e moeilijke keuze
r.
SMIDJE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
ge
ak
ig
'ogere opbrengst met hoger gehalte1
'ere suikerbieten van de behandelde
ijes hebben dus een gehalte, dat ge-
uur Idtld ruim 1.4°/o hoger ligt dan die
:hied i de onbehandelde veldjes. Er is in de
ijes onderling nog wel wat verschil,
ar de bieten met het hoogste gehalte
de onbehandelde veldjes blijven nog
delijk beneden die met het laagste
lalte op de behandelde veldjes.
a
FILM NIEUWS
ubriek voor I Oi..u-.- r<<.i»kii<-
ANDBOUW en VEETEELT Z
Ion
(aa
KK
Ruwvoer voldoende?
Prijzen van grond
md
dek
Een Texels vervolgverhaal
Tweede blad Texelse Courant, vrijdag 13 november 1970
lezei
and
n W;
auto
Iet is bijna te mooi om waar te zijn.
dat we in een vorig artikeltje ver-
den, dat de opbrengst van de suiker
ten op het gedeelte van het perceel,
met de mengrotor behandeld was
angrijk hoger was dan het niet be-
l idelde gedeelte komt er nu nog een
evaller achteraan.
wer< dje monsters verzonden voor bepa-
p de
iep e isen de tarra van de bieten, afkom -
eluk,
vij hi
n con in verschil. Bij de suikerbieten van Klei en fosforbommen
3r be
- ope ra van 8°/o, bij de bieten van het niet
ïld,
juii
ding
it
dj
bij
hard
dng
d p bewerkte deel was dit 10°/o.
)e bepaling van het suikergehalte le
de echter een grote verrassing op. In
lerstaand tabelletje geven we daar-
jj i een overzicht.
suikergehalte
veldje behandelde onbehandelde
deel deel
14 no
iheid
Den
ts
20
8 UI
iet
zov
inig
loals we reeds vertelden zijn van elk
van de tarra en het suikergehalte.
van de behandelde en onbehandel-
veldjes was maar een betrekkelijk
plm. 49.300 kg en op het onbehandelde
veld op 40.500 kg. Een versohil in op
brengst van een kleine 9 ton per bun
der.
Gaan we de financiële meeropbrengst
van de suikerbieten van het behandelde
gedeelte als gevolg van de meerdere
tonnen .per bunder en het hogere sui
kergehalte berekenen, dan komen we in
ieder geval op een bedrag van ƒ750,—
per ha. En dit betekent, dat in dit geval
de kosten van de diepgrondbewerking
er in één jaar voor 50% uit zijn.
Nogmaals, bijna te mooi om waar te
zijn
behandelde deel kwam men aan een
18.3°/o
19.0°/o
18.5%
18.5%>
18.0%
18.5%
17.4%
16.7%
16.8%
16.7%
16.9%
17.7%
mddelde gehalte 18.47% 17.03%
De chauffeur van de mengrotor van
de Ned. Heidemij kreeg tijdens het
werk op het bedrijf van de heer G. C.
Bakker in polder Het Noorden de
schrik van zijn leven. Op een bepaald
moment kwam er naast zand en klei
ook een metalen voorwerp naar boven.
Aanvankelijk zag hij in dit enigszins
gehavende voorwerp niets bijzonders.
Toen het echter enige tijd later tot zelf
ontbranding kwam begreep hij, dat het
hier om „oorlogstuig" ging. Het bleek
een fosforbrandlbom te zijn. In totaal
werden drie van deze projectielen naar
boven gehaald.
Een groepje marinemensen van De
Mok heeft de bommen tot ontploffing
gebracht en daarmee onschadelijk ge
maakt.
Vrij zeker zijn dit enkele overgeble
ven exemplaren van het grote aantal,
dat in de nacht van 23 november 1943
op ons eiland werd uitgeworpen en
waarbij de boerderijen „Primarium" in
polder Het Noorden en „Plassendaal"
in Waalenburg in vlammen opgingen.
We stellen ons voor, dat het een er
varen veehouder in veel gevallen wel
gelukt om „op het oog" vast te stellen
of er voor de aanwezige veestapel voor
het komende seizoen voldoende ruw
voer in voorraad is. Uiteraard hangt dit
niet alleen af van de veestapel en het
kwantum ruwvoer. Ook de aard van de
winter en het voorjaar kunnen daar
nog wel iets toe of af doen. Vooral op
bedrijven met een flinke koppel scha
pen maakt het een groot verschil of we
een open en droge winter krijgen met
een vroeg voorjaar of een overmatig
natte, of strenge winter met een voor
jaar als 1970.
