V
(j
HET GEHEIM
Een lexels bedrijf in 1971
Landbouwschool reikte voor
het laatst diploma's uit
Per 1 augustus
samen met LTS
ANDBOUW en VEETEELT
Een dagje uit op Texel
Judowedstrijden G.V.O.
feuilleton van Tom Lodewijk
Tweede blad, Texelse Courant, vrijdag 7 juli 1972
ibriek voor y-™
fe hebben de indruk, dat een „ge-
edenis" in cijfers van een bedrijf uit
•igen omgeving voor heel wat lezers
onze rubriek tot de meest interes-
te lectuur behoort. Persoonlijk heb-
we grote belangstelling voor het
rijfseconomisch „verhaal" van een
gelijk bedrijf.
Bouwland
et betreft een bedrijf van ruim 30
Plm. 15% van de oppervlakte is als
wland in gebruik. Hoewel uit het
volg zal blijken, dat de direkte uit-
isten van het grasland veel beter
dan van het bouwland vervult het
wland toch nog wel een rol op dit
rijf. We denken hier met name aan
vernieuwing van het grasland. Het is
1 goed mogelijk om oud grasland di-
tom te zetten in nieuw grasland,
r een tussengebruik van-één of twee
r bouwland heeft toch wel voordelen.
)p dit bedrijf worden ruim 30 melk-
ien gehouden. Daarnaast is er ruim
stuks jongvee en 110 schapen (incl.
erlingen). Wat de stalruimte betreft
>r nog een mogelijkheid om het aan-
melkkoeien uit te breiden.
)e kwaliteit van de grond ligt wel
s boven het gemiddelde van de Texel-
grond, waarbij we direkt willen op-
rken, dat de kwaliteit van de grond
g niet meer de rol speelt als dit in
verleden het geval is geweest.
Eenmansbedrijf
Iet is een zuiver eenmansbedrijf,
liswaar wordt op dit bedrijf vrij veel
rk verricht door 'n loonwerker, maar
de beoordeling of een bedrijf een
mansbedrijf of tweemansbedrijf is
rdt het loonwerk niet in rekening
racht.
)e werktuigenbezetting is normaal,
behoeft zeker niet van een over-in-
tering in werktuigen te worden ge-
oken. De nieuwwaarde van de werk-
»eninventaris met inbegrip van de
ctor ligt op ƒ1,000,per ha. Aan
ten voor afschrijving, rente, onder-
id en brandstof wordt voor werk-
;kosten een bedrag van ƒ235,per
ider in rekening gebracht.
)e post loonwerk is vrij hoog (ƒ325,
bunder), De loonwerker wordt vrij
1 ingeschakeld; speciaal op hetbouw-
d, terwijl de laatste jaren op dit be-
jf een naar verhouding grote opper-
kte nieuw grasland is ingezaaid.
Kosten
)e krachtvoerpost per melkkoe met
egrip van het krachtvoer voor het
gvee bedraagt ƒ440,per koe. Voor
schapen plus enterlingen is dit ƒ25,
dier.
)e bemestingskosten zijn niet bijzon-
hoog (ƒ220,per bunder). Dit komt
iral ook door de niet extreem hoge
bezetting. Gaan we alle vee omreke-
i op grootvee (één melkkoe), dan ko-
n we op een veebezetting van 2.0
ks grootvee per bunder grasland,
i veebezetting van 3.0 stuks grootvee
bunder is op het moment geen
dzaamheid. In dat geval wordt de
stofbemesting flink opgevoerd en
rdt bovendien veelal ruwvoer bijge-
iht.
foor de pacht van grond en gebouwen
fen bedrag opgenomen, dat meer in
reenstemming is met de werkelijk-
d dan veelal in bedrijfseconomische
khoudingen wordt aangehouden Op
bedrijf wordt als pacht nl. een be-
g van ƒ450,per bunder opgeno-
n.
laan we de kosten voor de dierenarts,
Fokvereniging en de K.I. geheel toe
enen aan het melkvee, dan komen
aan een bedrag van ƒ145,per
Ikkoe.
Een kostenpost, die u in fiscale boek
houdingen niet vindt is die van rente
over de veestapel. In dit geval is daar
voor een rentepost van ruim 6.300,
opgenomen.
Onder het hoofd algemene kosten gaat
een hele verzameling van kosten schuil.
We noemen daarvan assurantiekosten,
kontributies, elektriciteit, water, tele
foon, marktonkosten, autokosten, enz.
