Waddenzeevereniging
spoor na tien jaar
op dood
strijd
Bittere afscheidsrede voorzitter Ton Pronker:
Keiharde strijd zonder compromissen"
Willem Jansen
trouwt de freule
Slechts 6 pet. van de leden
woont in waddengebied
IEI
A
Derde blad Texelse Courant, vrijdag 14 maart 1975
If de
ƒ5,-
ƒ8,-
)rn
ƒ6,!
ƒ6,!
ƒ7,-
ƒ12,-
ƒ5,
ƒ7,-
AMSTERDAM -Het is de vraag of
Ie Landelijke Vereniging tot behoud
an de Waddenzee na de jaarverga-
lering van afgelopen zaterdag in
tasnapolski Amsterdam een bruik-
taar programma kan samenstellen op
jrond van de doelstelling: „behoud
an natuur en landschap in het Wad-
lengebied". De leden, die de bouw-
itenen voor een program, als basis
oor aktievoering hadden moeten
landragen, zijn er in de discussies
iauwelijks in geslaagd uitgangspun-
len te formuleren op basis waarvan de
ereniging uit de impasse, waarin zij
ia tien jaar is beland, gehaald kan
orden.
De jaarvergadering gaf trouwens
ch een weinig opwekkend beeld te
jen. De opkomst was matig; de grote
;aal van Kras was bij lange na niet
«ol, hetgeen voor een vereniging met
15 duizend leden beschamend moet
lorden genoemd. Bovendien heerste
r een zekere matheid onder de aan-
fezigen, die maar zelden enig en-
ousiasme konden opbrengen. De
jeronderstelling dat de Waddenzee-
ereniging na tien jaar inziet dat ze
log maar weinig heeft bereikt en niet
teer is dan een machteloze club na-
lurminnaars is dan ook niet uit lucht
legrepen.
Bitter
I In dót verband moet ook de bittere af-
Iheidsrode van aftredend voorzitter
i Pronk (50) worden geplaatst. „Na-
lurbedrei'günig is een medogenloos op
weken vain een technisch-economisch
|richte samenleving. Daarom is na-
iTbesöhermdng een keiharde zaak die
hele maatsobarppel ij k e strUktuur
gaat en waarbij geen /plaats meer is
kompromissen". De grens ds be-
|ikt. Pronker wees er op dat na hon
den jaren van een steeds verder ge-
ïtena liseerde en later geindustrdald-
de samenleving misschien nog maar
f/o van het Waddengebied over is. Hij
volgt: ,,Er is geen tweede Wadden-
|bied in de Wereld meer te vinden,
t nu verloren gaat komt nooit meer
Leugens en bedrog
pronker vindt dat de samenleving
geen illusies moet maken. „De
derhedid van de bevolking is niet
leid offers te brengen voor kuituur
natuur en zeker met wanneer daar
duidelijk aanwijsbare zogenaamd
momdsche voordelen tegenover
De aftredende voorzitter deed er nog
een schepje bovenop: „De besluitvor
ming over de toekomst van het milieu
hangt slechts voor een deel afvan volks
vertegenwoordigers aan wier integri
teit geen twijfel bestaat. In zeer veel
gevallen echter spelen eigen belang,
partijbelang, een volslagen gebrek aan
integriteit, misleiding leugens en be
drog een rol die men in Nederland niet
voor mogelijk zou hebben gehouden.
Wat dat betreft vormen deze tien jaar
strijd een diepe teleurstelling van wat
we van onze samenleving in Nederland
en in de wereld mogen verwachten".
Misvormd
Torn Pronker as er stellig van over-
ituJigid idat heel wat aan/tas tóngen van de
natuur met zouden hebben plaatsgevon
den als alleen bedrijfseconomische fak-
itoren als 'basis voor beslissingen hadden
gediend. „Heel wat zaken waren be
drijfseconomisch meit aantrekkelijk
maar werden veelal onder politieke
druk an het macro-economische vlak
misvormd en doorgedrukt". Als voor
beeld noemde hij de Eemshaven, „die
een veelvoud kost van wat bestuurders
en vOlksvertegeniwoordiiigers wordt voor
geschoteld en waar geen bedrijf zonder
bij de oorspronkelijke beriuitvorming
totaal verdoezelde overheidssteun en
-«subsidie zou gaan zitten". De Vlielan-
der «merkte op «dat noch de ondernemin
gen noch de ondernemingsgewijze pro-
dukbie schuld hebben aan veel naituucr-
aantasting.
