lieve zuster Ursula M Is je het in de vingers® hebt! gametuwtydmee-ganaardenmb 00K VOOR HOGE SPAARRENTE laatje rijden! FILMNIECWS I^NDBOUW en VEETEELT Uw aandacht voor.... Kuilgras voor schapen NUTSSPAARBANK briek voor I o.,.i.-r ki«- Tweede blad Texelse Courant, vrijdag 19 maart 1971 it zijn op het moment over het al- Ïen get-'n optimistische geluiden die ;enkomt in de landbouwbladen. In 'eeste artikelen proef je een sfeer zorg, geïrriteerdheid en uitzicht- ^cid. Ook onze rubriek is daar niet an. We denken aan onze artikelen de uitkomsten van de schapen- Jerij. Ook daarin viel weinig opti me te ontdekken, reakties, die we op deze artike- ®ebben gekregen is wel gebleken, |een aantal veehouders optimisti- geluiden kan laten horen. We ■n van de uitkomsten van één van veehouders ook verslag gedaan in rubriek. Binnenkort hopen we in „an op de reaktie van nog een jenhouder, die met belangrijk be- uitkomsten naar voren komt als ,p grond van de deelboekhouding ■en tiental Texelse bedrijven naar brachten. Een tevreden boer artikelen over de uitkomsten van Ichapenhouderij waren voor een |]se boer aanleiding ons uit te no- voor een bezoek. Bij dit bezoek I de boeken" op tafel gekomen. En nk gezegd zijn we er stil van ge pen hebben ons afgevraagd om de be ngen, die we de laatste tijd meer- |n samenstellen als er sprake is (overname van een bedrijf, of bij belangrijke uitbreiding van het Ijf of wijziging van het bedrijfs- |nog wel enige waarde hebben, i; El hetzelfde geldt voor de' publica- Sn die regelmatig in de landbouw- |n verschijnen en waarin medede- fn worden gedaan over de uitkom- |van landbouwbedrijven uit diverse van ons land. In de meeste ge- [n zijn deze uitkomsten zo, dat je I afvraagt of er nog wel enige J of smaak is aan het boer zijn. fcschien vergeten we teveel, dat het hierbij altijd gaat over een gemid delde van een flink aantal bedrijven. 'Dat bij zo'n groep boeren zijn, die om in de trant van Ir. Tuinman te spreken een 8 of 9 verdienen en anderen, die geen voldoende kunnen halen. Of om het met ander woorden te zeg gen, dat in zo'n groep boeren zitten, die het in de vingers hebben en ande ren, die er geen slag van hebben. Met die omstandigheiden hebben we ook te maken als we een bedrijfsbe- groting maken. We kunnen dan met anders doen dan uitgaan van gemiddel den. En dit geldt zeker als het een jon ge boer betreft die het bewijs van het al of niet in de vingers hebben nog niet heeft geleverd. Deze man had het Het bedrijf van de man, die ons ope ning van zaken gaf ligt wat de opper vlakte betreft beneden het gemiddelde van de Texelse bedrijven. Wat het be drijfsplan betreft een volkomen nor maal Texels bedrijf. Zo'n 16 - 18 melk koeien en daarnaast in totaal een 90 schapen. Een bedrijf, dat niet alleen volgens de opvattingen van de land- bouwvoorlichters, maar ook voor de boer in kwestie heel gemakkelijk als eenmansbedrijf is te voeren. We kregen volop gelegenheid de ver lies- en winstrekening, het privéver- bruik en de staat van bezittingen en schulden over de jaren, waarin hij zelfstandig boer is door te nemen. En nogmaals, we zijn er stil van ge worden! En meer dan eens zijn we er van doordrongen geraakt, dat goed boer zijn een kunst is, die je hebt of moet missen. Dat er geen landbouw- voorlichter is, die boeren, die de kunst van het boer zijn missen kan opwerken tot het niveau, waarop deze boer stond. Als deze boer mij niet verteld zou hebben, dat hij de rubriek voor Land bouw en Veeteelt altijd leest en er ook nog wel eens iets uit opsteeks zou ik de neiging gehad hebben om te zeggen, dat ons werk voor dit soort boeren van geen betekenis is. Wat zou het een dankbare taak zijn om boeren, die er niet in slagen om uit een soortgelijk bedrijf een inkomen te halen te kunnen vertellen hoe zij het moeten doen