Op dit bedrijf liggen deze algemene kos
ten op ƒ195,per bunder.
Opbrengst
Bij een opbrengst van plm. 5.000 kg
melk per koe wordt aan melkgeld een
bedrag van plm. ƒ2.100,per koe ont
vangen. Daarnaast is er bij het rundvee
een opbrengst door afzet van vee en een
waardevermeerdering van de veestapel
door uitbreiding van het aantal stuks.
Op dit bedrijf vertegenwoordigt dit een
opbrengst van plm. 570,per koe.
Bij de schapen bestaat de opbrengst
uit afzet van „vlees" en wol. Hekenen
we de enterlingen ook als schaap dan is
de opbrengst per schaap plm. ƒ150,
Bekijken we de opbrengst per bun
der van het grasland en het bouwland,
dan valt het op, dat de bruto-opbrengst
van het grasland met ƒ3.800,per bun
der ver ligt boven die van het bouwland
met ƒ2.000,per bunder.
Zou het bouwland geen funktie ver
vullen bij de vernieuwing van het gras
land, dan zou een verdere ontmenging
in de richting van meer grasland op zijn
plaats zijn.
Rentabiliteit
In gesprekken met agrarische onder
nemers over opbrengsten en kosten valt
van de kant van de ondernemer nog als
eens de uitspraak: „Als het cijfer op de
laatste regel maar goed is". Bij die laat
ste regel denkt men dan aan het aangif
tebiljet voor de Inkomstenbelasting.
Nu hebben we al meermelen gezegd,
dat het eindcijfer op het aangiftebiljet
voor de Inkomstenbelasting maar heel
weinig zegt over de rentabiliteit van
het bedrijf. In gevallen, waarbij de ge
bruikte grond onbezwaard eigendom is,
het kapitaal volledig eigen kapitaal is
en de arbeid door het eigen gezin wordt
geleverd is het eindcijfer van het aan
giftebiljet zeer geflatteerd.
Om de werkelijke rentabiliteit te krij
gen zou in dit geval voor de eigen grond
een normale pacht, over het geïnves
teerde kapitaal een normale rente en
voor de eigen arbeid een normaal loon
moeten worden berekend. Als na aftrek
van deze kosten nog een bedrag over
blijft kan pas van een rendabel bedrijf
worden gesproken.
Hoe in dit geval?
Bedrijfseconomisch bekeken, dat wil
zeggen alle kosten in rekening gebracht,
is dit bedrijf een goed rendabel bedrijf.
Het eindcijfer van de bedrijfseconomi
sche boekhouding geeft in werkelijk
heid aan of er sprake is van een goede
rentabiliteit. Dit eindcijfer, dat aange
duid wordt als „netto-overschot" ver
meldt het bedrag, dat overblijft als van
de opbrengsten alle kosten worden
afgetrokken. In die kosten zit dan ook
een berekend loon voor de ondernemer.
In dit geval is dat berekende loon op
ƒ18.000,gesteld.
Het netto-overschot, of met andere
woorden de zuivere winst, is op dit be
drijf een bedrag, dat uit 5 cijfers be
staat.
Vooropgesteld dient te worden dat hier
in ieder geval geen sprake is van een
overdreven goede uitkomst. In de eerste
plaats moeten we er rekening mee hou
den, dat uit de tot nu toe verschenen
uitkomsten blijkt, dat het jaar 1971 voor
de veehouderijbedrijven een goed jaar
is geweest.
In de tweede plaats worden de arbeid
en zorg van een veehouder onvoldoende
beloond als hij daarvoor niet meer ont
vangt dan het loon en de kosten van de
sociale zekerheid voor een werknemer
in het agrarisch bedrijf.
Vooral voor de betere ondernemers
geldt, dat de reuk en smaak van het
zelfstandig ondernemer zijn ook moeten
komen uit een bedrag, dat er overschiet
als alle kosten in rekening gebracht zijn.
Zou dit bedrag er niet inzitten, dan ben
ik bang, dat de animo om boer te wor
den in de toekomst steeds kleiner zal
worden.
