lieve zuster Ursula
M Is je het in de vingers® hebt!
gametuwtydmee-ganaardenmb
00K VOOR
HOGE SPAARRENTE
laatje rijden!
FILMNIECWS
I^NDBOUW en VEETEELT
Uw aandacht voor....
Kuilgras voor schapen
NUTSSPAARBANK
briek voor I o.,.i.-r ki«-
Tweede blad Texelse Courant, vrijdag 19 maart 1971
it zijn op het moment over het al-
Ïen get-'n optimistische geluiden die
;enkomt in de landbouwbladen. In
'eeste artikelen proef je een sfeer
zorg, geïrriteerdheid en uitzicht-
^cid. Ook onze rubriek is daar niet
an. We denken aan onze artikelen
de uitkomsten van de schapen-
Jerij. Ook daarin viel weinig opti
me te ontdekken,
reakties, die we op deze artike-
®ebben gekregen is wel gebleken,
|een aantal veehouders optimisti-
geluiden kan laten horen. We
■n van de uitkomsten van één van
veehouders ook verslag gedaan in
rubriek. Binnenkort hopen we in
„an op de reaktie van nog een
jenhouder, die met belangrijk be-
uitkomsten naar voren komt als
,p grond van de deelboekhouding
■en tiental Texelse bedrijven naar
brachten.
Een tevreden boer
artikelen over de uitkomsten van
Ichapenhouderij waren voor een
|]se boer aanleiding ons uit te no-
voor een bezoek. Bij dit bezoek
I de boeken" op tafel gekomen. En
nk gezegd zijn we er stil van ge
pen
hebben ons afgevraagd om de be
ngen, die we de laatste tijd meer-
|n samenstellen als er sprake is
(overname van een bedrijf, of bij
belangrijke uitbreiding van het
Ijf of wijziging van het bedrijfs-
|nog wel enige waarde hebben,
i; El hetzelfde geldt voor de' publica-
Sn die regelmatig in de landbouw-
|n verschijnen en waarin medede-
fn worden gedaan over de uitkom-
|van landbouwbedrijven uit diverse
van ons land. In de meeste ge-
[n zijn deze uitkomsten zo, dat je
I afvraagt of er nog wel enige
J of smaak is aan het boer zijn.
fcschien vergeten we teveel, dat
het hierbij altijd gaat over een gemid
delde van een flink aantal bedrijven.
'Dat bij zo'n groep boeren zijn, die om
in de trant van Ir. Tuinman te spreken
een 8 of 9 verdienen en anderen, die
geen voldoende kunnen halen.
Of om het met ander woorden te zeg
gen, dat in zo'n groep boeren zitten,
die het in de vingers hebben en ande
ren, die er geen slag van hebben.
Met die omstandigheiden hebben we
ook te maken als we een bedrijfsbe-
groting maken. We kunnen dan met
anders doen dan uitgaan van gemiddel
den. En dit geldt zeker als het een jon
ge boer betreft die het bewijs van het
al of niet in de vingers hebben nog
niet heeft geleverd.
Deze man had het
Het bedrijf van de man, die ons ope
ning van zaken gaf ligt wat de opper
vlakte betreft beneden het gemiddelde
van de Texelse bedrijven. Wat het be
drijfsplan betreft een volkomen nor
maal Texels bedrijf. Zo'n 16 - 18 melk
koeien en daarnaast in totaal een 90
schapen. Een bedrijf, dat niet alleen
volgens de opvattingen van de land-
bouwvoorlichters, maar ook voor de
boer in kwestie heel gemakkelijk als
eenmansbedrijf is te voeren.
We kregen volop gelegenheid de ver
lies- en winstrekening, het privéver-
bruik en de staat van bezittingen en
schulden over de jaren, waarin hij
zelfstandig boer is door te nemen.
