„Ze denken dat ballet alleen
voor mensen met geld is..."
.„Het geluk in
de schaduw"
Ci
FILM NIEUWS ■AGENDA
Een bank
die iedere spaarder iets
le bieden heeft
Sterk geslonken belangstelling
voor lessen van mevr. Kucsmirac
Schaakclub „En Passant"
ELEGTR0HUIS
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
Tweede blad Texelse Courant, vrijdag 8 december 1972
MEVROUW HINDA KUCSMIRAC uit Amsterdam geeft al meer
dan tien jaar balletles op Texel. Tegenwoordig doet ze dat
elke vrijdagavond in de kleuterschool ,,De Woelige Hoek"
aan de Keesomlaan. Het ziet er echter naar uit dat het de langste
tijd heeft geduurd, want de belangstelling van de Texelaars voor
balletles neemt gestadig af, zodat het nog maar zielige groepjes
zijn die zich wekelijks de beginselen van het ballet trachten eigen
te maken. Volgens mevrouw Kucsmirac is dat voornamelijk het
gevolg van het misverstand, dat heerst omtrent de prijzen van
balletles. „Ballet is iets exclusiefs, althans dat vindt men. Derhalve
alleen voor mensen met geld. Maar ƒ35,per kwartaal kun je
echt niet duur noemen. Dat moet toch iedereen toegeven", aldus
de lerares, die de moed overigens nog niet verloren heeft en ons
enthousiast vertelt over de resultaten, die zij met haar groepjes
bereikt.
11. Nu dames, zei mevrouw Van Scha-
lije, die de twee kemphanen maar even
had laten betijen, je wist maar nooit
wat je nog eens aan de weet kwam
als die twee slaags raakten, „we moes
ten dan maar eens met het werk begin
nen, want mevrouw Van Doornink zal
wel gauw weer naar huis willen, om
voor haar man te zorgen", voegde ze
er op half vragende toon aan toe.
„Mijn man is al weer naar de fa-
^bnek," zei Georgette, alsof het de ge
woonste zaak van de wereld gold. Dat
was het voor haar ook. Ze had Evert
van Doornink nooit anders gekend, hij
was net een zeeman, telkens thuisva
rend. En soms voer ze met hem mee.
iS Maar meestal zag men haar rijden
achter in de zwarte Packard, of wande
len langs stille lanen met de grote hond
aan de lijn, alléén.
Mevrouw Van Schalij e pauzeerde
even om het meisje gelegenheid te ge
ven thee te presenteren, er was veel ge-
rd araat van melk-en-suiker of wel-melk-
lii an-geen-suiker of helemaal niets, en
toen kon de arbeid beginnen. De presi
dente memoreerde met dankbaarheid de
ifloop van de bazaar. De heren waren
2 [eweest, ja, en het was een vrolijke boel
eworden, en de notaris en de dokter
aadden tegen elkaar op geboden om dat
:heemutsje van mevrouw Borger. En
toen ze aan het eind van hun latijn wa
ren, mijnde Georgette van Doornink het
jeval af en ging met de theemuts naar
luis, tot groot vermaak van iedereen,
vooral om de verblufte gezichten van
m de twee kampioenen, en het onaandoen-
ïjke gelaat van de Francaise.
yl
„Ja dames," kwam mevrouw Van
Schalye, en maar stem had een bijzon-
lere nadruk, „er is nog iets, waar ik
vel eens met u over wilde praten. Ziet
i eens, ons comité staat helemaal op
3d iigen benen, we hebben geen leden,
9( jeen reglementen, niets, het is heel
rimpel, nietwaar, als er iets moet ge-
leuren om nood te lenigen of vreugde
door L. van Schootcn
en verlichting te brengen, dan vinden
wij elkaar zo gezegd automatisch".
Ze zag rond, de dames Waller en Min-
nema knikten, juffrouw Dina snoof, me
vrouw Van Doornink keek in gedachten
naar buiten.
„Onze kring," ging de burgemeesters
vrouw, zoekend naar de juiste woorden,
een beetje moeilijker voort, „is beperkt
is niet, zou ik willen zeggen, een
soort doorsnee van de bevolking
maar daarnaar hebben wij ook nimmer
gestreefd".
