V (j HET GEHEIM Een lexels bedrijf in 1971 Landbouwschool reikte voor het laatst diploma's uit Per 1 augustus samen met LTS ANDBOUW en VEETEELT Een dagje uit op Texel Judowedstrijden G.V.O. feuilleton van Tom Lodewijk Tweede blad, Texelse Courant, vrijdag 7 juli 1972 ibriek voor y-™ fe hebben de indruk, dat een „ge- edenis" in cijfers van een bedrijf uit •igen omgeving voor heel wat lezers onze rubriek tot de meest interes- te lectuur behoort. Persoonlijk heb- we grote belangstelling voor het rijfseconomisch „verhaal" van een gelijk bedrijf. Bouwland et betreft een bedrijf van ruim 30 Plm. 15% van de oppervlakte is als wland in gebruik. Hoewel uit het volg zal blijken, dat de direkte uit- isten van het grasland veel beter dan van het bouwland vervult het wland toch nog wel een rol op dit rijf. We denken hier met name aan vernieuwing van het grasland. Het is 1 goed mogelijk om oud grasland di- tom te zetten in nieuw grasland, r een tussengebruik van-één of twee r bouwland heeft toch wel voordelen. )p dit bedrijf worden ruim 30 melk- ien gehouden. Daarnaast is er ruim stuks jongvee en 110 schapen (incl. erlingen). Wat de stalruimte betreft >r nog een mogelijkheid om het aan- melkkoeien uit te breiden. )e kwaliteit van de grond ligt wel s boven het gemiddelde van de Texel- grond, waarbij we direkt willen op- rken, dat de kwaliteit van de grond g niet meer de rol speelt als dit in verleden het geval is geweest. Eenmansbedrijf Iet is een zuiver eenmansbedrijf, liswaar wordt op dit bedrijf vrij veel rk verricht door 'n loonwerker, maar de beoordeling of een bedrijf een mansbedrijf of tweemansbedrijf is rdt het loonwerk niet in rekening racht. )e werktuigenbezetting is normaal, behoeft zeker niet van een over-in- tering in werktuigen te worden ge- oken. De nieuwwaarde van de werk- »eninventaris met inbegrip van de ctor ligt op ƒ1,000,per ha. Aan ten voor afschrijving, rente, onder- id en brandstof wordt voor werk- ;kosten een bedrag van ƒ235,per ider in rekening gebracht. )e post loonwerk is vrij hoog (ƒ325, bunder), De loonwerker wordt vrij 1 ingeschakeld; speciaal op hetbouw- d, terwijl de laatste jaren op dit be- jf een naar verhouding grote opper- kte nieuw grasland is ingezaaid. Kosten )e krachtvoerpost per melkkoe met egrip van het krachtvoer voor het gvee bedraagt ƒ440,per koe. Voor schapen plus enterlingen is dit ƒ25, dier. )e bemestingskosten zijn niet bijzon- hoog (ƒ220,per bunder). Dit komt iral ook door de niet extreem hoge bezetting. Gaan we alle vee omreke- i op grootvee (één melkkoe), dan ko- n we op een veebezetting van 2.0 ks grootvee per bunder grasland, i veebezetting van 3.0 stuks grootvee bunder is op het moment geen dzaamheid. In dat geval wordt de stofbemesting flink opgevoerd en rdt bovendien veelal ruwvoer bijge- iht. foor de pacht van grond en gebouwen fen bedrag opgenomen, dat meer in reenstemming is met de werkelijk- d dan veelal in bedrijfseconomische khoudingen wordt aangehouden Op bedrijf wordt als pacht nl. een be- g van ƒ450,per bunder opgeno- n. laan we de kosten voor de dierenarts, Fokvereniging en de K.I. geheel toe enen aan het melkvee, dan komen aan een bedrag van ƒ145,per Ikkoe. Een kostenpost, die u in fiscale boek houdingen niet vindt is die van rente over de veestapel. In dit geval is daar voor een rentepost van ruim 6.300, opgenomen. Onder het hoofd algemene kosten gaat een hele verzameling van kosten schuil. We noemen daarvan assurantiekosten, kontributies, elektriciteit, water, tele foon, marktonkosten, autokosten, enz. Op dit bedrijf liggen deze algemene kos ten op ƒ195,per bunder. Opbrengst Bij een opbrengst van plm. 5.000 kg melk per