-aan
-6od
Willem Jansen
trouwt de freule
Waarom
>er
Wie zegt gij. dat ik ben...?*'
Eten
Het kwaad
Van Zürich naarTexel
Waar blijft 't verpleeghuis
Succesvolle tuinarchitect
Raadsvergadering
Lijdens-gebedsdiensten
in Den Burg
Tweede blad Texelse Courant vrijdag 7 maart 1975
evader 'redactie vam H. J. Douwes, R. Kuatse, P. Kalkman en S. de Roest
Niemand heeft groter liefde dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden.
Joh. 15:13
Ik ben de goede Herder. De goede herder stelt zijn leven voor de schapen.
Joh. 10 11
9
Vraagwoordje, dat héél vaak mar vo
ren springt, waanneer er sprake is van
lijden. Mensen vagen na air het „waar
om zoeken een bevredigende ver
klaring. En er staan 'altijd wél anderen
klaar met een antwoord.
Daar ds het antwoord, dait een diiireate
samenhang ziiet tussen lijden en schuld.
Veel lijden is ilnderdaad vrucht van
schuld. Wde roekeloos leeft, wie ondoor
dacht en ongeremd met de gaven van de
natuur omspringtdie brengt lijden
over zichzelf en over anderen Maar niet
alle lijden laat zich in een dergelijke
verklaring vangen.
Een tweede lamtwoord is evenmin be
vredigend: door ilijden wordt de mens
opgevoed. Het lis waar dat voortdurend,
onafgebroken geluk een mens hoogmoe
dig en oppervlakkig kan maken en dat
leed kan bijdragen tot bewustzijnsver
andering, tot besef van eigen broosheid
en afhankelijkheid, tot levensverdieping.
Maar weer: dat gebeurt lang niet altijd
en wie durft met een dergelijke verkla
ring aankomen bij mensen die Sn leed
gedompeld zijn
Christus lijdt
Aan zijn (lijden wordt in de evange-
üeen heel veel aandacht gegeven. Hij
lijdt uit diefde. Als ergens diefde door
gekenmerkt wordt dan is het wel door
bereidheid om te lijden, zich te offeren
voor degene, die men liefheeft. Een der
gelijke betrokkenheid op mensen, een
dergelijke liefde tolt mensen staat ie-
'ensgroot voor ons Sn de gekruisigde
Christus. Om mensenharten aan te ra
cen, om dn het mensenbestaan de vlam
ran geloof, liefde en hoop (te doen ont
vlammen, om mensen God ite doen ken-
len en de naaste. daarvoor leefde
lij, daarvoor leed, daarvoor stierf hij
Niet om mensen een sluitende theorie
lan te reiken. Over de oorsprong van
iet kwaad 'Of over de zin van het lijden.
Sen dergelijke theorie bestaat niet. Het
iét van het dijden verstoort elke mense-
ijke verklaring. Er blijven vragen, er
ïlijft het protestzoals Job, de door
ijden en door theoriën van vrienden
jeplaagde, bleef vragen, bleef proteste-
bleef worstelen met zijn God, die
•od die ions in Christus, de gekruisigde,
egemoet treedt.
Er blijft ook het appèl, uitgaande van
lie Christus, om naast de mens in zijn
ijden tc gaan staan, om nood te lenigen,
lijn te verzachten en het verzet tegen
imstandigheden of machten, die leed
eroorzaken, niet op te geven. Want
■aar anders is het dat nu Christus ons
egemoet treedt en op onze inzet appel-
eert dan in de lijdende mens? Belang
ijker idan elke theorie is het positieve
ntwoord op dait appèl.
In deze lijdenstijd worden we op-
ieuw bepaald bij de enorme betekenis
an het lijden en sterven van Jezus
■hrastus. Altijd weer is dit lijden en
erven voor velen een bron van geloof
eweest, voor anderen een bron van on-
ekerheid en vOl vragen.
