WAT IK ZEGGEN WOU..
,,The Enforcer"
■mRWHMiwa
Een illusie armer"
mm
Den Haan klopte Elzinga
Cursus
alternatieve voeding
in rest. „Italia"
m
Ergernis
Rolschaatsen
vanaf
19,95
Koersen vreemde valuta
iiiipiÉ
7
'M
Walgelijk
iUILLETOlM
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
EVEN VAN LEZERS-BUITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE
de grootst mogelijke ergernis
het artikel in de Texelse Courant
0 januari gelezen over de massa-
ktie van varkens op ,,Rio
Ie". Het artikel komt namelijk op
ver als en lofzang op de bio-
trie; dat komt omdat de schrijver
et stuk volledig vanuit de visie van
betreffende veehouder heeft
ireven. Over het welzijn van de
wordt met geen woord gerept,
ve dan dat de dieren „een
are, tevreden indruk" maken. Dat
/oor de journalist schijnbaar vol-
ie om geen vragen meer te stellen
zaken die betrekking hebben op
elzijn van het dier. Ikzelf ben ge-
minder gauw overtuigd. En ik wil
uiteenzetten waarom, (Per slot is
ele pagina besteed aan de stand-
in van de varkenshouder!,
kens leven van nature in kleine
len en zij doen qua intelligentie ze-
let onder voor bijv. honden. De
dieren zijn speels en nieuwsgie
ren kan een varken ook van alles
Niet alleen is een varken een so-
dier, maar tevens beschikt het
een aantal prima functionerende
igen, die de verbinding vormen
n de omgeving en de manier
ap hij deze ervaart. De omgeving
iet mestvarken is helaas uitermate
alarm, onnatuurlijk en overbevolkt,
n nature is het varken een alleseter
n natuurlijk gedrag bestaat groten-
uit het zoeken naar voedsel,
ten waarmee met name de reuk-
istzin gemoeid zijn Het mestvar-
ïeeft in zijn hok geen mogelijkhe-
deze handelingen uit te voeren
I de constructie van de hokken is
nig dat de dieren nergens vat op
n. Varkens, ook mestvarkens,
en een intensief kontakt met el-
door middel van geluiden, mimiek
udingen. Zoals zo vaak bij groeps-
n worden zieke, gewonde of in ge-
sterk afwijkende dieren uit de
1 gestoten. Het uitgestoten mest-
n kan zich echter niet uit de groep
ijderen en wordt op den duur zelfs
meer als soortgenoot, maar als
beschouwd en dientengevolge
jaagd en aan- of opgevreten,
het voeren na zitten de dieren de
dag in het donker of schemer,
door nog meer normale gedrags-
men onmogelijk zijn (o.m. de opti-
orientering). Na het voeren blijven
ieren, hoewel ze genoeg hebben,
een halfuurtje zoeken naar
sel. Uit ervaringen is gebleken dat
dit zoekgedrag zou kunnen bevre-
1; lopen de dieren op roosters (het-
in ,,Rio Grande" het geval is),
geeft men als regel geen stro
st dan de roosters verstopt raken,
ivoelens kunnen alleen worden af-
rgeerd op hokgenoten met als ge-
dat de dieren gaan wroeten in el-
oren, lendenen en andere delen,
tneest echter richt zich het knauw-
g op de staart. Dit gedrag wordt,
it het dier niets anders kan doen,
len duur een obsessie, waardoor
knauwen steeds feller wordt en
den ontstaan. Deze veroorzaken
3ij het dier en het zal proberen zich
het bijten te onttrekken. Het staart -
n kan tenslotte overgaan in kaniba-
als jacht op het gewonde dier
It gemaakt. In ieder geval treden
'ijls infecties op en soms zijn er
gaten bij de staartwortel uitge-
n.
at ook niet algemeen bekend is, is
de helft van de Nederlandse var-
lijdt aan longontsteking, ten ge-
van de droge omgeving, het
ge voer en de stoffige lucht,
ivenomschreven omstandigheden
zijn algemeen in de Nederlandse var
kenshouderij. En dit is nog slechts een
greep uit de wantoestanden, want ik
zwijg nog over beenkwalen, castraties
en vervoer van de varkens (bij vervoer
gebruikt men elektrische prikkelaars!,
enz. die het dier het leven tot een hel
maken.