En nogmaals, we zijn er stil van ge
worden! En meer dan eens zijn we er
van doordrongen geraakt, dat goed
boer zijn een kunst is, die je hebt of
moet missen. Dat er geen landbouw-
voorlichter is, die boeren, die de kunst
van het boer zijn missen kan opwerken
tot het niveau, waarop deze boer stond.
Als deze boer mij niet verteld zou
hebben, dat hij de rubriek voor Land
bouw en Veeteelt altijd leest en er ook
nog wel eens iets uit opsteeks zou ik
de neiging gehad hebben om te zeggen,
dat ons werk voor dit soort boeren van
geen betekenis is.
Wat zou het een dankbare taak zijn
om boeren, die er niet in slagen om uit
een soortgelijk bedrijf een inkomen te
halen te kunnen vertellen hoe zij het
moeten doen om ook tot goede resulta
ten te komen. Maar zoals ik hiervoor al
liet blijken heb ik daar een zwaar
hoofd in.
Een tipje van de sluier
Hoe kreeg deze boer het klaar om uit
zijn bedrijf in de achterliggende jaren
een inkomen te halen, dat ook op een
bedrijf met 1^2 arbeidskracht met
slecht genoemd zou worden?
Kort gezegd door bij opbrengsten, die
zowel bij het melkvee als bij de scha
pen boven het gemiddelde liggen de
kosten laag te houden. Wat die lage
kosten betreft denken we hier vooral
aan de kosten voor eigen werktuigen
en aan de post loonwerk. Deze kosten
lagen op dit bedrijf enkele» duizenden
guldens lager dan we in onze bedrijfs-
begrotingen als gemiddelde kosten
voor deze onderdelen opnemen.
Bij het bekijken van de resultaten
van een dergelijk bedrijf ontkom je
niet aan de gedachte, dat op heel wat
kleinere Texelse bedrijven de werk
tuigenbezetting beslist te zwaar is. In
dit verband menen we te moeten zeg
gen, dat voor diverse werktuigen het
gezamenlijk bezit of gezamenlijk ge
bruik flinke voordelen zou kunnen op
leveren.
Tenslotte dit. Ook als we de goede
opbrengsten en lage kosten in aanmer
king nemen lukt het ons niet om aan te
geven hoe het mogelijk is, dat de ene
boer op een in feite te klein bedrijf het
klaar speelt een heel goed inkomen te
halen, terwijl een collega op een be
langrijk groter bedrijf de touwtjes niet
aan elkaar kan krijgen. Dat is naar we
menen het „geheim van de smid".
Behandeling zaaizaad
tegen vreterij
We willen u er nog eens aan herin
neren. Als u graan of bieten gaat
zaaien op. percelen, waar een kans is
op het optreden van vreterij van rit-
naalden of emelten doet u er verstan
dig aan vóór het zaaien uw maatrege
len te nemen.
Door het zaad te behandelen met een
bestrijdingsmiddel, dat werkzaam is te
gen deze insecten kunt u veel narig
heid voorkomen. Bestrijding van rit-
naalden op een later tijdstip geeft veel
minder resultaat en is bovendien veel
duurder. Emelten laten zich ook in een
later stadium wel bestrijden, maar de
kans, dat op dat moment al flinke
schade is aangericht is groot. Voorkom
dit risico.
Het zaaizaad, dat u van uw hande
laar of coöperatie betrekt kunt u vóór
aflevering laten behandelen. Suikerbie
tenzaad wordt via een andere organi
satie geleverd en u zult dit zaad daar
om zelf op het bedrijf moeten behan
delen. Dit kost weinig moeite. Maar
wat we u wel willen zeggen: Laat het
niet „slieren".
Nu niet langer
meer wachten
Je kunt op het moment zo hier en
daar de werking van de vroeg gestrooi
de stikstof al waarnemen. Dat hebben
sneeuw en ijs niet kunnen verhinderen.
