Lieve zuster Ursula
Vieux
Plantiac
SMID JE VERHOLEN EN DE RARE ALCHIMIST
Raiffeisenbank fSé Boerenleenbank
w m mme® wm :jé
Houd het Muy-pa'd open
Koersen vreemde valuta
„Textant" organiseert
pantomimecursus
Jeugdkampioenschappen
schaken
K. Plantinga Zoon. Bolsward. Anno 1870.
Tweede blad Texelse Courant, dinsdag 6 april 1971
Met grote teleurstelling lazen wij in
de Texelse Courant van 23 maart dat
het Muypad, wat sinds 2 jaar door vele
Texelvrienden gebruikt werd, weer ge
sloten zal worden. Wij houden van
Texel, van haar bos, strand, duinen en
vogelreservaten en hebben ook veel be
grip voor de problemen, waarmee
Staatsbosbeheer geconfronteerd wordt.
We hebben gezien, dat de mensen van
Staatsbosbeheer zich enorm veel moeite
getroosten met het onderhouden van
wandelpaden en het duinpark tot
vreugde van de gasten op Texel. Vele
nieuwe wandelwegen werden in de
loop van de jaren uitgebreid en nieuw
aangelegd, waaronder ook het Muypad
gerekend mag worden. Op enkele
plaatsen in de duinen is het verstui
vingsgevaar zeer groot. Zou het niet
mogelijk zijn, de weg op die gevaarlij
ke punten met „prikkeldraad" te bevei
ligen en de verdere afslag van de bin-
nenduinen tegen te gaan door het aan
leggen van verharde wegen met be-
tonstenen, waartussen dan gras en mos
gezaaid wordt, zoals in het duinpad
met succes werd gedaan?
Het Muypad vormt een belangrijke
schakel in wandelroutes bijv. langs de
5 Hertogenboschweg - Slufter en over
het Muypad terug, of voor een tocht
via ,s Hertogenboschweg - Oorlogsschip
- Slufter en langs het Muypad terug.
De routes, die men zou kunnen lopen
als het Muypad niet meer gebruikt mag
worden, zijn voor oudere vakantiegan
gers of ouders met kleine kinderen erg
lang. Aan de beide ingangen van het
Duitse mark (100) ƒ98,10
Belgische franc (100) ƒ7,13
Franse franc (100) ƒ64,40
Engelse pond (1) ƒ8,60 I
Amerikaanse dollar ƒ3,55 J$
Zwitserse franc (100) ƒ82,90
Zweedse kroon (100) 68,70
pad zou een bord gezet kunnen wor
den, met het verzoek aan de wande
laars, zich niet buiten de begrenzingen
te begeven. Wij, als vrienden van Texel
verzoeken u, met de heer Mantje van
het Staatsbosbeheer en het bestuur van
de VVV-Texel, het besluit om het Muy
pad te sluiten nogmaals te overdenken
en te herroepen. Vele vakantiegangers
zouden u daarvoor zeer dankbaar zijn.
Met vriendelijke groeten en tot ziens
op Texel,
Günter Held,
465 Gelsenkirchen,
Leithestrasse 82
Het vormingscentrum „Textant" or
ganiseert een cursus, bestaande uit tien
wekelijkse pantomimelessen. De cursus
wordt gegeven door de heer A. Kaper
en start maandag 19 april in he>t 'ta-
sielgebouw aan de Burgwal. Wie wil
deelnemen kan zich opgeven bij mej. T.
v. d. Knaap, Warmoesstraat 38, tele
foon 3065
Afgelopen dinsdag werden de 5e en
6e ronde gespeeld. De kanshebbers
voor de finalegroep beginnen zich nu
aan te dienen, hoewel niemand zich
nog definitief heeft geplaatst.
Op 6 april a.s. worden de laatste 3
ronden gespeeld. In tegenstelling tot
eerdere publikaties wordt gegonnen om
half drie.
De uitslagen' en de belangrijkste
standen:
113. „Mankeert er wat aan?" vroeg
smi,dje Verholen.
„Ick wil u gaerne om vergeevinghe
smeecken", mompelde de oude baas.
„Ick hebbe stracks duydelyck gesien
dat het maer een namaeck-ridder was,
met een waepenuithrustingh van bliek.
Ick heb het nu begreepen. Ghy syt
waerlyck gheen bedriegher.