Ik maak uit het artikel op dat de
mestvarkens op „Rio Grande" geen
stro krijgen (er wordt slechts over roos
ters gesproken). Men kan er in dit geval
op rekenen dat binnen niet al te lange
tijd vele varkens beengebreken zullen
krijgen. Een feit is dat de helft van de
Nederlandse mestvarkens
beengebreken heeft, kreupel is of zelfs
niet meer kan lopen. Het skelet blijft
namelijk in groei achter bij het zeer snel
groeiende lichaam en bovendien krijgt
het dier vaak te weinig beweging. Var
kens uit stallen zonder stro vertonen
meer beengebreken, want een varken
dat geen stro heeft, is minder geïnteres
seerd in zijn omgeving, beweegt dus
minder, met als gevolg dat beenkwalen
sneller voorkomen.
Misleidend in het artikel is de infor
matie over het castreren van de beren
Bedrijfsleider Wijtten „verwacht dat
het gebruik binnen afzienbare tijd tot
het verleden zal behoren" Dat ver
wacht ik niet. Weliswaar is men in
Nederland op vrij grote schaal ven me
ning dat het castreren overbodig is,
omdat de „berelucht" bij slechts
2% van de dieren voorkomt, welke dan
trouwens opgespoord kan worden
met een detector, maar het buitenland,
met name Duitsland, Italië en Luxem
burg verbieden de invoer van vlees van
niet gacastreerde varkens. Deze be
langrijke afnemers hebben grote
bezwaren tegen het afschaffen van het
castreren. Overigens is de castratie een
buitengewoon pijnlijke ingreep voor de
dieren die zonder verdoving geschiedt.
Een overbodige marteling dus, die om
exportredenen voorlopig nog door 6 7
miljoen biggen per jaar moet worden
ondergaan.
Of de „hypermoderne wijze" van
massaproduktie van varkens op „Rio
Grande" voor al deze problemen een
oplossing heeft, komt de lezer helaas
niet te weten, We lezen slechts welke
maatregelen genomen zijn om het pro
ject economisch aantrekkelijk te ma
ken, maar niets is te vinden over even
tuele stappen die genomen zijn om het
welzijn van de dieren te bevorderen.
Dus blijf ik met brandende vragen zit
ten als
Hoe lang worden de dieren door het
moederdier gezoogd? (Als deze periode
tekort is wordt de zuigbehoefte bevre
digd op alle uitstekende delen van lot
genootjes, met als gevolg ernstige ont
stekingen!.
Hebben de dieren inderdaad
helemaal geen stro en hoe denkt men,
of is men überhaupt van plan, de ge
noemde gevolgen daarvan te bestrij
den?
Gebeurt op „Rio Grande" de castra
tie ook zonder verdoving?
Hoe groot is de bewegingsvrijheid
van de dieren als ze bijna hun slachtge-
wicht hebben bereikt? (hun gewegings-
ruimte wordt iedere dag kleiner!)
Wat moet worden verstaan onder
„een zekere bewegingsvrijheid" die de
zeug- :t de fokafdeling hebben, waar
de diei. .i vastliggen aan een band?
Waarom geeft men op „Rio Grande"
de voorkeur aan roosters, terwijl
momenteel het stalsysteem met ruim
ten die bestaan uit een liggedeelte (met
stro) en een mestgedeelte (met roos
ters) meer in zwang is, vooral ook
omdat dit systeem een beter welzijn ga
randeert?
Op al deze vragen en nog vele
andere mis ik het antwoord.