koe wordt aan melkgeld een bedrag van plm. ƒ2.100,per koe ont vangen. Daarnaast is er bij het rundvee een opbrengst door afzet van vee en een waardevermeerdering van de veestapel door uitbreiding van het aantal stuks. Op dit bedrijf vertegenwoordigt dit een opbrengst van plm. 570,per koe. Bij de schapen bestaat de opbrengst uit afzet van „vlees" en wol. Hekenen we de enterlingen ook als schaap dan is de opbrengst per schaap plm. ƒ150, Bekijken we de opbrengst per bun der van het grasland en het bouwland, dan valt het op, dat de bruto-opbrengst van het grasland met ƒ3.800,per bun der ver ligt boven die van het bouwland met ƒ2.000,per bunder. Zou het bouwland geen funktie ver vullen bij de vernieuwing van het gras land, dan zou een verdere ontmenging in de richting van meer grasland op zijn plaats zijn. Rentabiliteit In gesprekken met agrarische onder nemers over opbrengsten en kosten valt van de kant van de ondernemer nog als eens de uitspraak: „Als het cijfer op de laatste regel maar goed is". Bij die laat ste regel denkt men dan aan het aangif tebiljet voor de Inkomstenbelasting. Nu hebben we al meermelen gezegd, dat het eindcijfer op het aangiftebiljet voor de Inkomstenbelasting maar heel weinig zegt over de rentabiliteit van het bedrijf. In gevallen, waarbij de ge bruikte grond onbezwaard eigendom is, het kapitaal volledig eigen kapitaal is en de arbeid door het eigen gezin wordt geleverd is het eindcijfer van het aan giftebiljet zeer geflatteerd. Om de werkelijke rentabiliteit te krij gen zou in dit geval voor de eigen grond een normale pacht, over het geïnves teerde kapitaal een normale rente en voor de eigen arbeid een normaal loon moeten worden berekend. Als na aftrek van deze kosten nog een bedrag over blijft kan pas van een rendabel bedrijf worden gesproken. Hoe in dit geval? Bedrijfseconomisch bekeken, dat wil zeggen alle kosten in rekening gebracht, is dit bedrijf een goed rendabel bedrijf. Het eindcijfer van de bedrijfseconomi sche boekhouding geeft in werkelijk heid aan of er sprake is van een goede rentabiliteit. Dit eindcijfer, dat aange duid wordt als „netto-overschot" ver meldt het bedrag, dat overblijft als van de opbrengsten alle kosten worden afgetrokken. In die kosten zit dan ook een berekend loon voor de ondernemer. In dit geval is dat berekende loon op ƒ18.000,gesteld. Het netto-overschot, of met andere woorden de zuivere winst, is op dit be drijf een bedrag, dat uit 5 cijfers be staat. Vooropgesteld dient te worden dat hier in ieder geval geen sprake is van een overdreven goede uitkomst. In de eerste plaats moeten we er rekening mee hou den, dat uit de tot nu toe verschenen uitkomsten blijkt, dat het jaar 1971 voor de veehouderijbedrijven een goed jaar is geweest. In de tweede plaats worden de arbeid en zorg van een veehouder onvoldoende beloond als hij daarvoor niet meer ont vangt dan het loon en de kosten van de sociale zekerheid voor een werknemer in het agrarisch bedrijf. Vooral voor de betere ondernemers geldt, dat de reuk en smaak van het zelfstandig ondernemer zijn ook moeten komen uit een bedrag, dat er overschiet als alle kosten in rekening gebracht zijn. Zou dit bedrag er niet inzitten, dan ben ik bang, dat de animo om boer te wor den in de toekomst steeds kleiner zal worden. Begunstigd door en met stralend zo merweer hebben de ouden van dagen van Nieuwe Niedorp onlangs hun jaar lijkse reis gemaakt naar het eiland Texel. Voor de meeste oudere mensen betekende deze reis een evenement in hun dagelijks bestaan. Veel hadden zij reeds over Texel horen spreken en gele zen, als van één der mooiste eilanden, maar om er eens heen te gaan, daar was in