Dat het niet altijd gelukt om dit ruw
voer te schatten bleek kort gele"den nog
weer eens op één van de Texelse be
drijven. De veehouder in kwestie was
van mening, dat z'n voorraden wel zo
danig waren, dat er een mogelijkheid in
zat om nog wat ruwvoer te verkopen.
Een berekening van de landbouw-
voorlichter gaf als uitkomst, dat de
voorraden eerder aan de krappe dan
aan de royale kant waren. We gaan er
daarbij van uit, dat de hoeveelheid zo
moet zijn, dat de dieren zich volop te
goed kunnen doen aan ruwvoer. We
zijn van mening, det er nog altijd vee
houders zijn, die er niet van overtuigd
zijn, dat voor een goede produktie een
ruime hoeveelheid goed ruwvoer van
veel belang is.
Ook dezer dagen maakten we het
weer mee, dat toen we om elf uur in
de voormiddag een stal met melkkoeien
binnenstapten de dieren te verwach
tingsvol de kop omhoog staken. We zijn
van mening, dat op dit uur van de dag
de koeien als regel „volgevreten" en in
rust bezig moeten zijn met de fabricatie
van melk.
Maar als er te weinig is
Misschien zegt u naar aanleiding van
het voorgaande, dat er toch niets meer
aan te doen is als zou blijken, dat de
voorraden onvoldoende zijn. De tijd van
de ruwvoederwinning is immers ver
streken. Dat is inderdaad zo.
Er zijn echter ook op dit moment nog
altijd bepaalde ruwvoedermiddelen te
koop. We denken aan produkten als
aardappelen, bieten, soms ook nog
herfstknollen of bietenloof en in een
enkel geval ook nog wel eens een par
tijtje hooi. Verder kan het ook aan de
andere kant worden gezocht. Bij een te
kort aan ruwvoer heeft het weinig zin
om dieren, die in de loop van de win
ter of in het voorjaar van het bedrijf
moeten verdwijnen nog langer aan te
houden. Ook al zijn de prijzen weinig
aanlokkelijk is het in de meeste geval
len niet verantwoord om ruwvoer te
gaan kopen om deze „overtollige" die
ren de winter door te houdem^^^^^
Als u twijfelt of op uw bedrijf de
voorraden ruwvoer voldoende zijn wil
len we graag eens komen om een be
rekening te maken van voorraden en
behoefte. Aan de hand daarvan kunt u
dan mogelijk een beslissing nemen in
wat u te doen staat.
Dat de prijs, die voor grond kan wor
den betaald afhankelijk is van diverse
factoren werd kort geleden duidelijk
aangetoond in een inleiding van de heer
P. Glas van het consulentschap voor de
Rundveehouderij te Alkmaar voor de
Vereniging „Ons Belang" te Den Hoorn.
Bij die „diverse factoren" denken we
niet in de eerste plaats aan de kwali
teit van de grond en de verkaveling,
maar vooral aan de omstandigheden,
waarin de koper en het bedrijf zelf ver
keren.
Het maakt bij de bepaling van de
prijs, die men voor grond wil geven
enorm veel uit of de man in kwestie
een flink gedeelte van het geld, dat
voor de aankoop nodig is van z'n „ei
gen boekje" kan halen, of dat hij daarl
voor de Bank voor 100°/o nodig heeft.
In het eerste geval zal hij mogelijk ge
noegen nemen met een rente van 4°/o,
terwijl dit in het tweede geval 8% of
meer moet zijn.
