STOKBROOD g|JAN AGTER Struiss is het weer yotoplente.' ru ■w* Rabobank GJ „VADERS TWEEDE VROUW MATURA 4148 Hoeje haat zaaien. Noeje kimt sparen. Lang,dun lekker! Bakker Timmer ƒ150,— korting. FEUILLETON: KAKI EN LEGERGROEN TEXTIELHUIS ZEGEL Kustzeilvereniging Westerslag Jaarvergadering Voor al uw KANTOORMEUBELEN B.V. v'h Langeveld de Rooij Wassen, centrifugeren en drogen, ook in één machine. EXPERT razend voordelig N.V. Autobusonderneming Texel ERVAREN CHAUFFEUR L Barnard, arts AFWEZIG NAAIMACHINES Firma Van den Berg Fa. J. H .Geus Zn .▼i=i=^i=»:4=j=t=w Aan al onze vrienden en bekenden op Texel 27 maart a.s. staat ons vliegtuig om 13.15 uur op Schiphol daar. maar ook in Canada staat de koffie voor u klaar! 19 maart gaan we Texel al verlaten om nog wat met de familie te praten. Maar donderdagavond 17 maart zijn we nog thuis en houden dan voor iedereen „open huis". Neemt U dan zelf een kopje of glaasje mee, want onze spullen zijn dan al „overzee". Ons nieuwe adres is voorlopig de eerste 2 maanden: p/o Box 250 AIRDRIE ALBERTA CANADA P.S. Als U eens een keer wilt schrijven, zullen wij niet achterblijven. Douwe Diertens Anneke Diertens-Hettema Marieke Runners uit onze stoffen- kollektie in vele variaties. Binnenburg 1. op 18 maart 1977 te Den Burg, Texel, in „Het Wapen van Texel" (voorheen Olympic), aanvang 20.00 uur. Leden en belangstellenden zijn welkom. Een topprodukt voor de prijs van een middenklasser. Enniet kapot te krijgen. WAALDERSTRAAT DEN BURG Lang, dun en lekker visitekaartje van uw Echte Bakker. Komt er visite? Moet er snel iets op tafel? Wie 'n goed figuur wil slaan haalt gauw een stok.' Den Burg - De Koog - Oudeschild Krultang Strijkbout Broodrooster Stofzuiger Centrifuge Wasdroger 14,95 19,95 39,50 99,— Wasautomaat 399, Koelkast 295, Radio-recorder 149,— Cass.-deck 299, 1<>9TV zvv./w. Philips 348!- 519'~ K.T.V. 1399,— Alles onbeschadigd en met normale service en garantie. telefoon (02220) 2114 vraagt voor spoedige indienst treding een Postbus 61, Den Burg. van 21 maart t/m 8 april 1977 Apotheek gesloten. Wegens enorm succes nu tot 31 maart op alle merken en modellen Wij bieden U reeds een zig-zag-naai- machine vanaf ƒ249, Inruil oude machine mogelijk. Alle reparaties, ook al zijn deze elders gekocht. I Schoolstraat 18, Oosterend, tel. (02223) 243 [ook 's avonds). Schilderend 71, tel. 2148, deelt mede, dat het NIEUWE TELEFOONNUMMER van J. J. GEUS, Schilderend 60, is geworden Kilo verse kasspinazie 8 flinke grapefruits Blik Delmonte ananas ...ik ben Pa Bouter van de Rabobank. Tuinman van de vroege ochtend tot de late avond. En ik zaai. want straks is het weer volop lente. Overal kleur. Fleur. Bladeren en bloemen. Groen. rood. geel. blauw, oranje, wit.Ik help. In dc tuinen, in de bloembakken op dc balkons. In potten. In steden en dorpen. Waar maar Rabobanken zijn! Help je mee? \\l A-~- Dat staat duidelijk beschreven op de zakjes bloemzaad die bij dc Rabobank voor je klaarliggen. Dne maanden lang elke maand drie nieuwe soorten. Ga even naar je Rabobank, als je toch spaart, dan kun je gelijk die leuke zakjes meenemen en een vrolijke sticker van mij. Pa Bouterl Ik vertel je daarop precies hoe je het allemaal moet doen. Deze maand krijg je zaad voor het Gipskruid, de Strand violier en het Juffertje in 't Groen. Bij dc Rabobank sparen jonge spaarders ekstra voordelig! Natuurlijk is er de spaarpot voor de peuters. Gezellige kleurtjes. Staat overal leuk, spaart gemakkelijk. Sparen op school met Ekko de Eekhoorn. Van 6 t/m 10 jaar. Elk jaar een leuke verrassing! Gnjp-5 voor de jeugd van 11 t/m 14 jaar. leverteen ekstra premie op van 5%. da's met mis... En als je 15 bent geworden kun je meedoen aan het Ideaal Spaarplan "De Zilvervloot", met zelfs 10% ekstra premie. Vraag er allemaal maar eens naar bij de Rabobank. Hé pssst: volgende maand komt Ma Bouter met andere bloemsoorten en in mei komt onze dochter Ka. Opletten dus en zaaien maar! geld en goede raad Rabobank DOOR GERRIT FRANSSEN 18. Ze ging er niet verder op in. Teruglo pend in het vertrek, zei ze: „Het schaak spel is nog compleet. Als je zin hebt. Koffie drinkend en schaakspelend ver maakten ze zich die morgen. Els rookte af en toe een sigaret en voelde zich hap py. De hond lag in de deuropening en keek soms naar het tweetal. Van buiten kwam nauwelijks geluid. Soms het ge- tjetter van een vogel. Een enkele keer loeide de koe. Voor het overige verbrak niets deze stilte. In het spel waren ze aan elkaar ge waagd. De man zei, toen ze de stukken opzetten, nadat de eerste partij in re mise was geëindigd: „Ik heb 't zeker in een jaar of drie niet meer gedaan". Ze antwoordde: „Ik evenmin. Ik had er ei genlijk nooit wat mee op. Ik heb een broer, die is er een meester in. Lid van zo'n club en in wedstrijden bij het eer ste tiental spelend. Echt een fanatieke ling in schaken. Maakt ook problemen voor kranten en zo. Maar ik zag er nooit veel in en dacht: dat is iets voor man nen". Begrijpend antwoordde hij: „Soort minderwaardigheidsgevoel. Vrouwen ei gen". „Best mogelijk. Vader wilde, dat ik het leerde. Het komt je algemene ont wikkeling ten goede, zei hij dan. Dat was een soort stokpaardje van hem. Misschien had hij gelijk. Maar hij be sliste teveel in mijn leven: ik kreeg niet voldoende gelegenheid zelfstandig te worden. Me te ontplooien. Zelf iets te scheppen naar eigen zin. Ik leefde niet, ik werd geleefd, snap je? Iemand startte me en dirigeerde me volgens een be paald systeem. Eigen initiatief was er niet bij. Misschien waren zijn bedoelin gen goed, maar ik kon het op den duur niet meer verwerken. Nu ja, er waren nog andere omstandigheden, die me ten slotte opstandig maakten. Op een ge geven ogenblik zag ik het niet meer; er ontstond een soort explosie bij me. Nu ja, na een ruzietje bij ik het huis uitge lopen. De spreekwoordelijke druppel, die de emmer deed overlopen. Ik kan me nog herinneren, dat ik op een bus ben gestapt en in de stad een trein heb genomen, maar daarna is er een mist. Mijn herinneringen zijn vervaagd, als ik probeer te ontdekken, wat ik die be wuste dag allemaal heb gedaan tot ik hier in de buurt over dat bospad liep en jou zag werken. Vanaf dat moment weet ik alles nog, maar daarvoor. „Gebeurt vaker. Als gevolg van hef tige gemoedsaandoening. Tijdelijke on derbreking van het geheugenbewustzijn. Soms komt het terug. Vind je het be langrijk?" Schouderophalend deed ze een zet. „Wat is belangrijk?" Ze keek hem aan. „Dat ik leef? Dat ik er ook ben op deze wereld? Dat ik sinds enkele dagen hiei ben neergestreken? Bij jou in huis? En me probeer verdienstelijk te maken? Dat ik het fijn vind, omdat hier een vol ledige vrede is? Rust, ja, vooral rust? Of komt het, omdat ik hier helemaal me zelf kan zijn? Omdat niemand me com mandeert of bestelt? Dat ik eigen initia tieven kan ontplooien?" Ze wees naar de schoongemaakte kamerwand. Knikkend antwoordde de man: „Alles bij elkaar waarschijnlijk. Misschien was je een luxe gevangene, met alle moge lijke comfort, maar toch een gevangene. Nu ben je vrij". De man aankijkend, sprak ze: „Ja, dat is het, denk ik: vrijheid Die heb ik in werkelijkheid al een hele poos gemist. Nu ben ik vrij. Als ik weg wil gaan, doe ik dat. Je kunt me niet tegenhouden. Als ik wil blijven weet ik nu, dat jij het goed vindt. Niemand legt me beperkin gen op. Dat zal het wel zijn. Als ik, bij wijze van spreken, op blote voeten bui ten in de regen wil gaan lopen, zodat mijn haren drijfnat worden en m'n bloes en rok aan me kleven, kan ik dat gaan doen, want niemand zal het me verbie den". „Vast niet. Het zou enkel jammer zijn van je bloes en rok, hè? Trek dan in elk