Cjroen rwarL-Jexelsin het
'DIT LOOPT DE SPUIGATEN UIT'
I I
i «HBS i
Yexels trots:
Een lOO-jarige
Taxicentrale
DE KOOG
Gemeente pakt clandestien kamperen
op Zeeburg aan
i mjrr^ i
„Levensruimte beknot
op mijn eigen grond"
j
Tel. («212» 555
x
FA. KIKKERT
BOWLING DE K00GEL
AVRO's visite
AVRO's top-pop
disco-show
THIJS V. D. LAAN:
„VAN DE GEMEENTE
MAG NIETS MEER"
nc
VRIJDAG 15 AUGUSTUS 1975
88e JAARGANG No. 9000
TEXELSEWCOURANT
Uitgave: BV v/h Langeveld De Roo(J
Postbus 11 - Den Burg, Texel - Telefoon 2741
Redaktle: Harry de Graaf, Keesomlaan 43, Den
Burg, tel. (02220) 2403, en Ron LodewIJks, Noord
wester 21, Den Burg, tel. (02220) 3986.
Verschijnt dinsdags en vrijdags.
Postgiro 652. Abonnementsprijs f9,15 p. kw.
50 cent Incasso; los 40 cent
Bank: Amrobank, Ned. Mldd. Bank, Rabobank
Advert. 35 ct. p. mm excl. 4% BTW
Dag en nacht.
Badweg 1.
Ook voor ziekenfonds.
Ook voor Uw zondagse kopje
koffie.
Dorpsstraat
De Koog
tel. 02228-672
Doorgaan met ademhalen
word door de bureaucratie behandeld
als een soort anarchist".
INCIDENTEEL
Over het bieden van onderdak aan
familieleden zegt Nauta: „Daar is in het
geval van Van der Laan geen sprake
van. Hele groepen laat hij op zijn erf
hun tenten opslaan, terwijl één caravan
voor familiegebruik maximaal toege
staan is. Voor mensen die voor deze zo
mer al afspraken hadden lopen hebben
wij nog incidenteel uitzonderingen ge
maakt, maar na de zomer moeten ook
zij de bepalingen gaan naleven".
Thijs van der Laan geeft toe dat hij
van tijd tot tijd groepen mensen op zijn
kosten de gelegenheid biedt op zijn erf
te verblijven. Hij noemt ook voorbeel
den: Belgische padvinders, Youth for
Christ, biologen etc. Daarnaast heeft hij
altijd veel familieleden over de vloer.
„Ik ben een import-Texelaar en kom,
net als mijn vrouw, uit een grote fami
lie die in Groningen woont. Die mensen
komen van tijd tot tijd graag op Texel.
Mijn neefjes bellen vaak op om te vra
gen of zij bij ome Thijs mogen logeren
Moet ik dan weigeren?"
GEEN BARST
Op het terrein van „Zeeburg" staan
(Zie vervolg pagina 2)
Maandag, 18 augustus a.s. J
van 12.00 tot 18.00 uur J
rechtstreeks vanuit de
m.m.v. Kees van Zuydveld
en Krijn Tonninga
J'Elleboog in de ether
Van 20.00'tot 24.00 uur
U kunt er óók bij zijn
De heer Thijs van der Laan van de
boerderij Zeeburg in de Eendracht-
polder aan de Waddenzeedijk is al
enige tijd in conflict gewikkeld met de
gemeente over het gebruik van zijn erf
als kampeerterrein zonder dat hij een
vergunning bezit. Van der Laan heeft
sinds 1968 twee stacaravans op zijn
grond staan en geeft diverse groepen
de gelegenheid gratis hun tenten bij
hem op te slaan. Met de kampeerver-
ordening in de hand hebben B. en W.
de agrariër stevig op de vingers ge
tikt, en hem gelast zich aan de bepa
lingen te houden.