„Gelukkig niet" zei mevrouw Minne-
ma met een stem vol afschuw. Stel je
voor dat je daar met jan en alleman
vandaag of morgen zat je met je eigen
werkster in het comité!
„Nu komt er de laatste tijd steeds
meer werk aan de winkel" stelde de
presidente vast „en ik vraag me af of
het niet nuttig zou zijn, wanneer het
comité zou worden uitgebreid".
Ze zag zo verschrikte als verbaasde
ogen op zich gevestigd, alleen Georgette
van Doornink keek nog steeds naar bui
ten.
„Ik bedoel" legde de burgemeesters
vrouw uit „dat we best iemand er bij
kunnen gebruiken met frisse ideeën en
die van aanpakken weet".
„Ongetwijfeld" zei mevrouw Waller
afgemeten, en in haar woorden een uit
daging.
„Schieten we zo tekort?" wou me
vrouw Minnenma weten.
O, dat wilde de burgemeestersvrouw
niet beweren. Integendeel, het ging al
jaren lang best. En toch een beetje fris
se wind in de zeilen kon geen kwaad.
Als ze een voorbeeld mocht noemen, ze
had de dames al verteld, die mevrouw
Borger bijvoorbeeld, die had werkelijk
een paar hele goede ideeën
„Aha!" zei mevrouw Waller, en zag
mevrouw Minnema aan. De vrede was
getekend, het front gemaakt: wou de
presidente tóch dat ambtenaarsvrouw
tje in hun comité halen?
een flink klasje van ongeveer 15 leer
lingen. Mevrouw Kucsmirak leert de
kleuters kennis maken met begrippen
als maat en ritme en ze laat de kinderen
gebeurtenissen zoals Sint Maarten en
Sint Nicolaas uitbeelden.
Fantasie
„Voor verlegen kinderen is dat erg
goed, want sommige kinderen komen
helemaal los", zegt mevrouw Kucs
mirac. Zij laat de kinderen zoveel mo
gelijk zélf aan het werk, zodat er van
het kind verlangd wordt dat het zijn
fantasie gebruikt. Dit laatste geldt niet
alleen voor de peuters, maar voor alle
groepen. Oók voor de dames en de tie
ners. Weliswaar wordt bij deze groep
een deel van de les besteed aan écht
studeren, maar toch wordt ook hier gro
te waarde gehecht aan de vrije expres
sie. Op de vraag of het lesgeven op
Texel nog wel financieel aantrekkelijk
is voor mevrouw Kucsmirac, zegt zij
dat er op het ogenblik helaas geen
droog brood mee te verdienen is.
„Presidente" zei mevrouw Minnema
gewichtig „ik ben het volkomen met u
eens. Maar ik zou zo zeggen, uw woor
den bewijzen juist dat een uitbreiding
van het comité helemaal niet nodig is.
Iedereen, die ideeën heeft en ons hel
pen wil is welkom. En we voelen ons
zeker niet te hoog, om ze dankbaar te
accepteren, nietwaar? Dat is wel ge
bleken maar dat houdt niet in, dat
we de basis van het comité moeten ver
anderen."
„Basis?" vroeg mevrouw Van Schalije,
hoewel ze heel goed wist waar me
vrouw Minnema op doelde. „We heb
ben geen basis, we zijn zomaar een
groepje, dat in vriendschappelijke sfeer
probeert goed te doen waar het kan."
„Die vriendschappelijke sfeer" zei me
vrouw Waller, zo serieus als had ze pas
nog niet een vrij giftig twistgesprek je
Zaterdag- en zondagavond om 20.00
uur draait in het City theater de film
„Adios Sabata" met in de hoofdrol Yul
Brynner. In 1867 is de vrijheidssrijder
Juarez en zijn rebellen in opstand ge
komen tegen de Oostenrijkse marionet
ten-keizer Maximiliaan. Het mankeert
de opstandelingen echter aan wapens.
Ocano, een voorman van de revolutie,
geeft een deel van zijn mannen opdracht
een zending goud te onderscheppen van
kolonel Skimmel. Men roept hiervoor
de hulp in van avonturier Sabata. Na
de nodige halsbrekende toeren krijgen
zij de goudkist te pakken. Er blijkt
echter maar één zak goud in te zitten;
de rest van de kist is gevuld met zand.