hun lange leven nooit iets van geko men. Nu was voor hen de mogelijkheid geschapen en allen hebben daarvan een dankbaar gebruik gemaakt. Blij en vol daan zijn ze allen teruggekeerd, vol in drukken en de mooiste belevenissen. De overtocht met de prachtige veerboot, de „Texelstroom", was voor velen reeds een openbaring waarvan volop genoten is. De aankomst op het eiland deed reu ze plezierig aan en de rit over de prima onderhouden wegen naar het hotel „Bos en Duin" gaf ieder voldoening. In het hotel wachtte het gezelschap van 152 personen een keurig verzorgd en prima diner, dat alle verwachtingen heeft overtroffen. De rondrit, die gemaakt is onder des kundige leiding van vier charmante, vrouwelijke VW gidsen was een bele venis. De dames hebben een duidelijk beeld gegeven van het wezenlijke Texel. Het leven, de levensgewoonten, de soms moeilijke maar ook prettige omstandig heden waaronder geleefd en gewerkt moest worden, maakten dat een goede indruk verkregen werd van een eiland bewoner. De geestige en vaak humoristische, geschiedkundige mededelingen, deden dikwijls een schaterende lach opklinken. Vooral de uitzonderlijke ontmoetingen met zwarte schapen hebben de mannen van het gezelschap bijna zo ver weten te brengen, dat ze zich geweld moesten aandoen, om de gezellige vertelster niet te omhelzen, bij het zien van een zwart schaap. Toen de rondrit teneinde was, voor velen te snel, werd node afscheid van de gidsen genomen die zo spontaan en gezellig, ons twee uur hadden bezig ge houden. In het ons bekend geworden hotel „Bos en Duin" wachtte reeds de lekkere en geurige koffie, waarvan gre tig gebruik gemaakt werd. Het uur dat toen nog ter beschikking was, werd gebruikt om ons te verpozen in de prachtige, heerlijk geurende den nenbossen of op het ruime terras van het hotel. Na een hartelijk afscheid van de hoteldirektie werd om 6 uur de te rugtocht ondernomen. Onder stralende omstandigheden kwamen we in Den Helder aan om de weg naar huis te ver volgen. Het eiland Texel dat voor velen nog een begrip was, is nu een realiteit geworden, waarover het laatste woord nog niet gesproken is. Medewerking VW en direktie „Bos en Duin" hartelijk dank. R. Rougoor, Nieuwe Niedorp „Ik ook niet" zei Mijnheer Emiel. En hij voelde zich lekker, want hij ging in derdaad vrijuit, maar degeen die het er in gezet had, wou hij graag een knaak geven. José van Vloten zweeg. Ze was wel een beetje gauw geweest, ze had nou es een nieuwtje willen weggeven. Eigenlijk gaf ze zichzelf toe, had ze daarmee de zaak vast willen nagelen, onherroepelijk willen maken, ze konden er nu niet meer van af, ze zouden Lady Jane spe len en zij zou Lady Jane zijn. Al kwam Geert Kossen met de staart tussen de benen bedelen, dan was er nu niets meer aan te veranderen. Daarvoor was ze bang geweest dat er alsnog een kink in de kabel zou komen! Maar toen Herman van Dooren dat zei „dat die man dat nou uit de krant moet lezen" toen was opeens tot haar doorgedrongen wat ze Geert Kossen hadden aangedaan. Inderdaad, hij was wel eigenwijs en hij had zo niet moeten optreden. Maar hij was een driftig standje, kon ook op de repetitie wel uit varen, maar was 't ook zó weer verge ten. En het was waar, wat hij toen had gezegd, zij, José had van hem het abc van het toneelspel geleerd, hoe ze moest lopen, moest zitten, duidelijk spreken, weten waar ze met haar handen heen moest. Opeens verwonderde ze zich: hoe wist zo'n gewone vent als Geert Kossen dat allemaal? Een gepensioneerde spoorman met een mank been! Nee, José had het niet best, het zou haar bijna de vreugde om het bereiken van haar doel vergallen. Maar met een gebaar veegde ze al die