Dansverguiming voor „Sarasani"
onder 34 voorwaarden
Lieve zuster Ursula
Burgemeester Sprenger let op
keuze van medewerkers
el
FILMNIELWS
Verloting Beatrixschool
Opbrengst A.V.O.-kollekte
Scholengemeenschap had
geslaagde sportdag
fiWAï ik mmm woü.JI
Tweede blad Texelse Courant, dinsdag 22 juni 1971
«J
ot
ste
ïzit
Armand André de la Porte uit Nieuw
Loosdrecht heeft van de burgemeester
vergunning gekregen om de popboerde
rij Sarasani aan de Kogerweg zijn zes
de bestaansjaar in te laten gaan. Zoals
bekend heeft het er geruime tijd naar
uitgezien dat van overheidswege een
punt achter de Sarasani-aktiviteiten
zou worden gezet, maar na vele bespre
kingen (raad en B. en W. waren sterk
verdeeld maar de beslissingsbevoegd
heid berustte bij de burgemeester)
werd het verlangde papier op 15 juni
afgegeven. A. André de la Porte slaak
te een zucht van verlichting want hij
had omdat de tijd drong vergaan
de voorbereidingen voor het nieuwe
popseizoen getroffen en zou ongetwij
feld in ernstige moeilijkheden zijn ge
raakt als de vergunning was geweigerd.
De vergunning geldt tot 18 augustus.
Dat is geen bezwaar want de exploitant
verwacht in verband met het vroegtij
dig aflopen van de vakanties dat hij al
belangrijk eerder zal moeten stoppen.
De vergunning is verstrekt onder
maar liefst 34 voorwaarden. Naast de
gebruikelijke bepalingen zijn diverse
nieuwe toegevoegd, voornamelijk als
gevolg van ervaringen van het afgelo
pen jaar. Opmerkelijk is bijv. punt 1
waarin is bepaald dat De la Portes keu
ze van medewerkers is gebonden aan
voorafgaande goedkeuring van de bur
gemeester. ,,De betreffende personalia
dienen in uw eigen belang tijdig aan
mij te worden doorgegeven". Verder
dienen De la Porte en zijn medewer
kers streng toezicht te houdden op de
verkoop van verdovende middelen en
het verrichten van onzedelijke hande
lingen in de schuur en de omgeving.
Als er iets gebeurt moet direkt de com
mandant der Rijkspolitie worden ge
waarschuwd, ook als alleen maar een
vermoeden bestaat.
Eerst belofte
Verder moet nauw worden samenge
werkt met de jeugd- en recreatieconsu
lent en De la Porte mag niet eerder
met de exploitatie beginnen dan nadat
hij schriftelijk heeft beloofd alles te
zullen doen om een verantwoorde ex
ploitatie te voeren en dat hij de voor
waarden in de vergunning stipt zal na
komen. Een voorwaarde is ook dat het
terrein rond de schuur geheel wordt
schoongemaakt en dat het als behoor
lijk parkeerterrein moet worden inge
richt waarbij een apart gedeelte wordt
afgeheind voor bromfietsen. In de
schuur en naaste omgeving mogen geen
rustbanken, matrassen en dergelijke
voorwerpen worden gedeponeerd.
Serieus
André de la Porte vertelde ons dat
hij serieus voornemens is zich aan de
reeks bepalingen te houden. Op 26 juni
opent Sarasani zijn deuren niet met
officiële toespraken zoals bij vorige
starts wel is gebeurd maar met een
„normale" avond met muziek van het
huisorkest „The Moan" uit Arnhem.
Deze groep gaat het leeuwendeel van
het Sara-amusement verzorgen. De la
Porte verwacht er veel van. „Ze zijn
goed en veelzijdig. Ze beheersen ook de
rock en dat komt mooi uit want we
pakken het dit jaar iets dynamischer
aan. Naast de underground die in de
eerste plaats bestemd is om naar te
luisteren komt er ook muziek die tot
bewegen noodt". Ook de lightshows
moeten daaraan bijdragen. Deze wor
den nu verzorgd door „Exploding Gala
xy" uit Dordrecht, niet alleen met
vloeistofprojectie maar met nog veel
meer andere trucjes.