Het is ook van belang of hij er van
uitgaat dat door aankoop van iedere
Een flink deel
van de kosten er uit
edel L]s we de bruto-opbrengsten, die we
het vorige artikel hebben vermeld
minderen met het percentage tarra,
komen we voor de suikerbieten op
behandelde gedeelte op een op-
ngst van plm. 55 ton per bunder,
en we dit ook voor de bruto-op-
ngbt van het onbehandelde deel, dan
nen we hier precies op 45 ton.
n het algemeen is het zo, dat het
schil in opbrengst per bunder veld-
van een proefveld en het praktijk-
el plm. 10°/o is. We moeten er nl. re-
ing mee houden, dat we bij proef-
alli djes met een netto-maat hebben te
ken. Gaan we er ook in dit geval van
dat de opbrengst op het praktijk-
d 10°/o lager zal liggen dat op de ge
ide veldjes, dan komen we voor het
andelde veld op een opbrengst van
rant
l di
ZON, MAAN EN HOOG WATER
•c zon komt 8 november op om 7.47 uur
jaat onder om 17.01 uur. 11 november op
7.52 uur en onder om 16.56 uur.
laan: 6 nov. E.K.; 13 nov. V.M.
loog water ter rede van Oudeschild
iov 8.27 en 20.42; 14 nov. 9.07 en 21.28;
iov 9.47 en 22.09; 16 nov. 10.26 en 22.43;
iov. 11.05 en 23.14; 18 nov. 11.41 en 23.44;
iov. 12.13 en 20 nov. 0.13 en 12.49;
iov. 0.51 en 13.35.
an het strand is het ongeveer een uur eer-
hoog water.
89. „Niet zo haastig, asjeblieft", riep
smidje Verholen geschrokken. „Zet lie
ver niet in de krant, dat smidje Ver
holen deze ontdekking heeft gedaan
van die flitspuit en zo! Laat de dader
nu maar in de waan, dat er nog nie
mand is, die precies weet hoe hij aan
zijn gifstofje komt!"
„U zult uw zin hebben", zei Frans
Bulle. „Dat neemt echter niet weg, dat
ik als kranteman toch wel zou willen
weten wie hij eigenlijk is, die misdadi
ger van u".
,^Dat moet ik nog uitzoeken", ver
volgde de smid een beetje ongemakke
lijk. „Ik weet alleen, dat de schavuit óf
zelf optreedt als de Zwarte Kludde, óf
dat door een ander laat doen".
„Hm, in dat geval moet er van een
bende sprake zijn", knorde Frans Bulle.
„Zeg, is die Kludde niet zo'n soort
spookfiguur uit de volksverhalen in de
buurt van het Knekelwoud?"
„Zo is het", zei de smid. „En daar in
dat woud heeft de schelm ook zijn
hoofdkwartier. In het oude slot van
Balderik de Woeste. Daar gebeuren
tenminste héél gekke dingen. Doch
schrijf daar nu maar niks van, want
anders krijgt hij beslist argwaan".
„Ik zal de zaak in het mistige hou
den en er tóch een pakkend berichtje
van maken", zei Frans Bulle. „Harte
lijk bedankt voor de goeie tip. Mag ik
u misschien als tegenprestatie nu een
kopje koffie aanbieden? Hier tegenover
heb je dat bekende koffiehuis „De flu
welen Turk" en daar krijg je koffie.
mmmals bij moeder thuis!"
De geestdrift van Frans Bulle werkte
aanstekelijk en even later zaten de bei
de mannen al aan de koffie, die door
een vakbekwame kellner met een zwaai
werd neergezet.
„Vertelt u me eens, meneer Bulle",
zei toen de smid, „hoe komt het, dat u
nog niet bent aangetast door dat mooi-
word t-lelij k-geval?
„Ik werk hier wel, maar ik woon niet
in deze stad", legde de heer Bulle toen
uit. „Ik woon in de randgemeente
Griendwijk, en daar hebben we onze
eigen leveranciers. Zo zal het wel ko
men, dat ik nog nooit van die bespoten
stadse rommel heb gegeten. Jonge,
jonge, jonge, Verholen, wat heb je me
daar een prachtig bericht bezorgd!
Weet je wat? Als je mij de alleenrech
ten geeft, zal ik je dik betalen.
(wordt vervolgd)
hectare grond zijn inkomen met 700,
of met ƒ1100,moet stijgen.
Verder is het van groot belang of op
het bedrijf voldoende stalruimte aan
wezig is om nog vijf of tien koeien
meer te plaatsen, of dat voor de uitbrei
ding stalruimte moet worden gemaakt,
die op ƒ2000,per koe komt.