Begunstigd door en met stralend zo
merweer hebben de ouden van dagen
van Nieuwe Niedorp onlangs hun jaar
lijkse reis gemaakt naar het eiland
Texel. Voor de meeste oudere mensen
betekende deze reis een evenement in
hun dagelijks bestaan. Veel hadden zij
reeds over Texel horen spreken en gele
zen, als van één der mooiste eilanden,
maar om er eens heen te gaan, daar was
in hun lange leven nooit iets van geko
men. Nu was voor hen de mogelijkheid
geschapen en allen hebben daarvan een
dankbaar gebruik gemaakt. Blij en vol
daan zijn ze allen teruggekeerd, vol in
drukken en de mooiste belevenissen. De
overtocht met de prachtige veerboot, de
„Texelstroom", was voor velen reeds
een openbaring waarvan volop genoten
is. De aankomst op het eiland deed reu
ze plezierig aan en de rit over de prima
onderhouden wegen naar het hotel „Bos
en Duin" gaf ieder voldoening.
In het hotel wachtte het gezelschap
van 152 personen een keurig verzorgd
en prima diner, dat alle verwachtingen
heeft overtroffen.
De rondrit, die gemaakt is onder des
kundige leiding van vier charmante,
vrouwelijke VW gidsen was een bele
venis. De dames hebben een duidelijk
beeld gegeven van het wezenlijke Texel.
Het leven, de levensgewoonten, de soms
moeilijke maar ook prettige omstandig
heden waaronder geleefd en gewerkt
moest worden, maakten dat een goede
indruk verkregen werd van een eiland
bewoner.
De geestige en vaak humoristische,
geschiedkundige mededelingen, deden
dikwijls een schaterende lach opklinken.
Vooral de uitzonderlijke ontmoetingen
met zwarte schapen hebben de mannen
van het gezelschap bijna zo ver weten
te brengen, dat ze zich geweld moesten
aandoen, om de gezellige vertelster niet
te omhelzen, bij het zien van een zwart
schaap.
Toen de rondrit teneinde was, voor
velen te snel, werd node afscheid van
de gidsen genomen die zo spontaan en
gezellig, ons twee uur hadden bezig ge
houden. In het ons bekend geworden
hotel „Bos en Duin" wachtte reeds de
lekkere en geurige koffie, waarvan gre
tig gebruik gemaakt werd.
Het uur dat toen nog ter beschikking
was, werd gebruikt om ons te verpozen
in de prachtige, heerlijk geurende den
nenbossen of op het ruime terras van
het hotel. Na een hartelijk afscheid van
de hoteldirektie werd om 6 uur de te
rugtocht ondernomen. Onder stralende
omstandigheden kwamen we in Den
Helder aan om de weg naar huis te ver
volgen. Het eiland Texel dat voor velen
nog een begrip was, is nu een realiteit
geworden, waarover het laatste woord
nog niet gesproken is.
Medewerking VW en direktie „Bos
en Duin" hartelijk dank.
R. Rougoor,
Nieuwe Niedorp
„Ik ook niet" zei Mijnheer Emiel. En
hij voelde zich lekker, want hij ging in
derdaad vrijuit, maar degeen die het er
in gezet had, wou hij graag een knaak
geven.
José van Vloten zweeg. Ze was wel
een beetje gauw geweest, ze had nou es
een nieuwtje willen weggeven. Eigenlijk
gaf ze zichzelf toe, had ze daarmee de
zaak vast willen nagelen, onherroepelijk
willen maken, ze konden er nu niet
meer van af, ze zouden Lady Jane spe
len en zij zou Lady Jane zijn. Al kwam
Geert Kossen met de staart tussen de
benen bedelen, dan was er nu niets
meer aan te veranderen. Daarvoor was
ze bang geweest dat er alsnog een
kink in de kabel zou komen!
Maar toen Herman van Dooren dat
zei „dat die man dat nou uit de krant
moet lezen" toen was opeens tot haar
doorgedrongen wat ze Geert Kossen
hadden aangedaan. Inderdaad, hij was
wel eigenwijs en hij had zo niet moeten
optreden. Maar hij was een driftig
standje, kon ook op de repetitie wel uit
varen, maar was 't ook zó weer verge
ten. En het was waar, wat hij toen had
gezegd, zij, José had van hem het abc
van het toneelspel geleerd, hoe ze moest
lopen, moest zitten, duidelijk spreken,
weten waar ze met haar handen heen
moest. Opeens verwonderde ze zich: hoe
wist zo'n gewone vent als Geert Kossen
dat allemaal? Een gepensioneerde
spoorman met een mank been! Nee, José
had het niet best, het zou haar bijna de
vreugde om het bereiken van haar doel
vergallen. Maar met een gebaar veegde
ze al die muizenissen weg. Geert Kossen
was oud genoeg om wijs te zijn, en dat
ie dat niet was, gaf narigheid voor hém.