Groepen
Avonden met uitsluitend discotheek
komen in het programma niet voor. Er
is dus altijd een groep. Naast het huis
orkest zijn deze zomer te beluisteren:
Super Sister (1 juli), Cuby and the
Blizzards (7 juli), Q 65 (11 juli), Earth
and Fire, Living Blues en Rob Hoeke.
De medewerking van enkele buiten
landse groepen staat nog niet vast, wel
het optreden van een fakir en 'n vuur
vreter als sensationeel bijprogramma.
Verder komt er een folksinger en ook
liggen één of meer avonden met het
Theater Bizar uit Amsterdam in het
voornemen. Theater Bizar brengt een
act met „functioneel naakt". De la Por
te zou graag zien dat raadsleden en B.
en W. zich persoonlijk van het onschul-
De Beatrixschool te Den Burg hield
onlangs de jaarlijkse verloting. Op de
volgende nummers zijn prijsjes geval
len. 1, 3, 11, 15, 25, 35, 161, 186, 192,
225, 232, 260, 265, 290, 331, 338, 340, 447,
448, 449, 511, 526, 556, 566, 581, 603, 605,
639, 659, 726, 730, 742, 744, 768, 782, 790,
815, 832, 865, 903, 956, 977, 1007, 1028,
1050, 1069, 1071, 1072, 1093, 1100, 1118,
1127, 1140, 1155, 1176, 1197, 1217, 1225,
1233, 1241, 1251, 1306, 1339, 1341, 1342,
1387, 1399, 1432, 1453, 1490, 1491, 1519,
1548, 1583, 1595, 1613, 1619, 1633, 1646,
1647, 1649, 1717, 1729, 1750, 1767, 1777,
1780, 1793, 1807, 1852, 1887, 1892, 1897,
1922, 1923, 1939, 1951, 1962, 2003, 2006,
2040, 2125, 2161, 2191, 2219, 2223, 2231,
2271, 2275, 2276, 2280, 2300 en 2320.
De prijsjes kunnen worden afgehaald
bij de Beatrixschool tijdens de school
uren. Ook kan men loten, waarop een
prijsje is gevallen, bij één van onze
leerlingen afgeven.
dige karakter daarvan kwamen over
tuigen.
Metalen plafond
De inrichting van de schuur is bij vo
rig jaar weinig veranderd. Na de her
stellingswerkzaamheden (de schuur
stortte haast in elkaar) zijn twee pila-
renrijen ontstaan maar deze komen
goed van pas. Er komt weer een bar
waar bier en andere licht alcoholische
dranken te koop zijn. Het plastic pla
fond is in verband met brandgevaar ta
boe. Inplaats daarvan komt een pla
fond van goud- en zilverkleurig blik-
afval. Met een schijnwerper erop is he4
effekt daarvan sprookjesachtig. De vo
rig jaar als „porno" gedoodverfde dia-
en filmprojectie krijgt een wat onschul
diger karakter. Er zijn nu plaatjes van
de Slufter en andere mooie Texelse
plekjes. „De tieners hoeven nu hele
maal nergens meer naar toe op Texel.
Bij ons zien ze alles", zegt De la Porte.
De entreeprijzen variëren van één tot
twee rijksdaalders. Leden van gemeen
teraad en B. en W. hebben gratis toe
gang „om een voortdurende controle
voor hen niet al te bezwaarlijk te1 ma
ken" maar ze zullen ook nog een keer
speciaal worden uitgenodigd.