Een zeer belangrijke rol speelt de
produktie van het rundvee. Als de pro
duktie van de melkkoeien op 4.500 kg
per koe ligt is een hectare grond veel
minder waard dan in het geval, dat de
produktie 5.500 kg per koe is. Rekening
houdend met wat extra-voerkosten mo
gen we wel aannemen, dat van de laat
ste koe wel ƒ300,meter overblijft dan
van de eerste. Bij een bezetting van lVa
melkkoe per bunder betekent dit een
meeropbrengst per bunder van ƒ450,
ti.w.z. een bedrag, dat gelijk is aan de
rente van ƒ5.000,tot 6.000,Of
met andere woorden gezegd kan de
'veehouder, die op zijn bedrijf een pro
duktie heeft van 5.500 kg melk per koe
wel ƒ5.000,tot 6.000,meer per
hectare gron'd betalen dan z'n collega
met een produktie van 4.500 kg per koe.
Rekening houdend met al detze moge
lijkheden kwam de heer Glas tot de
conclusie, dat de waarde van eenzelfde
grond wel kan variëren van een paar
duizend gulden per ha tot meer dan
vijftien duizend gulden per hectare.
Zaterdag, zondag, maandag (8 uur) en
zondagmiddag (3 uur) kunt u in 't City
theater de oorlogsfilm „Battle of Bri
tain" gaan zien. De film is een relaas
van gebeurtenissen uit de felle strijd
tussen Duitsland en Engeland tijdens de
tweede wereldoorlog.
Enige weken na Hitler's mislukte po
ging onderhandelingen met de Britse
Minister van Buitenlandse Zaken aan
te knopen, werd de strijd geopend met
een Duitse aanval „Adlertag", welke
vooraf zou gaan aan de grote invasie
„Operation Seelöwe". Vooral in het zui
den kregen militaire vliegvelden het
zwaar te verduren. De Luftwaffe kwam
met 2.550 operationele vliegtuigen, de
Engelsen (Britse Fighter Command)
konden hier slechts 749 toestellen te
genover stellen. Op aanraden van Sir
Hugh Dowding (Air Chief Marshall)
werden jagersquadrons vastgehouden
en teruggehaald van het vasteland. Er
ontstonden meningsverschillen over de
te volgen taktiek tussen verschillende
Engelse bevelhebbers. Onder hen be
vond zich de Vice-Luchtmaarschalk
Trafford Leigh-Mallory, die op grote
schaal zou opereren met zijn „Big
Wings". Er was 'n schreeuwend gebrek
aan piloten. Velen waren uitgeput door
onophoudelijke aanvallen van de Luft
waffe. De strijd stelde hoge eisen aan
het moreel en het uithoudingsvermogen
van piloten als Skipper (Robert Shaw)
en de Canadees Colin Harvey (Christo
pher Plummer). Een fatale fout: het
zenden van ongeëscorteerde bommen
werpers kostte de Duitsers 23 bommen
werpers. Een nog grotere blunder
maakten zij met het bombaderen van
Britse steden. De Engelsen sloegen terug
met een bombardement van Berlijn. Op
7 september 1940 proclameerde Göring,
die de leiding over de Luftwaffe nu per
soonlijk op zich nam de „Blitzkrieg."
Elke dag vielen gemiddeld 200 toestel
len Londen aan. Een week later gelastte
hij de grootste aanval, die ooit op Enge
land is uitgevoerd. Dit werd de climax
van de Battle of Britian. Ten koste van
enorme inspanningen wisten de Engel
sen de Luftwaffe af te slaan. Göring
gaf zijn vliegers de schuld van deze
verpletterende nederlaag. De invasie in
Engeland werd definitief uitgesteld.
1. Annie vouwde de krant op en
d die in haar tas. Haastig schoot ze
r mantel aan en nam de bus naar
stadscentrum. In de Nöbelstraat
M-Hd ze een hotel. Daar moest hij zijn,
snde ze, en ging naar binnen om
ir Hendrik van der Velde te vragen,
was daar inderdaad.
Meneer verwacht u op zijn kamer",
het dienstertje en wees de weg naar
mdefen, waar Hendrik reeds bij de trap
Co' He'
Heb je de ochtendkrant al gelezen?
1, neem me niet kwalijk".
Wat is er kwalijk te nemen?"
Ik zei per ongeluk jij, maar er is
geen tijd voor plichtsplegingen. Hier
le krant, lees dit verslag".
U lezend liep Hendrik naar zijn ka-
r, en Annie volgde hem. Hij ging op
rand van het bed zitten, doodsbleek.
dat hebben zij gedaan. Wat nu?"