„Ondernemingen zijn niets", zei hij,
„het zijn wij, alle consumenten bij el
kaar, die bepalen wat we willen hebben
en welke offers wc ervoor willen bren
gen. Het aanpraten van behoeften aan
de konsument is alleen mogelijk als er
een stuk geestelijke luiheid aanwezig is,
zowel bij kopers als bij verkopers".
Politieke keuze
Het os volgens de scheidende voorzit
ter voor een natuurbeschermer onmo
gelijk verder te werken zonder een po-
Litiöke keuze te maken. Daarmee doelt
Pronker niet «op een partijpolitieke keu
ze. „Allen die zich met natuurbescher
ming bezig houden moeten boiven de
partijpolitiek gaan slbaan. Anderzijds
zullen zij er niiet aau kunnen ontkomen
bouwstenen «aan te dragen voor een po
litieke besluitvorming die na/tuur en
milieu veilig stelt". Alldus een pessi
mistische Ton Pronker die vijf jaar
voorzutber van de Wadidenzeeverenigdng
is geweest en de voorzittershamer za
terdag overdroeg aan Jan Dogterom,
een bio-chamious, verbonden aan de
universiteit van Amsterdam.
In de duisternis ontdekte Pronker
toch nog een uiterst vaag lichtpuntje:
„We kunnen de Wadden nog redden,
maar het zal ongemeen veel inspanning
gaan kosten en het zal binnen vier jaar
gebeurd moeten zijn, anders is er teveel
vernield wat nooit meer hersteld kan
worden". Maar ook zei hij: „Onze na
komelingen zullen ons vervloeken om
wat we nagelaten hebben. De oorzaak
is pure gemakzucht, niets anders".
Mat deze rede «over het inzicht na tien
jaar Waddenzee vereniging nam Pron
ker afscheid als voorzitter. Zijn woor
den liegen er niet om: Natuurbescher
ming ds een oorlog (tegen maatschappe
lijke waarden «die de natuur vernielen
en waarin kompromissen niet meer mo
gelijk zijn. Pronker heeft zijn reputatie
als de lastigste man van 'het Wadden
gebied voor de laatste keer eer aange
daan. Het ds niet ondenkbaar d«at de
vereniging blij ds deze starre en onbuig
zame man kwijt te zijn. Wanlt zo lang
zamerhand begint men dn ite zien, dat
hert bij voorbaat afwijzen van kompro
missen in oorlogssfeer toch niet hele-
«mische ontwikkeling af te remmen. In
deze maatschappij ds de (op wmnst ge
richte) economie moeilijk met milieube
houd om overeenstemming te brengen.
Afremmen betekent kleinere wnnSten
en een gevaar voor de konkurrentiepo-
sitie omd at de investering en dan terug
lopen. Een oplossing voor dit probleem
os het «nemen van ikompenserende maat
regelen zoalls dn de landschapsparknota
wordt vastgesteld. Maar dat is meer een
lapmiddel. Hert is veel effekbiever om de
maabsohapipijsbruktuur zodanig te ver
anderen dat het wélzij«n (waaronder het
natuurlijke milieu «ook valit) een zwaar
der «accent krijgt dan de welvaart. Van
daar dat Proniker hert ook heeft over een
politieke keuze en de algemene opinie
van de vergadering zich richtte op het
aanpakken van fundamentele zalken.
Teleurgesteld
Het is logisch dat de Waddenzecver-
eniging teleurgesteld is over het geringe
aantal leden dat in het waddengebied
woont: slechts 6van de 35.000 (2100).
Kijkend naar het ledenbestand op de
eilanden konstateren we dat relatief de
meeste leden op Schiermonnikoog wo
nen: 101 op een bevolking van 818, het
geen betekent dat 12,5% van de bevol
king lid is. Daarna volgen Vlieland
(waar 10% van de bevolking lid is), Ter
schelling (5en Ameland en Texel
(2°/o). Op Texel zijn 250 mensen lid van
de Waddenzeevereniging, in Den Helder
en Delfzijl 375 (0,6%) en 131 (0,57%).