De kollekte gehouden in de periode
10 mei tot en met 16 mei 1971 ten be
hoeve van de Nederlandse Vereniging
Sociale Zorg voor Mindervaliden AVO
heeft te Texel 1309,25 opgebracht, ge
specificeerd als volgt
Den Burg 630,17 585,88)
P.H. Polder 55,86 47,87)
Den Hoorn 62,24 39,05)
De Dennen 17,23 27,98)
De Koog 134,26 141,65)
Zuid-Eierland 24,55 97,30)
De Cocksdorp 39,45)
Midden-Eierland 64,52 81,27)
Oost 25,10 20,39)
Oosterend 143,06 129,06)
De Waal 30,85 24,41)
Oudeschild 121,41 105,26)
De vrijdag gehouden jaarlijkse sport
dag van de Rijksscholengemeenschap
kan geslaagd worden genoemd. Onder
leiding van de gymnastiekleraren Pel
grim en Heetveld en met medewerking
van vele andere leerkrachten werd ent
housiast gestreden. Er waren ruim 300
deelnemers. Wij ontvingen de volgende
uitslagen. (Achter de namen het klasse-
nummer).
Brugklassen
Meisjes
1. Joke Bakker, B 1
2. Loes Timmerman, B 1
3. Liesbeth Rijk, B 4
Jongens
1. Rob van 't Noordende, B 4
2. Rudie Timmer, B 4
3. Willem Peter v. d. Vis, B 2
Klasse 2
Meisjes
1. Christie Neijens, 2M4a
2. Marg Heinen, 2A2
3. Tine Verberne, 2M4b
Jongens
1. Niek Graaf, 2Al
2. Nan Eelman, 2A1
3. Johan Vlaming, 2A2
Klasse 3
Meisjes
1. Marjan Kager, 3A2
2. Mariska Coutinho, 3A1
3. Marja v. d. Star, 3M4
Jongens
1. Joop Hopman, 3Al
2. Wilco Bakker, 3A1
3. André Boon, 3M4
Klasse 4
Meisjes
1. Kerstin van Wijk, 4HBSb
2. Gonnie Bas, 4HBSb
3. Annemarie Keijser, 4HBSb
Jongens
1. Dick Witte, 4HBSa
2. Piet Heinen, 4HBSa
3. Co Timmer, 4HBS a
Kampioen slagbal: B2
Kampioen kastie: 2A2
Kampioen softbal: 4HBSb
.reiki's
„Nog geen nieuwe gezichtspunten in
zake fluor in het drinkwater". Aldus
luidt de kop van een artikel in de Tex
else Courant van 8 juni 1971. Als een
van de in dat artikel genoemde, vrij
grote groep van tegenstanders wil ik
graag het volgende nog een keer onder
de aandacht van uw lezerskring bren
gen.
Ik neem de vrijheid het wat vreemd
te vinden dat de overheid zal beslissen
dat wij in de toekomst gedwongen zul
len zijn om met gefluorideerd leiding
water onze tuin te besproeien, ons vee
te drenken, onze auto te wassen, onze
wc door te spoelen, te douchen, onze
was te doen en de vele andere dingen
te doen die niet gegeten of gedronken
worden.
Het is natuurlijk verheugend dat de
overheid rekening wil houden met de
principiële en andere tegenstanders en
voor deze groep niet gefluorideerd wa
ter beschikbaar wil houden. Hiervoor
overweegt staatssecretaris Kruisinga
geld beschikbaar te stellen voor 't ont
wikkelen van een apparaat dat op de
kraan geplaatst kan worden en het
water weer ontfluorideert.
Een bezwaar voor de tegenstanders
blijft dan natuurlijk nog dat zij voor al
hun met water bereide levensmiddelen
de leveranciers moeten zoeken die deze
met zuiver water bereide levensmidde
len in de handel brengen.
Lijkt het niet veel vanzelfsprekender
en minder verspillend om voor de voor
standers gefluorideerd water beschik
baar te stellen?
