„Pas op voor te veel maar ook
voor te weinig optimisme"
Groepen discussiëren
over bollenproblemen
Pe IJsberg
irgemeester bij installatie Bejaardenberaad:
Nauwkeurige inventarisatie
nodig van bejaarden werk
CE
Ie
Wijkpost met een
vaste kracht in
„Starkeu burgh"
oo
id
I
Filmvertoning
op jaarvergadering
Folklorestichting
Streven naar beter onderling contact
Uitwisseling van
gegevens
Plastic afval,
een gevaarlijke
milieuverontreiniger
irhaal uit het soldatenleven door L van Schooten
Tweede blad Texelse Courant, dinsdag 8 februari 1972
01
t is zaak zich te hoeden voor te
iptimisme, maar ook voor te wei-
.ptimisme". Deze dubbele goede
gaf burgemeester Sprenger vrij-
ond het Bejaardenberaad van
in zijn installatieredc, tijdens de
officiële vergadering in het raad-
De burgemeester zelf was overi-
zeer optimistisch gestemd in zijn
■dichtingen. „Voor sommigen gingen
orbereidingen voor het in het le-
•oepen van een Bejaardenberaad
iard genoeg, waaruit een goed te-
an ongeduld blijkt. Maar anderen
ichuwden voor een te hard van
lopen, waarvoor ook alles te zeg-
s. Deze combinatie van innerlijk
en bedachtzaamheid houdt veel
mgrijke eigenschappen voor het
functioneren van het beraad
ie de burgemeester tact en geduld,
vele obstakels die men ongetwij-
al tegenkomen op de juiste wijze te
ren. Vooral op financieel terrein
nog strubbelingen verwacht
in. Mr. Sprenger meende, dat het
rdenberaad een spreekbuis dient
i van een grote groep samenwer-
welwillenden, met de nadruk op
middelende funktie en de morele
„Ook zal men veel fantasie no-
ebben en goede wil. Het bejaar-
rk is een moeilijk deel van het
il-cultureel geheel Het zal mis-
wel eens nuttig en noodzakelijk
lat er iets gedaan wordt wat niet
gg nentair is, als eens naar buiten ge-
moet worden wat het beraad
alf
nisbaar noemde de burgemeester
'jaarden zelf, die ten alle tijden
betrokken moeten zijn bij de ak-
.ten van het beraad, zodat een
iohtingverkeer ontstaat. Hij sprak
>op uit, dat men erin zal slagen
nensen aktief te maken, zowel be-
?n als degenen, die -zich voor hen
men.
14 leden
bejaardenberaad is samengesteld
ertegenwoordigers van tal van
ingen en instellingen, die zich op
n of andere wijze met bejaarden-
bezig houden. Onder meer zijn
Algemene Bond voor Bejaarden,
ichting Gezinsverzorging en Be
enhulp Texel, de Texelse afdelin-
an het Rode en Groene Kruis, de
coepeling van Vrouwen organisa-
en de Stichting Bejaardenzorg
Ook zijn vertegenwoordigd de
Gollardsstichting, het bejaarden-
St. Jan, het Alg. Bejaardenhuis
het gemeentebestuur en de So-
Dienst. Momenteel telt het bejaar-
raad veertien afgevaardigden van
verse instellingen.
wacht wordt echter, dat in de toe-
nog andere organisaties zullen
uiten. Gedacht wordt aan o.a Be-
enomroep Texel en t.z.t. ook de
:ing Samen Eén, die heeft laten
i het nog te voorbarig te vinden,
iu reeds aan te sluiten. De Stich
ting is nog in oprichting en de eerste
steen van het verpleeghuis moet nog ge
legd worden, zodat men aansluiting
vooralsnog wil uitstellen.
Vast dagelijks bestuur
Het enige maanden geleden gefor
meerde voorlopig bestuur werd ontbon
den en vervangen door een vijf leden
tellend vast dagelijks bestuur. Tot voor
zitter werd met alle stemmen benoemd
de heer M. Bakker. De overige be-
stuursfunkties zullen onderling ver
deeld worden onder de dames C. Stoep-
ker-Naeije, E. Bakker-Boerhorst, G. M.
