STOKBROOD
g|JAN AGTER
Struiss
is het weer
yotoplente.'
ru ■w*
Rabobank GJ
„VADERS TWEEDE VROUW
MATURA
4148
Hoeje haat zaaien.
Noeje kimt sparen.
Lang,dun lekker!
Bakker Timmer
ƒ150,— korting.
FEUILLETON:
KAKI EN LEGERGROEN
TEXTIELHUIS ZEGEL
Kustzeilvereniging Westerslag
Jaarvergadering
Voor al uw KANTOORMEUBELEN
B.V. v'h Langeveld de Rooij
Wassen, centrifugeren en
drogen, ook in één machine.
EXPERT razend voordelig
N.V. Autobusonderneming Texel
ERVAREN CHAUFFEUR
L Barnard, arts
AFWEZIG
NAAIMACHINES
Firma Van den Berg
Fa. J. H .Geus Zn
.▼i=i=^i=»:4=j=t=w
Aan al onze vrienden en bekenden op Texel
27 maart a.s. staat ons vliegtuig om 13.15 uur op
Schiphol daar.
maar ook in Canada staat de koffie voor u klaar!
19 maart gaan we Texel al verlaten
om nog wat met de familie te praten.
Maar donderdagavond 17 maart zijn we nog thuis
en houden dan voor iedereen „open huis".
Neemt U dan zelf een kopje of glaasje mee,
want onze spullen zijn dan al „overzee".
Ons nieuwe adres is voorlopig de eerste 2 maanden:
p/o Box 250 AIRDRIE
ALBERTA CANADA
P.S. Als U eens een keer wilt schrijven,
zullen wij niet achterblijven.
Douwe Diertens
Anneke Diertens-Hettema
Marieke
Runners uit onze stoffen-
kollektie in vele variaties.
Binnenburg 1.
op 18 maart 1977 te Den Burg, Texel,
in „Het Wapen van Texel"
(voorheen Olympic),
aanvang 20.00 uur.
Leden en belangstellenden zijn welkom.
Een topprodukt voor de prijs van
een middenklasser.
Enniet kapot te krijgen.
WAALDERSTRAAT
DEN BURG
Lang, dun en
lekker visitekaartje
van uw Echte
Bakker. Komt er
visite? Moet er snel
iets op tafel?
Wie 'n goed figuur
wil slaan haalt
gauw een stok.'
Den Burg - De Koog - Oudeschild
Krultang
Strijkbout
Broodrooster
Stofzuiger
Centrifuge
Wasdroger
14,95
19,95
39,50
99,—
Wasautomaat 399,
Koelkast 295,
Radio-recorder
149,—
Cass.-deck 299,
1<>9TV zvv./w. Philips
348!- 519'~
K.T.V. 1399,—
Alles onbeschadigd en met normale service
en garantie.
telefoon (02220) 2114
vraagt voor spoedige indienst
treding een
Postbus 61, Den Burg.
van 21 maart t/m 8 april 1977
Apotheek gesloten.
Wegens enorm succes nu tot 31 maart
op alle merken en modellen
Wij bieden U reeds een zig-zag-naai-
machine vanaf ƒ249,
Inruil oude machine mogelijk.
Alle reparaties, ook al zijn deze elders
gekocht.
I
Schoolstraat 18, Oosterend, tel. (02223) 243
[ook 's avonds).
Schilderend 71, tel. 2148,
deelt mede, dat het
NIEUWE
TELEFOONNUMMER
van
J. J. GEUS,
Schilderend 60,
is geworden
Kilo verse kasspinazie
8 flinke grapefruits
Blik Delmonte ananas
...ik ben Pa Bouter van de Rabobank. Tuinman van de vroege ochtend
tot de late avond. En ik zaai. want straks is het weer volop lente.
Overal kleur. Fleur. Bladeren en bloemen. Groen. rood. geel. blauw,
oranje, wit.Ik help. In dc tuinen, in de bloembakken op dc balkons.
In potten. In steden en dorpen. Waar maar Rabobanken zijn!
Help je mee?
\\l A-~-
Dat staat duidelijk beschreven op de zakjes bloemzaad die bij dc Rabobank
voor je klaarliggen. Dne maanden lang elke maand drie nieuwe soorten.
Ga even naar je Rabobank, als je toch spaart, dan kun je gelijk
die leuke zakjes meenemen en een vrolijke sticker van mij. Pa Bouterl
Ik vertel je daarop precies hoe je het allemaal moet doen. Deze maand krijg
je zaad voor het Gipskruid, de Strand violier en het Juffertje in 't Groen.
Bij dc Rabobank sparen jonge spaarders ekstra voordelig!
Natuurlijk is er de spaarpot voor de peuters. Gezellige kleurtjes.
Staat overal leuk, spaart gemakkelijk. Sparen op school met Ekko
de Eekhoorn. Van 6 t/m 10 jaar. Elk jaar een leuke verrassing!