Als onze overheid werkelijk gaat be
slissen eerst geld (belasting) uit te ge
ven voor fluoridering en direkt daarna
weer geld beschikbaar stelt voor ge
deeltelijke ontfluoridering dan is mijn
conclusie laat de overheid alsjeblieft
niets nalaten om onze democratie en
het daaraan ontleende gezag onsterfe
lijk belachelijk te maken.
Wilh. C. van Hagen,
Kerkesteeg, Oudeschild
1309,25 (1339,57)
De bedragen tussen haakjes geven de
bedragen aan over 1970.
Allen die hebben medegewerkt tot
het bereiken van dit mooie resultaat
heel hartelijk dank.
GESLAAGD TE DEN HELDER
Aan de Pedagogische Academie te
Den Helder slaagden de volgende Tex
elaars voor de onderwijzersopleiding
Irene Maas, Duwie Weijdt, Jenny Keij
ser, Maria Visser en Jan C. Joustra.
Voor de opleiding kleuterleidster
slaagden mej. A. P. A. J. Kuyper en G.
Siersma.
H. M. C. Jannes, H. Vlas en A.. P. de
Vriend behaalden het diploma kleuter
leidster met hoofdakte.
Tenslotte deed eveneens te Den Hel
der met goed gevolg examen mej. K. v.
Kooi uit Den Burg voor de opleiding
HAVO..
„Bob Carol Ted Alice" zijn de
vier jonge mensen, die laten zien, dat
het experimenteren met nieuwe waar
den in het huwelijk vaak heel andere
resultaten oplevert dan verwacht
wordt. Zij proberen meer openheid in
hun huwelijksleven te brengen. Het
verlangen naar grotere vrijheid en
vernieuwing ontstaat, als Bob en zijn
vrouw Carol een weekend doorbrengen
op een instituut, waar men in groeps
verband remmingen en neigingen op
biecht en de medemens zoekt. Zij ko
men er gelouterd vandaan en proberen
hun vrienden Ted en Alice te overtui
gen van de noodzaak dat ook zij aan
het experiment meedoen. Aanvanke
lijk lükt dit niet zo best. Alice raakt
volledig overstuur als ze hoort dat de
man van haar vriendin de echtelijke
trouw heeft verbroken voor een kort
stondige liefdesaffaire, terwijl zijn
vrouw hiermee akkoord gaat. Zij moet
door een psychiateT behandeld worden
en raakt na verloop van tijd over de
schok heen. Tijdens de behandeling legt
haar man Ted ook enige intieme con
tacten met een andere vrouw en lijkt
hier helemaal geen spijt van te hebben.
Carol en Alice zoeken nu ook een min
naar om niet achter te blijven. De gang
van zaken lijkt zich geheel naar de
verwachtingen te ontwikkelen en beide
echtparen schijnen de nieuwe princi
pes te hebben aanvaard. Dat dit echter
niet het geval is blijkt als Alice te ken
nen geeft een orgie met z'n vieren te
willen houden. Haar man stribbelt te
gen maar Bob en Carol voelen wel voor
het idee. Het wordt een groot fiasco
omdat er iets is dat hen ervan weer
houdt zich aan zo'n grote vrijheid over
te geven. Kort daarop vallen beide pa
ren weer in hun oude huwelijksge
woonten terug en zweren elkaar eeu
wig trouw. Personen van 18 jaar en
ouder kunnen de film donderdagavond
in het City theater zien.
26. „Frits" begon ze aarzelend, „dat
s nu alles goed en wel, dat we hier
itten
en Adolf z'n diner opeten", ver-
olgde hij lachend.
Goed.we betalen het zelf. Maar
:hdit is maar de afsluiting van
iet eerste bedrijf, nu komt het tweede".
„Ik hoop: met een gelukkig slot",
intwoordde hij en lachte zorgeloos.
„Frits", drong ze aan, „wees nu eens
ven nuchter".