muizenissen weg. Geert Kossen was oud genoeg om wijs te zijn, en dat ie dat niet was, gaf narigheid voor hém. Maar Herman van Dooren was een lastige knaap. Hij was altijd zo redelijk, GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN Verloren: gouden armbandje met naamplaatje („Floor"); rode kinderpor temonnee, druksluiting, inhoud ƒ5, klein geld; rood kinderjack, maat 116 (witte streep op de mouwen); witte sproeier van tuingieter, leren tuinhand- schoen; herenbril, dubbele focus, meta len montuur, hoornen bovenrand; brom- fietsverzekeringsplaatje RHQ 442; zwemkaart t.n.v. E. J. Geus; Zeiss ver rekijker (8 maal 40) in bruine tas; Union Ancre duikershorloge, blauwe wijzer plaat, lichtgroene cijfers; zwarte kunst leren portefeuille, inhoud plm. ƒ40,—; blauw zwembroekje, maat 128, gerib beld; blauwe basketbalschoen; gouden herenhorloge met bruin stoffen bandje; zwarte hond, witte bef, middelgroot; schoudertas, gemaakt van groene lapjes, inhoud zwemspullen; donkerbruine he renportemonnee, inhoud ƒ150, en zwemkaart; bruine portefeuille, inhoud DM 118,—, ƒ60,— 80,—, ansicht kaarten; kinderjasje, blauw-wit-zwart; doublé dameshorloge, rekband, merk Martini; soort herdershond, zwart; gou den slavenarmband (met deukje); zwar te portemonnee met knipsluiting, twee vakken, inhoud plm. 20,sleuteltjes; blauw-grijze damesportemonnee, druk sluiting, inhoud stuiver, fietssleuteltje; „tabakszak"-portemonnee, leer, licht bruin, inhoud kleingeld; kleine rode portemonnee, inhoud plm. ƒ70,trein kaartje Putten-Den Helder. Gevonden: bruine leren portemonnee, inhoud wat kleingeld, lijstje met namen; International Student Identity Card, t.n.v. Benson, Faith; grijs met rode roei spaan, plastic; wollen truitje, kleur grijs („Fully Fashioned"); schoudertas, „kreeft", inhoud badspullen, portefeuil le etc.; rijbewijs t.n.v. Van Es; heren- bril, zilverkleurig metalen montuur, ge slepen glazen (nogal dik), paarsig van kleur; Pen Olympus fototoestel; paar sleuteltjes („Ronis, Asmeta"); (brom)- fietssleutel aan zwart leren hanger (Nei- man); fietssleutel A43; Union-sleutel aan zwart leertje; waardebon Bakkers Ijzerhandel; goudkleurig dameshorloge, merk Neveda; bruine portemonnee in houd geldbedrag, rijwielplaatje '38-'39, penning luchtvaartweed Steenwijk; sleutelring met diverse sleutels, flesope- ner en mascotte. Het was donderdagavond de laatste keer dat de Lagere Landbouwschool als zelfstandige school diploma's uitreikte. Per 1 augustus a.s. zal de school een scholengemeenschap aangaan met de la gere technische school. In deze scholen gemeenschap voor het beroepsonderwijs neemt de landbouwhuishoudschool niet deel, maar het is niet uitgesloten dat dit op den duur wel zal gebeuren. Een vorm van samenwerking met de huishoud school is er wel, want er zal een ge meenschappelijke eerste klas van land bouwschool, huishoudschool en lts ko men. Dit heeft onder meer als konse- kwentie dat jongens kookles zullen krij gen De diploma's werden uitgereikt door wethouder C. Joustra. Aan de door ons reeds gepubliceerde namen van de zes geslaagden kan nog een zevende worden toegevoegd- Harry Kager, die na her examen ook voor het begeerde papier in aanmerking kwam. De laatste diplomauitreiking werd bijgewoond door het bestuur van de Stichting tot bevordering van het land bouw- en tuinbou wonderwijs in de ge meente Texel, de commissie van toe zicht, ouders .onderwijzers, leerlingen al begon ie bijna iedere zin met z'n stereotiepe nou ja. Er was nooit veel tegen hem in te brengen en hij was zo vasthoudend. „Ik vind het géén manier tegenover meneer Kossen", zei hij. „Wat wou jij dan", vroeg Harry Hark- mans scherp „Met hangende