Ongetwijfeld hangrt de betekenis van
et lijden altijd weer samen met de
raag in wie wij geloven dat Jezus
hristus was '(en nog is). In o.a. het Mar-
In de eetkamer van deze wereld
staat een lange tafel.
Er zitten twaalf mensen aan
Tien aan de ene kant.
Twee aan de andere kant
Die tien zijn zo mager als
brandhout.
Vel over been. Ze worden
niet oud.
Die twee zien er opperbest
uit.
Ze barsten van de gezondheid.
En wanneer de schalen geser
veerd worden, wordt al het
eten voor de twee doorvoede
dikkerds gezet.
Ze eten er goed van.
Er blijft vrijwel niets over
De tien hongerlijders krijgen
de restjes.
Ze mogen de pan uittikken.
De kruimkes van 's heren
tafel zijn voor hen.
Er zijn uitgebreide verklaringen
te geven over deze waanzinnige
maaltijd.
Aan welke kant wij zitten is
duidelijk
Aan welke kant zou Jezus aan
schuiven?
Vrij naar Hans Bouma
EU IL L ETON
[25. Freule Constance streek met de
tnd langs het voorhoofd, lachte toen
chtjes. „Zou daJt seniele aftakeling
mompelde ze bij zichzelf. „Die
ut, die Jansen.die laat ik nu op
t Huis komen, waar hij vroeger tuin-
bgen was. Enik vind hét niet eens
prettig".
Ze was nog enkele malen op „Casa
ra" geweest, maar de heer des huizes
is dan Steeds afwezig. Het leek wel of
haar ontweek. Maar ze had ernstig
praat met Rie, de oudste dochter, en
ar oordeel over de meisjes Jansen
i een grondige wijziging ondergaan,
'ar hairt trok naar Els, die nu heel
tgzaam opknapte. Haar geest was
ar lichaam vooruit, dacht ze, want Els
5 een prettige, opgeruimde zieke, zo
jak ze was. En vooral haar vader had
telkens weer te kwaad, als hij bij
ir bed zat en uit dat wasbleke ge
kt de grote ogen hem tegenstraalden,
haar tengere hand zacht streelde
!r zijn ruwe mannenhand.
'ussen hem en Henk Graafland was
nieuwe verstandhouding ontstaan,
t genoegen zag hij, hoe de houding
1 de jongen bleef zoals ze altijd was
^'eest. Geen zweem van familiaaiteit,
*n respect, maar nu gemengd met
nieuwe waardering. Waneer hij nu
Henk liep, was het de gewoonste
zaak van de wereld, dat hij even ver
telde hoe het was met Els, en wanneer
hij de ziekenkamer binnentrad vergat
hij nooit ,/de groeten van Henk". En
zondag was Henk geweest, dn zijn keu
rige donkerblauwe pak, en had naast
het bed gezeten en wemig gezegd, maar
Eis Straalde en haar ogen wendden zich
alleen laf van zijn gezicht, om naar de
bloemen te ziien die hij 'had meege
bracht.
Rie liep er glimlachend, als een wijze
pleegzuster, langs. Ze had er lang en
breed met George van de burgemeester
over gepraat en die was natuurlijk haar
bondgenoot en mevrouw Berghuis
oök, onverbeterlijk romantisch als ze nu
eenmaal was.
Maar oök naar ide freule, wanneer die
even aankwam en iets lekkers uit éigen
kelder of tuin meebracht voor de zieke,
ging Els' warme glimlach. Wanneer die
itwee daar zaten en maar weinig woor
den wisselden, versterkte zich de band,
die de oudere vrouw en het meisje te
zamen bond. Langzaam zette zich bij de
freule het denkbeeld vast, dat dit meisje
op haar weg was gevoerd om hlaar te
halen uit het zich Steéds méér om haar
Sluitend isolement, 'n late bloem langs
haar levenspad.
