De blauwe reigers maken het
goed in Nederland
VOGELS
wel en wee
O
Misdrijf in tienvoud
Maar op Texel
komt hij niet
algemeen voor
FILMNIElJWS
door Andri J. Binsbergen
Badminton en Tevoko III
wonnen volleybaltoernooi
Goede opkomst bij
viswedstrijd
Bridgeclub „Groot Slem"
ELECTR0HUIS
Tweede blad Texelse Courant, vrijdag 13 april 1973
fan de vijf soorten reigers
in ons land broeden is de
uwe reiger de enige die
Texel broedt, en dan nog
in gebieden waar hij in
rest van het land slechts
den broedt, nl. in het riet
l doet hij buiten Texel
:en in het Zwanenwater).
algemeen is de blauwe
ger echter niet op ons ei-
d. Vroeger schijnen er in
natte duinvalleien achter
n Hoorn veel meer ge-
>ed te hebben, maar door
«»raven van de Moksloot
de daardoor veroorzaakte
[watering (in 1880) is deze
,1e populatie verdwenen,
broedt de blauwe reiger
n nog in de Muy en de
ul, met totaal zo'n 25 pa-
i. In 1948 of daaromtrent
•ft er ook een twaalftal
ers in de Dennen ge-
>ed, maar in het jaar
irop hebben ze geen kans
gekregen omdat dc
iten uit de bomen waren
loten. Kennelijk was men
Staatsbosbeheer bevreesd
het sterven van de bo
door de uitwerpselen
de vogels, die de repu-
hebben dodelijk te zijn
niet al te grote bomen.
|p het ogenblik is het aan-
broedparen in ons land
ter dan we sinds jaren
'end waren. Waarschijn-
dank zij de afgelopen
ks van zachte winters. Er
jven nl. altijd vrij veel
gers in ons land overwin-
- een deel trekt ook
g naar het zuiden en tijdens stren-
winters sterft een groot aantal daar-
)m de toename van de afgelopen ja-
i te schetsen: in een park op de grens
i Den Haag en Rijswijk, enkele minu-
i van mijn huis, zit een kolonie van
n 40 paar, die vier jaar geleden nog
ar 6 paren telde. Toch is de huidige
nd van de blauwe reiger in ons land
kken slechter dan vroeger, zonder
jfel een gevolg van achteruitgang
de biotoop, hoewel de blauwe reiger
goed weet aan te passen aan de
itandigheden in de door de mens be-
irste wereld. De bovengenoemde toe-
ne geldt trouwens lang niet voor het
(eland. Blauwe reigers zijn ook geen
e viseters zoals men altijd denkt
reden ook om ze te vervolgen
ir eigenlijk alleseters, hoewel vis al-
zijn populaire kost blijft. Op zijn
iu staat alles wat hij langs sloten en
lere wateren (op Texel zie je hem
wel op het wad) vindt: vis, muizen,
:en, kikkers, insekten en hun larven,
wel eens een jonge of zelfs volwas
kleine volgels, salamanders enz.
Vervolging
fijn voorkeur voor vis leidt ertoe dat
■blauwe reiger in vele landen niet of
Tt totaal beschermd is. In Nederland
11, hoewel pas sinds 1962, maar hier
Jrden elk jaar nog aan een vijftal vis-
jekerijen vergunningen gegeven om
[iten het broedseizoen, dat wel) blau
we reigers die schade doen, te doden.
Ook op Schiphol waar echt geen vis
te halen valt maar de reigers op de mui
zen afkomen ondervindt men last van
deze vogels in verband met het gevaar
voor opstijgende vliegtuigen.
Vroege broeder
De blauwe reiger is een vroege broe
der; op het ogenblik dat ik dit schrijf
(begin april) zijn er al jongen, die zich
door een luid gekekker in de hoge Rijs-
wijkse bomen verraden. Dat betekent
dat de ouders al in februari zijn begon
nen te broeden, of hooguit begin maart
(de broedduur is plm. 24 dagen). Dat is
niet abnormaal, vaak broeden ze zelfs
nog wel vroeger. Met dat gekekker wek
ken de jongen de voerdrift op van de
ouders, die echter het halfverteerde
voedsel pas opbraken als de jongen hun
snavel pakken. Het ene jong doet dat
wat harder dan het andere omdat hij
ouder is. Het is bij reigers nl. zo dat met
broeden begonnen wordt zodra het eer
ste ei is gelegd. Elke twee dagen wordt
een ei gelegd, zodat bij een totaal van 3
- 5 eieren de jongen vrij sterk in leeftijd
kunnen verschillen. Het oudste jong, dat
het hardste schreeuwt en vooraan zit,
krijgt dientengevolge het meeste voer
en het is niet ongewoon dat het jongste
jong in een groot gezin door gebrek aan
voedsel sterft. Opmerkelijk is of
eigenlijk erg logisch dat de jongen
tot ze vrijwel vliegvlug zijn op hun hie
len in het nest zitten; zo kunnen ze er
niet uitvallen.