Langeveld-Keijser en de heer J. Agter
sr., die allen met een ruime meerder
heid van stemmen werden gekozen.
Woorden van dank richtte de voorzitter
tot de aftredende 'voorlopige' bestuurs
leden mevrouw Kuitse-Sebus, de heren
J. de Beurs en G. Bakker en aan de
heer Kempenaar van de Sociale Dienst,
die nauw bij het voorbereidende werk
betrokken was.
Vooral coördineren
Enige weken gaven wij een uitvoeri
ge beschrijving van de doelstellingen
van het Bejaardenberaad. In het kort
komt het hierop neer, dat het Bejaar
denberaad zich tot doel heeft gesteld
het welzijn van de Texelse bejaarden in
de ruimste zin te behartigen, door coör
dinerend op te treden tussen bejaarden
en betrokken organisaties. Een eerste
stap in de goede richting wordt inmid
dels ondernomen. De vertegenwoordig
de organisaties zijn verzocht binnen de
komende veertien dagen een lijst samen
te stellen van de door hen op het gebied
van bejaardenwerk ontplooide activi
teiten en wat nog veel belangrijker
is een opsomming te geven van de
aktiviteiten die nog gemist worden.
Om een zo nauwkeurig mogelijke in
ventarisatie te krijgen van het bejaar
denwerk op Texel, is ook een dergelijk
overzicht van de niet aangesloten orga
nisaties onontbeerlijk. Men verzocht ons
een verzoek te richten aan alle vereni
gingen, stichtingen, of groeperingen, die
zich op enige wijze op het gebied van
bejaardenwerk bewegen, melding van
deze aktiviteit(cn) te doen aan de admi
nistrateur van het Bejaardenberaad, de
heer C. van Trigt. (Bereikbaar op de
afdeling Sociale Dienst in het gemeen
tehuis).
Zoals bekend heeft het Bejaardenbe
raad vanaf haar oprichting aansluiting
gezocht met de in Den Helder zetelende
Stichting voor Voorzieningen voor Ou
deren. Het is nl. de bedoeling, dat in het
bejaardencomplex „Starkenburgh" een
wijkpost wordt opgericht met een per
manente kracht. Om subsidiëring voor
het aanstellen van deze wijkverpleeg
ster te krijgen, is het noodzakelijk, dat
men zich bij Den Helder aansluit. Het
rayon Texel telt te weinig bejaarden
om zelfstandig in een subsidieregeling
te vallen. In de toekomst zal Den Hel
der waarschijnlijk het centrum worden
van een regionaal bejaardenberaad, dat
onderverdeeld wordt in wijkposten en
onder supervisie zal worden gesteld
van een academisch projektleider. Dan
zal Texel automatisch in een wijkpost
veranderen. Het dagelijks bestuur zal
de aangesloten organisaties met de ont
wikkelingen rond de fusie met Den
Helder op de hoogte houden. Gehoopt
wordt, dat mede door ruime medewer
king van het gemeentebestuur, al dit
jaar met de wijkpost kan worden ge
start.
In de rondvraag kwamen nog enige
praktische voorstellen ter tafel. Onder
meer werd op een vraag van de heer L.
Sok besloten, dat van iedere vergade
ring een gestencild afschrift van de no
tulen naar de leden zal worden gezon
den. Ook werd meegedeeld, dat het da
gelijks bestuur vermoedelijk eens per
maand bijeen zal komen. Het voltallig
beraad zal dit jaar waarschijnlijk nog
minstens tweemaal vergaderen.
Nog wensen
Tenslotte sprak de heer J. Agter sr.
een kort dankwoord namens de Texelse
bejaarden, waarin hij erop wees, dat
ook van de zijde van de bejaarden alle
medewerking mag worden verwacht.
„Wij zijn uiteraard dankbaar voor de
tijd en energie, die jullie aan ons geven,
maar tevreden zijn we nog lang niet.
