ïoerderijentocht
zeer geslaagd
eve zuster Ursula
SMIDJE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
m
FILMNIEUWS
(VNDBOUW en VEETEELT JÉ
Demonstratieavond van
Bakkers Ijzerhandel
Nog enkele kaarten
Ook Hoornder bejaarden
naar toneelstuk
Voorleeshalfuurtje in
„De Waldhoorn"
n
53|
31
LÓfl
NUTSSPAARBANK
brisk voor j I «mi.*
Tweede blad Texelse Courant, vrijdag 26 februari 1971
we in de kop van dit artikel
0| en van 'zeer geslaagd', dan den-
ve hierbij aan de belangstelling
la deze tocht en verder aan de aan-
die er was voor de diverse ob-
i Het aantal deelnemers aan de
varieerde van 75 - 100 personen.
malei het ene geval de deelnemers
interesseerde dan het andere
toch worden vastgesteld, dat
•heel de volle aandacht had. We
hieronder de bezochte objecten
iespreken, mede naar aanleiding
te gehoorde opmerkingen.
Schapenschuur C. M. Veeger
betreft hier een schuur van 13
neter, die in de tijd van het lam-
'an de schapen plaats biedt aan
kke" schapen en 22 schapen met
ammeren. In de zomermaanden
deze schuur gebruikt als zomer-
tal. Verder kunnen hier een aan-
rktuigen worden geborgen,
el men algemeen overtuigd is,
n goede gelegenheid voor het on-
ingen van de schapen en lamme-
deze periode van groot belang is
i we de indruk, dat men de kos-
m deze schuur voor dit doel aan
►ge kant vond .De bouwkosten
nl. ƒ18.500,bedragen. De
uctio is zodanig, dat de schuur
ichting ook gebruikt kan worden
et stallen van 24 stuks melkvee.
Verbouwde rundveestal
H. Tjepkema
op dit bedrijf hoorden we op-
igen omtrent de hoge kosten
uitbreiding en inrichting met
voermstallatie en aanleg van de
iding. Met inbegrip van de koe-
•s, die kort geleden in de stal
ingebracht komen de kosten
op plm ƒ40.000,-
deze kosten inderdaad volledig
ste van de uitbreiding met 15
laatsen voor melkkoeien moeten
berekend dan zouden deze op-
igen zeer terecht zijn.
ijn in zoverre juist, dat uitbrei-
an een stal met 15 standplaat-
t 30 standplaatsen voor melk-
ook verdere investeringen wen-
in zelfs nodig maakt. Bij een stal
«melkkoeien behoort een instal-
,'oor het mechanisch afvoeren
mest, terwijl ook de aanleg van
eikleiding geen luxe is als één
koeien moet melken,
lijn daarbij ook van mening, dat
areiding van de melkveestapel
- 30 koeien een flinke investe-
xantwoord maakt.
:eer produktieve melkveestapel
heer Tjepkema ondervond grote
telling, terwijl er ook voor het
waaronder een paar jonge
zeer veel belangstelling was.
Bedrijf 'Plassendaal'
Joh. D. Roeper
lebben de indruk, dat het aan-
:9j len met koe-trainers in de eer-
in op Texel flink zal uitbreiden,
we nog al wat geluiden hoor-
r de vrij hoge kosten, die de
an de koe-trainers vragen. Per
zijn we van mening, dat in ge-
waarin de dieren zich erg be-
'eze investering volkomen ver-
d is, mede omdat de jaarlijkse
aag zijn.
bewondeding was er ook voor
goede melkkoeien op dit be-
heer Roeper is er in enkele
jaren tijd in geslaagd een zeer goede
melkveestapel op te bouwen.
Bedrijf N. J. de Wit
Eierland
Op advies van de dierenarts moest
het bezoek aan dit bedrijf vervallen.
Het was buitengewoon spijtig, omdat
juist voor dit objekt grote belangstel
ling was.