Maar Herman van Dooren was een
lastige knaap. Hij was altijd zo redelijk,
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
Verloren: gouden armbandje met
naamplaatje („Floor"); rode kinderpor
temonnee, druksluiting, inhoud ƒ5,
klein geld; rood kinderjack, maat 116
(witte streep op de mouwen); witte
sproeier van tuingieter, leren tuinhand-
schoen; herenbril, dubbele focus, meta
len montuur, hoornen bovenrand; brom-
fietsverzekeringsplaatje RHQ 442;
zwemkaart t.n.v. E. J. Geus; Zeiss ver
rekijker (8 maal 40) in bruine tas; Union
Ancre duikershorloge, blauwe wijzer
plaat, lichtgroene cijfers; zwarte kunst
leren portefeuille, inhoud plm. ƒ40,—;
blauw zwembroekje, maat 128, gerib
beld; blauwe basketbalschoen; gouden
herenhorloge met bruin stoffen bandje;
zwarte hond, witte bef, middelgroot;
schoudertas, gemaakt van groene lapjes,
inhoud zwemspullen; donkerbruine he
renportemonnee, inhoud ƒ150, en
zwemkaart; bruine portefeuille, inhoud
DM 118,—, ƒ60,— 80,—, ansicht
kaarten; kinderjasje, blauw-wit-zwart;
doublé dameshorloge, rekband, merk
Martini; soort herdershond, zwart; gou
den slavenarmband (met deukje); zwar
te portemonnee met knipsluiting, twee
vakken, inhoud plm. 20,sleuteltjes;
blauw-grijze damesportemonnee, druk
sluiting, inhoud stuiver, fietssleuteltje;
„tabakszak"-portemonnee, leer, licht
bruin, inhoud kleingeld; kleine rode
portemonnee, inhoud plm. ƒ70,trein
kaartje Putten-Den Helder.
Gevonden: bruine leren portemonnee,
inhoud wat kleingeld, lijstje met namen;
International Student Identity Card,
t.n.v. Benson, Faith; grijs met rode roei
spaan, plastic; wollen truitje, kleur
grijs („Fully Fashioned"); schoudertas,
„kreeft", inhoud badspullen, portefeuil
le etc.; rijbewijs t.n.v. Van Es; heren-
bril, zilverkleurig metalen montuur, ge
slepen glazen (nogal dik), paarsig van
kleur; Pen Olympus fototoestel; paar
sleuteltjes („Ronis, Asmeta"); (brom)-
fietssleutel aan zwart leren hanger (Nei-
man); fietssleutel A43; Union-sleutel
aan zwart leertje; waardebon Bakkers
Ijzerhandel; goudkleurig dameshorloge,
merk Neveda; bruine portemonnee in
houd geldbedrag, rijwielplaatje '38-'39,
penning luchtvaartweed Steenwijk;
sleutelring met diverse sleutels, flesope-
ner en mascotte.
Het was donderdagavond de laatste
keer dat de Lagere Landbouwschool als
zelfstandige school diploma's uitreikte.
Per 1 augustus a.s. zal de school een
scholengemeenschap aangaan met de la
gere technische school. In deze scholen
gemeenschap voor het beroepsonderwijs
neemt de landbouwhuishoudschool niet
deel, maar het is niet uitgesloten dat dit
op den duur wel zal gebeuren. Een vorm
van samenwerking met de huishoud
school is er wel, want er zal een ge
meenschappelijke eerste klas van land
bouwschool, huishoudschool en lts ko
men. Dit heeft onder meer als konse-
kwentie dat jongens kookles zullen krij
gen
De diploma's werden uitgereikt door
wethouder C. Joustra. Aan de door ons
reeds gepubliceerde namen van de zes
geslaagden kan nog een zevende worden
toegevoegd- Harry Kager, die na her
examen ook voor het begeerde papier in
aanmerking kwam.
De laatste diplomauitreiking werd
bijgewoond door het bestuur van de
Stichting tot bevordering van het land
bouw- en tuinbou wonderwijs in de ge
meente Texel, de commissie van toe
zicht, ouders .onderwijzers, leerlingen
al begon ie bijna iedere zin met z'n
stereotiepe nou ja. Er was nooit veel
tegen hem in te brengen en hij was zo
vasthoudend.
„Ik vind het géén manier tegenover
meneer Kossen", zei hij.