Bovendien zijn alle inspanningen, die
zijn verricht en in de toekomst nog zul
len worden verricht ook in het belang
van de héle gemeenschap. Jullie zullen
er uiteindelijk hopelijk zelf ook van
kunnen profiteren".
Op dinsdagavond 15 februari houdt
de Stichting Texels Folklore de jaar
vergadering in „Casino". Evenals vorig
jaar zal na afloop van het huishoudelij
ke gedeelte weer een film worden ver
toond door de heer J. M. Vroom. Zoals
bekend legt de heer Vroom een film
journaal aan van de belangrijkste evene
menten waarbij de folklore is betrok
ken. De film 1971 is geweid aan drie
onderwerpen: het bezoek aan Terschel
ling; de bejaardenmiddag in de Burge
meester De Koninghal en het bezoek
aan Rotterdam.
Nog dit winterseizoen zullen de
Texelse bloembollenkwckers een drie
tal gespreksavonden beleggen. Daartoe
werd donderdagavond op een bijeen
komst in hotel „De Lindeboom-TCxel'
besloten. Het was de tweede vergade
ring, die door de Bloembollencultuur
binnen korte tijd werd gehouden met
als voornaamste onderwerp het samen
stellen van gespreksgroepen. Voorzitter
M. Bakker liet in zijn welkomstwoord
op deze tweede avond zijn teleurstelling
blijken over de aanmerkelijk geringere
opkomst. Toch konden uit de aanwezi
gen vier groepen van 6 a 7 personen
worden geformeerd.
De gespreksgroepen zijn gesplitst in
tulpenkwekers en gemengde kwekers.
Aanvankelijk zou ook een groep van
uitsluitend narcissenkwekers worden
samengesteld, maar de deelname hier
voor bleek te gering. Doel van de ge
spreksavonden is met elkaar van ge
dachte te wisselen over alle mogelijke
problemen rond het bloembollenkwe-
ken op Texel. Dit zal gebeuren aan de
hand van gegevens over het afgelopen
oogstjaar uit de bedrijven van de ge
spreksdeelnemers. Verwacht wordt, dat
door het uitwisselen van ervaringen in
teressante gegevens kunnen worden
verzameld, waaruit iedereen dan weer
profijt kan trekken.
Soortgelijke gespreksgroepen bestaan
in Breezand al enige jaren. Hier is men
al zover gevorderd, dat zo nu en dan
ook sprekers worden uitgenodigd, die
een bepaald facet van de kwekerij toe
lichten. Daar wil men voorlopig voor
Texel nog niet aan denken.
Meer kontakt
Eerst moet een groter onderling kon-
takt tussen de kwekers ontstaan. Voor
zitter Bakker benadrukte de noodzaak,
dat er meer overleg wordt gepleegd en
gezamenlijk naar oplossing van de ge
deelde problemen wordt gezocht: „In de
zomer hebben we onze handen vol aan
het eigen bedrijf en schiet er geen tijd
over om eens te gaan kijken hoe colle
ga's te werk gaan. Het is best mogelijk,
dat de buurman een veel betere of
goedkopere methode heeft. We spreken
elkaar veel te weinig".
De avonden, die in de komende maan
den zullen worden gehouden hebben ie
der een vastgesteld onderwerp van dis
cussie. De eerste bijeenkomst zal wor
den gewijd aan onkruidbestrijding en
bemesting en op de volgende avond
komt de verwerking van de oogst aan
de orde.
Gegevens verzamelen
Alle deelnemers werden verzocht, zo
veel mogelijk gegevens omtrent zaaitijd,
weersomstandigheden, kunstmest, be
strijdingsmiddelen en resultaten van
het afgelopen jaar te noteren.
De vier gespreksgroepen zullen gedu
rende alle bijeenkomsten een vaste kern
van deelnemers hebben en een secreta
ris en gespreksleider. Wie echter op de
voor zijn groep vastgestelde avond niet
beschikbaar is, kan zonder bezwaar de
avond van een andere groep bijwonen.
De bijeenkomsten zullen steeds in een
(door de deelnemers gekozen) hotel of
restaurant plaatsvinden.