'Trcntgeest', Oosterend
Alle deelnemers waren enthousiast
over deze dubbele Hollandse stal, die
gebouwd is vanuit een romp van Bio-
planken. Mede door deze naar verhou
ding goedkope romp en een voordelige
wijze van inrichting is hier een goed
kope stal tot stand gekomen. De stal
biedt ruimte' aan 35 melkkoeien. Met
inbegrip van de inrichting met grup
met giergootje, hangkettingen en bok
jes, verlichting en watervoorziening
komen de kosten op plm. ƒ830,per
standplaats. Hierbij zijn ook de kosten
voor eigen arbeid inbegrepen. Diverse
deelnemers aan de excursie waren van
mening, dat aan deze stal nog een in
richting voor de mestafvoer mankeer
de. Op dit moment achten we dit nog
geen groot bezwaar. Zodra het aantal
melkkoeien echter uitgebreid zou wor
den tot 25 - 30 stuks en het bedrijf als
eenmansbedrijf moet worden gevoerd
zal een installatie voor het mechanisch
afvoeren van de mest naar onze mening
nodig zijn.
'St. Maarten' van
P. C. Hm
We kregen de indruk, dat voor diver
se deelnemers de overgang van de
„knusse" stal op het bedrijf van de he
ren Boogaard en Zijm naar deze lig-
boxenstal met roostervloeren iets van
een koude douche had.
He't zijn niet alleen de „oudjes", die
een normale Hollandse stal, waar de
dieren flink in het stro staan verre
verkiezen boven de ligboxenstal, waar
de dieren op een enigszins bevuilde
roostervloer lopen en als ligplaats een
bad van zand hebben. Ook heel wat
jongere boeren hadden duidelijk voor
keur voor een stal als op bedrijf
„Trentgeest".
Verder hoorden we ook hier- diverse
malen de opmerking, dat een prijs van
ƒ65.000,voor het onderbrengen van
40 melkkoeien toch wel aan de hoge
kant is. We zijn van mening, dat men
hier teveel over het hoofd ziet, dat hier
zeker niet gesproken kan worden van
een ruimte uitsluitend voor het „stal
len" van 40 melkkoeien. In het gebouw
zijn tevens een doorloopmelkstal en
melkkamer ondergebracht. Verder is
een verbinding tot stand gebracht tus
sen de bestaande stolp en de nieuwe
stal, terwijl een ruime bestrating van
plm. 240 m2 is aangebracht.
De heer Hin is persoonlijk zeer tevre
den over zijn nieuwe stal en speciaal
wat de besparing van arbeid betreft.
En met de heer Hin zijn we van me
ning, dat deze factor in de' toekomst
steeds meer een rol zal gaan spelen.
DEN HOORN Woensdagavond 3
maart, aanvang 8 uur, organiseert de
Hervormde vrouwenvereniging van
Den Hoorn een demonstratieavond die
wordt verzorgd door Bakkers Ijzer
handel. Diverse nieuwe huishoudelijke
apparaten zullen worden gedemon
streerd. Alle dames zijn we'lkom.
Voor de discussieavond over de toe
komst van de Waddenzee (vrijdag
heden in „De Oranjeboom") zijn nog
enkele kaarten verkrijgbaar. Ze kun
nen door belangstellenden gratis wor
den afgehaald bij de VVV Texel.
DEN HOORN Ook de bejaarden
van Den Hoorn gaan naar de herop
voering van „We komen niet uit met
ons pensioen" door „Sint Jan" op za
terdagmiddag 27 februari, 2.30 uur in
„De Oranjeboom" te Den Burg. Wie
mee wil wordt verzocht zich snel op
te geven bij mevrouw A. Zwanenburg,
Naalrand 9, telefoon 272.
Ook automobilisten die bereid zijn
bejaarden naar Den Burg te brengen,
worden verzocht zich op dit adres te
melden.