En nu kwam hij, Willem Jansen. Ja,
iwalt had ze tegen diie man? Dat hij zich
onderkend.Hij is niet zomaar ie
mand, maar deze is de Beloofde, de Mes
sias, de Zoon van God
Uit het Evangelie blijkt dat dit ant
woord van Petrus het juiste is. In deze
lijdenstijd wlillen we met elkaar naden
ken over de betekenis van het lijden en
sterven van Christus en ave willen ons
eveneens die vraag stellen wie wij zeg
gen dat Hij lis. Dat vraagt om een be
slissing. met minder kunnen we niet
toe!
kus-Evamgeiiie, hoofdstuk 8, kom je
reeds tegen dat Jezus Christus Zélf aan
zijn discipelen vraagt hoe de mensen
Hem zien: wie geloven ze dat Hij is? Die
vraag van Jezus, /tóen gesteld, is nog al
tijd een uiterst aktuele vraag.
Wie zeggen de mensen,
dat Jezus Christus is
Waarschijnlijk zullen in deze tijd al
lerlei 'antwoorden gegeven worden op
die vraaig: in feite net zoals de tijd van
Jezus. Want toen Hij die vraag aan Zijn
diisdipelen stelde, kwamen er ook diver
se antwoorden: Sommigen zeggen dat U
Johannes de Doper bent; anderen ELia;
weer anderenEen van de profeten
Allerlei mendingen hadden zich post
gevat; zoals dat nog steeds gebeurt.
Maar Jezus Itiiet het niet bij de ene vraag.
Hij gaalt veilder door aan Zijn discipelen
de vraag te stellen een uiterst per
soonlijke vraag
„Maar gij, wie zegt gij,
dat Ik ben?"
Een directere vrag ds nauwelijks
denkbaar.je kunt de antwoorden
van andere mensen wel vertolken, maar
het gaat om die uiterst persoonlijke
vraag: „Maar gij, wiie zegt gij dat Ik
ben??".
Die 'vraag van Jezus aan Zijn discipe
len lis nog altijd een vraag, die geldt en
die ook enorm aiktueel is.we moeten
ons niet verschansen achter allerlei me
ningen en interpretaties van anderen,
maar we zullen zélf antwoord op die
vraag moeten geven. Wiie zegt gij dat Ik
ben?tin het Markus-Evangelie lezen
we het antwoord Petrus op deze per
soonlijke vraag.hij zegt: „Gij zijt de
Christus".Patrus heeft door de ant
woorden van die anderen heengekéken
hij heeft het geheim van Christus
De mensen
zonder dak
zonder voedsel
zonder kleding
zonder gezondheid
zonder vorming
zonder werk
zonder toekomst
zonder hoop
zijn in gevaar
fatalistisch te worden.
Hun moed ontzinkt hen
hun stem wordt zwakker
ze worden mensen zonder stem
Wanneer wij christenen
en allen die in U geloven
in de verschillende godsdiensten
onze rijke broeders hadden geholpen
door hun ogen te openen,
door hun geweten wakker te maken,
dan waren de ongerechtigheden
niet zo omvangrijk geworden,
dan was de afstand niet zo schrijnend
tussen rijk en arm:
van mens tot mens,
van groep tot groep,
van land tot land,
ia zelfs van continent tot continent.
Heer. zend Uw Geestl
Hij alleen
kan het aanschijn der aarde vernieuwen.
Helder Camara)
Dat was 450 jaar geleden een hele af
stand. Toen ontstond in Zürich de
Doopsgezinde beweging. Onder volgelin
gen van de hervormer Zwingli. Deze
aanhangers van Zwingli konden de her
vormer niet meer volgen dn zijn pogin
gen de '(katholieke) kerk te hervormen.