Binnen het kader van de aktie „Laat
niet als dank" wil de ANWB zich in sa
menwerking met de Koninklijke Schip
persvereniging „Schuttevaer", het Ko
ninklijk Nederlands Watersport Ver
bond, het Landbouwschap en de Unie
van Waterschappen door middel van
publikaties in de verschillende bonds-
periodieken wenden tot alle gebruikers
van plastic als verpakkingsmateriaal
om te komen tot een zo groot mogelijke
beperking van milieuverontreiniging
door met name plastic zakken.
Omdat deze plastic materialen niet
verteren en in steeds grotere getale
worden geproduceerd is er sprake van
een toenemende milieuverontreiniging,
zowel te water als op het land. Steeds
meer plastic zakken, flessen, afdekma
teriaal en kledingstukken of resten
daarvan ontsieren het landschap. Plas
tic is dan ook een ernstige milieuver
ontreiniger die bovendien nog gevaar
lijk kan zijn voor het vee. Dikwijls ziet
men op plaatsen waar bijv. aardappelen
of kuilvoer was opgeslagen nog lange
tijd plastic liggen. In het water gewaaid
plastic afval veroorzaakt verstopping
van duikers en het komt regelmatig
voor dat bemalingsinstallaties van de
polders door deze verontreiniging ge
heel of gedeeltelijk onklaar raken. De
waterinlaten van sluizen kunnen erdoor
verstoppen en ook het machinaal reini
gen van watergangen ondervindt veel
hinder van de plastic materialen. Veel
plastic afval komt tenslotte in de vaar
waters terecht en veroorzaakt een toe
nemende hinder voor de scheepvaart.
Plastic materialen blijven veelal in het
water zweven en worden daardoor ge
makkelijk geraakt door de scheeps
schroeven, waardoor een schip zijn
voortstuwingsvermogen geheel of ge
deeltelijk kan verliezen. Er zijn zelf
gevallen bekend van schepen die niet
meer konden stoppen omdat achteruit
slaan van de schroef onmogelijk gewor
den was hetgeen een aanvarig tot ge
volg had. Wanneer een stevige plastic
zak zich om de scheepsschroef heeft ge
wikkeld is deze vaak zeer moeilijk te
verwijderen. Ook koelwaterleidingen
kunnen dan verstopt raken waardoor
voor duizenden guldens schade aan de
motor kan ontstaan. Motoren van vaar
tuigen met een gering vermogen kun
nen in voorkomende gevallen gemakke
lijk afslaan, met als gevolg dat deze
scheepjes hulpeloos ronddrijven en door
grotere schepen overvaren kunnen wor
den wanneer deze niet meer tijdig kun
nen uitwijken. Om te komen tot ver
mindering van de milieuverontreiniging
door plastic zakken hebben de ANWB,
de KNWV en de Schippersvereniging
„Schuttevaer" de medewerking ge
vraagd van de leveranciers van kunst
meststoffen om op de zakken een drin
gend verzoek te laten dukken deze niet
op de akkers achter te laten, maar deze
te verzamelen en te verbranden. Het
verheugde bovengenoemde organisa
ties dan ook te constateren dat dit voor
de Nederlandse Kunstmest Federatie,
de nationale organisatie van industrie,
import en distributie van kunstmest
stoffen, aanleiding is geweest om de
aangesloten leden aan te bevelen om bij
de eerst volgende bestelling van plas
tic emballage daarop een dergelijk ver
zoek te laten aanbrengen.
Inmiddels hebben enige leveranciers
van kunstmeststoffen al aan dit verzoek
voldaan.
99
„En at u het dan lekker op?"
>u, lékker".
at er uw buik niet vol van", stelde
d vast.
-e, dat nou niet"
's avonds nam u een boterham
niet?"
'k de kans kreeg wel, natuurlijk,
loeders zijn rare wezens. Ze was
altijd bang dat ik van de honger
zou gaan".