Dan worden zij opgepakt, maar dankzij
een van de mannen, Ballantine, weten
ze aan de dood te ontsnappen. Ballanti
ne zelf doet alsof hij gedood is door een
explosie die hijzelf veroorzaakt heeft.
Niets is echter minder waar, want voor
men het in de gaten heeft rijdt hij er
in zijn eentje met de wagen gevuld met
goudstof vandoor. Als hij over de grens
is laat hij de brug de lucht invliegen.
Nog zijn de achtervolgers niet uitge
schakeld, want Sabata kan Ballantine
dan wel niet meer te pakken krijgen, hij
kan nog wel zes gaatjes in de ton met
goudstof schieten. Als Ballantine na
een tijdje omkijkt ziet hij dat, al zijn
goud door de zachte bries over de woes
tijn verspreid wordt. (Toegang 14 jaar).
Zondagmiddag om 15.00 uur draait in
het City theater alweer een Elvis
Presley-film, getiteld „De kampioen van
Miami Beach". Deze keer is de be
roemdste vetkuif ter wereld te zien als
Scott Heyward, zoon van een schatrijke
oliemagnaat. Hij ziet al dat geld echter
helemaal niet zitten en besluit dan ook
de wereld in te trekken, zonder het geld
en de hulp van zijn „Daddy". Op weg
naar Miami komt hij de straatarme Tom
Wilson tegen. Zij besluiten met elkaar
van naam te ruilen. De ware Tom weet
niet wat hem overkomt als plotseling
de meisjes niet bij hem vandaan te slaan
zijn. De ware Scott is thans waterski
leraar. Hij wordt verliefd op Dianne,
evenals de rijke fabrikant Jamison, die
al drie jaar achtereen de beroemde In
ternational Orange Bowl bootrace heeft
gewonnen. Scott (de echte) leent dan de
oude boot van Sam Burton om aan de
bootrace deel te nemen. Hij wint de
race en sluit tenslotte Dianne in zijn ar
men (Toegang alle leeftijden).
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 10 december op om 8.37 uur
en gaat onder om 16.29 uur; 13 december op
om 8.40 uur en onder om 16.29 uur.
Maan: 13 dec. E.K.; 20 dec. V.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
8 dec. 9.37 en 21.57; 9 dec. 10.07 en 22.33;
10 dec. 10.38 en 23.10; 11 dec. 11.10 en 23.44;
12 dec. 11.40 en 13 dcc. 0 20 en 12.14;
14 dec. 0.58 en 12.57; 15 dec. 1.50 en 14.03;
16 dcc. 3.03 en 15.28.
Aan het strand is het ongeveer een uur eer
der hoog water.
veel mogelijk te drukken, zou het pret
tig zijn als de oud-leerlingen die nog er
gens hun balletpakje in de mottenbal-
len hebben liggen, deze kleding aan
mevrouw Kucsmirac cadeau doen. ook
daarvoor kan men op genoemde tijd in
de kleuterschool terecht.
met mevrouw Minnema gevoerd „is ge
baseerd op een zekere. gelijkheid.
En die zullen we toch moeten handha
ven, om die sfeer niet te bederven."
Juffrouw Dina keek hoogmoedig
over de dames heen naar buiten. Moest
je nou eens horen die twee. Waller ver
pleegstertje dat een dokter aan de haak
had geslagen, en Minnema, om haar
geld door de notaris getrouwd. Geen
van beiden ook maar een schijntje aris
tocratie. Haar vader had tenminste als
wethouder bedankt, omdat hij weigerde
met jan-de-arbeider aan één tafel te
zitten, en die kon dat doen, want hij
was tenminste iemand. Als zij, juffrouw
Dina, zo gesproken had had ze recht
van spreken gehad. Maar deze twee
die alles wat ze waren te danken had
den aan hun echtelieden uit pure
ballorigheid ging ze tegen de dames in.
Vrijdag 8 december
Den Burg, Burgemeester De Koninghal,
19.30 uur, openbare avond muziek
school.
Zaterdag 9 december
Den Burg, City theater, 20.00 uur,
„Adios Sabata".
Zondag 10 december
Den Burg, City theater, 15.00 uur,
„De kampioen van Miami Beach"
Den Burg, City theater, 20.00 uur,
„Adios Sabata".