pootjes naar Kossen? Vragen of ie alsjeblieft weer terugkomt? En meneer Emiel be danken voor alles wat ie gedaan heeft voor ons en zeggen ruk maar in? Is dat soms netjes?" Mary van Houten viel hem ijverig bij, met een vriendelijk knikje naar Mijn heer Emiel. De rollen waren nog niet verdeeld en ze hoopte op die van Lady Jane. Natuurlijk zou José daarop vlas sen, maar Kossen had gezegd: nu eens een ander aan de rij. Jawel, bedacht ze met schrik, maar Kossen had niets meer te zeggen „Kossen was te gauw boos" zei Her man, „maar wij hebben het er maar meteen bij gelaten. En hij heeft toch heel wat gedaan, zonder hem was Con cordia niet wat het nu is, zonder hem was het er niet eens, hij was de oprich ter!" Mijnheer Emiel vroeg het woord, Geert Kossen zou het genomen hebben, maar zo was Mijnheer Emiel niet. Hij wilde opmerken dat hij de vereniging slechts uit de impasse had willen hel pen, zodat het werk kon voortgaan. Hij was niet van zins geweest meneer Kos sen te verdringen en zou zich graag te rugtrekken, zelfs op dit ogenblik, als daardoor de eendracht weer werd her steld. „Eendracht is er genoeg", zei José „de tweedracht kwam alleen door de ei genwijsheid van meneer Kossen". „Nou ja", zei Herman van Dooren zó Voor Gehoorapparatenservice op Texel ELECTROHUIS SCHOONOORDSINGEL, WITTE KRUISLAAN EN KOGERSTRAAT IN FEESTTOOI De buurtvereniging Schoonoordsin gel, Witte Kruislaan, Kogerstraat be staat deze zomer 25 jaar. Ter gelegen heid van het jubileum zijn 85 huizen in de drie straten voorzien van een schild met vlaggetjes en bloemen. De versiering heeft maar weinig gekost om dat er veel zelfwerkzaamheid in zit doch maakt een bijzonder fleurige in druk. Het bestuur van de vereniging wilde niet kinderachtig zijn en heeft daarom ook de huizen van niet-leden van een schildje voorzien. Zaterdag 1 juli 1972 heeft GVO on derlinge judo wedstrijden gehouden. De volgende winnaars kwamen uit de bus: Meisjes- 1. Frieda Waayer; 2. Willy Waayer; 3. Jonny Vlaming; 4. Nely Waayer. Jongens groep I: 1. Peter Brons; 2. Ruud Koopman; 3. Piet Vlaming; 4. Dirk van Tatenhove. Jongens groep II: 1. Siebe Waayer; 2. Arco de Graaf; 3. Tony van der Vis; 4. Richard Daalder. Jongens groep III: 1. Simon van Ta tenhove; 2. Adrie van Dijk; 3. Robby Nacy; 4. Peter van der Vis. en een afvaardiging van de oud-leerlin genvereniging. De heer P. Veeger hield een lezing over vitaminen; de heer A. Bakker over schapenteelt en verder werd het woord gevoerd door de voor zitter van de landbouwschool, de heer J. Beumkes, de heer Piet Witvliet (met een opwekking om lid te worden van de oud-leerlingenvereniging) en (namens de leerlingen) de heer J an List. Landbouwonderwijs op Texel belangrijk De heer C. P. Laan memoreerde dat de landbouwschool in 1928 werd opge richt; de eerste diploma's werden in 1931 uitgereikt. Sindsdien zijn totaal 371 diploma's uitgereikt, wat neerkomt op gemiddeld 9 diploma's per keer. De heer Laan stelde dat de belangstelling voor het land- en tuinbou wonderwijs momenteel weer wat toeneemt, al zul len het nooit grote aantallen leerlingen kunnen worden die zich voor deze vorm van onderwijs aanmelden. Maar het dieptepunt lijkt voorbij en de heer Laan zei dan ook te hopen dat de landbouw- afdeling bij de Stichting Beroepsonder wijs Texel (zoals de nieuwe scholenge meenschap zal heten) zal blijven be staan. De Texelse bevolking die voor oen belangrijk deel agrarisch is, moet met goed landbouwonderwijs gediend kunnen worden. Het is bezwaarlijk om jongens van 12 - 16 jaar naar Schagen te sturen. droog dat ze allen in de lach schoten, want José was, zeker zoals ze daar zat, enige eigenwijs/heid bepaald