om ook tot goede resulta ten te komen. Maar zoals ik hiervoor al liet blijken heb ik daar een zwaar hoofd in. Een tipje van de sluier Hoe kreeg deze boer het klaar om uit zijn bedrijf in de achterliggende jaren een inkomen te halen, dat ook op een bedrijf met 1^2 arbeidskracht met slecht genoemd zou worden? Kort gezegd door bij opbrengsten, die zowel bij het melkvee als bij de scha pen boven het gemiddelde liggen de kosten laag te houden. Wat die lage kosten betreft denken we hier vooral aan de kosten voor eigen werktuigen en aan de post loonwerk. Deze kosten lagen op dit bedrijf enkele» duizenden guldens lager dan we in onze bedrijfs- begrotingen als gemiddelde kosten voor deze onderdelen opnemen. Bij het bekijken van de resultaten van een dergelijk bedrijf ontkom je niet aan de gedachte, dat op heel wat kleinere Texelse bedrijven de werk tuigenbezetting beslist te zwaar is. In dit verband menen we te moeten zeg gen, dat voor diverse werktuigen het gezamenlijk bezit of gezamenlijk ge bruik flinke voordelen zou kunnen op leveren. Tenslotte dit. Ook als we de goede opbrengsten en lage kosten in aanmer king nemen lukt het ons niet om aan te geven hoe het mogelijk is, dat de ene boer op een in feite te klein bedrijf het klaar speelt een heel goed inkomen te halen, terwijl een collega op een be langrijk groter bedrijf de touwtjes niet aan elkaar kan krijgen. Dat is naar we menen het „geheim van de smid". Behandeling zaaizaad tegen vreterij We willen u er nog eens aan herin neren. Als u graan of bieten gaat zaaien op. percelen, waar een kans is op het optreden van vreterij van rit- naalden of emelten doet u er verstan dig aan vóór het zaaien uw maatrege len te nemen. Door het zaad te behandelen met een bestrijdingsmiddel, dat werkzaam is te gen deze insecten kunt u veel narig heid voorkomen. Bestrijding van rit- naalden op een later tijdstip geeft veel minder resultaat en is bovendien veel duurder. Emelten laten zich ook in een later stadium wel bestrijden, maar de kans, dat op dat moment al flinke schade is aangericht is groot. Voorkom dit risico. Het zaaizaad, dat u van uw hande laar of coöperatie betrekt kunt u vóór aflevering laten behandelen. Suikerbie tenzaad wordt via een andere organi satie geleverd en u zult dit zaad daar om zelf op het bedrijf moeten behan delen. Dit kost weinig moeite. Maar wat we u wel willen zeggen: Laat het niet „slieren". Nu niet langer meer wachten Je kunt op het moment zo hier en daar de werking van de vroeg gestrooi de stikstof al waarnemen. Dat hebben sneeuw en ijs niet kunnen verhinderen. Dat betekent niet, dat de veehouders, die pas na het laatste wintertje de stik stof hebben gestrooid de vogel over het net hebben laten vliegen. Dat zou wel kunnen gaan gelden voor veéhouders, die het ook op dit moment nog te vroeg vinden om stik stof te' gaan strooien. Het is nu wel zo ver, dat ook op de minder hoge en dro ge percelen de tijd voor de eerste stik stof is aangebroken. We menen, dat nog steeds niet ieder een overtuigd is van de zeer grote waarde van voorjaarsgras. In een jaar als 1970 met een laat voorjaar en een droge zomer zijn we erg blij als we in augustus nog hooi en kuilgras kunnen winnen. Maar u moet niet denken, dat die gelegenheid er ieder jaar is. En verder mag u beslist niet vergeten, dat hoewel augustus wel de tweede mei maand wordt genoemd het gras, dat in augustus groeit toch lang niet de waar de heeft van meigras. Als u in de tweede helft van april met de melkkoeien het land in wil, in de eerste helft van mei wilt kuilen en eind mei gras wilt gaan maaien voor de hooiwinning, dan is het nu de hoog ste tijd om de stikstof te strooien. En wees er niet te zuinig mee. Op heel veel Texelse gronden is een bemesting van 110 - 120 kg zuivere stikstof per bunder voor percelen, die