Dat zijn weinig indrukwekkende cijfers
die illustreren dat de vereniging juist in
het gebied waar zij milieuverontreini-
anaal de juiste koers ds. „Dit uitgangs
punt wordt begrepen alls /praten hoeft
mi et meer, men kent ons standpunt /toch
wed", zo wordt door het best/uur opge
merkt. Toch zijn wij ervan overtuigd
dat deze gesprekken gevoerd moeten
en ook kunnen worden. Daarvoor is
echter wed een visie op langere termijn
nodig".
Niet geliefd
De Waddenzeevcreniging legt vooral
de nadruk op het kontakt met mensen
die op welke manier dan ook bij het
Waddengebied betrokken zijn. Een ui
terst belangrijk deel van de betrokke
nen zijn uiteraard de bewoners. De kon
takten tussen hen en de Waddenzeever-
niging laten wel het een en ander te
wensen over.
De vereniging is niet geliefd omdat
haar «doelstellingen zo raddkaad zijn dot
hert bestaansrecht (eigen belang) van de
woJddengébiédbewoners an het geding
komlt. En niets wordt zo fel verdedigd
als het /eigen belang. Het is héél moeilijk
om natuur en landschap zeer Stringent
te bewaken zonder daarbij de econo-
ging bestrijdt niet geliefd is. Terecht zei
Pronker dan ook: „Waddenbewoners,
steun ons, help ons, zonder u zal het
niet gaan". De lokroep van een eenzame
in de woestijn.
Veel populairder as de dlub uit Har-
lungen bij «de recreanten die maar liefst
64°/o van het ledenbestand vormen. Dat
zijn de mensen die het waddengebied
van de vakanties kennen. De 22.400 le-
denirearea/nten dn aanmerking genomen
is het niet onbegrijpelijk als uit een en-
quete blijkt dat de «recreatie als de
minst ernstige bedreiging van hert wad
dengebied wordt gezien. De leden vin
den het ontbreken van een gecoördi
neerd overheidsbeleid veel funester
voor hert gebied (terwijl zij ook water
verontreiniging, delfstofwdnniing, indus
trialisatie en defensie een veel ernstiger
bedreiging dan de recreatie vinden.
Niettemin zijn praktisch alle leden (96
procent) er van overtuigd dat de trecre-
laJtie aan verwaarden moet zijn gebon
den. Dat zijn in volgorde van 'keuze:
geen gemotoriseerd verkeer, gedragsre
gels, beperking v«an hert aantal bezoe
kers, lidmaatschap van een organisatie,
geleide en betaling. 79% van de leden
vindt dart het waddengebied beschermd
natuurgebied met recreatiemogelijkhe
den moet worden (terwijl 12% de Wad
den vrij recreatiegebied met bescherm
de gedeelten wil laten zijn.
Goedkoopste VVV
U«it de discussies dn Krasnapolski bleek
dat de meeste leden meer van de Wad
denzeeveren igung verwachten dan er nu
uitkomt. De dlub moet de werkmetho
den van zichzelf en van de overheid
stimuleren. Voor de vereniging betekent
dat meer «rqgiovergaderangen waaruit
pre-advtezen v oor de jaarverg adering en
maar voren moeten komen. De overheid
«moet behalve de op stapel staande pla
nologische kernbeslissing ook op andere
terreinen (economie) kernbeslissingen
gaan nemen. De aanwezigen spraken
zich uit voor een zonering van de recre
atie '(Hoe, wie doet het, wie moet het
uitvoeren en wie controleert het? bleven
vraagtekens) en tegen gemotoriseerd
verkeer. Kapitaal- en energie-iirntensdeve
recreatie zijn eveneens «ongewenst maar
de vergadering was aanzienlijk milder
in «haar oordeel over arbeidsintensieve
/recreatie warvan «een zekere groea nog
wel mogelijk zou zijn.
Om te voorkomen dat de Waddenver
eniging de goedkoopste VW van het
waddengebied wordt (wat zij volgens
velen al is) en daarmee een toename van
de recreatiedruk in de hand werkt wilde
de vergadering dat zij uitsluitend waar
schuwende voorlichting geeft. Daarmee
niet onderkennend, dat ook negatieve
geluiden publiciteit en dus bekendheid
opleveren.
