Texel gaf zege uit handen
Lichtboei van Noordzee
naar Waddenzee
LEen illusie armer"
>i
\l
:EUILLETON
I
Texelse Boys
faalde tegen DW0W
Sporting overwon ZDH
Oosterend speelde gelijk
tegen koploper Oudesluis
Tweede blad Texelse Courant dinsdag 11 oktober 1977
j Texel heeft zondagmiddag geheel
bnnodig een punt in Bergen achterge-
fcten in een wedstrijd waarin het elf-
al tot ongeveer tien minuten voor tijd
et 0-2 voorstond maar uiteindelijk
et een 2-2 gelijk spel naar huis
eest.
j Oorzaak van dit alles was het allengs
■echte spel van de Texelse ploeg naar-
iate het eind van de ontmoeting nader-
De verdiende 02 voorsprong die de
[landers bij de rust hadden bereikt was
iaarblijkelijk een weelde dte de Texel-
ielers niet konden dragen. De gedachte
•t karwei na de rust even afmaken",
ikte dan ook heel anders uit dan werd'
irwacht. De wedstrijd kenmerkte zich
lor twee totaal verschillende speel-
ilften In de eerste helft was het goed
>elende Texel de gevaarlijkste ploeg,
[ergen had door het windvoordeel wel
>n veldoverwicht, maar wanneer Texel
in balbezit kwam wist men met snelle
■vaarlijke aanvallen de Bergen verde
lging onder grote druk te zetten. Na
■n minuten was Texel al dicht bij een
»elpunt maar de bal kon nog juist van
fe lijn worden gehaald.
Felheid
De spelers van Texel speelden erg fel,
bardoor bijna alle persoonlijke duels
lor Texelaars gewonnen werden. Na
minuten was het Martus Banda die
ij de middenlijn de bal oppikte en aan
>n solo begon. Hij speelde twee Bergen
-rdedigers uit en kwam alleen voor de
leper, die hij met een bekeken schot
iel mooi passeerde. Texel bleef de be-
ire ploeg en later was het opnieuw
;ak. Henk Jan Klok speelde terug op
uqkaTERDAG 8 OKTOBER 1977:
"(Afdeling Noordholland:
Ml Oosterend (Z)-Schagen
uttnioren:
«Tex. Boys Al-HCSC A2
JVC Bl-Tex. Boys BI
H Texel B2-HCSC B4
lOl "^C B2-Tex. Boys B2
De Koog Bl-Wiron BI
Helder Cl-Tex. Boys Cl
WGW C4-Texel C2
HRC C4-Tex. Boys C2
SDe Koog Cl-Cocksdorp Cl
Texel C3-Oosterend C2
Pupillen:
1| Afdeling A
'"'r ZDH Al-Texel Al
Texel A2-Texel A4
Afdeling B:
Texel B2-Tex. Boys B2
Texel B3-Tex. Boys BI
ZDH BI-Texel BI
ideling C:
Texel C2-Texel Cl
Tex. Boys Cl-De Koog Cl
ZONDAG 9 OKTOBER 1977:
7J pdeling Noordholland:
Bergen-Texel
Texelse Boys-DWOW
De Koog-Schellinkhout
Oosterend-Oudesluis
Sporting S.-ZDH
Westzaan-Cocksdorp
Grasshoppers 2-Texel 2
ZAP 4-Texelse Boys 2
Texel 3-HRC 6
Tex. Boys 3-Winkel 2
Texel 4-Zeemacht 5
De Koog 2-Succes 7
lames:
Purmerend-Texelse Boys
Tex. Boys 2-DZC 1
2—3
5—2
1—3
12—2
4—4
1—4
2—0
1—7
11—0
0—4
2—3
0—1
13—0
2—0
0—4
0—1
0—5
0—2
2—2
0—2
1—1
2—2
3—2
3—1
0—0
0—1
4—1
4—1
2—4
3—0
4—0
2—3
Jan de Lugt, die de bal vanaf de rechter
hoek van het strafschopgebied ver
schrikkelijk hard in de linkerkruising
sohoot: 02. Texel speelde de eerste
helft heel rustig uit en zou de tweede
helft het karwei wel even afmaken.