„Daar praten we niet meer over",
lachte de smid. „Kijk, daar hebben we
de inrijpoort al van het slot of het bui
tengoed van de heer Duyvemelcker van
Epscheuten. Hij staat zelf aan de deur,
geloof ik".
En zo was 't ook. De jonkheer stond
breed te lachen en riepuit: „Welkom,
welkom! Nog meer lieve gasten, zie ik!
Ik duw u meteen de collectebus voor
de liefdadigheid onder de neus!"
„Een goed gebaar, jonkheer", lachte
de smid en bescheiden liet hij een opge
vouwen bankbiljet door de gleuf zak
ken. Vervolgens reed hij de oude auto
naar binnen en stalde deze op een par
keerplaats temidden van vele dure
.sleeën. „Een kostelijk in stijl gehou
den automobieltje", hoorde hij toen een
dikke toverfee zeggen, die een ouder
wetse bril op een stokje droeg. De rare
alchimist keek zijn ogen uit en mom
pelde; „Wat een boel constiglycke,
electriecke lampekens Ende wat spe
len die nickers daer schoon op hun
trompetten. Ick sie oock een grot'e bas
viool, en een soort clavicymbaal. Maer
Groep A
5e ronde
C. Vermue-E. Rutten
G. Kruithof-P. Brons
S. Koomen-F. Kellner
H. Witte^P. Witte
6e ronde
F. Kellner-H. Witte
P. Brons-S. Koomen
E. Rutten-G. Kruithof
J. Maas-C. Vermue
0—1
1—0
0—1
1—0
0—1
0—1
0—1
0—1
1. G. Kruithof 6 punten
2. C. Vermue 5 punten
3. F. Kellner 3 punten
4. E. Rutten 3 punten
Groep B
5e ronde
J. Klein Bog-P. Riteco
E. Bakker-J. Hooijberg
N. Zoetelief-M. Witte
J. Smit-R. Bakker
0—1
0—1
1—0
0—1
kyck toch eens wat se blaesen aen van
die grote, cromme toeters, waer men
,wel een pond poorters toeback uyt sou
kunnen roocken".
„Dat zijn saxofoons", lachte smidje
Verholen. „Het is een uitvinding van
de instrumentbouwer Adolphe Sax".
„Sy clincken waerlyck schoon, die
sackfosoons.mompelde de alchi
mist. Hij kon het blijkbaar niet aan,
al die nieuwe indrukken. Doch zie,
daar klom de ons reeds bekende jonk
heer Duyvemelcker van Epscheuten op
het podium en riep uit: „Dames en he
ren! Wilt u allemaal naar de grote zaal
gaan waar een film getoond zal worden
over het we"rk van het Rode Kruis in
de Sahara".
W. Bakker-H. van Heerwaarden 10
6e ronde
P. Riteco-H. v. Heerwaarden Va
R. Bakker-W. Bakker 01
M. Witte-J. Smit 01
J. Hooijberg-N. Zoetelief 10
J. Klein Bog-E. Bakker 10
1. W. Bakker 6 punten
2. J. Hooijberg 6 punten
3. R. Bakker 3 punten
4. J. Smit 3 punten
5. M. Witte 3 punten
6. N. Zoetelief 3 punten
Groep C
5e ronde
T. Bakker-R. Riteco 01
C. Zoetelief-W. Brons 10
P. Bakker-H. Rump 10
W. Jas-H. Hopman 10
F. Bos-E. Boogaard 10
6e ronde
R. Riteco-E. Boogaard 10
H. Hopman-,F. Bos 10
H. Rump-W. Jas 01
W. Brons-P Bakker 01
T. Bakker-C. Zoetelief 10
1. W. Jas 5 punten
2 R. Riteco 5 punten
3. T. Bakker 4 punten
4. P. Bakker 4 punten
5. F. Bos 4 punten
6. H. Hopman 4 punten
7. C. Zoetelief 3 punten
Kies bij een van onze 2900 vestigingen
de spaanrarm die bij n past...
Sparendat is niet zomaar geld opzij leggen. Dat is de Juiste manier
van sparen vinden. Dan kunt u het beste naar de Raiffeisenbank en de
Boerenleenbank gaan. Daar vindt u keuze uit liefst 8 spaarvormen.