gekuild of gehooid worden volledig verantwoord. Het kwam een jaar of tien geleden ■praktisch niet voor, dat ook aan scha pen kuilgras werd gevoerd. Op dit mo ment gebeurt dit op heel wat bedrij ven. Vooral na het in gebruik komen van de voordroogmethode bij het inkuilen is het voeren van kuilgras aan schapen flink toegenomen. Hoewel het geen uit zondering is dat ook maaikneuskuilgras aan schapen wordt gegeven. Het feit, dat schapen blijkbaar kuil gras kunnen verdragen betekent beslist niet, dat alle kuilgras voor schapen ge schikt is. In vorige jaren zijn bij scha pen sterftegevallen voorgekomen, die men meende te moeten toeschrijven aan het voeren van slecht kuilgras. We mogen wel aannemen, dat vooral in de laatste maanden van de dracht minder waardig kuilgras voor schapen funest kan zijn. Een paar dagen geleden waren we op een bedrijf, waar vorig jaar aan scha pen voordroogkuilgras was gevoerd. De veehouder vertelde ons, dat hij het dit jaar niet meer deed, omdat hij vorig jaar een groot aantal gevallen van te vroege geboorte' of verwerpen had ge had. Volgens zijn mededeling was dit voordroogkuilgras van goede kwaliteit. Dat laatste kan uiteraard nu niet meer worden gecontroleerd, maar we hebben geen reden om aan de mededeling van deze veehouder te twijfelen. Zoals we hiervoor reeds opmerkten is en wordt ook dit jaar weer op veel bedrijven voordroogkuilgras en ook wel maaikneuskuilgras aan schapen gege ven. Als er schapenhouders zijn, die eenzelfde ongunstige ervaring hebben opgedaan als de hiervoor bedoelde vee houder, dan zouden we dit graag ho ren. Zaterdag, zondag en maandag (8 uur) presenteert het City theater de Zweed se kleurenfilm „Het (intieme) dagboek van een halve maagd". Het verhaal is opgebouwd uit de, voornamelijk amou reuze, belevenissen van een 16-jarig nymphomaan schoolmeisje. Haar pleeg ouders zijn niet in staat haar thuis goed op te vangen, waardoor Eva haar heil zoekt in het zwerven langs de straat. Zij is een aan haar lot overge laten meisje en een gemakkelijke prooi voor mannen, die op minder eerbare bedoelingen uit zijn. Bovendien heeft zij weinig contact met haar leeftijdge nootjes, behalve met haar trouwe vriendin Berit. Door haar komt Eva tenslotte bij de .politie terecht en ont hult openhartig haar sexuele ervarin gen met niet minder dan 8 personen, van a-sociale tot „eerbare" lieden toe. Alle verdachten worden voor de recht bank gedaagd en Eva moet naar een verbeteringsgeschicht. Een vrouwelijke psychiater, begaan met het lot van het meisje, neemt Eva echter in haar gezin op. Op deze manier hoopt zij een beetje te vergoeden van de hartelijkheid en genegenheid, die het meisje heeft moe ten missen en probeert haar te helpen de weg naar de ware liefde te vinden. Toegang boven 18 jaar. Een doldwaze film is zondagmiddag (3 uur) te zien met het bekende komie ke filmduo Stan Laurel en Oliver Har dy. Deze keer proberen zij op hun, meestal nogal onhandige, wijze een ar me weduwe te redden uit de klauwen van haar hardvochtige huisbaas Barna- bay. De weduwe dreigt uit haar huisje gezet te worden, als ze de hypotheek niet afbetaald. Laurel en Hardy willen het benodigde geld lenen van de eige naar van de speelgoedfabriek waar zij werken. Door een stommiteit van Lau rel worden zij echter ontslagen en moe ten van dit plan afzien. Op alle moge lijke manieren proberen zij dan geld voor de weduwe te krijgen en komen door hun goedbedoelde pogingen in de raarste situaties terecht. Er komt zelfs nog een gevecht met grotbewoners aan te pas, voordat de film „Laurel en Har dy in wonderland" ten einde is en de problemen naar ieders tevredenheid zijn opgelost. Toegang alle leeftijden. ZON, MAAN EN HOOG WATER De zon gaat 21 maart op om 6.42 uur en gaat onder om 18,54 uur; 24 maart op om 6.35 uur en onder om 18.59 