Coördinatie
De vergadering ging akkoord met een
voorstel van het bestuur om een aantal
betaallde bestuursleden aan te stellen
die werkzaamheden als onder meer ak-
itievoering en voorlichting moet«en gaan
coördineren. Mogelijk /dat de vereniging
met deze professkmalisatie wat alerter
kan werken en meer informatie van be
tere bronnen kan betrekken Want
vooral aan goede informatie ontbreekt
het veelal; «die ds, zo zegt de vereniging,
vaak onvolledig, onbetrouwbaar en on
genuanceerd. Ondanks het invoeren van
een systeem met enkele betaalde coör
dinatoren blijft de club een actiegroep
van niet betaalde leden.
De laatste wapenfeiten binnen de ver
eniging komen op naam van een kom
missie van juridische deskundigen die
eind van deze maand een ontwerp Ko
ninklijk Besluit aan de regering zal
overhandigen waarin wordt overgegaan
tot het instellen van een voorlopige
Waddenraad. Dit in afwachting van dc
toekomstige bestuursstruktuur van de
Wadden. De Waddenraad moet ge
vraagd en ongevraagd advies uitbren
gen aan de regering over de problemen
die zich in het gebied voordoen en zal
bestaan uit vertegenwoordigers van ge
meenten, provincies, rijksoverheid, we
tenschappelijke instituten en natuurbe
schermingsinstanties.
■UILLETON
|6. „U zegt alle 'dingen, /die ik heb ge-
jht", ontdekte (hij naïef en ze gliLm-
pte, «bijna kameraadschappelijk.
Maar...." /gong ze ver-der ,;daar ds
I anders: hert geluk van uw kind, van
Geluk kun ;e miert kopen, en als je
iemand /afneemt, kun je heit met niets
Jgenaamid meer goedmaken". Ze
ïtte even, haar gëdaohten gleden te-
1 in droeve herinneringen. „Dét weegt
1 het zwaarste. Alles /is (te verhelpen,
len dot niet. En ik /geloof wel dart het
)en ELs en hem ernst is",
tiar ben dk wel van overtuigd ge
it", zei hij somber.
poe «denkt u over die jongeman" in-
erde /de freule,
pfat Skof liever uzoëven
heeft, ós eigenlijk al mijn be-
fr" gaf hij (toe. „Hert as een keurige
- beschaafd ook, geen proleet
P stel hersens, prima vakman, en be
iden. Hij matigt zich mets a«an. Hij
ft zijn plaats. heus, als dét er
Itussen zat, zou dk me geen betere
fonzoon kunnen /denken",
paar dan as er toch wel een mouw
I te passen", ontdekte ze. „Zet die
pn in een ander milieu. Laat hem
zichzelf beginnen, niet hier in
Inhoven, maar in de stad, wé ar dan
Niet te ver uiit de buurt, anders
J Els rte weinig natuurlijk. Maar dait
liet dadelijk in aanraking komt met
lensen waarmee hij vroeger samen-
friet heeft. Dat wordt voor hem veel
aüijk, en voor hèn ook. Haai de
[lui uit dat 'huisje, zet ze bij voor
don idat aardige huisje dat dk leeg
bij de Boerenwetering. Is voor
jüde óók veel beter dan dat smalle
f]e. Hij kan nog een beetje «tuinie-
|ók. Men moet aan «al zulke klednig-
denken
denkt er tenminste aan", consta-
hij dankbaar. „Gelooft u, dat op
lier
„Natuurlijk" zei hij optimistisch. „De
dingen zijn niet zo 'ingewikkeld «als ze
schijnen, en «waar een wal ds, is een
weg".
Hij stond op, honderd pond lichter.
Impulsief stak hij haar de hand toe.
„U weet met" zen hij „welke zorg u
in dit uurtje van me afgenomen hebt.
Freule, ik heb wel eens lelijk over u ge
dacht, en met altijd mooi tegenover u
gehandeldzoudt u me dat willen
vergeven? Ik heb er spijt van, -waar
achtig".
Hij zag hoe ze bloosde. Mensen-nog-
toe, dacht hij, dart is nog lang geen
oude vrouw! Daar zou menige man het
hart nog aan verliezen!
„Nee" antwoordde ze en haar stem
was zachter dan /anders ,,u moet mij
óók wat vergeven. Ik heb me laten lea
den door m'n trots en m'n vooringeno
menheid, ik heb uw dochters uit de
tennisclub gehouden, ik heb uw plan
voor koninginnedag de nek omge
draaid
„Ik ben begonnen" hiMd hij vol.