Zij konden nfiet aanvaarden dat de
(stad-) staat een rol kreg toebedeeld
bij deze hervorming. Achter de nauwe
band tussen keik en staat wend door
hen een vraagteken gezet; ten opzichte
van de staat wilden zij een oribische af
stand bewaren. Ook de vervaging van
de grenzen tussen kerk en volk ont
moette bij hen bezwaren. Het Ohristen-
zijn kon, volgens hen, nooit een vanzelf
sprekende zaak zijn Viamdaa/r hun grote
bezwaren op grond van nauwkeurige
studie en overdenking van de bijbelse
boodschap tegen de kinderdoop. De
gemeente, de 'kerk, dient een éigen ge
laat, een eigen iidenJtiiteit ite hebben. Wél
in ide wereld, maar niet van de wereld.
Het doel was: herstel van de oorspron
kelijke, christelijke gemeente. Gebruik
van dwang en geweld werd afgewezen;
het belang van ide vrije keuze, de vrije
beslissing benadrukt. Als /richtingwijzer
voor het nieuwe „leven iln Christus"
werd vooral de bergrede gezien.
Vervolgingen
Deze nieuwe beweging, -die een uitda
ging was voor kerk en maatschappij van
die dagen, riep scherpe reacties op van
kerkelijke en wereldlijke machthebbers.
Readbies, die zich ontlaadden in bloedige
vervolgingen. Velen, mannen en vrou
wen, stierven vanwege hun geloofsover
tuiging de marteldood. Die vervolging
maakte naast de zendingsdrang van
de eerste idopers idalt de beweging zich
naaT alle kaniben uitbreidde, dn Zwitser
land en daar bulten, naar Duitsland,
Frankrijk, Nederland, enz. In 1530 ont
stond 'de (eerste gemeente in Amsterdam
en ikoilt daarna was er ook op Texel al
een groep doopsgezinden. Zoails in an
dere landen werden oök in de Nederlan
den de vervolgingen ingezet tegen hen.
Van Texél was de eerste martelaar Thijs
OlbranJts, die in 1534 ide dood vond- En
in 1564 was het de ketelboeter Jian Ger-
rits. Twee mensen van wlie ave verder
niets weten dan dat ze behoorden tot
die Stoet van 2500 bloedgetuigen, die
niet terugdeinsden voor (lijden en dood,
waar het gold hun trouw aan hun Heer
te betuigen
,,Want eenmaal in hun leven
riep Gods stem.
Zijn zuiver woord verhaalde hun zijn leven.
Zij konden enkel luisteren naar Hem
Zij konden enkel zich gewonnen geven
(Muus Jacobse)
•rtnlvocd»
5SSOSS
Dit is een aanklacht, gericht aan het
gemeentebestuur van Texel, die als een
ontsnappingsmogelijkheid voor moeilijk
heden, die zij moeten op/lossen,, stichtin
gen ün het leven roept, die aan niemand
verantwoording schuldig zijn walt hun
'beleid betreft. Hoe 'it financieel reilt en
zeilt is niet belangrijk, wat wél belang
rijk is, is de regentenmentaliteit, idle an
dergelijke instellingen sluipt en die een
gevaar is voor de democratie.
Allereerst gaat mijn protest tegen hét
gemeentebestuur inzake het te bouwen
verpleeghuis. Twee jaar geleden kwam
wethouder Joustra all bij ons in Starken-
burgh met de /tekeningen. En nu na al
die Itijd as er weer eens een Stichting met
de -naam „Samen één" Het zal wel een
mooie kapstok blijken te zijn, waar de
gemeente weer een probleem aan op
hangt.
En inmiddels worden alle hulpbehoe
vende Texelaars afgevoerd naar het
statussymbool van het Helderse bejaar
denbeleid „Den Koogh". M'n raad aan
de stichting „Samen één": Ga er eens
heen, niet met een eigen auto, maar met
de 'bus. Westdorp woonlt in De Cocks-
dorp die heeft dan 45 km voor de boeg
(met de ibodt mee). '(Ziet iemand Den
Helder al een verpleeghuis bouwen
voorbij Alkmaar?) Dan moeten ze wel
een beetje sombere, regenachtige dag
uitzoeken en de van alles verlatende
sfeer eens op zJiCh laten inwerken rond
om dat verbanningsoord. Misschien was
het ook wel goed als B. en W. en de raad
meegingen.