uur. Maan: 20 maart L.K.; 26 maart N.M. Hoog water ter rede van Oudeschild 19 mrt. 11.54 en 20 mrt. 0.18 en 12.36; 21 mrt. 1.06 en 13.44; 22 mrt. 2.28 en 15.23; 23 mrt. 4.12 en 17.11; 24 mrt. 5.55 en 18.45; 25 mrt. 7.15 en 19.52; 26 mrt. 8.13 en 20.47; 27 mrt. 9.01 en 21.29. Aan het strand is het ongeveer een uur eer der hoog water. feuilleton door L. van Schooien ■En deze morgen had ze hem op pnvé-kantoor geroepen en hem reorganisatie-plannen medege- luisterde, zonder een spier te ïkken. ituurlijk" zo besloot Ursula haar „wanneer u zélf suggesties hebt, |t daar graag rekening mee hou- heb wel een suggestie" ant- pde Frits droog. i dat is?" Ze kon het niet helpen iar ze stelde zich al automatisch te let doen" zei hij kort. jet gaat hier" legde Ursula uit |om het principe van doen of niet h. Het gaat alleen maar om de ma- waarop. En als u in dat opzicht [sties kunt doen, zal ik dat op prijs is u hebt er al toe besloten?" stel- vast. jierdaad" antwoordde Ursula i wie heeft dit in elkaar gedok- Is het een idee van u zelf?" pakt dat iets uit?" vroeg ze stug. P^en maar.... ik hoop dat het w eigen idee is. Ik sla u daarvoor 'g aan, weet u". [e u mij aanslaat interesseert mij peneer Jonkers", dacht van wel" zei hij rustig dat doet er niet toe. Ik ontdek ie hand van mijn vriend Hanne- |0ftewel de heer Likkens, die zijn Jmet ere draagt". Jt bedoelt u daarmee?" naam komt dikwijls met de za- Ivereenik hoop niet dat ik pjker behoef te worden", ieder geval" herstelde Ursula spreekt op dit ogenblik met mij vertel u dit, en ik vraag, of u ties hebt". ik heb daarop een duidelijk ant- gegeven". eer Jonkers" ze wilde redelijk Pm zijn „laten we niet langs el- Pen praten. U moet hier geen. in zien, geen beperking van uw initiatief. Maar er moet een beetje systeem in de zaak komen, ieder moet niet zijn eigen gang gaan!" „Ik heb nooit gemerkt, dat de zaak er schade van had, dat ik mijn eigen gang ging". „Maar misschien kan de zaak er méér voordeel van hebben, wanneer u wat meer systematisch werkt". „U bedoelt, dat ik aan iedereen pre cies tekst en uitleg geef wat ik doe en wat ik van plan ben te doen?" „Als u mij als „iedereen" beschouwt" „Het gaat niet om u" zei hij vlak „dit is het werk van Hanneman. En die blijft met zijn vingers van mijn werk af!" „Er is hier" Ursula voelde dat ze maar moeizaam kalm bleef „geen werk van deze of werk van die. Het werk dat hier gebeurt, gebeurt voor de" zaak. We zitten hier niet met een stel indivi duele mensen, die ieder een eigen zaakje hebben". „Likkens heeft het u keurig voorge praat" stelde Frits vast. Haar ogen vlamden. „Meneer Jonkers, ik moet u er aan herinneren „Dat u de direkteur bent en ik de vertegenwoordiger. Nee, dat hoeft u niet te doen. Dat weet ik best. En als ik het nog niet wist, doet u uw uiterste best om het erin te wrijven. Als ik eer lijk mag zijn, daar hebt u het veel te druk mee, juffrouw Leeuwenstein. Als u wat zekerder was van u zelf, zoudt u daar niet zó uw best voor doen". Ursula voelde hoe het bloed wegtrok uit haar gezicht. Hij had met onfeil bare zekerheid haar zwakke plek ge raakt. Tegenover hem, ze wist 't maar al te goed, was ze niet zeker van zich zelf. Altijd was er tussen hen die span ning, ontstaan doordat ze zich wilde doen gelden, zich te weer stelde tegen zijn vrijmoedigheid, zijn zelfverzekerd heid. „Ik dank u voor uw advies" zei ze met een lage stem „maar ik heb er u niet om gevraagd. En ik zou graag wil len dat u het gesprek niet op zijpaden stuurde. Wij praten hier over een plan tot reorganisatie. In plaats van die sim pelweg door te voeren, raadpleeg ik er u over". „Nu ja" meende Frits geringschat tend „dat is ook wél zo verstandig. Veronderstel dat u uw reorganisatie doorvoerde en ik trok me er niks van aan?" Het was een openlijke oorlogsverkla ring, begreep