus tóch patiënt! Of een
slaaf der eubiotiek, die overal kwaal
tjes voelde?
Hij speurde voorzichtig rond in de
salon. Gelukkig dat meneer Geutjens
zo weinig op nieuwsgierigen gegteld
was. Voor alle ramen dikke gordijnen,
nauwkeurig dichtgetrokken. Kostbaar
gemeubileerd was hier alles. Mooie
schilderijen aan de wand.... maar zo
op 't oog verder niets bijzonders.
Hij zocht verder, kwam in een kleine
re kamer. Aha! Hier hield meneer z'n
administratie bij. Ordners, boeken, een
bureau. Alles afgesloten. Nee, hij durf
de niets te forceren, wachten maar op
de officier van Justitie, als die het ten
minste nodig vond.
Aan de andere kant van de gang was
een kamer, die wel een zaal leek. Hier
zouden, dacht Enno, de beroemde fees
ten wel gegeven zijn. Een grote vleugel,
een pracht van een radio met pick-up,
platenalbums. Enno nam er een op.
Hmgeen liefhebber van de klassie
ken. Jazzoperette, alles wat de klok
sloeg. In de hoek een bar. Complete
kroeg. Parketvloer.... kon je mooi op
dansen. Divans en rustbanken langs de
kanten. Jaja, het kon wel eens waar zijn
dat meneer Geutjens hier wilde fuiven
hield! Maar op het ogenblik stond al
les zo netjes opgesteld als in een mu
seum, spookachtig in het licht van de
lantaarnbundel, spookachtig, nu de ei
genaar van dit alles, of liever wat van
hem was, in een stil koud zaaltje van
het ziekenhuis lag.
Kijk-kijk, een bandrecorder ook al.
Meneer Geutjens was van alle mark
ten thuis.
Keurig netjes, methodisch, zoals de
man zelf. Op iedere rol, en er stonden
er zeker wel een dozijn keurig in een
kastje bijgezet, de inhoudsopgave. Enno
las: Orkest Mantovani, Gershwin's
Rhapsody in Blue Porgy and Bess
Dreigroschenoper.hè, toch niet alle
maal amusement
Een wonderlijke gedachte viel hem
in. Hij verwierp die meteen, 't Was zo
maar een idee, steunde nergens op, 't
was waanzin. Toch bleef ze hem bij,
toen hij zich bruusk afkeerde en weer
naar boven liep, alle andere kamers in
specteerde. Hier.logeerkamers
blijkbaar, want de schone Mitzi zou
wel niet zo luxueus gehuisvest zijn.
Kijk es anallemaal flesjes en pot
jes. Meneer Geutjens rekende blijkbaar
steeds op damesbezoek.
Voorzichtig opende (hij een grote
hangkast, zag een kleurige badmantel,
ragfijne lingeriegegeneerd deed hij
de deur weer dicht. Hij kreeg nu wel
zo'n beetje een idee van het vrijgezel
lenbestaan van wijlen de heer Geut
jens!
Toen hij de trap afliep, bleef de ge
dachte in zijn hoofd zeuren. Nu ja,
dacht hij, 't schaadt ook niet. In bed
kom ik toch ook niet meer en 't is nog
hartje nacht. Niemand hoort me. Laat
ik het eens proberen. In ieder geval heb
ik dan een nummertje muziek.
Hij zette met grote zorg de spoel met
het opschrift „Dreigroschennoper" op
de bandrecorder, draaide aan de knop,
langzaam begon de spoel te draaien.
Als een rauwe kreet klonk de stem van
de draaiorgelman die de ballade van
Mackie Messer zong haastig dempte
Enno het geluid, tot hij voorover gebo
gen moest zitten luisteren. Hij hoorde
alle bekende stemmen, Lotte Lenya,
het dronkenmans-b ruilof tslied, maar
zijn gedachten waren er niet bij, vlogen
ver weg, en plots betrapte hij er zich
op dat hij zat te soezen.
Dat kwam omdat het geluid opeens
veranderd was. Geen muziek of zang,
een spreekstemeen andere stem
voorzichtig haalde Enno het geluid een
beetje op.
Hij luisterde roerloos. Toen, opeens
draaide hij de knop om. Het geluid
zweeg.
Met de grootste omslachtigheid ver
wijderde hij de spoel, zette alles weer
zoals het geweest was, veegde de band
recorder met z'n zakdoek schoon. Toen
graaide hij alle rollen van onder de ta
fel vandaan en propte ze in zijn zak
ken. Vijf minuten later startte hij voor
zichtig de auto.
De hele nacht draaide hij in zijn ka
mer, zo zacht mogelijk om niemand op
merkzaam te maken de rollen met de
operette- en jazzmuziek. Aan slaap
dacht hij niet meer. Daarna bergde hij
ze secuur op. Toen ging hij naar 't zie
kenhuis om te horen hoe de burgemees
ter het maakte. Na de bloedtransfusie
was een duidelijk herstel in de toestand
ingetreden. Als er geen complicaties
kwamen, liep het allemaal met een sis
ser af.
„Als 't een beetje wil", zei de dokter,
„zit hij met een week weer op 't ge
meentehuis, met zijn arm in een doek,
natuurlijk. Laten we maar blij zijn, dat
het zo afgelopen is, inspecteur".
„Ja", zei Enno in gedachten, „laten
we maar blij zijn, dokter".
De week die volgde op de dramati
sche gebeurtenissen van wat Enno
Veerman later „Zwarte Dinsdag" zou
noemen, had hij weinig of geen tijd
voor Kathie. Hij voerde besprekingen
met de officier van Justitie, die een on
derzoek had ingesteld in de woning van
Geutjens zowel als in die van de bur
gemeester. Hij kroop in een oude over
all met een deskundige van de Rijkspo
litie onder het wrak van de uitgebran
de wagen en daarna hadden de twee
mannen een urenlang gesprek. Wonder
lijk genoeg vond hij daartussen nog de
tijd, aandachtig over de brugleuning
hangend, te kijken naar het werk van
twee arbeiders, die daar bezig waren
de bagger op te scheppen, waarbij een
derde man nauwkeurig toekeek.
En op de dag dat dit werk plotseling
werd gestopt, liep inspecteur Veerman
afwisselend akelig schel te fluiten of
verschrikkelijk z'n wenkbrauwen te
fronsen. En daarna besteedde hij een
kostelijke avond, waarnaar Kathie met
verlangen had uitgezien om met zijn
aanstaande schoonvader een gesprek
van twee uur lang te voeren.
(wordt vervolgd)