S-bocht
Merkwaardig is dat als reigers vlie
gen dat is een familiekwaal ze
hun nek in een S-bocht intrekken. Hier
in verschillen ze van bijv. lepelaars en
ooievaars die met gestrekte nek vliegen.
Dat vermogen om de nek in te trekken
wordt ook gedemonstreerd als reigers
Blauwe reigers met jongen
Foto Nol Binsbergen
langs de slootkant of op hun nest staan.
Vaak zie je reigers suffig dommelend
met de kop tussen de schouders aan de
slootkant staan en dan plotseling die
kop met de dolksnavel aan de lange nek
vooruitschieten naar een lekker hapje.
Als ze uit de ruststand opvliegen gaat
ook eerst de nek „uit" en later als ze
eenmaal vliegen weer „in".
Ook door de lange sierveren (egret-
tes) op de rug en de kuif, die bij het
mannetje wat langer is dan bij het
wijfje, welke veren kunnen worden op
gezet, kan de reiger allerlei „vormen"
aannemen. Die kuif en egrettes vervul
len een belangrijke funktie bij balts, pa
ring en allerlei ceremonieën. Als u daar
over meer wilt weten, raad ik u aan het
boek „De blauwe reiger" van Jan P.
Strijbos te lezen, een boek van weten
schappelijke waarde van deze populaire
vogelaar.
Typisch Nederlands
De blauwe reiger is een typisch Ne
derlandse vogel, die nergens elders zo
veel voorkomt als hier. Volgens de „Afi-
fauna" van Nederland is het een ,vrij
talrijke" broedvogel, wat zoveel wil zeg
gen dat er tussen de 2.500 en 10.000 pa
ren in ons land broeden (op het ogenblik
ca 5.500 paren). Er komen hier in het
winterhalfjaar ook trekkende reigers
van noordelijker gelegen broedgebieden,
terwijl zoals gezegd een gedeelte van
onze broedvogels wegtrekt naar het zui
den. Hier en daar worden tijdens vorst
periodes wel reigers gevoerd, maar dat
is nog niet op grote schaal en georgani
seerd gebeurd. Je zou echter net als
voor watervogels als eenden en zwanen
tijdens strenge winters de reigers kun
nen voeren, met vis of vis- en slachtaf
val. Dat zou m.i. helpen de stand in ons
land te handhaven. Gezien de offervaar
digheid van het natuurminnende pu
bliek, die onlangs bleek bij de aktie om
een reigerskolonie in een boomgaard in
de Beemster te behouden (het vergaarde
bedrag overtrof verre de benodigde
„pachtsom" van de boomgaard), gezien
die offervaardigheid lijkt mij dat be
paald geen utopisch denkbeeld. We
moeten er dn ons overgecultiveerde land
toch steeds meer toe overgaan de natuur
met zijn bewoners, waar die nog een
kans heeft, te helpen.
Ter afsluiting van de eilandcompeti
tie volleybal heeft Tevoko ook dit jaar
weer een drie avonden durend tournooi
georganiseerd. Er werd door 14 heren-
en door 10 damesteams ingeschreven,
zodat ook dit jaar weer van een druk
bezet tournooi gesproken kon worden.
Doordat gespeeld werd via een afval-
systeem gaf vooral de laatste avond veel
boeiende wedstrijden te zien. Dit bleek
ook wel uit de publieke belangstelling
die vooral op de slotavond goed was te
noemen.
Bij de dames ging de eindstrijd ten
slotte tussen Badminton en Tevoko IV,
waarbij Badminton na een spannend
gevecht bewees te sterkste te zijn. Bij de
heren bleef Tevoko III in een enerve
rend duel Badminton de baas.
Tevoko kan terugzien op een bijzon
der geslaagd tournooi, dat zeker voor
herhaling vatbaar is.