„Nu ja" iaahte ze „zullen we déé/r-
over ni'et kibbelen? Ik ben blij dalt u
gekomen bent en mij 'hierover in ver
trouwen hebt genomen. Daar voel ik
me.ja" hij zag de glimlach op haar
gezicht „daar voel ik me wel een klein
beetje mee vereerd. Maair 'ft gaat ook
om Els".
„Weet u wat Els laatst zei" flapte hij
er Uit „ik wou dat de freule m'n moe
der was". Maar 'toen voelde hij ziCh
opeens één bank onhandige lompheid
worden, wist met meer waar hij kijken
moest, voelde hoe Tt zweet hem uitbrak
en staarde onbeholpen maar zijn grote
handen, wachtend op haar antwoord,
dat vernietigend zou zijn, dat de /af
stand /tussen hen beiden zou herstellen
en weer oneindig groot zou maken, dat
de brug van het vertrouwen dn dirt uur
zo moeizaam /gebouwd, weer zou afbre
ken.
„Dat vind dk ontzettend lief van haar"
hoorde hij haar zeggen „dik heb zelf zo
vaak gedachlt, nadat ik haar ontmoet
had, hoe énders m'n leven zou zijn ge
weest, /wanneer dk zo'n «dochter had ge
hold".
In Willem Jansen steeg een grote
dankbaarheid 'omhoog. Hoe tactvol, hoe
sympathiek wist zij z'n onhandigheid te
maskeren hoe begréép ze wat hij met
zijn woorden had 'bedoeld.
„Wilt u nog eens gauw komen?" vroeg
hij nederig. „Els heeft ol naar u ge
vraagd. En ik.«ik dank u wel. Ik eh
alk hoop 'dat tik nog eens iets voor u
kan doen, want dk slta bij u dn 'de schuld,
freule".
„O" zei ze meteen ,,déér houd ik u
aan, meneer Jansen. Want tuk heb zelf
óók een paar /dingen, dne dk wel eens
zou willen bepraten met een man van
zaken. Mijn Tenrtmeester is een beste
main, maar hij ds eigenlijk alléén een
keurige boekhouder, en hij kijkt naar
mij om alleen maar ja te 'knikken. Ik
ben ariiet zo 'bar rtev-reden over de ma
nier waarop mijn bezittingen worden
•geëxploiteerd, er zit geen lijn (in. Gaat
u nog niet weg /ik denk", lachte ze
,,dat u na al die thee liever een glas
sherry heeft?"
„Ik ben een liefhebber geworden van
sherry" bekende hij.
„Goed" zei ze en belde „d«an moert
u me nu eens uw advies geven. Want
dk hen tenslotte maar een vrouw
Toen Willem Jansen een uur later
thuiskwam, lie^ 'hij meteen naar de zie
kenkamer. Els begroette hem met haar
glimlach.
„Vadertje".
„Blske-meid, je moert de groeten heb
ben van de freule".
„Hebrt u haar gezden?"
,,I'k heb bij haar thee gedenken"
Ze moest het even verwerken.
„En."zei ze. „Vindt u haar geen
schart?"
„Nou.hij deed zijn stem gereser
veerd klinken.
„Zoiets «kunt u natuurlijk niet zeggen
hè?" begreep ze lachend.
„Maar dart jij haar een schalt vindt,
dat kan ik best begrijpen" ging hij
voort, blij dat hij de klip had «omzeild.
„Zeg Elswe hebben het over jou
/gehad".
„Over mij?"
„Over jou en Henk".
Hij voelde de spanning die opeens tus
sen hen hing.
„Je.je moet je maar geen zorgen
■maken", ging hij aarzelend voort en
zijn hand zocht ide 'hare. „Niet «pieke
ren. Want hert «karnt 'allemaal test dn
orde, hoor. Jij moet mijn blije, gelukkige
Els blijven.kind, daarvoor heb ik
élites over, göloof je dart?"
„Vader" zed ze en opeens schokte
haar lichaam. Ze snikte. Onthutst kéék
Willem op, zag Rie haastig bunnemlo-
pen. Hij stond op, greep haar arm en
voerde haar mee naar de andere kamer.
„Laten huilen" zei hij en 'hert meisje
zag hem verwonderd aan. Dirt was weer
haar zelfbewuste vader, met all zijn
oude overwicht. „Er ds geen narigheid
hert: fes alleen maar geluk".