Dat betekent niet, dat de veehouders,
die pas na het laatste wintertje de stik
stof hebben gestrooid de vogel over het
net hebben laten vliegen.
Dat zou wel kunnen gaan gelden
voor veéhouders, die het ook op dit
moment nog te vroeg vinden om stik
stof te' gaan strooien. Het is nu wel zo
ver, dat ook op de minder hoge en dro
ge percelen de tijd voor de eerste stik
stof is aangebroken.
We menen, dat nog steeds niet ieder
een overtuigd is van de zeer grote
waarde van voorjaarsgras. In een jaar
als 1970 met een laat voorjaar en een
droge zomer zijn we erg blij als we in
augustus nog hooi en kuilgras kunnen
winnen. Maar u moet niet denken, dat
die gelegenheid er ieder jaar is. En
verder mag u beslist niet vergeten, dat
hoewel augustus wel de tweede mei
maand wordt genoemd het gras, dat in
augustus groeit toch lang niet de waar
de heeft van meigras.
Als u in de tweede helft van april
met de melkkoeien het land in wil, in
de eerste helft van mei wilt kuilen en
eind mei gras wilt gaan maaien voor
de hooiwinning, dan is het nu de hoog
ste tijd om de stikstof te strooien. En
wees er niet te zuinig mee. Op heel
veel Texelse gronden is een bemesting
van 110 - 120 kg zuivere stikstof per
bunder voor percelen, die gekuild of
gehooid worden volledig verantwoord.
Het kwam een jaar of tien geleden
■praktisch niet voor, dat ook aan scha
pen kuilgras werd gevoerd. Op dit mo
ment gebeurt dit op heel wat bedrij
ven.
Vooral na het in gebruik komen van
de voordroogmethode bij het inkuilen
is het voeren van kuilgras aan schapen
flink toegenomen. Hoewel het geen uit
zondering is dat ook maaikneuskuilgras
aan schapen wordt gegeven.
Het feit, dat schapen blijkbaar kuil
gras kunnen verdragen betekent beslist
niet, dat alle kuilgras voor schapen ge
schikt is. In vorige jaren zijn bij scha
pen sterftegevallen voorgekomen, die
men meende te moeten toeschrijven
aan het voeren van slecht kuilgras. We
mogen wel aannemen, dat vooral in de
laatste maanden van de dracht minder
waardig kuilgras voor schapen funest
kan zijn.
Een paar dagen geleden waren we op
een bedrijf, waar vorig jaar aan scha
pen voordroogkuilgras was gevoerd. De
veehouder vertelde ons, dat hij het dit
jaar niet meer deed, omdat hij vorig
jaar een groot aantal gevallen van te
vroege geboorte' of verwerpen had ge
had. Volgens zijn mededeling was dit
voordroogkuilgras van goede kwaliteit.
Dat laatste kan uiteraard nu niet meer
worden gecontroleerd, maar we hebben
geen reden om aan de mededeling van
deze veehouder te twijfelen.
Zoals we hiervoor reeds opmerkten
is en wordt ook dit jaar weer op veel
bedrijven voordroogkuilgras en ook wel
maaikneuskuilgras aan schapen gege
ven. Als er schapenhouders zijn, die
eenzelfde ongunstige ervaring hebben
opgedaan als de hiervoor bedoelde vee
houder, dan zouden we dit graag ho
ren.
Zaterdag, zondag en maandag (8 uur)
presenteert het City theater de Zweed
se kleurenfilm „Het (intieme) dagboek
van een halve maagd". Het verhaal is
opgebouwd uit de, voornamelijk amou
reuze, belevenissen van een 16-jarig
nymphomaan schoolmeisje. Haar pleeg
ouders zijn niet in staat haar thuis
goed op te vangen, waardoor Eva haar
heil zoekt in het zwerven langs de
straat. Zij is een aan haar lot overge
laten meisje en een gemakkelijke prooi
voor mannen, die op minder eerbare
bedoelingen uit zijn. Bovendien heeft
zij weinig contact met haar leeftijdge
nootjes, behalve met haar trouwe
vriendin Berit. Door haar komt Eva
tenslotte bij de .politie terecht en ont
hult openhartig haar sexuele ervarin
gen met niet minder dan 8 personen,
van a-sociale tot „eerbare" lieden toe.