En dn die sfeer verblijven op het ogen
blik 17 Texelaars en de meesten voor
langere tijd. Wat dit betekent voor hun
familieleden (meestal ook bejaard) is
moeilijk te beschrijven.
De afdeling Den Burg van de bejaar-
denbond heeft een hoorzitting aange
vraagd. We worden geïnformeerd over
al of niet hoge schoorstenen, tuin wallen
en vogeflpaeltjas, over dit voor ons allen
belangrijke punt hoort niemand wat.
Waarom wordt er geen opening van
zaken gegeven? Jiong en oud heeft daar
recht op. Modh't de hoorzitting er komen,
wees dan zo verstandig het niét aan een
paar mensen 'over te laten, maar toön
dan uw belangstelling. Gelukkig zijn
alle afdelingen van de bejaardenbond
al la/ktief, maar doe kunnen het niet al
leen. We wachten nu eerst de hoorzit
ting maar rustig af.
A. Zoete-Btom,
Stanken burgh", Den Burg
Onder (het motto „Dialoog" heeft onze
vroegere plaatsgenoot D. B. Zoete,
planitsoenontwerper, met een college
(bouwkundig ontwerper) meegedaan
aan ide wedstrijd van de Wesfclamd-Ut-
redht hypöthekembank om een uitbrei
dingsplan te ontwerpen dat aan ver
schillende eisen moest voldoen. De 62
ontwerpen zijn tentoongesteld dn het
Singer museum in Lanen. Het team van
Dialoog wiïSt met haar ontwerp een
plaats te bereiken in groep 2, vlak ach
ter de prijswinnaars.
De gemeenteraad komit dinsdagavond,
aanvang half acht in vergadering bijeen.
De agenda luidt als volgt
1Notulen.
2. Ingekomen stukken en mededelin
gen.
3. Verlening van -eervol ontslag aan de
heer S. Bakker als hoofd van de open
bare lagere school ite Den Burg.
4. Opdracht aan de afgevaardigde van
de raad der gemeente Texel naar de
vergadering van aandeelhouders van de
n.v. Autobus Onderneming Texel tot
benoeming van een commissaris van
voornoemde n.v., wegens periodieke af
treding van ide 'heer mr. W. H. Sprenger.
De aanbeveling luidt: 1. mr. W. H.
Sprenger; 2. J. C. Nauta.
5. Opmaking van een bindende voor
dracht voor de benoeming van een ge
meentelijke vertegenwoordiger in de
raad van bestuur van de n.v. luchtvaart
terrein Texel. Aanbevolen wordt voor
nr. 1 op de voordracht: 1. de heer mr. W.
H. Spenger, 2. de heer J. J. Westdorp.
Voor nr. 2: 1. de heer J. C. M. Nauta; 2.
de heer J. Zuidewind.
6. Benoeming van leden van het dage
lijks bestuur van de Stichting Cultureel
Werk Texel wegens periodieke aftre
ding. De aanbevelingen luiden: VakaJtu-
re C. J. Witte: 1. de heer C. J. Witte; 2.
de heer C. A. de Grave. Vakature J. D.
Kcnling: 1. de heer J. D. Koning2. de
heer G. Monen.
7. Benoeming van een voorzitter van
de Stichting Cultureel Werk Texel we
gens periodieke aftreding. De aanbeve
ling luidt: Valkature C. J. Witte: 1. de
heer C. J. Witte; 2. de heer W. Albers.
8. Bespreking over nadere mededelin
gen omtrent aansluiting van Texel op
het aardgasnet tevens voorstel afgifte
zgn. 'belaSümgverklaring.