5H( ^et me voor de hand te liggen
je nu zo gauw mogelijk naar de
ïtie gaat. Ze hebben een moord ge-
'£d, misschien wel twee. Jij kunt de
•rdenaars aanwijzen. Het zou misda
an als je niet ging. Trouwens, dan
ik gaan en zeggen dat jij een tip
geven".
Er zal niets anders opzitten, juf-
iw Van Hemert. Na zoveel jaar moet
ze toch nog verraden".
Ga dan meteen, ik zal hier op je
ïuW ner blijven wachten".
e zat er uren lang. De krant had ze
van a tot z gelezen, en in de kast
zij een boek gevonden, waarvan ze
de eerste hoofdstukken doorworstelde,
hoewel de inhoud haar geenszins inte
resseerde.
Eindelijk kwam Hendrik terug. Hij
zag nog steeds bleek, en uitgeput viel
hij in eten stoel neer. „Die schier ein
deloze reeks vragen; als maar vragen,
vragen en nog eens vragen. En daar
tussendoor allerlei telefoongesprekken".
„En het resultaat?"
,Er is nog geen resultaat. Ik moet in
het hotel blijven, voor als ze me nog
nodig hebben, en als ik niets hoor moet
ik tussen 5 en 6 uur terugkomen".
„Dan kan ik nu wel weg gaan. Eerst
naar huis om te eten. Vanavond tegen
een uur of zeven kom ik nog even vra
gen hoe het afgelopen is, tenminste als
je het goedvindt. Ik zou wel zeggen
kom naar ons toe, maar ik geloof dat
het beter is als vader nog niets te we
ten komt. Later zal ik hem alles wel
vertellen".
„Ik ga een paar uur naar bed", zei
Hendrik, „vannacht heb ik geen oog
dicht gedaan, ik ben nu zo vreselijk
moe ,ook van dat verhoor, van al die
spanning".
Annie stak hem haar hand toe. „Houd
je taai. Als je vanavond om zeven uur
nog niet terug bent, blijf ik hier op je
wachten".
„Ik kan het niet nalaten jij tegen
hem te zeggen", piekerde Annie toen
de bus haar naar huis terugbracht,
„toch is hij ouder dan ik, en toch heeft
hij nog nooit geprobeerd familair tegen
mij te doen. Merkwaardig is dat.
HOOFDSTUK XIII
Hendrik stond al buiten te wachten,
toen Annie die avond bij het hotel
kwam, en met de woorden „ze zijn ge
pakt, alebei", begroette hij haar.
„Kom binnen, dan bestel ik koffie".
Annie volgde hem naar zijn kamer.
„Aanvankelijk leek het dat het niet
zo gauw voor elkaar zou komen. Klaas
was niet thuis en het huis waar René
woont, dat staat op de Heemraadsingel
in Rotterdam, heb ik gehoord, was ook
leeg. Maar enig uren later werd Klaas
gepakt, die in een portiek stond te
wachten schuin tegenover het huis
waarin ik een kamer heb. Klaas liet los
dat René in eten café op hem zat te
wachten. Toen had de politie hem een
paar minuten later ook te pakken".
Hendrik zuchtte. „Ik zal nu wel ge
tuige moeten zijn in het proces. Hier
Vie politie was nu hardstikke vriende
lijk tegen me. Afin, nu kan ik naar
huis gaan. Vanavond ga ik, of mis
schien morgenochtend. De volgende
week maandag moet ik weer aan het
werk. Voorlopig zal ik geen last meer
van ze hebben. En later, later, och dat
zien we dan wel weer".
De koffie was intussen binnen ge
bracht. Annie deed melk en suiker in
het donkerbruine vocht en zette een
kopje voor Hendrik neer en het andere
voor zichzelf.
Ze roerde langzaam in haar kopje.
„Ik ken blij, dat het zo gelopen is", zei
ze, zonder dat het haar bedoeling was
tegen iemand iets te zeggen. Ze had
naar de vloer zitten staren, en keek
Hendrik plotseling recht in het gelaat,
waardoor hij even zijn ogen neersloeg
en het bloed naar zijn hoofd voelde
stijgen.
„Jij he'bt niet voor niets volgehou
den. Voorlopig ben je van hen af. Je
kunt weer gewoon werken en leven.
Als ik jou was zou ik maar eens met
de mensen van de reclassering praten.