Debacle
Het onderschatten van een tegenstan
der mag men van een zo geroutineerde
ploeg als Texel is eigenlijk niet ver
wachten. Het gebeurde toch. De eilan
ders speeldden lang niet zo fel en ge
concentreerd als in de eerste helft. Men
was meer op eigen dan op teamresultaat
uit, wat resulteeerde in veel balverlies
en veel gepraat. Het mag een wonder
heten dat Bergen pas een kwartier voor
tijd wist toe te slaan. Een misverstand
tussen keeper Aad Vaars en laatste man
Klaas Dirk Koorn werd goed afgestraft
en 12 was een feit.
Gepraat
De spelers van Texel begonnen nog
meer tegen elkaar te praten wat resul
teerde in nog meer wanorde. Kort voor
tijd mocht Bergen op rechts een vrije
trap nemen; de bal kwam bij de geheel
vrij staande midvoor terecht, die simpel
22 kon scoren. Wat tevens de eind
stand werd. Het enige lichtpunt voor
Texel in de tweede helft was het spel
van nieuwkomer Albert van de Hoven,
die hard werkte en voor Texel een aan
winst kan worden.
In een wedstrijd waarin de spelers
van Texelse Boys vergaten te scoren en
waarin DWOW het geluk aan zijn zijde
had werd zondagmiddag in Den Burg
een einduitslag van 02 gerealiseeerd.
De Texelaars, hoewel betrekkelijk
vaak aan de bal, zagen geen kans hun
overmacht in doelpunten uit te drukken.
Gezegd kan worden dat zij het veld goed
gemotiveerd betraden en in de beginfase
echt wel hebben getracht de begeerde
winstpunten binnen te halen. Toen dat
niet dadelijk lukte liet de voorhoede
het verder voor gezien en drong eigen
lijk niet meer aan. Men had daarvoor
wel twee maal de lat geraakt en de goed
spelende DWOW keeper het vuur na aan
de schenen gelegd. De rust ging in met
een 01 voorsprong voor DWOW. De
Boys achterhoede vergat even in te
grijpen waardoor DWOW een niet te
missen kans kreeg. Na de hervatting
ontvouwde zich een spelbeeld dat vooral
het middenveld bestreek. Een uitval was
er de oorzaek van dat de Wieringer ploeg
een tweede doelpunt kon maken. Een
goed genomen vrije trap werd aanvan
kelijk door de Texelse Boys-goalie ge
stopt maar even losgelaten waarna de
bal door de wind via de paal over de lijn
het doel inrolde.
Na vooral in de beginfase van de wed
strijd tegen Sporting Schermerhorn een
goed spel op de grasmat te hebben ge
legd heeft ZDH 1 deze uitwedstrijd ten
slotte toch met 32 verloren zien gaan.
Het goede offensieve spel van de eer
ste minuten resulteerde in een door J.
Commandeur snel gescoorde openings
treffer. Na dit goede begin zakte het
spelpeil van ZDH aanmerkelijk en na
een gelijkmaker kon Sporting vlak voor
de rust op een 21 voorsprong komen.
Na de hervatting probeerde ZDH met
twee invallers te redden wat er te red
den viel. Het hielp echter niet veel want
Sporting S. bouwde de voorsprong uit
tot 31 voordat door een schitterende
kopbal van H. Steen de achterstand ver
kleind kon worden. ZDH verliet het veld
na een optreden waarin het weinig inzet
ten toon heeft gespreid waardoor het
thuisspelende Sporting een verdiende
overwinning behaalde.
MEDEDELINGEN
S.V. Texel.
Om misverstanden uit de weg te rui
men worden alle spelers en ook de ou
ders van de jeugdspelers op het volgen
de gewezen. Als een wedstrijd wegens
afkeuring van het terrein niet doorgaat
wordt dit in het bekende kastje zonder
doorhaling bekend gemaakt. In twijfel
gevallen wordt daarom aangeraden even
in het kastje te kijken of (eventueel) de
elftalleider op de bellen. Wegblijven om
dat gedacht wordt: het zal wel niet door
gaan is onsportief tegenover de spelers
die wel opkomen en dan met een onvol
ledig elftal moeten spelen. Voetbal is
immers een teamsport die met elf man
gespeeld moet worden.
Voorts is de officiële winterstop van
het voetballen gepland tussen 24 decem
ber 1977 en het weekend van 7 en 8 ja
nuari 1978. t.C.
In een enerverende wedstrijd hebben
Oostcrend en Oudesluis elkaar bijzonder
weinig toegegeven. Beide ploegen toon
den een grote inzet en speelden zo aan
vallend mogelijk. Oosterend nam tot
tweemaal toe een voorsprong via Johan
de Waard en Jan de Vries, maar aan
valler Rooyman scoorde evenzoveel
goals voor Oudesluis. De uitslag werd
daarmee een 22 gelijk spel.