Wethouder Nauta heeft geen enkele
moeite met het beoordelen van de han
delingen van Van der Laan. „Wat hij
doet is in strijd met alle verordeningen.
Op „Zeeburg" is een situatie ontstaan
die nergens op Texel vergelijkbaar is.
Wij stonden stomverbaasd toen wij ont
dekten wat hier allemaal gebeurt. Dit
loopt de spuigaten uit". De wethouder
wijst nadrukkelijk de opinie van de
hand als zou het college een scherper
kampeerbeleid voeren. „Daar is geen
sprake van. Wij hanteren alleen de nor
men in de verordening. Zeker in het
geval Van der Laan kun je nauwelijks
van een verscherping spreken. Het staat
zonneklaar vast dat hij zich buiten de
regels bevindt", aldus Nauta.
RECHTEN
Van der Laan is over de houding van
het college bijzonder ontstemd. „Ik mag
niet eens familieleden en relaties bij mij-
op het erf laten logeren. In mijn huis
heb ik daar geen plaats voor. Daarom
kan het niet anders. Maar van de ge
meente mag niets meer. Zij beknot mijn
levensruimte op mijn eigen grond en dat
is inbreuk op mijn privacy".
Na een aantal briefwisselingen za
ten beide partijen begin deze week om
de tafel, maar het gesprek liep op
niets uit. Van der Laan is niet van plan
zich bij het standpunt van B. en W.
neer te leggen. „Ik neem niet alles
meer", zegt hij strijdvaardig.
Kern van het conflict is de verschil
lende betekenis die beide partijen aan
het begrip kamperen geven. B. en W.
houden vast aan de normen in de door
de raad vastgestelde kampccrverorde-
ning. Wethouder Nauta: „Het scheppen
van overnachtingsmogelijkheden en
zelfs het slapen in de open lucht wordt
al als kamperen aangemerkt". Van der
Laan zegt daarentegen: „Als ik familie
leden en relaties de gelegenheid geef
hun vakantie GRATIS bij mij door te
komen brengen en ze, vanwege ruimte
gebrek binnen, op mijn erf moeten bi
vakkeren, is dat toch geen kamperen. Ik
heb dan ook geen kampecrvergunning
nodig".
De heer Thijs van der Laan ziet het
allemaal anders. Hij beroept zich op het
eigendomsrecht („Ik mag op mijn ter
rein toch zeker zelf de dienst wel uit
maken") en zal het gemeentebestuur
schriftelijk om meer duidelijkheid vra
gen inzake de rechten die een eigenaar
heeft om zijn eigendom te bewaken "Ik
wil een duidelijke uitspraak over wat
mag en wat niet mag. In het gesprek ben
ik daarover piets wijzer geworden".
Voortbordurend op de redeneertrant van
de agrariër zegt de wethouder: „Als ie
dere eigenaar mag doen en laten wat hij
wil zou geen enkele verordening meer
op hem van toepassing zijn".
VERBOLGEN
Bijzonder verbolgen is Thijs van der
Laan over de houding van een ge
meenteambtenaar die zich van de si
tuatie op de hoogte kwam stellen.
„Deze man bevond zich op mijn ter
rein zonder dat van te voren aan te
kondigen en dus zonder mijn toestem
ming. Dat vind ik zeer laag. Dat duld
ik niet. Ik heb de ambtenaar dan ook
verboden nog eens op mijn terrein te
komen". Nauta: „Van der Laan was
niet thuis toen de ambtenaar ging kij
ken. Hij heeft echter de bevoegdheid
om zich daar met of zonder toestem
ming van de eigenaar te bevinden".