De op 7 april gehouden wedstrijd die
achter „Zeeburg" werd gevist, had on
danks het slechte weer toch wel een
goede belangstelling. Deze wedstrijd
werd door 12 man bezocht. Ondanks
enige organisatorische moeilijkheden
werd er gevist van 16.15 tot 18.15 uur.
Er is een totale lengte van 5,51 meter
vis gevangen.
De dagprijzen werden gewonnen door
B. Penha (le); P. Verhage (2e) en M. v.
d. Zwaag (3e). De organisatie van deze
wedstrijd was in handen van het be
stuur.
De volgende wedstrijd die de Visclub
organiseert is op zaterdag 14 april van
16.00 tot 18.00 uur aan het strand van
de Krim, nabij De Cocksdorp. De vis
club hoopt dat voor deze strandvisserij
ook genoeg belangstelling bestaat.
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 15 april op om 5.44 uur en
gaat onder om 19.37 uur; 18 april op om
5.37 uur en onder om 19.42 uur.
Maan: 17 april V.M.; 25 april L.K.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
13 april 4.51 en 17.23; 14 april 6.17 en 18.37;
15 april 7.19 en 19.35; 16 april 8.06 en 20.18;
17 april 8.40 en 20.55; 18 april 9.08 en 21.25;
19 april 9.33 en 21.53; 20 april 9.56 en 22.19;
21 apirl 10 22 en 22.44.
Aan het strand is het ongeveer een uur eer
der hoog water.
Zondagmiddag om 3 uur draait in het
City theater „De schat in het Zilver-
meer", naar de gelijknamige avonturen
roman van Karl May. Inzet van de strijd
in deze film is de kaart van de weg die
leidt naar het zilvermeer, waar de Utah-
indianen een grote schat bewaken. Cor
nel Brinkley, een beruchte bandiet,
heeft van deze kaart de helft in handen
gekregen. Om de andere helft te krijgen
neemt de schurk de oude Patterson en
zijn dochter Ellen gevangen. Als los
prijs vraagt hij de kaarthelft. Old Shat-
terhand weet vader en dochter te be
vrijden. Brinkley bestormt de farm
waar Old Shatterhand en de zijnen zich
ophouden. Winnetou ontzet het gezel
schap net op tijd. Op weg naar het Zil
vermeer overvalt de boef een dorp van
de Utah-indianen. Daarmee is voor dit
volk de oorlog met de blanken weer be
gonnen. Ze vallen dan ook het gezel
schap van Old Shatterhand aan, dat te
vens wordt belaagd door het boeven-
gilde. Old Shatterhand valt in handen
van de indianen en Ellen in die van
Brinkley. .Fred, één uit het gezelschap
van Old Shatterhand, verbrandt de
kaart en levert zich over aan Brinkley.
Hij belooft deze naar de schat te bren
gen, in ruil voor het leven van Ellen en
hemzelf. Intussen is Old Shatterhand
ontkomen. Zo kan het gebeuren dat aan
het eind alle partijen aanwezig zijn bij
de dramatische ontknoping in het Zil
vermeer. (alle leeftijden).
De film „Bij de beesten af" blijft tot
en met volgende week dinsdag iedere
avond in het City theater draaien. Aan
vang 20.00 uur. (alle leeftijden).
De uitslagen van de door de bridge
bond uitgeschreven wedstrijd zijn:
Lijn A:
1. Echtpaar Grootjen
2. Echtpaar Zevenhoven
3. Dames Geus-Van Sambeek
4. Dames Duin- Langeveld
5 Echtpaar Van de Heerik
6. Heren Kellner-Van Lente
7. Heer De Brok-Mevr. De Laat
Lijn B:
1. Heren Duin-Keijser
2. Mevr. v. d. Kerkhof-Heer Veenema
3. Heren Bos-Chavonnes
4. Gebr. Van Sambeek
5 Mevr. Breeuwer-Heer Lips
6. Echtpaar Beemsterboer
7. Heren Blom-Ran
Het echtpaar Grootjen en de heren
Duin-Keijser gaan 3 juni naar het jaar
beursgebouw in Utrecht om in de lande
lijke finale te spelen.
De bridgeavonden zijn nu voorbij. Dat
is voor velen een teleurstelling, omdat
het zo gezellig was. Dus werd besloten
nog enkele weken door te gaan. Zo is
er iedere maandag een open drive waar
aan ieder kan deelnemen. Wilt u eens
kennis maken met de bridgeavonden?