De veehouders van „Rio Grande"
moeten niet denken dat het er mij om
te dóen is hun bedrijf in discrediet te
brengen. Ook beschouw ik hen niet als
extra verantwoordelijk voor de wantoe
standen in de huidige veehouderij. Hun
aandeel valt in het niet bij dat van de
voederfabrieken en banken die in ano
nimiteit van de bio-industrie profiteren
ten koste van het dier. Ook verant
woordelijk is de consument die vlees
nog steeds beschouwt als een nood
zakelijkheid in het dagelijks voedselpak
ket, maar die tevens voor dat vlees
maar zeer weinig wil betalen. Die con
sument wil liever niet nadenken over de
slogan: „Minder vlees mevrouw, u
weet hopelijk al waarom?", ook al weet
hij maar al te goed dat voor de meeste
kippen en runderen de situatie in de
huidige veehouderij er in vergelijking
met de varkens geen haar beter uitziet.
Dat de Texelse Courant deze struisvo
gelpolitiek schijnbaar ondersteunt, is te
leurstellend te noemen. Het was beter
geweest deze uiterst gevoelige zaak
van beide kanten te belichten.
Véél te ver is de krant gegaan met de
volgende notities:
Omdat de varkens zijn „verwend",
zijn ze gevoelig voor tocht. Als „ver
wend" hier grappig is bedoeld, lijkt mij
dat volkomen misplaatst; als ermee
wordt bedoeld, dat de dieren het beter
zouden hebben, dan varkens in meer
natuurlijke omstandigheden, dan
beschouw ik deze niet te staven
bewering als propaganda voor de bio-
industrie (hetgeen vanzelfsprekend niet
verboden is).
„Varkens die onder deze optimale
omstandigheden worden gehouden zijn
gevoelig voor allerlei ziekten". Deze
mededeling is bijna absurd. De omstan
digheden zijn allerminst optimaal
vandaar dat de dieren uitermate gevoe
lig zijn. Maar het is duidelijk vanuit
welke hoek de zaak wordt bekeken.
Wellicht kan over pakweg een jaar
eens een antwoord worden gegeven op
de door mij gestelde vragen?
Met dank voor de plaatsing,
J. Dros, Den Burg
N.B. De door mij genoemde feiten
zijn ontleend aan het boek „Leed
eten", aspecten van de bio-industrie,
door A. Stol, uitg. Agathon, Bussum
(1977).
SCHAAKCLUB EN PASSANT
Door in zijn partij tegen H. Elzinga te
profiteren van een fout in de opening
boekte K. J. den Haan dinsdagavond
zijn tweede overwinning en deed daar
mee de rode schaaklantaarn over aan H.
van Daalen.
Winst was er dinsdagavond verder
voor B. Dekker, H. Goslinga, F. Busch,
A. Terpstra en M. Vittali, die respectie
velijk Jeroen Rommets, N. Witte, H.
Goslinga, A. Rombout en C. Witte
klopten.
Na het bekend worden van de defini
tieve uitslag van de match tussen MSC
5 en En Passant 2 (3 V4-4T4) is het
Texelse team op een tweede plaats van
het klassement (4de kl. A NHSB)
terecht gekomen. De eerstvolgende
tegenstander van het tweede team is
Magnus 3 uit Schagen, dat op de derde
plaats staat. De ontmoeting wordt op 11
febr. op Texel ('t Zwaantje) gespeeld.
Westduitse marken 100 7105,25
Belgische francs 100 7 6,72
Franse francs 100 7 46,50
Zweedse kronen 100 7 46,75
Zwitserse francs 100 7112,50
Deense kronen 100 7 37,50
Amerikaanse dollars 1 7 2,21
Engelse ponden 1 7 4,29
Oostenrijkste schillingen 100 7 14,80
Italiaanse lires 10.000 7 23,75
In restaurant Italia te De Koog begint
op donderdag 2 februari een cursus
Alternatieve voeding. Deze cursus (on
der leiding van mevr. Jongkind uit Sint
Maarten) bestaat uit 6 lessen, die
gegeven worden tussen 2 februari en 9
maart. De tijden zijn 13.30 tot 16.30 uur.
het cursusgeld voor de hele serie be
draagt f50, De kosten voor de
benodigde ingrediënten zijn hierbij inbe
grepen.