DEN HOORN Met ingang van he
denmiddag zal elke vrijdagmiddag om
vier uur in „De Waldhoorn" een voor
leeshalfuurtje worden gehouden voor
kleuters van ongeveer vier tot zes jaar.
In de openbare bibliotheek te Den
Burg is gebleken dat een dergelijk
voorleeshalfuurtje steeds meer belang
stelling trekt. In Den Hoorn heeft mej.
Rita Wilner, studente aan de pedagogi
sche academie te Den Helder, zich met
geestdrift bereid getoond in „De Wald
hoorn" een dergelijk voorleeshalfuurtje
te verzorgen. Het dorpshuisbestuur
stond voor dit doel gaarne de dorpska
mer af. Het wachten is nu op kleuters,
uit Den Hoorn en omgeving.
„Niels Holgerssons wonderbare reis"
is de verfilming van een beroemde ro
man van Selma Lagerlöf. De zoon van
een Zweedse boer, Niels, treitert alle
dieren in zijn omgeving. Een kabouter,
die dit ontdekt, betovert hem om de
jongen te' straffen. Niels wordt zo klein
dat de dieren hoog boven hem uitste
ken. Als een van de tamme ganzen van
de boerderij, Maarten Ganzerik, met
een troep soortgenoten wil meetrekken,
probeert Niels hem tegen te houden.
Dit mislukt en noodgedwongen reist hij
met de ganzen tot in het verre Lap
land. Onderweg beleven zij allerlei
avonturen. Ze worden door jagers be
schoten, door een vos bedreigd, ze zien
de middernachtzon in de bergen en
ook wonen «zij de dans bij van de
kraanvogels op de Dag der Dieren.
Niels maakt kennis met 'n oude waak
hond en wordt door een adelaar be-
Ivrijd uit een dierentuin. Als hij de
tamme gans naar de boerderij terug
brengt, zal het jongetje weer zijn nor
male lengte terugkrijgen, belooft de
kabouter hem. Maar daar zal de gans
geslacht worden en Niels blijft liever
108. „Fijn zo", lachte smidje Verho
len. „Maar voor we dat gaan bespre
ken moet ge me eerst eens even ver
tellen of ge uw bediende Vosmaer een
pak rammel hebt gegeven". De oude
baas sprong geestdriftig op en riep:
„Wel salderamentum! Nou en of! Ghy
hebt my toch een briefeken in de hand
gestoocken, waerin te leesen stond, dat
Vosmaer my bedroogh? En ghy hebt
my toen toch oock de colomotievens en
de treynens laeten sien? Welnu, die
zelfde middag nog kwam Vosmaer
binnen en hy seyde tot my datter
gheen gheleerde stofekens meer te
coop waeren in der steede omdat er
oorlogh was met de specken ende span
jolen. De smeercees! Ick wierd zo
cwaat, dat ick hem aenvloogh ende
hem op syn cop timmerde!"
Smidje Verholen lachte zich een
kriek om dit verhaal en bedacht intus
sen: „Zie jewel! Dan heb ik toch gelijk
gehad! Nosco steekt er achter! Wat een
schurk! Maar toch slim van hem om
net te doen alsof ik het was, die hem
op een bloedneus en een blauw oog had
getracteerd!"
„Maer nu moet ghe verder luyste-
ren", vervolgde de rare alchimist. „Ick
hebbe myn uytvindingh gereed. Na-
tuurlyck moest ick daervoor eerst een
stofeken maeken, dat de geest omme-
draeyt. Dat is my geluckt. Daernae
moest ick het teeghengift maeken. Dat
is my oock geluckt. Sullen wy de proef
eens nemen?" Hij wees een prachtig
oud schilderij aan, dat hij opgehangen
had, en vroeg: „Hoe vindt ghe dat? Het
is een praghtig stuck van Claes van
Leyden!"
„Fantastisch", antwoordde' smidje
Verholen. „Ik wou wel, dat ik het had".