Vooral Oosterend kwam furieais uit de
startblokken. Via de spitsen Johan de
Waard, Hans Seitsma en vooral ook
Ewald Witte kwam het Oudesluis doel
onder grote druk te staan. Na ongeveer
tien minuten spelen leverde dit offen
sief al een goal op. Ewald Witte brak op
links door en kwam in botsing met de
ver uit zijn doel gekomen Oudesluis-
goalie. Beiden kwamen ten val en de
attente Johan de Waard kon scoren.
Eerste gelijkmaker
Vrijwel onmiddellijk na de aftrap
werd de stand echter alweer gelijk ge
trokken. Oudesluis aanvaller Rooyman
probeerde van grote afstand een schot op
doel. Tot ieders verbazing beoordeelde
de overigens uitstekende Oosterendkee-
per Roel Veldman de bal volkomen ver
keerd en verdween deze zacht rollend in
het doel. Oudesluis putte uit deze onver
wachte meevaller en Oosterend maakte
een bijzonder moeilijke periode door.
Vooral ook toen uitblinker Ewald Witte
geblesseerd moest uitvallen. Toch was
het Oosterend dat nog voor de rust op
nieuw de leiding zou nemen. Tijdens een
zeer verwarrende situatie voor het Ou-
desluisdoel wist Jan de Vries er 21
van te maken.
Man en macht
Na de rust eenzelfde spelbeeld. Oude
sluis veroverde een licht veldoverwicht
maar moest toch voortdurend met man
en macht terug om de Oosterend aan
vallers in te tomen. Voor beide doelen
ontstonden gevaarlijke situaties en uit
één zo'n situatie wist (alweer) Rooyman
te scoren. Rechter verdediger Aris El
len slaagde er niet in de bal goed weg te
werken en bood zo de Oudesluis aanval
ler een niet te missen kans. Met nog een
half uur te spelen werd de strijd steeds
grimmiger. De Oosterend verdedigers
Klaas de Vries en Frits Bakker hadden
meer overtredingen nodig om de Oude
sluis aanval af te stoppen en ook in
de Oudesluis defensie werd aanzienlijk
ruwer gespeeld.
Blessure
Ger Plaatsman werd het slachtoffer
van een overtreding en moest gebles
seerd uitvallen. Ergerlijk was in deze
fase van de strijd de Oudesluis grens
rechter die diverse foutieve buitenspel
beslissingen nam, die klakeloos door de
overigens uitstekende scheidsrechter
Pannekoek werden overgenomen. Tot
scoren kwamen beide ploegen niet meer
al was Oudesluis met een schot op de lat
nog het dichtst bij een treffer.
sa&ssteSSfi!
De lichtboei die het afgelopen week
end op het strand bij paal 11 aanspoelde
is woensdagochtend op vlotte wijze ge
borgen. Het vijf ton zware gevaarte
werd onder toezicht van Rijkswaterstaat
door twee shovels (van aannemersbe
drijf Daalder uit Alkmaar en Loonwer
ker Bakker uit Den Hoorn) op een
vrachtauto van Daalder gezet. Het
transport ging vervolgens naar de haven
van Oudeschild waar dezelfde shovels
de boei van de wagen op de kade tilden.
Het ding werd daarop eenvoudig in het
water gerold en daar door een boot van
het Loodswezen uit Den Helder op sleep
touw genomen.
De foto's, gemaakt door Martin Zijm
van Rijkswaterstaat, brengen de ver
schillende fase van het opvallende trans
port in beeld. Foto 1: De boei wordt op
de auto gezet. Foto 2: Het transport ter
hoogte van het Torenhuis in De Westen.
Foto 3: De boei plonst in de haven van
Oudeschild.
door Leida Graafland
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiniiiiiiiiiiiiNiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiii
2. De eerste gasten van het naoorlogse
Ederland, dat nog niet helemaal beko-
n was van alle ellende, in vijf nare
en beleefd, waanden zich in een oase;
r weg van het woelige leven. Een bus-
rbinding met Arten is er niet, maar de
sten worden gehaald met een dump-
gen, waarin een zestal mensen met
bagage van het dichtstbijzijnde
•oorstation gehaald kan worden. De
rvice is buitengewoon. En meer dan
le reklame kan beloven is de ervaring
m mensen, die in Arten geweest zijn,
[e beste aanbeveling. Zo rolt de faam
f in Arten als een sneeuwbal door Ne-
Jderland. Er komen meer pensionhou
ders; de aanschaf van een auto wordt
gemakkelijker en tenslotte komt er zes
jkeer per dag een bus in het dorp. Dat
jZijn de uiterste communicatiemogelijk
heden, behalve dan dat iedere exploitant
zo nodig zijn gasten haalt en brengt, als
ze geen eigen vervoer hebben.