Deze cursus werd reeds bij het begin
van het winterseizoen aangekondigd,
maar is enkele malen uitgesteld, omdat
men in eerste aanleg geen geschikte
•keuken kon vinden. Er zijn voor „alter
natieve voeding" nog enkele plaatsen
beschikbaar. Belangstellenden voor de
cursus dienen zich voor 1 februari op te
geven bij de afd. Culturele Zaken op het
Raadhuis, tel. (02220) 3041.
Clint Eastwood a/s Dirty Harry" in The Enforcer
Van vrijdag tot en met maandag gaat
in het City Theater „THE ENFORCER"
over het doek. Clint Eastwood is daarin
voor de derde maal te zien in de rol van
Dirty Harry", de politieman uit San
Francisco die gelooft in directe actie met
hard geweld, en dan ook lang niet altijd
vlogens het boekje te werk gaat.
Ditmaal staat hij tegenover een
groen uiterst geweldadige terroristen die
stad en bevolking van San Francisco be
dreigt. Tijdens een goed voorbereide
actie ontvoeren zij de burgemeester en
Harry zet op zijn eigen manier een
zenuwslopende achtervolging in.
Hij gaat echter niet in z'n eentje te
werk. Kate Moore, een jonge, vrouwe
lijke politieagent pas gepromoveerd
tot inspecteur wordt aangewezen als
Harry's partner... Natuurlijk ziet Harry
dit in het geheel niet zitten (vrouwen
zijn te lief, te zacht en te truttig voor het
harde en gevaarlijke politiewerk). Kate
blijkt echter geen doetje en langzamer
hand krijgt Harry wel wat respect voor
haar.
Lieden die zich ongerust maken over
het feit dat Harry nu met een vrouw
werkt, doen dat ten onrechte. Wat
betreft de harde actie is er zo mogelijk
nog een schepje op gedaan door regis-
„Walgelijk", dacht ik in eerste in
stantie, toen ik het artikel in de Texelse
Courant van donderdag j.l las over de
MASSAPRODUKTIE van varkens om
hypermoderne wijze. Ik werd er
kotsmisselijk van, en was van plan een
levenslange ingezonden brief te sturen
om daarin m'n gal over dit soort praktij
ken te spuien.
Maar bij het schrijven van die lange
brief maakte ik me voor de zoveelste
keer kwaad over dit soort mensont
erende en dieronterende praktijken.
Daarom kort en (hopelijk) zakelijk:
Naar mijn overtuiging mogen boer en
mens gebruik maken van de natuur, de
dieren en al het andere op aarde. Zie
Genesis We moeten er echter GEEN
MISBRUIK van maken. Want als een
varken alleen maar zoveel mogelijk big
getjes moet werpen, en vervolgens
wordt afgeschreven, dan is er al iets
mis. Voeg daarbij de zogenaamde OP
TIMALE omstandigheden, waardoor
het beest zelfs geen frisse buitenlucht
kan verdragen. Is dat optimaal? Ik
noem dat onnatuurlijk!
Een varken was vies, en vroeger
moest je je handen wassen, als je op de
boerderij was geweest. Nu moeten
bezoeker en dierenarts eerst hun han
den wassen, anders kon de gezonde
big wel eens ziek worden.
De beren mogen wel neuken, maar
mogen niet ouder dan twee jaar wor
den, anders wordt hij te zwaar. EN IS
DAT SOMS ONNATUURLIJK? De pro-
duktiezeugen liggen (volgens het
verslag in de T.C.) allen aan banden,
en de biggen kunnen in het hok hun
kont niet keren maar kunnen toch
net rondlopen T.C.)
Nog niet zo lang geleden was een
varken ziek, als het niet rondliep en in
de grond wroette. Als hij stil bleef lig
gen, moest de dierenarts er bij komen.
De mensheid op „Rio Grande" is er nu
in geslaagd de varkens vatbaar te
maken voor FRISSE LUCHT. Dat is
seur James Fargo. Er wordt een
komplete oorlog uitgevochten op het
eiland Alcatraz (waar ooit Amerika's
zwaarste jongens werden opgeborgen).