„Ursula", hij toonde zich diep ge-
ehokt, „je denkt toch niet, dat ik zó
roeg op de avond al
„Naarling", haar ogen glansden hem
egen, maar de uitdrukking van zorg
p haar lief gezicht maakte haar nog
ubbel zo aantrekkelijk in de ogen van
e jongeman tegenover haar, „luister
aar me, wil je? Toen je vanavond.
anmiddag op kantoor kwam, was je
en.
„Gesjochten jongen".
.Precies. Heb je ook daarin soms.
omedie gespeeld?"
„Nee", zijn gezicht stond strak, „Ur-
ïla, ik kan je op m' neer en m'n ge
reten verklaren, dat toen ik vanmid-
ag op jouw kantoor kwam, ik twee
ogmerken hadhet eerste was, jou
eer te zien, het tweede: te proberen
eer bij Leeuwenstein en Co. aangeno-
ien te worden".
.yMaar Frits", zei ze verward, ,dus je
int zonder baan?"
„Ja".
„Hoe kun je dan nu.
„Tja, meisje.dat is allemaal maar
atergoud. Daar kijkt een kloeke za-
ïnvrouw als jij toch wel doorheen,
iet?"
„Toe Frits", haar stem smeekte, maar
in grappige rimpel fronste haar voor-
>ofd, „drijf niet de spot met me! Ik
n toch al zo kapot van al die ont-
ülingen
„Lieve zuster Ursula", zei hij boet-
tardig, je hebt gelijk. Het is niet lief
feuilleton door L. van Schooten
van me. Daar komt de soep. Eet die nu
als een net meisje op, niet morsen en
je mooie handje gebruiken, dan zal
oom Frits jou intussen een mooi ver
haaltje vertellen".
„Een verhaaltje dat écht gebeurd is?"
„Een verhaaltje dat écht gebeurd is.
Je weet, dat toen ik met een kwaaie
kop bij jouw wegliep, ik al heel gauw
naar Amerika vertrokken ben".
„Lieve zuster Ursula, ik ga naar A-
menka", citeerde ze lachend.
„Ja, dat werd wel wonderlijk be
waarheid. Ik heb daar heel goed m'n
ogen de kost gegeven en kwam tenslot
te terecht bij Hunter.... heb je wel
eens van gehoord zeker?"
„Toch niet die Hunter.die met
die nieuwe Electrospeed-machine op de
markt komt?"
„Dezelfde", zei Frits plechtig, „de
ouwe heer Hunter, Mister Alfred Hun
ter, „zeg maar Al", die scheen me op de
een of andere manier een aardige vent
te vinden. „The Dutchman" zei hij al
tijd. We hebben heel wat afgepraat, wij
tweeën. En die Electrospeed, dat is een
machine", hij knipte met de vingers,
„die zal de wereld veroveren".
„We hebben geprobeerd", zei Ursula
mismoedig, „of we daarvan de verte
genwoordiging konden krijgen. Dat zou
ons misschien gered hebben. Maar we
waren zeker al tè ver heen. En Van
IJzer zal er wel achteraan gezeten heb
ben, vooral als Likkens.
„Noem die naam niet. Van IJzer zat
er achterheen. Maar Van IJzer kreeg
'em niet en Leeuwenstein ook niet. Die
concessie was al vergeven, weet je".
„Aan wie?"
„Aan mij".
Ze zag hem ongelovig aan.
„Maar Frits, jij hebt toch geen be
drijf.
„Met de licentierechten van Hunter
in m'n zak staat ieder bedrijf voor me
open, Ursula".
„Dus...." begon ze, en opeens sloeg
ze de ogen neer en speelde met haar
lepel.
„Wat wou je zeggen?" drong hij.
„Dan eh.dan sta je toch eigenlijk
niet op straat?"