niet vreemd! Maar het nobele aanbod van Mijnheer Emiel, zich op dat ogenblik terug te trekken, kon men toch niet accepteren. Dan begon alle narigheid opnieuw. En Mijnheer Emiel had zeker ook al een -en ander bekeken? Dat had Mijnheer Emiel. Zijn keus was gevallen op een societystukhij pauzeerde even om van de zwijgende in stemming te genieten. „Het geheim van Lady Jane". En toen hij het „plot" be gon te vertellen, hingen ze aan zijn lip pen. Het moeilijkste kwam nog: de verde ling van de rollen. José slaakte een die pe zucht toen ze haar naam hoorde noe men voor de titelrol. Het was onmoge lijk, betuigde Mijnheer Emiel, die rol te doen spelen door iemand die nog maar weinig ervaring had. Dat kón eenvou dig niet. Stralend kwam José die avond bij haar moeder. „Zeg maar mylady tegen me!" riep ze al in de deur. „Kind", zei Martha ontroerd, „wat énig!" HOOFDSTUK IX De rode Porsche Herman van Dooren, die niet makke lijk tot een besluit kwam, had Mijnheer Emiel laten weten dat hij tot zijn spijt verhinderd was, aan deze opvoering mee te werken. Dat was zo Hermans manier van doen. Hij maakte geen stampij en hij legde zijn mening aan niemand op, maar hij trok zich terug. De manier waarop Geert Kossen behan deld was, zat hem hoog. immiiiiiiiiiimiiiiiniinmiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH 99 iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiniiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim 1 „Ik vind het niet netjes", zei ze slotte. Niet netjes", stormde Geert, „het afijn, ik zou 't aan mijn hart krij- en dat is me de hele zaak niet frd! Maar ze moeten niet denken dat •o van me af zijn!" En wat zou je dan doen?" vroeg zijn jd heersende zuster. „Op je poot gaan ten? Die Emiel een blauw oog slaan? jongen, er is voor jou maar één En dat zal je moeite kosten, met Inffies. Doen of je neus bloedt. En «er hillendal niks". En die lui me achter mijn rug uit ten. Die Emiel teert staarde somber voor zich uit. Anna, die haar broer kende als 0 ander, wist té goed wat hem bezig d, dan dat ze het onder woorden fde brengen. r kon, zeiden de mensen wel eens, in 'endorp geen kip dood gaan of Geert isen s van de partij. Geert zat ral in. Concordia was slechts één van activiteiten „tot nut van 't alge- !n'. Hij was daar natuurlijk an- s zou hij geen man zijn, dacht Anna frots op, al had hij altijd de mond van dienende taak en algemeen be- 1 Nu was er in dat gebouw het eer scheurtje gekomen. En de man die ,°P zijn geweten had, was mijnheer Hel. Anna kende hem alleen van zien. Maar ze mocht hem niet. Hij was haar te glad. Niemand wist het rechte van hem. En nu liepen ze achter die vent aan, inplaats van achter haar broer, een man met een onbevlekte reputatie, een eerlijke staat van dienst, en grote ver diensten voor de gemeenschap. Vandaag halleluja en morgen kruist hem, dacht Anna bitter: zó zijn de mensen. Maar ze wachtte zich wel dat tegen Geert te zeggen. Hij was momenteel in het stadium van zelfbeklag, en daar moest hij zo gauw mogelijk uit. En hij moest vooral geen onbekookte dingen doen. „Je bent weer eens te ras geweest" zei ze, maar haar stem miste de preek toon die Geert zo kon irriteren. „Verval niet weer in dezelfde fout, doe geen on bekookte dingen. Je kunt niet altijd vóór de wind varen". Geert staarde somber voor zich uit. Dit was het begin. Waar was het eind? „Nou ja", zei Herman van Dooren, „het was natuurlijk wel een beetje raar van 'em om zo maar weg te lopen, maar dit is me toch wel een beetje te grijs. Dat die man nou in de krant moet le zen. ik snap trouwens niet hoe het er in komt".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1972 | | pagina 5