De terroristen hebben niets te verliezen
en vechten tot het bittere einde. Vele
slachtoffers aan beide kanten in deze
film met bedenkelijke trekjes.
De in Amerika zeer populaire East
wood overtreft zichzelf in het aantal cli-
ché's dat we van hem gewend zijn,
maar naar de „terroristen" is het goed
kijken. Met groot vakmanschap werd er
een flink aantal schitterende ongure
kerels bij elkaar gehaald. Voor liefheb
bers van harde actie en nietsontziend
politiegeweld, dagelijks 20.00 uur en
toegang boven 16 jaar.
SCHADELIJK voor ze. Kom, kom,
mensen, waar zijn we nu mee bezig?
Laten we de natuur, en al wat daarin
leeft, gebruiken. Desnoods op gemo
derniseerde manier. Maar laten we het
LEVENDE niet onteren. Want dergelijke
praktijken zijn niet alleen DIER-ONT-
EREND, maar maakt de veroorzaker
ook MENS-ONTEREND.
En dan zal ik het niet eens hebben
over een stukje ethiek of moraal, dat
we als mensheid altijd zullen moeten
behouden. Want dan ga ik me weer
kwaad maken over dit soort „moderne
bedrijven" die niets anders doen dan
winstbejag, zoveel mogelijk biggetjes
en zoveel mogelijk omzet nastreven,
zonder daarbij ethische normen in het
oog houden.
Misschien ben ik wel de enige, die
het LEVEN en LATEN LEVEN iets
hoger stelt dan materialistische eisen
omtrent „Gezond en goedkoop
varkensvlees".
Eet u vooral smakelijk!
lede de Vries, Den Burg
Zondagmiddag draait de uit '66 date
rende „BATMAN". De tot leven geko
men stripfiguur met het maskertje was
een jaar of 15 terug een rage. Batman en
zijn assistent Robin zijn strijders tegen
onrecht en misdaad. Er is een Batmo
biel, een Batcopter, eem Batladder en
allerlei ander slim gereedschap. Toch is
ook de tegenstander niet te onder
schatten. Verenigd in het kwaad zijn er
de Katvrouw, De Nar, Penguin en (mooi
gek) de Raadselman. Deze misdadigers
weten de verpoederingsmachine van
professor Schmiddlapp in handen te
krijgen. Voor alle leeftijden, aanvang
15.00 uur.
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 29 januari op om 8.26
uur en gaat onder om 17.21 uur; 1
februari op om 8.21 uur en onder om
17.27 uur.
Maan: 1 febr. L.K.;7febr. N.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
Vrijdag 27 januari 10.33 en 22.34
Zaterdag 28 januari 11.06 en 23.04
Zondag 29 januari 11.36 en 23.35
Maandag 30 januari en 12.04
Dinsdag 31 januari 0.06 en 12.34
Woensdag 1 februari 0.41 en 13.14
Donderdag 2 februari 1.28 en 14.09
Vrijdag 3 februari 2.41 en 15.30
Zaterdag 4 februari 4.12en 17.03
Aan het strand is het ongeveer een
uur eerder hoog water.
door Leida Graafland
„Ik ben tante Cor ontzettend
kbaar voor dit geld", zei Jossa zacht
:wam overeind. „Zal ik maar koffie
en? Blijf maar zitten, Els en droog je
en. De toekomst ziet er zodoende
r jou weer een stuk minder somber
«Gelukkig wel. Dank zij tante Corrie".
Een week later staat Jossa ineens
ser in Brabant in de winkel. Dolf is
zig de etalage wat te veranderen,
int er is de laatste dagen heel wat uit
yocht. De man kijkt verrast op, als hij
rouw ineens ziet. Hij komt overeind
loopt op haar toe, haar de hand
kkend, maar Jossa kust hem op
ie wangen. „Daar ben ik weer. In
terdam werd ik zo ongeveer over
lig Ik zou er trouwens toch niet meer
nen werken. Wil je wel geloven, dat
in die enkele maanden de stad
femaal ontwend ben? Wat is het hier
rbij vergeleken dan heerlijk rustig,
k is het?"