Van der Laan weer: „De gemeente be
gint en eindigt met achterdocht. Van
uit de lucht hebben ze de situatie be
keken. Dat zijn spionagemethoden van
'40-'45, die op mij zeer onsympathiek
overkomen. Ik ben democraat maar
Op de vraag hoe je leven moet om zo
>ud te worden, heeft ze een eenvoudig
intwoord' doorgaan met ademhalen,
^at mevrouw Duinker altijd ijzersterk is
jeweest, is een misvatting want merk
waardig genoeg is het tegendeel het ge-
'al. Ze was jarenlang uitgesproken zie
nlijk, en was er enkele malen zo ern-
■tig aan toe, dat voor haar leven werd
[evreesd. De laatste tijd is er echter
'iets meer aan de hand. Het afgelopen
aar heeft ze alleen last gehad van een
'Ogontsteking, maar is overigens niet
nerkbaar achteruit gegaan. Ze heeft
nomenteel wel last van de warmte: de
iele dag staat in de kamer dan ook een
entilator te draaien
Mevrouw Duinker werd geboren op
loeve „Dijkzicht" in Dijkmanshuizen.
)p haar 12e ging ze naar Den Burg om
T als dienstmeisje te werken. Ze trouw-
T hijs van der kaan bij de caravans op zijn erf: „Ik word behandeld als een anarchist"
Dit is Antje Duinker-Eelman uit Den
Burg die, als alles sedert het ter perse
gaan van deze krant goed is gegaan,
vandaag honderd jaar wordt. Dat is een
heuglijke gebeurtenis die ook de mensen
buiten de kring van familie en relaties
met trots zal vervullen. Een Texelaar
die honderd wordt is geen alledaagse
gebeurtenis. De laatste was Jan Trap
uit Oosterend die in 1950 op de leeftijd
van honderd jaar en vier maanden over
leed.
Antje Duinker woont sinds tien jaar
in het algemeen bejaardenhuis „Irene"
waar ze bijzonder tevreden is. Toen we
haar daar vorig jaar ter gelegenheid van
iaar 99ste verjaardag opzochten, be
loofde ze ons het nog minstens een jaar
te zullen volhouden. Ze heeft dus woord
gehouden. De respectabele leeftijd in
aanmerking nemend, geniet mevrouw
Duinker een uitstekende gezondheid en
ziet eruit als iemand die zeker vijftien
aar jonger is. Haar gehoor is redelijk
;oed, ze leest de Texelse Courant maar
ïpreken valt haar moeilijk. Ze verze-
cerde ons dat de heugelijke mijlpaal
niet in de laatste plaats te danken is
aan de uitstekende verzorging die ze in
Irene" geniet. ,,Ze houden me hier
map en schoon en zijn erg lief voor
me", vertelde ze en ze stond erop dat
het ook zo in de krant zou komen Geen
jevolg geven aan een dergelijk verzoek
s riskant want mevrouw Duinker heeft
ten uitgesproken willetje Als een oud
nens heeft ze zich eigenlijk nooit be-
ichouwd. Toen ze vanuit de Weverstraat
'aar „Irene" verhuisde, voelde ze zich
laarvoor nog veel tc jong. Stel je voor,
laar bij al die ouwe mensen
de op haar 24ste en ging wonen op „Oe-
delem" in de PH-polder. Er kwamen
drie kinderen, waarvan een zoon, de nu
75-jarige heer J. A. Duinker nog in le
ven is. Het gezin Duinker moest het boe
ren als gevolg van de crisisomstandig
heden staken en woonde vier jaar lang
in Haarlem. Teruggekomen op Texel
woonde het gezin aan de Hallerweg en
later op De Bocksberg, waar de heer
Duinker in 1940 overleed. Mevrouw
Duinker verhuisde naar de Weverstraat
en woonde laatstelijk in het pand waar
nu Boetiek 22 is.
Een 100-jarige kan niet al te veel
drukte aan het hoofd hebben. Het feest
wordt dan ook rustig gevierd. In de re
creatiezaal van „Irene" wordt van 15.00
tot 16.30 uur receptie gehouden (voor
familie, medebewoners en enkele auto
riteiten) waarbij de krasse jarige enige
tijd aanwezig zal zijn.