„Wat wou jij dan", vroeg Harry Hark-
mans scherp „Met hangende pootjes
naar Kossen? Vragen of ie alsjeblieft
weer terugkomt? En meneer Emiel be
danken voor alles wat ie gedaan heeft
voor ons en zeggen ruk maar in? Is
dat soms netjes?"
Mary van Houten viel hem ijverig bij,
met een vriendelijk knikje naar Mijn
heer Emiel. De rollen waren nog niet
verdeeld en ze hoopte op die van Lady
Jane. Natuurlijk zou José daarop vlas
sen, maar Kossen had gezegd: nu eens
een ander aan de rij. Jawel, bedacht ze
met schrik, maar Kossen had niets meer
te zeggen
„Kossen was te gauw boos" zei Her
man, „maar wij hebben het er maar
meteen bij gelaten. En hij heeft toch
heel wat gedaan, zonder hem was Con
cordia niet wat het nu is, zonder hem
was het er niet eens, hij was de oprich
ter!"
Mijnheer Emiel vroeg het woord,
Geert Kossen zou het genomen hebben,
maar zo was Mijnheer Emiel niet. Hij
wilde opmerken dat hij de vereniging
slechts uit de impasse had willen hel
pen, zodat het werk kon voortgaan. Hij
was niet van zins geweest meneer Kos
sen te verdringen en zou zich graag te
rugtrekken, zelfs op dit ogenblik, als
daardoor de eendracht weer werd her
steld.
„Eendracht is er genoeg", zei José
„de tweedracht kwam alleen door de ei
genwijsheid van meneer Kossen".
„Nou ja", zei Herman van Dooren zó
Voor
Gehoorapparatenservice
op Texel
ELECTROHUIS
SCHOONOORDSINGEL,
WITTE KRUISLAAN EN
KOGERSTRAAT
IN FEESTTOOI
De buurtvereniging Schoonoordsin
gel, Witte Kruislaan, Kogerstraat be
staat deze zomer 25 jaar. Ter gelegen
heid van het jubileum zijn 85 huizen
in de drie straten voorzien van een
schild met vlaggetjes en bloemen. De
versiering heeft maar weinig gekost om
dat er veel zelfwerkzaamheid in zit
doch maakt een bijzonder fleurige in
druk. Het bestuur van de vereniging
wilde niet kinderachtig zijn en heeft
daarom ook de huizen van niet-leden
van een schildje voorzien.
Zaterdag 1 juli 1972 heeft GVO on
derlinge judo wedstrijden gehouden. De
volgende winnaars kwamen uit de bus:
Meisjes- 1. Frieda Waayer; 2. Willy
Waayer; 3. Jonny Vlaming; 4. Nely
Waayer.
Jongens groep I: 1. Peter Brons; 2.
Ruud Koopman; 3. Piet Vlaming; 4. Dirk
van Tatenhove.
Jongens groep II: 1. Siebe Waayer; 2.
Arco de Graaf; 3. Tony van der Vis; 4.
Richard Daalder.
Jongens groep III: 1. Simon van Ta
tenhove; 2. Adrie van Dijk; 3. Robby
Nacy; 4. Peter van der Vis.
en een afvaardiging van de oud-leerlin
genvereniging. De heer P. Veeger hield
een lezing over vitaminen; de heer A.
Bakker over schapenteelt en verder
werd het woord gevoerd door de voor
zitter van de landbouwschool, de heer
J. Beumkes, de heer Piet Witvliet (met
een opwekking om lid te worden van de
oud-leerlingenvereniging) en (namens
de leerlingen) de heer J an List.
Landbouwonderwijs
op Texel belangrijk
De heer C. P. Laan memoreerde dat
de landbouwschool in 1928 werd opge
richt; de eerste diploma's werden in
1931 uitgereikt. Sindsdien zijn totaal
371 diploma's uitgereikt, wat neerkomt
op gemiddeld 9 diploma's per keer. De
heer Laan stelde dat de belangstelling
voor het land- en tuinbou wonderwijs
momenteel weer wat toeneemt, al zul
len het nooit grote aantallen leerlingen
kunnen worden die zich voor deze vorm
van onderwijs aanmelden. Maar het
dieptepunt lijkt voorbij en de heer Laan
zei dan ook te hopen dat de landbouw-
afdeling bij de Stichting Beroepsonder
wijs Texel (zoals de nieuwe scholenge
meenschap zal heten) zal blijven be
staan. De Texelse bevolking die voor
oen belangrijk deel agrarisch is, moet
met goed landbouwonderwijs gediend
kunnen worden. Het is bezwaarlijk om
jongens van 12 - 16 jaar naar Schagen
te sturen.
droog dat ze allen in de lach schoten,
want José was, zeker zoals ze daar zat,
enige eigenwijs/heid bepaald niet
vreemd!