Alle verdachten worden voor de recht
bank gedaagd en Eva moet naar een
verbeteringsgeschicht. Een vrouwelijke
psychiater, begaan met het lot van het
meisje, neemt Eva echter in haar gezin
op. Op deze manier hoopt zij een beetje
te vergoeden van de hartelijkheid en
genegenheid, die het meisje heeft moe
ten missen en probeert haar te helpen
de weg naar de ware liefde te vinden.
Toegang boven 18 jaar.
Een doldwaze film is zondagmiddag
(3 uur) te zien met het bekende komie
ke filmduo Stan Laurel en Oliver Har
dy. Deze keer proberen zij op hun,
meestal nogal onhandige, wijze een ar
me weduwe te redden uit de klauwen
van haar hardvochtige huisbaas Barna-
bay. De weduwe dreigt uit haar huisje
gezet te worden, als ze de hypotheek
niet afbetaald. Laurel en Hardy willen
het benodigde geld lenen van de eige
naar van de speelgoedfabriek waar zij
werken. Door een stommiteit van Lau
rel worden zij echter ontslagen en moe
ten van dit plan afzien. Op alle moge
lijke manieren proberen zij dan geld
voor de weduwe te krijgen en komen
door hun goedbedoelde pogingen in de
raarste situaties terecht. Er komt zelfs
nog een gevecht met grotbewoners aan
te pas, voordat de film „Laurel en Har
dy in wonderland" ten einde is en de
problemen naar ieders tevredenheid
zijn opgelost. Toegang alle leeftijden.
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon gaat 21 maart op om 6.42 uur en
gaat onder om 18,54 uur; 24 maart op om
6.35 uur en onder om 18.59 uur.
Maan: 20 maart L.K.; 26 maart N.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild
19 mrt. 11.54 en 20 mrt. 0.18 en 12.36;
21 mrt. 1.06 en 13.44; 22 mrt. 2.28 en 15.23;
23 mrt. 4.12 en 17.11; 24 mrt. 5.55 en 18.45;
25 mrt. 7.15 en 19.52; 26 mrt. 8.13 en 20.47;
27 mrt. 9.01 en 21.29.
Aan het strand is het ongeveer een uur eer
der hoog water.
feuilleton door L. van Schooien
■En deze morgen had ze hem op
pnvé-kantoor geroepen en hem
reorganisatie-plannen medege-
luisterde, zonder een spier te
ïkken.
ituurlijk" zo besloot Ursula haar
„wanneer u zélf suggesties hebt,
|t daar graag rekening mee hou-
heb wel een suggestie" ant-
pde Frits droog.
i dat is?" Ze kon het niet helpen
iar ze stelde zich al automatisch te
let doen" zei hij kort.
jet gaat hier" legde Ursula uit
|om het principe van doen of niet
h. Het gaat alleen maar om de ma-
waarop. En als u in dat opzicht
[sties kunt doen, zal ik dat op prijs
is u hebt er al toe besloten?" stel-
vast.
jierdaad" antwoordde Ursula
i wie heeft dit in elkaar gedok-
Is het een idee van u zelf?"
pakt dat iets uit?" vroeg ze stug.
P^en maar.... ik hoop dat het
w eigen idee is. Ik sla u daarvoor
'g aan, weet u".
[e u mij aanslaat interesseert mij
peneer Jonkers",
dacht van wel" zei hij rustig
dat doet er niet toe. Ik ontdek
ie hand van mijn vriend Hanne-
|0ftewel de heer Likkens, die zijn
Jmet ere draagt".