ze. „Dat zou uw positie hier héél moei lijk maken, meneer Jonkers". Toen ze het gezegd 'had, begreep ze, wat ze be zig was te doen. Als dit gesprek zó voortging.Frits Jonkers was er pre cies de man voor, om op te staan en op staande voet zijn ontslag te nemen. En kon de zaak hem missen? Opeens was het weer, of ze de stem van Likkens hoorde: Zelfs de beste kracht verliest zijn waarde voor 't be drijf, zo had Likkens gedoceerd, wan neer die zich niet onderwerpt aan de leiding. Als het beste paard op hol slaat, vernielt het de boel. Ze was het geheel met hem eens geweest. Nu be gon ze toch-even te twijfelen. Zou ze het niet met .Frits op een akkoordje kunnen gooienhem vragen, zélf een plan uit te werken, met behoud van haar ideeën? Zijn stem bracht haar tot de werke lijkheid terug. „Jufrouw Leeuwenstein, vergeet eens een ogenblik dat u direkteur, en ik vertegenwoordiger ben. Zouden we niet eens gewoon, als twee mensen, met elkaar kunnen praten? Daaraan heeft het de laatste maanden maar al te veel ontbroken". Ze voelde opeens haar weerstand wijken, en plots schrijnend het gemis, dat hij weer zo scherp had aangeduid: als gewone mensen met elkaar praten, niet dat eeuwige steekspel! Ze knikte stom. En toen zag ze zijn gezicht verande ren, het had weer al de charme van die Het is goed sparen bij de NMB. De vele spaarvormen garanderen voor elke omstandigheid de hoogste opbrengst. nederlandsche middenstandsbank de bank waar óók u zich thuis voeltl eerste keer, toen hij onaangediend bin nenkwam. Ze voelde dat ze bloosde en ergerde zich onuitsprekelijk. „Lieve zuster Ursulanee, wordt nou niet meteen boos. Voor mij was je dat van het éérste ogenblik. En dat ben je nog. Al poseer je als een ijs berg, al doe je je uiterste best, om net zo vriendelijk tegen me te zijn als een van je eigen kasregisters..ik kan je niet anders zien. Ik heb het allergroot ste respect voor je, al geloof je dat niet. Ik vind het geweldig van je, dat je de leiding van deze zaak op je hebt dur ven nemen. En ik vond het een heer lijk idee, voor je te werken, je te hel pen, te zorgen dat Leeuwenstein num mer één werd. Want weet je, lieve zus ter Ursula.ik zit dat je nu zo zake lijk te vertellen, op de stoel voor je bureaumaar ik hou van je.... van het eerste ogenblik af was dat zo. Ursula zat achter haar bureau, haar ogen starend naar het bonte beweeg op de gracht. Ze durfde hem niet aanzien. Haar handen waren koud als ijs. „Ik zeg dit, Ursula, opdat je één ding weet: ik sta nie tegenover je, ik be twist je de leiding niet. Maar ik zou graag naast je staan om je te helpen. Daartoe heb je me geen kans gegeven. Want, Ursula, je bent bang. Je bent niet zeker van je zaak. Je wilt met alle geweld baas zijn, en dat wil je zijn óók over mij. Dat lukt je niet, ook niet volgens het systeem van Henri Lik kens, omdat ik nooit alléén maar je vertegenwoordiger kan zijn en baas te gen je zeggen. Je had in deze maanden veel meer met mij kunnen praten, en ik zou je veel verteld hebben, en je zoudt veel van me geleerd hebben, want ik ken m'n vakdaarvan heb ik de bewijzen geleverd. Je hebt dat niet gewild. Je hebt me zorgvuldig op een afstand gehouden. Je hebt liever geluisterd naar Likkens, die weet te vleien, die je als maar zit op te jutten, dat jij de baas bent en dat je je gezag moet laten gelden, die probeert ieder een er uit te werken om zélf op de bok te komen. Die zegt geen „lieve zuster Ursula" tegen je en die brengt geen bloemen voor je mee. Misschien" zijn stem werd zachter „misschien heb ik het wel van het begin af verkeerd aan gepakt. Misschien pak ik het nu óók al weer helemaal verkeerd aan. Maar je moet één ding goed begrijpen, Ursula. Likkens komt met zijn vingers niet tus sen mijn zaken". (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1971 | | pagina 3