Dertig jaar na de bevrijding is Arten
feliswaar nog altijd onbekend bij een
Xiot deel vakantiegangers, dat liever
i de hete zon van Spanje of Italië loopt
te zweten, dan dicht bij huis te blijven.
Maar zij, die dit kleine stukje eenvoud,
fcust en charme hebben ontdekt, komen
er vaker terug. Niet enkel in de zomer,
maar ook in het voor- en naseizoen. Al
was het maar voor een lang weekend.
Jossa Hunninkhuizen is in paniek ver
trokken, enkel met twee koffeers met
kleren en het hoognodige voor toilet en
hygiëne. Met onbekende bestemming. Ze
is in haar wagentje gestapt en zo maar
ins Blaue hinein gereden, ver weg van
de stad, waar men haar heeft beledigd
en gekwetst. Zo erg, dat ze voorgoed de
band met alles, wat ze als haar milieu
beschouwdee, verbrak. Zich met moeite
inhoudend van alle ellende, die zich in
deze enkele uren heeft opgestapeld.
Trachtend zich te concentreren op het
verkeer. Tot ze er op een gegeven ogen
blik genoeg van had en zo maar een zij
weg was ingeslagen. Toen het donker
begon te worden in september korten
de dagen snel begreep ze, dat ze moest
uitzien naar een onderkomen. In ieder
geval voor de komende nacht. Gelukkig
had ze voldoende geld bij zich en ver
der haar chequeboek. Intussen was ze
verzeild geraakt in een streek, die voor
haar totaal onbekend was. Wat dwalend
reed ze over een eenzame, smalle weg
en zo arriveerde ze in Arten, waar het
seizoen zo ongeveer voorbij was en waar
al verschillende pensionhouders zelf met
vakantie waren gegaan. Wat onwennig
reed ze door het kleine dorp, de Brink
rond, waar in het midden nog een hou
ten pomp stond om tenslotte ergens haar
wagen neer te zetten om op zoek te gaan
naar een nachtverblijf. Ze trof het, want
een vrouw, die over het poortje van het
erf nog even genoot van de mooie avond
taxeerde de jonge vrouw, die zoekend
kwam aanlopen. Haar laatste gasten
zouden aan het eind van de week ver
trekken en dan was het wellicht voor de
rest van het jaar gebeurd, tenzij er nog
in de herfstvakantie zouden komen.
„Zoekt u een kamer?", vroeg ze de
passant, die nu bleef stilstaan.
„Ja. Weet u er een?"
De vrouw, die half gebogen over het
hekje leunde, rechtte nu haar rug en
wees naar achteren, naar het huis. „U
kunt bij mij terecht, als u wilt; wij heb
ben een eenvoudig, rustig pension".
Zo kwam Jossa Hunninkhuizen te
recht bij het echtpaar Verduurdonk,
waar ze na het vertrek van het laatste
stel zomergasten het rijk alleen had. Het
echtpaar, de drie kinderen en de grijs
zwarte hond Tuus niet meegerekend.
Van de kinderen had ze geen last, die
waren overdag naar school. De man ging
in het naburige stadje part-time werken
en de hond was al spoedig goede maat
jes met juffrouw Jossa. Maria Verduur
donk, die in de loop der jaren waarin ze
kamers verhuurde een dosis mensenken
nis had opgedaan, begreep al na een
paar dagen dat de juffrouw óf ziek ge
weest was óf heel wat narigheid had
moeten meemaken. Maria was evenwel
niet nieuwsgierig. Ze luistert, als men
haar wat vertelt; ze toont belangstelling
voor alles, wat men haar kenbaar wil
maken en geeft raad, als die aan haar
gevraagd wordt en het in haar vermo
gen ligt te helpen. Ze is tyij met vrolijke
mensen en voelt mee met bedrukten. Zo
ook met Jossa Hunninkhuizen. De nieu
we gast draagt geen trouw- of verlo
vingsring en Maria konkludeert: waar
schijnlijk een ongelukkige liefde. Of een
sterfgeval. En wacht. Als het nodig is,
zal de juffrouw wel eens een babbeltje
beginnen en anders is het ook goed. Je
nooit opdringen is de stelregel van Ma
ria en in de praktijk is dat een goede
gebleken.