Jt bedoelt u daarmee?"
naam komt dikwijls met de za-
Ivereenik hoop niet dat ik
pjker behoef te worden",
ieder geval" herstelde Ursula
spreekt op dit ogenblik met mij
vertel u dit, en ik vraag, of u
ties hebt".
ik heb daarop een duidelijk ant-
gegeven".
eer Jonkers" ze wilde redelijk
Pm zijn „laten we niet langs el-
Pen praten. U moet hier geen.
in zien, geen beperking van
uw initiatief. Maar er moet een beetje
systeem in de zaak komen, ieder moet
niet zijn eigen gang gaan!"
„Ik heb nooit gemerkt, dat de zaak
er schade van had, dat ik mijn eigen
gang ging".
„Maar misschien kan de zaak er
méér voordeel van hebben, wanneer u
wat meer systematisch werkt".
„U bedoelt, dat ik aan iedereen pre
cies tekst en uitleg geef wat ik doe en
wat ik van plan ben te doen?"
„Als u mij als „iedereen" beschouwt"
„Het gaat niet om u" zei hij vlak „dit
is het werk van Hanneman. En die
blijft met zijn vingers van mijn werk
af!"
„Er is hier" Ursula voelde dat ze
maar moeizaam kalm bleef „geen werk
van deze of werk van die. Het werk
dat hier gebeurt, gebeurt voor de" zaak.
We zitten hier niet met een stel indivi
duele mensen, die ieder een eigen
zaakje hebben".
„Likkens heeft het u keurig voorge
praat" stelde Frits vast.
Haar ogen vlamden.
„Meneer Jonkers, ik moet u er aan
herinneren
„Dat u de direkteur bent en ik de
vertegenwoordiger. Nee, dat hoeft u
niet te doen. Dat weet ik best. En als
ik het nog niet wist, doet u uw uiterste
best om het erin te wrijven. Als ik eer
lijk mag zijn, daar hebt u het veel te
druk mee, juffrouw Leeuwenstein. Als
u wat zekerder was van u zelf, zoudt
u daar niet zó uw best voor doen".
Ursula voelde hoe het bloed wegtrok
uit haar gezicht. Hij had met onfeil
bare zekerheid haar zwakke plek ge
raakt. Tegenover hem, ze wist 't maar
al te goed, was ze niet zeker van zich
zelf. Altijd was er tussen hen die span
ning, ontstaan doordat ze zich wilde
doen gelden, zich te weer stelde tegen
zijn vrijmoedigheid, zijn zelfverzekerd
heid.
„Ik dank u voor uw advies" zei ze
met een lage stem „maar ik heb er u
niet om gevraagd. En ik zou graag wil
len dat u het gesprek niet op zijpaden
stuurde. Wij praten hier over een plan
tot reorganisatie. In plaats van die sim
pelweg door te voeren, raadpleeg ik er
u over".
„Nu ja" meende Frits geringschat
tend „dat is ook wél zo verstandig.
Veronderstel dat u uw reorganisatie
doorvoerde en ik trok me er niks van
aan?"
Het was een openlijke oorlogsverkla
ring, begreep ze.
„Dat zou uw positie hier héél moei
lijk maken, meneer Jonkers". Toen ze
het gezegd 'had, begreep ze, wat ze be
zig was te doen. Als dit gesprek zó
voortging.Frits Jonkers was er pre
cies de man voor, om op te staan en
op staande voet zijn ontslag te nemen.
En kon de zaak hem missen?
Opeens was het weer, of ze de stem
van Likkens hoorde: Zelfs de beste
kracht verliest zijn waarde voor 't be
drijf, zo had Likkens gedoceerd, wan
neer die zich niet onderwerpt aan de
leiding. Als het beste paard op hol
slaat, vernielt het de boel. Ze was het
geheel met hem eens geweest. Nu be
gon ze toch-even te twijfelen. Zou ze
het niet met .Frits op een akkoordje
kunnen gooienhem vragen, zélf
een plan uit te werken, met behoud
van haar ideeën?