En we nemen er graag de tijd voor om samen met u tot een goed advies
te komen. We hebben 2900 vestigingen, dus we zijn vast en zeker ook bij u
in de buurt. Welkom!
de bank voor Iedereen
2900 vestigingen
feuilleton door L. van Schooten
12. „Ik heb er nog helemaal niet over
agedacht, ik ben natuurlijk volkomen
overrompeld", loog hij „en het kan zijn
lat ik daardoor het geval niet he-
eraaal in zijn juiste proporties zie....
laar voorlopig zou ik dit willen zeg
en: we zitten nu juist in de slappe
jd. Als ik er een paar dagen in de
'eek op uittrek, kan ik heel wat af.
proberen een nieuwe reiziger te
inden. Misschien" hij lachte jongens-
chtig „krijg ik de smaak wel zó te
a^ken u kent het spreekwoord:
'et een strootje jaag je ze de weg op
n met geen koevoet krijg je ze d'r
'eer van af!"
Ursula glimlachte moe. Nu nog niet
eshssen, even uitstellen, de zaak even
ankijken, Likkens zolang zijn gang la-
n gaan, géén breuk met Maartens.
i, zó wilde ze het. Ze kon nu niet
ïeér verdragen. Ze moest tijd hebben
m zich te herstellen. Ze was Likkens
ankbaar, dat hij dit had begrepen en
■n oplossing voorgesteld, die haar ver-
&re schokken, althans voorlopig, zou
•sparen. Morgen, dacht ze, als ik er
^r geslapen heb en er weer fris voor-
a> zal ik dit alles nog eens rustig
'erdenken.
En dat zei ze ook tot Likkens.
..Morgen praten we verder".
>.U hebt gelijk, dat u het eerst nog
'is overdenkt" zei hij ernstig. Toen
P de deur uitging, verborg hij slechts
Me,t nioeite een triomfantelijke glim-
^pn. Uiteindelijk, dacht hij tevreden, is
de slimste die wint.
HOOFDSTUK VII
Visite van „de concurrentie"
„Juffrouw direkteur" meldde Henkie
na zijn gebruikelijke saluut „d'r is een
meneer voor u". Tussen duim en vin
ger hield hij een visitekaartje, dat hij
voorzichtig en eerbiedig op Ursula's
bureau neerlegde.
„Adolf van Uzer" las Ursula „direk
teur Van IJzer Molenaar N.V."
„Van IJzer" verwonderde ze zich
hardop „wat zou die moeten? Heb je
meneer Likkens niet op hem afge
stuurd, Henk?"
„Hij móest en zóu juffrouw Leeu-
wenstein zélf spreken" verklaarde Hen
kie.
„Hoe ziet ie er uit Henk?" infor
meerde Ursula nieuwsgierig. Henkie
was haar vertrouweling, ze was zeker
van zijn loyaliteit en omdat hij zo he
melhoog tegen haar opzag, kon ze ge
rust enige familiariteit met haar jong
ste bediende veroorloven.
„Nou juffrouw" begon Henkie ge
wichtig hij ruikt een uur in de wind".
„Hè jakkes" griezelde Ursula en rim
pelde haar wipneus „waarnaar, Henk?"
„Nou" meende deze jongeling onze
ker „oodeklonje.parfum, hoe noem
je die rommel".
„Hij ruikt naar de kapper", veron
derstelde Urusula glimlachend.
„Precies" beaamde Henk vol vuur.
„En verder.... nou, hij is een beetje
dikkig, als ik zo zeggen mag, en hij
heeft een erg rood gezicht.
„Hm" zei Ursula niet over-enthou-
siast „ik kan het me zo'n beetje voor
stellen. Hoe gaat het met je moeder,
Henk?"
„Ze knapt gelukkig al weer wat op"
zei Henkie vertrouwelijk, vereerd door
de belangstelling en dat is maar goed
ook, want 't is niks gedaan, geen vrouw
over de vloer".
Ursula schoot in de lach.
„Haha! En moet jij nu het huishou
den doen, Henk?"
„Met me vader en me zussie" zei
Henk met een mengeling van trots en
zorg.
„Nou, je doet je best maar, jong.
Enne.laat over vijf minuten me
neer Van IJzer binnen".