Kom ook eens kijken.
Aardleidingen en
bliksembeveiliging
VERVOLGVERHAAL DOOR HENK BOON
HOOFDSTUK 1
Langzaam daalde Anita Hannie Pe-
de trap af vanaf het voetgan-
sdek van de veerboot. Ze kon niet
der lopen vanwege de zware koffer,
aan haar hand bungelde. Het was de
>te keer in haar leven, dat ze op
•el v/as. Ze liep naar de bushalte,
•'jae van het ruime perkeerterrein,
it de bus op, die naar De Cocksdorp
gaan, en verzocht de chauffeur haar
waarschuwen bij de Vianenseweg.
andaar wilde ze te voet gaan naar
huis waar ze wezen moest. Het was
°P de wegen van de Eierlandse Pol-
want het toeristenseizoen was bijna
ï- Maar de nazomer was nog
hoewel ze een situatieschetsje
zich had, viel het haar toch niet mee
huis te vinden. De afstand vanaf de
halte
was veel groter dan ze ver-
•ht had en de koffer leek steeds
srder te worden. Even zette zij haar
age in de berm van de weg en ging
Lciï611' Ze £enoot van de rust en
Jdheid van het polderlandschap.
ZOu ze dus voorlopig moeten leven,
^hg- Maanden, misschien wel ja-
ch wat deed het ertoe; het kwam
immers voor, dat het haar hier
zou bevallen, tenminste als die Luc
'hg een aanvaardbare gastheer zou
rouwens alles was beter dan zoals
geweest was in de maanden, die
■er haar lagen.
Een auto stopte op de weg vlak bij
haar. „Als u in de richting van De
Cocksdorp moet, kunt u wel meerijden",
bood de man achter het stuur aan. Anita
schudde haar hoofd. „Bedankt voor het
vriendelijke aanbod, maar ik moet hier
vlakbij wezen". De man stak begrijpend
bij wijze van groet zijn hand op en even
later verdween de auto in de verte. Toen
stond Anita op, liep nog enige tientallen
meters verder op de weg en sloeg daar
na een smal pad in. Even nog raadpleeg
de ze het schetsje, dat ze in haar man
telzak had gestopt. Ze moest nu aan een
tweesprong komen en dan rechts aan
houden. Een paar minuten ging ze nog
op de koffer zitten uitblazen. Groot was
het eiland; veel groter dan ze zich had
voorgesteld.Alles leek zo groot dat
je je moeilijk kon indenken op een van
de Waddeneilanden te zijn, alleen eigen
lijk aan de frisse, ziltige lucht, waar
mede ze gretig haar longen volzoog, dat
was heel wat anders dan de bedorven
atmosfeer van de grote stad.
Ze sukkelde verder; door de zware
last deden haar armen pijn. Nu rechts
om over een smal pad tussen een groep
je bomen en struiken door. Een gebouw
tje rees voor haar op: het had het model
van een oude schapenboet, schuin ge-
dakt en met een afgeplatte zijde. Of
misschien was het wel een schapenboet
geweest, die tot woonhuis was omge
bouwd. Ze vergeleek het nummer op het
tuinhekje metde aantekeningen onder
het schetsje. Alles klopte volkomen.
Anita had grondig bestudeerd waar
zij heen wilde gaan. Ze wist alles van
de bewoner, hoewel zij hem nog nooit
had gezien. Indien haar gegevens juist
waren, zou er momenteel niemand thuis
zijn. Ze zette haar koffer neer en ging
naar de deur. Die zat op slot. Wellicht
was er nog een deur. Er was inderdaad
nog een, maar ook die was gesloten. Dan
de opschuiframen proberen. Reeds het
eerste kon zij van buiten af openschui
ven. Ze zette er een stok onder en klom
naar binnen, opende de achterdeur en
haalde haar koffer.
Terwijl ze zich in een gemakkelijke
stoel liet neervallen, bekeek ze het inte
rieur van de kamer, waarin ze was te
recht gekomen. Simpel, maar degelijk,
konstateerde ze, en niet eens ongezellig.
Na een kwartiertje ging ze verder kij
ken. Beneden was nog een keuken, een
wc en een douche. Een stevige ladder
leidde naar boven en daar vond ze on
der de dakbeschieting twee aan elkaar
grenzende slaapkamers, waarvan slechts
in één een bed stond. De andere werd
blijkbaar gebruikt als opslagruimte.