Zijn stem bracht haar tot de werke
lijkheid terug.
„Jufrouw Leeuwenstein, vergeet eens
een ogenblik dat u direkteur, en ik
vertegenwoordiger ben. Zouden we
niet eens gewoon, als twee mensen, met
elkaar kunnen praten? Daaraan heeft
het de laatste maanden maar al te veel
ontbroken".
Ze voelde opeens haar weerstand
wijken, en plots schrijnend het gemis,
dat hij weer zo scherp had aangeduid:
als gewone mensen met elkaar praten,
niet dat eeuwige steekspel! Ze knikte
stom.
En toen zag ze zijn gezicht verande
ren, het had weer al de charme van die
Het is goed sparen bij de NMB.
De vele spaarvormen garanderen
voor elke omstandigheid de
hoogste opbrengst.
nederlandsche
middenstandsbank
de bank waar óók u zich
thuis voeltl
eerste keer, toen hij onaangediend bin
nenkwam. Ze voelde dat ze bloosde en
ergerde zich onuitsprekelijk.
„Lieve zuster Ursulanee, wordt
nou niet meteen boos. Voor mij was je
dat van het éérste ogenblik. En dat
ben je nog. Al poseer je als een ijs
berg, al doe je je uiterste best, om net
zo vriendelijk tegen me te zijn als een
van je eigen kasregisters..ik kan je
niet anders zien. Ik heb het allergroot
ste respect voor je, al geloof je dat niet.
Ik vind het geweldig van je, dat je de
leiding van deze zaak op je hebt dur
ven nemen. En ik vond het een heer
lijk idee, voor je te werken, je te hel
pen, te zorgen dat Leeuwenstein num
mer één werd. Want weet je, lieve zus
ter Ursula.ik zit dat je nu zo zake
lijk te vertellen, op de stoel voor je
bureaumaar ik hou van je....
van het eerste ogenblik af was dat
zo.
Ursula zat achter haar bureau, haar
ogen starend naar het bonte beweeg op
de gracht. Ze durfde hem niet aanzien.
Haar handen waren koud als ijs.
„Ik zeg dit, Ursula, opdat je één ding
weet: ik sta nie tegenover je, ik be
twist je de leiding niet. Maar ik zou
graag naast je staan om je te helpen.
Daartoe heb je me geen kans gegeven.
Want, Ursula, je bent bang. Je bent
niet zeker van je zaak. Je wilt met alle
geweld baas zijn, en dat wil je zijn
óók over mij. Dat lukt je niet, ook niet
volgens het systeem van Henri Lik
kens, omdat ik nooit alléén maar je
vertegenwoordiger kan zijn en baas te
gen je zeggen. Je had in deze maanden
veel meer met mij kunnen praten, en
ik zou je veel verteld hebben, en je
zoudt veel van me geleerd hebben,
want ik ken m'n vakdaarvan heb
ik de bewijzen geleverd. Je hebt dat
niet gewild. Je hebt me zorgvuldig op
een afstand gehouden. Je hebt liever
geluisterd naar Likkens, die weet te
vleien, die je als maar zit op te jutten,
dat jij de baas bent en dat je je gezag
moet laten gelden, die probeert ieder
een er uit te werken om zélf op de bok
te komen. Die zegt geen „lieve zuster
Ursula" tegen je en die brengt geen
bloemen voor je mee. Misschien" zijn
stem werd zachter „misschien heb ik
het wel van het begin af verkeerd aan
gepakt. Misschien pak ik het nu óók al
weer helemaal verkeerd aan. Maar je
moet één ding goed begrijpen, Ursula.
Likkens komt met zijn vingers niet tus
sen mijn zaken".
(wordt vervolgd)