Komt voor mekaar, juffrouw direk
teur" verklaarde Henkie, salueerde,
maakte rechtsomkeert en verdween
met een gewichtigheid of het voortbe
staan van Leeuwenstein en Co. enkel
en alleen van Henkie Duffel afhing.
Ursula zag hem glimlachend na.
Maar haar glimlach was niet vrolijk.
Eigenlijk was Henkie de enige onge
compliceerde" figuur onder de mensen
met wie ze elke dag te maken had.
Maartens liep de laatste weken rond
met een gezicht als een doodbidder en
klaagde bovendien voortdurend over
maag.als die maar niet ziek werd!
Lies was lang niet zo gezeggelijk meer
als vroeger, nu Frits Jonkers er uit
was, ze scheen dat haar, Ursula, per
soonlijk kwalijk te nemen. Likkens was
haar steun en toeverlaat, maar ergens
behield ze toch altijd enig wantrouwen.
Was hij werkelijk eerlijk betrouwbaar,
kon ze op hem aan zoals op Maartens,
presteerde hij hetzelfde als Frits Jon
kers? Mary was in deze dagen weer
wat meer toeschietelijk jegens Henri,
merkte ze dat zijn positie in de firma
van meer importantie werd? Alleen
Henkie bleef zijn „juffrouw direkteur"
blindelings toegedaan. En de oude heer
Maartens, welke bezwaren hij ook te
gen de gang van zaken mocht hebben,
was veel te loyaal, om hem ten opzich
te van haar te beïnvloeden
En nu zat daar Van IJzer in de
wachtkamer, direkteur van de firma,
die de voornaamste concurrent van
Leeuwenstein was. Ze had haar vader
dikwijls over Van IJzer en Molenaar
gehoord. Molenaar was de man van de
cijfers, die bleef altijd op de achter
grond, „een dooie" visjesvreter" had va
der Leeuwenstein, die graag in ronde
woorden sprak, hem afgeschilderd.
Maar Adolf van IJzer was de drijven
de kracht van de firma. En als ze
dacht aan wat haar vader over meneer
Adolf had vertelde, dan zag ze het on
derhoud van straks zonder enig ent
housiasme tegemoet. Onscrupuleus, een
man bij wie het doel altijd de middelen
heiligde, geen faire concurrent, iemand
die met trucjes, met laster en insinua
ties probeerde op het terrein van zijn
concurrent voet te krijgen. „Een vuns
manneke" had vader (ook al zonder één
woord Frans er bij) geconstateerd. En
daarmee, dacht Ursula vermaakt, kon
den de beide direkteuren van Van IJ
zer en Molenaar het mee doen.
Maar nu zat één van die direkteuren
en nog wel „de gevaarlijkste van het
stel" peinsde ze, in haar wachtkamer
en had een onderhoud met haar, spe
ciaal met haar, aangevraagd. Wat zou
hij, dacht ze nieuwsgierig en toch. ook
wel een beetje verontrust, op zijn lever
hebben?
Ze hoorde het indrukwekkend klop
pen van Henkie, en even later stapte
een florissant heer haar privékantoor
binnen.
Adolf van IJzer was een man in de
kracht van zijn leven, en dat hij van
een goed leven hield, was hem duide
lijk aan te zien. Zijn gezicht was een
tikje té rood en zijn neus liep lichtelijk
paarsig aan, zodat Ursula concludeerde
dat heer Adolf voorzeker geen stille
belijder was van de idealen der geheel
onthouders. Hij droeg een lichtgrijs pak
iets te zeer getailleerd, de revers iets
te breed, een oesterkleurige zijden zak
doek stak als een vlag in zijn borstzak.
Op een eflkleurige Amerikaanse das
droeg hij een grote gouden speld met
een diamant. Zijn pantalon had een
haarscherpe plooi en zijn bruine mo
lières waren een ietsje te licht van
kleur.
Ursula's neusgaten verwijdden zich,
toen ze het door Henkie reeds aange
kondigde kappersluchtje gewaar werd.
Als heer verkleed, concludeerde ze
maar waarschijnlijk geen heer.
Zich heerlijk onbewust van deze kri
tiek, laveerde Adolf van IJzer over het
parket en kwam met joviaal uitgesto
ken hand naar Ursula toe, die voor
zichtig waakzaam oprees van achter
haar bureau.
(wordt vervolgd)