9. Verlenging proef nachtelijk gebruik
vliegveld.
10. Beslissing op het verzoek van de
Stichting Kleuterschool te Den Hoorn
om met toepassing van artikel 50 van de
Kleuteroniderwijswet medewerking te
verlenen aan de aanschaf van diverse
voorzieningen ten behoeve van haar
school te Den Hoorn.
11. Beslissing op het verzoek van de
Stichting Katholiek Onderwijs Texel om
met toepassing van artikel 50 van de
Kleuteromderwijswet medewerking te
verlenen /aan de aanschaf van gordijnen
ten behoeve van haar kleuterschool (te
Den Burg.
12. Intrekking voorbereidlngsbesluit
plan buitengebied de dato 20 december
1974, no. 3.
13. Wijziging van de begroting van
de sociale dienst voor 1974.
14. Wijziging van de gemeentebegro
ting voor 1974.
15. Wijziging van de begroting van de
sociale di'en9t voor 1975.
16. Wijziging van de gemeentebegro
ting 1975.
Evenals vorig jaar zullen ook nu weer
interkerkelij'ke lijdens-gebedsdiensten
gehouden worden iin Den Burg. Gekozen
is voor 3 woensdagavonden, zodat de
bejaardenomroeT) deze diensten ook kan
uitzenden dn het programma „Groot
nieuws voor u".
De avonden zijn als volgt vastgesteld:
12 maart: 19.15 uur: dn de Katholieke
kerk, m.m.v. het dameskoor io.I.v. de
heer J. Visser.
19 maart: 19.15 uur: in de Doopsgezinde
kerk, m.m.v. het R.K. dameskoor.
26 maart: 19.15 uur: in de Hervormde
kerk, m.m.v. het koor o.l.v. de heer
Wossink.
Deze drie interkerkelijke 'lijdens-ge
bedsdiensten 2ullen sbaan on het teken
van het 'lijden en de verzoening. Achter
een volgens zullen behandeld worden:
het schuld bekennen, de verzoening met
elkaar en de verzoening met het leven.
Iedereen is welkom.
van haar niets aangetrokken had. Dat
hij hlaar zelfbeheersing en goede
omgeving had opgesteld, doorbrak. Dat
hij haar haar zelfbeheersing en goede
vormen had doen veririezen. Dat hij ge
wonnen had, waar zij had verloren.
Maar nu had ze diezelfde WolHem Jan
sen Mém igerien, een mens dn nood, een
vader 'die leed. En daarmee had haar
scherpe inteUogenitie ook ontdekt, hoe
de omstandigheden de verhoudingen
hadden scheef getrokken, de mensen en
de dingen hadden vervormd. Ze was al
tijd trots geweest op haar praktische
nuchterheid. Langzaamnaan begon ze
die ite hervinden. En de mensen die haar
goed kenden hadden gezegd: „Wat er
met de freule 'aan de hand is weten we
niet, maar ze wordt anders".
En de toon waarop dlit gezegd werd
liét duidelijk uitkomen, dat men die
verandering een verbetering aöhbte.
Ze hoorde die middag de bel overgaan
en was todh even nerveus, net zoals toen
ze, gehoorgevend aan een impuls, naar
Casa Cara was gelopen om te horen hoe
het ging mét Els.
Even later stond Wfrillems grote man
nenfiguur in de kamer.
„Ik heb u maar op mijn thee-uur ge
vraagd", brak ze meteen tactvol het ijs,
„u wilt toch ook wél thee?"
Willem Jansen ha/d op dat ogenblik
éérlijk liever (iets sterkers gehad, maar
hij was dankbaar voor de brug die zij
hem bouwde. „Graag, freule", zei hij en
ging, op haar wenk, nog wat onwennig
zitten.