Druk. Ik heb je gemist. Niet omdat
druk was natuurlijk, maar omdat ik
zo aan je gewend geraakt ben. Het was
gewoon leeg hier in huis zonder jou, wil
je dat wel geloven? Ik was echt blij met
je telefoontje, waarin je zei terug te
zullen komen. Ik dacht: stel je voor, dat
die oom van je liever heeft, dat je blijft.
Dat was toch mogelijk, nietwaar? Ik
geloof, dat ik me doodongelukkig ge
voeld zou hebben bij de wetenschap,
dat je niet meer zou terugkeren".
Jossa begint te blozen, onderwijl haar
mantel uittrekkend. „Kom kom, je moet
niet overdrijven". Maar ze voelde zich
toch wel gevleid.
De man deed het deurtje van de
etalage weer dicht en ging naar achte
ren. „Heb je al koffie gedronken? Ja?
Nou, ik niet. Ik ga zetten. Of doe jij
het, haal ik wat gebak of zo vanwege je
terugkomst. Het woord „vieren" ga ik
onder de gegeven omstandigheden na
tuurlijk niet noemen, want ik weet, dat
je de onverwachte dood van je tante erg
gevonden zult hebben. Maar liefje, het
leven gaat nu eenmaal verder. Ga zo
gauw mogelijk weer aan het werk.
Schilderen, dat verzet de zinnen. En
wees dankbaar, dat je goede herinnerin
gen aan haar zult behouden. Varn wat ik
over je tante heb gehoord, moet het een
zeldzaam lief mens geweest zijn".
„Tante Corrie was een schat, Dolf.
Mijn eigen moeder had me niet beter
kunnen opvoeden dan zij gedaan heeft.
Samen met oom Frans natuurlijk".
Toen ze een kwartier later aan de
koffie zaten en het gebak proefden, dat
Dolf gehaald had, zei de man: „Ik heb
groot nieuws voor je".
„Zo?" Ze keek hem verwonderd aan.
Ga je soms hetrtouwen?"
Zijn gezicht betrok. „Praat geen
onzin, Jossa, want niemand kan beter
weten dan jij, dat er momenteel nie
mand anders meer in mijn leven is dan
Julia, mijn dochter, en jij. Nee, het
is eind januari is er in Den Bosch
een tentoonstelling van kunstenaars uit
deze contreien: Oost-Brabant. Wij, jij
en ik dus, zijn uitgenodigd een aantal
werkstukken in te zenden. Paneeltjes,
doekjes of een paar beeldjes. We mogen
er prijzen bij zetten, als we willen
verkopen. De tentoonstelling duurt drie
weken en zal behoorlijk gepropageerd
worden in de regionale pers".
„Gut, wat leuk, zeg! Hoe ben je dit te
weten gekomen?"
Hij kwam overeind en pakte een brief,
dié op een kastje lag. „Hier is de
officiële uitnodiging Vóór 14 januari
moeten we bericht hebben gezonden of
we al dan niet willen deelnemen. De
organisator is een zekere meneer Voor
houd uit Helmond. Hij is kunstkenner en
draagt alle kosten van zaalhuur en
aankleding. Enfin, lees zelf maar".
Ze keek het enige tijd in en knipperde
met haar ogen, toen ze de man weer
aankeek. „Voorhoud... die naam komt
me bekend voor, maar hoe?"
„Hij wilde indertijd dat bosgezicht
aan het meer van je kopenWeet je nog,
dat je 't hier bracht om te laten inlijsten?
Je woonde nog in Arten. Daarna heb ik
het een dag ot tien in de etage gehad.
Als ik me goed herinner, wilde hij er
zeshonderd voor betalen, is het niet?"
Ze haalde haar schouders op. „Nu je
het zegt, weet ik het weer, maar hoeveel
de man er voor heeft geboden, ben ik al
weer vergeten".