Maar het nobele aanbod van Mijnheer
Emiel, zich op dat ogenblik terug te
trekken, kon men toch niet accepteren.
Dan begon alle narigheid opnieuw. En
Mijnheer Emiel had zeker ook al een
-en ander bekeken?
Dat had Mijnheer Emiel. Zijn keus
was gevallen op een societystukhij
pauzeerde even om van de zwijgende in
stemming te genieten. „Het geheim van
Lady Jane". En toen hij het „plot" be
gon te vertellen, hingen ze aan zijn lip
pen.
Het moeilijkste kwam nog: de verde
ling van de rollen. José slaakte een die
pe zucht toen ze haar naam hoorde noe
men voor de titelrol. Het was onmoge
lijk, betuigde Mijnheer Emiel, die rol te
doen spelen door iemand die nog maar
weinig ervaring had. Dat kón eenvou
dig niet.
Stralend kwam José die avond bij
haar moeder.
„Zeg maar mylady tegen me!" riep ze
al in de deur.
„Kind", zei Martha ontroerd, „wat
énig!"
HOOFDSTUK IX
De rode Porsche
Herman van Dooren, die niet makke
lijk tot een besluit kwam, had Mijnheer
Emiel laten weten dat hij tot zijn spijt
verhinderd was, aan deze opvoering
mee te werken. Dat was zo Hermans
manier van doen. Hij maakte geen
stampij en hij legde zijn mening aan
niemand op, maar hij trok zich terug.
De manier waarop Geert Kossen behan
deld was, zat hem hoog.
immiiiiiiiiiimiiiiiniinmiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH
99
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiniiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
1 „Ik vind het niet netjes", zei ze
slotte.
Niet netjes", stormde Geert, „het
afijn, ik zou 't aan mijn hart krij-
en dat is me de hele zaak niet
frd! Maar ze moeten niet denken dat
•o van me af zijn!"
En wat zou je dan doen?" vroeg zijn
jd heersende zuster. „Op je poot gaan
ten? Die Emiel een blauw oog slaan?
jongen, er is voor jou maar één
En dat zal je moeite kosten, met
Inffies. Doen of je neus bloedt. En
«er hillendal niks".
En die lui me achter mijn rug uit
ten. Die Emiel
teert staarde somber voor zich uit.
Anna, die haar broer kende als
0 ander, wist té goed wat hem bezig
d, dan dat ze het onder woorden
fde brengen.
r kon, zeiden de mensen wel eens, in
'endorp geen kip dood gaan of Geert
isen s van de partij. Geert zat
ral in. Concordia was slechts één van
activiteiten „tot nut van 't alge-
!n'. Hij was daar natuurlijk an-
s zou hij geen man zijn, dacht Anna
frots op, al had hij altijd de mond
van dienende taak en algemeen be-
1 Nu was er in dat gebouw het eer
scheurtje gekomen. En de man die
,°P zijn geweten had, was mijnheer
Hel.
Anna kende hem alleen van zien.
Maar ze mocht hem niet. Hij was haar
te glad. Niemand wist het rechte van
hem. En nu liepen ze achter die vent
aan, inplaats van achter haar broer, een
man met een onbevlekte reputatie, een
eerlijke staat van dienst, en grote ver
diensten voor de gemeenschap. Vandaag
halleluja en morgen kruist hem, dacht
Anna bitter: zó zijn de mensen.
Maar ze wachtte zich wel dat tegen
Geert te zeggen. Hij was momenteel in
het stadium van zelfbeklag, en daar
moest hij zo gauw mogelijk uit. En hij
moest vooral geen onbekookte dingen
doen.
„Je bent weer eens te ras geweest"
zei ze, maar haar stem miste de preek
toon die Geert zo kon irriteren. „Verval
niet weer in dezelfde fout, doe geen on
bekookte dingen. Je kunt niet altijd
vóór de wind varen".
Geert staarde somber voor zich uit.
Dit was het begin.
Waar was het eind?
„Nou ja", zei Herman van Dooren,
„het was natuurlijk wel een beetje raar
van 'em om zo maar weg te lopen, maar
dit is me toch wel een beetje te grijs.
Dat die man nou in de krant moet le
zen. ik snap trouwens niet hoe het
er in komt".