„Nee, eigenlijk niet. Ik kan zó begin
nen. Maar je bent niet helemaal rond
uit, Ursula, je wou eerst wat anders
zeggen".
„Wat dan? Heus niet, Frits", ontken
de ze, met een kleur als vuur.
„Je durfde het niet te zeggen, Ursula.
Maar je zag opeens ergens in het ver
schiet een mogelijkheid, en vóór je er
in ging geloven, klapte je gauw het
venster toe. Is het niet zo?"
Ze bleef hardnekkig staren naar haar
bord.
„Jij dacht, Ursulaals Leeuwen
stein die Hunter-licentie kreeg, dan
hadden we een goeie kanskom,
wees ronduit, het is toch zo?"
„Ja", bekende ze blozend, „dat dacht
ik ook.een ogenblik. Maar.
„Kijk es juffrouw Leeuwenstein", zijn
toon was opeens zakelijk, maar zijn
ogen lachten, „een gerenommeerde fir
ma als Leeuwenstein en Co. valt na
tuurlijk in de termen. Laat ik eerlijk
zijn op mijn beurt, ik heb dat eigenlijk
met Al Hunter al zo voor mekaar ge
dokterd. Ik heb gezegd, dat als er één
firma in Nederland was die wat service
en reputatie een record heeft van hier
tot New York, het Leeuwenstein en Co.
is. En dat hij met die firma gerust in
zee kon gaan, dat ik daar borg voor
stond. Nou, toen maakte hij verder he
lemaal geen spats".
„Frits!" haar ogen waren als sterren.
„Ja, ja, juffrouw Leeuwenstein, maar
ik stel m'n voorwaarden! U hebt die
licentierechten nog niet. Ik heb ze. En
ik wil er wat aan verdienen. Ik wil
weer bij Leeuwenstein komen werken".
„Frits", over de tafel greep ze zijn
hand, „néé, zeg dat het niet waar is,
dat je een grapje maakt".
„Juffrouw Leeuwenstein", verklaarde
hij doodernstig, „ik ben geen man die
grapjes maakt, in tegenstelling tot
vriend Adolf. Ik ben dood, dóódern-
stig", ten bewijze fronste hij zeer zwaar
zijn wenkbrauwen. „U hebt maar te
kiezen: U neemt de heer Jonkers weer
in dienstof hij loopt met de Hun
ter-licentie naar een andernaar
Van IJzer bijvoorbeeld".
„Dat méén je niet", lachte ze, „nee
Frits, jij komt bij Leeuwensteinbij
mij in dienst. Frits, wil je me een groot
plezier doen? Wil je bij mij in de zaak
komen als.... mede-direkteur?"
„Nee", zei hij beslist.
De uitdrukking op haar gezicht ver
anderde. „Waarom niet, Frits?"
„Ik had andere plannen", zei hij ge
heimzinnig.
„Maar wat wil je dan?" vroeg ze, en
ze keek gespannen naar hem op. Wat
ze in zijn ogen las, deed haar echter
terstond de hare neerslaan.
„Lieve zuster Ursula", zei Frits Jon
kers, „ik ben een gemene vent. Ik heb
je voorgelogen. Ik heb me arm voorge
daan, bij je om een baantje gesmeekt.
Ik wou weten hoe je over me dacht.
Ik heb op je gezicht gelet, toen ik bin
nenkwam, Ursula.zo lief als je me
tegemoet kwam. Ik wist dat je het
meende, toen je zei dat als het kón, je
me graag had teruggenomenen
toen wist ik dat ik het van 't begin aan
goed gezien had, toen ik bloemen voor
jou meebracht. Want toen jij je niet
meer de baas voelde, toen je zelf in de
nood zat, toen zag ik de ware Ursula
de Ursula waar ik van hield, op.
het eerste gezicht, waarvan ik was blij
ven houden, ook in Amerikaen
toen ik je weer terugzag, wist ik dat er
niets veranderd was.dat jij 't was,
jij alléén en geen ander. Ik heb goed
verdiend en goed gespaard, Ursula. Ik
kom niet met lege handen. Ik breng de
Hunter-licentie mee, die Leeuwenstein
er weer boven op kan brengen. Wat
meer zegt, ik ga zelf met hart en ziel
daaraan werken. En we hebben dan
geen vijfde colonne op kantoor, die
heult met de vijand. Van IJzer zal mer
ken, dat hij tegen een harde meededin-
ger op te boksen heeft, en ditmaal geef
ik geen kwartier!