Gnjp-5 voor de jeugd van 11 t/m 14 jaar. leverteen ekstra premie
op van 5%. da's met mis... En als je 15 bent geworden kun je
meedoen aan het Ideaal Spaarplan "De Zilvervloot", met zelfs 10%
ekstra premie.
Vraag er allemaal maar eens naar bij de Rabobank.
Hé pssst: volgende maand komt Ma Bouter met andere bloemsoorten en in mei komt
onze dochter Ka.
Opletten dus en zaaien maar!
geld en goede raad
Rabobank
DOOR GERRIT FRANSSEN
18. Ze ging er niet verder op in. Teruglo
pend in het vertrek, zei ze: „Het schaak
spel is nog compleet. Als je zin hebt.
Koffie drinkend en schaakspelend ver
maakten ze zich die morgen. Els rookte
af en toe een sigaret en voelde zich hap
py. De hond lag in de deuropening en
keek soms naar het tweetal. Van buiten
kwam nauwelijks geluid. Soms het ge-
tjetter van een vogel. Een enkele keer
loeide de koe. Voor het overige verbrak
niets deze stilte.
In het spel waren ze aan elkaar ge
waagd. De man zei, toen ze de stukken
opzetten, nadat de eerste partij in re
mise was geëindigd: „Ik heb 't zeker in
een jaar of drie niet meer gedaan". Ze
antwoordde: „Ik evenmin. Ik had er ei
genlijk nooit wat mee op. Ik heb een
broer, die is er een meester in. Lid van
zo'n club en in wedstrijden bij het eer
ste tiental spelend. Echt een fanatieke
ling in schaken. Maakt ook problemen
voor kranten en zo. Maar ik zag er nooit
veel in en dacht: dat is iets voor man
nen".
Begrijpend antwoordde hij: „Soort
minderwaardigheidsgevoel. Vrouwen ei
gen".
„Best mogelijk. Vader wilde, dat ik
het leerde. Het komt je algemene ont
wikkeling ten goede, zei hij dan. Dat
was een soort stokpaardje van hem.
Misschien had hij gelijk. Maar hij be
sliste teveel in mijn leven: ik kreeg niet
voldoende gelegenheid zelfstandig te
worden. Me te ontplooien. Zelf iets te
scheppen naar eigen zin. Ik leefde niet,
ik werd geleefd, snap je? Iemand startte
me en dirigeerde me volgens een be
paald systeem. Eigen initiatief was er
niet bij. Misschien waren zijn bedoelin
gen goed, maar ik kon het op den duur
niet meer verwerken. Nu ja, er waren
nog andere omstandigheden, die me ten
slotte opstandig maakten. Op een ge
geven ogenblik zag ik het niet meer; er
ontstond een soort explosie bij me. Nu
ja, na een ruzietje bij ik het huis uitge
lopen. De spreekwoordelijke druppel,
die de emmer deed overlopen. Ik kan
me nog herinneren, dat ik op een bus
ben gestapt en in de stad een trein heb
genomen, maar daarna is er een mist.
Mijn herinneringen zijn vervaagd, als ik
probeer te ontdekken, wat ik die be
wuste dag allemaal heb gedaan tot ik
hier in de buurt over dat bospad liep en
jou zag werken. Vanaf dat moment weet
ik alles nog, maar daarvoor.
„Gebeurt vaker. Als gevolg van hef
tige gemoedsaandoening. Tijdelijke on
derbreking van het geheugenbewustzijn.
Soms komt het terug. Vind je het be
langrijk?"
Schouderophalend deed ze een zet.
„Wat is belangrijk?" Ze keek hem aan.
„Dat ik leef? Dat ik er ook ben op deze
wereld? Dat ik sinds enkele dagen hiei
ben neergestreken? Bij jou in huis? En
me probeer verdienstelijk te maken?
Dat ik het fijn vind, omdat hier een vol
ledige vrede is? Rust, ja, vooral rust? Of
komt het, omdat ik hier helemaal me
zelf kan zijn? Omdat niemand me com
mandeert of bestelt? Dat ik eigen initia
tieven kan ontplooien?" Ze wees naar de
schoongemaakte kamerwand.
Knikkend antwoordde de man: „Alles
bij elkaar waarschijnlijk. Misschien was
je een luxe gevangene, met alle moge
lijke comfort, maar toch een gevangene.
Nu ben je vrij".
De man aankijkend, sprak ze: „Ja, dat
is het, denk ik: vrijheid Die heb ik in
werkelijkheid al een hele poos gemist.
Nu ben ik vrij. Als ik weg wil gaan, doe
ik dat. Je kunt me niet tegenhouden.
Als ik wil blijven weet ik nu, dat jij het
goed vindt. Niemand legt me beperkin
gen op. Dat zal het wel zijn. Als ik, bij
wijze van spreken, op blote voeten bui
ten in de regen wil gaan lopen, zodat
mijn haren drijfnat worden en m'n bloes
en rok aan me kleven, kan ik dat gaan
doen, want niemand zal het me verbie
den".