Toen voélde hij de «armen van zijn
oudste dochter om zijn hals.
„Jij bent de beste vader van de 'hele
wereld' 'zéi ze aan zijn oor'
„Jiaja.mompelde hij verlegen.
„Ga nou maar gauw naar Els".
Maar hij betrapte er zdah op dot hij
weer neuriede zoals vroeger (een beetje
er /tegen aan, want hij kon de wijs nooit
houden) rtoen hij /de «deur uitliep naar
de febriek. Henk Graafland zou er nog
wel zijn, en hij moesit met die jongeman
eens een hartig woordje spreken
HOOFDSTUK XIV
„We zijn het eens"
Hert was een jaar later, en de stxxrm
in Groenhoven was bedaard. Want een
beétje gestormd had hert wel, zij het dn
een «glas waiter. Dat Henk Graafland en
Els Jansen 't eens waren, dart Henk weg
was bij de fabriek, dat hij bij de Spijker-
autofabriek het vak leerde, dart de
Chauffeur van Jansen daar oék heen
was en dat ze samen dn de autohandel
en -reparatie zouden gaan, dart de oude
Graaf lands verhuisd «waren uiit het smal
le straatje naar een aardig huisje aan
de ©oren/wetering, en dat notabene ei
gendom was van de freule, hét was
al genoeg om overal waar vrouwen
(maar ook mannen!) tezamen waren, stof
tot urenlange gesprekken ite geven!
Daarbij verbleekte nog 't nieuws van
de verloving van Rie met George Berg
huis. Bij Els en Henk was olies stilletjes
gegaan, bij Rie's verloving was er een
receptie geweest op Gasa Cara. Velen
gingen er heen met hartelijke beste wen
sen, anderen uit nieuwsgierigheid of
omdat ze voor hun fatsoen niet weg
konden blijven .Willem Jansen was er
natuurlijk, stralend zijn «gezioht, en hij
vóél «iedereen meehelemaal «niet zo'n
barre, en hij was béleefd en voorkomend
jegens ide «dames en joviaal met de he
ren. En «de freule was er ookdat
deed de deur idiCht.
Het verkeer tussen Hert Hu/is en Gasa
Cara was inmiddels drukker geworden.
Want Willllem Jansen had «de freule wel
duidelijk gemaakt, dart haar rentmees
ter haar goederen wel /geheel precies en
nauwgezet 'administreerde, maar dat ze
er véél meer profijt van kon 'hebben
wanneer ze «de zaken «anders aanpakte.
Er werd weiland «gescheurd en er wer
den op een van de terreintjes «bij hét bos
keurige villaatjes gezet, /die ol spoedig
bewoners kregen «uit de nabije stad. Het
kippenhok «werd een hoenderpark er
gens achter op het terrein en het bos
werd uitgedundde houtveiling
bracht een knappe prijs op. Freule Con
stance, «die «al had zitten rékenen hoe ze
haar staat kon ophouden bij een slin
kend inkomen, zag haar zorgen gaande
weg verminderen. En toen ze wat van
haar degélijke secure obligaties had om
gezet dn aandélen die zeer behoorlijke
dividenden opleverden, zed ze op een
goede middag stralend rtort haar vroegere
«aartsvijand„Waarom laait u de fabriek
met schieten en gaat u mijn bezst niet
hélemaal «beheren? Ik word nog miijo-
nai/re, als het zo doorgaat".
„Zo'n vaart zal het zeker niet lopen"
zei Willem ernstig „zoals hert nu gaat,
gaat het goed, en we moeten niet gaan
gokken. U hebt «alléén maar uit uw bezit
gehaald wat er «in zat, en dat is jaren
lang verzuimd. Maar tenzij we een mee
vallertje hebben zoals onlangs met dat
stukje «grond voor de gemeente moét u
itoch maar niet «al te veel op grorte win
sten «rekenen. Trouwens, ik geloof dat
de situatie nu zéér «bevredigend is".
„Dart ben ik met u eens" zen ze ..alleen
ik heb de smaak van het zakendoen te
pakken gekregen. Ik voel me niet langer
de ambachtsvrouwe /die maar zo'n beet
je vegeteert, dk heb nu nog heel andere
dingen ite «doen /dan /de «tennisclub en de
oranjevereniging presideren!"
(wordt vervolgd)