In de keuken trok Anita een kast
open: allemaal aardewerk en een stuk
of wat glazen. Ze ging weer naar de ka
mer en opende ook daar een kast. Boe
ken, veel boeken; bijna allemaal onbe
nullige romannetjes, zag ze vluchtig,
verder schrijfgerij, een klok met nog
slechts één wijzer, enig timmergereed
schap en een paar vazen. Ze keek om
zioh heen. Merkwaardig, geen enkele
plant in huis, zelfs geen bloemetje op
de tafel, maar de tuin was goed onder
houden.
Ze nam een vaas, deed er wat water
in, en plukte buiten enige chrysantjes.
Met een bosje bloemen op tafel lijkt al
les veel fleuriger, dacht ze goedkeurend.
Daarna haalde ze een zakje krenten
bollen uit het voorvak van haar koffer
en kauwde die langzaam en met smaak
op. De laatste happen spoelde ze weg
met fris water.
De donker gebeitste slingerklok aan
de wand, die scherp uitkwam tegen het
lichte behang, wees bijna vijf uur aan.
Anita besloot in afwachting van hetgeen
straks zou gaan gebeuren, een uurtje te
gaan rusten. Maar voordat ze zich lui
in de gemakkelijke stoel liet vallen,
haalde ze een ingepakt pistool uit het
zelfde vak van haar koffer, waarin ook
de broodjes hadden gezeten, deed 't pa
pier eraf, wierp dat verfrommeld in de
prullenmand, en legde het wapen naast
zich neer op de stoel.
De grote wijzer van de klok draaide
langzaam verder, minuut na minuut. Ze
bleef er naar zitten kijken, tot alles om
haar heen vervaagde, ze viel in een
lichte slaap. Tot ongeveer kwart over
zes sliep ze, toen werd ze met een schok
wakker. Er werd een sleutel omgedraaid
in het slot van de voordeur. Anita on
derdrukte een geeuw en ging rechtop
zitten. Ze was klaar voor de ontmoe
ting met haar gastheer.
HOOFDSTUK 2
Luc Koning was op weg van zijn werk
naar huis. Dat werk deed hij bij de een
of andere administratieve afdeling van
de Marinewerf in Den Helder, en zijn
huis was een tot woonhuis omgebouwde
schuur in de Eierlandse Polder op het
eiland Texel. Zijn leven was tot die tijd
voorbij gegleden met de regelmaat van
een klok. 's Morgens om zeven uur
stond hij op, liet precies een half uur
later zijn bromfietsmotor aanslaan en
voer over het Marsdiep met de boot van
acht uur. Om half negen moest hij
achter zijn bureau zitten.
Als hij 's middags om 5 uur de werf
verliet kon hij de veerboot van half zes
halen en was dan tegen kwart over zes
in zijn huis. Zo ging het iedere werkdag,
en Luc hield van die regelmaat. Hij kon
zich nauwelijks voorstellen, dat het mo
gelijk was het leven op iets anders te
baseren dan op de immer gelijkmatig
voortgaande beweging van de wijzers
van de klok.
Het was ook zo geweest in zijn ouder
lijk huis in Amsterdam, waar vader Ko
ning, zelf ook ambtenaar, zijn zoon de
grote betekenis van orde, netheid en
stiptheid had bijgebracht, en hem ertoe
had bewogen onder te duiken in de gro
te ambtenaren-wereld. Daarbij hoopte
hij dat zijn zoon niet, gelijk hijzelf, in
de lagere massa zou blijven rondploete-
ren, en allerlei schnabbeltjes moest doen
om zich de luxe van een eigen auto te
permitteren. Neen, vader Koning had
de vurige wens, dat zijn zoon zou komen
bovendrijven, het ver zou brengen, na
enige jaren zou resideren in de kamer
van de gemeentesecretarie, en later
eventueel zou worden benoemd tot bur
gemeester van een kleine gemeente.
Het was feest voor vader Koning ge
weest toen Luc, nadat hij het Mulo-di
ploma in zijn zak had, werd benoemd
tot schrijver op de secretarie van
Nieuwlicht. En Luc, nog ambitieus in
die tijd, had zich naarstig geworpen op
de studie van de gemeenteadministratie.
Hoe zijn carrière verder zou verlopen
heeft vader Koning niet mogen meema
ken. Tezamen met zijn vrouw en hun
dochter kwam hij om bij een auto-onge
luk in Brabant, tijdens hun vakantie.
i(wordt vervolgd)