„Drinck dan nu dit maer eens op",
zei de alchimist, fijntjes lachend. Hij
reikte de smid een glas over, waarin
een heldere drank parelde. „Ick deed
stofeken in", vervolgde hij. „Drinck op
er slechts één druppe'lcken van myn
en segh me dan hoe ghy het schilder-
stuck vindt".
De smid proefde voorzichtig een slok
en keek toen met een vies gezicht naar
het schilderij. „Bah, wat een smerig
stuk knoeiwerk is dat!" riep hij uit.
„Haal asjeblieft weg, dat walgelijke
ding!"
De alchimist hoorde dat en lachte
zich bijna ziek
zijn leven lang klein, dan de dood van
zijn beste vriend op zijn geweten te
hebben. Buiten zijn schuld belandt de
gans toch op de hoeve en ontsnapt door
Niels' hulp ternauwernood aan de dood.
Hierdoor wordt de betovering verbro
ken, maar tot zijn grote spijt kan het
Zweedse jongetje ook de taal der die
ren niet meer verstaan. (Zondagmid
dag 3 uur. Toegang alle leeftijden).
Zaterdag, zondag en maandag (8 uur)
kan men getuige zijn van „De val van
Rome". Onder de wijze keizer Marcus
Aurelius bereikt het Romeinse Keizer
rijk 180 jaar na de geboorte van Chris
tus zijn hoogste glorie. In zijn zoon
Commodus heeft de keizer weinig ver
trouwen; daarom besluit hij dat Livius,
zijn aangenomen zoon hem zal opvol
gen. Zijn besluit komt de blinde hof-
profeet Cleander (Mel Ferrer) ter ore,
die een komplot smeedt met enkele
vrienden om de keizer te doden, vóór
dat deze Livius officieel als zijn erfge
naam zal kunnen benoemen. Met het
welslagen van zijn plannen breekt een
tijd van oorlog en verwarring aan voor
he't Romeinse volk. Commodus, die
meer geïnteresseerd is in spelen en gla
diatoren dan het rechtvaardig besturen
van het uitgestrekte rijk roept zichzelf
tot keizer uit. Het heffen van steeds
hogere belastingen en het wrede gezag
van de egoïstische Commodus veroor
zaakt in vele gewesten ontevredenheid
en opstand. Tal van oorlogen worden
gevoerd, o.a. met een stam Barbaren,
die zich ten noorden van Rome in een
bosrijke streek schuilhouden en met
het koninkrijk Armenië en de landen
Perzië en Syrië. De zuster van Commo
dus, Lucilla (Sophia Loren), heeft haar
vader kort voor diens dood beloofd met
de koning van Armenië, Sohamus.
(Omar Sharif) te zullen trouwen. Deze
belofte deed zij in het belang van de
Romeinse vrede. Zij houdt echter van
Livius, die haar zijn liefde heeft ver
klaard. Livius is door zijn ihalf-broer
aangesteld als pro-consul en heeft het
commando over alle legers. Tientallen
veldslagen worden geleverd om orde
in de chaos te scheppen. De wrede kei
zer toont zich echter weinig dankbaar
voor Livius' steun en verbant hem zelfs
op 'n gegeven moment naar een onbe
duidende provincie. Als het gehele
Oosten dreigt op te staan tegen Com
modus en in Rome de pest uitbreekt,
wordt de pro-consul teruggeroepen. Li
vius redt de situatie en eist dat de
heerschappij grondig verandert, óf dat
er een nieuwe keizer wordt aangesteld.
Na veel strijd en onophoudelijk vluch
ten kan Livius uiteindelijk toch zijn
geliefde Lucilla in de armen sluiten.
Voordat het zover is, wordt Commodus
in een hevige strijd met Livius gedood.
Het volk is buiten zich zelf van vreug
de en de Senatoren bieden om strijd
de hoogste bedragen voor de troon van
Rome, die Livius geweigerd heeft. Met
Lucilla trekt hij zich uit het tumult
terug. (Toegang boven 14 jaar).
|n dag éérder? Dus vandaag?"