Maandag 11 december
Den Burg, hotel De Zwaan, 20.00 uur,
bijeenkomst munten- en ansichtkaar
tenverzamelaars.
Dinsdag 12 december
Ouwe Sunderklaas. Voor overzicht zie
elders in dit nummer.
Expositieruimte raadhuis
Tot en met 16 december tentoon
stelling van Ad Blok van der Velden.
Openingstijden: iedere werkdag 9.00 -
12.00 uur en van 14.00 - 17.00 uur.
Iedere vrijdagavond
Den Burg, „Olympic", 20.00 uur, biljart
club „De Graaf".
Oosterend, „De Bijenkorf", 19.30 uur,
bijeenkomst modelbouwclub.
Iedere maandagavond
Den Burg, gebouw Groene Kruis, 20.00 -
21.30 uur, openstelling informatiecen
trum en middelendepot NVSH.
Iedere dinsdagavond
Den Burg, hotel „De Zwaan", 20.00 uur,
bijeenkomst biljartclub.
Den Burg, ,,'tAsiel", 20.00 uur, discus
sie (Textant).
Trimmen
Zaterdag 15.00 uur en dinsdag 14.00
uur, trimmen bij „Dennenoord".
Uitslagen:
M. Bakker-F. Meijers 10
G. Goslinga-J. Vlaming 01
J v. Heerwaarden-K. W. de Winter 01
A. Terpstra-F. Eijgenraam afgebr.
H. C. Bakker-H. van Daalen afgebr.
J. Dros-H. Elzinga 01
Over de 2 afgebroken partijen verna
men we dat A. C. Bakker minstens re
mise had en dat F. Eijgenraam iets be
ter stond. Na een partij die zich lang
als remise had laten aanzien, moest J.
Dros tenslotte het onderspit delven te
gen H. Elzinga, die zijn tegenstander tot
passiviteit wist te dwingen door de ko
ning pat te zetten, waardoor wit in het
eindspel verloor.
Aardleidingen en
bliksembeveiliging
„De enige basis lijkt mij" zei ze met
haar harde mannenstem „beschaving,
ontwikkeling en de bereidheid om aan
te pakken". Ze deed niet de minste
moeite, de ironie in haar stem te dem
ipen, terwijl haar koude vissenogen
mevrouw Minnema monsterden, om
trent wier beschaving en ontwikkeling
ze, ondanks de nieuw verworven „zaal"
geen enkele illusie koesterde.
Mevrouw Van Schalije, er altijd op
uit om een evenwicht van krachten te
handhaven was dankbaar voor deze on
verwachte steun. Nog wel van juffrouw
Dina! Maar ze besefte meteen dat dit
nog maar de voorhoedegevechten wa
ren, want ze had nog geen naam ge
noemd! De dames hadden echter, gezien
het debat, blijkbaar wel begrepen waar
ze naar toe wilde.
Mevrouw Van Schalije zat minstens
zo aan standsbegrippen vast als haar
liefdadige zusteren. Maar wanneer ze
dacht aan Trix Borger, met een ingeni
eur als vader en een dokter en een pro
fessor in de familie en ergens ook nog
een oud assistent-resident, en ze zette
daarnaast Brechtje Bot, nu mevrouw
Minnema, wier vader een klein brand
stof fenhandeltje had gehad en zijn for
tuin dankte aan de oorlogswinst, dan
vond ze dat genoemde Brechtje Bot
toch wel een toontje lager mocht zingen,
al was haar man dan honderd maal no
taris.
En daarbij mevrouw Van Schalije
zocht naar iemand die haar veel lastig
en tijdrovend werk uit handen kon ne
men. Daar leek Trix Borger, ijverig,
naarstig, juist het type voor.
En tenslotte bezat mevrouw Van
Schalije méér mensenkennis dan menig
een vermoedde. Haar man wist dat wel.
Wanneer hij omtrent iemand in twij
fel was en Julia zei: Niet doendan
deed hij het niet. En hij had wel men
sen ontmoet, die hij zelf wat gereser
veerd bekeek, maar die door Julia wer
den gewogen en zwaar genoeg bevon
den. Ze had de mensen door, genadeloos
dóór soms. Zij zelf was dan een freule
Van Reede van Terlear, maar de Van
Reede's waren van arme adel en als
freuletje had zij een scherpe kijk ge
kregen op de mensen, hun leven vaak
in een schijnwereld, de motieven achter
hun woorden en daden.