geval een lange broek aan". „Kijk, daar heb je nu het verschil. Mijn vader zou zeggen: je bent gek om op blotevoeten in de regen te gaan lo pen. Je bent toch geen ganzehoedster!" Ze lachte. „Zoiets bijvoorbeeld. En m'n geliefde stiefmoeder zou er ongetwij feld aan toe voegen: Zonde van je ha ren; kost je weer geld voor de kapper en je hebt toch al onmogelijk haar!" „Welnee, hoe komt ze er bij? Je hebt prachtig haar!" riep de man ineens óp heftige toon uit. „Het lijkt wel zijde, zo zacht lijkt het. En het glanst. Ze keken elkaar aan en beiden begon nen te lachen. Hij voelde zich betrapt en om zich een houding te geven, klopte hij nauwkeurig zijn pijp uit. „Sorry, Els, maar ik vind, dat je erg mooi haar hebt". „Dank je. Mijn stiefmoeder heeft een hekel aan me. Omdat ik nog thuis ben. Mijn beide broers zijn getrouwd, heb ben hun eigen gezin en dus maling aan Dien. Zo heet ze. Maar ik ben nog thuis; dat is haar een door in het oog. Ze wil mijn vader helemaal alleen voor zichzelf hebben, begrijp je? En doet van alles om me te treiteren en te vernederen". „Ik kan het me voorstellen. Ik heb vroeger duiven gehad. Symbool van de vrede, niet? Nou, vergeet het maar rus tig: de gemeenste dieren, die je kunt be denken. Als twee duivinnen met elkaar vechten en je grijpt niet in, vechten ze net zo lang door, tot er één zijn kop he lemaal stuk gepikt is en sterft". Hij knikte. „Als vrouwen samen vechten, in werkelijkheid of via pesterijen, dan is het erger dan twee mannen met el kaar. Dat wil ik er maar mee zeggen". Hij verzette een loper. „Schaak". De vrouw legde haar koning om. „Ik geef het op. Misschien ben ik, na ons gesprek er niet meer helemaal bij met m'n gedachten. Graag nog eens een vol gende keer ,want ik vind het nu wel een leuk spel". 's Middags ging Dirk een dutje doen. „Dat is m'n zondagsprivilege", zei hij schertsend. „In de week heb ik daar geen tijd voor. Althans, ik gun het me zelf niet. Maar zondags ga ik graag 's middags een uurtje naar bed". Maar Els had geen lust om te gaan slapen. Waarom zou ik? Ik ben klaar wakker. Ze had zin om een wandeling in het bos te maken. De regen was nage noeg opgehouden; het wolkendek w» niet meer zo dik. Met een beetje gelui krijgen we vanmiddag nog opklaringen dacht ze. Met de hond op haar hiele: liep ze een eindje de laar rond, af en toe een klein stuks je 't bos in, maar het w zo dicht, dat ze niet verder durfde gaai dan een meter of dertig. Zolang ik he: licht door de bomen van de laar kaï zien loop ik, maar daarna ga ik wee: terug. De hond keek haar af en toe aan. Wat moet je nu tegen een dier zeggen, dat doof is en niet kan blaffen? Ze aaide hem zo nu en dan over z'n kop en dai drukte hij zijn neus in haar rok. Op eer. gegeven ogenblik knielde ze bij hert neer en nam zijn kop in haar armen met haar gezicht tegen hem aan. „Ach mijn diertje, ^at erg, dat je niet meer kunt horen, want dan zou ik zeggen, hoe lief ik je vind en hoe fijn, dat je me be scherm dt als dat nodig zou zijn. Want je bent intelligent genoeg om je andere zintuigen optimaal te gebruiken. Fijne Beer van me, hoor!" Het dier kwispelde met zijn staart en gaf haar heftige likken met zijn grote, lange tong. „Ja, ik weet het wel, dat je van me houdt. Misschien ben jij de eni ge in de wereld, die echt om me geeft Zonder enige bijbedoelingen. Kom jon gen, we gaan weer terug. Om een kopje thee te zetten. Met een plakje cake erbij omdat het zondag is. En dan roken we een fijn sigaretje en denken we: Laat ie dereen verder de koorts krijgen, hè? We hebben met niemand meer iets te maken. Geen boze stiefmoeder, die mi] hier wat kan doen, omdat niemand weet dat ik hier neergestreken ben. En Dirk stelt geen vragen. In dit opzicht vooral is-ie een fijne knul". (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1977 | | pagina 6