•n ik drukte me onjuist uit. Hij
•t. Hij is er al!"
er al?" herhaalde Maartens in
verbazing. „Maar.
staat de nieuwe direkteur, me-
lartens".
ig ze zitten en genoot van zijn
g-
ad u niet gedacht, hè?" En op-
hij weer het gezioht van het
aeisje van vroeger, met haar
voor ondeugende streken en
igen.
ns was nog steeds verstomd,
laar nie4 begrijpend aan.
eneer Maartens", bevestigde ze
t. „ik ben de nieuwe direkteur.
altijd veel belang in de zaak
;n vader vond dat le'uk ver-
alles, ik wist overal van. Ik
prima opleiding gehad
zou ik zélf de leiding van de
in handen nemen?"
juffrouw Ursula", zei Maar-
erbaasd, dat ze opeens in een
'ach schoot.
fjkt u net alsof ik wéér op mijn
gemorst! O meneer Maartens,
!nt toch echt een ouderwetse
vindt het maar niets ge-
een vrouw aan het hoofd van
f?"
verontschuldigde zich Maar-
pe's, „maar. ik keek er wél
prnd van op".
i dat laat zich denken", meen-
1 vermaakt.
feuilleton door L. van Schooten
„Maar", en opeens begonnen zijn
ogen te stralen en ze hoorde de blijde,
hartelijke klank in zijn stem, „wéér
een Leeuwenstein aan het hoofd van de
zaak! En u bent zo echt een dochter
van uw vader. Hoor es, juffrouw Ursu
la, ik zal er nog wel even aan moeten
wennen, neemt u me dat niet kwalijk
maar ik vind het geweldig. Ik ben
er reusachtig blij om!"
„Wel", zei Ursula getroffen door de
toon van zijn woorden, „dat doet me
nou nog es plezier. En geloof maar, dat
we het wel zullen klaren, wij samen!
Maar", en weer keek ze op haar hor
loge, „het is nu tien minuten over half
negen. Zeg, meneer Maartens, het is
hier toch geen tehuis voor ouden van
dagen?"
„De enige oude van dagen ben ik",
grapte Maartens wrang.
„En u was er natuurlijk al om acht
uur. Zeg, meneer Maartens, moet u eens
even horen. Dit is de deur naar het
privé-kantoor, nietwaar?"
„Ja, juffrouw", hij greep naar een
rek, „hier is de sleutel. Er is geen mens
in geweest, behalve juffrouw Kolderie
om af te stoffen, en ik heb er een paar
brieven weggehaald, diedie uw
vader niet meer kon behandelen. Ver
der komt er nooit iemand in.... be
halve de nieuwe direkteur natuurlijk".
„Mooi", zei ze tevreden en bekeek de
sleutel, „dan ga ik nu naarnaar
mijn bureau. U hebt me niet gezien, u
weet niet eens dat ik er ben. En ik blijf
daar rustig zitten. Lk wil dat allemaal
wel eens aanhoren".
„Maar jufrouw Ursula.
„Géén maren, meneer Maartens. Laat
mij maar begaan. Ik zal 't wel rooien!"
„O, daar twijfel ik niet aan".
„Nu dan. meneer Maartens, tot
straks. Dus denk er om, mondje dicht",
zei ze nog, met haar hoofd schalks om
de hoek van de' deur.
Hij stond hoofdschuddend naar de
gesloten deur te kijken, maar er speel
de een glimlach om zijn mond.
„Een échte doohter van haar vader",
herhaalde hij. „Nu, dat kan me wat
worden straks".
En juist op dat moment ging de deur
open.
HOOFDSTUK II
„Ik ben de nieuwe direkteur"
„Ha, meneer Maartens", groette luid
ruchtig Henkie Duffel.