(wordt vervolgd)
Veel mensen denken ook dat ballet al
leen maar geleerd kan worden door
mensen met een ijzeren wil. De oefenin
gen zouden vreselijk zwaar zijn. Me
vrouw Kucsmirac wil graag met dat fa
beltje afrekenen. Ze wijst erop dat er
beslist niet wordt gedrild. De leerlin
gen moeten er zelf plezier in houden.
0 Bovendien zijn de lessen in de eerste
plaats gericht op dans en beweging,
niet op klassiek ballet in de engere zin.
Spitzen
Kinderen met „balletschoenen vol
c bloed" (er doen over balletlessen af-
schuwelijke verhalen de ronde) zijn bij
mevrouw Kucsmirac nog niet gesigna
leerd. Van het spitzen (zodanig op de
tenen lopen dat het hele lichaamsge
wicht erop komt te rusten) wordt vaak
gedaoht dat het alleen ten koste van
veel kwelling kan worden geleerd. „Ach
wat een onzin", zegt mevrouw Kucsmi
rac lachend. „De kinderen op mijn les
sen lopen op blote voeten, maar met
sptizen beginnen we pas als ze ongeveer
,4 twaalf jaar zijn. Dat is heus niet erg en
in ieder geval komt er geen druppel
bload aan te pas". Nogmaals wijst ze er-
3| op dat de dans- en bewegingslessen niet
lijken op het klassieke ballet. De oefe
ningen en lessen zijn dan ook niet ge
richt op een prestatie op balletgebied
maar in de eerste plaats op verbetering
van houding en beweging. Dat is be
langrijker dan men denkt, in het bijzon
der op Texel, waar veel kinderen een
uitgesproken slechte houding hebben
en zich weinig soepel bewegen. Dat de
lessen in dat opzicht verbetering bren
gen zie je niet alleen met eigen ogen.
Ook het feit dat de kleuterarts soms
kinderen naar de lessen van mevrouw
Kucsmirac stuurt, zegt wel iets. De
„Ballet"-lessen lijken daarom een beet
je op heilgymnastiek. Het gaat er al-
Él leen prettiger, meer ontspannend en
met meer fantasie toe.
Helaas
Allemaal erg mooi, maar deze argu
menten hebben niet kunnen voorkomen
dat de lessen op hun laatste benen lij
ken te lopen. De groep tieners en dames
die eigenlijk totaal verschillende oe
feningen zouden moeten doen heeft
mevrouw Kucsmirac noodgedwongen
moeten combineren. De zelfstandige
groepjes waren veel te klein geworden.
„Het vervelende is dat veel jeugd
van omstreeks 18 jaar het eiland ver
laat", zegt de lerares. Graag zou ze weer
eens een uitvoering met haar leerlingen
willen instuderen, maar er zijn er ge
woon te weinig om een programma te
vullen. De groep meisjes van 9 tot 12
jaar bestaat momenteel uit drie kinde
ren en ook de groep 7 en 8 jaar is erg
klein Er wordt uitsluitend gewerkt met
meisjes, want van de zijde van de jon
gens en de heren is er geen enkele be
langstelling. De kleuters vormen nog
Mevrouw Hinda Kucsmirac bezig met
haar leerlingen in de kleuterschool ,,De
Woelige Hoek". „Goede houding en be
weging zijn van grote betekenis voor het
levensgeluk".
Moed
De lerares heeft de moed nog niet
verloren. Ze tracht ijverig nieuwe leer
lingen te winnen en hoopt dat steeds
meer mensen zullen zien hoe belang
rijk het is dat vooral kinderen leren een
goede houding aan te nemen, zich goed
te bewegen en leren hun verlegenheid
te overwinnen. Hoe belangrijk dan kan
zijn is niet in geld uit te drukken. Wie
mee wil doen kan elke vrijdag vrijblij
vend komen kijken in „De Woelige
Hoek", van 16.30 tot 20.30 uur. Om de
kosten voor de nieuwe leerlingen zo-