Ze praatte maar door, vooral over Els
ze schonk thee en pas toen er een Stilte
viel en ze belden aandachtig naar hun
kopjes keken, hervond Willem Jansen
zijn spraak.
„U zult wel gedacht hebbenwat
ik kom doen", zei 'hij wat vertegen.
„Jiaal was It niet alleen maar ulit
vrouwelijke nieuwsgierigheid" glimlach
te ze. Zoals 'hij nu wais, niet zo de zelf
bewuste fabrikant, de self-made man
vond ze hem lopeens niet meer antipa
thiek.
„'Er zijn dingen" vervolgde hij, moei
lijk naar woorden zoekend „waar een
man alléén niet uitkomtwaarover
hij moet pratenpraten met een
vrouw. Ik heb aan Rie een reuzendoch-
ter, ze ds verstandig, ik praat oiver aller
lei dingen met haar als m'n gelijke.
maar 'toch, ze iis nog zo jong. Ik zoek
ervaring".
„Bij mij?"
„Ja, bij u. Ik ëh.... lik heb groot
respect voor u gekregen, freule. Uw
raaddie zou ik ergop prijs
stellen".
„Zoudt ai maar niet eens vrijuit pra
ten?" verzocht ze „ave hebben al'le tijd.
Ik luister wel".
Willem Jansen /ondervond haar luis
teren als een weldaad. Niet één keer
anderbrak ze hem anders, dan door
een knikje, een glimlach, een gebaar
En hij vertélde van zijn moeilijkheden,
over Els en Herik, zijn bezwaren, zijn
liefde voor zijn dochter, zijn respect
voor de jongen, maar ook van alle be
zwaren die 'hij voelde tegen de verbin
tenis tussen die twee.
„Ik dachlt.juist u zult dat begrij
pen" zei hij tenslotte, en zweeg.
Ze Stond op en schonk nog eens thee
in, daarmee itij'd winnend. Hij Staarde
naar haar vlot 'bewegen bij de theetafel,
naar haar handen boven het mooie teer-
poroeleinen theeservies. Hij dacht aan
het langbenige kind met de grote grijze
ogen en de blonde vlechten van vroeger,
net een jong veulen, een rasveulen. Ras
had ze nog, dacht hij, zoiets ging nim
mer vertoren. En opeens begreep hij
niet hoe riij ide moed had gehad, met
zijn moeilijkheden bij haar te komen. En
hij bedacht dat hij toch éérst eens had
moeten proberen, zich te verontschuldi
gen voor de problemen idie hij haar had
bezorgd
Maar toen ze begon ibe praten viel die
beklemming van hem af.
„Natuurlijk begrijp ök dit.zei ze.
„Ook uw gedachten over deze zaak. La
ten we er geen doekjes om winden, me
neer J'ansen, er Zitten overal voetangels
en klemmen. I'k wil hier geen standsbe
grippen naar voren brengen, het gaat
eigenlijk meer om het milieu, dat zo
sterk verschilt. Niemand onzer sbaat op
zichzelf, wij hebben ouders, familie, het
is voor de een een toer om boven dat
milieu uit te komen, voor de ander om
er zich enigermate bij aan Ite passen,
zonder zichzelf gewéld aan te doen, zon
der af te zakken".
Hij 'knikte dankbaar. Zij begreep die
dingen.
„Van mij zult u het misschien toch
wel vreemd vinden" zei hij „ik ben zelf
maar als arme jongen begonnen".
„Daórom zei ik" antwoordde ze „dat
het niet ging om rang of Stand, maar om
milieu. Wat er geweest is, doet er niet
toe, u bent nu in Groenhoven meneer
Jansen, directeur van de fabriek, de be
woner van Gasa Oara. U hebt hier een
bepaalde Status in Groenhoven, die héél
sterk verschilt van het milieu waaruit
deze jongeman voortkomt niét alleen,
maarwaar hij nog midden dn zit".
(wordt vervolgd)