„Vast niet. Het zou enkel jammer zijn
van je bloes en rok, hè? Trek dan in elk
geval een lange broek aan".
„Kijk, daar heb je nu het verschil.
Mijn vader zou zeggen: je bent gek om
op blotevoeten in de regen te gaan lo
pen. Je bent toch geen ganzehoedster!"
Ze lachte. „Zoiets bijvoorbeeld. En m'n
geliefde stiefmoeder zou er ongetwij
feld aan toe voegen: Zonde van je ha
ren; kost je weer geld voor de kapper
en je hebt toch al onmogelijk haar!"
„Welnee, hoe komt ze er bij? Je hebt
prachtig haar!" riep de man ineens óp
heftige toon uit. „Het lijkt wel zijde, zo
zacht lijkt het. En het glanst.
Ze keken elkaar aan en beiden begon
nen te lachen. Hij voelde zich betrapt en
om zich een houding te geven, klopte hij
nauwkeurig zijn pijp uit. „Sorry, Els,
maar ik vind, dat je erg mooi haar
hebt".
„Dank je. Mijn stiefmoeder heeft een
hekel aan me. Omdat ik nog thuis ben.
Mijn beide broers zijn getrouwd, heb
ben hun eigen gezin en dus maling aan
Dien. Zo heet ze. Maar ik ben nog thuis;
dat is haar een door in het oog. Ze wil
mijn vader helemaal alleen voor zichzelf
hebben, begrijp je? En doet van alles om
me te treiteren en te vernederen".
„Ik kan het me voorstellen. Ik heb
vroeger duiven gehad. Symbool van de
vrede, niet? Nou, vergeet het maar rus
tig: de gemeenste dieren, die je kunt be
denken. Als twee duivinnen met elkaar
vechten en je grijpt niet in, vechten ze
net zo lang door, tot er één zijn kop he
lemaal stuk gepikt is en sterft". Hij
knikte. „Als vrouwen samen vechten,
in werkelijkheid of via pesterijen, dan
is het erger dan twee mannen met el
kaar. Dat wil ik er maar mee zeggen".
Hij verzette een loper. „Schaak".
De vrouw legde haar koning om. „Ik
geef het op. Misschien ben ik, na ons
gesprek er niet meer helemaal bij met
m'n gedachten. Graag nog eens een vol
gende keer ,want ik vind het nu wel
een leuk spel".
's Middags ging Dirk een dutje doen.
„Dat is m'n zondagsprivilege", zei hij
schertsend. „In de week heb ik daar
geen tijd voor. Althans, ik gun het me
zelf niet. Maar zondags ga ik graag 's
middags een uurtje naar bed".
Maar Els had geen lust om te gaan
slapen. Waarom zou ik? Ik ben klaar
wakker. Ze had zin om een wandeling
in het bos te maken. De regen was nage
noeg opgehouden; het wolkendek w»
niet meer zo dik. Met een beetje gelui
krijgen we vanmiddag nog opklaringen
dacht ze. Met de hond op haar hiele:
liep ze een eindje de laar rond, af en toe
een klein stuks je 't bos in, maar het w
zo dicht, dat ze niet verder durfde gaai
dan een meter of dertig. Zolang ik he:
licht door de bomen van de laar kaï
zien loop ik, maar daarna ga ik wee:
terug.
De hond keek haar af en toe aan. Wat
moet je nu tegen een dier zeggen, dat
doof is en niet kan blaffen? Ze aaide
hem zo nu en dan over z'n kop en dai
drukte hij zijn neus in haar rok. Op eer.
gegeven ogenblik knielde ze bij hert
neer en nam zijn kop in haar armen
met haar gezicht tegen hem aan. „Ach
mijn diertje, ^at erg, dat je niet meer
kunt horen, want dan zou ik zeggen, hoe
lief ik je vind en hoe fijn, dat je me be
scherm dt als dat nodig zou zijn. Want je
bent intelligent genoeg om je andere
zintuigen optimaal te gebruiken. Fijne
Beer van me, hoor!"
Het dier kwispelde met zijn staart en
gaf haar heftige likken met zijn grote,
lange tong. „Ja, ik weet het wel, dat je
van me houdt. Misschien ben jij de eni
ge in de wereld, die echt om me geeft
Zonder enige bijbedoelingen. Kom jon
gen, we gaan weer terug. Om een kopje
thee te zetten. Met een plakje cake erbij
omdat het zondag is. En dan roken we
een fijn sigaretje en denken we: Laat ie
dereen verder de koorts krijgen, hè?
We hebben met niemand meer iets te
maken. Geen boze stiefmoeder, die mi]
hier wat kan doen, omdat niemand weet
dat ik hier neergestreken ben. En Dirk
stelt geen vragen. In dit opzicht vooral
is-ie een fijne knul".
(wordt vervolgd)