>u ja, wij hebben in dienst geen
ers. Wij moeten het dan maar zoe
ft de kantine of in het militair te-
En u moet die vrachten eten zien,
P sommige dagen de kiebelton in
at vind ik toch wel zo'n zonde",
de mevrouw Bot, „al dat kostelij-
en voor de varkens, 't Is toch geld-
mijterij".
•s ze ons lieten kiezen", zei Geert,
er lang zo veel niet weg. Als je
ieen andijvie kunt zien, en je kunt
ïassi krijgen".
an gaat er tweemaal zo véél weg",
de de heer des huizes.
elnee", zei Geert. „In het Ameri-
»e leger doen ze het allang. Maar
ts in het leger regel is, dan moet er
vonder gebeuren voor er iets aan
idert".
llie hebt het al een stuk beter dan
wij vroeger", zei vader Bot. „In de tijd
van de rats, kuch en bonen. En dan
kunnen de heren 's avonds naar de tele
visie kijken, en ze kunnen studeren
voor half geld, en om de haverklap op
rijkskosten naar huis. Toen ik in dienst
was mocht je met Kerstmis en Pasen en
daarmee basta. En je boterhambeleg
moest je grotendeels zelf kopen. Ik heb
het maar menigmaal met een zakje sui
ker moeten doen. Of een bosje sprot, en
dat was dan een hele luxe. Jullie waar
deert het heden niet".
„Het blijft balen", stelde Kees vast,
„en daarom zien we de goede dingen
niet en kankeren alleen op de kwaaie".
„Haha", lachte Loes, „de invloed van
Sjoerd laat zich gelden. Hij keert tot
zichzelf in".
„Het is waar", zei Sjoerd, „d'r wordt
in dienst veel meer gepraat over Wal
visbeen en over Kapitein De Mol, dan
over Broeders en luitenant Korevaar.
En de overste niet te vergeten".
„Eén rotte appel in de mand!" decla
meerde Kees. „Die lui bederven het
juist voor je".
„Wat niet wegneemt", constateerde
de gastvrouw, „dat de schalen leeg zijn.
Loes, haal jij es even het dessert".
„Vla met abrikozen", jubelde Kees.
„Z'n lievelingshapje", plaagde Loes.
,,'t Was altijd hetzelfde liedje: Hè moe,
vla met abrikozen!"
„Zul jij wat van weten", gaf haar
broeder terug, „kind. toen lag jij nog in
de luiers".
,,'k Was eerder zindelijk dan jij",
troefde Loes. „Jij was vijf toen je nog
met een natte broek thuiskwam".
„Kinderen, kinderen", vermaande
mevrouw Bot. Ze had een klapje van
de Haegse molen te pakken en bewaar
de graag zoals ze dat noemde „een be
schaafde toon" in huis. En verwijzingen
naar de onzindelijkheden van de vijf
jarige Kees vond ze niet netjes. Zie je,
vader zat alweer te grijnzen. Die had
plezier om die „volkse" grapjes.
Klara Bot, geboren Van der Acker,
had altijd het gevoel gehad dat ze bene
den haar stand was getrouwd, al was
ze dan ook maar chef-juffrouw in een
modemagazijn. Kees Bot was toen dood
gewoon automonteur. Herman Montel-
baen, adjunct-commies bij het departe
ment van Justitie, leek een veel betere
partij. Herman was nu hoofdcommies,
en Kees direkteur van de H.A.M. Ze
had wat in hem gezien en ze had zich
niet verkeken. Waarom ze die malle
vent gekozen had en niet de keurige,
preciese Herman, durfde ze zichzelf
nooit goed bekennen. Kees had iets on
weerstaanbaars en was dfc>l op haar. Het
ergste was dat hij haar telkens aan het
lachen kreeg over dingen, die ze graag
diep-ernstig wilde behandelen, en die
dan opeens helemaal niet ernstig meer
leken. Herman en zij pasten goed bij el
kaar met hun wetenschap van wat
•hoort en wat niet hoort, hun voorliefde
voor beschaafde en culturele vermaken.