Vertel ze precies alles was gebeurd is.
Misschien zijn ze dan wel bereid je aan
een baantje in een andere stad als Rot
terdam te helpen, bijv. hier in Utrecht.
Je kunt dan proberen een kamer te
krijgen in een van de randgemeenten,
zoals Vleuten, Houten of Kockengen.
Dan hoef je ook niet bang meer te zijn
voor de heren als ze over enige jaren
hun straf hebben uitgezeten. Ik geloof
trouwens niet, dat ze binnen afzienbare
tijd weer op vrije voeten zullen rond
lopen".
„U zult wel gelijk hebben, juffrouw
Van Hemert. Ik zal later over alles na
denken. Nu niet, ik kan nu niet. Ik
voel me zo akelig en ik ben zo moe. Ik
zal nu afscheid van u moeten nemen,
want of ik vanavond nog wegga of
morgenvroeg, ik zie u toch niet meer.
Heel hartelijk bedankt voor wat u al
lemaal voor me gedaan hebt, ik hoop,
dat ik ook eens wat voor u zal kunnen
doen".
„Stop maar met je prachtige speech",
viel Annie hem in de rede. „Drink eerst
je koffie op, ander wordt die koud, en
luister onder de hand even naar mij.
Wat ik voor je gedaan heb is niets bij
zonders. Ik zou het waarschijnlijk voor
iedereen gedaan hébben. In de eerste
plaats kenden we elkaar al een beetje
van Texel, en verder bestaat er enige
lotverwantschap tussen ons, als nako-
mleingen van slachtoffers van de bezet
ting van ons land. Trouwens wat heb
ik eigenlijk voor je gedaan? Wat er ge
daan is heb je zelf gedaan. Maar vanaf
nu ga ik wel wat doen. Ik proclameer
mezelf als je chef. Dat wil zeggen dat je
hebt te doen wat ik wil. Beloof je dat?"
Hendrik was blijkbaar ietwat ver
ward door dit onverwachte voorstel. Hij
glimlachte flauwtjes en deed een onge
wilde en even vruchteloze poging de
bovenste knoop van zijn colbert te
draaien.
„Ik héb meer moeten beloven te doen
wat anderen van mij verlangden.
Neemt u me niet kwalijk, m'n hoofd
loopt om. Natuurlijk, wat u wil zal ik
graag doen".
„Dat is een belofte zonder voorbe
houd", zei Annie lachend. „Maar het is
gelukkig dat er geen getuigen bij zijn,
althans gelukkig voor jou. Schrik maar
niet, ik ga je heus geen gekke dingen
vragen, ik heb twee wensen, of liever
opdrachten, nu je mij algehele gehoor
zaamheid hebt toegezegd".
„Ten eerste heet ik voor jou niet
meer „jufrouw Van Hemert" en ik
wens door jou ook niet meer met u
aangesproken te worden Zeg gewoon
Annie en jij. Als je ook maar eenmaal
zondigt tegen dit gebod draai ik me
om en ga ik weg, dan wil ik je nooit
meer zien.
Ten tweede geef ik je geen toestem
ming om vanavond weg te gaan uit
Utrecht en ook niet morgenvroeg. Je
hebt maar weinig plezier gehad in je
vakantie, naar ik nu héb begrepen,
daarom blijf je nog eten paar dagen
hier. Ik zal je de omstreken van
Utrecht laten zien, en dan nemen we
Minnie mee, dan heeft die ook nog wat
gezelligs aan het einde van haar va
kantie".
Hendrik stak haar zijn hand toe „Oké
chef Anme, het komt in 01de. Toch zou
ik willen voorstellen een kleine cor
rectie aan te brengen aan je opdracht.
Wat zou je ervan denken als ik wel
vanavond terug ga naar Rotterdam, en
morgenochtend terugkom met mijn le
lijk eendje? Ik denk dat het dan voor
jou veel gemakkelijker zal zijn me de
omgeving van de stad Utrecht te laten
zien. En wat denk jij?"
„Ik vind het best, maar denk erom ik
verwacht je morgen tegen tienen bij
ons thuis, met eend of zonder eend,
maar in ieder geval uitgerust en met
een goed humeur. Tot morgen".
Hij hoorde haar nog lachen op de
trap. Daarna trok ze de deur achter
zich dicht.
EINDE