Maar niet met jou als direkteur van
de zaak, Ursula. Je kunt mijnentwege
president-commissaris worden of welke
titel je maar wilt, maar als ik voor je
ga werken, bepaal ik het beleid".
„En ik dan?" vroeg ze hulpeloos.
„Dacht je dat het met prettig is voor
een man, wanneer hij ook de proble
men van het bedrijf, waaraan hij al zijn
krachten geeft, kan bespreken met eh
.nou bijvoorbeeld met mijn vrouw?"
„O Frits", haar lippen beefden.
„Zou je dat wel willen, Ursula?"
„O Frits", het leek of ze niets anders
kon zeggen, maar haar ogen glansden
en haar hand drukte de zijne.
„Enneplaagde hij, ,zul je je
bruidsboeket niet in de prullemand
gooien?"
„Nou, ik geloof inderdaad dat we wel
iets bezonders hebben gezien", zei me
neer Van Dordt (van Van Dordts Kan-
toonmachinehandel N.V.) tot meneer
Lips (van de Rollison Comptometer Cy)
en zijn collega Bijtels '(van Bijha Stalen
Meubelen), terwijl hij zijn glas neer
zette. Want je hoeft alleen je ogen
maar de kost te geven om te zien, dat
Jonkers, die ouwe vertegenwoordiger
van Leeuwenstein, en z'n knappe direk
teur het goed met mekaar eens zijn ge
worden".
„Daar is geen twijfel aan", bevestigde
Bijtels, die met zijn scherpe blik het
hele tafereel had gevolgd, „ik hoor de
bruiloftsmuziek al schallen".
„Jonkers laat er heus geen gras over
groeien", meende Lips, welgevallig
smakkend met zijn lippen, „en als hij
er bij Leeuwenstein inspringt, zul je
nog es wat beleven!"
„Alleen begrijp ik één ding niet",
peinsde meneer Van Dordt hardop.
„Van IJzer, Adolf van IJzer, belde me
op...."
„Ja, ons ook", knikten de anderen.
„Hij zei: Je moet vanavond in Carl
ton gaan eten, dan zul je iets bezon
ders zien. Maar ik vraag me af, hoe
wist Van IJzer dit.
,,'t Is nu eenmaal een linke jongen",
meende Bijtels. „Maar ik dacht toch,
dat ie nooit zo bijster op Jonkers ge
steld was.
„Het hart van een mens gaat won
dere wegen", wijsgeerde meneer Lips.
„Oh Frits", zei op datzelfde moment
Ursula Leeuwenstein, „nu ken ik alléén
nog maar die twee regels: Lieve zuster
Ursula, ik ga naar Amerikamaar
hoe loopt het verder af?"
„Nou, niet zo best", zei .Frits somber,
„want Prikkebeen loopt weg van Ursu
la, en die is heel lelijk aan haar eind
gekomen. Met een vreselijk gerucht, zo
staat het in het boek, spat ze in stuk
ken door de lucht. Ze was uit haar vel
gesprongen van kwaadaardigheid".
„Als het met ons óók zo gaat", zucht
te Ursula, maar haar glimlach weer
sprak haar woorden.
„Dat kan niet", wist Frits stellig,
„want jij bent mijn lieve zuster Ursula
niet, gelukkig niet.jij wordt mijn
vrouw!"
EINDE