Herman wou haar Beethoven leren be
grijpen, Kees nam haar mee naar het
strand. Kees was in zijn hart de volks
jongen gebleven die hij van origine, was
al was het een feit dat de Belgische am
bassadeur die zijn wagen bij de H.A.M.
gekocht had, bijzonder graag een praat
je met hem maakte en dat hii met een
baron even vlot converseerde als met
een vrachtautochauffeur. Klara was er
nooit helemaal achter gekomen, dat dit
dezelfde oorzaak had als haar eigen uit
eindelijke voorkeur voor de monteur
die lang zo beschaafd niet was als de
ambtenaar. Kees Bot deed nooit zijn
best meer of anders te lijken dan hij
was, je wist wat je aan hem had, en
juist de mensen die zo vaak vertoefden
in de wereld van de schone schijn, wis
ten dat te appreciëren.
Het was dat gevoel, dat ze wist wat
ze aan Kees Bot had, dat haar uiteinde
lijk had doen besluiten, maar daarbij
had ze het ook wel als haar taak gezien,
hem tot een ietwat hoger peil op te
heffen. Als dat hoger peil beteken
de zijn huidige maatschappelijke positie
dan had hij dat geheel aan zichzelf te
danken, bedacht ze eerlijk, maar daar
was Kees het niet mee eens. Je hebt me
altijd geïnspireerd, zei hij, jij durfde het
aan met een knul met zwarte handen
en ik heb me zelf gezworen dat je daar
nooit spijt van zou krijgen.
Ze had nog altijd wel haar dromen,
moeder Klara, want ze kwam niet voor
niets uit een duur gezin en het zou leuk
zijn als een van de meisjes eens werke
lijk wat zij noemde een „goed huwelijk"
deed, en onder de vrienden van de
dochter waren er verscheidene zeer
goede stand. Maar Loes scheen al haar
aandacht te hebben voor Sjoerd Koop-
mans, een jongen zonder titel of geld,
en Keesdie bleef maar neutraal.
En ze had Sjoerd een paar opmerkingen
horen maken die haar het ergste deden
vermoeden. Hij zou toch daar in dienst
niet met een meisje aangepapt hebben,
een meisje waar je niets van wist?
Ze werden van tafel opgeschrikt door
het luide geroffel van een motor, en
even later klonk de bel. Loes keek naar
buiten. „Een soldaat!" riep ze, „op een
motor!"
Sjoerd schoot naar het raam.
„Ordonnans" zei hij „Kees, je benoe
ming tot generaal is eindelijk afgeko
men".
Maar toen Kees, die naar beneden ge
stoven was, weer boven kwam, keek hij
alleen maar verwonderd. „Een telegram
voor jou. ,t Was eerst naar jouw huis
gestuurd, maar daar zeiden ze dat je
'hier zat".
Sjoerd scheurde het formulier open.
„Ik moet meteen terugkomen, zegt de
kapitein".
„Och kom, hoe kan dat nou", zei de
gastvrouw, „en we zitten net te eten".
Kees lachte. „Als het gaat om het
landsbelang, moeder, dan moet je je
eten laten staan. Maar wat kan dat zijn,
Sjoerd? Wat een idioterie! D'r is vast
iets aan de knikker".
„Ik vrees het ook", zei Sjoerd. „Nou,
dag vrij weekend. Ik kan m'n boeltje
weer pakken en naar de legerplaats".
„Wacht eens even", zei Kees, „mis
schien is het niks. We nemen de auto.
Met anderhalf uur zijn we er. Als 't een
beetje wil ben je vanavond weer hier.
Kan dat vader?"
„Lijkt me wel het beste", zei vader
Bot, „ik vind het maar een duistere
zaak. Het moet toch wel heel ernstig
zijn als ze je terugroepen. D'r was van
avond niks op de radio".
„O, dat hoeft niet ernstig te zijn",
stelde Sjoer gerust, „in dienst kun je
van alles verwachten. Maar ik vind het
niks leuk".
„Ik ga ook mee", zei Loes. Sjoerds ge
zicht klaarde op.
„Gauw maar verkleden", zei hij, „en
dan er maar op af".