„Zo, meneer Duffel", zei de oude
man bestraffend, maar kon toch met
geheel de toon van genegenheid uit
zijn stem houden, „is dat een tijd van
beginnen? 't Is tien over half negen,
bijna kwart".
„D'r is ommers nog geen mens", pro
beerde Henkie zich te verontschuldi
gen.
„Zo.en ben ik dan geen mens?"
„Nou ja, u natuurlijk. U bent altijd
op tijd".
„Als ik op tijd ben, kun jij het óók
zijn, Henk".
Henkie liet het hoofd hangen.
„Ja, da's natuurlijk", stemde hij toe.
„Henk, m'n jongen, als jij het ooit
verder wilt brengen in de wereld dan
duvelstoejager spelen voor iedereen,
dan zul je allereeTst moeten leren op
je tijd te passen. Tijd is geld, en daar
moet je zuinig mee zijn. Vooral de tijd
van een ander".
„Wanneer komt de nieuwe baas, me
neer Maartens?" informeerde Henk,
blij dat hij het gesprek over een ande
re boeg kon gooien.
„Die eh... nou, de juffrouw heeft
geschreven datdat de nieuwe di
rekteur morgen komt. Henk jongen,
maak jij nou es een goeie beurt bij de
-nieuwe baas. Wie weet welke kansen je
hebt! En als je dan trouw je cursus
volgtwie weet rij jij dan nog es
in een éigen auto!"
„Het Fordje van de olieman", wist
Henkie, „nou zal ik dan maar effe
gauw naar de post gaan?"
„Je had er al moeten zijn. Direkt te
rug Henk, niet blijven kijken onder
weg".
„Ik zit al terug te kommen", riep
Henkie en stoof weg als een wervel
wind. Hij botste daarbij bijna tegen een
elegant gekleed jongmens, dat bedacht
zaam het kantoor binnentrad en zorg
vuldig een paar nieuwe varkensleren
handschoenen uittrok. e
„Hallo, hallo", groette Henri Likkens
„Zo ben ik de eerste?"
„We beginnen om half negen, meneer
Likkens", zei Maartens, die aan zijn
bureau was gaan zitten, verwijtend.
„De bokkepruik op, oude heer?" in
formeerde Likkens minzaam, zonder
zijn sigaret uit zijn mond te nemen,
zeker met 't verkeerde been uit bed
gestapt?"
Likkens zette zich, met een moeiza
me kreun, aohter zijn bureau, ont
vouwde een ochtendblad, en verdiepte
zich in de lectuur daarvan.
„Moge allemaal", klonk het bij de
deur. Mary kwam binnen, een coquet
mutje op haar kunstmatig-blonde-
krullen, „een wandelende reklame voor
een schoonheidsinstituut", zoals de
drieste Henkie maar eens had genoemd.
„Zo Hanneman", informeerde ze sar
castisch met een blik op de krant, „al
aan 't werk?"
„Zoals je ziet", lachte Henri. „Begin
maar gauw, want de oude heer is in
een stemming van de morgen-na-gis-
teravond". Mary lachte kirrend op de
geestigheid en vroeg: „Bent u niet in
een goede stemming, meneer Maar
tens?"
„Ik zou in een beste stemming zijn",
antwoordde Maartens en onwillekeurig
gingen zijn ogen weer naar de gesloten
deur, „wanneer hier iedereen op tijd
aanwezig was en deed wat ie móést
doen. Het is nu ruim kwart voor negen,
juffrouw Mary, dus u moest al een
kwartier aan de gang zijn!"
„Poeh", deed Mary beledigd, „u lijkt
de baas zélf wel".
,yHa luitjes!" Lies Wels, gebruind en
sportief, stoof naar binnen. „Meneer
Maartens, weest u echt niet boos, ik
bén te laat, dat weet ik, maar ik zal 't
meer eerlijk vertellen: ik heb me ver
slapen. Gewoonweg verslapen. Ik was
zó rozig na een hele dag zeilen giste
ren
(wordt vervolgd)