In de eerste dagen van haar verblijf
in Arten maakt Jossa wandelingen in de
omgeving. Door de bossen en over de
nog in bloei staande heidevelden. Langs
akkers en door het andere kerkdorp,
waar de bevolking een heel andere ge
aardheid heeft en waar men leeft van de
opbrengst van de grote akkers, die men
hier aantreft. Of door een der buurt
schappen, waar op iedere tien huizen
een café is, waar doorgaans meer bier
wordt gedronken dan alle andere dran
ken samen. En waar men elkander vro
lijk groet: inboorling en vreemdeling.
Want onderscheid maakt men in Arten
niet. Nu de meeste gasten uit dit dorp
weg zijn, is het er weer rustig. Van de
vier winkeliers zijn er twee zelf met va
kantie en het enige hotel,dat Arten sinds
enkele jaren rijk is, heeft ook niet veel
meer te doen. De zomerkelner is met een
volle portefeuille vertrokken; de gasten
of passanten, die nu nog komen of aan
leggen, worden door de eigenaar en zijn
vrouw zelf geholpen. Buiten het seizoen
kunnen ze het samen best af. Geleidelijk
aan keert de intimiteit van het geheel
terug. Wat met de autobus gaat of komt,
zijn inwoners of neringdoenden. De en
kele automobilisten, die het dorp bin
nenrijden, zijn doorgaans vertegenwoor
digers, een enkele keer de dokter of de
veearts. Last but not least dagelijks een
onbekende pater, die bij ontstentenis
van een vaste pastor in het kleine kerk
dorp de Mis leest, de doop bedient en
sporadisch een huwelijk voltrekt of een
dode begraaft. Na afloop in het hotel
zijn borreltje haalt om daarna in zijn
wagen weg te rijden. Naar onbekende
bestemming, want weinigen weten, waar
hij vandaan is gekomen. Behalve dan,
dat hij een aantal jaren missiepater is
geweest, ergens in Zuid-Amerika.
Jossa weet al na enkele dagen, dat ze
het hier naar haar zin heeft. Heel voor
zichtig heeft ze geïnformeerd naar de
mogelijkheid voor onbepaalde tijd te
blijven en daarop heeft ze te horen ge
kregen: in ieder geval tot het eind van
't jaar. En dat is een hele poos, als je
begin september bent gearriveerd. De
gast is elke morgen op tijd beneden en
ontbijt mee in de gezellige woonkeuken
van het gezin Verduurdonk. Zo ook met
de lunch en het avondmaal. Daarna trekt
ze zich terug op haar kamer, waar Ma
ria zelf of een der kinderen een potje
met koffie brengt, want Jossa heeft een
keer de uitnodiging beneden te komen
om naar de televisie te kijken, afgesla
gen. Daarna is ze niet meer gevraagd.
Als de juffrouw later haar besluit wil
herzien, is ze alsnog welkom. Maria
houdt niet aan; je gaat je gasten nooit
iets opdringen, ze adviseert enkel.
Overdag heeft Jossa de nodige aflei
ding. Ze heeft altijd veel van wandelen
gehouden, dus is ze iedere dag, als het
weer zulks toelaat, buiten. Ze heeft de
wijde omtrek al spoedig verkend, een
keer koffie gedronken in een der buurt
schappen, gezworven over de heide, ge
keken naar het scheuren van een stop-
pelland en een pluim veebedrijf bezich
tigd. Maar het liefst wandelt ze over de
bos- en landwegen, waar ze enkel samen
is met de vogels en de konijnen, een en
kele maal een schichtige ree ziet weg
vluchten of een fazantenpaartje ziet op
vliegen. Zelfs het verkeer over de auto
weg, die slechts enkele kilometers van
Arten verwijderd langs gaat, is hier niet
te horen. Alles ademt rust en vrede. Het
werkt als balsem voor haar gewonde
hart. De woede in haar ebt weg en ver
andert geleidelijk aan in een gelaten
aanvaarden van de werkelijkheid: er is
immers niets meer aan te doen!
(wordt vervolgd)