„Het is een van je beste werken",
vervolgde Dolf. „Je moet het in ieder
geval showen".
„Stuur jij Julia in?", vraagt de vrouw.
„Als ze het zelf goed vindt. Niet om
te koop aan te bieden natuurlijk. Als ze
een en twintig is of eerder trouwt wat
waarschijnlijk niet het geval zal zijn
krijgt ze het doek. Dat heb ik lang
geleden besloten. Zoiets verkoop je
vanzelfsprekend niet. Al neem ik aan,
dat Julia er zelf geen bezwaar tegen zou
hebben".
De vrouw kijkt hem verrast aan.
„Werkelijk niet?"
„O nee. Ze vindt alles, wat ik bij
voorbaat doe, goed. Natuurlijk is ze
indertijd na de scheiding aan haar
moeder toegewezen. Als ouders uiteen
gaan, moet het kind of de kinderen, en
zeker als ze nog erg jong zijn, bij de
moeder. Uitzonderingen daar gelaten,
verwaarlozing bijvoorbeeld. Maar Julia
heeft na de scheiding altijd het meest
aan mij gehangen. Hoe goed de man
ook is, waarmee haar moeder nu samen
leeft. In dit opzicht had ze het niet beter
kunnen treffen. Ze zei eens enige jaren
geleden, ik meen toen ze veertien was:
ik heb er een hele poos over nagedacht,
dad, en ben nu van mening, dat een
scheiding helemaal niet nodig was.
Mam wist wie je was en hoe je was voor
ze met je trouwde. Aan een huwelijk
met jou waren dus bepaalde konse-
kwenties verbonden, omdat jij een
kunstenaar bent. Gewoon een kwestie
van geven en nemen. Zo ongeveer. Dat
zal ze haar moeder wel op een bepaalde
manier kwalijk genomen hebben".
Jossa knikt. „Ja, kinderen zien vaak
scherper dan volwassenen. Ik kreeg de
indruk trouwens, dat Julia vroeg wijs
was".
„Inderdaad. Ze is geleidelijk aan een
ernstige vrouw geworden. In mijn ogen
wel eens te zwaar op de hand, maar dat
heeft ze van haar moeder. Ik maakte me
in die eerste jaren van ons huwelijk nooit
zorgen over geld, al was er soms geen
cent in huis. Maar mijn vrouw kon er
soms niet van slapen, begrijp je? Mis
schien had ik niet voldoende verant
woordelijkheidsgevoel. Ik heb nu een
maal een zorgeloze natuur. Geef mij een
stuk linnen, penselen, verf en een model
en je hebt geen kind aan me. Als ik
achter elkaar kan doorschilderen, heb ik
bij wijze van spreken genoeg aan brood
en koude thee. Maar ja, een vrouw zal
daar geen genoegen mee nemen, dat
begrijp ik nu best".
Jossa denkt: typisch, ik heb ook wel
eens van die neigingen, als ik ergens
mee bezig ben. Dan is hot net of er een
drang in me ontstaat, die me opzweept
tot werken, al maar door. Al het andere
om me heen vergetend. Jn dit opzicht
hebben we wel wat met elkaar gemeen.
Een paar dagen later zochten ze
doeken, paneeltjes en enkele geboet
seerde figuren uit, die ze wilden bestem
men voor de tentoonstelling in de
Brabantse hoofdstad. Er waren een paar
beperkingen in het vraagprogramma:
geen volledig naakt, omdat de politie
daar bezwaar tegen maakt. Dolf vond
deze bepaling waanzin. „Je kunt mer
ken dat we hier in het zuiden zitten.
Hier zijn ze voor wat de evolutie betreft
altijd een beetje trager dan bijvoorbeeld
in het westen.
Jossa vond het nauwelijks de moeite
waard om er woorden aan te verspillen.
Ze merkte er enkel over op: „Je kunt
ook op hol slaan. Overigens, jij hebt
toch geen volledig naakt? Tenminste
nooit gezien".
(wordt vervolgd)
